Nininaou
Διάσημο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nininaou
Διάσημο μέλος
Επίσης, να κάνω μια ερώτηση? Δεν θέλω να την πω σε κάνενα αλλά η δική μου εμπειρία, η οποία είναι ένα ζευγάρι συμφοιτητών μου και ένα δικό τους φιλικό ζευγάρι [όπως καταλάβετε ομοφυλόφιλα ζευγάρια εννοώ] μου λέει ότι οι ομοφυλόφιλοι σε πρώτη φάση είναι ικανοποιημένοι που μπορούν να σκέφτονται κοινό μέλλον , έστω και αν λέγεται "σύμφωνο συμβίωσης". Υπάρχει κάποιος λόγος που είστε τόσο σίγουροι όλοι ότι οι ομοφυλόφιλοι νιώθουν τόσο... μιεροί ή ριγμένοι από τη σκέψη του "συμφώνου" Vs "γαμου" ?
Πιστεύω ότι ένας συνειδητοποιημένος ομοφυλόφιλος, θα νιώθει σίγουρα ριγμένος. Γιατί δεν είναι το όνομα που θα τον ενδιαφέρει αλλά το αντίκρυσμα που αυτό θα έχει στους γύρω του. Και σίγουρα θα έχει. Σ'εμάς μπορεί να φαίνεται το ίδιο, γι'αυτούς και για τους συγγενείς τους, για τους δικούς τους σίγουρα είναι διαφορετικό, ακούγεται διαφορετικά. Τους δίνει ίσως διαφορετική αίσθηση για το πώς οι άλλοι το δέχονται. Και θα ακουγόταν μια χαρά και το "σύμφωνο" αν ήταν να παρέχει όλα όσα ο "γάμος". Δεν αναφέρομαι μόνο σε πρακτικά,νομικά θέματα, κυρίως σε συναισθηματικά. Κάτι που έχει ένα όνομα συγκεκριμένο για τους υπόλοιπους θα ήταν μεγάλη ευτυχία να έχει και γι'αυτούς το ίδιο. Θα εννοούσε κατευθείαν την αποδοχή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nininaou
Διάσημο μέλος
Δηλαδή το πρόβλημα είναι αν θα το ονομάσουμε γάμο ή όχι; Από αυτό θα εξαρτηθεί η ευτυχία στη ζωή τους;
Ναι, από αυτό ακριβώς. Από αυτά που σημαίνει αυτό. Γιατί δεν είναι μια απλή παραδοχή, μια απλή προσφώνηση. Γι' αυτούς τουλάχιστον σίγουρα σημαίνει περισσότερα. Σημαίνει ότι θα έχουν ελπίδα, ότι δεν θα είναι πια στο περιθώριο, ότι επιτέλους θα είναι αποδεκτοί. Γι'αυτούς μπορεί να σημαίνει ότι οι αγώνες τους δικαιώθηκαν, ό,τι δεν θα ντρέπονται να κοιτάξουν στα μάτια όσους τους θεωρούσαν ανένταχτους και τους κατέκριναν. Και σημαίνει ότι θα μπορούν να φτάσουν στην ευτυχία.
Γιατί ο άνθρωπος που δεν είναι αποδεκτός δεν είναι ευτυχισμένος όπως και να το κάνουμε. Έχουμε ανάγκη κάπου να απευθυνόμαστε και κάπου να ανήκουμε. Να συμμετέχουμε και να ακουγόμαστε, αν θέλουμε να έχουμε την ευκαιρία της διεκδίκησης μιας ζωής που "μας αξίζει".
Και δεν κολλάμε στο όνομα, ας λεγόταν όπως να'ναι αν ήταν να σηματοδοτεί τα ίδια και όλα τα δικαιώματα του "γάμου". Τα ίδια θα σήμαινε ό,τι όνομα κι αν είχε αν ήταν ισότιμος με τον δικό μας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nininaou
Διάσημο μέλος
Δεν βρίσκω τι άλλο θα καταφέρουμε με τις καθυστερήσεις από το να αφήσουμε στάσιμο το πρόβλημα και στη μοίρα τους τους ανθρώπους που αφορά άμεσα. Γιατί θεωρώ πώς αυτοί είναι σε μια θέση πολύ δυσκολότερη από τη δική μας (που δεν είμαστε έτοιμοι ψυχολογικά), έστω κι αν μόνοι τους το διάλεξαν.
Και φυσικά η Εκκλησία δεν τους αφορά όλους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nininaou
Διάσημο μέλος
Κι αν πληγωθεί και σοκαριστεί μια γιαγιά, την ίδια ώρα θα χαρεί ένας ομοφυλόφιλος ή ένας "φιλελεύθερος", το εγγόνι της ας πούμε. Θα νιώσει έτοιμος ένας ομοφυλόφιλος να προσφέρει. Να προσφέρει σε μια κοινωνία στην οποία και αυτός ανήκει, στην οποία και αυτός δικαιούται να ανήκει με τον ίδιο τρόπο και με την ίδια θέληση μιας γιαγιάς που επιθυμεί αν και γέρασε να συμμετέχει ενεργά σε όλα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nininaou
Διάσημο μέλος
Ανέφερα και στο ποστ μου ότι δεν θίγω το θέμα των συναισθημάτων...Φυσικά και δύο γονείς του ίδιου φύλου μπορούν να δώσουν σε ένα παιδί όση φροντίδα, αγάπη και στοργή του χρειάζεται...Για τη σωστή ανατροφή ενός παιδιού όμως δεν αρκούν τα συναισθήματα...Είναι κάποια πράγματα που ένας γιος μπορεί να συζητήσει καλύτερα με τον πατέρα του...Είναι κάποια πράγματα που μία κόρη μπορεί να συζητήσει καλύτερα με τη μητέρα της...Και ένας μπαμπάς ή μία μαμά δεν αντικαθίστανται εύκολα από κάποιον άλλον...Λείπουν πραγματικά όταν δεν υπάρχουν...Ξέρετε καμία ανύπαντρη μητέρα που να μην έλαβε ποτέ την ερώτηση "Μαμά, εγώ δεν έχω μπαμπά;;;"...Φυσικά και στηρίζω τις ανύπαντρες μητέρες και μπράβο τους για το θάρρος τους και την υπομονή τους αλλά νομίζω ότι είναι ατυχής παρομοίωση...Η ψυχική κατάσταση του παιδιού κλονίζεται όταν βλέπει ότι έχει δύο γονείς του ίδιου φύλου και όχι έναν μπαμπά και μία μάμα όπως του έμαθε ο δάσκαλος / η δασκάλα στο σχολείο του...
Νομίζω ότι καθαρά στα συναισθήματα αναφέρεσαι. Το σχολείο, οι απορίες για τα "αυτονόητα", η ψυχική κατάσταση που "κλονίζεται" είναι συναισθήματα. Τώρα, το τι και με ποιον είμαι "καλύτερο" να συζητάει το παιδί κάποια θέματα είναι σχετικό. Δεν βρίσκω πάλι διαφορά στην προσέγγιση που θα έχει το παιδί από τον πατέρα ή την μητέρα. Κι αν βρίσκω, δεν μ'ενδιαφέρει το περιεχόμενο και το κύρος της συζήτησης αλλά τα κίνητρα.
Το ότι λείπει είναι σίγουρο. Μας νοιάζουν το γιατί και το πώς. Η έλλειψη, όταν αντικαθίσταται από την αντίστοιχη πληρότητα, αναιρείται. Το πώς λείπει λοιπόν κάποιος μπορεί πάντα να καθορίσει και το αν λείπει, σε οποιαδήποτε οικογένεια, σε οποιαδήποτε περίπτωση.
Για το ίδρυμα δεν το συζητώ το πώς...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nininaou
Διάσημο μέλος
Δεν νομίζω να ανέφερα ότι το παιδί θα περνά καλύτερα στο ίδρυμα. Αν και λογικά θες απάντηση σε αυτό. Οπότε ας την δώσω. Προφανώς, το παιδί θα ευχόταν και θα έπρεπε να ζει με γονείς και όχι στο ίδρυμα. Όμως θα ήταν πολύ άσχημο για το ομόφυλο ζευγάρι αν το παιδί τους μισούσε μετά για την επιλογή τους... Και κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν είναι σενάριο ειστημονικής φαντασίας. Μιλώ πάντα με τα σημερινά δεδομένα και της στάσης πολλών στο θέμα της ομοφυλοφιλίας...
Για ποιούς λόγους θα μπορούσε να τους μισήσει; Επειδή κάποιοι ενδεχομένως να τους κατέκριναν; Eπειδή θα δεχόταν εξ'αιτίας των γονιών του επιθέσεις προκατάληψης; Επειδή θα αντιμετώπιζε προβλήματα με τον κοινωνικό περίγυρο; Επειδή θα έχανε την ευκαιρία να μεγαλώσει "φυσιολογικά";
Aπέναντι σ' αυτούς εύκολα βρίσκω αντίθετους, ισχυρότερους λόγους για να τους αγαπήσει. Επειδή του έδωσαν αγάπη. Επειδή του δίδαξαν ότι πρέπει να παλεύεις για τον στόχο σου πιο έντονα από κάθε άλλον γονέα. Επειδή του έδωσαν την ευκαιρία να βρει σπίτι. Επειδή του έδειξαν να βλέπει τα κοινά του με τους άλλους που είναι πάντα πρισσότερα.
Σίγουρα, δεν θα είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα ο δρόμος. Αξίζει όμως σε όλους έστω η αναζήτηση της αρμονίας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nininaou
Διάσημο μέλος
Τα παιδιά σε όποια οικογένεια κι αν μεγαλώσουν θα έχουν απ'αυτή να πάρουν κάποια πράγματα. Το αν οι γονείς θα τους τα δώσουν δεν εξαρτάται μόνο από το αν είναι ή δεν είναι ομοφυλόφιλοι. Όταν μιλάμε για συναισθήματα, μιλάμε για ανθρώπους, χωρίς περιορισμούς και επεξηγήσεις. Αν δεχθούμε τελικά ότι η ασφάλεια,η αγάπη και η συμπόνια μπορούν να ανταλλαχθούν σε οικογένειες όποιου τύπου τότε το πρόβλημα μετατοπίζεται. Οι ευθύνες δεν μένουν στους ομοφυλόφιλους γονείς , γιατί αυτοί είναι σίγουρο πως ό,τι μπορούσαν καλό θα το έκαναν. Αφού το παιδί τους δεν θα ήρθε σε καμία περίπτωση εύκολα και τυχαία.
Όσο για το σχολείο και τα πειράγματα, αν δεν είναι γι'αυτό θα είναι για κάτι άλλο. Κι αν δεν είναι στο σχολείο, θα είναι αλλού. Ένας άνθρωπος με σταθερές βάσεις, ένα παιδί πιο ανώδυνα θα τα περάσει αυτά με δεσμούς δυνατούς στην οικογένειά του, στην όποια οικογένειά του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.