Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
23-03-10
22:48
Εάν ήταν πάντως admin σε κάποιο υπερδιαστατικό φόρουμ, θα έριχνε όλη την ανθρωπότητα στον κάλαθο των off topic...
Θα ήθελα πάντως όταν θα κρίνει, εμένα να με κρίνει προς το τέλος. Θέλω να κόψω φάτσες χριστιανών και λοιπών θεοσεβούμενων, όταν θα οδεύουν προς το πυρ το εξώτερον. Μετά ας πάω κι εγώ μαζί τους, τουλάχιστον γνωρίζω πως είμαι αμαρτωλός και πως για μένα δεν υπάρχει σωτηρία. Τουλάχιστον να πηδήσω στην Πυρά του Ποτέ γελώντας...
Θα ήθελα πάντως όταν θα κρίνει, εμένα να με κρίνει προς το τέλος. Θέλω να κόψω φάτσες χριστιανών και λοιπών θεοσεβούμενων, όταν θα οδεύουν προς το πυρ το εξώτερον. Μετά ας πάω κι εγώ μαζί τους, τουλάχιστον γνωρίζω πως είμαι αμαρτωλός και πως για μένα δεν υπάρχει σωτηρία. Τουλάχιστον να πηδήσω στην Πυρά του Ποτέ γελώντας...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
16-09-08
22:12
Τι θα έλεγε ο Ιησούς αν ερχόταν σήμερα;
Μα καλά, ρε χαμένα κορμιά, χίλια ογδοντατόσα ποστ σας έχω γράψει και ακόμη αναρωτιέστε τι θέλω να σας πω;
Θα προσευχηθώ στον Μπαμπά μου να σας κάψει ρε ρεμάλια. Να σας ρίξει μυζήθρα να σας κάνει τυρόπιτες!
(Έχω θεραπευτεί τελείως γιατρέ μου. Δεν πιστεύω πια πως είμαι ο Μέγας Αλέξανδρος)...
Στα σοβαρά τώρα, θα ήθελα να παραθέσω μια απάντηση στο θέμα, μέσω ενός ποίηματος (τραγουδιού; ) των Active Member:
Μα καλά, ρε χαμένα κορμιά, χίλια ογδοντατόσα ποστ σας έχω γράψει και ακόμη αναρωτιέστε τι θέλω να σας πω;
Θα προσευχηθώ στον Μπαμπά μου να σας κάψει ρε ρεμάλια. Να σας ρίξει μυζήθρα να σας κάνει τυρόπιτες!
(Έχω θεραπευτεί τελείως γιατρέ μου. Δεν πιστεύω πια πως είμαι ο Μέγας Αλέξανδρος)...
Στα σοβαρά τώρα, θα ήθελα να παραθέσω μια απάντηση στο θέμα, μέσω ενός ποίηματος (τραγουδιού; ) των Active Member:
"Καλωσήρθες Ξένε στον Τόπο μου"
-Καλωσήρθες ξένε στον τόπο μου,
άραξε δίπλα να σου βάλω ένα κρασί να πιεις.
Συγχώρησε με λιγάκι για τον τρόπο μου,
μα με βρήκες στην αγκαλιά της ντροπής.
Ξέμεινα μονός μου…πάρε και κάτσε οπού θες.
Κουρασμένο σε βλέπω, πρέπει καιρό να γυρίζεις,
όμως μέσα στην ζαλάδα και πίσω απʼ τις σκιές,
σαν να μου φαίνεται πως κάτι μου θυμίζεις …!
-Γεια σου κι εσένα. Έλειπα χρόνια, ήμουνα κάπου μακριά.
Με φέραν πίσω δυνατές φωνές
και κάτι τύψεις που μου είπαν,
πως κάπου εδώ έχω γεννηθεί κι έχω πεθάνει 2000 φορές!!
-Να τα μας! Καλά το είπα όταν σε είδα
πως σίγουρα παράξενα θα πρέπει να μιλάς.
Απ' άλλο κόσμο έχεις απάνω σου σφραγίδα,
αυτά τα αγκάθια στο κεφάλι και τα ρούχα που φοράς.
-Κάποτε κάποιοι μου το φόρεσαν για στέμμα
και με χλευάζανε μεγάλο βασιλιά,
ακόμα τρέχει από τότε φρέσκο αίμα
σʼ αυτά που ανέβηκαν του χρόνου τα σκαλιά.
Γιʼ αυτό με βλέπεις μέσα στις σκιές,
σαν να φοβάμαι και να θέλω να γλιτώσω,
μια προσευχή σ' ένα περβόλι με ελιές
δεν με αφήσανε ποτέ να την τελειώσω.
-Κι όμως μυρίζεις ουρανό και χώματα
κι αυτήν την όμορφη δροσιά της σιωπής.
-Είναι που μ' έφεραν εδώ αλλόκοτα μαλώματα,
άκου λοιπόν τι θα τους πεις:
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στʼ όνομα μου,
πες αναβάλλεται η γιορτή,
πάω να ξαπλώσω στα καρφιά μου.
Πες τους ο χρόνος πως τρελάθηκε,
δεν κάνει στάση Γολγοθά,
πες ο παράξενος πως χάθηκε
και έφυγε οριστικά.
-Μπερδεμένα μου τα λες αλλά γουστάρω,
πρέπει να σπούδασες την τέχνη του μυαλού,
ίσα κι εμένα όταν με πιάνει και σαλπάρω
και πίνω εδώ με πιάνει αλλού.
-Γιʼ αυτό κι εγώ ήρθα εδώ και σε διάλεξα πιωμένο,
για να μπορέσεις την αλήθεια να τους πεις.
Κάτω απʼ το μέτωπο που έχεις ιδρωμένο,
μα αν το προσέχεις καθαρό δεν θα ντραπείς.
Οι άλλοι παίξανε μαζί μου στους αιώνες,
αυτοκράτορα με χρίσανε με κάναν στρατηγό,
τα απλά μου λόγια τα σκορπίσαν σαν κανόνες
και δεν ήξερα τίποτα εγώ.
-Πού με βρήκες εδώ κάτω, τι με θες;
Το μυαλό μου δεν σαλεύει από κούνια.
Σαν να γεννήθηκα μου φαίνεται χτες,
ενώ έξω υπάρχουν έξυπνοι μιλιούνια.
-Αυτούς τους ειδα,τους άκουσα, τους νιώθει το πετσί μου.
Προτιμώ τα καρφιά που με κρατάνε στο σταυρό!
Αυτοί πούλησαν ακριβά τη γέννηση μου,
αυτοί φυλάνε το σκοτάδι θησαυρό.
Πες στους εχθρούς μου ότι είχαν λόγο καλό
και θα τους σέβομαι γιατί πιο τίμια σταθήκαν,
όταν με σκότωναν κοιτούσαν ουρανό
και έτσι προλάβαν κι από ʽκει συγχωρεθήκαν.
-Ωραίος παράξενε φίλε μου απόψε.
Για την ανημποριά μου βρήκες σκοπό.
Πάρε μια κούπα, πάρε ψωμί και κόψε,
να τελειώσω το κρασί μου και θα πάω να τους πω:
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ' όνομα σου,
θα πω αναβάλλεται η γιορτή,
πας να ξαπλώσεις στα καρφιά σου.
Θα πω ο χρόνος πως τρελάθηκε
δεν κάνει στάση Γολγοθά
θα πω ο παράξενος πως χάθηκε
και έφυγε οριστικά...
-Καλωσήρθες ξένε στον τόπο μου,
άραξε δίπλα να σου βάλω ένα κρασί να πιεις.
Συγχώρησε με λιγάκι για τον τρόπο μου,
μα με βρήκες στην αγκαλιά της ντροπής.
Ξέμεινα μονός μου…πάρε και κάτσε οπού θες.
Κουρασμένο σε βλέπω, πρέπει καιρό να γυρίζεις,
όμως μέσα στην ζαλάδα και πίσω απʼ τις σκιές,
σαν να μου φαίνεται πως κάτι μου θυμίζεις …!
-Γεια σου κι εσένα. Έλειπα χρόνια, ήμουνα κάπου μακριά.
Με φέραν πίσω δυνατές φωνές
και κάτι τύψεις που μου είπαν,
πως κάπου εδώ έχω γεννηθεί κι έχω πεθάνει 2000 φορές!!
-Να τα μας! Καλά το είπα όταν σε είδα
πως σίγουρα παράξενα θα πρέπει να μιλάς.
Απ' άλλο κόσμο έχεις απάνω σου σφραγίδα,
αυτά τα αγκάθια στο κεφάλι και τα ρούχα που φοράς.
-Κάποτε κάποιοι μου το φόρεσαν για στέμμα
και με χλευάζανε μεγάλο βασιλιά,
ακόμα τρέχει από τότε φρέσκο αίμα
σʼ αυτά που ανέβηκαν του χρόνου τα σκαλιά.
Γιʼ αυτό με βλέπεις μέσα στις σκιές,
σαν να φοβάμαι και να θέλω να γλιτώσω,
μια προσευχή σ' ένα περβόλι με ελιές
δεν με αφήσανε ποτέ να την τελειώσω.
-Κι όμως μυρίζεις ουρανό και χώματα
κι αυτήν την όμορφη δροσιά της σιωπής.
-Είναι που μ' έφεραν εδώ αλλόκοτα μαλώματα,
άκου λοιπόν τι θα τους πεις:
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στʼ όνομα μου,
πες αναβάλλεται η γιορτή,
πάω να ξαπλώσω στα καρφιά μου.
Πες τους ο χρόνος πως τρελάθηκε,
δεν κάνει στάση Γολγοθά,
πες ο παράξενος πως χάθηκε
και έφυγε οριστικά.
-Μπερδεμένα μου τα λες αλλά γουστάρω,
πρέπει να σπούδασες την τέχνη του μυαλού,
ίσα κι εμένα όταν με πιάνει και σαλπάρω
και πίνω εδώ με πιάνει αλλού.
-Γιʼ αυτό κι εγώ ήρθα εδώ και σε διάλεξα πιωμένο,
για να μπορέσεις την αλήθεια να τους πεις.
Κάτω απʼ το μέτωπο που έχεις ιδρωμένο,
μα αν το προσέχεις καθαρό δεν θα ντραπείς.
Οι άλλοι παίξανε μαζί μου στους αιώνες,
αυτοκράτορα με χρίσανε με κάναν στρατηγό,
τα απλά μου λόγια τα σκορπίσαν σαν κανόνες
και δεν ήξερα τίποτα εγώ.
-Πού με βρήκες εδώ κάτω, τι με θες;
Το μυαλό μου δεν σαλεύει από κούνια.
Σαν να γεννήθηκα μου φαίνεται χτες,
ενώ έξω υπάρχουν έξυπνοι μιλιούνια.
-Αυτούς τους ειδα,τους άκουσα, τους νιώθει το πετσί μου.
Προτιμώ τα καρφιά που με κρατάνε στο σταυρό!
Αυτοί πούλησαν ακριβά τη γέννηση μου,
αυτοί φυλάνε το σκοτάδι θησαυρό.
Πες στους εχθρούς μου ότι είχαν λόγο καλό
και θα τους σέβομαι γιατί πιο τίμια σταθήκαν,
όταν με σκότωναν κοιτούσαν ουρανό
και έτσι προλάβαν κι από ʽκει συγχωρεθήκαν.
-Ωραίος παράξενε φίλε μου απόψε.
Για την ανημποριά μου βρήκες σκοπό.
Πάρε μια κούπα, πάρε ψωμί και κόψε,
να τελειώσω το κρασί μου και θα πάω να τους πω:
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ' όνομα σου,
θα πω αναβάλλεται η γιορτή,
πας να ξαπλώσεις στα καρφιά σου.
Θα πω ο χρόνος πως τρελάθηκε
δεν κάνει στάση Γολγοθά
θα πω ο παράξενος πως χάθηκε
και έφυγε οριστικά...
Δεν ξέρω στ' αλήθεια γιατί με συγκινεί τόσο πολύ αυτό το τραγούδι. Κάθε που το ακούω, με αγγίζει μια θολή μελαγχολία...
Ίσως κάποτε λοιπόν το πω και για τον εαυτό μου: "Πες ο παράξενος πως χάθηκε και έφυγε οριστικά...". Χωρίς ψυχιάτρους αυτή τη φορά!
Ίσως κάποτε λοιπόν το πω και για τον εαυτό μου: "Πες ο παράξενος πως χάθηκε και έφυγε οριστικά...". Χωρίς ψυχιάτρους αυτή τη φορά!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.