Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
26-07-08
00:10
Το όλο ζήτημα της αλχημείας εμπίπτει στο πανθομολογούμενο κυνήγι της συνωμοσιολογίας. Ακόμα και στις μέρες μας.
Μου θυμίζει τα πειράματα της Kolisko και του Kollerstrom -κάπου στο 1927- οι οποίοι κοντολογής συσχέτισαν τους πλανήτες και τα Μέταλλα.
Εφάρμοσαν μια παμπάλαια αλχημική θεωρία συγκεκριμένων αντιστοιχιών, όπου ένα καθορισμένο μέταλλο "ανήκει" σε έναν πλανήτη.
Η Kolisko χρησιμοποιούσε τα μεταλλικά αντιδραστήρια σε διάλυμα. Τα μέταλλα αποτύπωναν εικόνες στα χαρτιά, εικόνες που είχαν μορφή. Αυτή η μορφή, συνήθως, ξεθώριαζε κατά τη διάρκεια ουράνιων γεγονότων και στη συνέχεια επανερχόταν. Έτσι, τα πειράματα αυτά καθοδηγούσαν την Kolisko για το πότε και πόσο θα λειτουργούσε η ουράνια επίδραση.
Η Lilly Kolisko, εκπαιδεύτηκε σα νοσηλεύτρια και αφιερώθηκε στην επιστήμη μέσα από το ανθρωποσοφικό κίνημα που ξεκίνησε ο Rudolf Steiner στη Στουτγάρδη. Το έργο της για τις επιδράσεις πολύ αραιωμένων ομοιοπαθητικών διαλυμάτων είναι σημαντικό, όπως επίσης το έργο της για τη σημασία των σεληνιακών κύκλων στη γεωργία. Το 1926, ένα χρόνο μετά το θάνατο του Steiner, αποκάλυψε για πρώτη φορά «τις επιδράσεις των άστρων στη γήινη ύλη», όπως την ονόμασε αργότερα. Ανέδυε διαλύματα ασημιού, σιδήρου και μολύβδου σε διηθητικό χαρτί κατά τη διάρκεια μιας συνόδου του Κρόνου και του Ήλιου. Το σύνηθες πρότυπο άλλαξε:
"Ένα αόρατο χέρι εξουδετέρωσε τις αντιδράσεις του μολύβδου στο διάλυμά μου. Ο Ήλιος βρισκόταν μπροστά από τον Κρόνο και εδώ κάτω στη Γη ο μόλυβδος δεν μπορούσε να εκδηλώσει τη δραστηριότητά του. Όταν μιλάνε τα Άστρα ο άνθρωπος πρέπει να στέκεται ακίνητος και με δέος."
Η παραδοσιακή αλχημική λογική που συνδέει στοιχεία (ή ενώσεις) με πλανητικές συνάξεις είναι ίσως η προσφορότερη και πιο αδιάσειστη απόδειξη του βαθμού σύνδεσης της μια παραεπιστήμης με την άλλη.
Κοινώς "τον αράπη κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς".
Ίσως να έγινε αυτό με σκοπό το ένα (η αστρολογία) να τραβήξει δύναμη από το άλλο *Αλχημεία". Άλλωστε η ισχύς βρίσκεται στην ένωση.
Αστρολογικές μπούρδες featuring Alchemy crap.
Υ.γ. Παρατηρώ, το ταπεινό μυρμήγκι, και συσχετισμούς στοιχείων με τας ψυχάς και τους πλανήτες. Ε λοιπόν αν το "the Kolisko effect" ήταν η χωριάτικη, αυτοί οι συσχετισμοί συνοδευόμενοι κι από χειρόγραφα με εικονίτσες φαντάζουν σκορδαλιά...
Η ψυχή στην αιωνιότητα φτάνει με δύο τρόπους. Τρώγοντας πιτόγυρα με cocacolaκιους, και για γλυκό σουφλέ σοκολάτας με παγωτό βανίλια. Νo manuscript added.
Σκέτα, λέμε.
Μου θυμίζει τα πειράματα της Kolisko και του Kollerstrom -κάπου στο 1927- οι οποίοι κοντολογής συσχέτισαν τους πλανήτες και τα Μέταλλα.
Εφάρμοσαν μια παμπάλαια αλχημική θεωρία συγκεκριμένων αντιστοιχιών, όπου ένα καθορισμένο μέταλλο "ανήκει" σε έναν πλανήτη.
Η Kolisko χρησιμοποιούσε τα μεταλλικά αντιδραστήρια σε διάλυμα. Τα μέταλλα αποτύπωναν εικόνες στα χαρτιά, εικόνες που είχαν μορφή. Αυτή η μορφή, συνήθως, ξεθώριαζε κατά τη διάρκεια ουράνιων γεγονότων και στη συνέχεια επανερχόταν. Έτσι, τα πειράματα αυτά καθοδηγούσαν την Kolisko για το πότε και πόσο θα λειτουργούσε η ουράνια επίδραση.
Η Lilly Kolisko, εκπαιδεύτηκε σα νοσηλεύτρια και αφιερώθηκε στην επιστήμη μέσα από το ανθρωποσοφικό κίνημα που ξεκίνησε ο Rudolf Steiner στη Στουτγάρδη. Το έργο της για τις επιδράσεις πολύ αραιωμένων ομοιοπαθητικών διαλυμάτων είναι σημαντικό, όπως επίσης το έργο της για τη σημασία των σεληνιακών κύκλων στη γεωργία. Το 1926, ένα χρόνο μετά το θάνατο του Steiner, αποκάλυψε για πρώτη φορά «τις επιδράσεις των άστρων στη γήινη ύλη», όπως την ονόμασε αργότερα. Ανέδυε διαλύματα ασημιού, σιδήρου και μολύβδου σε διηθητικό χαρτί κατά τη διάρκεια μιας συνόδου του Κρόνου και του Ήλιου. Το σύνηθες πρότυπο άλλαξε:
"Ένα αόρατο χέρι εξουδετέρωσε τις αντιδράσεις του μολύβδου στο διάλυμά μου. Ο Ήλιος βρισκόταν μπροστά από τον Κρόνο και εδώ κάτω στη Γη ο μόλυβδος δεν μπορούσε να εκδηλώσει τη δραστηριότητά του. Όταν μιλάνε τα Άστρα ο άνθρωπος πρέπει να στέκεται ακίνητος και με δέος."
Η παραδοσιακή αλχημική λογική που συνδέει στοιχεία (ή ενώσεις) με πλανητικές συνάξεις είναι ίσως η προσφορότερη και πιο αδιάσειστη απόδειξη του βαθμού σύνδεσης της μια παραεπιστήμης με την άλλη.
Κοινώς "τον αράπη κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς".
Ίσως να έγινε αυτό με σκοπό το ένα (η αστρολογία) να τραβήξει δύναμη από το άλλο *Αλχημεία". Άλλωστε η ισχύς βρίσκεται στην ένωση.
Αστρολογικές μπούρδες featuring Alchemy crap.
Υ.γ. Παρατηρώ, το ταπεινό μυρμήγκι, και συσχετισμούς στοιχείων με τας ψυχάς και τους πλανήτες. Ε λοιπόν αν το "the Kolisko effect" ήταν η χωριάτικη, αυτοί οι συσχετισμοί συνοδευόμενοι κι από χειρόγραφα με εικονίτσες φαντάζουν σκορδαλιά...
Η ψυχή στην αιωνιότητα φτάνει με δύο τρόπους. Τρώγοντας πιτόγυρα με cocacolaκιους, και για γλυκό σουφλέ σοκολάτας με παγωτό βανίλια. Νo manuscript added.
Σκέτα, λέμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.