Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
05-12-08
21:37
Λοιπόν αγαπητέ μου Λόρυ, με παρεξήγησες.
Εγώ μιλάω για μια σχέση που άντεξε είκοσι χρόνια, όχι για μια σχέση που θέλεις είκοσι χρόνια για ν' αποφασίσεις να την κάνεις, όπως υπονοείς εσύ. Γιατί αν είναι να σκεφτείς, να υπολογίσεις, να σταθμίσεις, να μετρήσεις, να δεις πως θα επιδράσει επάνω σου κλπ, απλά δεν πρόκειται ποτέ να παντρευτείς, οπότε πάλι στα λόγια μου έρχεσαι. Κατά τα πενήντα, θα σου κάνουν ένα προξενιό με καμμία ξέμπαρκη και θα τη βολέψεις μια χαρά. Μέχρι τότε, θα "ψάχνεις" το τέλειο, που ποτέ δεν θα βρίσκεις. Μετά, όταν θα βαρεθείς, θα είναι πια αργά για ν' αμαρτήσεις κι έτσι θα κάτσεις και θα το φας και θα πεις κι ευχαριστώ από πάνω.
Αυτό που αναρωτιέμαι, είναι πώς μπορείς να γνωρίζεις το τι θα θέλεις μετά από δέκα ή είκοσι χρόνια, ώστε να ψάξεις να το βρεις σε μια γυναίκα από σήμερα για να την παντρευτείς. Να πάρει η ευχή, αν είναι έτσι δεν θα σου ταιριάζει σήμερα. Εκτός αν τη βάλεις στην κρυονική και την ξυπνήσεις όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου που θα νιώσεις ότι πλέον σου ταιριάζει.
Ακόμη με προβληματίζει το εξής:
Γενικά στη θεωρία είσαι άσσος και μπράβο σου. Να σε δω και στην πράξη. Σου εύχομαι τα καλύτερα, όταν αποφασίσεις να το κάνεις. Αλήθεια φίλε, είσαι σε ηλικία γάμου, πότε με το καλό;; Μετά από είκοσι χρόνια να δώσουμε ένα ραντεβού (αν θέλει το Χάος) να τα πούμε. Εγώ θα έχω και δεύτερη εικοσαετία στην πλάτη μου και θα έχω περισσότερα να πω.
Εσύ φυσικά καλή μου Λούγκαρ καταλαβαίνεις για ποιο πράγμα μιλάω και σου εύχομαι ειλικρινά κάθε επιτυχία στον "αγώνα σου". Θέλω να δω αυτούς που μπορούν να πάνε κόντρα στις πιθανότητες, να πετυχαίνουν, έστω και εκεί που εγώ απέτυχα. Υπάρχει ελπίδα, αν και ισχνή πάντα...
Παλεύεις με κάτι περισσότερο από μια εικόνα· παλεύεις με έναν μύθο. Ως γνωστόν, κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τον Προαιώνιο Μύθο. Από αυτό έχω πικρή εμπειρία...
Venceremos αδέρφια!!!
Εγώ μιλάω για μια σχέση που άντεξε είκοσι χρόνια, όχι για μια σχέση που θέλεις είκοσι χρόνια για ν' αποφασίσεις να την κάνεις, όπως υπονοείς εσύ. Γιατί αν είναι να σκεφτείς, να υπολογίσεις, να σταθμίσεις, να μετρήσεις, να δεις πως θα επιδράσει επάνω σου κλπ, απλά δεν πρόκειται ποτέ να παντρευτείς, οπότε πάλι στα λόγια μου έρχεσαι. Κατά τα πενήντα, θα σου κάνουν ένα προξενιό με καμμία ξέμπαρκη και θα τη βολέψεις μια χαρά. Μέχρι τότε, θα "ψάχνεις" το τέλειο, που ποτέ δεν θα βρίσκεις. Μετά, όταν θα βαρεθείς, θα είναι πια αργά για ν' αμαρτήσεις κι έτσι θα κάτσεις και θα το φας και θα πεις κι ευχαριστώ από πάνω.
Αυτό που αναρωτιέμαι, είναι πώς μπορείς να γνωρίζεις το τι θα θέλεις μετά από δέκα ή είκοσι χρόνια, ώστε να ψάξεις να το βρεις σε μια γυναίκα από σήμερα για να την παντρευτείς. Να πάρει η ευχή, αν είναι έτσι δεν θα σου ταιριάζει σήμερα. Εκτός αν τη βάλεις στην κρυονική και την ξυπνήσεις όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου που θα νιώσεις ότι πλέον σου ταιριάζει.
Ακόμη με προβληματίζει το εξής:
Προφανώς, είναι σύνηθες να έχεις άποψη για τα πάντα, ακόμη και γι' αυτά που δεν γνωρίζεις. Αυτό το "βιώσω" όμως δεν το έπιασα. Χωρίς να έχεις παντρευτεί, πώς θα βιώσεις το γάμο; Από καμιά σειρά στην τηλεόραση;Δεν ειναι προαπαιτουμενο να παντρευτω ο ιδιος για να εχω αποψη για το τι ειναι ο κανονας και τι η εξαιρεση , το γιατι, και το τι φταιει. Προαπαιτουμενο ειναι, για να δω και βιωσω πως θα επιδρασει σε μενα, τι δυσκολιες θα συναντησω κλπ.
Γενικά στη θεωρία είσαι άσσος και μπράβο σου. Να σε δω και στην πράξη. Σου εύχομαι τα καλύτερα, όταν αποφασίσεις να το κάνεις. Αλήθεια φίλε, είσαι σε ηλικία γάμου, πότε με το καλό;; Μετά από είκοσι χρόνια να δώσουμε ένα ραντεβού (αν θέλει το Χάος) να τα πούμε. Εγώ θα έχω και δεύτερη εικοσαετία στην πλάτη μου και θα έχω περισσότερα να πω.
Εσύ φυσικά καλή μου Λούγκαρ καταλαβαίνεις για ποιο πράγμα μιλάω και σου εύχομαι ειλικρινά κάθε επιτυχία στον "αγώνα σου". Θέλω να δω αυτούς που μπορούν να πάνε κόντρα στις πιθανότητες, να πετυχαίνουν, έστω και εκεί που εγώ απέτυχα. Υπάρχει ελπίδα, αν και ισχνή πάντα...
Αυτό θέλει μεγάλο αγώνα για να μην το κάνεις ...... και χρειάζεται ο αγώνας να είναι κοινός με τον σύντροφο σου .......... γιατί στην ουσία παλεύεις μια εικόνα που είναι τυπωμένη και μέσα σου από τα χρόνια που είσουνα παιδί.... είναι η εικόνα της οικογένειας σου και της αποδεκτής κοινωνίας.
Παλεύεις με κάτι περισσότερο από μια εικόνα· παλεύεις με έναν μύθο. Ως γνωστόν, κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τον Προαιώνιο Μύθο. Από αυτό έχω πικρή εμπειρία...
Προσέξτε την έκφραση, η οποία είναι ιδιαίτερα εύστοχη: "Να μας κάνει κλασίκ ζευγάρι". Αυτό είναι για το οποίο λέω πως δεν υπάρχει καμμία περίπτωση επιτυχίας. Αν θέλετε να έχετε ελπίδα να μην καταλήξετε εκεί που με τόσο πεσιμισμό αλλά κι με κάθε ειλικρίνεια σας περιέγραψα, φυλάξτε το αυτό καλά μέσα στο μυαλό σας. Να μη γίνετε ποτέ κλασίκ ζευγάρι, να ζείτε πάντα στην "παρανομία". Συγχαρητήρια αγαπητή Λούγκαρ, έκανες διάνα...η μάνα μου κάνει τον αγώνα να μας κάνει κλασσίκ ζευγάρι από τότε που παντρευτήκαμε και πάψαμε να ζούμε στην παρανομία
Το μυστικό είναι να συνεξελίσεσαι μαζί με το σύντροφό σου. Πολύ δύσκολη ισορροπία, σαν να περπατάς όλη σου τη ζωή επάνω στην κόψη ενός σπαθιού. Αυτό σημαίνει πως δεν πρέπει να μείνεις ποτέ στατικός, ποτέ να μην πιστέψεις πως έφθασες κάπου, πως "έδεσες το γάιδαρό σου", ότι υπάρχει κάτι το δεδομένο. Η θεωρία του χάους σε όλο της το μεγαλείο! Προσπαθήστε το, αλλά μην περιμένετε και πολλά. Μόνο αν συμβεί το Θέλημα του ενός να συμπίπτει με το Θέλημα του άλλου, μπορεί να πετύχει κάτι τέτοιο. Αλλιώς, μοιραία οι Δρόμοι αποκλίνουν και τότε έχεις να διαλέξεις: Χωρισμό ή Υπαρξιακό πόνο...Τώρα αυτό είναι ρίσκο .... δεν νομίζω ότι μπορεί να κάνει κανείς κάτι γι'αυτό .... το να μένει ίδιος ο άνθρωπος καθώς περνούν τα χρόνια είναι ουτοπία, μόνο κάποια θεμελιώδη χαρακτηριστικά του μένουν ίδια, άρα είναι τύχη ή σοφία τα χαρακτηριστικά που ερωτεύτηκες στον άλλον να είναι από τα θεμελιώδη.
Σωστότατο! Ωστόσο, αν διαβάσεις τα διάφορα θέματα για το τι είδους σύντροφο θέλουμε, τι είδους σχέση κλπ, ή αν συζητήσεις κατ' ιδίαν για τα ίδια ζητήματα με διάφορους γνωστούς και φίλους, ακούς συνεχώς "θέλω, θέλω, θέλω, να έχει αυτό, να κάνει εκείνο, να μου δίνει το άλλο...". Ποτέ δεν θ' ακούσεις να μιλούν για το τι θέλει ο άλλος. Με αυτό ως δεδομένο, πες μου τι πιθανότητες υπάρχουν να σκεφτεί κανείς πως πρέπει να εκτιμήσει εκείνα που θέλει ο σύντροφός του, ενώ ο ίδιος δεν θέλει τα ίδια για τον εαυτό του;Επίσης δεν νομίζω ότι πάντα θες τα ίδια πράγματα με τον άλλον, μπορείς όμως να θες γι'αυτόν αυτά που θέλει αυτός για τον εαυτό του (και το ανάλογο αυτός για σένα). Το θέμα είναι αυτά που θέλει ο άλλος για τον εαυτό του να τα εκτιμάς... να μην σε αποτροπιάζουν ... ώστε να μπορείς να τον στηρίξεις.
Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Μην παίρνετε τοις μετρητοίς τα όσα λέω όπως είπα και στην Καλυψώ (εκτός του Λόρυ που πάντα με παίρνει πιο σοβαρά απ' όσο παίρνω εγώ τον εαυτό μου, αλλά τι να κάνουμε αγάπα το φίλο σου με τα ελαττώματά του...), τα λέω περισσότερο για να δώσω έμφαση στις δυσκολίες και στις λίγες πιθανότητες επιτυχίας που έχει μια προσπάθεια μακρόχρονης συμβίωσης, ένας "γάμος" (πολιτικός, θρησκευτικός ή με σύμφωνο ελευθέρας βοσκής, το θεωρώ το ίδιο πράγμα). Στην πραγματικότητα "Η αγάπη είναι ρίσκο και γι' αυτό μονάχα ζω". Όχι μόνο παραμένω αμετανόητος, αλλά σκοπεύω να το ξανακάνω, άσχετα με την πικρή προηγούμενη εμπειρία μου.ναι όπως λες βρε Χάος θα πέσω από ψηλά αν δεν πετύχουν .... αλλά και το άλλο - να μην έχω καμμιά προσδοκία - ενώ ίσως να μπορώ να το ζήσω σε άλλες πλευρές της ζωής μου δεν το ανέχομαι στις σχέσεις ζωής με τους ανθρώπους (γάμο, παιδιά, φιλία).
Venceremos αδέρφια!!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
04-12-08
23:59
Αν ο γάμος είναι σαν το λαχνό τότε είναι απλά μια κοινωνική σύμβαση χωρίς κανένα ρομαντικό/ερωτικό στοιχείο.
Βλέπω άρχισες να πιάνεις το νόημα. Φυσικά ο γάμος είναι μια σύμβαση, από τις βαρύτερες και δυσκολότερες ίσως, επενδυμένη με τεράστιες ποσότητες μύθου, κοινωνικής προστασίας, θεϊκής νομιμοποίησης (έκανε και θαύμα, τι το ήθελε ο ευλογημένος; ) και αφόρητης κοινοτοπίας. Φυσικά και δεν περιέχει κανένα ερωτικό στοιχείο, αντίθετα κάνει ό,τι περνάει απ' το χέρι του για να διαλύσει κάθε όμορφο συναίσθημα και να το αντικαταστήσει με το γκρίζο της ανίας, την ώχρα της συνήθειας και το μαύρο της λησμονιάς εκείνης της εποχής που ήσουν ερωτευμένος. Της λησμονιάς του ίδιου σου του εαυτού (Κοίτα να δεις ποιον μου θυμίζει αυτός ο τύπος, ποιον μου θυμίζει, ποιον...Ρε λούστη μου, στον καθρέφτη κοιτάζω τόσην ώρα;;; ).
O ρομαντισμός χάνεται μόλις αρχίσουν τα προβλήματα. Και τα προβλήματα αρχίζουν όταν υπάρχει : ανέχεια, χαμηλό εισόδημα κλπ τέτοια.
Λεφτά υπήρχαν μπόλικα και υπήρχε οψιόν γι' ακόμη περισσότερα. Συναίσθημα...χμ...υπήρχε δεν μπορώ να πω και υπάρχει ακόμη. Ρομαντισμός δεν υπήρχε, ερωτισμός καθόλου, παιχνίδι τίποτε, φυσικα ο γάμος σχόλασε, όπως όταν κλάνει η νύφη, κατά τη γνωστή παροιμία.
Συνεπώς:
Αφού απ' όσο ψηλότερα πέσετε, τόσο βαρύτερα θα χτυπήσετε, μην παντρευτείτε από έρωτα. Μην πετάξετε στα σύννεφα, ή αν ποτέ πετάξετε, έτσι για την εμπειρία ρε αδερφέ, προσγειωθείτε εγκαίρως.
Παντρευτείτε με προξενιό. Δεν θα κινδυνεύετε να απογοητευτείτε, αφού από την αρχή θα σας δένει η σύμβαση και μόνο, αφού θα παντρευτείτε την απογοήτευση αυτοπροσώπως. Ναι, θα μάθετε να τη γουστάρετε σιγά σιγά. Δεν θα κοιτάξετε ποτέ αυτόν που ροχαλίζει στο πλάι σας λέγοντας "Πού είναι βρε ο κούκλος που αγάπησα κάποτε;", "Πού πήγε εκείνη που ποθούσα και δεν μπορούσα στιγμή χωρίς αυτήν;" κλπ. Θα κοιτάτε δίπλα σας και θα λέτε: "Υπάρχουν και χειρότερα, δεν βαριέσαι".
Ίσως γι' αυτό λένε πως οι γάμοι από προξενιό κρατούν περισσότερο και θεωρούνται πιο πετυχημένοι από τους άλλους...του έρωτος και της σκιάς δηλαδής.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.