kleftra
Διάσημο μέλος
Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
25-09-08
17:25
αλλά γράφεις λανθασμένα ότι το Ρεμπέτικο παρουσίασε μόνο μία μορφή διασκέδασης.
Πού το γράφω καλέ αυτό???Βγαίνει τέτοιο νοήμα απο το πόστ μου?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
25-09-08
16:27
Ότι μου αρέσουν τα ελληνικά τραγούδια και δη τα λαικά είναι γνωστό.Το ρεμπετικό δεν θα μπορούσε να λείψει αφού αποτελεί και τον πρόδρομο των λαικών τραγουδιών.
Συν του ότι οι ρίζες του (αν και πολλοί λανθασμένα πιστεύουν ότι βρίσκονται στη Μικρασια) βρίσκονται στις φτωχογειτονιές του Πειραιά, την ιδιαίτερη πατρίδα μου
Για να είμαι πιο συγκεκριμένη ναι μεν το ρεμπέτικο έχει πολλές επιρροές απο τα Σμυρνέικα τραγούδια όμως η εξέλιξη του και η μορφή που πήρε συντελέστηκε στον Πειραιά (τα τραγούδια του λιμανιού).
Ενώ τα πρώτα τραγούδια όπως γράφει και ο Κρόνος θεωρούταν παρακμιακά και απαγορευμένα με πολλές αναφορές στους μάγκες της εποχής και τις συνήθειες τους αργότερα κυρίως με την συμβολή του Τσιτσάνη έγινε πιο αποδεχτό και αναγνωρίσιμο και στο ευρύτερο κοινό.
Βέβαια οι περισσότεροι όταν αναφέρουν ρεμπέτικο έχουν στο μυαλό τους κάτι αντίστοιχο με την ταινία του Φέρρη όπως γράφει και το Γίδι, δλδ ένα κουτούκι,ένα καταγώγιο,ένα ντεκέ τίγκα στα "κουτσαβάκια" (οι μάγκες της εποχής που φορούσαν το σακάκι στο ένα μανίκι και το κομπολόι στο χέρι) να πίνουν αργιλέ και να τραγουδούν φάλτσα.
Όμως δεν είναι μόνο αυτό.Ίσως ξεκίνησε απο αυτό αλλά κατέληξε το μέσο έκφρασης μιας ολόκληρης γενιάς κουρασμένης και απογοητευμένης απο τις εμφύλιες διαμάχες,την πολιτική αστάθεια και την οικονομική εξαθλίωση.
Όσο γραφικοί κι αν σας φαίνονται οι ρεμπέτες και ίσως κάποια απο τα τραγούδια τους αστεία ειδικά όσο χρησιμοποιούν μάγκικες εκφράσεις όπως π.χ."λαχανάδες" που σημαίνει πορτοφολάδες δείτε τους ως τους εναλλακτικούς της τότε εποχής.
Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το ρεμπέτικο εισήγαγε το μπουζούκι στα ελληνικά δρώμενα(με όλα τα γνωστά επακόλουθα).
Για το αν ακόμα θεωρείται επίκαιρο, χμ δεν ξέρω εσείς πιστεύετε πως υπήρξε γενιά στην μεταπολεμική Ελλάδα που δεν κόπιασε,δεν πόνεσε,δεν αδικήθηκε?
Δεν ταυτίστηκε με την "Συννεφιασμένη Κυριακή"?
Εγώ πάντως πάντα ανατριχιάζω όταν ακούω με την φωνή της Σωτηρίας Μπέλλου τον στίχο "...σε αυτό τον κόσμο όσοι αγαπάνε τρώνε βρώμικο ψωμί..." Ζειμπεκικό του Σαββόπουλου
Συν του ότι οι ρίζες του (αν και πολλοί λανθασμένα πιστεύουν ότι βρίσκονται στη Μικρασια) βρίσκονται στις φτωχογειτονιές του Πειραιά, την ιδιαίτερη πατρίδα μου
Για να είμαι πιο συγκεκριμένη ναι μεν το ρεμπέτικο έχει πολλές επιρροές απο τα Σμυρνέικα τραγούδια όμως η εξέλιξη του και η μορφή που πήρε συντελέστηκε στον Πειραιά (τα τραγούδια του λιμανιού).
Ενώ τα πρώτα τραγούδια όπως γράφει και ο Κρόνος θεωρούταν παρακμιακά και απαγορευμένα με πολλές αναφορές στους μάγκες της εποχής και τις συνήθειες τους αργότερα κυρίως με την συμβολή του Τσιτσάνη έγινε πιο αποδεχτό και αναγνωρίσιμο και στο ευρύτερο κοινό.
Βέβαια οι περισσότεροι όταν αναφέρουν ρεμπέτικο έχουν στο μυαλό τους κάτι αντίστοιχο με την ταινία του Φέρρη όπως γράφει και το Γίδι, δλδ ένα κουτούκι,ένα καταγώγιο,ένα ντεκέ τίγκα στα "κουτσαβάκια" (οι μάγκες της εποχής που φορούσαν το σακάκι στο ένα μανίκι και το κομπολόι στο χέρι) να πίνουν αργιλέ και να τραγουδούν φάλτσα.
Όμως δεν είναι μόνο αυτό.Ίσως ξεκίνησε απο αυτό αλλά κατέληξε το μέσο έκφρασης μιας ολόκληρης γενιάς κουρασμένης και απογοητευμένης απο τις εμφύλιες διαμάχες,την πολιτική αστάθεια και την οικονομική εξαθλίωση.
Όσο γραφικοί κι αν σας φαίνονται οι ρεμπέτες και ίσως κάποια απο τα τραγούδια τους αστεία ειδικά όσο χρησιμοποιούν μάγκικες εκφράσεις όπως π.χ."λαχανάδες" που σημαίνει πορτοφολάδες δείτε τους ως τους εναλλακτικούς της τότε εποχής.
Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το ρεμπέτικο εισήγαγε το μπουζούκι στα ελληνικά δρώμενα(με όλα τα γνωστά επακόλουθα).
Για το αν ακόμα θεωρείται επίκαιρο, χμ δεν ξέρω εσείς πιστεύετε πως υπήρξε γενιά στην μεταπολεμική Ελλάδα που δεν κόπιασε,δεν πόνεσε,δεν αδικήθηκε?
Δεν ταυτίστηκε με την "Συννεφιασμένη Κυριακή"?
Εγώ πάντως πάντα ανατριχιάζω όταν ακούω με την φωνή της Σωτηρίας Μπέλλου τον στίχο "...σε αυτό τον κόσμο όσοι αγαπάνε τρώνε βρώμικο ψωμί..." Ζειμπεκικό του Σαββόπουλου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.