Tsipouro
Διάσημο μέλος
Ο Tsipouro αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Κτηνίατρος και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 3,037 μηνύματα.
04-08-08
18:18
Λάθος, πολύ λίγοι είναι αυτοί που πετυχαίνουν να γράψουν πολύ καλά στις πανελλήνιες. Επίσης το θέμα του topic δεν είναι τα 20άρια στο σχολείο, αλλά τα πραγματικά 20άρια στις πανελλήνιες και οι διακρίσεις σε ολυμπιάδες επιστημών.Προσωπικα η συγκριση μου φαινεται εντελως ατυχης. Και επειδη δεν ξεκαθαριζεται αν μιλαμε για ενα 20αρι στο γυμνασιο, στο λυκειο, ή στις πανελληνιες, ας πω ξεχωριστα οτι ενα εικοσαρι στο γυμνασιο και στο λυκειο για μενα προσωπικα δεν ειναι τιποτα. Δηλαδη, απο ποτε οι μαθητες με την τωρινη κατασταση στα σχολεια παιρνουν το βαθμο που τους αξιζει απο τους καθηγητες; δεν μπορει καλλιστα ο βαθμος να αδικει ή να ειναι υπερβολικα ψηλος για χιλιους 2 λογους; Και ΚΥΡΙΩΣ, συμφωνα με ολα αυτα που ειδαμε ολοι στο σχολειο που πηγαμε, κατα ποσο αυτα που μαθαμε ειναι ουσιαστικα και θα μας μεινουν και κατα ποσο λαβαμε περιττες γνωσεις που χρησιμοποιουσαμε αποκλειστικα για το σχολειο με καμια χρηστικοτητα στη ζωη μας ή/και στη δουλεια μας αργοτερα;(μιλοντας τωρα για το λυκειο κυριως). Οταν ενας μαθητης μαθαινει απ'εξω ατελειωτες σελιδες σαν ρομποτακι κοπιαζει. Ομως για ποιο λογο;
Ενας μεγαλος βαθμος στις πανελληνιες σαφως ειναι δυσκολο επιτευγμα. Αλλα το πετυχαινουν πολλοι. Και προφανως εχουν ανταμοιβη, την επιλογη οποιας σχολης θελουν. Και ναι, παιρνουν και επιδοματα. Τι αλλο θελουν καμια βιλα στην εκαλη; :Ρ
Μπορώ να πω ότι συμφωνώ απόλυτα με αυτό το κομμάτι του post σου.Και σχολιαζοντας το κειμενο, μεσα απο τη μικρη εμπειρια στη ζωη που εχω, τα επαγγελματα τα οποια χρειαζονται υψηλους βαθμους ειναι αυτα οπου η διαφθορα συσσορευεται και ζεχνει. Γιατροι; Δηκηγοροι; Ολοι εχουμε ακουσει χιλιες 2 ιστοριες. Τα επαγγελματα αυτα πνιγονται στην παρανομια. Χωρις αυτο να σημαινει οτι ολοι ειναι διεφθαρμενοι, νομιζω αυτο εννοειται.
Οι αθλητες τωρα, δεν ειμαι και του χωρου, και δεν μπορω να ξερω ο καθενας τι βαζει στις φλεβες του. Αλλα πιστευω οτι ο ανταγωνισμος ειναι πολυ μεγαλυτερος και η προσπαθεια επισης. Και αν δεν κερδιζει κατι ουσιαστικο η χωρα τους απο τα επιτευγματα τουλαχιστον κερδιζει ο αθλητης ενα υγειες σωμα, ισως και ενα ανοιχτοτερο μυαλο.
Το σχολειο ειναι μια προετοιμασια. Ο αθλητισμος ειναι ενα επαγγελμα. Οι επαγγελματιες πληρωνονται. Οι μαθητες απο ποτε;
Υπάρχουν μουσικά γυμνάσια και λύκεια σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, στα οποία τις μεσημεριανές ώρες μαθαίνεις θεωρία της μουσικής και ένα συγκεκριμένο όργανο που εσύ επιλέγεις να μάθεις. Τελιώνοντας μουσικό Γυμνάσιο και μουσικό Λύκειο, θεωρείσαι καθηγητής στο όργανο που επέλεξες να μάθεις και μπορείς να διδάξεις πάνω σε αυτό χωρίς να χρειαστεί να τελιώσεις μουσικό πανεπιστήμιο ή ωδείο. Και εγώ θεωρώ ότι η καλές επιδόσεις και το ταλέντο σε κάποια μορφή τέχνης θα έπρεπε να επιβραβεύονται περισσότερο, αλλά ίσως να μην μπορούν να γίνουν και πολλά περισσότερα από το κράτος...Σας μιλαει μια κοπελα που ποτε δεν αριστευσε στο σχολειο ουτε και διακριθηκε στον αθλητισμο. Προτιμαω να ασχολουμαι με την τεχνη, αλλα αυτα ειναι γουστα. Προσωπικα βρισκω αθλια την αντιμετωπιση τετοιων περιπτωσεων απο τα σχολεια. Στα παιδια που θελουν να ασχοληθουν με την τεχνη και μπορουν να αποδειξουν την αξια τους και το ταλεντο τους ποιος δινει λεφτα και επιδοματα, και ποιος τα αφηνει να μπουν σε οποια σχολη θελουν; Ή μηπως υπαρχει κανεις που πιστευει οτι η τεχνη δεν προσφερει οσα ο αθλητισμος και τα αριστεια μαζι και παραπανω
Επίσης, δε νομίζω ότι ένας καλός καλλιτέχνης προσφέρει περισσότερο στην κοινωνία από ότι ένας καλός ερευνητής ή ένας καλός αθλητής. Από την άλλη, πιστεύω ότι ο καθένας που είναι καλός στο αντικείμενο ενασχόλησής του και έχει λιώσει με τις ώρες πάνω σε αυτό προσφέρει ως ένα βαθμό (όσο περισσότερο μπορεί δηλαδή) στην κοινωνία και αυτό είναι που μετράει, η προσφορά. Σημασία έχει το ότι, με ότι και αν ασχοληθείς, είτε αυτό είναι μια μορφή τέχνης, είτε μια επιστήμη, είτε ένα άθλημα, αν προσπαθήσεις και αφιερώσεις ένα σημαντικό μέρος του χρόνου σου σε αυτό, ακόμα και αν δεν πετύχεις είναι σίγουρο ότι θα κερδίσεις την εκτίμηση και τον σεβασμό των γύρω σου και πάνω απ' όλα θα είσαι εσύ η ίδια, σαν Lorelai, ευχαριστημένη και ικανοποιημένη με τον εαυτό σου.
Συγνώμμη για τα offtopic σημεία του post, αλλά νομίζω ότι έπρεπε να ξεκαθαρίσουν κάποια πράγματα.
Tsipouro:
Όσον αφορά στην αναφορά που κάνεις στους αριστούχους, ξέρω πολλούς από αυτούς που δεν γούσταραν καθόλου αυτό που κάναν. Δεν παίρνουν όλοι μέρος σε διαγωνισμούς μαθηματικών και σε τελική ανάλυση, δε νομίζω να έχει σχέση το πόσο οξύνουν την αντίληψη τα μαθηματικά των διαγωνισμών με αυτά που δίνουν οι μαθητές για να περάσουν σε κάποια σχολή.
Στο αρχικό μου post αναφερόμουν σε αυτούς που γουστάρουν ένα μάθημα (ή για να το πω καλύτερα μια επιστήμη) επίτηδες, θέλοντας κυρίως να θίξω το θέμα τις βασικής άποψης που θέλει τους αριστούχους μαθητές σκ*τόφυτα που όσο είναι στο Λύκειο δεν τους βλέπει ήλιος και διαβάζουν μόνο και μόνο για να περάσουν σε μια καλή σχολή και εκεί να ξεσαλώνουν. Αυτή την εντελώς λάθος αντίληψη έχουν οι περισσότεροι, δεν αναφέρομαι στα μέλη του forum αλλά στον κόσμο γενικότερα, για όλους όσους διαβάζουν και αριστεύουν. Ήμουν πάντα καλός μαθητής, δεν ήμουν ποτέ αριστούχος μαθητής και η μόνη χρονία που διάβασα πολύ ήταν η Τρίτη Λυκείου. Στις Πανελλήνιες έβγαλα 16.400 μόρια και πιστεύω ότι ένας απ' τους παράγοντες για τους οποίους δεν πέρασα στην σχολή που προτιμούσα περισσότερο (ήθελα να περάσω ΗΜΜΥ) ήταν το ότι δεν είχα πού δυνατές βάσεις από παλιότερα. Δεν φτάνει μόνο η ευφυϊα για να πετύχεις στο σχολείο πολλές φορές, χρειάζεται προσπάθεια και διάβασμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Tsipouro
Διάσημο μέλος
Ο Tsipouro αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Κτηνίατρος και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 3,037 μηνύματα.
04-08-08
12:21
Παρακαλώ να διαγραφεί το post μου: #17, ήθελα να κάνω ένα edit για να διορθώσω 2 ορθογραφικά και δε έγινε σωστά. Αυτά που ήθελα να πω βρίσκονται σε αυτό το post.
Θα ΄ήθελα να 'ξερα με ποιά λογική το σκέφτηκε και το δήλωσε αυτό... Όταν πήγαινα καράτε και προπονούμουν τις περιόδους πριν απ' τα τουρνουά, προπονούμουν 4 ώρες, τις 3 από τις 7 μέρες της εβδομάδας (2 ώρες στο dojo, 2 ώρες στο σπίτι), δεν χρειαζόταν περισσότερο. Στην 3η Λυκείου το τρίπτυχο σχολείο-φροντιστήρια-διάβασμα μου έτρωγε 16 ώρες τις καθημερινές και 7 ώρες το Σάββατο και την Κυριακή...Όλο αυτό το θέμα με τους Έλληνες αθλητές και τα προνόμια με είχε ενοχλήσει την περίοδο που μπήκα στην σχολή και άκουσα 1 δήλωση 1 από των κοριτσιών του ανσάμπλ. Είχε πει πως είναι δικαιολογημένο οι αθλητές να έχουν προνόμια λόγω του ότι το έργο τους είναι πολύ πιο δύσκολο από την μελέτη αυτών που διαβάζουν για Πανελλήνιες. Το στυλ της ήταν τόσο αφ'υψηλού που ειλικρινά μου ανακάτεψε το στομάχι.
Νομίζεις ότι όσοι μαθητές βγάζουν 20άρια και κατεβαίνουν σε ολυμπιάδες Μαθημάτικων και Φυσικής δε γουστάρουν αυτό που κάνουν; Μαθητής που διακρίθηκε σε ολυμπιάδα Μαθηματικών, είχε δηλώσει σε συνέντευξή του ότι έχει σαν χόμπι το να λύνει ασκήσεις Μαθηματικών.Για μένα το βασικό που ''μειώνει'' την δυσκολία των αθλητών σε σχέση με τους κοινούς θνητούς είναι ότι αυτοί ασχολούνται με αυτό που γουστάρουν. Δε νομίζω να συγκρίνεται το κέφι κάποιου που μοχθεί κάνοντας κάτι που τον κάνει χαρούμενο με αυτόν που παπαγαλίζει στείρα γνώση για να μπει με αβέβαια αποτελέσματα στην σχολή που αγαπά. Ναι, κι οι 2 κουράζονται αλλά ο πρώτος ταυτόχρονα χαίρεται.
Συμφωνώ, αλλά αυτό δεν είναι ο κανόνας. Κάποιοι ασχολούνται επαγγελματικά με τον αθλητισμό, αφού πρώτα πάρουν ένα πτυχίο.Για μένα θα έπρεπε να υπήρχε κατάργηση μέρους των προνομίων, όχι όλων, επειδή, ρεαλιστικά μιλώντας, η καριέρα του αθλητή τελειώνει νωρίς και πολλοί από αυτούς δεν έχουν ουσιαστικά προσόντα ή καλλιέργεια για να κάνουν κάτι άλλο μετά. Το να δημιουργηθεί οριοθέτηση πάντως και να δω τους αθλητές να ξεκαβαλήσουν και να έχουν σεμνότητα όπως αρμόζει στο ''αρχαίο πνεύμα'' θα με έκανε χαρούμενη.
Αυτή είναι η πρακτική των Media. Ότι πουλάει προβάλλεται, ότι δεν πουλάει απαξιώνεται.Όσον αφορά τα media, αν εξαιρέσουμε τις αναφορές στους ''φωτισμένους επιστήμονες'' που ζουν στο εξωτερικό επειδή το κράτος δεν τους θεωρούσε τόσο καλούς για να τους εντάξει στο πανεπιστήμιο, δεν αναφέρεται κάτι και δε νομίζω να αναφερθεί. Και στην κοινωνία της εικόνας οι τρελές ταχύτητες και τα ωραία οπίσθια των αθλητών κερδίζουν στην μάχη!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Tsipouro
Διάσημο μέλος
Ο Tsipouro αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Κτηνίατρος και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 3,037 μηνύματα.
04-08-08
09:52
Η διαφορά του Ολυμπιονίκη,και του πρωταθλητισμού, απο τον αθλητισμο, είναι αυτή του μαθητή του 17- 18 πο τον μαθητή του 19-20. Είναι άστοχο να ειπωθεί ότι μονο ο ολυμπιονίκης θα κάνει τον δικο του πρωταθλητσμό χρήμα, δηλαδή αποτέλεσμα. Προσωπικά θεωρώ αδύνατον ενας μαθητής του 19-20 να μήν διαπρέψει οικονομικα. Ήδη πριν το πανεπιστημιο θα έχει υποτροφίες, πρίν βγεί απο το πανεπιστημιο θα έχει εμπορικές προτάσεις,έχει πολλές περισσότερες πιθανότητες απο άλλους να πάρει στην συνέχεια θέσεις διευθυντικες εξ αρχής και ηγετικές ποσο μάλλον θέσεις έρευνας. Οπου πλ'εον,αν και εκεί υπάρξει "πρωταθλητής-ολυμπιονίκης" τα λεφτά απο ενδεχόμενες ανακαλύψεις του θα ειναι πολυ πολλαπλασια των αθλητών ολυμπίονικών.
Το κειμενο απλά προσπαθεί,με εναν λογοτεχνικο ελιγμο, και αρκετή σοφιστία, να μας ευαισθητοποιήσει στην αναγκαιότηατα αριστουχων στην ακαδημαικη εκπαίδευση ώστε να κινητοποιήσει τυχόν μαθητές και κοινή γνώμη προς αυτή τη κατεύθυνση. Πιστεύω όμως οτι είναι προσανατολισμένο λάθος, στην σημασία που δίνει η κοινωνία ή η διαφήμιση ή τα μέντια σε έναν αριστούχο. Μα ο αριστούχος δεν τους έχει ανάγκη όλους αυτους. Αν, αντί για γκρίνια, έδειχνε τις πραγματικές ευκαιρίες που έχου οι αριστουχοι, τότε θα επετύγχανε να δώσει κίντηρο για ακαδημαικές επιδόσεις πολύ περισσότερο.
Δε νομίζω ότι είναι αυτός ο στόχος του κειμένου που postαρε η Resident. Το κείμενο αναφέρεται έμμεσα σε κάτι προφανές: τα media δίνουν κατεύθυνση στα παιδιά και τα παιδιά είναι πολύ πιθανότερο να προσπαθήσουν να ασχοληθούν με κάτι που προβάλλεται από τα media απ' ότι να ασχοληθούν με κάτι που δεν προβάλλεται. Αν η τηλεόραση δεν αναμετάδιδε ποδοσφαιρικούς αγώνες, αλλά διαγωνισμούς μαθηματικών, δε νομίζεις ότι θα ήταν περισσότερα τα παιδιά που θα ασχολούνταν με τα μαθηματικά απ' ότι με το ποδόσφαιρο; Γιατί νομίζεις ότι το όνειρο (που συνήθως μένει όνειρο) της πλειοψηφείας των εφήβων σήμερα είναι το να γίνουν τραγουδιστές, αθλητές, ηθοποιοί; Γιατί αυτό προβάλλεται από τα media! Σε καμιά περίπτωση δεν είμαι ενάντια και δεν απαξιώνω όσους θέλουν να ακολουθήσουν τα παραπάνω επαγγέλματα, ιδιαίτερα αν έχουν και ταλέντο σε κάτι από αυτά και στην τελική και εγώ προπονούμουν στο καράτε για 6 χρόνια και είχα κατέβει και σε πολλά τουρνουά. Αλλά είμαι αντίθετος με την τακτική των Media που θεοποιούν όσους ασχολούνται με επαγγέλματα των χώρων της τέχνης και του θεάματος, ενώ παράλληλά απαξιώνουν τις επιστήμες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.