fielda
Πολύ δραστήριο μέλος
Η fielda αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται IT. Έχει γράψει 1,276 μηνύματα.
22-07-08
03:30
Εντάξει τότε. Κρίνε εσύ ποιον αξίζει να βοηθήσεις και ποιον όχι από την εμφάνιση και μάθε και τα παιδιά σου να κάνουν έτσι. Ή μάλλον όχι, μάθε τα καλύτερα ότι όλος ο κόσμος είναι κακός άρα δεν πρέπει να βοηθάμε κανέναν όταν το έχει ανάγκη ή όταν το ζητάει γιατί ποιος ξέρει τι έκανε την προηγούμενη μέρα στο συνάδελφό του ή πώς μίλησε στην πεθερά του. Λυπάμαι πραγματικά που το βλέπεις έτσι το θέμα (ακόμα και ο καλός μου ο ρεμπεσκές έχει σοκαριστεί ) αλλά έτσι δικαιολογείς την ύπαρξη αυτού του θέματος. Είναι τόσο σπάνιο πλέον να βρεις κάποιον να σε βοηθήσει που αν γίνει ποτέ νιώθεις πολύ τυχερός άνθρωπος.
Να σε ρωτήσω και κάτι άλλο; Όλα αυτά τα λές τώρα απλά για να πας κόντρα, για να κάνεις εντύπωση; Είναι κρίμα να σκέφτεσαι έτσι στα 37 σου Και έχεις δίκιο, την ελπίδα τη δημιουργούμε μα εσύ δεν την αφήνεις καν να γεννηθεί. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να ισχύουν τα άκρα για σένα. Ή όλοι είναι κακοί ή όλοι καλοί. Υπάρχει και η ενδιάμεση κατάσταση στην οποία συνυπάρχουν καλοί και κακοί. Αλλά τι ξέρω εγώ; Ήμουν τόσο αφελής ώστε να εμπιστευθώ κάποιον να μου μεταφέρει τη βαλίτσα ενώ ήθελε να μου την πέσει, να με βιάσει, να μάθει πού μένω και να έρχεται κάθε βράδυ να μου κάνει καντάδα (μένω και σε ισόγειο, δε βολεύει)
Να σε ρωτήσω και κάτι άλλο; Όλα αυτά τα λές τώρα απλά για να πας κόντρα, για να κάνεις εντύπωση; Είναι κρίμα να σκέφτεσαι έτσι στα 37 σου Και έχεις δίκιο, την ελπίδα τη δημιουργούμε μα εσύ δεν την αφήνεις καν να γεννηθεί. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να ισχύουν τα άκρα για σένα. Ή όλοι είναι κακοί ή όλοι καλοί. Υπάρχει και η ενδιάμεση κατάσταση στην οποία συνυπάρχουν καλοί και κακοί. Αλλά τι ξέρω εγώ; Ήμουν τόσο αφελής ώστε να εμπιστευθώ κάποιον να μου μεταφέρει τη βαλίτσα ενώ ήθελε να μου την πέσει, να με βιάσει, να μάθει πού μένω και να έρχεται κάθε βράδυ να μου κάνει καντάδα (μένω και σε ισόγειο, δε βολεύει)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fielda
Πολύ δραστήριο μέλος
Η fielda αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται IT. Έχει γράψει 1,276 μηνύματα.
22-07-08
02:17
Τι να πω... Σκεφτόμαστε τόσο μα τόσο διαφορετικά που πραγματικά μερικές φορές αδυνατώ να σε ακολουθήσω στη σκέψη σου, ούτε καν να μπω στη θέση σου και να φανταστώ πώς αισθάνεσαι. Γιατί περιμένεις αντάλλαγμα σε όλες σου τις πράξεις; Εγώ προσωπικά επειδή μετακινούμαι αποκλειστικά με τα ΜΜΜ πολλές φορές έχω προσφέρει τη θέση μου σε κάποιον που τη χρειαζόταν (ηλικιωμένο, έγγυο, γυναίκα με παιδάκι, κάποιον που είχε πολλές σακούλες ή πολλές αποσκευές κτλ). Το χαμόγελό τους και το ευχαριστώ που μου λένε με κάνει να νιώθω πολύ όμορφα. Μπορεί να μην είναι καλοί άνθρωποι όλοι τους αλλά μου αρκεί που προσπαθώ να γίνω εγώ. Ίσως έτσι δώσω κι εγώ το παράδειγμα σε άλλους να κάνουν το ίδιο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fielda
Πολύ δραστήριο μέλος
Η fielda αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται IT. Έχει γράψει 1,276 μηνύματα.
22-07-08
02:04
Να σε ρωτήσω κάτι Buggs;; Πάντα σκέφτεσαι τόσο πολύ πριν κάνεις οτιδήποτε; Ακόμα και το απλό που είπε η Καλυψώ (να προσφέρεις τη θέση σου στο λεωφορείο σε μία ηλικιωμένη κυρία);; Δηλαδή θα έπρεπε πρώτα να πάρεις συνέντευξη από γνωστούς και συγγενείς της εν λόγω κυρίας για να αποφανθείς αν αξίζει ή όχι τη θέση αυτή; Μάλλον υπάρχουν πολλοί σαν εσένα εκεί έξω, γι αυτό όλοι αποφεύγουν να σε βοηθήσουν ακόμα και σε κάτι απλό όταν μπορούν
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fielda
Πολύ δραστήριο μέλος
Η fielda αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται IT. Έχει γράψει 1,276 μηνύματα.
19-07-08
21:51
Καλά ρε μπαγκς, ήρθες με φόρα...
25 χρονών παλικάρι, μπορεί απλά να
μαγεύτηκε από τη φίλντα...
Έτσι όπως ήμουν εκείνη την ώρα ήμουν όντως πολύ μαγευτική!!! Μπορεί να με περνούσε κανείς και για την κακιά μάγισσα από τα παραμύθια
Δεν ξέρω αν ήμουν αφελής που τον εμπιστεύτηκα παιδιά αλλά στην τελική αν είχε σκοπό να μου κλέψει τη βαλίτσα θα τον έφτανα αφού δε θα είχα τίποτα να με βαραίνει παραπάνω Εμένα πάντως μου φάνηκε καλοπροαίρετος άνθρωπος και πολύ ευγενικός. Ίσως να θέλω να το βλέπω έτσι, δεν ξέρω... Πάντως το σημαντικό είναι ότι με βοήθησε ενώ το είχα ανάγκη και χωρίς να του το ζητήσω κιόλας.
Πάντως παρατηρώ ότι έχουμε γίνει τόσο καχύποπτοι με τους άλλους που ούτε εμείς οι ίδιοι δε βοηθάμε όταν κάποιος μας ζητάει βοήθεια. Σίγουρα γίνονται πολλά καθημερινά αλλά θέλω να ελπίζω ότι δεν έχουν όλοι σκοπό να μας κλέψουν ή να μας κάνουν κακό. Αν ξέρουμε να προσέχουμε γενικά (πχ να μην περπατάμε μόνοι μας το βράδυ, να μην έχουμε την τσάντα μας από την πλευρά του δρόμου για τις γυναίκες, να μην έχουμε εκτεθιμένα λεφτά, κινητά κτλ) τότε οι πιθανότητες να πάθουμε κάτι μειώνονται.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fielda
Πολύ δραστήριο μέλος
Η fielda αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται IT. Έχει γράψει 1,276 μηνύματα.
19-07-08
14:33
Κοίτα, μου το είπαν κι άλλοι αυτό και να σου πω την αλήθεια ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα. Όπως αποδείχθηκε όμως δεν έκανε τίποτα από όλα αυτά ακόμα και αν αυτός ήταν ο αρχικός του σκοπός. Το θέμα είναι ότι με βοήθησε ενώ δεν του το ζήτησα και δε γίνεται να μην το αναγνωρίσω αυτό έστω κι αν ήθελε να μάθει πού μένω ή οτιδήποτε άλλο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fielda
Πολύ δραστήριο μέλος
Η fielda αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται IT. Έχει γράψει 1,276 μηνύματα.
19-07-08
13:30
Να σας πω κι εγώ την εμπειρία μου. Την Τρίτη που μας πέρασε γύρισα από τις διακοπές που είχα πάει στην Πάρο. Ταλαιπωρηθήκαμε αρκετά με το πλοίο γιατί καθυστέρησε και γιατί είχε πολύ φασαρία σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού (μπορώ να σας πω αλλά δεν είναι της παρούσης). Φτάνοντας λοιπόν στον Πειραιά, πήρα το τρένο για να γυρίσω στο σπίτι μου και κατέβηκα στην Αττική (κουβαλώντας τη βαλίτσα φυσικά).
Δεν ξέρω αν γνωρίζετε αυτό το σταθμό αλλά δεν έχει κυλιώμενες σκάλες για την κάθοδο και εγώ ήθελα να πάω να πάρω το μετρό προς Άγιο Αντώνιο. Το ασανσέρ ήταν γεμάτο και δεν ήθελα να πιάσω χώρο από τη στιγμή που κάποιος ηλικιωμένος μπορεί να το χρειαζόταν. Έπρεπε λοιπόν να πάρω τη βαλίτσα μου στο χέρι, η οποία σημειωτέον ήταν αρκετά βαριά, και να κατέβω όοοολες τις σκάλες για το μετρό.
Εκεί λοιπόν, στην αρχή της πρώτης σκάλας έρχεται ένα παιδί γύρω στα 25 και προσφέρθηκε να με βοηθήσει. Εγώ αρνήθηκα ευγενικά (γιατί φοβόμουν μήπως ήθελε να μου πάρει τη βαλίτσα , έτσι έχουμε μάθει δυστυχώς) αλλά αυτός επέμενε. Κατέβασε λοιπόν τη βαλίτσα μου κάτω και τον ευχαρίστησα αλλά δε με άφηνε. Με ρώτησε πού ήθελα να πάω και για να μην πολυλογώ κατέβασε τη βαλίτσα μου κάτω στο μετρό, στην αποβάθρα προς Άγιο Αντώνιο ενώ δεν ήταν ο δρόμος του και ενώ οι σκάλες ήταν πραγματικά πολλές.
Συγκινήθηκα πραγματικά!!! Το παιδί δεν ήταν Έλληνας, μου είπε ότι ήταν Αιγύπτιος και ότι του αρέσει να βοηθάει τον κόσμο. Το αποκορύφωμα ήταν όταν με ρώτησε αν θέλω να έρθει μαζί μου μέχρι τον Άγιο Αντώνιο να με βοηθήσει με τη βαλίτσα Δεν ξέρω, μπορεί να φαίνεται κάτι ασήμαντο αλλά με συγκίνησε πάρα πολύ αυτή η κίνηση, είχα συνέχεια ένα χαμόγελο μετά και γέμισα αισιοδοξία ότι τελικά υπάρχουν ακόμα άνθρωποι!!!
Δεν ξέρω αν γνωρίζετε αυτό το σταθμό αλλά δεν έχει κυλιώμενες σκάλες για την κάθοδο και εγώ ήθελα να πάω να πάρω το μετρό προς Άγιο Αντώνιο. Το ασανσέρ ήταν γεμάτο και δεν ήθελα να πιάσω χώρο από τη στιγμή που κάποιος ηλικιωμένος μπορεί να το χρειαζόταν. Έπρεπε λοιπόν να πάρω τη βαλίτσα μου στο χέρι, η οποία σημειωτέον ήταν αρκετά βαριά, και να κατέβω όοοολες τις σκάλες για το μετρό.
Εκεί λοιπόν, στην αρχή της πρώτης σκάλας έρχεται ένα παιδί γύρω στα 25 και προσφέρθηκε να με βοηθήσει. Εγώ αρνήθηκα ευγενικά (γιατί φοβόμουν μήπως ήθελε να μου πάρει τη βαλίτσα , έτσι έχουμε μάθει δυστυχώς) αλλά αυτός επέμενε. Κατέβασε λοιπόν τη βαλίτσα μου κάτω και τον ευχαρίστησα αλλά δε με άφηνε. Με ρώτησε πού ήθελα να πάω και για να μην πολυλογώ κατέβασε τη βαλίτσα μου κάτω στο μετρό, στην αποβάθρα προς Άγιο Αντώνιο ενώ δεν ήταν ο δρόμος του και ενώ οι σκάλες ήταν πραγματικά πολλές.
Συγκινήθηκα πραγματικά!!! Το παιδί δεν ήταν Έλληνας, μου είπε ότι ήταν Αιγύπτιος και ότι του αρέσει να βοηθάει τον κόσμο. Το αποκορύφωμα ήταν όταν με ρώτησε αν θέλω να έρθει μαζί μου μέχρι τον Άγιο Αντώνιο να με βοηθήσει με τη βαλίτσα Δεν ξέρω, μπορεί να φαίνεται κάτι ασήμαντο αλλά με συγκίνησε πάρα πολύ αυτή η κίνηση, είχα συνέχεια ένα χαμόγελο μετά και γέμισα αισιοδοξία ότι τελικά υπάρχουν ακόμα άνθρωποι!!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.