Speedy
Δραστήριο μέλος
Διαφωνώ Σταύρο μου,
και αν και ξέρω πώς νιώθεις (ναι, κι εγώ έχω περάσει από τέτοια φάση- μα στο τέλος εγώ ήμουν που έκανα και το ξεκαθάρισμα και αποφάσισα ποια άτομα θέλω να έχω δίπλα μου και ποια όχι ) θα σου έλεγα να μην αφήνεις να σε παρασύρει η πικρία που νιώθεις στο να λες τέτοια πράγματα σε μία κοπελίτσα που δεν είναι πολλά χρόνια μικρότερή σου και που την προκαταβάλλεις αρνητικά για το τι θα συναντήσει στη ζωή της. Είναι άδικο να το κάνεις αυτό...
Ο κόσμος μπορεί να είναι έτσι όπως τον περιγράφεις, μα έχω γνωρίσει ανθρώπους στη ζωή μου - όχι πολλούς ειν η αλήθεια, αλλά υπάρχουν - που ενδιαφέρθηκαν για μένα όσο ενδιαφέρθηκα εγώ για αυτούς, που έκαναν πράγματα χωρίς να περιμένουν κάτι σε αντάλλαγμα, αλλά πρώτα εγώ ήμουν εκείνη που τους έδειξε ότι είμαι ένας άνθρωπος που μπορούν να βασιστούν, να ανοιχτούν, να εμπιστευθούν. Δε νιώθω ότι με εκμεταλλεύτηκαν επειδή ενδεχομένως χρειάστηκε να κάνω εγώ το βήμα παραπέρα και να τους ανοίξω εγώ πρώτη τον εαυτό μου. Και όσοι το έκαναν, μπράβο τους- ελπίζω να είναι καλά
Μπροστά να κοιτάς και όχι πίσω. Θα συναντήσεις ανθρώπους που θα σε αγαπήσουν γι αυτό που είσαι, αρκεί να τους αφήσεις
Αν ήταν να κάνω και εγώ ένα τέτοιο ξακαθάρισμα θα ήμουν ξανά μόνος. Και αν το έκανα πάντα θα ήμουν ΠΑΝΤΑ μόνος(στα ώς τώρα χρόνια που έχω ζήσει).Και εγώ έχω γνωρίσει τέτοιους ανθρώπους όπως τους περιγράφεις και πάντα εγώ ήμουν (όπως και εσύ) το άτομο που θα έδειχνε κάποια πράγματα. Ξέρεις κάτι όμως?
'Ολοι περαστικοί ήταν. Προσωρινοί. Κάποια στιγμή θέλοντας και μή ο άλλος θα σου δείξει και την άλλη όψη του εαυτού του. Και αυτό το πράγμα το βλέπω και απο πολλών χρόνων φιλίες μεγάλων σε ηλικία σήμερα ανθρώπων. Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα θέλοντας και μη.
Γιαυτό το λόγο δεν πρόκειται να ξαναεπενδύσω σε κάποια φιλία. Απο τότε που το πήρα απόφαση,όχι οτι είμαι τόσο καλά, αλλα τουλάχιστον είμαι καλύτερα απο άλλους καίρους που σαν βλάκας πίστευα άλλα. Και όσο για το μέλλον γιατί αναφέρθηκες.. Αν κάποιος κάνει πια πρώτος αυτός πράγματα για εμένα μόνο τότε ίσως να υπάρξει μία πιθανότητα να ξαναανοιχτώ.. Ευτυχώς όμως τέτοιο άτομο δεν υπάρχει οπότε έχω το κεφάλι μου ύσηχο. Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα. Όλοι νοίαζονται για την πρόσκαιρη ευτυχία του εαυτού τους(και μόνο). Πως θα περνάνε καλά. Δεν έχει σημασία ο άνθρωπος. Όποιος και να είναι. Μπορεί να ακούγονται λίγο σκληρά όπως τα λέω αλλά αυτά μου έχει διδάξει η ζωή. Μπορεί να είμαι λάθος.. Πάντως σε καμία περίπτωση δεν απέχω πολύ απο την πραγματικότητα..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Speedy
Δραστήριο μέλος
Κοίτα δεν θα σου πω τίποτα άλλο για το πρώτο κομμάτι,έχω πληγωθεί πολύ και ξέρω πως νιώθεις.Δεν θα το κάνω χειρότερα,ωστόσο σου εύχομαι ολόψυχα να βρεις κάποιον που πραγματικά να νοιάζεται για εσένα γιατί το αξίζεις εσύ όπως και κάθε άνθρωπος'Ακου και το άλλο,εγώ πάντα είχα μικρές παρέες αν και σοβαρή που ήμουν πάντα έκανα πλάκες,τους έκανα να λιώνουνε από τα γέλια μέχρι που "απαιτούσαν" να τους κάνω να γελάνε,ήμουν υποχειριό τους.Δεν νοιαζόντουσαν,το ήξερα αλλά δεν μίλαγα.Τα κράταγα όλα μέσα μου,κλείστηκα στον εαυτό μου και όταν έβγαινα έξω "μου έκαναν και την χάρη".Ποτέ κανείς δεν με βοήθησε,ποτέ κανείς δεν κατάλαβε πως νιώθω,κανείς δεν είδε ποια πραγματικά είμαι.Δεν με ένοιαζε τίποτα,δεν μίλαγα σε κανέναν και που και που έβγαινα μαζί τους.Ένιωθα σαν ξέφραγο αμπέλι,δεν ταίριαζα πουθενά.Μετά από μερικά χρόνια βρήκα κάποια που παρόλο που δεν ταιριάζαμε αρκετά με καταλάβαινε (στην αρχή δεν ήθελα καν να το δω,αλλά μετά το είδα),την είδα πως νοιάζεται για εμένα αν και είμαι ένα σκουλίκι και ασήμαντη μπροστά της,με βοήθησε να γίνω καλύτερη,και της είμαι ευγνώμων για αυτό.Με ξέρει ποιο καλά και από εμένα,ξέρει τι σκέφτομαι,πως νιώθω τα πάντα.Ώρες ώρες εύχομαι να ήταν αγόρι Δεν είναι όλα τόσο τέλεια όμως,τίποτα δεν είναι όπως ακούγεται.
Και αν νομίζεις πως είσαι συναισθηματικός (που δηλαδή αν είσαι,είσαι ένα όνειρο,είδος προς εξαφάνιση,missing) μην αφήσεις να σβήσει αυτό.Μην χάσεις όλα τα καλά που έχεις,κάποια/ος θα τα εκτιμήσει κάποτε Δεν είναι/είμαστε όλοι ίδιοι.Μην μας βάζεις στο ίδιο τσουβάλι και ίσως εγώ να είμαι ή νομίζεις πως είμαι έτσι αλλά κάποιοι κάνουν την διαφορά.
Στην ηλικία σου( και μην τσαντίζεσαι με αυτό γιατί παίζει μεγάλο ρόλο) είχα και εγώ τους κολλητούς μου. 2 για την ακρίβεια που νιώθαμε ακριβώς έτσι ο ένας για τον άλλον.Πολλά χρόνια απο το πρωι ως το βράδυ μαζί στην κυριολεξία. Για ένα διάστημα είχαμε μαλώσει,γύρω στον 1 χρόνο, αρκετά μεγάλο διάστημα ώστε και αυτοί να αλλάξουν και να γίνουν τελικά όπως όλοι. Άτομα που ενδιαφέροντε μόνο για τους ίδιους. Στην αρχή δεν ήθελα να το πιστέψω.. έλεγα αποκλείεται είναι ιδέα μου. Δεν ήταν τελικά. Έπρεπε απο τότε να το είχα καταλάβει αλλα τελικά ήθε να φάω τα μούτρα μου μερικές φορές για να το καταλάβω.Δεν ήταν τέτοια άτομα επ ουδενή.
Μάθαν και αυτοί να ζουν έτσι γιατι τελικά αυτος ο τρόπος ζωής κυριαρχεί. Και σου ξαναλέω πως δεν έχεις δει πραγματικά ποιες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. 'Ολα να τα περιμένεις απο όλους γιαυτό μην δίνεσαι ολοκληρωτικά σε κανέναν. Κανένας δεν το αξίζει. Ίσως να το αξίζει προσωρινά μέχρι να σου δείξει και αυτος την πραγματική του εικόνα βγάζοντας την μάσκα που φοράει. Αυτα που σου λέω θα τα βρείς μπροστά σου γιαυτο να τα γνωρίζεις απο τώρα. Ο χρόνος είναι αυτός που με επιβεβαιώνει.. Μακάρι να μπορούσα να κρατήσω τον εαυτό μου να μη σβήσει αυτο.. ετσι οπως το λες.. αλλα δεν υπάρχει κάτι πια, και ούτε πρόκειται να υπάρξει, προκειμένου να μου αλλάξει την πορεία.. Γιατί αυτός είναι ο πραγματικός κόσμος.. Και θα το καταλάβεις σύντομα.. Μην είναι αργά μονο..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Speedy
Δραστήριο μέλος
Θα τα κρατήσω όλα αυτά που ανέφερες γιατί είναι μια άποψη.Απλά και εσύ,κράτα τα δικά μου.Ίσως σου χρειαστούν,απλά θα σταθώ στα παραπάνω λόγια σου και τα οποία μου θυμίζουν πιο πολύ την τωρινή μου κατάσταση.Όταν λες πως όλος ο κόσμος ζει για την πάρτυ του,θεωρείς και τον εαυτό σου?γιατί φαίνεσαι να νοιάζεσαι υπερβολικά για να είσαι τέτοιο άτομο.Δεν γίνετε να συμβιβάζεσαι με κάτι το οποίο δεν αποδέχεσαι.Δεν μας παρασύρει τίποτα και κανείς.Προς Θεού!Όλα αυτά είναι πλάσματα της φαντασίας.Πάντα θα υπάρχουν και οι δύο πλευρές,εσύ απλά διαλέγεις ποια προτιμάς και είναι πιο "κοντά" σε εσένα.Είμαστε άνθρωποι όχι άψυχα και άκαρδα όντα.Πάντα θα πληγώνουμε και θα πληγωνόμαστε αντίστοιχα.Νομίζεις μωρέ πως μπορείς να το καταφέρεις αυτό?να μην πληγώνεσαι?προτιμάς την νιρβάνα από την βίωση της αληθινής ζωής,με τις δυσκολίες αλλά και με τα καλά της.Δεν θα σου πω,πως δεν κοιτάω την πάρτυ μου,δεν θα σου πω πως είμαι διαφορετική απλά πως και εγώ είμαι ένα μέρος αυτού του κόσμου και σε συμμερίζομαι αλλά δεν μπορώ να σου μεταδώσω τα όσα νιώθω για να καταλάβεις
Μπα μόνο τέτοιο άτομο δεν είμαι. Πάντα σαν βλάκας σκεφτόμουν τους άλλους, όλους τους άλλους, και μετά εμένα. Αυτό το έχω πληρώσει αρκετές φορές. Άλλωστε δεν θα καθόμουν να τα συζητάω όλα αυτά. Δεν θα υπήρχε νόημα. Απλά το θέμα είναι ότι κουράστικα να πληγώνομαι. Το έπαθα πολλές φορές και δεν έχω σκοπό να το ξαναπάθω. Τουλάχιστον αυτό προσπαθώ με τον τρόπο που κινούμε. Δες το σαν ένα αντίδοτο. Μου προσθέτει ανοσία. Και όσο για τις σχέσει ναι.. έχω δει μόνο τις δυσκολίες και ελάχιστες φορές τα καλά της.. Οπότε ποιος ο λόγος να συνεχίζω έτσι? Μια ερώτηση μόνο θα σου κάνω. Αλλα θέλω ειληκρινη απάντηση.. Σε έχει βοηθήσει ποτέ κανένας φίλος σου σε δύσκολη στιγμή ανιδιοτελώς? χωρίς τελικώς να επιδιώκει κατι? Εμένα προσωπικά μου έτυχε 2 φορές(και καλα)... Έτσι νόμιζα.. Όλοι σε αυτή τη ζωή ζητάνε ανταλάγματα. Άλλωστε σκέψου και το άλλο.. πως είναι δυνατόν ένα τόσο συναισθηματικό άτομο όπως εγώ(ετσι όπως σου εχω περιγράψει τον εαυτό μου), να φτάνει στο σημείο να λέει οτι όλοι σκέφτονται την πάρτυ τους, και ότι θα ζει πια έτσι.. δεν μπορεί ένα τέτοιο άτομο να μην εχει άτομα που το αξίζουν γυρω του.. Τελικώς είναι.. γιατί τέτοια άτομα δεν υπάρχουν. Ίσως κάποιοι να μπορούν απλώς να προσεγγίσουν ένα πιθανό μοντέλο. Ούτε στο 50% πάντως. 20 χρόνια ζωης δεν έχω βρεί ανιδιοτελή άνθρωπο που να σκέφτεται έστω λίγο τον άλλον.Είναι πολλά τα χρονια..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Speedy
Δραστήριο μέλος
Αχ σε παρακαλώ στάματα το!τι να καταλάβω?δηλαδή είμαι μικρή και δεν γνωρίζω τίποτα εγώ?τα έχω περάσει και εγώ αυτά και είμαι σε άλλο στάδιο,σε αυτό που εύχομαι ολόψυχα να ζήσεις.οι άνθρωποι αλλάζουν,τα προβλήματα και οι καταστάσεις συμβαίνουν για κάποιο λόγο.Το γρηγορότερο που καταλάβεις τους λόγους και τις αιτίες το λιγότερο θα πονέσεις.Αλλά εσύ κλείνεις τα μάτια και παραδίνεσαι,πρέπει να παλέψεις και άλλο.Δεν είναι η ζωή απόλαυση αλλά μάθημα,το μετέπειτα θα είναι απόλαυση.Είπες πιο πριν ότι σου λείπει ο παλιός ο Σταύρος,τι σου λείπει δηλαδή?εσύ εδώ "φαίνεσαι" να "απολαμβάνεις" την τωρινή κατάσταση,αφού όπως λες τα περνάς καλά με τις "παρέες" σου.
Απολαμβάνω οχι. Κάπου δεν το κατάλαβες. Σου είπα είναι η βέλτιστη κατάσταση απλώς. Πραγματικά δεν μπορείς να καταλάβεις! Ίσως δεν είναι η ώρα ακόμα. Μην το βλέπεις μονόπλευρα επειδή εσύ αυτο το διάστημα είσαι καλα σε αυτον τον τομέα. Μακάρι να είχα και εγώ έστω έναν κολλητό να νιώθω ρε παιδί μου πιο άνετα, γιατί τότε είμαι ο Σταύρος. Αυτός ο παλιός ο Σταυρος που μου αναφέρεις. Επειδη όμως ήδη έκανα πολλές προσπάθειες ,και ειλικρινά κουράστικα, και είδα πως περνάνε καλα με διαφορετικό τρόπο οι άλλοι είπα και εγώ να το εφαρμόσω. Τουλάχιστον οσότου δεν βρίσκεται κάποιος σώστος άνθρωπος να είναι φίλος μου. Ε δεν θα σκάσω κιόλας και να κλειστώ πάλι μέσα μου. Μπορείς να πεις ότι αυτά τα άτομα τα εκμεταλεύομαι... οπως φυσικά κάνουν και αυτοί. Το σιχαίνομαι αλλα πρέπει να το αποδεχτώ γιατί όπως σου είπα η μοναξιά είναι πολυ αναπάντεχο πράγμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Speedy
Δραστήριο μέλος
Δηλαδή προτιμάς την προσποίηση?Το ψέμα?Κοίταξε να δεις,κανείς δεν κατάφερε τίποτα χειρίζοντας το θέμα όπως εσύ.Νομίζεις πως θα αντέξεις για πολύ καιρό ακόμη την κοροίδια(γιατί για κοροιδία μιλάμε,και πρώτα από όλα του εαυτού σου)?Είναι καλύτερο να μείνεις μόνος μέχρι να βρεις κάτι καλύτερο και που θα σε ολοκληρώνει παρά να μένεις με το "πλαστό" και μετά ένας Θεός ξέρει πως θα καταντήσεις.Γιατί φοβάστε την μοναξιά?είναι στάσιμη,δεν μπορεί να σε πληγώσει παρά μόνο η σκέψεις σου όταν την νιώθεις.Όσοι φοβούνται μην μείνουν μόνοι στο τέλος μένουν.Εγώ έμεινα κλεισμένη (και στον εαυτό μου και μέσα στο σπίτι) για αρκετό καιρό αλλά άξιζε,γιατί κατάλαβα τόσα πολλά πράγματα.Εσύ τι προτιμάς?Να μείνεις μέσα για το δικό σου το καλό ή να μείνεις σε ένα ψέμα που δεν σε συμφέρει καν?
Άνθρωποι είμαστε και διαλέγουμε πάντα τον εύκολο δρόμο,όμως ο δύσκολος δρόμος είναι ο καλύτερος.Από αυτόν μαθαίνεις και γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος
Και εγώ έμεινα για ένα χρόνο κλεισμένος στον εαυτό μου και στα προβλήματα μου χωρίς να έχω κανέναν πλάι μου.Στην δικιά μου περίπτωση δεν άξιζε γιατί τότε πέρασα την χειρότερη φάση της ζωής μου. Τουλάχιστον τώρα βγένω πίνω κανά καφέ κανα ποτό γραφω στα @@ μου τους πάντες και περνάω καλά. Ψέμα ίσως είναι οι άλλοι γύρω μου αλλά όχι η αίσθηση του ότι περνάω καλά.
Και εγώ στην ηλικία σου είχα κολλήτου. Απο μωρά μαζι. Έκανα κάτι... χαζό βασικά.. Και απο τότε δεν μου το συγχώρεσαν, οι "κολλητοι". Όπως και ο νεότερος κολλητός μου που τελικά αποδείχτθηκε πάρα πολυ για τη παρτυ του άτομο άσχετα αν μου έδειχνε αλλα. Τώρα έχω πολλές παρέες, βγαίνω, περνάω καλά. Όλοι αυτό κάνουν. Θα το καταλάβεις και εσύ κάποια στιγμή. Είναι νωρις ακομα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Speedy
Δραστήριο μέλος
Η μοναξιά βοηθάει έστω και μη συνηδειτά.Πρέπει να μένουμε όλοι μόνοι μας για να εκτιμούμε τα όσα έχουμε,χάσαμε και θέλουμε να αποκτήσουμε.Η μοναξιά παρόλο που είναι άψυχη και δίχως καρδιά σε βοηθάει περισσότερο από ότι ένας άνθρωπος.Η μοναξιά δεν βλάπτει,δεν πρέπει να την αποφεύγει κάποιος αλλά να την επιδιώκει όταν είναι απαραίτητη και εσύ την χρειάζεσαι.Γιατί μονάχα όταν συνηδειτοποιήσεις όσα σου εξηγώ και τα επιδιώξεις η μοναξιά θα έχει καταφέρει τον σκοπό της.Απογοητευόμαστε,πληγωνόμαστε,πονάμε,κάνουμε λάθη,όλα είναι μέρος της ζωής αλλά δεν πρέπει να τα "φορτώνουμε" όλα στην ζωή.Θέμα επιβίωσης είναι να ανέχεσαι κάποιον που δεν θες?σε παρακαλώ,δεν χρειάζεσαι κανέναν,τουλάχιστον από αυτούς.Γιατί με αυτούς ή δίχως αυτούς,το ίδιο μόνος νιώθεις.Και αν δεν νιώθεις,γελάς τον εαυτό σου.Καλύτερα να περιμένεις με το καλύτερο παρά να γίνεσαι χειρότερος με το χειρότερο.
Και τι μου προτείνεις δηλαδή? Να κλειστώ στον εαυτό μου και να μείνω για άλλη μια φορά μόνος?
Μια χαρά τελικά είναι και έτσι, είναι η βέλτιστη κατάσταση για μένα καθότι δεν αντέχω την μοναξιά με τίποτα. Και τώρα νιώθω μόνος με την έννοια που το λες αλλά τουλάχιστον δεν κλείνομαι μέσα-σπίτι μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Speedy
Δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Speedy
Δραστήριο μέλος
Αυτό θα το έλεγε κάποιος πληγωμένος και απογοητευμένος από τους ανθρώπους.Όταν σου δείχνουν συνεχώς την καλή τους πλευρά να ανησυχείς,πάντα υπάρχουν και οι δύο.Όσοι ζουν για πάρτυ τους θα μείνουν και μόνοι τους,γιατί τόσο εγωιστικά άτομα,κανείς δεν τα θέλει.Συμβουλή μου είναι να πληγώνεσαι από τους άλλους, για να μάθεις να ξεχωρίζεις αυτούς που αξίζουν και να μείνεις με αυτούς,για να μ'αθεις από τα προβλήματα και να γίνεις καλύτερος,γιατί η ζωή είναι ένα πάθημα που πρέπει να πάρεις το μάθημά σου.Η εύκολη λύση δεν είναι και η καλύτερη.
*συγγνώμη που απαντάω
Στην ηλικία σου και εγώ πίστευα στην αληθηνή και ανιδιοτελή φιλία. Αυτή θα καταλάβεις ότι δεν υπάρχει.. η για να μην είμαι απόλυτος ίσως να μπορέσει να υπάρξει μόνο στην παιδική-εφηβική ηλικία. Αργότερα όλοι σκέφτοντε τον εαυτό τους και μπορώ να σου πώ ότι με το δικό τους σκεπτικό δεν είναι θεωρητικά μόνοι. Τους αρκεί μια ψευτοπαρέα να μπορούν να πηγαίνουν τις βόλτες τους. Σε καμία περίπτωση άτομα εμπιστοσύνης. Και όσο για την αρχή.. ναι όντως είμαι απογοητευμένος γιατί έχω κάνει άπειρες προσπάθειες να διαψεύσω το εαυτό μου για τα παραπάνω αλλά όλες πέφτουν στο κενό. Αλλά δεν πειράζει.. όπως σου είπα τουλάχιστον σταμάτησα να πληγόνομαι. Το λιγότερο που μπορώ να κερδίζω είναι αυτο.. Απο τότε που άρχισα να λειτουργώ έτσι είμαι μια χαρά... έχω τους "φίλους" μου, παρέες και περνάω καλα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Speedy
Δραστήριο μέλος
αληθινά καλοί άνθρωποι
Λυπάμαι που θα στο πω αλλά... εμ.. δυσκολεύομαι... Δεν υπάρχουν τέτοιοι πια... Και εγώ πίστευα αλλά συνεχώς επιβεβεώνομαι γιαυτό το πράγμα.. Στην αρχή σου δείχνουν μια καλή πλευρά και λες να ένας.. μετά καταλαβαίνεις ότι για άλλη μια φορά κάνεις λάθος.. Και στο λέει ένα άτομο που πραγματικά αγαπάει να βοηθάει τους άλλους.. Τι να το κάνεις όμως.. Όλοι ζουν για την πάρτυ τους.. Θα σου πρότεινα να κάνεις και συ το ίδιο.. Τουλάχιστον δεν θα πληγώνεσαι!
Σημείωση συντονιστή: Τα μηνύματα από εδώ μέχρι την επόμενη σημείωση μεταφέρθηκαν από το θέμα "Τί σου λείπει;"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Speedy
Δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.