11-05-18
23:28
Η νομοθεσία έχει αποφασίσει ότι η έκτρωση είναι νόμιμη μέχρι 8 εβδομάδες κύησης νομίζω. Αυτό δεν νομίζω ότι έχει βγει στην τύχη. Σίγουρα γιατροί έχουν αποφανθεί ότι μέχρι εκείνο το σημείο το έμβρυο δεν νιώθει και δεν είναι σχηματισμένος άνθρωπος. Οπότε πώς εμείς αμφισβητούμε τον νομοθέτη που έχει πράξει σύμφωνα με συμβουλές επαϊόντων;
Pluton καλώς ή κακώς η γυναίκα είναι αυτή που θα περάσει όλη την εγκυμοσύνη και τη γέννα οπότε αυτή είναι η υπεύθυνη να αποφασίσει αν θα κρατήσει το παιδί ή όχι. Αν τόσο πολύ διαφωνείς με την έκτρωση ας φροντιζες να είχες μια σχέση η οποία θα ήταν έτοιμη να δεχτεί ένα πιθανό μωρό χωρίς να πιέσεις ή να σε πιέσει κάποιος ή στην τελική ας φροντιζες να μήν υπήρχε εγκυμοσύνη εξ' αρχής.
Εγώ προτιμώ να γεννιούνται παιδιά τα οποία θα έχουν υπεύθυνους γονείς που θα τα αγαπάνε και θα τα φροντίζουν παρά παιδιά των οποίων οι γονείς θα τα θεωρούν βάρος και θα τα παρκάρουν στον παππού και τη γιαγιά να τα μεγαλώσουν δημιουργώντας τους παντοτινά ψυχολογικά τραύματα.
Eντάξει δεν είναι όλες οι ηλικίες ώριμες για γάμο ... είναι ώριμες για συνουσία όχι για γάμο... Ένα παιδί στις συνθήκες της κοινωνίας μας χρειάζεται (κατά την γνώμη μου) οικογένεια (πατέρα-μάνα) και θεσμική κατοχύρωση (γάμο)... προσωπικά -όπως όλοι- έχουμε εμπειρίες από γεγονότα, συμβαίνουν διάφορα, δεν μπαίνουν σε καλούπια αυτά τα πράγματα, μπαίνει και η προσωπική θεώρηση, ηθική, κουλτούρα, οικονομική αντιμετώπιση κλπ εκεί παίζουν οι υπεύθυνοι γονείς....σε κάποιους η συνισταμένη βγαίνει στη Χ ηλικία σε άλλους στη Ψ σε άλλους ποτέ ... κάνουν όμως παιδιά και συνήθως η συνισταμένη των απαραίτητων στοιχείων δεν συμπίπτει είτε στον άνδρα, είτε στην γυναίκα, είτε συνηθέστερα και στους δύο.
Και εγώ προτιμώ αυτό που υποστηρίζεις αλλά η προτίμησή σου και η προτίμησή μου είναι θεωρητικές... αποτέλεσμα στην πράξη... έχουμε ορφανά παιδιά (ξώγαμα), παιδιά χωρισμένων γονιών με χωρισμούς τραυματικούς για όλους ή παιδιά γάμων ουσιαστικά νεκρών.
Διαφωνώ μαζί σου βέβαια ότι η γυναίκα τραβά το βάρος, διότι το βάρος αυτό είναι εννιά μηνών και η ανατροφή των παιδιών κρατά πολλές δεκαετίες, στην Ελλάδα το παιδί δεν αποκόπτεται από την οικογένεια ούτε όταν οι γονείς είναι σε βαθιά γεράματα, το αντιμετώπισα εγώ με τους γονείς μου, τα πεθερικά μου, αλλά το είδα και στους άλλους. Δεν είμαστε αγγλοσάξωνες ... ακόμα και Έλληνες που έζησαν 50 χρόνια σε αγγλοσαξωνική νοοτροπία δεν αποκόπηκαν ποτέ από το παραδοσιακό οικογενειακό τους περιβάλλον (εμπειρία που την βλέπω διαρκώς μπροστά μου).
Συμφωνώ με τον κορμό της σκέψης της Πουπουλίνας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
11-05-18
17:09
Devil διακρίνω μια αντιπάθεια για αυτούς που είναι άνεργοι. Θεωρείς μάλλον οτι δεν υπάρχει πραγματικά ανεργία αλλά ο κόσμος είναι απλά τεμπέλης. Δε θα διαφωνήσω ούτε θα συμφωνήσω γιατί υπάρχουν και οι δύο περιπτώσεις. Γενικότερα βέβαια κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Υπάρχουν παντρεμένες γυναίκες με παιδιά που κάνουν εκτρώσεις. Υπάρχουν έφηβες, υπάρχουν θύματα βιασμού, υπάρχουν κακομαθημένες που δε θέλουν να χαλάσουν το σώμα τους όπως είπατε κλπ. Αλλά αυτό στο οποίο είμαι αντίθετη είναι στο να επεμβαίνει το κράτος, η Εκκλησία ή οποιαδήποτε άλλη εξουσία και να βγάζει νόμο που αφορά το τι θα κάνει μια γυναίκα στη ζωή της, στο σώμα της, στην ψυχολογία της αλλά και στη ζωή και την ψυχολογία του παιδιού της. Πάντως είναι σωστό οτι πρέπει να υπάρξει μεγαλύτερη ενημέρωση στα σχολεία και τα πανεπιστήμια σχετικά με την αντισύλληψη. Όση ενημέρωση όμως και αν υπάρξει υπάρχουν και ατυχήματα, υπάρχουν και άνθρωποι που δε νοιάζονται, υπάρχουν κι αυτοί που δεν ξέρουν, που δεν έμαθαν, που δεν ασχολήθηκαν, που το ρίσκαραν. Σού φαίνονται όλοι αυτοί άνθρωποι που είναι ικανοί να μεγαλώσουν σωστά ένα παιδί;
Τώρα σ όλο αυτό που έβαλες εγώ συμφωνώ σε όλα εκτός από αυτό : <το τι θα κάνει μια γυναίκα στη ζωή της>...
Δύο λεφτά στην ζωή του τι θα κάνει ο οποιοσδήποτε, άντε να το δεχτώ, στη ζωή του παιδιού του και στη ζωή του πατέρα του παιδιού του, εκεί είναι κάτι άλλο, έτσι δεν είναι;
Είχα και εγώ μια τέτοια άσκημη εμπειρία, πολύ νέος φοιτητής ακόμα, έμεινε έγκυος μαζί μου μια κοπέλα που είχα (εκείνη είχε τελειώσει και εργαζόταν), δεν το συζήτησε μαζί μου, έκανε έκτρωση πιθανά να πήρε την συμφέρουσα και για μένα τη εποχή εκείνη απόφαση, να έκρινε ότι δεν μπορούσα να ανταποκριθώ σ ένα γάμο και να έδωσε μια τέτοια λύση... πίστεψέ με ακόμα το σκέφτομαι, δεν την κατηγορώ, αλλά με απασχολεί αυτό το παιδί και νοιώθω συνυπεύθυνος... έχει άραγε δικαίωμα η έγκυος να αποφασίζει για το παιδί και τον πατέρα; Στην περίπτωσή μου αν με ζόριζε το πιθανότερο είναι υποχωρούσα γιατί την αγαπούσα.... πιθανά να σταμάταγα τις σπουδές μου, πιθανά όχι.... πιθανά τότε να το θεωρούσα σκληρό, αλλά και τώρα το θεωρώ σκληρό που κράτησα στάση παθητική (ανώριμη).... Τώρα αν η κόρη μου τώρα μου έλεγε έμεινα έγκυος, ο πατέρας την έκανε, θα της έλεγα: "Μη το ρίξεις εδώ είμαστε θα βάλουμε πλάτη".... τι να σου πω; Τώρα λέω ναι αλλά οι συγκυρίες καμιά φορά σε διαψεύδουν.
Τι σοβαρό ζήτημα είναι αυτό της γέννας - έκτρωσης διάβαζα αυτό και είπα να σας το βάλω:
Φρίκη και αποτροπιασμό προκαλούν όσα ακούγονται στη διάρκεια της δίκης της γυναικολόγου η οποία από άγνοια, σκότωσε το μωρό που επρόκειτο να φέρει στον κόσμο. Το σώμα του διαμελίστηκε με αποτέλεσμα το κεφάλι να μείνει στα σπλάχνα της μητέρας του. Αλλά το δράμα, δεν τελειώνει εδώ. Οι δικηγόροι του νοσοκομείου υποστήριξαν ούτε λίγο ούτε πολύ , ότι η γιατρός έκανε καλά τη δουλειά της, αλλά ο τράχηλος της ασθενούς είχε σφίξει τόσο πολύ που σφήνωσε εκεί το κεφάλι του μωρού…
Η ακροαματική διαδικασία συνεχίζεται στην Αγγλία, ενώ εξετάζονται ως μάρτυρες όλοι οι γιατροί που είχαν υπηρεσία εκείνη την ημέρα στο μαιευτήριο Ninewells στο Νταντί της Σκωτίας.
Η 30χρονη γυναίκα που είχε φθάσει εκεί με οδύνες τοκετού εμπιστεύτηκε την γυναικολόγο, Dr Vaishnavy Laxman, η οποία έκρινε πως έπρεπε να προχωρήσει σε φυσιολογικό τοκετό. Αν και το μωρό είχε πάρει λάθος θέση, έβγαινε με τα πόδια και όχι με το κεφάλι, αντί να κάνει καισαρική, κατά τη συνήθη πρακτική σε αυτές τις περιπτώσεις, αποφάσισε να τραβήξει το μωρό με αποτέλεσμα να διαμελιστεί.
Η κατηγορούμενη γυναικολόγος
Αναφέρθηκε στο δικαστήριο οτι η 41χρονη γιατρός, θα μπορούσε να κάνει εκτάκτως τομή. Η Mona Chard, η οποία ήταν μαία, μέσα το χειρουργείο, δήλωσε ότι είδε τη γιατρό να «τραβάει τα πόδια και τον ομφάλιο λώρο του μωρού και ταυτόχρονα φώναζε στην επίτοκο να σπρώξει» . Αυτή, ήταν και η μοιραία απόφαση για τη ζωή του αγέννητου μωρού, αφού προκάλεσε το διαμελισμό των ποδιών και των χεριών απο τον κορμό ενώ το κεφάλι, ήταν ακόμη στη κοιλιά της μητέρας του.
Η αφήγηση της άτυχης 30χρονης συγκλόνισε το δικαστήριο. Είπε πως δεν πρόκειται ποτέ να συγχωρήσει τη γιατρό, όχι μόνο για όλα όσα συνέβησαν ,αλλά και γιατί της είπε ψέματα, πως το μωρό είχε πεθάνει μετά την επέμβαση.
«Προσπάθησα να κατεβω από το κρεβάτι αλλά με τράβηξαν τρεις φορές και μόλις είπα ότι έπρεπε να βγάλουν το μωρό έξω, προσπάθησαν δύο φορές να κόψουν τον τράχηλό μου και κανείς δεν μου είπε ότι θα το έκαναν .. Δεν υπήρχε αναισθητικό» είπε η άτυχη γυναίκα.
Το ανήκουστο όμως ήταν όταν ο δικηγόρος της άλλης πλευράς υποστήριξε ούτε λίγο ούτε πολύ πως τα πράγματα πήραν άσχημη τροπή γιατί είχε σφίξει ο τράχηλος της γυναίκας γύρω από το κεφάλι του εμβρύου.
«Υπήρξε ένα εμπόδιο, κατά τη γέννηση που αποδείχθηκε θανάσιμο», δήλωσε κυνικά ο Charles Garside QC, δικηγόρος του Γενικού Ιατρικού Συμβουλίου. «Η Δρ Laxman φέρεται να βγάζει με επιτυχία τα πόδια, τον κορμό και τα γεννητικά όργανά, αλλά ενώ προσπάθησε να βγάλει το κεφάλι, αυτό, είχε κολλήσει στον τράχηλο.Η προσπάθεια να χειριστεί το κεφάλι του μωρού να βγει από τον τράχηλο απέτυχε, επειδή, ο τράχηλος είχε συσφίξει πάνω στο κεφάλι του μωρού και παρά τις προσπάθειες που έγιναν για να βοηθήσει, αυτές, οι προσπάθειες απέτυχαν».
Το αδιανόητο: Οι γιατροί, έραψαν το κεφάλι στο σώμα για να το αποχαιρετίσει η μητέρα του πριν γίνει η κηδεία.
ΠΗγή:ibtime.com
https://www.medicalland.gr/nea/1047...nekologou-pou-apokefalise-agennito-pedi-foto/
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.