aequitas
Νεοφερμένος
Η aequitas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 40 ετών. Έχει γράψει 84 μηνύματα.
07-09-08
00:28
Όλα του Τζόναθαν Κόου(τουλάχιστον όλα όσα έχω διαβάσει)
Λόγω επικαιρότητας(καλά μονίμως επίκαιρο είναι βέβαια) θα πρότεινα το "Τι ωραίο πλιάτσικο" που αναφέρεται στην πορεία μίας φανταστικής και διεφθαρμένης σε αηδιαστικό βαθμό οικογένειας βαθύπλουτων Άγγλων των οποίων την...οικογενειακή βιογραφία αναλαμβάνει να γράψει ένας αγοραφοβικός και παντελώς αποκομμένος από το περιβάλλον του αποτυχημένος συγγραφέας.
Κι όλα αυτά εκτυλίσσονται επί Θάτσερ!!
(Αν είναι ποτέ δυνατόν διαφθορά επι Θάτσερ!!)
Εξίσου ενδιαφέροντα το Σπίτι του Ύπνου και Η Λέσχη των Τιποτένιων(αυτό θα ενδιαφέρει και τους μουσικόφιλους)
Το συναπαστικό γενικώς με τα βιβλία του Κόου -που εντάξει έχει μια εμμονή με τους προβληματικούς χαρακτήρες-είναι η δομή.(ναι η δομή!)
Κεφάλαια με τίτλους στίχους από τραγούδια των Smiths (η σημασία τους αποκαλύπτεται στο τέλος του κάθε κεφαλαίου),
Αφήγηση σε μεγάλο βαθμό κινηματογραφική και μη γραμμική με αποτέλεσμα να παρεμβάλλονται κεφάλαια-κομμάτια από το παρελθόν και το μέλλον τα οποία διαφωτίζουν εκ των υστέρων τα σημεία της ιστορίας που εκτυλίσσονται στο παρόν,
Αφήγηση από την οπτική γωνία διάφορων χαρακτήρων...
Όλα αυτά οδηγούν σε ένα έξυπνο διανοητικό παιχνίδι μεταξύ συγγραφέα (που συχνά διαφωτίζει με φλασμπακ την ιστορία και κάποτε παραπλανεί) και αναγνώστη που καλείται να ενώσει τα κομμάτια του παζλ και να μαντέψει τα διάφορα κομμάτια της ιστορίας που λείπουν ή εμφανίζονται σε μεταγενέστερο σημείο...
Έτσι στο βιβλίο πέρα από αυτά που γράφονται υπάρχουν κι αυτά που υποθέτει ο αναγνώστης,
ο οποίος συχνά πλάθει μια δικιά του ιστορία-υπόθεση η οποία δεν επαληθεύεται πάντα (όπως συμβαίνει στα αστυνομικά μυθιστορήματα ή στις ταινίες θρίλερ) αλλά κι αυτό έχει την πλάκα του και συντηρεί την αγωνία.
Διαβάστε τα...είναι καλύτερα από ό,τι τα περιγράφω...
Τώρα διαβάζω (διάβαζα για την ακρίβεια γιατί τώρα και καλά διαβάζω για την εξεταστική) το Περί Θανάτου του Σαραμάγκου και μέχρι στιγμής έχω ρίξει πολύ γέλιο...
(Ναι! είμαι από εκείνες που τις πιάνει νευρικό γέλιο στις κηδείες!!)
Λόγω επικαιρότητας(καλά μονίμως επίκαιρο είναι βέβαια) θα πρότεινα το "Τι ωραίο πλιάτσικο" που αναφέρεται στην πορεία μίας φανταστικής και διεφθαρμένης σε αηδιαστικό βαθμό οικογένειας βαθύπλουτων Άγγλων των οποίων την...οικογενειακή βιογραφία αναλαμβάνει να γράψει ένας αγοραφοβικός και παντελώς αποκομμένος από το περιβάλλον του αποτυχημένος συγγραφέας.
Κι όλα αυτά εκτυλίσσονται επί Θάτσερ!!
(Αν είναι ποτέ δυνατόν διαφθορά επι Θάτσερ!!)
Εξίσου ενδιαφέροντα το Σπίτι του Ύπνου και Η Λέσχη των Τιποτένιων(αυτό θα ενδιαφέρει και τους μουσικόφιλους)
Το συναπαστικό γενικώς με τα βιβλία του Κόου -που εντάξει έχει μια εμμονή με τους προβληματικούς χαρακτήρες-είναι η δομή.(ναι η δομή!)
Κεφάλαια με τίτλους στίχους από τραγούδια των Smiths (η σημασία τους αποκαλύπτεται στο τέλος του κάθε κεφαλαίου),
Αφήγηση σε μεγάλο βαθμό κινηματογραφική και μη γραμμική με αποτέλεσμα να παρεμβάλλονται κεφάλαια-κομμάτια από το παρελθόν και το μέλλον τα οποία διαφωτίζουν εκ των υστέρων τα σημεία της ιστορίας που εκτυλίσσονται στο παρόν,
Αφήγηση από την οπτική γωνία διάφορων χαρακτήρων...
Όλα αυτά οδηγούν σε ένα έξυπνο διανοητικό παιχνίδι μεταξύ συγγραφέα (που συχνά διαφωτίζει με φλασμπακ την ιστορία και κάποτε παραπλανεί) και αναγνώστη που καλείται να ενώσει τα κομμάτια του παζλ και να μαντέψει τα διάφορα κομμάτια της ιστορίας που λείπουν ή εμφανίζονται σε μεταγενέστερο σημείο...
Έτσι στο βιβλίο πέρα από αυτά που γράφονται υπάρχουν κι αυτά που υποθέτει ο αναγνώστης,
ο οποίος συχνά πλάθει μια δικιά του ιστορία-υπόθεση η οποία δεν επαληθεύεται πάντα (όπως συμβαίνει στα αστυνομικά μυθιστορήματα ή στις ταινίες θρίλερ) αλλά κι αυτό έχει την πλάκα του και συντηρεί την αγωνία.
Διαβάστε τα...είναι καλύτερα από ό,τι τα περιγράφω...
Τώρα διαβάζω (διάβαζα για την ακρίβεια γιατί τώρα και καλά διαβάζω για την εξεταστική) το Περί Θανάτου του Σαραμάγκου και μέχρι στιγμής έχω ρίξει πολύ γέλιο...
(Ναι! είμαι από εκείνες που τις πιάνει νευρικό γέλιο στις κηδείες!!)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.