31-10-17
20:45
Άννα τα βλέπεις λίγο απαισιόδοξα και μαύρα - άσπρα τα πράγματα και σε καταλαβαίνω γιατί κι εγώ το κάνω αυτό σε πολλά θέματα. Απλά σου λέω οτι η κάθε κατάσταση και ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικοί οπότε δεν μπορούμε να τσουβαλιάζουμε τα πάντα και να περιμένουμε όλες οι περιπτώσεις να έχουν τα ίδια αποτελέσματα. Αν γινόταν αυτό θα είχαμε νόμους και θεραπείες για τις ανθρώπινες σχέσεις τύπου "σε απάτησε; κάνε αυτό, έφυγες" "σου είπε ψέματα; κάνε αυτό, τέλος" κλπ. Δεν υπάρχουν στάνταρ. Όπως εσύ θα μου πεις 5 ιστορίες χωρισμένων ανθρώπων που ΔΕΝ έφτιαξαν τη ζωή τους εγώ θα σου πω άλλες 5 που τις έφτιαξαν και καταλήγουμε στο μηδέν. Συμφωνώ οτι πρέπει να είμαστε 1000% σίγουροι πριν παντρευτούμε και κάνουμε παιδιά ΑΛΛΑ καμιά φορά όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει (κι όταν λέω Θεός δεν εννοώ με τη στενή έννοια της λέξης). Εννοώ οτι όσο κι αν σχεδιάσεις κάποια πράγματα και νομίζεις οτι είναι όλα λυμένα κάτι μπορεί να γίνει και να έρθουν όλα τούμπα. Εγώ πια σε αυτή την (ώριμη) ηλικία (έτοιμη να πέσω! ) έχω να πω οτι καλά τα σχέδια αλλά ας αφεθούμε και λίγο. Δεν είναι κακό να κάνουμε και λάθη. Δεν είναι τρομερό να πούμε "φτου γαμώτο, πάμε πάλι από την αρχή". Με μπούσουλα και κανόνες η ευτυχία θα είναι ετοιμόρροπη πιστεύω, θα θέλει συνέχεια στηρίγματα για να αντέξει. Εγώ θα σου πρότεινα, άσε τους κανόνες και αφέσου. Κι αν δε σου βγουν όλα τέλεια δεν τρέχει και τίποτα. Υπάρχει πάντα η επόμενη φορά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
03-03-10
11:05
απλώς σου θέτουν καινούργια θέματα προς λύση. Αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι της ζωής που ξεκινάτε να ζήσετε οι δυό σας. Πάντα θα υπάρχουνε θέματα προς λύση και αυτά δεν θα έχουν να κάνουν με τα αισθήματα του ζευγαριού.
Εγώ πάντως τα προβλήματα σχετικά με τα παιδιά τα βάζω πάνω από όλα. Δεν είναι "ένα ακόμα πρόβλημα". Είναι ΤΟ πρόβλημα.
Δηλαδη του χωρισμενου η καλυτερη επιλογη ειναι να μεινει μονος του, επειδη υπαρχει η πιθανοτητα, αναλογα με την περιπτωση βεβαια, να υπαρξουν δυσκολιες σχετικα με την αποδοχη του τριτου προσωπου απο το παιδι?
Όχι να μείνει μόνος του, αλλά καλύτερα να μην εμπλέκει συναισθηματικά το παιδί με κάθε του δεσμό. Εκτός αν αυτός ο δεσμός καταλήξει σε γάμο, τότε αναγκαστικά θα το εμπλέξει. Που και τότε υπάρχουν πολλά ρίσκα. Δε βγήκαν τυχαία οι απόψεις για τις μητριές και τους πατριούς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
03-03-10
10:34
Διοτι υπαρχουν τα συναισθηματα και η προσωπικη ισορροπια, εκτος απο την τετραγωνη λογικη ρε συ Himela...
Και εφοσον αυτες οι δυσκολιες ειναι αντιμετωπισιμες, αξιζει κανεις να δοκιμασει. Ακομα κι εαν τελικα δεν αντεξει η οποια σχεση λογω αυτων ή καποιων αλλων δυσκολιων, τουλαχιστον εχει γινει η προσπαθεια. Εαν δε δοκιμασεις, δεν μπορεις να γνωριζεις εκ των προτερων μετα βεβαιοτητος τι επροκειτο να συμβει.
Ναι συμφωνώ. Αλλά σκέψου οτι σε ένα γάμο θα προκύψουν και παιδιά. Και για τα παιδιά του ο καθένας είναι υποχρεωμένος να κάνει τη βέλτιστη επιλογή κι όχι να ρισκάρει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
03-03-10
10:19
Γιατί δεν διαλέγεις ποιόν θα παντρευτείς με τον βαθμό ευκολίας αλλά με τον βαθμό του έρωτα και της αγάπης.
Αυτό δεν είναι ο γάμος? Μια δήλωση ότι με ΑΥΤΟΝ θέλω να περάσω την ζωή μου.
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που φαίνεται από την αρχή οτι ο βαθμός δυσκολίας είναι μεγαλύτερος από το κανονικό. Πχ σε σχέση από απόσταση, με κάποιον που έχει κάποιο μεγάλο κουσούρι στο χαρακτήρα του (πχ τσιγγούνης, υπερβολικά ζηλιάρης, εγωιστής, μαμάκιας κλπ), κάποιον αλλόθρησκο ή αλλοδαπό και τόσα άλλα που δε μου έρχονται τώρα. Εφόσον τα ξέρω αυτά από την αρχή θεωρώ οτι είναι πιο λογικό να μην "αφεθώ" να τον κάνω τον άνθρωπο της ζωής μου.
Βέβαια δεν είναι ο έρωτας παιδί της λογικής. Αλλά σε μια απόφαση για γάμο, νομίζω οτι κι η λογική πρέπει να έχει κάποια άποψη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
03-03-10
10:05
Ωστόσο πιστεύω ότι σε όλες τις σχέσεις υπάρχουν κάποιου είδους δυσκολίες, οπότε εφόσον υπάρχει αγάπη, τελικά όλα αντιμετωπίζονται με κάποιον τρόπο κι ας μην ξεχνάμε ότι ο χρόνος είναι παδαμάτωρ...
Εφόσον λοιπόν υπάρχουν δυσκολίες, γιατί να προσθέτουμε παραπάνω;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
02-03-10
12:51
Καταλαβαίνω πως δεν έχετε εμπειρίες αλλά ας το συζητήσουμε.
Γνωρίζετε αύριο μια κοπέλα ή έναν άντρα που είχε ήδη στη ζωή του ένα ή δύο (ή τρεις-τέσσερις ) γάμους:
- Θα κάνατε σοβαρή σχέση μαζί του/της? Εφήμερη?
- Κι αν είχε παιδί/παιδιά?
- Πιστεύετε θα αντιμετωπίζατε προβλήματα με το οικογενειακό σας περιβάλλον? Τι είδους? Πως θα τα αντιμετωπίζατε?
- Κι αν είσασταν εσείς γονείς κάποιου/κάποιας που αγαπά χωρισμένο/η? Τι θα τον/την συμβουλεύατε?
- Αν είσαστε εσείς αυτός/ή που έχει παιδιά από προηγούμενο γάμο (πιθανότατα αρκετά μεγάλα), θα θέλατε να αποκτήσετε κι άλλα με τη νέα σχέση σας που δεν έχει κανένα?
Απαντήστε σε ό,τι από τα παραπάνω σας ενδιαφέρει ή προσθέστε και δικά σας που δεν σκέφτηκα.
Νομίζω πως αν γνώριζα τώρα κάποιον που έχει κάνει ήδη 2-3 γάμους κι έχει αντίστοιχα διαζύγια δε θα μπορούσα να τον δω σοβαρά, και ξέρω οτι είναι κακό αυτό που λέω, αλλά θα μου περάσουν από το μυαλό πράγματα όπως:
- Βλέπει το γάμο ως αστείο.
- Παντρεύτηκε γιατί του το είπε η μαμά του
- Παντρεύτηκε για τα χρήματα
- Είναι επιπόλαιος
- Δεν ξέρει να κάνει υποχωρήσεις
- Έχει κάποιο αρνητικό
Οπότε μάλλον δε θα προχωρούσα σε σχέση μαζί του, εκτός κι αν μου εξηγούσε (και με έπειθε) πως τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει. Γενικά όμως όταν κατ' επανάληψη οι σχέσεις κάποιου έχουν κακό αποτέλεσμα αρχίζω να πιστεύω οτι δεν πάει στραβά ο γυαλός, αυτός στραβά αρμενίζει.
Αν είχε και παιδί δίνω ακόμα λιγότερη πιθανότητα να συνέχιζα μαζί του γιατί:
- προφανώς το παιδί θα με έβλεπε ανταγωνιστικά και θα υπήρχαν προστριβές
- δε νομίζω να ήθελε να κάνει κι άλλα παιδιά μαζί μου
- δε θα ήταν αφοσιωμένος στη δική μας σχέση - οικογένεια
- θα ήταν πάντα μοιρασμένος στα δύο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.