Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
και μας βλέπουν και μας γνέφουν απ' τους ουρανούς
έρχονται μες στα σκοτάδια σαν τους λωποδύτες
παίζουν και πονούν και μας τραγουδούν
τα κιτάπια τους που δεν τα πιάνει ο νους
Στων αγγέλων πάμε πάμε τα μπουζούκια
που είναι σαν τις μέρες τις βυζαντινές
πέταξε τα μαύρα τα γνωστά σου λούσα
και βάλε στην ψυχή σου ανθρώπινες φωνές...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
στραβάδια απολύομαι
τριαντά τρία χρονάκια θητεία
στραβάδια απολύομαι
...
όλο το έθνος προσκυνάει
σώβρακα και φανέλες
...
Μια ζωή παρουσιάστε
σαν εκπαιδευμένος σκύλος
εγώ δεν θα πάρω άλλο
φχαριστώ δεν είμαι φίλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
Να κάνω μια παρατήρηση, προσωπικά δεν συμπαθώ το Ραψωδό Φιλόλογο, τον βρίσκω, και με συγχωρείτε για την εκφραση, κάπως ρηχό.
Θα σταθώ όμως σε ένα στίχο που διάβασα .
Σχόλιο: Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος; Να σκορπίζουν οι δυνατοί το φόβο στους αδυνάτους;και θα μοίραζα σε όλο τον κόσμο την γεύση του μένους
Μάλλον λάθος κατάλαβες!
Ο στίχος που παράθεσες, το πιο πιθανό είναι να πηγαίνει πακέτο με τον ακριβώς από πάνω του:
και προφανώς αναφέρεται στην δισκογραφική δουλειά των TXC με τίτλο " Η γεύση του μένους"!και θα μοίραζα σε όλο τον κόσμο την γεύση του μένους
να πάρουνε μια τζούρα από την μουσική που γουστάρω
Και για να μην ξεφύγω από το θέμα:
Το λένε οι παλιοί και οι ψαγμένοι πως άμα δε σε θέλει, δε σε πάει δηλαδή, χαλάρωσε στο πάτο από το βαρέλι, περίμενε να έρθει η στιγμή. Για όλους κάποια ώρα ανατέλλει...
στίχοι, όχι τραγούδι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
Ισχυει οτι ηταν φυλακη?
Ποσο χρονων ειναι ξερουμε?
edit: τωρα ειδα... 23, οταν το γραψε ηταν στην ηλικια μου.
Πολυ ωραιο...δε το χα ξανακουσει
Εεεε... δεν είναι αληθινή ιστορία...!
25 είναι το παιδί και οι στίχοι του τραγουδιού είναι μάλλον αλληγορικοί!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
I beg to serve, your wish is my law
Now close those eyes and let me love you to death
Shall I prove I mean what I'm sayin', beggin'
I say the beast inside me's gonna get ya, get ya, get...
Let me love you too
Let me love you to death
To death
Am I good enough,
for you?
Am I...for you?
Am I good enough.
for you?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
Χαραγμένη στο μυαλό μου
μια φανταχτερή πληγή μου
ψάχνω τρύπα για να φύγω
από το κορμί μου.
Ξεφεύγω κι όλο λέω πως κοιτάζω μπροστά
και μένω στεγνός και είμαι αριθμός
οι μέρες μου περνάνε σα θλιμμένη σκιά
φαντάζω σωστός, δεν είμαι σωστός.
Κρατήθηκα από πάντα καρφωμένος καλά
και τώρα αργώ, τώρα ακροβατώ
το νιώθω και το ξέρω πως πατάω χαλαρά
στων άλλων το φως, σε ξένων το φως.
Συνήθεια νομίζω πως κρατάω κακιά
να παίρνω διαρκώς καινούρια στολίδια
να κόβομαι στα δύο, να ζητάω ματιά
στα σκουπίδια.
Τώρα μοιάζω κουρασμένος
τώρα κάτι μ' εκδικείται
τώρα το μυαλό μου ξένους
μοιάζει να μιμείται
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
ξέρω πως όλα αν μου μοιάζαν, θα 'ταν αγέννητη η γη
δε με τρομάζει το τέρας ούτε κι ο άγγελός μου
ούτε το τέλος του κόσμου.
Με τρομάζεις εσύ.
Με τρομάζεις ακόμα, οπαδέ της ομάδας
του κόμματος σκύλε, της οργάνωσης μάγκα
διερμηνέα Του Θεού, ρασοφόρε γκουρού
τσολιαδάκι φτιαγμένο, προσκοπάκι χαμένο
προσεύχεσαι και σκοτώνεις
τραυλίζεις ύμνους οργής
Έχεις πατρίδα το φόβο, γυρεύεις να βρεις γονείς
μισείς τον μέσα σου ξένο.
Κι όχι, δεν καταλαβαίνω
δεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω.
-----------------------------------------------------
Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.
Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.
Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι.
Και πως αν θέλω περισσότερα να δω,
σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
μάζεψ' τα κι ένωσε τα κομμάτια σου.
Μπορείς ακόμα.
Βγες από το ψυχοφθόρο
τέρμα κι όρμα.
Αναζήτησε το σοκ
που θα σε βγάλει από το κώμα.
Βάλε σε μια σειρά
τα πράγματα μεσ' στο κεφάλι σου
ποτέ δεν είναι αργά
για να πιστέψεις στις δυνάμεις σου.
Εσύ είσαι ο μόνος που μπορεί
να σε σώσει...
Να δώσει ένα τέρμα σ'αυτή
την καταραμένη πτώση!
Τις φωνές από τα λάθη
κάποιος πρέπει να φιμώσει
κι είναι ελεύθερη και κρύα
κι αχαλίνωτη η πτώση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
Όταν ξερω πως υπάρχω μα δεν γίνετε να ζω
Η Απουσία-Ntp
Τέλειο είναι όλο το τραγούδι!!!
Όταν η απουσία γίνει τρόπος ζωής
όταν ο πόνος γίνει δρόμος διαφυγής
όταν στα πρόσωπα του κόσμου βλέπω το προσωπό σου
όταν το δάκρυ μου στο χάρισα και έγινε δικό σου
όταν το εγώ μου είναι μισό και το αστέρι μου θολό
όταν ξέρω πως υπάρχω μα δεν γίνεται να ζω
όταν μέσα μου κοιτώ βλέπω ένα απύθμενο κενό
γιατί δεν έπαψα στιγμή να σ'αγαπώ
Κάποτε είχα μια αγάπη που λαβώθηκε νωρίς
μα την κράτησα γιατί ένιωθα ανασφαλής
Κάποτε είχα μια αγάπη που άργησα να την πληγώσω
και όταν με πρόδωσε έπρεπε να τη σκοτώσω
θυμάμαι πριν να σε γνωρίσω έκλαιγε όλη η πλάση
και όλοι ψάχναν μια ελπίδα, την ελπίδα που είχα χάσει
όταν πλέον σε είδα είπα πως βρήκα την ελπίδα
αλλά μάλλον είχα βρει μια ακόμη παλλακίδα
Μόνη ασπίδα η λογική που κατέρρευσε και αυτή
όταν έδωσα και ένιωσες το πρώτο μας φιλί
μόνιμη θλίψη η χαρά και η νικοτίνη στα κρυφά
μα τότε είχα μέσα μου μια τζούρα μοναξιά
μα τώρα εξέπνευσα, εξέπνευσα της σχέσης τον καπνό
δώθηκα και προδώθηκα ψάχνοντας για το θεό
μέσα από την ένωση 2 σωμάτων μέσα από την αγάπη
αλλά δάκρυ μετά το δάκρυ δεν αντίκρυσα την άκρη
μονάχα έφτασα στα άκρα σε έδιωξα από κοντά μου
προτιμώντας να κρατήσω το κενό μες την καρδιά μου
προτιμώντας τη μοναξιά μου να γίνει η μνηστή μου
αφού ο δρόμος μου για λύτρωση ήταν η καταστροφή μου
Όταν η απουσία γίνει τρόπος ζωής
όταν ο πόνος γίνει δρόμος διαφυγής
όταν στα πρόσωπα του κόσμου βλέπω το προσωπό σου
όταν το δάκρυ μου στο χάρισα και έγινε δικό σου
όταν το εγώ μου είναι μισό και το αστέρι μου θολό
όταν ξέρω πως υπάρχω μα δεν γίνεται να ζω
όταν μέσα μου κοιτώ βλέπω ένα απύθμενο κενό
γιατί δεν έπαψα στιγμή να σ'αγαπώ
Θυμάμαι τα ξανθά μαλλιά σου ν'ανεμίζουν
και τα πράσινα σου μάτια το άπειρο να ατενίζουν
θυμάμαι το χαμόγελό σου, τα 2 σου χείλη
όμως τώρα δεν είμαστε ούτε φίλοι
να'ταν η απόσταση γυαλί και ο χρόνος ψεύτης
να είμασταν πάντα μαζί και όταν στα χέρια μου πέφτεις
να σε σηκώνω και σαν κλέφτης να σου κλέβω τα αισθήματα
τα θρύμματα απ'τα ποιήματα αιώνια καταλλύματα
να'ταν ανέγγικτη στιγμή που τώρα έχει χαρακτεί
να μην ένιωθα ποτέ την ανάγκη για φυγή
ένας σταυρός είναι όλη η γη και πάνω εγώ να ατενίζω
το όνειρο που ζήσαμε και τώρα δεν αγγίζω
γυαλίζω τα όσα χώρισα μπροστα μου σε συγχώρησα
πιστή συνοδοιπόρισσα το ξέρω ολιγόρησα
και την ψυχή μου αφόρησα να γίνει κομμάτια
βιώνοντας την υδονή σε βρώμικα κρεβάτια
σημαδια αγνόησα προχώρησα με βλέμμα θολωμένο
κάθε βράδυ ξυπνώ και κάθε μέρα πεθαίνω
δεν ξέρω τι περιμένω πάντως όχι να φανείς
αφού η απουσία σου έγινε τρόπος ζωής
Όταν η απουσία......
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί
πάντα γελαστοί και γελασμένοι...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
σαν χρεοκοπημένες κυβερνήσεις...
Γέρασα μ' ένα παιδικό παντελονάκι
και το πλοίο δε φάνηκε ακόμη...
Σε σφίγγω πιο πολύ γιατί κρυώνω
το κορμί μου δρόμος, που εκτελούνται δημόσια έργα
κομπρεσέρ μ' ανοίγουν και με κλείνουν...
Τράβα λίγο τη κουρτίνα να με δεις
έγινα διάδρομος για στρατιωτικά αεροπλάνα
Και το μυαλό μου, αποθήκη, για ραδιενεργά κατάλοιπα...
Μέτρα ασφαλείας πήρανε, για την αναπνοή μου
και σε πολυεθνικό μονόδρομο, το μέλλον μου δώσαν αντιπαροχή
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...
Έτσι ζω προκαταβολικά το παρελθόν μου
και με δυο γυμνά καλώδια για χέρια
αγκαλιάζω τα ψηλά σου volt για στερνή φορά
Φοβάμαι!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
σε κείνους που γεμίζουν τα κενά του σατανά
στην ύπαρξή σας
Υποκριθείτε στον φονιά που δεν μπορεί
ν' αντέξει την επόμενη στιγμή
και κρίνει αλλιώς από την κρίση
τη δική σας
Σ' αυτόν που κυνηγά το θάνατο χωρίς ιδανικά
γιατί μονάχα κυνηγώντας τον αισθάνεται πως ζει
και νιώθει ακόμη
Υποκριθείτε στους αντάρτες στα βουνά
που οι νόμοι σας δεν τους ανήκουν πια
και το πεδίο των μαχών τους
έγινε η πόλη
Στους αθώους που σκοτώνουν από πάθος
οι ιδέες ξαφνικά γίνονται αλήθεια
κι αν οι ιδέες μετατραπούν, έγινε λάθος
Υποκριθείτε στους αθώους από πάθος
Οχι άλλα είδωλα στα επικίνδυνα παιχνίδια
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
Κοντά σου θα ʽρθω κάποιο πρωί
φαντάσου τη νέα μας ζωή
στοχάσου πως είμαι δίπλα σου και πάλι
πως σου χαϊδεύω το κεφάλι
και πως σου λέω σιγανά
Καινούρια τώρα ζωή
ας ξαναρχίσουμε οι δυο μας
κι ας πούμε πως με πρωτόειδες αυτό το πρωί
Ας ξεχαστούν τα παλιά κι ας ξανακτίσουμε
πάλι τη γκρεμισμένη από χρόνια μικρή μας φωλιά
κι ας βάλουμε στο νου μας πως έτσι ήταν γραφτό
κι ας πούμε ότι ʽναι αυτό το πρώτο ραντεβού μας
Καινούρια τώρα ζωή
ας ξαναρχίσουμε οι δυο μας
κι ας πούμε πως με πρωτόειδες αυτό το πρωί
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
Μελίνα Μερκούρη και Μάνος Χατζιδάκης- Ο κυρ Αντώνης
Ο κυρ Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στην αυλή
με ένα κανάτι κι ένα κρεβάτι και με κρασί πολύ
είχε δυο μάτια γαλανά κι αχτένιστα μαλλιά
κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε στα ρούχα τα παλιά
Αχ κυρ Αντώνη πώς σʼ αγαπάμε και μαζί σου τʼ άστρα μετράμε
τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να ρθει βροχή
και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή
Ο κυρ Αντώνης βιάζεται να πάει να κοιμηθεί
γιατί το βράδυ στα όνειρά του θέλει να θυμηθεί
ό,τι ποτέ δεν έζησε μες τʼ όνειρό του ζει
μα η νύχτα φεύγει και λυπημένο τον βρίσκει η χαραυγή
Αχ κυρ Αντώνη πώς σʼ αγαπάμε και μαζί σου τʼ άστρα μετράμε
τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να ρθει βροχή
και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή
Μα ένα βράδυ ο κυρ Αντώνης στρώνει να κοιμηθεί
κι όταν ξυπνάμε τον καρτεράμε στην πόρτα να φανεί
μα ο κυρ Αντώνης δε θα βγει ποτέ του στην αυλή
αφού για πάντα μες τʼ όνειρό του θέλησε πια να ζει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
μεσ΄στην άγνωστη ψυχή του
Ο καθένας στη δική του ξενιτιά
πολεμάει για τη ζωή του
Οι δικοί μου ξένοι
είναι οι αγαπημένοι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
στο φώς του φεγγαριού ανθίζει πάλι,
γιατί όλη τη ζωή του την εξόδεψε,
παράφορα γυρεύοντας μιαν άλλη
Θυμάμαι σαν παιδί γελούσε κι' έλεγε,
στη σέλα ακροβατώντας ποδηλάτου,
"τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας,
πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του"
......................................
Σαλπάρησε μια νύχτα με πανσέληνο
και στο στερνό του γράμμα μου 'χε γράψει
"αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο
κι'ας είναι η φωτιά του να σε κάψει"
Και μέχρι να σου βγει η ψυχή δεν θα ξεχάσεις μια στιγμή
Κάποια βραδιά στη φυλακή φωνές και κλάματα
Κι είπανε τ' αλλο το πρωί στο δεκαπέντε το κελί
Ότι βιάσαν οι παλιοί τον έφηβο το Φάνη
Κι όταν σε βρήκαν παγωμένο στο κελί σου
Είπαν αυτός είναι απ' ώρα πια νεκρός
Και κάποιος έτρεξε τηλέφωνο να πάρει
Πέντε βδομάδες τώρα υπόφερες το ξέρω
Το ξέρω σου 'λειψε η σκόνη η λευκή
Και μού 'λεγες εκεί ξανά δε θα γυρίσω
σιχάθηκα τις νύχτες τις λευκές
Σαν άνθρωπος κι εγώ θέλω να ζήσω
κι'ας είναι η φωτιά του να σε κάψει"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
πως είμαι λάθος
και όλα τριγύρω μου φαίνονται σα να είναι τάφος
χαμένος στην αρένα παλεύω τον εαυτό μου
νιώθω σαν να μην είναι το μυαλό μου δικό μου
κάποιος μου βάζει έμμονες ιδέες πως έχω αποτύχει
κι αν είμαι ακόμα ζωντανός είναι κατά τύχη
.......
.......
πρέπει να μιλήσω να τον αφήσω άφωνο
για όλα τα χρόνια που παραμένω σταθερός
σε ότι επιλέγω σ'ότι πιστεύω
χωρίς να ξεφεύγω
ποτέ δεν ντράπηκα για 'κείνο που 'θελα να γίνω
ξέρω να κρίνω
και αυτό που είμαι αυτό θα μείνω
πάντοτε μέσα μου είχα ένα δίλλημα που μ'έκαιγε
μα πάντα ακολουθούσα τη φωνή εκείνη που μ'έλεγε
"Ποτέ μη λυπάσαι γι'αυτό που διάλεξες να 'σαι
δε χρωστάς σε κανένα γι'αυτό κανένα μη φοβάσαι''
Μη φοβάσαι ότι και να γίνει μη φοβάσαι
φτάνει μόνο αληθινός να ξέρεις να'σαι
Μη φοβάσαι
Μη φοβάσαι τους φόβους τις αλυσίδες σπάσε
φτάνει μόνο να μην κοιμάσαι
Μη φοβάσαι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
γι' αυτό δεν τους παιδεύουμε
τα μυστικά μας λέμε
κι εμείς ερωτευτήκαμε
αλλά δε τρελαθήκαμε
τους φίλους δεν τους καίμε
κι εμείς ερωτευτήκαμε
αλλά δε τρελαθήκαμε
τους φίλους μας δεν καίμε
.........
τι κρύβεσαι από μας κι απ' τη σκιά σου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
Και αν είναι ο ουρανός, ένας άγνωστος φίλος
αν είναι η καρδιά, ασταμάτητος μύλος
που γυρνά και γυρνά
σου βαστά τη ζωντάνια
θαρραλέο βλέμμα που κοιτάει μπροστά
και είναι χάρισμα από το Θεό
τα αστέρια που σου κρατάνε συντροφιά, ευχαριστώ.
Αυτή η φεγγαρόλουστη νύφη που σε κοιτά
σαν οπτασία φαντάζει, σου μιλά
είπε πως θα μείνει παντοτινά
να σου λέει παραμύθια και να σε φιλά γλυκά
μου δίνεις ανάσες στην ερημιά
μη φεύγεις, μείνε κοντά
τα όνειρα είναι ανώνυμα
στο χέρι σου χαράκτηκε η ζωή
πάρε απλά το φώς αγκαλιά και φύγε μακρυά
Τα πιο όμορφα όνειρα είναι ανώνυμα
στην καρδιά και στο νου μα θαμμένα χορεύουν ανώδυνα
πολλές φορές αποβάλονται επώδυνα
και τι δεν θα δινα
να μπορούσα να διώξω το γκρίζο που κρύβει τα αστέρια
απ'τη στεριά το άπειρο με έλκυει αφάνταστα
τα χέρια σηκώνω ψηλά
ποιος είναι στ'αλήθεια ο παράδεισος που αξίζει πραγματικά;
μήπως είναι η ζωή που γλυστρά μικρά καθημερινά θαύματα;
που περνάν απ'τα μάτια μπροστά;
μα δεν γυρνάει το βλέμμα
Η στροφή του αιώνα θέλω να πιστεύω δεν είναι το τέρμα
ίσως είναι ακόμα ένα ψέμμα
βάζω στοίχημα με μένα
ποιος θα στρίψει το κέρμα.
Τα πιο όμορφα όνειρα είναι ανώνυμα
Τα πιο όμορφα όνειρα είναι ανώνυμα
στον ουρανό γυρνάνε μόνιμα
στον ουρανό γυρνάνε μόνιμα
παράνομα και νόμιμα
Τα πιο όμορφα όνειρα είναι ανώνυμα,
Τα πιο όμορφα όνειρα είναι ανώνυμα
μη τα φοβάσαι είναι ανώδυνα,
μη τα φοβάσαι είναι ανώδυνα
ανώδυνα..
Η ζωή κυλάει
είναι στιγμές που η μελωδία σου χαμογελάει
στην καρδία σου πάνω ακουμπάει
τίποτα από σένα δε ζητάει
όπου φυσάει ο αέρας πετάει
αν τη νιώθεις μόνο σε ρωτάει
μακάρι να'ξερα γιατί η ομορφιά στον κόσμο απαρατήρητη περνάει
Χάνουμε τις στιγμές που τα όνειρα μας συναντάει
ψηλά στον ουρανό ταξιδεύει και πάει
Σκόρπιες σκέψεις, γυρνάω γυρνάω γυρνάω γυρνάω
ρωτάω χαλάω χτυπάω αγαπάω πετάω τα σπάω
στο βούρκο μου μέσα χωμένος κολάω
κοιλάω, παντού να τολμάς
υπάρχουν δρόμοι πολλοί για να πας
κάποιος σοφός μπεκρής είπε είναι καλό να τραγουδάς
ή θα σε πουνε τρελό ή θα τους δώσεις μια στιγμή καλής καρδιάς
συγκίνησης χαράς
και όταν δωθείς αντάλλαγμα μη ζητάς
αφού το κάνεις, αξίζει απλά να το αγαπάς.
Κάθε κόκος άμμου, ένας πλανήτης μές στο σύμπαν
ανήκεις στη γη που πατάς.
Γεννιέσαι, ζεις, πεθαίνεις, πετάς
Τα πιο όμορφα όνειρα είναι ανώνυμα
Τα πιο όμορφα όνειρα είναι ανώνυμα
στον ουρανό γυρνάνε μόνιμα
στον ουρανό γυρνάνε μόνιμα
παράνομα και νόμιμα
Τα πιο όμορφα όνειρα είναι ανώνυμα,
Τα πιο όμορφα όνειρα είναι ανώνυμα
μη τα φοβάσαι είναι ανώδυνα,
μη τα φοβάσαι είναι ανώδυνα
ανώδυνα..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
Κι ίσως το δικό μου άστρο να 'ναι κάπου εκεί στο φως
Άκου μάνα για όλους έχει ο θεός.
Και μας χωράει ο ουρανός.
Άκου μάνα, για όλους έχει ο θεός
Κι ίσως το δικό μου άστρο να 'ναι κάπου εκεί στο φως
Άκου μάνα για όλους έχει ο θεός.
Όποιος και να 'ναι αυτός
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
που τρίζει ο θάνατος κι η αγάπη κάνει κρότο
σαν άδειο κάθισμα ταξίδεψα για χρόνια
ψάχνοντας να βρω το κατάλληλο κορμί
Εκεί στα φώτα
εύρισκε η νύχτα τα σημάδια της τα πρώτα
είχα ξεμείνει από τσιγάρα και συμπόνια
και συ με κέρασες καπνό μ' ένα φιλί
Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
σωπαίνεις, θυμάσαι
και μεθυσμένη μες τον ύπνο σου γελάς
Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
Εκεί στο Νότο
εκεί μου κλήρωσε ο έρωτας στο Λόττο
κουλουριασμένος σαν τη σαύρα στη σκιά του
σαν νόμισμα έπεφτα στο μαύρο σου βυθό
Χλωμά καντήλια
άναβε η φτώχεια σου τα τάιζε με ζήλεια
μα συλλαβίζαν σ' αγαπώ τα βογγητά σου
σαν ένα άρρωστο στην κούνια του μωρό
Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
σωπαίνεις, θυμάσαι
και μεθυσμένη μες τον ύπνο σου γελάς
Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.