Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
23-11-08
01:02
Εξαιρετικές οι τελευταίες δημοσίευσεις σας, τις επεξεργάστηκα όσο περισσότερο μπορούσα. Ιδιαίτερα για το πώς καταλαβαίνετε την ποίηση, κύριε Δεσμώτη, δώσατε ρεσιτάλ με τις επιλογές σας.
///
Φαντασία του Εγώ
Κάποτε τα βήματα του χρόνου
παύουν και τότε η σιωπή
γίνεται, πότε φοβερή κι απαίσια
γεμάτη σκοτάδι, έννοια
πικρή αναπότρεπτη μοίρα,
πότε ξανοίγει, φαίνεται,
φανερώνεται ουσία φωτός
άπειρη, καθαρότατη, διάφανη,
τόσο ελαφριά, ελαφρότατη
που δεν μπορείς
ουτ'αυτού να σταθείς
καθώς φέγγεις, φέγγεσαι
έξαφνα οξύτατα
καίεσαι από φως,
τη στιγμή της ησυχίας,
της παύσης του χρόνου
κι η φεγγερή σιωπή περιμένει,
στέκεται ο χρόνος και περιμένει,
για να εξαφανιστείς.
Ζωή Καρέλλη
///
Φαντασία του Εγώ
Κάποτε τα βήματα του χρόνου
παύουν και τότε η σιωπή
γίνεται, πότε φοβερή κι απαίσια
γεμάτη σκοτάδι, έννοια
πικρή αναπότρεπτη μοίρα,
πότε ξανοίγει, φαίνεται,
φανερώνεται ουσία φωτός
άπειρη, καθαρότατη, διάφανη,
τόσο ελαφριά, ελαφρότατη
που δεν μπορείς
ουτ'αυτού να σταθείς
καθώς φέγγεις, φέγγεσαι
έξαφνα οξύτατα
καίεσαι από φως,
τη στιγμή της ησυχίας,
της παύσης του χρόνου
κι η φεγγερή σιωπή περιμένει,
στέκεται ο χρόνος και περιμένει,
για να εξαφανιστείς.
Ζωή Καρέλλη
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
20-11-08
23:55
Στην πραγματικότητα ο ποιητής έγραψε:
Mε τι καρδιά, με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος,
πήραμε τη ζωή μας· λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή.
Η μελοποίηση είναι που άλλαξε το νόημα του ποιήματος κι έβγαλε απ' τη μέση, αυτή την τόσο χρήσιμη άνω τελεία που αλλάζει άρδην το νόημα...
Δεν το ήξερα ότι είχε μελοποιηθεί. Απλά αντέγραψα το πρώτο αποτέλεσμα που βρήκα αγνοώντας την άνω τελεία. Να μιλήσουμε όμως λίγο για τη διαφορά που κάνει στο νόημα;
'Οχι απλό χιούμορ. 'Οπου θα παίζουν κρίκετ οι οπαδοί σου...Αποκαλεί τους πιστούς της θρησκείας οπαδούς. Είναι ξεκάθαρος σαρκασμός για όσους περιμένουν κάτι μετά το θάνατο, κι όσους καλλιεργούν ελπίδες για τη μετά θάνατον ζωή.
Μπροστά στα μάτια μου κι όμως δεν πήγε καθόλου εκεί το μυαλό μου. Εξαιρετικό! Σ'ευχαριστώ πολύ για την αναλαμπή που μου έδωσες. Αν θέλεις μπορείς να με βοηθήσεις περισσότερο στο ερώτημα που έθεσα παραπάνω για το πώς καταλαβαίνει κανείς την ποίηση. Και εσύ και η Isiliel βέβαια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
20-11-08
23:08
Άρνηση
Στο περιγιάλι το κρυφό κι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέρι μα το νερό γλυφό,
Πάνω στην άμμο την ξανθή γράψαμε τ' όνομά της
ωραία που φύσηξεν ο μπάτης και σβήστηκε η γραφή,
Με τι καρδιά , με τι πνοή, τι πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή
Σεφέρης
Με έχει στοιχειώσει αυτό το ποίημα. Το είχα διαβάσει στην εφηβεία, υποπτευόμουν τι σημαίνει αλλά ορκιζόμουν ότι θα λάβω τα μέτρα μου, θα κάνω το παν για να μη μου συμβεί αυτό που λέει εδώ ο Σεφέρης. Μιλάει για την αρχή της ενήλικης ζωής. Απελευθερωμένος από τα δεσμά που σε ζώνουν ως παιδί και ως έφηβο, με μία βαθιά αισιοδοξία και ενθουσιασμό (με καρδιά, πνοή, πόθους και πάθος!) ξεκινάς να χτίζεις τη ζωή σου όπως την ονειρεύτηκες. Μα το νερό είναι γλυφό, ο μπάτης σβήνει όσα έγραψες στην άμμο και οι απογοητεύσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Το όνειρο απομυθοποιείται, η ζωή υποπίπτει σε έναν σκληρό και ανέμπνευστο ρεαλισμό. Πήρες τη ζωή σου λάθος λοιπόν και οι συγκυρίες σε κάνουν να το συνειδητοποιήσεις με τρόπο απόλυτο. Και αλλάζεις ζωή, αλλάζεις νοοτροπία, πλέον συμβιβάζεσαι. Αρνείσαι τα ονειρά σου, αρνείσαι τον εαυτό σου. Το ποίημα λέγεται Άρνηση. Θα μπορούσε να λέγεται και Αυταπάρνηση.
Στο περιγιάλι το κρυφό κι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέρι μα το νερό γλυφό,
Πάνω στην άμμο την ξανθή γράψαμε τ' όνομά της
ωραία που φύσηξεν ο μπάτης και σβήστηκε η γραφή,
Με τι καρδιά , με τι πνοή, τι πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή
Σεφέρης
Με έχει στοιχειώσει αυτό το ποίημα. Το είχα διαβάσει στην εφηβεία, υποπτευόμουν τι σημαίνει αλλά ορκιζόμουν ότι θα λάβω τα μέτρα μου, θα κάνω το παν για να μη μου συμβεί αυτό που λέει εδώ ο Σεφέρης. Μιλάει για την αρχή της ενήλικης ζωής. Απελευθερωμένος από τα δεσμά που σε ζώνουν ως παιδί και ως έφηβο, με μία βαθιά αισιοδοξία και ενθουσιασμό (με καρδιά, πνοή, πόθους και πάθος!) ξεκινάς να χτίζεις τη ζωή σου όπως την ονειρεύτηκες. Μα το νερό είναι γλυφό, ο μπάτης σβήνει όσα έγραψες στην άμμο και οι απογοητεύσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Το όνειρο απομυθοποιείται, η ζωή υποπίπτει σε έναν σκληρό και ανέμπνευστο ρεαλισμό. Πήρες τη ζωή σου λάθος λοιπόν και οι συγκυρίες σε κάνουν να το συνειδητοποιήσεις με τρόπο απόλυτο. Και αλλάζεις ζωή, αλλάζεις νοοτροπία, πλέον συμβιβάζεσαι. Αρνείσαι τα ονειρά σου, αρνείσαι τον εαυτό σου. Το ποίημα λέγεται Άρνηση. Θα μπορούσε να λέγεται και Αυταπάρνηση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
19-11-08
20:21
Πολύ όμορφη η απάντησή σου, σε συναισθάνομαι Μα εγώ εκτός από την υπέρβαση σε συναισθηματικό επίπεδο που είναι προσωπική κατά κύριο λόγο, έχω ανάγκη και την υπέρβαση σε νοητική επίπεδο γι'αυτό αναζητώ εκτεταμένες αναλύσεις που προς το παρόν μόνο για τον Καβάφη έχω βρει και η ανάγνωσή τους άλλαξε ριζικά και ωρίμασε τον τρόπο που τον προσεγγίζω.
Όσο γι'αυτό το μυστήριο τετράστιχο μ'αρέσει να το ερμηνεύω ως καρυωτακικό χιούμορ. Ο Καρυωτάκης αντλούσε μία ηδονή μέσα από τον πόνο (η ποίησις είναι το καταφύγιο που φθονούμε) και ίσως υπήρξαν φορές που έβλεπε τα πράγματα κωμικοτραγικά. Χαρακτηριστικό είναι το τελείωμα του γράμματος της αυτοκτονίας του:
Όσο γι'αυτό το μυστήριο τετράστιχο μ'αρέσει να το ερμηνεύω ως καρυωτακικό χιούμορ. Ο Καρυωτάκης αντλούσε μία ηδονή μέσα από τον πόνο (η ποίησις είναι το καταφύγιο που φθονούμε) και ίσως υπήρξαν φορές που έβλεπε τα πράγματα κωμικοτραγικά. Χαρακτηριστικό είναι το τελείωμα του γράμματος της αυτοκτονίας του:
Και για ν' αλλάξουμε τόνο. Συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι αν επιχειρήσουνε να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης να δέσουν και μια πέτρα στο λαιμό τους. Ολη νύχτα απόψε, επί 10 ώρες, εδερνόμουν με τα κύματα. Ηπια άφθονο νερό, αλλά κάθε τόσο, χωρίς να καταλάβω πώς, το στόμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια. Ωρισμένως, κάποτε, όταν μου δοθή ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
19-11-08
18:56
Μιας και δεν είμαι καθόλου σίγουρη τι είχε ο Καρυωτάκης στο μυαλό του όταν έγραφε αυτό το τετράστιχο, θα ήθελα να αναστήσω το θέμα με μία ερώτηση προς όλους: πώς καταλαβαίνετε την ποίηση;
Διαβάζω αρκετή τελευταία. Πολλές φορές οι λέξεις είναι ηδονικές, καταγοητεύουν. Αλλά το νόημα μου διαφεύγει. Εύχομαι να μπορούσα να βρω εκτενείς αναλύσεις για κάθε ποίημα που διαβάζω, μερικές φορές η ανάλυση είναι πιο γοητευτική από το ίδιο το ποίημα γιατί μόνο τότε φαίνεται το μεγαλείο του ποιητή που κατάφερε να περικλείσει τα μύρια νοήματα σε μία φράση. Η προσωπική μου ερμηνεία δε μου αρκεί, τα θέλω όλα.
Μήπως μπορεί κανείς να προτείνει βιβλία με αναλύσεις ποιημάτων; Αυτά που έχω πετύχει είναι βιογραφικά κατά κύριο ρόλο με όχι τόσο εκτεταμένες αναφορές στα ίδια τα ποιήματα.
Διαβάζω αρκετή τελευταία. Πολλές φορές οι λέξεις είναι ηδονικές, καταγοητεύουν. Αλλά το νόημα μου διαφεύγει. Εύχομαι να μπορούσα να βρω εκτενείς αναλύσεις για κάθε ποίημα που διαβάζω, μερικές φορές η ανάλυση είναι πιο γοητευτική από το ίδιο το ποίημα γιατί μόνο τότε φαίνεται το μεγαλείο του ποιητή που κατάφερε να περικλείσει τα μύρια νοήματα σε μία φράση. Η προσωπική μου ερμηνεία δε μου αρκεί, τα θέλω όλα.
Μήπως μπορεί κανείς να προτείνει βιβλία με αναλύσεις ποιημάτων; Αυτά που έχω πετύχει είναι βιογραφικά κατά κύριο ρόλο με όχι τόσο εκτεταμένες αναφορές στα ίδια τα ποιήματα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.