kalypso
Περιβόητο μέλος
Η lily allen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Μονακό (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
28-05-08
16:58
δεν είπα ότι με κατηγόρησες απλά είπα να εξηγήσω το λόγο που σταμάτησα από την δουλεία
Καλέ δεν έβαλα εγώ το -1 στο ποστ σου
Εγώ έκανα ένα γενικό ποστ και το ότι δεν το είπα σαν "κατηγορώ" πήγαινε γενικά στις γυναίκες που έκαναν μία τέτοια επιλογή
Απλά απευθύνθηκα σε εσένα, γιατί είχες κάνει σχετικό ποστ
Συγγνώμη αν φάνηκε κάπως
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kalypso
Περιβόητο μέλος
Η lily allen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Μονακό (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
28-05-08
15:59
Ειλικρινά δε μπορώ να φανταστώ μία γυναίκα να μη δουλεύει... Εντάξει, θα είναι σπίτι, θα φροντίζει τον άνδρα της και τα παιδιά της, αλλά για τον εαυτό της τι θα κάνει; Θα εγκαταλείψει όλα της τα όνειρα και τος φιλοδοξίες; Στο τέλος θα νιώθει μισή, θα νιώθει ότι "ξόδεψε" τα πιο παραγωγικά χρόνια της ζωής της στην κουζίνα με μία ποδιά. Και το λυπηρό είναι ότι ίσως καταλήξει ενδόμυχα να "κατηγορεί" την οικογένειά της για όσα δεν μπόρεσε να ζήσει και να κάνει.
Για μένα, ο σωστός σύζυγος πρέπει να υποστηρίζει και να ενθαρρύνει τη γυναίκα του να κάνει πράγματα για εκείνη- για να αισθάνεται καλά με τον εαυτό της, για να μπορεί εκείνη να δει ότι αξίζει, ότι προσφέρει κάτι με τη δουλειά της και ότι δεν εξαρτάται από κανέναν. Το να κάθεται στο σπίτι, απλά θα φέρει νεύρα, τσακωμούς του στυλ ("Εγώ κάθομαι όλη μέρα; Έχεις ιδέα πόσο δύσκολο είναι να φέρεις βόλτα ένα σπίτι;" ) και γενικά τίποτα καλό, περα από το γεγονός ότι τα παιδιά θα έχουν τη μητέρα τους κοντά τους όποτε και για όσο τη χρειάζονται. Αλλά και πάλι, τι γίνεται όταν πάψουν να τη χρειάζονται;
Για μένα, ο σωστός σύζυγος πρέπει να υποστηρίζει και να ενθαρρύνει τη γυναίκα του να κάνει πράγματα για εκείνη- για να αισθάνεται καλά με τον εαυτό της, για να μπορεί εκείνη να δει ότι αξίζει, ότι προσφέρει κάτι με τη δουλειά της και ότι δεν εξαρτάται από κανέναν. Το να κάθεται στο σπίτι, απλά θα φέρει νεύρα, τσακωμούς του στυλ ("Εγώ κάθομαι όλη μέρα; Έχεις ιδέα πόσο δύσκολο είναι να φέρεις βόλτα ένα σπίτι;" ) και γενικά τίποτα καλό, περα από το γεγονός ότι τα παιδιά θα έχουν τη μητέρα τους κοντά τους όποτε και για όσο τη χρειάζονται. Αλλά και πάλι, τι γίνεται όταν πάψουν να τη χρειάζονται;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.