Xaria2
Νεοφερμένος
Ο Xaria2 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 16 μηνύματα.
28-04-08
18:52
Για να μην σου κάνω copy-paste με πράγματα που εχουν χιλιοειπώθεί και φαντάζομαι απλα τα αγνοούσες σου δίνω αυτο.Ο Πλίνιος ο Νεότερος
https://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=8&t=57723&start=0
Απαντώ, λέγοντας ότι τα στοιχεία είναι ανακριβή.
Αντιγράφω από το βιβλίο των E. J. KENNEY – W. V. CLAUSEN,
με τον τίτλο «Ιστορία της Λατινικής Λογοτεχνίας», εκδόσεων
Δ. Ν. ΠΑΠΑΔΗΜΑΣ, δεύτερη έκδοση αναθεωρημένη, Αθήνα
1.999μ.α.χ.χ., σε μετάφραση Θεοδώρου Πίκουλα καί Αριστέας
Σιδέρη Τόλια, σελίδες 1.154 καί 1.155, για τον βίο καί τα έργα του
Πλινίου.
PLINIUS CAECILIUS SECUNDUS GAIUS
ΒΙΟΣ
Γεννήθηκε το 61/62μ.α.χ.χ. στο Κώμο. Μετά το θάνατο του πατέρα
του ανατράφηκε από τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο, θείο από τη μητέρα
του, καί πήρε το όνομά του όταν τυπικά υιοθετήθηκε από αυτόν στη
διαθήκη του. Στη Ρώμη σπούδασε ρητορική στους Νικήτα, Σακέρδο
καί Κοϊντιλιανό. άρχισε μία μεγάλη σταδιοδρομία στα δικαστήρια.
Ανέλαβε όλα τα συνήθη αξιώματα(ύπατος suffectus το 100) καί άλλες
διοικητικές θέσεις: praefectus aerari militaris, praefecctus aerari
Saturni, curator alvei Tiberis. Διοικητής της Βιθυνίας περ. το 111.
Πέθανε το 112. Πηγές: Πλιν. Epist. σποραδικά. CIL V 5262. Βλ.
T. Mommsen Hermes 3(1869) 31 – 140 = Gesamm. Schr. 4(Berlin 1906)
366 κ.ε. W. Otto, S.B.A. W. 1919, 10. M. Schuster στη RE XXI
(1951) 439-45. R. Syme Tacitus (Oxford 1958) 75-85. A. N. Sherwin-
White, The letters of Pliny (Oxford 1966) 69-82.
ΕΡΓΑ
Δύο έργα σώζονται: (1) ο Panegyricus, η ανεπτυγμένη από τον Πλίνιο
διατύπωση του λόγου του, με τον οποίο ευχαριστεί τον Τραϊανό όταν
γίνεται ύπατος το 100μ.α.χ.χ., παραδόθηκε μαζί με ένδεκα πολύ
μεταγενέστερους λόγους με το ίδιο ύφος( τους καλουμένους
Panegyrici Latini), καί (2) μία συλλογή από επιστολές σε εννέα
βιβλία, που χρονολογούνται από το 97 περίπου μ.α.χ.χ. έως το
108μ.α.χ.χ. καί δημοσιεύθηκαν τμηματικά από τον Πλίνιο τα έτη
103 – 109μ.α.χ.χ. (σε πόσα μέρη αμφισβητείται ακόμη). Επιπλέον,
υπάρχει ένας αριθμός από ιδιωτικές καί υπηρεσιακές επιστολές του
από καί προς τον Τραϊανό, από τις οποίες οι 111 περίπου γράφτηκαν
όταν ο Πλίνιος ήταν διοικητής της Βιθυνίας, που δημοσιεύθηκαν
πιθανώς μετά το θάνατό του. Καί προστέθηκαν ως δέκατο βιβλίο
στη συλλογή του Πλινίου. Πληροφορούμαστε από τον ίδιο τον
Πλίνιο για κάποιους λόγους που αναθεώρησε καί κυκλοφόρησε
(βλ. π.χ. 1.8.2., 4.9.23, 5.20.2, 7.30.4, 9.13.1), για μία εγκωμιαστική
βιογραφία (Epist. 3.10), καί για στίχους σε ποικίλα μέτρα. Από αυτά
τίποτα δεν έχει απομείνει, εκτός ίσως από το ποίημα στην Anth. Lat.
710. Δείγματα της ποιητικής ικανότητας του Πλινίου στις Erist. 7.4
καί 7.9.
Παρατηρήσεις
1. Ο Γάϊος Πλίνιος Καικίλιος Σεκούνδος ο Νεότερος πέθανε το
112μ.α.χ.χ. καί όχι το 113μ.α.χ.χ. όπως γράφετε.
2. Ο Πλίνιος ο Νεότερος έγραψε εννέα(9) βιβλία επιστολών καί όχι
δεκαεννέα όπως υποστηρίζετε. Αυτή είναι η απάντηση των
KENNEY καί CLAUSEN. Το δε δέκατο θεωρούμενο ως βιβλίο των
επιστολών περιλαμβάνει 111 επιστολές του Πλινίου, οι οποίες
προσετέθησαν μετά τον θάνατό του. Αυτό σημαίνει ότι ο ίδιος ο
Πλίνιος δεν τις προσέθεσε όσο ζούσε. Γιατί άραγε; Καί αν ο ίδιος
Δεν τις προσέθεσε όσο ζούσε, γιατί τις προσέθεσαν οι
μεταγενέστεροι;
Άρα δεν μπορεί να θεωρηθεί έγκυρη η προσκομιζομένη ως
μαρτυρία του Πλινίου του Νεοτέρου.
Ο Σουητώνιος
6) Σουητώνιος
Ο Ρωμαίος ιστορικός, Γάιος Σουητώνιος Τρανκίλλιος, (Gaius Suetonius Tranquillus, 70-160 μ.Χ.) επί Τραϊανού έλαβε το δημαρχιακό αξίωμα και επί Αδριανού έγινε ο εξ απορρήτων γραμματεύς του. Το κυριότερο ιστορικό έργο του (120 μ.Χ.), και πλήρες σωζόμενο, αναφέρεται στη ζωή των δώδεκα πρώτων αυτοκρατόρων της Ρώμης, από τον Ιούλιο Καίσαρα έως τον Δομιτιανό, και επιγράφεται: «Βίοι των 12 Καισάρων» (Vitae XII Caesarum).
Η Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού
Στον «Βίο του Κλαυδίου» (XXV, 4) αναφέρεται στο διάταγμα του αυτοκράτορα (49 ή 53 μ.Χ.) με το οποίο οι Ιουδαίοι της Ρώμης -χωρίς διάκριση χριστιανών και μη χριστιανών- εξορίζονταν απ' αυτήν:
«Iudaeos impulsore Chresto assidue tumultuants Roma expulit»
Δηλαδή:
«Τους Ιουδαίους οι οποίοι τη υποκινήσει του Χριστού εδημιούργουν θόρυβον εις την Ρώμη τους εξόρισε»
Πράγματι το διάταγμα αυτό του αυτοκράτορα Κλαυδίου διασταυρώνεται ως ιστορικό γεγονός με τις «Πράξεις των Αποστόλων», αφού όταν ο Απόστολος Παύλος πήγε στην Κόρινθο βρήκε εκεί τους Ιουδαίους Ακύλα και Πρίσκιλλα που είχαν εξοριστεί από τη Ρώμη:
«Μετά δε ταύτα χωρισθείς ό Παύλος εκ των 'Αθηνών ήλθεν εις Κόρινθον καί εύρων τίνα Ίουδαίον ονόματι Άκυλαν, Ποντικόν τω γένει, προσφάτως εληλυθότα από τής Ιταλίας, και Πρίσκιλλαν, γυναίκα αυτού, δια το διατεταχέναι Κλαύδιον χωρίζεσθαι πάντας τους Ιουδαίους από τής Ρώμης» (Πράξ. ιη', 1-2)
Ο πρώτος αυτός επίσημος διωγμός επί Κλαυδίου είναι μια σημαντική πληροφορία, γιατί μας φέρνει πολύ κοντά στα χρόνια του Ιησού και έτσι μαθαίνουμε ότι από το 50 μ.Χ. γίνονταν διώξεις χριστιανών, πριν ακόμη παρουσιασθεί οργανωμένη χριστιανική κοινότητα στη Ρώμη και ανεξάρτητη από εκείνη τής ιουδαϊκής.
Tο απόσπασμα αυτό αναφέρει εκδιώξεις από τη Ρώμη Ιουδαίων και Χριστιανών, εξαιτίας των ταραχών που δημιουργούνταν μεταξύ τους με επίκεντρο το όνομα του Ιησού Χριστού. Και πάλι, η αναφορά του Σουητώνιου χωρίς την αόριστη αντωνυμία «κάποιος», αν μάλιστα συνδεθεί με την έκφραση «τη υποκινήσει», ίσως να υπονοεί υπαρκτό πρόσωπο.
Το ότι στις εξιστορήσεις χρησιμοποιείται γενικά ο τίτλος «Χριστός» αντί για το όνομα Ιησούς, ερμηνεύεται λόγω της καθιέρωσής του σε ευρύτατη κλίμακα και έκτος της Παλαιστίνης. Το χρησιμοποιούσαν για να διακρίνουν τις χριστιανικές κοινότητες από εκείνες των παραδοσιακών Ιουδαίων, που είχαν αρχίσει να παρουσιάζονται σε μέρη της Αυτοκρατορίας αμέσως σχεδόν μετά τη σταύρωση. Από την άλλη μεριά ήθελαν να αιτιολογήσουν τους διωγμούς που ξεσπούσαν κάθε τόσο από τις ιουδαϊκές θρησκευτικές παρατάξεις κατά των κοινοτήτων εκείνων που ομολογούσαν το όνομα του Ιησού Χριστού.
Σε αυτά έχω να απαντήσω τα εξής σαφή:
Κατʼ αρχάς θα παραθέσω τον βίο του Σουητωνίου καί τα έργα του
καί στην συνέχεια θα εξετάσω τί ισχύει από τα λεγόμενα της
ιστοσελίδας.
Αντιγράφω από το βιβλίο «Ιστορία της Λατινικής Λογοτεχνίας»,
των E. J. KENNEY καί W. V. CLAUSEN, εκδόσεις
ΔΗΜ. Ν. ΠΑΠΑΔΗΜΑ, δεύτερη έκδοση αναθεωρημένη,
Αθήνα 1.999μ.α.χ.χ., σελίδες 1.155 καί 1.156 τα εξής.
SUETONIUS TRANQUILLUS, GAIUS
ΒΙΟΣ
Γεννήθηκε περ. το 70μ.α.χ.χ. Ο τόπος γέννησης είναι αβέβαιος. Μετά
την εξάσκηση του επαγγέλματος του δικηγόρου αφιερώθηκε στο
γράψιμο. Αποποιήθηκε το αξίωμα του χιλιάρχου. απέκτησε(αν καί
χωρίς παιδιά) το ius trium liberorum από τον Τραϊανό μέσω του
Πλινίου. Διορίσθηκε γραμματέας του Τραϊανού καί του Αδριανού,
αλλά αποπέμφθηκε το 121 – 122 μαζί με τον Σεπτίκιο Κλάρο(προς
τον οποίο η αφιέρωση του De vita Caes.). Πέθανε αργότερα, ίσως
πολύ αργότερα από το 122μ.α.χ.χ.
Πηγές: Σουητ. Cal. 19.3, Nero 57.2, Otho 10.1, Dom. 12.2,
De gram. et rhet. 4.9(περίγυρος), Πλίνιος Epist. 1.18(δικηγόρος),
1.24(πιθανώς διδάσκαλος), 3.8(χιλιαρχία), 5.10(αναβλητικότητα στο
να δημοσιεύει), 9.34(ο Π. ρωτάει σχετικά με τη δημόσια απαγγελία
των στίχων του), 10.94 – 5(ius t.l.). Hist. Aug. Hadr. 11.3(γραμματέας,
αποπομπή). Ιω. Λυδ. Περί Αρχών 2.6(αφιέρωση στον Κλάρο). Βλ.
E. Marec καί H. G. Pflaum, «Nouvelle inscription sur la carriere de
Suetone, lʼ historien», Comptes rendus de lʼ acad. des inscr. 1952,
76 – 85, A.E. 1953, αριθ. 73. J. A. Crook, Suetonius ab epistulis,
P. C. Ph. S. n. s. 4(1956 – 7) 18 – 22. R. Syme, Tacitus(Oxford 1958)
778 κ.ε. G. B. Townend, «The Hippo inscription and the carerer of
Suetonius», Historia 10(1961) 99 – 109.
ΕΡΓΑ
(1) De vita Caesarum: δώδεκα βιογραφίες από τον Ιούλιο Καίσαρα
μέχρι τον Δομιτιανό, σε οκτώ βιβλία, πλήρεις εκτός από τα
εισαγωγικά κεφάλαια του πρώτου βίου. Το βιβλ. 1, καί πιθανώς
καί άλλα, ίσως δημοσιεύθηκε τα έτη 119 – 122.
(2) De viris illustribus: Πολυάριθμες σύντομες βιογραφίες προσώπων
διακεκριμένων στη λογοτεχνία καί την εκπαίδευση, ταξινομημένες
σε κατηγορίες ίσως (Ι) ποιητές, (ΙΙ) ρήτορες, (ΙΙΙ) ιστορικούς,
(IV) φιλοσόφους καί (V) γραμματικούς καί ρητοροδιδασκάλους.
(3) De grammaticis et rhetoribus: Έχουμε ένα μέρος του τμήματος
αυτού του έργου, το οποίο παραδόθηκε αυτούσιο.
(4) De poetis: Μερικοί βίοι από το έργο De poetis παραδόθηκαν μαζί
με αυτούς τους ποιητές. Οι βίοι του Τερεντίου, του Ορατίου καί
Λουκανού φαίνονται καθαρά ότι είναι του Σουητωνίου, καί ο βίος
του Βιργιλίου από τον Δονάτο περιλαμβάνει τουλάχιστον κάποιο
υλικό του Σουητωνίου. Μέρος του βίου του ρήτορα Πασσιηνού
Κρίσπου σώζεται στα σχόλια για το χωρίο Ιουβ. 4.81, μέρος του
Πλινίου του Πρεσβυτέρου συνοδεύει τη Φυσική Ιστορία του, καί
ο Ιερώνυμος στο Χρονικό του συχνά προσεγγίζει τον Σουητώνιο.
(5) Πολυάριθμες πραγματείες, μερικές στην Ελληνική γλώσσα, με ένα
ευρύ φάσμα θεμάτων, όπως κριτικά σύμβολα, το ρωμαϊκό έτος,
ρωμαϊκά έθιμα, διάσημες εταίρες, καί καθορισμός της
κατάχρησης. Μόνο σποραδικά αποσπάσματα σώζονται.
Για περαιτέρω λεπτομέρειες βλ. Schanz-Hosius III 58 – 64.
Οι παρατηρήσεις μου επί του βίου του Γαΐου Σουητωνίου Τρανκιλλίου
είναι οι εξής:
1. Ο Σουητώνιος δεν πέθανε το 170μ.α.χ.χ., όπως γράφεται στην
Βικιπαίδεια, αλλά απλώς αρκετά μετά το 122μ.α.χ.χ.
Οπότε μπορεί να πέθανε καί περί το 130 – 140μ.α.χ.χ.
Άρα υπάρχει μία μεγάλη απόκλιση, ήδη από τους KENNEY καί
CLAUSEN που υποστηρίζουν την δεύτερη εκδοχή.
2. Την εποχή του Κλαυδίου, δηλαδή τα έτη 41 – 54μ.α.χ.χ.
δεν είχε ακόμη διαμορφωθεί σε ξεχωριστή θρησκεία ο
Εβραιοχριστιανισμός, ώστε να αρχίσει την εξάπλωσή του.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός, ότι τα πρώτα θεωρούμενα ως
απολογητικά κείμενα, ανάγονται στο 90μ.α.χ.χ., πράγμα που
σημαίνει ότι τότε αρχίζει η δημόσια διάδοσή του ως θρησκείας.
Άρα η μαρτυρία για την εποχή του Κλαυδίου πρέπει να θεωρηθεί
ως πλαστή.
7) Τάκιτος
Ο Τάκιτος
Ο Ρωμαίος ιστορικός Πόπλιος Κορνήλιος Τάκιτος (Publius Cornelius Tacitus), γεννήθηκε το 56 μ.Χ. Σε ένα από τα έργα του με τον τίτλο «Annales», ο Τάκιτος γράφει στα 115 μ.Χ. περίπου, την ιστορία της Ρώμης από το 14 μ.Χ. (θάνατος του Αυγούστου) μέχρι το 68 μ.Χ. (θάνατος του Νέρωνα).
Φτάνοντας στο 64 μ.Χ., αναφέρει τη μεγάλη πυρκαγιά / πυρπόληση της Ρώμης που έγινε επί Νέρωνα. Στο σημείο εκείνο ο Τάκιτος γράφει:
«ergo abolendo rumori Nero subdidit reos et quaesitissimis poenis adfecit, quos per flagitia invisos vulgus Chrestianos appellabat. auctor nominis eius Christus Tibero imperitante per procuratorem Pontium Pilatum supplicio adfectus erat; repressaque in praesens exitiablilis superstitio rursum erumpebat, non modo per Iudaeam, originem eius mali, sed per urbem etiam, quo cuncta undique atrocia aut pudenda confluunt celebranturque.» (Annales, XV, 44)
που σημαίνει:
«Ο Νέρων υπέδειξε άλλους ως ενόχους καί υπέβαλεν εις ιδιαιτέρας τιμωρίας εκείνους τους οποίους ο λαός μισώντας τους για τις ανομίες τους ωνόμαζε χριστιανούς. Εκείνος από τον οποίον προήλθε το όνομα είναι ο Χριστός, ο οποίος εθανατώθη επί της βασιλείας του Τιβέριου, όταν Επίτροπος ήτο ο Πόντιος Πιλάτος. Η προς καιρόν κατασταλείσα ολέθρια δεισιδαιμονία ανεφάνη πάλιν όχι μόνον εις την Ιουδαίαν, την εστίαν αυτού του κακού, αλλά καί εις την Πόλιν (Ρώμην), όπου από παντού μαζεύονται και ακούονται όλα τα κακά και τα αισχρά».
Το κείμενο αυτό μας δείχνει ότι το 64 μ.Χ. οι Χριστιανοί είναι γνωστοί και ότι το όνομά τους γνώριζαν ότι προέρχεται από τον «Χριστό». Πρόκειται επίσης για μια σημαντική ιστορική μαρτυρία που συντείνει στην αποδοχή της ιστορικότητας του Ιησού, για την ύπαρξη του οποίου δεν φαίνεται να αμφιβάλλει ό Τάκιτος, και επισημαίνει τον ορισμένο χρόνο του θανάτου του, που τοποθετείται εκεί κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα της Ρώμης Τιβερίου και του επιτρόπου της ρωμαϊκής εξουσίας στην Ιουδαία της Παλαιστίνης Ποντίου Πιλάτου.
Για να δούμε όμως τί μας λένε οι ιστορικοί της Λατινικής Λογοτεχνίας
E. J. KENNEY καί W. V. CLAUSEN για τον Τάκιτο, ώστε να δούμε τι
από όλα αυτά ισχύει.
Στο βιβλίο τους Ιστορία της Λατινικής Λογοτεχνίας, εκδόσεις
ΔΗΜ. Ν. ΠΑΠΑΔΗΜΑΣ, δεύτερη έκδοση αναθεωρημένη, Αθήνα
1.999μ.α.χ.χ., σε μετάφραση Θεόδωρου Πίκουλα καί Αριστέας
Σιδέρη – Τόλια, σελίδες 1.151 καί 1.152 παραθέτουν τα εξής στοιχεία:
TACITUS, PUBLIUS(ή GAIUS) CORNELIUS
ΒΙΟΣ
Γεννήθηκε το 55μ.α.χ.χ. περ., οικογενειακή καταγωγή αβέβαιη. Εισήλθε
στο δημόσιο βίο επί Βεσπασιανού. Νυμφεύθηκε την κόρη του Αγρικόλα
το 77. Πραίτορας καί XVvir το 88. εκτός Ρώμης το 90 – 3, εξεφώνησε
επικήδειο λόγο για τον Βεργίνιο Ρούφο. Κατήγγειλε τον Μάριο Πρίσκο,
ανθύπατο της Αφρικής για υπερβολική φορολόγηση το 100. Πηγές: Τακ.
Agr. 2 – 3, 45(αναφ. στον Δομιτιανό), 9.6(γάμος), Dial. 1.1 – 2, 2.1
(μελέτη της ρητορικής τέχνης), Hist. 1.1.3 – 4(γενικός απολογισμός της
σταδιοδρομίας), Ann. 11.11.1(πραίτορας, XVvir). Πλιν. Epist. 2.1
(επικήδειος λόγος), 2.11(δίωξη του Πρίσκου), 1.6, 1.20, 4.13, 4.15, 6.9,
6.16, 6.20, 7.20, 7.33, 8.7, 9.10, 9.14, 9.23. CIL VI 10229(=ILS 8379a:
πιθανώς ταιριάζει με τον Πλίνιο σε μία επιθυμία). OGIS 487(ανθύπατος).
Πλιν. N.H. 7.76(ο πατέρας του ( ένας επίτροπος στην Gallia Belgica).
Hist. Aug. Tac. 10.3(τα έργα του διατάχθηκε να τοποθετηθούν σε
βιβλιοθήκες). Βλ. M. L. Gordon «The patria of Tacitus» J.R.S. 26(1936)
145 – 51. R. Syme Tacitus, (Oxford 1958) 611 – 24. R. Hanslik,
Die Amterlaufbahn des Tacitus im Licthte der Amterlaufbahn, seiner
Zeitgenossen, A.A.W.W. 102(1965) 46 – 60. E. Koestermann, Tacitus und
Die Transpadana, Athenaeum 43(1965) 167 – 208. S. Borzsak στη RE
συμπλ. XI(1968) 375 – 99. R. P. Oliver, The praenomen of Tacitus,
Α. J. Ph. 98(1977) 64 -70.
ΕΡΓΑ
Πέντε έργα σώζονται ολόκληρα ή εν μέρει: De vita Iulii Agricolae, που
χρονολογείται το 98μ.α.χ.χ., De origine et situ Germanorum, την ίδια
χρονιά, Dialogus de oratoribus, πιθανώς αργότερα από το 100, Historiae
(12 – 14 βιβλ.), που γράφτηκε ανάμεσα στο 100 – 110 περ. καί
Ab excessu divi Augusti ή Annales(16 – 18 βιβλ.), αργότερα από τις
Hist. Καί που πιθανώς ακόμη γραφόταν το 116. Οι τίτλοι Historiae καί
Annales έχουν λίγες ή καμιά αρχαία μαρτυρία καί, μολονότι αυτά τα έργα
Είναι πιθανό να δημοσιεύτηκαν πρώτα ξεχωριστά, από μια άγνωστη
επίσης χρονολογία, καί μετά κυκλοφόρησαν σε μία ενιαία έκδοση από
τριάντα βιβλία(βλ. Goodyear για Ann. 1.1.1). Μόνο ο Agricola καί η
Germania(έτσι είναι κοινώς γνωστά) παραμένουν πλήρη. Ο Dialogus
είναι κατεστραμμένος καί έχει κενό κάποιας έκτασης. Από τις Historiae
κατέχουμε μόνο τα 1 – 4, μέρος από το 5 καί μερικά αποσπάσματα.
Από τους Annales έχουμε τα 1 – 4, ένα μικρό μέρος από τα 5, 6, μέρος
από το 11, τα 12 – 15 καί μέρος από το 16.
Πολλή συζήτηση σχετικά με τον αριθμό των βιβλίων που ο Τ. αφιέρωσε
στις Hist. καί στους Ann.: κάποιοι υποστηρίζουν κατανομή από δώδεκα
καί δεκαοκτώ, άλλοι από δεκατέσσερα καί δεκαέξι. Η μόνη σταθερή
μαρτυρία(αρίθμηση του δευτέρου ΧΦ Medicus) υποστηρίζει την
τελευταία άποψη. Το θέμα είναι ακόμη πιο περίπλοκο, αν ληφθεί υπόψη
ότι δεν έζησε για να συμπληρώσει τους Annales. Δεν έχουν καταγραφεί
άλλα έργα.
Εδώ λοιπόν έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:
1. Ο Τάκιτος έγραφε τα Annales στα 116μ.α.χ.χ. καί όχι περί το
115μ.α.χ.χ. όπως αναφέρει η Βικιπαίδεια. Αν καί αυτό δεν είναι
ιδιαίτερα μεγάλη απόκλιση.
2. Όμως, η μεγάλη απόκλιση είναι άλλη.
Ότι ομιλεί για χριστιανούς στην εποχή της μεγάλης πυρκαγιάς
στην Ρώμη καί μάλιστα για «Χριστό», εν έτει 64μ.α.χ.χ.
Όμως αυτή η μαρτυρία δεν μπορεί να ευσταθεί για τους παρακάτω
λόγους:
α) Ο Τάκιτος ήταν ευσεβής Ρωμαίος πολυθεϊστής, άρα δεν θα
μπορούσε να αποκαλέσει ποτέ τον Ιησού ή Εμμανουήλ ως
«Χριστό».
β) Την εποχή της πυρκαγιάς στην Ρώμη, δεν είχαν ονομαστεί
ακόμη ως χωριστή θρησκεία οι οπαδοί του Ιησού ή Εμμανουήλ,
αλλά θεωρούνταν ακόμη μέλη της Ιουδαϊκής θρησκείας.
γ) Οι πρώτοι ειδικοί για αυτούς θρησκευτικοί διωγμοί, έγιναν
πολύ αργότερα, αν σκεφθεί κανείς ότι μέχρι το 70μ.α.χ.χ. οι
οπαδοί του Ιησού ή Εμμανουήλ ήσαν μέρος του Ιουδαϊσμού.
Επομένως, το 70μ.α.χ.χ., μετά την καταστροφή των
Ιεροσολύμων από τον Τίτο καί την Εβραϊκή Διασπορά,
αποφασίζουν οι οπαδοί του Ιησού ή Εμμανουήλ να γίνουν
χωριστή θρησκεία.
Έτσι, πολύ αργότερα γίνονται γνωστοί ως θρησκεία καί
επομένως αποφασίζει να τους καταδιώξει η Ρώμη.
Τα πρώτα απολογητικά κείμενα χρονολογούνται στο 90μ.α.χ.χ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Xaria2
Νεοφερμένος
Ο Xaria2 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 16 μηνύματα.
28-04-08
18:30
αααααααααααα
Ιώσηπος.
ΠΗΓΗ:https://www.metafysiko.gr/forum/printthread.php?t=299&page=43&pp=10
Το κείμενο λέει:
«Γίνεται δε κατά τούτον τον χρόνον Ιησούς, σοφός ανήρ, εί γε άνδραν αυτόν λέγειν χρή ην γαρ παραδόξων έργων
ποιητής, διδάσκαλος ανθρώπων των ηδονή τ' αληθή δεχομένων και πολλούς μεν Ιουδαίους, πολλούς δε και των
Ελλήνων επηγάγετο: ο Χριστός ούτος ην. Και αυτόν ενδείξει των πρώτων ανδρών παρ' ημίν σταυρώ επιτετιμηκότος
Πιλάτου, ου δ' επαύσαντο οι το πρώτον αυτόν αγαπήσαντες: εφάνη γαρ αυτοίς τρίτην έχων ημέραν πάλιν ζων
των θείων προφητών ταύτα τε και άλλα μύρια θαυμάσια περί αυτόν ειρηκότων: εισέτι τε νυν των χριστιανών
από τούδε ωνομασμένων, ουκ επέλυσε το φύλον».
Εσύ μετέφρασες το ακόλουθο :
"Κατά τον καιρό τούτο [επί ηγεμονίας Ποντίου Πιλάτου] έζησε ο Ιησούς, άνθρωπος σοφός. Επειδή ήταν θαυμαστών έργων ποιητής. Και μάζεψε γύρω του πολλούς από τούς Ιουδαίους, ακόμα δε και από τούς Εθνικούς. Και αυτόν, καταδικασθέντα σε σταυρικό θάνατο από τον Πιλάτο με καταγγελία των αρχόντων μας, δεν έπαυσαν να τον αγαπούν οι πρότερον αυτόν αγαπήσαντες. Και μέχρι σήμερα ακόμη δεν εξαφανίστηκε η τάξη των Χριστιανών που πήραν αυτό το όνομα από αυτόν".
Θα μπορούσες να μεταφράσεις και το μαυρισμένο που στην παραπάνω προσπάθαιά σου το κατάπιες ;
Είναι ποτέ δυνατόν ένας Γιαχβιστής να μιλάει με τέτοια καλά λόγια για τον Ιησού ;
Είναι ποτέ δυνατόν ένας (μέτριος) ιστορικός σαν τον Ιώσηπο να αφιερώνει μόνο ένα τόσο δα κομματάκι
για κάποιον που αναστήθηκε ; Σε πληροφορώ ότι ο Ιώσηπος είναι εξαιρετικά κουραστικός και για ασήμαντα
θέματα αφιερώνει πολύ χώρο στο έργο του. Φυσιολογικά θα έπρεπε να είχε κάνει πιο εκτενές περιγραφές
αλλά ακόμη να σου θυμίσω πως το όλο χωρίο αναρτήθηκε επειδή ο Real Scientist δήλωσε πως οι
Ιουδαίοι «Προτίμησαν είτε να τον απαξιώνουν είτε να σιωπούν.» Και το να σιωπούν το καταλαβαίνω.
Σιωπούσαν διότι τίποτα δεν είδαν αλλά την απαξίωση σε αυτό το εδάφιο ; που την είδες ;
Είναι εμβόλιμο, το έβαλαν χριστιανοί παραχαράκτες .
Μα τι ειναι αυτα που μου εκανες? lol
Τώρα θα πρέπει να παρατήσω τις δουλειές μου και να σου καταρίψω όλα αυτα τα "Επιχειρήματα" διοτί δεν αναφέρεις καθόλου
1. Οτι εγινα μετρήσεις με την μέθοδο του ανθρακα και η επιστήμη αποφάνθηκε
ΠΛΑΣΤΑ και ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΑ.
Πως σου ξεφυγε αυτο????/
Για κάνε ενα Search και ξαναδές τις πηγές σου γιατι νομίζω οτι της πήρες απο την XAN.
Βάλε τις λέξεις κλειδιά για τον πρώτον που αnαφέρεις και θα πέσεις πάνω σε ενα πολυ ενδιαφέρων ποστάκι.Μπορείς να κάνεις το ίδιο και με τους αλλους (keywords Ιώσηπος παραχάραξη)
https://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_fireboard&Itemid=32&func=view&catid=8&id=55
Και όπως θα παρατηρήσεις ο Καλόπουλος γράφει με το ονομα του και με συνέπεια των όσων λέει και οχι Ανώνυμα σαν και μας
Όσο για το άλλο που σχολίασες - μετέφρασες
Ιώσηπος.
ΠΗΓΗ:https://www.metafysiko.gr/forum/printthread.php?t=299&page=43&pp=10
Το κείμενο λέει:
«Γίνεται δε κατά τούτον τον χρόνον Ιησούς, σοφός ανήρ, εί γε άνδραν αυτόν λέγειν χρή ην γαρ παραδόξων έργων
ποιητής, διδάσκαλος ανθρώπων των ηδονή τ' αληθή δεχομένων και πολλούς μεν Ιουδαίους, πολλούς δε και των
Ελλήνων επηγάγετο: ο Χριστός ούτος ην. Και αυτόν ενδείξει των πρώτων ανδρών παρ' ημίν σταυρώ επιτετιμηκότος
Πιλάτου, ου δ' επαύσαντο οι το πρώτον αυτόν αγαπήσαντες: εφάνη γαρ αυτοίς τρίτην έχων ημέραν πάλιν ζων
των θείων προφητών ταύτα τε και άλλα μύρια θαυμάσια περί αυτόν ειρηκότων: εισέτι τε νυν των χριστιανών
από τούδε ωνομασμένων, ουκ επέλυσε το φύλον».
Εσύ μετέφρασες το ακόλουθο :
"Κατά τον καιρό τούτο [επί ηγεμονίας Ποντίου Πιλάτου] έζησε ο Ιησούς, άνθρωπος σοφός. Επειδή ήταν θαυμαστών έργων ποιητής. Και μάζεψε γύρω του πολλούς από τούς Ιουδαίους, ακόμα δε και από τούς Εθνικούς. Και αυτόν, καταδικασθέντα σε σταυρικό θάνατο από τον Πιλάτο με καταγγελία των αρχόντων μας, δεν έπαυσαν να τον αγαπούν οι πρότερον αυτόν αγαπήσαντες. Και μέχρι σήμερα ακόμη δεν εξαφανίστηκε η τάξη των Χριστιανών που πήραν αυτό το όνομα από αυτόν".
Θα μπορούσες να μεταφράσεις και το μαυρισμένο που στην παραπάνω προσπάθαιά σου το κατάπιες ;
Είναι ποτέ δυνατόν ένας Γιαχβιστής να μιλάει με τέτοια καλά λόγια για τον Ιησού ;
Είναι ποτέ δυνατόν ένας (μέτριος) ιστορικός σαν τον Ιώσηπο να αφιερώνει μόνο ένα τόσο δα κομματάκι
για κάποιον που αναστήθηκε ; Σε πληροφορώ ότι ο Ιώσηπος είναι εξαιρετικά κουραστικός και για ασήμαντα
θέματα αφιερώνει πολύ χώρο στο έργο του. Φυσιολογικά θα έπρεπε να είχε κάνει πιο εκτενές περιγραφές
αλλά ακόμη να σου θυμίσω πως το όλο χωρίο αναρτήθηκε επειδή ο Real Scientist δήλωσε πως οι
Ιουδαίοι «Προτίμησαν είτε να τον απαξιώνουν είτε να σιωπούν.» Και το να σιωπούν το καταλαβαίνω.
Σιωπούσαν διότι τίποτα δεν είδαν αλλά την απαξίωση σε αυτό το εδάφιο ; που την είδες ;
Είναι εμβόλιμο, το έβαλαν χριστιανοί παραχαράκτες .
Μα τι ειναι αυτα που μου εκανες? lol
Τώρα θα πρέπει να παρατήσω τις δουλειές μου και να σου καταρίψω όλα αυτα τα "Επιχειρήματα" διοτί δεν αναφέρεις καθόλου
1. Οτι εγινα μετρήσεις με την μέθοδο του ανθρακα και η επιστήμη αποφάνθηκε
ΠΛΑΣΤΑ και ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΑ.
Πως σου ξεφυγε αυτο????/
Για κάνε ενα Search και ξαναδές τις πηγές σου γιατι νομίζω οτι της πήρες απο την XAN.
Βάλε τις λέξεις κλειδιά για τον πρώτον που αnαφέρεις και θα πέσεις πάνω σε ενα πολυ ενδιαφέρων ποστάκι.Μπορείς να κάνεις το ίδιο και με τους αλλους (keywords Ιώσηπος παραχάραξη)
https://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_fireboard&Itemid=32&func=view&catid=8&id=55
Και όπως θα παρατηρήσεις ο Καλόπουλος γράφει με το ονομα του και με συνέπεια των όσων λέει και οχι Ανώνυμα σαν και μας
Όσο για το άλλο που σχολίασες - μετέφρασες
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.