@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 787 μηνύματα.
30-01-09
20:02
Κατʼ αρχήν, είναι αδύνατον να φανταστώ έναν κόσμο στον οποίο δεν υπάρχει ο χώρος. Ακόμα κι αν φανταστούμε τα πράγματα ως ανύπαρκτα, δεν μπορούμε να φανταστούμε ανύπαρκτο και τον χώρο! Και στην καθημερινή ζωή μάς είναι αδιανόητη η απουσία του "κάτι" (είτε αυτό είναι ανθρώπινο σώμα, είτε τραπέζι, είτε βουνό…είτε…), χωρίς να υπάρχει στη θέση του ούτε καν ο κενός χώρος. Το μήλο, το πιάτο και οτιδήποτε θα μπορούσε να βρίσκεται πάνω σε ένα τραπέζι είναι "κάτι". Η απουσία του "κάτι"... υπάρχει, παρουσιάζεται ως "κενός χώρος πάνω απʼ το τραπέζι", τον οποίο…βλέπω.
Εντούτοις, η συνείδηση του κενού χώρου αυτού καθʼ αυτού θα ήταν από μόνη της αρκετή για να συνειδητοποιηθεί το τίποτα;; Νομίζω ότι αν μπορούσαμε να αφαιρέσουμε εντελώς απʼ τη συνείδηση το "κάτι", αφήνοντας μονάχα τον κενό χώρο, τότε το τίποτα θα ήταν αδιανόητο. Το τίποτα δηλαδή φαίνεται σα να "παρουσιάστηκε" στη συνείδηση, επειδή είχε γίνει ήδη αντιληπτή η απουσία του "κάτι", άρα με την προϋπόθεση να είχε γίνει αντιληπτό… "κάτι". Το να λέμε ότι το τίποτα θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς το "κάτι", είναι σα να λέμε ότι το ψέμα θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς την αλήθεια. Ίσως αυτό να εννοούσε κι ο Επιμενίδης με τη φράση "εμείς οι Κρητικοί λέμε πάντα ψέματα". "Πάντα ψέματα" = απόλυτη απουσία της αλήθειας, κατ' αντιστοιχία (όχι και τόσο άστοχη νομίζω) η απόλυτη απουσία του "κάτι". Κι έτσι δεν μπορεί να βεβαιωθεί ούτε η ίδια του η φράση, αφού αναρωτιέσαι: τώρα τι λέει αυτός;; Αλήθεια ή ψέματα;
Όπως και να' χει, δε νομίζω ότι θα έπρεπε να γίνεται λόγος για "βαθύτερη ουσία του τίποτα" - και ποια θα ήταν δηλαδή η "βαθύτερη ουσία του κάτι";
Κάνοντας, πάντως, μια σύντομη αναζήτηση, βρήκα ότι το "τίποτα" για τους αρχαίους σήμαινε "τι άραγε;" Από το Μεσαίωνα και μετά απέκτησε αρνητική σημασία με την οποία συναντάται και σήμερα, διατηρώντας εντούτοις και τη θετική του "κάτι" ( ζήτησε τίποτα; συμβαίνει τίποτα; κ.α...) ακόμα κι αν αυτό το "κάτι" είναι μεν μηδαμινό, αλλά "κάτι" ("έγινε πλούσιος από το τίποτα", "θυμώνει με το τίποτα" κ.α...). Στα Γαλλικά το "τίποτα" (rien) προέρχεται από το λατινικό "res" που σημαίνει "πράγμα" και η πρώτη του σημασία ήταν αυτή του "κάτι". Φαντάζομαι ότι θα υπάρχουν πολλά παραδείγματα στην ιστορία της γλώσσας κατά τα οποία το "τίποτα" δηλώνει "κάτι".
Ίσως οι αλήθειες να κρύβονται μέσα στη γλώσσα...
όπως και οι παγίδες...
Εντούτοις, η συνείδηση του κενού χώρου αυτού καθʼ αυτού θα ήταν από μόνη της αρκετή για να συνειδητοποιηθεί το τίποτα;; Νομίζω ότι αν μπορούσαμε να αφαιρέσουμε εντελώς απʼ τη συνείδηση το "κάτι", αφήνοντας μονάχα τον κενό χώρο, τότε το τίποτα θα ήταν αδιανόητο. Το τίποτα δηλαδή φαίνεται σα να "παρουσιάστηκε" στη συνείδηση, επειδή είχε γίνει ήδη αντιληπτή η απουσία του "κάτι", άρα με την προϋπόθεση να είχε γίνει αντιληπτό… "κάτι". Το να λέμε ότι το τίποτα θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς το "κάτι", είναι σα να λέμε ότι το ψέμα θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς την αλήθεια. Ίσως αυτό να εννοούσε κι ο Επιμενίδης με τη φράση "εμείς οι Κρητικοί λέμε πάντα ψέματα". "Πάντα ψέματα" = απόλυτη απουσία της αλήθειας, κατ' αντιστοιχία (όχι και τόσο άστοχη νομίζω) η απόλυτη απουσία του "κάτι". Κι έτσι δεν μπορεί να βεβαιωθεί ούτε η ίδια του η φράση, αφού αναρωτιέσαι: τώρα τι λέει αυτός;; Αλήθεια ή ψέματα;
Όπως και να' χει, δε νομίζω ότι θα έπρεπε να γίνεται λόγος για "βαθύτερη ουσία του τίποτα" - και ποια θα ήταν δηλαδή η "βαθύτερη ουσία του κάτι";
Κάνοντας, πάντως, μια σύντομη αναζήτηση, βρήκα ότι το "τίποτα" για τους αρχαίους σήμαινε "τι άραγε;" Από το Μεσαίωνα και μετά απέκτησε αρνητική σημασία με την οποία συναντάται και σήμερα, διατηρώντας εντούτοις και τη θετική του "κάτι" ( ζήτησε τίποτα; συμβαίνει τίποτα; κ.α...) ακόμα κι αν αυτό το "κάτι" είναι μεν μηδαμινό, αλλά "κάτι" ("έγινε πλούσιος από το τίποτα", "θυμώνει με το τίποτα" κ.α...). Στα Γαλλικά το "τίποτα" (rien) προέρχεται από το λατινικό "res" που σημαίνει "πράγμα" και η πρώτη του σημασία ήταν αυτή του "κάτι". Φαντάζομαι ότι θα υπάρχουν πολλά παραδείγματα στην ιστορία της γλώσσας κατά τα οποία το "τίποτα" δηλώνει "κάτι".
Ίσως οι αλήθειες να κρύβονται μέσα στη γλώσσα...
όπως και οι παγίδες...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.