Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
09-11-08
23:11
Ειχα διαβασει καποτε οτι υπαρχουν ερμηνειες γιαυτο. Οτι μπορει να μην συγκρινει την θεληση και την αγαπη, αλλά να λεει οτι το will ειναι ο σκοπος , το καλεσμα μας, και η αγαπη το μεσο. (το "under" δηλαδη δεν δηλωνει κατι υποδεεστερο, αλλά ειναι σχημα λογου οπως λεμε "υπο το καθεστως", "υπο σκια" κλπ.
Έχεις πολύ δίκιο σε αυτό. "Will" όπως "purpose". Εύγε σου και η σκοπιά αυτή πάει τη συζήτηση σχετικά με το "Love under Will" σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο αντίληψης και κριτικής σκέψης...
Πραγματικά, πολύ εύστοχη παρατήρηση.
Η αγάπη υπό του σκοπού...
Μ'άρεσε.
Διάολε, καταπληκτική παρατήρηση...
"Ο,τι κάνετε, κάντε το με αγάπη".
Τελικά θυμίζει και λίγο Leo Buscaglia, o Master Therion (ή the Great Beast)!
Ρε που φτάσαμε...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
09-11-08
19:28
...Οπότε μάλλον πρέπει να διαχωρίζει κανείς τον Crowley από κάθε κολλέγιο που είτε θέλει είτε όχι λειτουργεί και σύμφωνα με τους νόμους του μάρκετινγκ (μην ξεχνάμε ότι οι εποχή που ζούμε δεν μπορεί να αφήσει ανόθευτο τίποτα).
Μπορεί να ήταν ένας άνθρωπος που έγραψε πάνω από 300 βιβλία κάθε είδους, συνθέτοντας ένα ανεπανάληπτο έργο που επηρεάζει καθοριστικά μέχρι σήμερα αμέτρητους συγγραφείς, μελετητές και καλλιτέχνες, που ενέπνευσε τα κινήματα της ψυχεδέλειας και των χίππυς, τη γενιά των μπιτ, το μεγαλύτερο μέρος της φιλοσοφιάς του ροκ, ένα μεγάλο κομμάτι της Φανταστικής Λογοτεχνίας του αιώνα μας, αλλά και ένα χαοτικό και ελεύθερο ρεύμα σημειολογικού και εναλλακτικού Νεο-μυστικισμού που αυτήν τη στιγμή που γράφω είναι διαδεδομένο όσο ποτέ στην Ευρώπη και στην Αμερική, με λΊγα λόγια μπορεί να είναι η μεγαλύτερη κρυφή cult φιγούρα της εποχής μας.
Μπορεί να ήταν μια τυχοδιωκτική μεγαλοφυϊα, ένας μάγος των εντυπώσεων, ένας εκεντρικός στοχαστής ή ένας κινηματογραφικός χαρακτήρας που κυκλοφορούσε στην καθημερινή ζωή της εποχής του αλλά μόνο γιατί πέτυχε μια ανέλπιστη, εμπνευσμένη και αποκαλυπτική εποπτεία πάνω στις απαγορευμένες "γνώσεις" τον καθιστά φάρο μελέτης για τους διψώντες ιστοριοδίφεις αλλά και βορά του μάρκετινγκ για τους εκμεταλλευτές.
Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Σε κάθε Εσωτερική Σχολή υπάρχουν πολλές τάσεις και οι Σχολές έχουν διασπαστεί πάμπολες φορές (θυμίζω τι συνέβη με την Θεοσοφική Εταιρεία της Μπλαβάτσκυ που σηκώθηκε και έφυγε η Μπέιλι ή τις "αποστασίες" του Μάθερς από την Χρυσή Αυγή επειδή θεωρούσε ότι δεν ασχολούνταν με την μαγεία αρκετά και το'χαν ρίξει σε θεωρητικολογίες - κατόπιν αποβλήθηκε κι αυτός και ο Crowley κι από το δεύτερο τάγμα).
Συμφωνώ, με μία, ωστόσο, βασική διαφωνία..
Ο Μάθερς έστειλε τον Κρόουλι στο Λονδίνο για να προσπαθήσει να ανακτήσει τον έλεγχο της αδελφότητας, που εκείνος είχε χάσει και ένα μεγάλο τμήμα του είχε αναλάβει ο ποιητής Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς. Ο Κρόουλι ειχε λόγους να μνησικακεί εναντίον τους. Είχε εργαστεί πολύ ανεβαίνοντας γρήγορα σε όλους τους βαθμούς, αλλά του είχαν αρνηθεί τον υψηλότερο βαθμό, ουσιαστικά αυτόν της αρχηγίας.
Το αποτέλεσμα ήταν τελικά η διάλυση της Χρυσης Αυγής και πολλά νομικά προβλήματα. ο Γέιτς έγραφε θυμωμένος στη λαίδη Γκρέγκορι: "Ευτυχώς ο Κρόουλι έχει πολλά ψεύτικα ονόματα και υπέγραψε την κλήση με ένα από αυτά. Καταζητείται και για χρέη.." Πρόσθεσε πως είχαν αρνηθεί να δώσουν στον Κρόουλι τον υψηλότερο βαθμό που ζητούσε, γιατί "δεν νομίζαμε πως μια μυστική εταιρία αποσκοπούσε να είναι αναμορφωτήριο".
Αυτή η άποψη σχετικά με τον Κρόουλι δεν είναι και τόσο αδικαιολόγητη. Είχε κοινό με τον Μάθερς ένα παράξενο βίτσιο: την επιθυμία να ποζάρει για αριστοκράτης. (Μάθερς: ντυνόταν με κιλτ και ονόμαζε τον εαυτό του Μακ Γκρέγκορ ή Κόμη του Γκλένστρεϊ. Κρόουλι: Καλλιέργησε έντεχνα μια ρωσική προφορά κι έδωσε στον εαυτό του το όνομα "κόμης Βλαντιμίρ Σβάρεφ". Εξηγεί στην αυτοβιογραφία του πως το έκανε για "ψυχολογική παρατήρηση".)
Αυτός ο κυνισμός του, συνδυασμένος με το πάθος του για το ξεπέρασμα κάθε πνευματικού περιορισμού, τον συνόδευε σε όλη του τη ζωή. Παρατηρεί περιφρονητικά ακόμη και για τα μέλη του Ερμητικού Τάγματος της Χρυσής Αυγής (ενός Τάγματος στο οποίο ανελίχθηκε ως την κορυφή της ιεραρχίας και συνέβαλε ενεργά στη διάλυσή του):
"Οι άνθρωποι αυτοί δεν ήταν πρωταγωνιστές στον πνευματικό πόλεμο ενάντια στους περιορισμούς, ενάντια στους καταπιεστές της ψυχής, τους βλασφήμους που αρνιόνταν την ανωτερότητα της βούλησης του ανθρώπου.."
Ο Crowley, απογοητεύτηκε από τη μετριότητα των περισσοτέρων μελών -παρόλο που στις τάξεις του συγκαταλέγονταν ο Μπερξόν, ο Σαξ Ρόμερ, ο Μπραμ Στόουκερ, ο Γέιτς, ο Άρθουρ Μάχεν, Γουίν Γουέστκοτ, κλπ- και εύρισκε τις τελετές κοινότοπες.
Άρα η φυγή του (μάλλον) δεν ήταν αποτέλεσμα εκδιωγμού του αλλά θεώρηση των μελών ως όχι αρκετά ριζοσπαστικών.
Κουλάρισε. Δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα. (σχετ.:η παρακμή)
Μερικές φορές, καθοριζόμαστε από το λίγο ή ακόμη κι από το καθόλου...
Στην επιστήμη μου (δεν έχω την υψηλή κυριότητα ), υπάρχει ο νόμος του ελάχιστου.
Όλα τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία έχουν ίση αξία. Η απόδοση όμως, εξαρτάται από το στοιχείο που βρίσκεται στην ελάχιστη ποσότητα. (τρελό ε
Γι'αυτό και ο νόμος, πολύ πετυχημένα, παριστάνεται με ένα κάδο. (Ο κάδος κρατάει νερό ανάλογο με το μάκρος της σανίδας Fe (ιχνοστοιχείο. Της μικρότερης ποσότητας δηλ.). Κατά τον ίδιο τρόπο η παραγωγικότητα ενός εδάφους που του λείπει ο σίδηρος δεν μπορεί να αυξηθεί με την προσθήκη π.χ. αζώτου ή καλίου.)
Το λίγο, είναι αυτό που καθορίζει, τα πάντα του αύριο...Για αυτό να προσέχουμε ό,τι είναι λίγο ή ό,τι είναι για λίγο.
Ο νόμος του ελαχίστου (μαζί με το νόμο της αντικατάστασης) αποτέλεσε τη βάση της κλασσικής θεωρίας της λίπανσης που ζει και βασιλεύει.
Και μη νομίζεις ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά στα ανθρώπινα!
Θα το προχωρούσα έτι παραπάνω για τον νόμο δράσης των παραγόντων ανάπτυξης (νόμος του Mitserlich) ότι πέρα από ένα όριο, η λίπανση (ακμή για σένα) δεν προσφέρει τίποτε στην απόδοση της καλλιέργειας αλλά θα μου έλεγες ότι μιλάμε για την παρακμή κι εγώ ψάχνω για ψεγάδια στην υπερβολικά ακμάζουσα λογική!!!
Τοξικότητα ή τροφοπενία; Ποιό είναι χειρότερο; Αυτό είναι το ερώτημα!
Αρχίζω και αναθεωρώ την ευρύτητα της αντίληψής σου.
Ποιος μίλησε για ευρύτητα, βρε συ; Βρείτε τα (τα δυο σας)!
Δύο ελαττώματα έχω:
Πάσχω από εύρος αντίληψης και από αδυναμία στα kinder bueno.
Το ξέρω πως θα το ήθελες, μα αμφιβάλλω όσο και πριν.
Μια ψυχολογική εγγύτητα περιγράφεις μόνο.
1. Γιατί να θέλω να πλησιάσω Crowley-Nitche όταν τα γραπτά του πρώτου απηχούν στη φιλοσοφία του δεύτερου και αντίστροφα; Θα ήταν περιττό όσο και εύλογο!
2. Μήπως σου θυμίζουν κάτι τα παρακάτω;
α. Crowley: "Ανακάλυψα ότι τα πιο απαγορευμένα πράγματα του κατεστημένου ήταν και τα πιο ευχάριστα. Ο έρωτας ήταν μια πρόκληση για το Χριστιανισμό. Ήταν εκφυλισμός και καταδίκη..."
β. Crowley: "...μήπως είναι περισσότερο παράλογο από να πιστεύεις πως ο Ιησούς πέθανε για το αμάρτημα του Αδάμ και αναστήθηκε ή πως ο Μωάμεθ είναι ο προφήτης του Θεού και ταξίδευε στο σύμπαν καβάλα σε ένα άλογο; Τα αποτελέσματα που παράγει μια θρησκεία, δεν βασίζονται στην αποδεικτική αλήθεια των δογμάτων της. Τ έντεχνα δόγματα είναι απαραίτητα για τα αποτελέσματα, και τα αποτελέσματα είναι τελείως πραγματικά."
Κάτσε να δείς, ο Νίτσε τι έλεγε;;;;
Ε τώρα ελπίζω να βλέπεις καθαρά το περιττό της παράθεσης και αντιπαραβολής των ιδεών.
Γιατί η εγγύτητα μπορεί να κατανοείται ως κάτι που το αισθανόμαστε από μόνοι μας μετά από μελέτη. Όχι να ακουμπάμε ξένες μύτες μεταξύ τους για να πείθονται οι αμελέτητοι!
Αυτό δεν είναι κατανόηση, είναι φρουτόκρεμα νουλάκ.
Ο Κρο, είναι για μένα ένας ερευνητής τύπου Νίτσε που βαδίζει μακρυά από τις ζεστές φωτιές της ανθρωπότητας προς τις κρύες ερήμους του σύμπαντος. Χωρίς ψυχολογικούς όρους. Καθαρά (και ξάστερα) με συγκριτικολογία των θεωριών.
Παρακαλώ. Ο Χούσερλ είναι νεανικός μου έρωτας.
Ρεμπουλίνι + Χουσερλουλίνι = ?????
Πάω πάσσο.
Αι ημέραι είναι πονηραί.
Προς Εφεσίους
Είναι πολύ ενδιαφέρον (και θα το βρεις κι εσύ, οσμίζομαι) που ο Κρόουλι χρησιμοποιεί τη λέξη "αποδεικτικά", η οποία χρησιμοποιήθηκε αργότερα από τον νεανικό σου έρωτα (Χούσερλ), εισηγητή της Φαινομενολογίας, τον οποίο διάβαζε πολύ και εκτιμούσε ο Καστανέντα....
Ο Χούσερλ χρησιμοποιούσε τη λέξη με την έννοια "πέρα από κάθε αμφιβολία" γιατί ήταν ο πρώτος που κατάλαβε καθαρά πως όλες οι συνειδητές λειτουργίες είναι "εσκεμμένες" και πως το όραμα του ανθρώπου για τον εαυτό του σαν παθητικό πλάσμα σ'ένα ενεργητικό σύμπαν, είναι βασικά ψεύτικο.
Τι εννοείται με όλα αυτά;
Ο Κρόουλι είχε κάποια διαισθητική αίθηση των δυνάμεων της κρυμμένης του θέλησης και στράφηκε στη μαγεία μάλλον από ένστικτο παρά απο διανοητική παρόρμηση. Μέσα του έκρυβε τρία πρόσωπα: τον άνθρωπο της περιπέτειας, ένα μάγο του παραμυθιού κι ένα διανοούμενο αναλυτή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
09-11-08
16:29
...Απομένει να διαπιστωθεί, εάν το μήνυμα του Master Therion θʼ αντέξει στο χρόνο και αν το Θέλημα (Thelema) θα γίνει η θρησκεία του Νέου Αιώνα. Πάντως ό,τι κι αν συμβεί, μέσα στα επόμενα 2000 χρόνια, μπορούμε να είμαστε απολύτως σίγουροι ότι ποτέ δε θα προσκυνήσουμε είδωλα του Aleister Crowley".
Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα υπάρξει ποτέ "επίσημη" άποψη που θα θεωρεί τον Κρόουλι "μεγάλο", όπως ας πούμε θεωρείται σήμερα π.χ. ο Νίτσε, ο Γιουνγκ ή ο Μακλούαν -αλλά έτσι κι αλλιώς, θεωρείται ακόμη και από τώρα "μεγάλος" από το underground.
Επίσης, θυμάμαι μια θρυλική βιογραφία του Κρόουλι που είχα διαβάσει κάποτε:
"Δεκαπέντε χρόνια μετό το θάνατο του -δηλαδή γύρω στο 1962- η Δημόσια Βιβλιοθήκη Φίντσλεϊ αρνήθηκε να αγοράσει ένα αντίτυπο της βιογραφίας του Κρόουλι ή ακόμη και να το δανειστεί από ένα άλλο υποκατάστημα. Όταν κάποιος είχε προσπαθήσει να το παραγγείλει, πήρε την απάντηση πως "οι βιβλιοθήκες έχουν σκοπό την κυκλοφορία της φιλολογίας και πως κανένα άπλωμα της φαντασίας δεν θα μπορούσε να συσχετίσει τον Κρόουλι με τη φιλολογία"!
Δεν μπορώ να αρνηθώ πως ο συντηρητικός εκείνος βιβλιοθηκάριος είχε κάποιο δίκιο: ο Κρόουλι ήταν ένας άνθρωπος φαινόμενο που έστεκε πέρα από τη φαντασία. Οι άνθρωποι που δεν είναι εξοικειωμένοι με το τεράστιο και πολυσύνθετο έργο του και με την απίστευτη πρσωπικότητα του -πόσο μάλλον ένας βαρετός Άγγλος βιβλιοθηκάριος- ούτε που μπορούν να φανταστούν περι τίνος πρόκειται..."
Απ'την άλλη μου έχει δοθεί η εντύπωση ότι το Θέλημα ως οργανωμένη διδασκαλία (μέσα από σχολές, κολλέγια, οργανώσεις κλπ), απέχει μακράν από την πράξη του Crowley. Σαν να έχουν αποσπάσει και αφομοιώσει το φιλοσοφικό κομμάτι κυρίως και πολύ λιγότερο τις πρακτικές.
...όπως και σε τόσες άλλες αμφιλεγόμενες σχολές σαν του Καστανέντα π.χ. και την "Cleargreen" που κατοπινά πήρε τα δικαιώματα των βιβλίων του (άρα και των θεωριών του) από μια "μαγική" ομάδα που είχε θεσπίσει ο C.C. πριν το θάνατο του...
Κανείς σοβαρός μελετητής, όμως, δεν θα πρέπει να συγχέει τα καθεαυτά βιβλία του Καστανέντα με τη λογική του "tensegrity" και τα βιβλία "Όντα σε ονείρεμα" και το "Πέρασμα των μάγων" που παρουσιάζονται σαν γραμμένα από τον Καστανέντα αλλά τελικά είναι αποκυήματα της Τίγκς και της Αμπελάρ....
Βλέπεις οι θεωρίες είναι λέξεις προσαρτημένες...ενώ οι πράξεις λέξεις ενεργοποιημένες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
08-11-08
00:41
Όλα ξεκίνησαν από τον Άλιστερ Κρόουλι.
Μέσα απο μια αχανή διαδρομή του με μυήσεις σε μυστήρια, συμμετοχή του σε ερμητικά τάγματα μαγείας (Hermetic Order of the Golden Dawn), τελετουργίες που τον έκαναν να νυστάζει και κυρίως μέσω βιωμάτων, όπως η έκρηξη που κόντεψε να τον σκοτώσει στα 15 του και της αναρίχησης βουνών που το'χε χούι προέβην σε λεκτικά καπρίτσια (με νοηματικό βάθος) -βλέπε magick αλλά και τη δημιουργία μιας ολόκληρης φιλοσοφίας (που έυγλωττα περιγράφει ο DrLove) με την Ελληνική λέξη Thelema (Θέλημα)...
...ήτοι της ελεύθερης μαγικής θέλησης του ανθρώπου.
Επίσης είναι και εμπνευστής και για τα μυστηριώδη σλόγκαν "Do What You Will", "Love is the Law", "Love under Will" και "Every Man and Every Woman is a Star"...
όπως επίσης και το αποκρυφιστικό now+here = nowhere...
Οι πικρόχολοι εχθρικοί κριτικοί του έχουν απορρίψει την φιλοσοφία του Θελήματος (και της μαγείας εν γένει) ως ευσεβείς πόθους ενός ονειροπαρμένου μεγαλομανούς, τονίζοντας ότι ήταν ένας ρομαντικός που ήθελε να πιστεύει στη μαγεία όπως ο Γέιτς στις νεράϊδες και στα ξωτικά, όπως λέει ο Χόϊσμανς "για να βρει ένα αντιστάθμισμα για τη φρίκη της καθημερινής πραγματικότητας, τη μονοτονία της ύπαρξης, τη μετριότητα της διανόησης, τη φριχτή βρωμιά της μισητής εποχής, όποu ζούμε..."
Φρονώ ότι αν ο Κρόουλι ζούσε στις μέρες μας, θα είχε δύο ακόμα ελαφρυντικά εις βάρος των επικριτών του...μοναξιά και μελαγχολία
Δεν νομίζω πάντως πως θα τον αδικούσε όλο αυτό αν ήταν αλήθεια, γιατί το θεωρώ πιο άξιο να τρέφεις ευγενείς / ευσεβείς πόθους από το να τρέφεις ευσεβή δόγματα και στείρους ορθολογισμούς, ακόμα κι αν δεν ήταν τίποτα άλλο από έναν κοινό απατεώνα ή εκκεντρικό.
Αυτό πάντως που συνειδητοποιούσε από ένστικτο ο Κρόουλι, ήταν πως η μαγεία συνδέεται με κάποιον τρόπο με την ανθρώπινη θέληση, με την πραγματική θέληση (που κοινεί τα όρη) του ανθρώπου (Thelema), τη βαθιά ενστικτώδη θέληση.
Ο άνθρωπος είναι ένα παθητικό ον, γιατί ζει πάρα πολύ μέσα στην ορθολογιστική συναίσθηση και τις κοινότοπες every day έγνοιες, δεσμευμένος ως το μεδούλι στην υλική και πνευματική ρουτίνα.
Ο Κρό, με τη ριζοσπαστική παιδεία του, το επαναστατικό του πνεύμα, το καλλιτεχνικό ταλέντο με ένα έντονα αποτυπωμένο ζωικό ένστικτο και με την σεξουαλική παρόρμηση να τον κεντρίζει μονίμως (και πως να μην..) είδε καθαρά την αλήθεια που εκφράζεται στη φράση του Νίτσε: "Υπάρχουν τόσα πολλά που δεν έχουν ακόμη ειπωθεί και που ούτε τα έχει σκεφτεί ποτέ κανείς..."
Πρέπει να το θυμόμαστε αυτό, ως αντιστάθμισμα στη φυσική τάση που έχουν πολλοί να απορρίπτουν ανθρώπους σαν τον Κρόουλι ως "φαντασιόπληκτους καραγκιόζηδες"...
Μέσα απο μια αχανή διαδρομή του με μυήσεις σε μυστήρια, συμμετοχή του σε ερμητικά τάγματα μαγείας (Hermetic Order of the Golden Dawn), τελετουργίες που τον έκαναν να νυστάζει και κυρίως μέσω βιωμάτων, όπως η έκρηξη που κόντεψε να τον σκοτώσει στα 15 του και της αναρίχησης βουνών που το'χε χούι προέβην σε λεκτικά καπρίτσια (με νοηματικό βάθος) -βλέπε magick αλλά και τη δημιουργία μιας ολόκληρης φιλοσοφίας (που έυγλωττα περιγράφει ο DrLove) με την Ελληνική λέξη Thelema (Θέλημα)...
...ήτοι της ελεύθερης μαγικής θέλησης του ανθρώπου.
Επίσης είναι και εμπνευστής και για τα μυστηριώδη σλόγκαν "Do What You Will", "Love is the Law", "Love under Will" και "Every Man and Every Woman is a Star"...
όπως επίσης και το αποκρυφιστικό now+here = nowhere...
Οι πικρόχολοι εχθρικοί κριτικοί του έχουν απορρίψει την φιλοσοφία του Θελήματος (και της μαγείας εν γένει) ως ευσεβείς πόθους ενός ονειροπαρμένου μεγαλομανούς, τονίζοντας ότι ήταν ένας ρομαντικός που ήθελε να πιστεύει στη μαγεία όπως ο Γέιτς στις νεράϊδες και στα ξωτικά, όπως λέει ο Χόϊσμανς "για να βρει ένα αντιστάθμισμα για τη φρίκη της καθημερινής πραγματικότητας, τη μονοτονία της ύπαρξης, τη μετριότητα της διανόησης, τη φριχτή βρωμιά της μισητής εποχής, όποu ζούμε..."
Φρονώ ότι αν ο Κρόουλι ζούσε στις μέρες μας, θα είχε δύο ακόμα ελαφρυντικά εις βάρος των επικριτών του...μοναξιά και μελαγχολία
Δεν νομίζω πάντως πως θα τον αδικούσε όλο αυτό αν ήταν αλήθεια, γιατί το θεωρώ πιο άξιο να τρέφεις ευγενείς / ευσεβείς πόθους από το να τρέφεις ευσεβή δόγματα και στείρους ορθολογισμούς, ακόμα κι αν δεν ήταν τίποτα άλλο από έναν κοινό απατεώνα ή εκκεντρικό.
Αυτό πάντως που συνειδητοποιούσε από ένστικτο ο Κρόουλι, ήταν πως η μαγεία συνδέεται με κάποιον τρόπο με την ανθρώπινη θέληση, με την πραγματική θέληση (που κοινεί τα όρη) του ανθρώπου (Thelema), τη βαθιά ενστικτώδη θέληση.
Ο άνθρωπος είναι ένα παθητικό ον, γιατί ζει πάρα πολύ μέσα στην ορθολογιστική συναίσθηση και τις κοινότοπες every day έγνοιες, δεσμευμένος ως το μεδούλι στην υλική και πνευματική ρουτίνα.
Ο Κρό, με τη ριζοσπαστική παιδεία του, το επαναστατικό του πνεύμα, το καλλιτεχνικό ταλέντο με ένα έντονα αποτυπωμένο ζωικό ένστικτο και με την σεξουαλική παρόρμηση να τον κεντρίζει μονίμως (και πως να μην..) είδε καθαρά την αλήθεια που εκφράζεται στη φράση του Νίτσε: "Υπάρχουν τόσα πολλά που δεν έχουν ακόμη ειπωθεί και που ούτε τα έχει σκεφτεί ποτέ κανείς..."
Πρέπει να το θυμόμαστε αυτό, ως αντιστάθμισμα στη φυσική τάση που έχουν πολλοί να απορρίπτουν ανθρώπους σαν τον Κρόουλι ως "φαντασιόπληκτους καραγκιόζηδες"...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.