Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
16-02-11
14:03
... Η "Μεταπολίτευση", για παράδειγμα, στη χώρα μας, βρίθει τέτοιων περιπτώσεων!
Καλά, ο Τσουκάτος, λέει τα έδωσε στο κόμμα, αλλά ο παρακοιμώμενος του Άκη, σε ποιον τα έδινε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
15-07-08
08:47
H διαφθορά βρίσκετε εκεί που η επιτυχία δεν έχει σχέση με το εγώ.
Όσοι πιστεύουν ότι δεν μπορούν να επιτύχουν με θεμιτά μέσα ή έχουν επιτύχει με μη θεμιτά μέσα θεωρούν ότι η διαφθορά είναι η μοναδική σκάλα ...
Οι λαοί δεν έχουν παρά τις κυβερνήσεις που τους αξίζουν. Εάν οι ίδιοι είναι διεφθαρμένοι, δεν μπορούν να περιμένουν να κυβερνώνται με τιμιότητα. Η διαφθορά σε μία συγκεκριμένη Κοινωνία, δεν μπορεί παρά να υποθάλπτεται από θεσμικές υστερήσεις ή πολιτισμικές καθυστερήσεις. Η "Μεταπολίτευση", για παράδειγμα, στη χώρα μας, βρίθει τέτοιων περιπτώσεων!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
14-07-08
22:19
"Optimi corruptio pessima"?[Το ανώτερο διαφθείρει το κατώτερο];
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
07-07-08
12:03
(3ο δελτίο)
Ένα από τα πιο συνεπή πνευματικά παιδιά του μεγάλου Ντοστογιέφσκι, Ο Νικόλαος Μπερδιάεφ, «πρων Μαρξιστής» και Υπουργός Παιδείας της πρώτης Κομμουνιστικής Κυβέρνησης στη Ρωσία και, κατοπινά, υπαρξιστής φιλόσοφος και «κριτικός θιασώτης» του «Ανατολικού Χριστιανισμού»(«Ορθοδοξίας»), είχε καταλήξει στο(τελικό) συμπέρασμα, ότι το «σοβιετικό καθεστώς» δεν ήταν παρά η πολιτική συνέπεια του αιρετικού στοιχείου, που άφησε η διάσπαση του Οικουμενικού Χριστιανισμού, σε «Δύση» και «Ανατολή». Καταλήγοντας έτσι στη χαρακτηριστική (όσο και προφητική) απόφανση, ότι «έτσι τελικά, το πνεύμα των Χριστιανών επέστρεψε στην πνευματικότητα της παλιάς διαθήκης»(στο «γάλα», που έλεγε κι ο Παύλος, στους ..Κορίνθιους!).
Το Λαμόγι, αθάνατο και διαχρονικό όσο κι η μάνα του, είναι ουδέτερο, φύλου, φυλής, φωτός(χρώματος), φάσης(της ιστορίας) και …φιλίας. Το ξύπνημα που έκανε από το 1989(με την «νέα τάξη πραγμάτων» του), δείχνει σʼ όλο τον κόσμο, πως θα είναι, οσονούπω, το «Μέγα Κριτήριο»…μίας καλοστημένης «Αποκάλυψης». Όπου, το «βδέλυγμα» θα το λένε και τότε, «διαφθορά».
Η λαμογιά συνεπώς είναι φαινόμενο, φυσικό μεν ως γονιδιακή διαφοροποίηση(ή «μετάλλαξη», μετα-φυσικό δε, ως προερχόμενη από «μυθικό κρίκο», που μπορεί να λειτουργήσει, μόνον σε ανθρώπινη «αλυσίδα»(του DNA, φυσικά!). Στη γήινη πραγματικότητα βέβαια σήμερα γνωρίζουμε, ότι εκτός απʼ τα ανθρωπόμορφα λαμόγια(όπως λένε οι γραφές, «τελώνια»!), παντοφάγα είναι και τα σκουλήκια, αλλά εδώ ενδιαφέρον έχει, η «υγεία» μόνον των ανθρώπων.
Σαν φυσικό φαινόμενο, δε μπορεί βέβαια να θεωρηθεί «πάθος», «αρρώστια» και παρόμοια «ηθικά». Η Φύση δεν παθιάζει ποτές της και για κανένα «Είδος» της. Στη μεταφυσική της όμως διάσταση, η λαμογιά εκλαμβάνεται πάντα, ως αιτία «φθοράς»(φυσικής) και αιτιατό «διαφθοράς»(ανθρώπινης). Κατά βάση, από το 18ο αιώνα και μετά, λένε κάποιοι, το «ζήτημα είναι φιλοσοφικό». Στη συνέχεια γίνεται «ιδεολογικό» και στο τέλος μένει («για τον λαό»), το «ηθικό». Από εκεί και μετά, …η «εκδίκηση ανήκει στο Θεό»!
Η ακαδημαϊκή αυτή επιτυχία της «ευρωπαϊκής σκέψης», να προάγει τη θεωρητική προσέγγιση της «λαμιακής παράδοσης», στο βάθρο της επιστημοσύνης και δε της «εφηρμοσμένης», είχε σα συνέπεια, όχι μόνον βέβαια την επανίδρυση (από της στάχτες της πάλαι ποτέ ρωμαϊκής αυτοκρατορίας!) της Ελλάδας και του Ισραήλ (δύο κατʼ εξοχήν προ-ρωμαϊκούς «άγιους τόπους»!), αλλά και την προαγωγή της λεγόμενης «Ψυχολογίας» («Ψυχιατρικής» και παρόμοια). Από εκεί και μετά, ακόμη και ο άνθρωπος, γίνεται «υλικό»( εξ ου και «μάζες»!), για το «σκουλήκι της» κάθε «περιέργειας»(ψευδώνυμο της επιθυμίας).
Ένα από τα πιο συνεπή πνευματικά παιδιά του μεγάλου Ντοστογιέφσκι, Ο Νικόλαος Μπερδιάεφ, «πρων Μαρξιστής» και Υπουργός Παιδείας της πρώτης Κομμουνιστικής Κυβέρνησης στη Ρωσία και, κατοπινά, υπαρξιστής φιλόσοφος και «κριτικός θιασώτης» του «Ανατολικού Χριστιανισμού»(«Ορθοδοξίας»), είχε καταλήξει στο(τελικό) συμπέρασμα, ότι το «σοβιετικό καθεστώς» δεν ήταν παρά η πολιτική συνέπεια του αιρετικού στοιχείου, που άφησε η διάσπαση του Οικουμενικού Χριστιανισμού, σε «Δύση» και «Ανατολή». Καταλήγοντας έτσι στη χαρακτηριστική (όσο και προφητική) απόφανση, ότι «έτσι τελικά, το πνεύμα των Χριστιανών επέστρεψε στην πνευματικότητα της παλιάς διαθήκης»(στο «γάλα», που έλεγε κι ο Παύλος, στους ..Κορίνθιους!).
Το Λαμόγι, αθάνατο και διαχρονικό όσο κι η μάνα του, είναι ουδέτερο, φύλου, φυλής, φωτός(χρώματος), φάσης(της ιστορίας) και …φιλίας. Το ξύπνημα που έκανε από το 1989(με την «νέα τάξη πραγμάτων» του), δείχνει σʼ όλο τον κόσμο, πως θα είναι, οσονούπω, το «Μέγα Κριτήριο»…μίας καλοστημένης «Αποκάλυψης». Όπου, το «βδέλυγμα» θα το λένε και τότε, «διαφθορά».
Η λαμογιά συνεπώς είναι φαινόμενο, φυσικό μεν ως γονιδιακή διαφοροποίηση(ή «μετάλλαξη», μετα-φυσικό δε, ως προερχόμενη από «μυθικό κρίκο», που μπορεί να λειτουργήσει, μόνον σε ανθρώπινη «αλυσίδα»(του DNA, φυσικά!). Στη γήινη πραγματικότητα βέβαια σήμερα γνωρίζουμε, ότι εκτός απʼ τα ανθρωπόμορφα λαμόγια(όπως λένε οι γραφές, «τελώνια»!), παντοφάγα είναι και τα σκουλήκια, αλλά εδώ ενδιαφέρον έχει, η «υγεία» μόνον των ανθρώπων.
Σαν φυσικό φαινόμενο, δε μπορεί βέβαια να θεωρηθεί «πάθος», «αρρώστια» και παρόμοια «ηθικά». Η Φύση δεν παθιάζει ποτές της και για κανένα «Είδος» της. Στη μεταφυσική της όμως διάσταση, η λαμογιά εκλαμβάνεται πάντα, ως αιτία «φθοράς»(φυσικής) και αιτιατό «διαφθοράς»(ανθρώπινης). Κατά βάση, από το 18ο αιώνα και μετά, λένε κάποιοι, το «ζήτημα είναι φιλοσοφικό». Στη συνέχεια γίνεται «ιδεολογικό» και στο τέλος μένει («για τον λαό»), το «ηθικό». Από εκεί και μετά, …η «εκδίκηση ανήκει στο Θεό»!
Η ακαδημαϊκή αυτή επιτυχία της «ευρωπαϊκής σκέψης», να προάγει τη θεωρητική προσέγγιση της «λαμιακής παράδοσης», στο βάθρο της επιστημοσύνης και δε της «εφηρμοσμένης», είχε σα συνέπεια, όχι μόνον βέβαια την επανίδρυση (από της στάχτες της πάλαι ποτέ ρωμαϊκής αυτοκρατορίας!) της Ελλάδας και του Ισραήλ (δύο κατʼ εξοχήν προ-ρωμαϊκούς «άγιους τόπους»!), αλλά και την προαγωγή της λεγόμενης «Ψυχολογίας» («Ψυχιατρικής» και παρόμοια). Από εκεί και μετά, ακόμη και ο άνθρωπος, γίνεται «υλικό»( εξ ου και «μάζες»!), για το «σκουλήκι της» κάθε «περιέργειας»(ψευδώνυμο της επιθυμίας).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
07-07-08
01:45
Το Λαμόγι και η λαμογιά
(Επιστημονική προσέγγιση ενός θανάσιμου θεσμών τε και αξιών φαινομένου)
(Πρώτο δελτίο)
1.- Εισαγωγή και προϊδεασμός
Για τη Λάμια, παραπέμπεται κανείς στην ελληνική ιστορία και μυθολογία. Εδώ γίνεται λόγος για το μοναχοπαίδι της, το πασίγνωστο πια χάρη στην «παγκοσμιοποίησή»(του) Λαμόγι.
Σε γενικές γραμμές η Λάμια είχε υπόψη της, μόνον μία αλήθεια: γνώριζε αφʼ εαυτού της, ότι ήταν φορέας άπειρων και απεριόριστων επιθυμιών. Αυτήν ήθελε να δώσει αρχικά ο Δίας για σύζυγο στον Επιμηθέα, αλλά ήταν και πολύ άσχημη, οπότε προτίμησε να του στείλει κάτι ανάλογό της, την Πανδώρα. Εκείνη αντίθετα θα είχε μαζί της το κουτί, που θα περιείχε ακριβώς, όλες τις ικανοποιήσεις των άπειρων επιθυμιών.
Τη γνώση λοιπόν αυτή την ανακάλυψαν κάποιοι «σοφοί» του 18ου μΧ αιώνα («Ιλλουμινάτοι», «ελευθερόφρονες» και παρόμοιοι «ουμανιστές») και την καθιέρωσαν ως θεμελιώδες αξίωμα της λεγόμενης «οικονομικής επιστήμης». Κατά συνέπεια, η Λάμια μπορεί να θεωρηθεί και ιστορικά, ως προγιαγιά εκείνων των «σοφών» του 18ου μΧ αιώνα και των (πνευματικών) παιδιών («Οικονομολόγων», «Κεφαλαιοκρατών και, προπάντων, «Τραπεζιτών»!) που ξεπετάχθηκαν από την ιστορία στο προσκήνιό της, καθʼ όλη τη διάρκεια των δύο επόμενων αιώνων. Στο DNA εκείνων των ανθρώπων(, το δίχως άλλο και στο βαθμό που ήταν «όνομα και πράγμα»(original), θα πρέπει να υπάρχει ένας (τουλάχιστον!) «κρίκος»(αλυσίδας), χαρακτηριστικά διαφορετικός από τους κανονικούς «κρίκους» του ανθρώπινου DNA!
Το Λαμόγι γενικά χαρακτηρίζεται( κι αυτό) από την τριαδικότητα της όψης του. Όταν το γεννάει ο Φόρος, γίνεται Τελώνης: διαχειριστής «λεγεώνας τελωνίων»(επιθυμιών δηαλαδή). Όταν μαθαίνει τα κατορθώματα του Ερμή (με τις αγελάδες του Απόλλωνα) γίνεται «Κερδοσκόπος». Και τέλος, όταν μαθαίνει κι ότι ο προπαππούς του, γκόμενος της αθάνατης Λάμιας κατά τη μέσα της 2ης π.Χ. χιλιετίας στη Βαβυλώνα(μάλλον), ήταν ο Μαμμωνάς, το ρίχνει πέρα δώθε στο γλείψιμο και, τελικά, γίνεται …Τραπεζίτης(λαϊκά, «Τοκογλύφος»).
Το τρισυπόστατο του Λαμογιου….(συνεχίζεται)
(Επιστημονική προσέγγιση ενός θανάσιμου θεσμών τε και αξιών φαινομένου)
(Πρώτο δελτίο)
1.- Εισαγωγή και προϊδεασμός
Για τη Λάμια, παραπέμπεται κανείς στην ελληνική ιστορία και μυθολογία. Εδώ γίνεται λόγος για το μοναχοπαίδι της, το πασίγνωστο πια χάρη στην «παγκοσμιοποίησή»(του) Λαμόγι.
Σε γενικές γραμμές η Λάμια είχε υπόψη της, μόνον μία αλήθεια: γνώριζε αφʼ εαυτού της, ότι ήταν φορέας άπειρων και απεριόριστων επιθυμιών. Αυτήν ήθελε να δώσει αρχικά ο Δίας για σύζυγο στον Επιμηθέα, αλλά ήταν και πολύ άσχημη, οπότε προτίμησε να του στείλει κάτι ανάλογό της, την Πανδώρα. Εκείνη αντίθετα θα είχε μαζί της το κουτί, που θα περιείχε ακριβώς, όλες τις ικανοποιήσεις των άπειρων επιθυμιών.
Τη γνώση λοιπόν αυτή την ανακάλυψαν κάποιοι «σοφοί» του 18ου μΧ αιώνα («Ιλλουμινάτοι», «ελευθερόφρονες» και παρόμοιοι «ουμανιστές») και την καθιέρωσαν ως θεμελιώδες αξίωμα της λεγόμενης «οικονομικής επιστήμης». Κατά συνέπεια, η Λάμια μπορεί να θεωρηθεί και ιστορικά, ως προγιαγιά εκείνων των «σοφών» του 18ου μΧ αιώνα και των (πνευματικών) παιδιών («Οικονομολόγων», «Κεφαλαιοκρατών και, προπάντων, «Τραπεζιτών»!) που ξεπετάχθηκαν από την ιστορία στο προσκήνιό της, καθʼ όλη τη διάρκεια των δύο επόμενων αιώνων. Στο DNA εκείνων των ανθρώπων(, το δίχως άλλο και στο βαθμό που ήταν «όνομα και πράγμα»(original), θα πρέπει να υπάρχει ένας (τουλάχιστον!) «κρίκος»(αλυσίδας), χαρακτηριστικά διαφορετικός από τους κανονικούς «κρίκους» του ανθρώπινου DNA!
Το Λαμόγι γενικά χαρακτηρίζεται( κι αυτό) από την τριαδικότητα της όψης του. Όταν το γεννάει ο Φόρος, γίνεται Τελώνης: διαχειριστής «λεγεώνας τελωνίων»(επιθυμιών δηαλαδή). Όταν μαθαίνει τα κατορθώματα του Ερμή (με τις αγελάδες του Απόλλωνα) γίνεται «Κερδοσκόπος». Και τέλος, όταν μαθαίνει κι ότι ο προπαππούς του, γκόμενος της αθάνατης Λάμιας κατά τη μέσα της 2ης π.Χ. χιλιετίας στη Βαβυλώνα(μάλλον), ήταν ο Μαμμωνάς, το ρίχνει πέρα δώθε στο γλείψιμο και, τελικά, γίνεται …Τραπεζίτης(λαϊκά, «Τοκογλύφος»).
Το τρισυπόστατο του Λαμογιου….(συνεχίζεται)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.