Άλλα μηνύματα του μέλους SustaineD σε αυτό το thread

Όχι μόνο είναι απλά τα πράγματα ,αλλά εμείς οι ίδιοι είμαστε που τα κάνουμε δύσκολα.Οι λόγοι είναι πολλοί και ποικίλουν από άνθρωπο σε άνθρωπο - απο ιδιοσυγκρασία σε ιδιοσυγκρασία.
Πραγματικά θα γούσταρα τώρα να κάτσω να γράψω κι άλλα (και ακόμα περισσότερα ) δυστυχώς όμως (για το στέκι) και ευτυχώς (για μένα) οι διακοπές μου συνεπάγονται και αποχώρηση απο το L.A
(λεκανοπέδιο αττικής ) .Θα ήθελα να κλείσω λέγοντας ότι , όταν γνωρίζουμε ένα άτομο σχηματίζουμε ενδόμυχα θετική ή αρνητική άποψη για το άτομο σε πολύ γρήγορο χρονικό διάστημα.Που θέλω να καταλήξω ? Αν γουστάρεις κάποιον-α αυτό συνήθως το ξέρεις σχεδόν από την πρώτη στιγμή....


Υ.Γ. Υπάρχουν και εξαιρέσεις εννοείται ,αλλά μήπως και οι εξαιρέσεις δεν υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα ?

Σκέφτομαι. Σκέφτομαι πολύ. Από μικρό παιδί το έκανα.
Και, δεν ξέρω γιατί, πολλές φορές έχω την αίσθηση ότι τις σκέψεις μου είναι σαν να τις μιλάω. Σαν να τις ακούνε.
Αλλά μετά κάποιος λέει κάτι, κάνει κάτι και συνειδητοποιώ ότι δεν έχει καταλάβει τίποτα.
Γιατί δεν το έλεγα. Το σκεφτόμουν.
Και να πω την αλήθεια; Αυτά που λέω δεν έχουν πάντα αντίκρισμα στην σκέψη μου. Όχι ολοκληρωτικά εννοώ. Συνήθως είναι απομονωμένα κομμάτια που αφήνω να δουν το φως, έτσι, λες, για να ξορκίσουν τα υπόλοιπα. Tα κρυμμένα.

Και τελικά ποιος άνθρωπος είμαι;

Αυτός που σκέφτομαι, ή αυτός που δείχνω;

Έτσι κι αλλιώς, ο καθένας με βλέπει διαφορετικά.
Και όλοι έχουν άποψη. Για το τι είμαι, ποιος είμαι. Και να σου έρχεται και το ξεστομίζει με ευκολία και λέει "είσαι αυτό, είσαι εκείνο".
Μα πως είσαι τόσο σίγουρος; Και στην τελική, ποιος σε ρώτησε;

Κι ύστερα, είναι αυτοί που με καταλαβαίνουν πραγματικά, με τη μία. Έτσι, χωρίς λόγια, χωρίς εξήγηση.
Κι αυτοί δε λένε. Κοιτάζουν. Κοιτάζουν, και βλέπεις θαρρείς μέσα από τα μάτια όλα αυτά που κατάλαβαν και κατάλαβες κι εσύ, κι είναι πραγματικά έτσι. Απλά.