Τσιγάρα σέρτικα
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Στράτος :P αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,183 μηνύματα.
27-02-18
02:57
Πράγματα που μόνο ένας εργένης μπορεί να ζήσει: θα έλεγα πλήρη ελευθερία, δε χρειάζεται να δίνει λογαριασμό για τις κινήσεις ή τις αποφάσεις του εφόσον επηρεάζουν μόνο τον ίδιο. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξει το πρόγραμμά του χωρίς να ενημερώσει ή να ρωτήσει κανέναν. Μπορεί να αποφασίσει αν θα μείνει μόνος του και για πόσο. Όλα αυτά.
Ανάλογοι είναι και οι συμβιβασμοί. Πρώτα απ'όλα είναι ότι πρέπει να κάνεις παρέα με τους συγγενείς του συζύγου σου το οποίο θεωρώ τον μεγαλύτερο συμβιβασμό που πρέπει να κάνει ένας παντρεμένος. Το ίδιο με τους φίλους και τους συνεργάτες του. Πρέπει να αποφασίζετε μαζί για όλα, από τά πιο απλά ως τα πιο περίπλοκα. Και φυσικά πρέπει να είσαι μονογαμικός στις περισσότερες των περιπτώσεων.
Επίσης δυο άνθρωποι πολύ σπάνια έχουν ακριβώς τα ίδια γούστα και τις ίδιες ασχολίες και αν συμβαίνει αυτό σίγουρα δε θα τύχει να καταλήξουν ζευγάρι. Οπότε ως παντρεμένος πρέπει να ακολουθείς ενίοτε και τις ασχολίες του συζύγου σου ακόμα κι αν δε σού αρέσουν καθόλου (εκτός αν είσαι σαν εμένα και δηλώσεις εξαρχής αυτά που σιχαίνεσαι και δεν πρόκειται ποτέ να κάνεις με τις ανάλογες επιπτώσεις φυσικά αλλά συγγνώμη, ταινίες με σκοτωμούς και ξύλο δε βλέπω! ). Ως εργένης δε θα χρειαστεί ποτέ να το κάνεις αυτό.
Ζήτησα σαφείς συγκεκριμένες απαντήσεις όχι απλά για τη οικονομία αλλά και για την αποτελεσματικότητα της συζήτησης.
Θα ήταν άδικο θεωρώ να συγκρίνουμε την εργένικη επιλογή με αυτήν της αποτυχημένης ή κατ' ευφημισμόν σχέσης. Γιατί αν κάποιος αισθάνεται πως περιορίζεται η ελευθερία του και πως κάνει ψυχοπιεστικούς συμβιβασμούς εάν δεν ενημερώνει τον σύντροφό του και δεν συναποφασίζει μαζί του -όταν ένα από τα ζητούμενα της σχέσης είναι ακριβώς αυτό, το 2ο μυαλό παρέα στο δικό του και το 2ο ζευγάρι μάτια του άλλου παρέα στα δικά του-, τότε φοβάμαι πως δεν μιλάμε πια για σχέση συνειδητή και ουσιαστική με τον εκάστοτε κατάλληλο για εμάς, αλλά για ''σχεσιόμορφη'' συγκατοίκηση δύο εργένηδων που επέλεξαν το ένδυμα της σχέσης για τους όποιους δικούς τους λόγους. (Κάποιοι ενδεχόμενα παρατέθηκαν πιο πριν).
Η αναφορά της μονογαμικότητας και της αποκλειστικότητας σαν συμβιβασμό και ανελευθερία, μάλλον το επιβεβαιώνει αυτό. Γιατί όταν κανείς επιλέγει τον κατάλληλο για τον ίδιο σύντροφο, η μονογαμικότητα όχι απλά είναι αδιάφορη κατάσταση αλλά συγκρίνοντας τι κυκλοφορεί με την/-ον σύντροφό του, κάθε φορά καταλήγει να την /-ον εκτιμά όλο και πιο πολύ. Κι όταν η/ο σύντροφός σου σε κάθε σύγκριση σβήνει όλους τους άλλους -για τις δικές σου ανάγκες και δομή μιλώντας πάντα-, πως θα μπορούσες την μονογαμικότητα σαν ανελευθερία και συμβιβασμό να θεωρήσεις;
(Για τα κουνιάδια και τα συμπεθέρια και τα μπατζανάκια και τα διαφορετικά ενδιαφέροντα, χρειάζεται σχολιασμός; Αυτά τα μίζερα βγαίνουν στην επιφάνεια μόνο στις αποτυχημένες ελλειπείς σχέσεις 2 εργένηδων που βαυκαλίζονται πως υγιή σχέση έχουν πετύχει).
Ξανατονίζω πως αυτή η οπτική, όσο σπάνια ή και αιθεροβάμων ή ανέφικτη κι αν θεωρηθεί, όμως υπάρχει. Όμως αυτές οι σχέσεις, συνήθως υιοθετούν πολύ χαμηλό, αφανές, έως λαθροβιώνον κρύφειο προφίλ. Με αποτέλεσμα, όσοι θεωρούν πως σε μιά δουλεμένη σχέση υπάρχουν οι αναφερθέντες συμβιβασμοί, ό,τι δεν γνωρίζουν ή δεν έχουν βιώσει, να το θεωρούν και ανύπαρκτο. Οπότε θα ήθελα τις θέσεις σας σε αυτά επάνω, εάν υπάρχουν βέβαια. Έτσι, για να το προχωρούσαμε ένα βήμα παραπέρα από τα κοινότοπα στερεότυπα περί συμβιβασμών και ανελευθεριών που μας καταδυναστεύουν. Πωρωμένος αμετανόητος σχεσιάκιας ο ίδιος ων, σέβομαι απόλυτα τους ορκισμένους εργένηδες, κι ας μην συμπορεύονται τα γούστα μας. Θα ήθελα όμως τις θέσεις των συμφορουμιτών για τις υποτιθέμενες ανελευθερίες σε υποτιθέμενες σχέσεις κρυφοεργένηδων
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Τσιγάρα σέρτικα
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Στράτος :P αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,183 μηνύματα.
24-02-18
22:57
δλδ οι μόνες επιλογές είναι ή αποτυχημένη σχέση-γάμος ή εργένικη μοναξιά;Στην πραγματικότητα γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε μόνοι. Οι περισσότεροι όμως άνθρωποι "ξορκίζουν" αυτή την αλήθεια, χρησιμοποιώντας ως υπαρξιακή "χειρολαβή" τη συντροφικότητα και τη δημιουργία οικογένειας που εδραιοποιεί ένας γάμος. Κι ας μην είναι κι ο πλέον ευτυχισμένος, κι ας υπάρχουν διαπληκτισμοί, ψέματα, απογοητεύσεις, μοιχείες, διαζύγια και στο τέλος πάλι η μοναξιά, ακόμα και μέσα σε μια σχέση που απλώς συντηρείται.
''Οταν δε, τα χρόνια περάσουν και έρθουν τα γηρατειά, έχουν την τάση να τους λυπούνται που είναι "μόνοι", ακόμα κι όταν ο εργένης ή η εργένισσα έχει απολαύσει πράγματα που ούτε σε 10 ζωές
δεν θα μπορούσαν τα μέλη του ζευγαριού.
θα ήταν εφικτό να δοθούν μερικά παραδείγματα; Για αυτά που βίωσε ένας εργένης και ένας σε σχέση δεν πήρε καν μυρωδιά;
Προσωπικά τρέφω μεγάλη εκτίμηση στους από επιλογή "μονήρεις" ανθρώπους, αν μη τι άλλο για την αυτογνωσία τους και το θάρρος τους να αντιμετωπίσουν τη ζωή με τον δικό τους, χωρίς συμβιβασμούς, τρόπο.
Αυτό γιατί είναι προνόμιο των εργένηδων μόνο; Μήπως θα μπορούσαμε να έχουμε κάποια παραδείγματα συμβιβασμών που χαρακτηρίζουν τους εν σχέσει μόνο αλλά όχι τους εργένηδες;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.