kleftra
Διάσημο μέλος
Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
25-07-08
18:19
Κατ άρχήν λυπάμαι για την αγωνία που περνάς. Προσπαθωντας να βοηθήσω επικεντρώνω στην τελευταία φράση.
Τώρα δηλαδή ούτε μόνη είσαι ούτε άφραγκη; Μήπως ο σύντροφος με τον οποίο είσαι τώρα, είναι η πηγή της πίεσης;
Διαβάζοντας ξανά το κείμενο μου και βλέποντας την απήχηση που είχε, νοιώθω λίγο σαν τον Βασιλάκη Καίλα, δεν είχα πρόθεση να κλαφτώ και δεν είμαι συνηθισμένη σε τέτοια ξεσπάσματα όμως φορτίστηκα πολύ την ώρα που τα έγραφα. Με συγκίνησε και η συμπαράσταση σας και ευχαριστώ για αυτό
Δεν θα ήθελα να συνεχίσω με τα προσωπικά μου βιώματα νομίζω θα φανεί πως ψάχνω για λύπηση κι αυτός δεν ήταν ο σκοπός μου για αυτό δεν θα μπω σε άλλες λεπτομέρειες.
Ήθελα μέσα απο αυτά να δειξώ ότι έγραψα κι εξαρχής, κάποιες φορές είμαστε τυχεροί κι όλα βαίνουν καλώς κάποιες όχι.Σίγουρα όταν δεν έχουμε τίποτε να χάσουμε ή όταν ασφυκτιούμε σε μια κατάσταση είναι πιο εύκολο να ρισκάρουμε.
Αναρωτιέμαι όμως μήπως αφήνοντας κάτι ήδη καλό είναι αλαζονεία?Και την πληρώνουμε?
Και πόσο είμαστε σε θέση να σταθμίζουμε τις καταστάσεις και να σκεφτόμαστε το χειρότερο σενάριο όπως λέει η καγίρα?Κι εγώ το είχα σκεφτεί αλλά η πραγματικότητα το ξεπέρασε.
Για μένα παίζουν ρόλο δυο σημαντικοί παράγοντες.
Η ηλικία, όχι τόσο ως αριθμός αλλά ως σύνολο βιωμάτων.Όταν είσαι νέος είσαι ξεκουραστος έχεις άλλη ορμή, όταν έχεις ήδη περάσει κάποια λούκια αποδυναμώνεσαι πιο εύκολα.Συν του ότι πόσες φορές αντέχεις να τα ξανακάνεις όλα απο την αρχή?
Και το τι ρισκάρεις καθε φορά όπως έγραψα και προηγουμένως.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.