Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
24-11-10
01:36
...
Σύμφωνα με το Βολταίρο, η αλήθεια οφείλει να ωριμάσει για να την ακούσουμε.....άρα η παρελθοντική αλήθεια γίνεται γνωστή στο μέλλον....
Τρελή ανάλυση;;;; εεεεε;;;;;;
...ναι, αλλά το μέλλον πρώτ' απ' όλα ωριμάζει τα αυτιά μας, οπότε και είναι πια αργά, για την ωρίμανση της αλήθειας...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
27-02-09
20:43
Αυτός που ομολογεί ότι γνωρίζει την αλήθεια το μόνο σίγουρο είναι ότι πλανάται από την απομυθοποιημένη καθοδηγούμενη γνώση αντίληψη που έχει εντρυφήσει μέσα στο μολυσμένο συνειδησιακό βάθος της ύπαρξης του....
"Μολυσμένο" από τι;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
27-02-09
13:56
Αποκρυπτική: «Πολλά λέγονται και δε γίνονται, ενώ πολλά γίνονται και δε λέγονται»
Η «απόκρυψη της μισής αλήθειας», άλλοτε μπορεί να είναι ψέμα κι άλλοτε όχι. Μόνον ο «σατανικός νους» τότε γνωρίζει, «όλη την αλήθεια». Αυτός ο «νους» καθοδήγησε και τους λεγόμενους «Εβδομήκοντα» (στην πραγματικότητα, 72) εντεταλμένους των Πτολεμαίων, να συγγράψουν αρχικά τα πρώτα κεφάλαια της Γένεσης, μέχρι και το πέμπτο εδάφιο του δέκατου κεφαλαίου της. Κάπου στη στροφή για το έκτο εδάφιο, η αποκρυπτική που ακολούθησαν οι εντεταλμένοι «σοφοί» («μεταφραστές», κατʼ άλλους), στέλνει τους «υιούς Ιάφεθ» στον …αγύριστο!
Η αποκρυπτική είναι μέθοδος που απευθύνεται, είτε προς θεραπεία της άγνοια είτε προς κολακεία της λήθης. Ο διάλογος μεταξύ Εύας και όφεως, δίπλα στο δένδρο της γνώσης καλού και κακού, εισάγει και τα δύο ενδεχόμενα. Ο όφις είχε με το μέρος του και τις δύο πιθανότητες. Ή ο Αδάμ θα είχε λησμονήσει, να ενημερώσει την Εύα για την προσταγή( Γ. β,16-17), ή απλά, η Εύα, αν τη γνώριζε, ίσως τη λησμόνησε: άλλο να ακούς κάτι από το στόμα του Θεού κι άλλο, απʼ του ομόκλινού σου.
Αποκρύπτεται σε ολόκληρη τη βιβλική αναφορά, το αν γνώριζε ή αγνοούσε η Εύα την πρόνοια θανάτου, που κυοφορούσε το «δένδρο της γνώσης». Η ίδια αποδέχεται, πως εξαπατήθηκε από τον όφι. Αλλά προς εξαπάτηση τελούν, άγνοια και λήθη, με την αυτή πιθανότητα. Η αποκρυπτική μέθοδος είναι κατʼ εξοχήν, ένα παίγνιο πιθανοτήτων.
Αν δεν υπήρχε η απόκρυψη, δεν θα υπήρχε ούτε και η αποκάλυψη. Η δύναμη της αποκάλυψης είναι ανάλογη της βαρύτητας που απέκτησε από τον χρόνο, η υπόλοιπη «μισή αλήθεια» (της απόκρυψης). Ως αποκάλυψη, δεν νοείται ποτέ ένα ψέμα. Ψέμα εκ του ψέματος, δεν γεννάει ποτέ αλήθεια. Ίσως όμως, ένα ακόμη πιο βαθύ ψέμα. Με τα βαθιά ψέματα, η απόκρυψη, το πολύ –πολύ να φτιάξει μία θρησκεία ή κι όλες τις υπόλοιπες εξουσίες του κόσμου τούτου( δηλ. του επί Γης!). Πλην όμως η απόκρυψη, όσο πιο βαθιά ψέματα γνωρίζει, άλλο τόσο πιο βαθιές αλήθειες, θέλει δε θέλει, επίσης (ανα)γνωρίζει.
Η άγνοια είναι αθώα, είτε ενώπιον της απόκρυψης είτε ενώπιον της αποκάλυψης. Όταν ο «Κύριος ο Θεός» των Εβδομήκοντα αποκαλύπτει στον Αδάμ (έστω με «προσταγή»!) τον κίνδυνο, που κρύβει στη σκιά του το «δένδρο της γνώσης»( καλού και κακού), στην πραγματικότητα, του βιάζει την αθωότητα, γίνεται ο ηθικός αυτουργός μίας «ενδεχόμενης αυτοχειρίας», τουλάχιστον. Καμία αποκάλυψη δεν μπορεί να γίνει …αναίμακτα. Αυτό το γνωρίζει , τόσο ο αποκαλύπτων, όσο και ο αποκρύπτων. Και οι δύο, βιασμό μετέρχονται, στους «ουρανούς». Η αθωότητα ανήκει, στις επίγειες αρετές.
Η «απόκρυψη της μισής αλήθειας», άλλοτε μπορεί να είναι ψέμα κι άλλοτε όχι. Μόνον ο «σατανικός νους» τότε γνωρίζει, «όλη την αλήθεια». Αυτός ο «νους» καθοδήγησε και τους λεγόμενους «Εβδομήκοντα» (στην πραγματικότητα, 72) εντεταλμένους των Πτολεμαίων, να συγγράψουν αρχικά τα πρώτα κεφάλαια της Γένεσης, μέχρι και το πέμπτο εδάφιο του δέκατου κεφαλαίου της. Κάπου στη στροφή για το έκτο εδάφιο, η αποκρυπτική που ακολούθησαν οι εντεταλμένοι «σοφοί» («μεταφραστές», κατʼ άλλους), στέλνει τους «υιούς Ιάφεθ» στον …αγύριστο!
Η αποκρυπτική είναι μέθοδος που απευθύνεται, είτε προς θεραπεία της άγνοια είτε προς κολακεία της λήθης. Ο διάλογος μεταξύ Εύας και όφεως, δίπλα στο δένδρο της γνώσης καλού και κακού, εισάγει και τα δύο ενδεχόμενα. Ο όφις είχε με το μέρος του και τις δύο πιθανότητες. Ή ο Αδάμ θα είχε λησμονήσει, να ενημερώσει την Εύα για την προσταγή( Γ. β,16-17), ή απλά, η Εύα, αν τη γνώριζε, ίσως τη λησμόνησε: άλλο να ακούς κάτι από το στόμα του Θεού κι άλλο, απʼ του ομόκλινού σου.
Αποκρύπτεται σε ολόκληρη τη βιβλική αναφορά, το αν γνώριζε ή αγνοούσε η Εύα την πρόνοια θανάτου, που κυοφορούσε το «δένδρο της γνώσης». Η ίδια αποδέχεται, πως εξαπατήθηκε από τον όφι. Αλλά προς εξαπάτηση τελούν, άγνοια και λήθη, με την αυτή πιθανότητα. Η αποκρυπτική μέθοδος είναι κατʼ εξοχήν, ένα παίγνιο πιθανοτήτων.
Αν δεν υπήρχε η απόκρυψη, δεν θα υπήρχε ούτε και η αποκάλυψη. Η δύναμη της αποκάλυψης είναι ανάλογη της βαρύτητας που απέκτησε από τον χρόνο, η υπόλοιπη «μισή αλήθεια» (της απόκρυψης). Ως αποκάλυψη, δεν νοείται ποτέ ένα ψέμα. Ψέμα εκ του ψέματος, δεν γεννάει ποτέ αλήθεια. Ίσως όμως, ένα ακόμη πιο βαθύ ψέμα. Με τα βαθιά ψέματα, η απόκρυψη, το πολύ –πολύ να φτιάξει μία θρησκεία ή κι όλες τις υπόλοιπες εξουσίες του κόσμου τούτου( δηλ. του επί Γης!). Πλην όμως η απόκρυψη, όσο πιο βαθιά ψέματα γνωρίζει, άλλο τόσο πιο βαθιές αλήθειες, θέλει δε θέλει, επίσης (ανα)γνωρίζει.
Η άγνοια είναι αθώα, είτε ενώπιον της απόκρυψης είτε ενώπιον της αποκάλυψης. Όταν ο «Κύριος ο Θεός» των Εβδομήκοντα αποκαλύπτει στον Αδάμ (έστω με «προσταγή»!) τον κίνδυνο, που κρύβει στη σκιά του το «δένδρο της γνώσης»( καλού και κακού), στην πραγματικότητα, του βιάζει την αθωότητα, γίνεται ο ηθικός αυτουργός μίας «ενδεχόμενης αυτοχειρίας», τουλάχιστον. Καμία αποκάλυψη δεν μπορεί να γίνει …αναίμακτα. Αυτό το γνωρίζει , τόσο ο αποκαλύπτων, όσο και ο αποκρύπτων. Και οι δύο, βιασμό μετέρχονται, στους «ουρανούς». Η αθωότητα ανήκει, στις επίγειες αρετές.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
06-05-08
09:53
H αλήθεια δυστυχώς είναι μία.
Όπως μία είναι η ουσία. Δεν υπάρχει αθανασία.
Υγ. Ρε συ Νωεύ τι τρέχει με τις υπογραφές σου?
Εσύ στις όχθες του πδεν προτιμάς να κάθεσαι?
Γενικά, οι "όχθες, μου τη δίνουν"...Όπως πχ αυτές που χωρίζουν την αλήθεια από το ψέμα και τους ανθρώπους, μεταξύ τους, φίλε Ρεμπεσκέ! Χαίρε!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
05-05-08
10:00
Δηλαδή, η αλήθεια είναι υποκειμενική;Στο μαθημα τις φιλοσοφιας αυτο που μαθενεις οτι δεν υπαρχει μια αληθεια, αλλα για καθε ατομο ισχιει και η δικη του αληθεια για καθε θεμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.