DarthFederer
Διάσημο μέλος
Ο DarthFederer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,281 μηνύματα.
31-10-17
15:09
Alcyone εχεις δικιο, και πραγματικα με φοβιζει πολυ η προσεγγιση ενος αντρα, λογω των καταστασεων που εχω ζησει. Παρόλα αυτα λειτουργω πολυ με το ενστικτο και το νιωθω οταν κατι ειναι σωστο και λαθος και ξερω να προστατευομαι. Το να κανουμε μια σχεση απλως να περναμε καλα μπορουμε ολοι. Το να μπουμε στη διαδικασια να κανουμε παιδι ειναι αλλο θεμα.
Εγω προσωπικα, επειδη και η φυση της δουλειας μου εχει να κανει με επικοινωνια πολλων ανθρωπων, μελεταω τα πραγματα πολυ σε βαθος. Αν ομως με εναν ανθρωπο δεν μπορεις να καθισεις σε ενα τραπεζι και να μιλησετε ανοιχτα για τους στοχους σας, πχ πως βλεπετε τη ζωη σας σε 10 χρονια, ποιες ειναι οι επιθυμιες σας κλπ και δεν συμφωνησετε, τοτε καλυτερα αφηστε το.
Και το "ορφανος" που ανεφερα πιο πανω, εχω και εκει εμπειρια, μετα το χωρισμο της μαμας μου, η θεια μου η αδερφη της μαμας μου ηταν σειρα της να παντρευτει, και τοτε η γιαγια μου της διαλεξε τον αντρα της, ο οποιος τυχαινε να ειναι ορφανος απο μανα πολυ μικρος και ο πατερας του ειχε ηδη κανει αλλη οικογενεια, στην ουσια ηταν μονος. Ε λοιπον η θεια μου τον εχει ακομα τον αντρα της 30 χρονια τωρα, και ειναι εκεινη 48 και ο θειος μου 52, την ανεχεται και την αγαπαει. Γιατι στην τελικη δεν εχει αλλη οικογενεια απο τη θεια μου, δεν εχει μια μαμα σπαστικη να του λεει ελα εδω αγορι μου αστην αυτην.
Εκ πειρας λοιπον της ζωης, αναφερω τα γεγονοτα. Οσες ειναι ελευθερες ή ελευθεροι βρειτε ενα ταιρι με το δυνατον λιγοτερα μελη στην οικογενεια του. Και φυσικα εσεις να εχετε τη δικη σας σε αποσταση.
Ο χωρισμος αφηνει πολλα απωθημενα στους γονεις, ακομα θυμαμαι τη μαμα μου μετα απο καθε μεγαλο μας καυγα να λεει καθε φορα " εγω φταιω που σε μεγαλωσα αχαριστη, ο μπαμπας σου σε αφησε και εχει αλλη οικογενεια τωρα". Επειδη εχω γνωρισει και αλλες κοπελες με χωρισμενες μητερες, υποσυνειδητα εχουν μια οργη απεναντι στα παιδια τους γιατι κουβαλανε το παρελθον μαζι τους, οσο και να τα αγαπανε. Δυστυχως ειναι η αληθεια....
Ειναι πολυ δυσκολο να συνυπαρξουν ατομα απο αλλες οικογενειες, πχ αλλα παιδια κ αλλοι συντροφοι. Οι μουσουλμανοι για παραδειγμα κανουν το καλυτερο συστημα, αν ο αντρας εχει την οικονομικη δυνατοτητα συντηρει και 2 και 3 γυναικες, ΑΛΛΑ η καθεμια εχει ξεχωριστο σπιτι και ξεχωριστη ζωη. Δεν παει τα παιδια της μιας στο σπιτι της αλλης.
Αν ημουν χωρισμενη με παιδι δεν θα εβαζα αλλον αντρα στο σπιτι, ειδικα αν ειχα κοριτσι. Κρατας μια καλη σχεση και οταν μεγαλωσουν τα παιδια και φυγουν, τοτε μενεις με τον νεο συντροφο. Ολα τα αλλα μοντελα εχουν δειξει οτι εχουν πολλα θεματα.
Θες να μακροημερευσεις με τον μελλοντα συζυγο σου γιατι θα σε εχει αναγκη επειδη δε θα εχει αλλη οικογενεια ή επειδη θα σε θελει πραγματικα; Με την ιδια λογικη βρες εναν να ειναι και μακροχρονια ανεργος να εξαρταται και οικονομικα απο εσενα ωστε να μη μαλωνετε καν. Και να του τα φορεσεις, βραχος θα καθεται.
Κανενας νεος αντρας δε χωριζει τη γυναικα του επειδη του το ειπε η μανα του ή ο πατερας του. Αν εχει τοσο αδυναμο χαρακτηρα, κακως κανει μια γυναικα χωριο μαζι του. Οι γονεις μπορει να ειναι η αιτια ενος διαζυγιου μονο οταν ζουν κατω απο την ιδια στεγη με το ζευγαρι, κατι που εκλειπει σημερα. Και κρινοντας απο εναν αρκετα ευρυ κοινωνικο περιγυρο, συνηθως οι γυναικες ειναι προσκολλημενες στις μαναδες τους και οχι οι αντρες.
Κατανοω το γεγονος οτι οσα εχεις ζησει σε εχουν πληγωσει αλλα εχεις ξεφυγει στο αλλο ακρο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.