Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
09-11-08
23:11
Ειχα διαβασει καποτε οτι υπαρχουν ερμηνειες γιαυτο. Οτι μπορει να μην συγκρινει την θεληση και την αγαπη, αλλά να λεει οτι το will ειναι ο σκοπος , το καλεσμα μας, και η αγαπη το μεσο. (το "under" δηλαδη δεν δηλωνει κατι υποδεεστερο, αλλά ειναι σχημα λογου οπως λεμε "υπο το καθεστως", "υπο σκια" κλπ.
Έχεις πολύ δίκιο σε αυτό. "Will" όπως "purpose". Εύγε σου και η σκοπιά αυτή πάει τη συζήτηση σχετικά με το "Love under Will" σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο αντίληψης και κριτικής σκέψης...
Πραγματικά, πολύ εύστοχη παρατήρηση.
Η αγάπη υπό του σκοπού...
Μ'άρεσε.
Διάολε, καταπληκτική παρατήρηση...
"Ο,τι κάνετε, κάντε το με αγάπη".
Τελικά θυμίζει και λίγο Leo Buscaglia, o Master Therion (ή the Great Beast)!
Ρε που φτάσαμε...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
09-11-08
16:29
...Απομένει να διαπιστωθεί, εάν το μήνυμα του Master Therion θʼ αντέξει στο χρόνο και αν το Θέλημα (Thelema) θα γίνει η θρησκεία του Νέου Αιώνα. Πάντως ό,τι κι αν συμβεί, μέσα στα επόμενα 2000 χρόνια, μπορούμε να είμαστε απολύτως σίγουροι ότι ποτέ δε θα προσκυνήσουμε είδωλα του Aleister Crowley".
Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα υπάρξει ποτέ "επίσημη" άποψη που θα θεωρεί τον Κρόουλι "μεγάλο", όπως ας πούμε θεωρείται σήμερα π.χ. ο Νίτσε, ο Γιουνγκ ή ο Μακλούαν -αλλά έτσι κι αλλιώς, θεωρείται ακόμη και από τώρα "μεγάλος" από το underground.
Επίσης, θυμάμαι μια θρυλική βιογραφία του Κρόουλι που είχα διαβάσει κάποτε:
"Δεκαπέντε χρόνια μετό το θάνατο του -δηλαδή γύρω στο 1962- η Δημόσια Βιβλιοθήκη Φίντσλεϊ αρνήθηκε να αγοράσει ένα αντίτυπο της βιογραφίας του Κρόουλι ή ακόμη και να το δανειστεί από ένα άλλο υποκατάστημα. Όταν κάποιος είχε προσπαθήσει να το παραγγείλει, πήρε την απάντηση πως "οι βιβλιοθήκες έχουν σκοπό την κυκλοφορία της φιλολογίας και πως κανένα άπλωμα της φαντασίας δεν θα μπορούσε να συσχετίσει τον Κρόουλι με τη φιλολογία"!
Δεν μπορώ να αρνηθώ πως ο συντηρητικός εκείνος βιβλιοθηκάριος είχε κάποιο δίκιο: ο Κρόουλι ήταν ένας άνθρωπος φαινόμενο που έστεκε πέρα από τη φαντασία. Οι άνθρωποι που δεν είναι εξοικειωμένοι με το τεράστιο και πολυσύνθετο έργο του και με την απίστευτη πρσωπικότητα του -πόσο μάλλον ένας βαρετός Άγγλος βιβλιοθηκάριος- ούτε που μπορούν να φανταστούν περι τίνος πρόκειται..."
Απ'την άλλη μου έχει δοθεί η εντύπωση ότι το Θέλημα ως οργανωμένη διδασκαλία (μέσα από σχολές, κολλέγια, οργανώσεις κλπ), απέχει μακράν από την πράξη του Crowley. Σαν να έχουν αποσπάσει και αφομοιώσει το φιλοσοφικό κομμάτι κυρίως και πολύ λιγότερο τις πρακτικές.
...όπως και σε τόσες άλλες αμφιλεγόμενες σχολές σαν του Καστανέντα π.χ. και την "Cleargreen" που κατοπινά πήρε τα δικαιώματα των βιβλίων του (άρα και των θεωριών του) από μια "μαγική" ομάδα που είχε θεσπίσει ο C.C. πριν το θάνατο του...
Κανείς σοβαρός μελετητής, όμως, δεν θα πρέπει να συγχέει τα καθεαυτά βιβλία του Καστανέντα με τη λογική του "tensegrity" και τα βιβλία "Όντα σε ονείρεμα" και το "Πέρασμα των μάγων" που παρουσιάζονται σαν γραμμένα από τον Καστανέντα αλλά τελικά είναι αποκυήματα της Τίγκς και της Αμπελάρ....
Βλέπεις οι θεωρίες είναι λέξεις προσαρτημένες...ενώ οι πράξεις λέξεις ενεργοποιημένες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
08-11-08
07:09
Oυφ, δουλειά δεν είχε ο διάολος...
..κι έκανε rave party στο "Αβαείο του Θελήματος"
Κρίμα, τόσοι αιώνες αποκρυφισμού στον κουβά... Δεν πειράζει, κανείς δεν είναι theleos.
Δεν υπήρχε και το google, βλέπεις ,την εποχή του αποκρυφισμού (μέσω "θέλω-ξεθέλω")
και το πλήκτρο "I am feeling lucky". Κανείς δεν μπορεί να υπερβεί τη μοίρα του, ίσως...
Κι αν μοίρα δεν υπάρχει, ίσως τότε να μη μπορείς να υπερβείς τον μέσο νου της εποχής, τον αδιάβατο δρόμο της προκεχωρημένης σκέψης που διαφεύγει από τα τετριμμένα, τα όμοια με σκουληκαντέρες προσκόλλησης στις λάσπες του νου.
Αλλά πάλι...
Πώς γνωρίζουμε (και μπορεί αυτό να γίνει ατομιστικά; ) ότι ο αποκρυφισμός δεν έχει συντελεσθεί τον ρόλο του; Η αναγνώριση δε συνιστά το απόκρυφο να μοιάζει με τυρόπιτα κυλικείου;
...Εξακολουθώ να βρίσκω την συμμετοχή σε κομματική νεολαία μεγαλύτερο σφάλμα.
Μπορεί να είναι "κωματική νεολαία" και τότε πια να συντηρείσαι στη ζωή με ορό...βότκας.
Να σημειωθεί στα εισ-πρακτικά, πως το νοηματικό βάθος αυξάνει με την πνευματική ρηχότητα.
...καλύτερα, η νοηματική ρηχότητα αποπνευματοποιεί όταν το πνευματικό βάθος νομιμοποιεί ρηχά νοήματα...
ή
το πνευματικό βάθος επέρχεται με τη νοηματική φουσκοθαλασσιά ή με ένα σάλτο βατράχου σε λίμνη χωρίς νούφαρα για να ακουστεί το σπλας!
"Αγάπη κάτω από τον Γουίλ"...;;;;
Μα δεν πειράζει, ο έρωτας είναι αυτόχειρας φυγάς που λέει και το άσμα.
Η αγάπη κατώτερη της θέλησης. Αν θέλω μπορώ να μην αγαπώ. Αν αγαπάω όμως, θα θέλω.
Σιγά το Αποκρυφιστικό νόημα.
Είχα κάποτε ζητήσει μια αναβολή από το στρατό, και -αιωνίως γκαντέμης- έπεσα πάνω στην αλλαγή του νόμου. Οπότε να προσπαθώ να επικαλεστώ την κοινή λογική (σφάλμα):
"Με το νόμο, που μπορώ να αποτανθώ και τι ισχύει εδώ και τώρα;"
Ο γαλονάς με τον φραπέ πάνω στο βιβλίο των κανονισμών, μου απάντησε Απόκρυφα
"Πουθενά και τίποτα".
Μεγάλη μορφή ο Κράουλι,
θα είχε περάσει από τον ελληνικό στρατό φαίνεται.
..Με όλες τις έντεχνα παράλογες πρακτικές του, κατάφερνε να συλλάβει τη ρευστή θέληση και να την εμποδίσει να υποχωρεί στην κινούμενη άμμο της λήθης και της αυτουποτίμησης..
Έτσι, κάπως δε τη βγάζουν και τα φαντάρια στο 12μηνο;
...χωρίς μάλιστα Ουπανισάδες, τη Βίβλο, ή το "σύννεφο της άγνοιας" με την ιδέα του σύμπαντος σαν δέκα σφαιρών που συνδέονται με 22 μονοπάτια. Τίποτε. Απλώς συνδυασμός μπουγάτσας και τυφέκιου!
Μας υποχρέωσε και ο κκ Χόισμανς,
ζήτημα να έχει υπάρξει μισή εποχή σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία
που όλα αυτά να μην ίσχυαν.
Αν δηλώνεις απολύτως ορθολογιστής και συγχρόνως πιστεύεις ότι η εποχή μας λούζεται όλα τα δεινά (όπως ακριβώς και όλες οι προηγούμενες, μέχρι τελευταίας ημίσειας εποχής!) τότε ο ορθολογισμός σου δε σε σώνει. Απλώς και μόνο σε βοηθά στην επίγνωση.
Και βέβαια είναι γνωστό πως ιστορικά όλοι ταυτίζουν την παρακμή τους με την παρακμή του είδους που υπηρετούν.
Και η παρακμή είναι τόση που πολλές φορές δεν ξέρεις αν πρέπει να αρχίσεις διάλογο ή να μοιράσεις προζάκ…
Ποτέ μην υποτιμάς την δύναμη της κόκας.
Ναι, κατάλαβα ότι ο συνειρμός σου είχε εθιστικά και όχι ιδεολογικά ελατήρια.
ΘΕΛΩ χίλια ευρώ στο λογαριασμό μου ΤΩΡΑ
...έγινε τπτ; Μπα.
Θέλω τουλάχιστον να κινηθεί το απέναντι βουνό,
μου μπλοκάρει τη θέα στη θάλασσα
...μα φυσικά δε μιλάμε για μαγεία των αυτοματισμών αλλά που έχει σχέση με μια υποσυνείδητη λειτουργία και που οι ιεροτελεστίες ή τα μαγικά ραβδάκια δεν έχουν "αποδεικτική σχέση" μ'αυτήν όπως το να πατήσεις πάνω σε μια τσουγκράνα συνδέεται αποδεικτικά με το ότι θα σε χτυπήσει στο κεφάλι.
Με τη μαγεία όπως ο Κρόουλυ περιγράφει, δεν ισχύει αυτό, αγαπουλίνο.
Όντως,
και κατα γενική ομολογία
δεν θα επιζούσε με κανέναν άλλο τρόπο.
Ταυτόχρονα δογματική και αισθηματοποιημένη σκέψη για να αποτινάξεις από τους ώμους σου το βάρος της ορθολογικής γλίτσας.
Δογματική επειδή με το "κατα γενική ομολογία" ρητά απαγορεύεις να σκεφτώ () και με το "δεν θα επιζούσε" υφέρπει μια αποπνέουσα εμπειρία της αισιοδοξίας σου στο στυλ "είμαστε ακόμα ζωντανοί", επομένως πνέουμε καλώς...
Σε προτιμώ όταν παλεύεις με το σουγιά "να χαράξεις το όνομα του δέντρου στην καρδιά σου" παρά όταν επιχειρείς "να χαράξεις το όνομα σου στη φλούδα του δέντρου".
Τι κρίμα που δεν διάβαζε Νίτσε,
θα είχε ανακαλύψει πόσες φορές έχει ξαναειπωθεί η ίδια ατάκα.
Το Βιβλίο του Νόμου (The Book of the Law, Liber Al Vel Legis), με τη θεμελιώδη διαβεβαίωση του "Κάνε ό,τι Θέλεις" (εμπνευσμένη προφανώς από τον Ραμπελέ και τον Γουίλιαμ Μπλέηκ), φαίνεται να είναι μια προσπάθεια συγγραφής ενός ημι-βιβλικού κειμένου σαν το Τάδε Έφη Ζαρατούστρα του Νίτσε.
Υποτίθεται ότι αποδεικνύει οριστικά την ύπαρξη του Θεού ή τουλάχιστον μιας διάνοιας πολύ ανώτερης από αυτής του ανθρώπου, με την οποία μπορεί αυτός να επικοινωνήσει.
Το Βιβλίο του Νόμου ανακοίνωνε ότι η εποχή των θεών και των δαιμόνων είχε τελειώσει οριστικά, μπροστά ξανοιγόταν μια Νέα Εποχή όπου ο άνθρωπος θα έπρεπε να πάψει να θεωρεί τον εαυτό του σαν ένα απλό δημιούργημα και να σταθεί γερά στα πόδια του. Ο Κρόουλι έβλεπε τον άνθρωπο σαν πιθανό θεό, ο οποίος καταλαβαίνει σιγά σιγά τις δυνάμεις του.
Ο Σαιν Μαρτέν είχε κάνει κάποιες παρόμοιες νύξεις έναν αιώνα πριν και ο Μπέρναρ Σο θα υιοθετούσε αυτήν τη βαθιά πεποίθηση του Κρόουλι αργότερα και θα την εξέφραζε ξανά στην Επιστροφή του Μαθουσάλα. Αλλά ο εισηγητής αυτής της ιδέας ήταν βασικά ο Κρόουλι με την ιδέα ότι ο άνθρωπος είναι ένας μικρός θεός, που μέσα από την πνευματική εξελικτική διαδικασία αρχίζει να συνειδητοποιεί το ρόλο του.
Ο Κρο, είχε δημιουργήσει μια ηθική που θύμιζε βασικά τον Νίτσε (ή τις παροιμίες της Κόλασης του Μπλέικ): "Δεν θα προστατεύσεις τους αδύνατους και τους αμαρτωλούς από τα αποτελέσματα της κατωτερότητας" (αντιστροφή Θελήματος). "Ο οίκτος για έναν άλλο άνθρωπο είναι προσβολή"..
Άρα, όχι απλώς διάβαζε Νίτσε, αλλά μάλλον έγινε ταγός των θεωριών του καθώς κατα το "φαίνεσθαι", έχτισε τη ζωή του πάνω σε φράσεις και εκφράσεις του στοχασμού του.
Μάλλον χρησιμοποίησε την διάνοια του Νίτσε σαν χρυσή ζύμη επι της οποίας βάσισε την θεληματική απόχρωση της θεωρίας του.
Εδιτ: ένα σχολιάκι εδώ.
"υπάρχουν τόσα πολλά που δεν έχουν ακόμη ειπωθεί"
...γι' αυτό φταίει η γλώσσα, εννοώ το διαλεκτικό μας όργανον
που δεν έχει ακόμα ακολουθήσει εξελικτικά
τους ανθρώπους έξω από τις σπηλιές.
"Ό,τι χάνω
με βρίσκει στην καρδιά"
Αυτό που οι λέξεις δεν τολμούν να πούν (ή γιατί δεν βρίσκονται εκεί για να το πούν λόγω της άτιμης ανυπαρξίας) υπάρχει μη λεκτικοποιημένο, κάπου μέσα και τριγύρω
Επιπλέον, δεν είναι μόνο υπαίτια μια γλωσσολογική αδυναμία, αλλά και η χρονοενεργοβόρα εξάντληση από τα ανούσια.
Σκέψου ότι γυρνάς σπίτι με τα υλικά για μουσακά, έπειτα απο κοπιώδη ημέρα στη δουλειά και ψώνια στο καπάκι απο το SM.
Την ώρα που στρώνεσαι στη κουζίνα, για να αρχίσει η μάχη, σε παίρνει τηλ. ο προιστάμενος, κατόπιν ο έρωτας ο απατηλός, και τέλος βλέπεις ότι ξέχασες να αγοράσεις κιμά και λάδι τηγανίσματος. Και τα κολοκυθάκια στο ψυγείο είναι ελάχιστα.
Κλείνεις τα τηλ. και πας για συμπληρωματικό shopping. Γυρνάς και μετα πάροδο 5 λεπτών καθώς καίει το λάδι και το πας για τηγάνισμα, πέφτει η ασφάλεια.
Με το κερί βλέπεις, δεν μαγειρεύεις όμως αν και όχι μακρινή η συγγένεια των κεριών με τα λάδια!
Φταίει η αδυναμία γλώσσας που δεν θα φας μουσακά ή που δε σκέφτηκες να παραγγείλεις μουσακά;
Τς τς, έχεις δίκιο, τι "ορθολογιστές καραγκιόζηδες" που είναι. Αίσχοζ.
Θα μου ήταν εύκολο, να σου αναφέρω θεωρίες του Χούσερλ που διαψεύδουν την υπερασπιστική σου θέση για τους ορθολογιστές.
Και τότε ευλόγως ( ; ) σύμφωνα με τη μέθοδο των αναλογιών θα έγραφα:
Τς ..τι επαναστάτες άνθρωποι της περιπέτειας αυτοί οι επαρμένοι Θεληματιστές!
Με όλη αυτή τη Κροουλοσυζήτηση, θα σου αφιέρωνα λίγους στίχους από τον "Ύμνο στον Πάνα", ένα χαρούμενο και ξεδιάντροπο ύμνο () αλλά δεν αποτεφρώθηκες ακόμη σαν άλλος Άλιστερ.
Μη νομίζεις πως δίνω υπεραξία δημοσιότητας σε μια αμφιλεγόμενη περσόνα που την έχει ανάγκη από τον κανένα.
Εκεί που οι άλλοι αγκομαχάνε να σώσουν το ονοματάκι τους ή να περισώσουν μνήμες άλλων, τους πετάω την περιφρόνησή μου, ειλικρινά.
..μα αυτός πρωτομίλησε για Θέλημα κι έτσι τον αναπαριστά η μνήμη μου, όχι η πίστη μου.
υ.γ. ο εφησυχασμός ας αποφευχθεί.
Λάμπει δια της απουσίας του, που θα'λεγε...
υ.γ.2 εγώ τραγουδάκι;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
08-11-08
00:41
Όλα ξεκίνησαν από τον Άλιστερ Κρόουλι.
Μέσα απο μια αχανή διαδρομή του με μυήσεις σε μυστήρια, συμμετοχή του σε ερμητικά τάγματα μαγείας (Hermetic Order of the Golden Dawn), τελετουργίες που τον έκαναν να νυστάζει και κυρίως μέσω βιωμάτων, όπως η έκρηξη που κόντεψε να τον σκοτώσει στα 15 του και της αναρίχησης βουνών που το'χε χούι προέβην σε λεκτικά καπρίτσια (με νοηματικό βάθος) -βλέπε magick αλλά και τη δημιουργία μιας ολόκληρης φιλοσοφίας (που έυγλωττα περιγράφει ο DrLove) με την Ελληνική λέξη Thelema (Θέλημα)...
...ήτοι της ελεύθερης μαγικής θέλησης του ανθρώπου.
Επίσης είναι και εμπνευστής και για τα μυστηριώδη σλόγκαν "Do What You Will", "Love is the Law", "Love under Will" και "Every Man and Every Woman is a Star"...
όπως επίσης και το αποκρυφιστικό now+here = nowhere...
Οι πικρόχολοι εχθρικοί κριτικοί του έχουν απορρίψει την φιλοσοφία του Θελήματος (και της μαγείας εν γένει) ως ευσεβείς πόθους ενός ονειροπαρμένου μεγαλομανούς, τονίζοντας ότι ήταν ένας ρομαντικός που ήθελε να πιστεύει στη μαγεία όπως ο Γέιτς στις νεράϊδες και στα ξωτικά, όπως λέει ο Χόϊσμανς "για να βρει ένα αντιστάθμισμα για τη φρίκη της καθημερινής πραγματικότητας, τη μονοτονία της ύπαρξης, τη μετριότητα της διανόησης, τη φριχτή βρωμιά της μισητής εποχής, όποu ζούμε..."
Φρονώ ότι αν ο Κρόουλι ζούσε στις μέρες μας, θα είχε δύο ακόμα ελαφρυντικά εις βάρος των επικριτών του...μοναξιά και μελαγχολία
Δεν νομίζω πάντως πως θα τον αδικούσε όλο αυτό αν ήταν αλήθεια, γιατί το θεωρώ πιο άξιο να τρέφεις ευγενείς / ευσεβείς πόθους από το να τρέφεις ευσεβή δόγματα και στείρους ορθολογισμούς, ακόμα κι αν δεν ήταν τίποτα άλλο από έναν κοινό απατεώνα ή εκκεντρικό.
Αυτό πάντως που συνειδητοποιούσε από ένστικτο ο Κρόουλι, ήταν πως η μαγεία συνδέεται με κάποιον τρόπο με την ανθρώπινη θέληση, με την πραγματική θέληση (που κοινεί τα όρη) του ανθρώπου (Thelema), τη βαθιά ενστικτώδη θέληση.
Ο άνθρωπος είναι ένα παθητικό ον, γιατί ζει πάρα πολύ μέσα στην ορθολογιστική συναίσθηση και τις κοινότοπες every day έγνοιες, δεσμευμένος ως το μεδούλι στην υλική και πνευματική ρουτίνα.
Ο Κρό, με τη ριζοσπαστική παιδεία του, το επαναστατικό του πνεύμα, το καλλιτεχνικό ταλέντο με ένα έντονα αποτυπωμένο ζωικό ένστικτο και με την σεξουαλική παρόρμηση να τον κεντρίζει μονίμως (και πως να μην..) είδε καθαρά την αλήθεια που εκφράζεται στη φράση του Νίτσε: "Υπάρχουν τόσα πολλά που δεν έχουν ακόμη ειπωθεί και που ούτε τα έχει σκεφτεί ποτέ κανείς..."
Πρέπει να το θυμόμαστε αυτό, ως αντιστάθμισμα στη φυσική τάση που έχουν πολλοί να απορρίπτουν ανθρώπους σαν τον Κρόουλι ως "φαντασιόπληκτους καραγκιόζηδες"...
Μέσα απο μια αχανή διαδρομή του με μυήσεις σε μυστήρια, συμμετοχή του σε ερμητικά τάγματα μαγείας (Hermetic Order of the Golden Dawn), τελετουργίες που τον έκαναν να νυστάζει και κυρίως μέσω βιωμάτων, όπως η έκρηξη που κόντεψε να τον σκοτώσει στα 15 του και της αναρίχησης βουνών που το'χε χούι προέβην σε λεκτικά καπρίτσια (με νοηματικό βάθος) -βλέπε magick αλλά και τη δημιουργία μιας ολόκληρης φιλοσοφίας (που έυγλωττα περιγράφει ο DrLove) με την Ελληνική λέξη Thelema (Θέλημα)...
...ήτοι της ελεύθερης μαγικής θέλησης του ανθρώπου.
Επίσης είναι και εμπνευστής και για τα μυστηριώδη σλόγκαν "Do What You Will", "Love is the Law", "Love under Will" και "Every Man and Every Woman is a Star"...
όπως επίσης και το αποκρυφιστικό now+here = nowhere...
Οι πικρόχολοι εχθρικοί κριτικοί του έχουν απορρίψει την φιλοσοφία του Θελήματος (και της μαγείας εν γένει) ως ευσεβείς πόθους ενός ονειροπαρμένου μεγαλομανούς, τονίζοντας ότι ήταν ένας ρομαντικός που ήθελε να πιστεύει στη μαγεία όπως ο Γέιτς στις νεράϊδες και στα ξωτικά, όπως λέει ο Χόϊσμανς "για να βρει ένα αντιστάθμισμα για τη φρίκη της καθημερινής πραγματικότητας, τη μονοτονία της ύπαρξης, τη μετριότητα της διανόησης, τη φριχτή βρωμιά της μισητής εποχής, όποu ζούμε..."
Φρονώ ότι αν ο Κρόουλι ζούσε στις μέρες μας, θα είχε δύο ακόμα ελαφρυντικά εις βάρος των επικριτών του...μοναξιά και μελαγχολία
Δεν νομίζω πάντως πως θα τον αδικούσε όλο αυτό αν ήταν αλήθεια, γιατί το θεωρώ πιο άξιο να τρέφεις ευγενείς / ευσεβείς πόθους από το να τρέφεις ευσεβή δόγματα και στείρους ορθολογισμούς, ακόμα κι αν δεν ήταν τίποτα άλλο από έναν κοινό απατεώνα ή εκκεντρικό.
Αυτό πάντως που συνειδητοποιούσε από ένστικτο ο Κρόουλι, ήταν πως η μαγεία συνδέεται με κάποιον τρόπο με την ανθρώπινη θέληση, με την πραγματική θέληση (που κοινεί τα όρη) του ανθρώπου (Thelema), τη βαθιά ενστικτώδη θέληση.
Ο άνθρωπος είναι ένα παθητικό ον, γιατί ζει πάρα πολύ μέσα στην ορθολογιστική συναίσθηση και τις κοινότοπες every day έγνοιες, δεσμευμένος ως το μεδούλι στην υλική και πνευματική ρουτίνα.
Ο Κρό, με τη ριζοσπαστική παιδεία του, το επαναστατικό του πνεύμα, το καλλιτεχνικό ταλέντο με ένα έντονα αποτυπωμένο ζωικό ένστικτο και με την σεξουαλική παρόρμηση να τον κεντρίζει μονίμως (και πως να μην..) είδε καθαρά την αλήθεια που εκφράζεται στη φράση του Νίτσε: "Υπάρχουν τόσα πολλά που δεν έχουν ακόμη ειπωθεί και που ούτε τα έχει σκεφτεί ποτέ κανείς..."
Πρέπει να το θυμόμαστε αυτό, ως αντιστάθμισμα στη φυσική τάση που έχουν πολλοί να απορρίπτουν ανθρώπους σαν τον Κρόουλι ως "φαντασιόπληκτους καραγκιόζηδες"...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.