Loukianos
Νεοφερμένος
Ο Λουκας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Οικονομολόγος και μας γράφει απο Καναδάς (Αμερική). Έχει γράψει 44 μηνύματα.
13-01-09
23:53
Ανοικτη κοσμολογια.
Mε πραγματικη απορια παρατηρω, πως ενα τοσο συγκεκριμμενο και ξεκαθαρω θεμα περι «ανοικτης κοσμολογιας» κατακρεουργηται βαναυσα και ανελεητα στον χειρισμο του.
Αδυνατω να κατανοησω, τι σκοπο εξυπηρετει ο τροπος υπεκφυγης και αποφυγη της ουσιας του θεματος, και γιατι πολλοι κταφευγουν να υιοθετουν την μεθοδο του «SPINING” για τις απαντησεις και ανταποκρισεις των. Το μονο που επιτυγχανεται ετσι, ειναι η περιπλοκη και συγχιση του θεματος σε τετοιο βαθμο μαλιστα, που οι απαντησεις που προβαλλονται, οχι μονον ειναι ασυστολες ακατανοητες και παραπλανητικες, αλλα και παραποιουν την ουσια του θεματος., εκτος βεβαια εαν εχουν ως σκοπο την μυστηριοποιηση και τον χρησματολογισμο των συμπερασματων των, ουτωσωστε να διδεται στους αδαης η αισθηση, πως αυτα τα επεα πτεροεντα, εχουν την δυνατοτητα να πλησιαζουν την πραγματικοτητα.
Το θεμα περι «ΚΟΣΜΟΥ» και της «ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΡΗΞΗΣ» που αναφερεται στην αρχη της δημοσιευσης αυτης, «Τα συνεπαγόμενα της «Μεγάλης Έκρηξης», καιτοι συγκεκριμμενο και σοβαρο, καταληγει να συζητηται ασκοπα και σε πολυ χαμηλο και για πολλους ασυλληπτο επιπεδο, πλησιαζοντας ετσι τα ορια της παραλογιας.
Παρατηρω μια προβολη ασχετων και ακατανοητων λεξεων και θεαματικων φρασεων που αποπροσανατολιζουν και αποξενονουν τον αναγνωστη, οπως:
« Η κατανόηση του Κόσμου δεν ριζώνει στην κατανόηση του εαυτού μας. Ούτε αντίστροφα. Η «σχέση» προηγείται των δύο όρων. Ο άνθρωπος θέτει το ερώτημα του παιχνιδιού του κόσμου, και ο κόσμος διαθέτει τον άνθρωπο ως διακύβευμα»
Πως αυτες οι παραθεσεις και αποφθεγματα συντελουν στον διαλογο περι «ανοιχτης κοσμολογιας», θεματος μας; Απο ποτε και σε ποιους κυκλους ο ανθρωπος θετει το ερωτημα του «παιχνιδιου» του κοσμου; Για ονομα της ανθρωπινης φυσης, ας σοβαρευτουμε λιγο. Επισης:
«ο άνθρωπος είναι και παραμένει ένα θραύσμα του κόσμου: το μόνο θραύσμα μέσω του οποίου τίθεται το ερώτημα του Κόσμου»
Παλη ενας απαραδεκτος και λογικως απορριπτεος αποφθεγματισμος. Ο ανθρωπος ουτε ηταν ουτε ειναι ουτε θα ειναι ενα θραυσμα του κοσμου. Ειναι μερος και θα παραμεινει αναποσπαστο μερος του κοσμου οποιαδηποτε και εαν ειναι η μελλοντικη του καταληξη, εκτος βεβαια εαν καποιος μπορει να μας αποδειξει πως ειναι αποσπασμενος απο τον κοσμο.
Θα ηθελα περαιτερω να ασχοληθω με το θεμα της εννοιας του αν8ρωπου οπως αναφερεται στο,
«Και σήμερα, η έννοια «άνθρωπος», κάνει τον άνθρωπο, ένα «μεταλλάξιμο ουσιαστικό» της ανθρώπινης περιαυτολογίας.»,
Αλα επειδη ειναι τελειως ασχετο με το προς συζητηση θεμα μας περι «ανοικτης κασμολογιας», επιφυλασσομαι να το σχολιασω σε αλλο σχετικο τοπιο στο μελλον.
Mε πραγματικη απορια παρατηρω, πως ενα τοσο συγκεκριμμενο και ξεκαθαρω θεμα περι «ανοικτης κοσμολογιας» κατακρεουργηται βαναυσα και ανελεητα στον χειρισμο του.
Αδυνατω να κατανοησω, τι σκοπο εξυπηρετει ο τροπος υπεκφυγης και αποφυγη της ουσιας του θεματος, και γιατι πολλοι κταφευγουν να υιοθετουν την μεθοδο του «SPINING” για τις απαντησεις και ανταποκρισεις των. Το μονο που επιτυγχανεται ετσι, ειναι η περιπλοκη και συγχιση του θεματος σε τετοιο βαθμο μαλιστα, που οι απαντησεις που προβαλλονται, οχι μονον ειναι ασυστολες ακατανοητες και παραπλανητικες, αλλα και παραποιουν την ουσια του θεματος., εκτος βεβαια εαν εχουν ως σκοπο την μυστηριοποιηση και τον χρησματολογισμο των συμπερασματων των, ουτωσωστε να διδεται στους αδαης η αισθηση, πως αυτα τα επεα πτεροεντα, εχουν την δυνατοτητα να πλησιαζουν την πραγματικοτητα.
Το θεμα περι «ΚΟΣΜΟΥ» και της «ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΡΗΞΗΣ» που αναφερεται στην αρχη της δημοσιευσης αυτης, «Τα συνεπαγόμενα της «Μεγάλης Έκρηξης», καιτοι συγκεκριμμενο και σοβαρο, καταληγει να συζητηται ασκοπα και σε πολυ χαμηλο και για πολλους ασυλληπτο επιπεδο, πλησιαζοντας ετσι τα ορια της παραλογιας.
Παρατηρω μια προβολη ασχετων και ακατανοητων λεξεων και θεαματικων φρασεων που αποπροσανατολιζουν και αποξενονουν τον αναγνωστη, οπως:
« Η κατανόηση του Κόσμου δεν ριζώνει στην κατανόηση του εαυτού μας. Ούτε αντίστροφα. Η «σχέση» προηγείται των δύο όρων. Ο άνθρωπος θέτει το ερώτημα του παιχνιδιού του κόσμου, και ο κόσμος διαθέτει τον άνθρωπο ως διακύβευμα»
Πως αυτες οι παραθεσεις και αποφθεγματα συντελουν στον διαλογο περι «ανοιχτης κοσμολογιας», θεματος μας; Απο ποτε και σε ποιους κυκλους ο ανθρωπος θετει το ερωτημα του «παιχνιδιου» του κοσμου; Για ονομα της ανθρωπινης φυσης, ας σοβαρευτουμε λιγο. Επισης:
«ο άνθρωπος είναι και παραμένει ένα θραύσμα του κόσμου: το μόνο θραύσμα μέσω του οποίου τίθεται το ερώτημα του Κόσμου»
Παλη ενας απαραδεκτος και λογικως απορριπτεος αποφθεγματισμος. Ο ανθρωπος ουτε ηταν ουτε ειναι ουτε θα ειναι ενα θραυσμα του κοσμου. Ειναι μερος και θα παραμεινει αναποσπαστο μερος του κοσμου οποιαδηποτε και εαν ειναι η μελλοντικη του καταληξη, εκτος βεβαια εαν καποιος μπορει να μας αποδειξει πως ειναι αποσπασμενος απο τον κοσμο.
Θα ηθελα περαιτερω να ασχοληθω με το θεμα της εννοιας του αν8ρωπου οπως αναφερεται στο,
«Και σήμερα, η έννοια «άνθρωπος», κάνει τον άνθρωπο, ένα «μεταλλάξιμο ουσιαστικό» της ανθρώπινης περιαυτολογίας.»,
Αλα επειδη ειναι τελειως ασχετο με το προς συζητηση θεμα μας περι «ανοικτης κασμολογιας», επιφυλασσομαι να το σχολιασω σε αλλο σχετικο τοπιο στο μελλον.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.