Μελιώ
Δραστήριο μέλος
Η -Το Νου Σου Στην- Αμέλεια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 695 μηνύματα.
16-09-09
03:25
Μάλιστα !
Δεν το ήξερα πως υπάρχει ηλικιακό πλαφόν στα όνειρα , στους πόθους
ιδιαίτερα τους ευσεβείς που κλείνουν μέσα τους ένα πιθανό ταλέντο που έχει ανάγκη
έκφρασης ..
Το έμαθα κι αυτό ...
Λεπόν όπως έχω αναφέρει σε παλιό μου ποστ σε αυτό το θέμα ποτέ δεν θεώρησα
τις σπουδές ως κάτι που πρέπει απαραίτητα να συνδέεται με την επαγγελματική
αποκατάσταση , κατ' εμέ όποιος θέλει σε όποια ηλικία το νιώσει πρέπει να μπορεί
να σπουδάσει ότι του κάνει κέφι .
Η μόρφωση άλλωστε είναι μια διαδικασία που δεν τελειώνει ποτε ...
Όμως από την άλλη ξέρω πως ζούμε στην Ελλάδα και γενικότερα σε μια κατάσταση
που ένα νέο παιδί είναι λογικό να αγχώνεται για την μελλοντική του επαγγελματική αποκατάσταση γι αυτό
και η απάντηση στο ερώτημα όσον αφορά τις προοπτικές για
την Καλών Τεχνών με βάση τις δικές μου ταπεινές γνώσεις γύρω από το χώρο
είναι μερικές σελίδες πριν ...
Στο θεωρητικό τομέα τώρα καλη μου Λενα ισχύουν ότι ισχύει σε τόσο "θεωρητικά" τμήματα στην Ελλάδα τα οποία ουσιαστικά είναι ακόμα σε δημιουργία τα πράγματα είναι λίγο φλου και τελικά καταλήγει κανείς να σηκώνει τηλέφωνα σε κάποιο ατελιε ...
Όμως όπως και να έχει επειδή τα όνειρα είναι όνειρα από τη μια αλλά και ο επαγγελματικός στίβος που
αγχώνει από την άλλη ας βάλει ο καθένας στη προσωπική του ζυγαριά αντοχών τι αξίζει να θυσιάσει και τι όχι .
Εδώ υπάρχει μια ιστορική αναδρομή της σχολής για όσους είναι απαισιόδοξοι ώστε να δουν
πόσα ταλέντα εν Ελλάδι βούτηξαν στη ψυχή τους πάνω από ένα καβαλέτο
Στο καλλιτεχνικό θέμα τώρα που αφορά όσους ο καημός , τους καίει τα χέρια και την ψυχή ανεξαρτήτως ηλικίας
ή δουλειας που ασχολούνται μέχρι τώρα έχω να παραθέσω τα εξής
Η αλήθεια είναι πως η πλειοψηφία των μεγάλων ζωγράφων μαθήτευσαν από πολύ νεαρή ηλικία δίπλα σε ζωγράφους ή σε σχολές ομως υπάρχει πάντα και η άλλη όχθη ...
Michael Kkasialos
Μιχαήλ Κάσιαλος, ο Ζωγράφος που τίμησε την 'Ασσια στην Κύπρο ολόκληρη και σε όλη την Ευρώπη. Ο Μ. Κάσιαλος γεννήθηκε στην 'Ασσια στα 1885. Νέος φτωχής οικογένειας, κατάφερε να φοιτήσει στο δημοτικό σχολείο. Τελειώνοντας το αρχίζει την πάλη για επιβίωση. Μαθαίνει το επάγγελμα του παπουτσή και στην συνέχεια το εξασκεί. Ωστόσο η καλλιτεχνική του φλέβα δεν τον αφήνει ήσυχο. Φτιάχνει διάφορα γλυπτά εντυπωσιασμένος από τα αρχαία του μουσείου και τόσο πολύ τα καταφέρνει που μοιάσουν πολύ με αρχαία. Έτσι ορισμένες φορές καταφέρνει να τα πουλήσει σε τουρίστες που γύρευαν αρχαία. Κάποια μέρα όμως το μαθαίνει αυτό ο διευθυντής του αρχαιολογικού μουσείου και τον καλεί, για να του κάνει παρατήρηση. Τότε όμως ο Μ. Κκάσιαλος τον ρώτησε. "Τι θα γινόταν αν οι τουρίστες αντί αυτών των ψεύτικων, έβρισκαν αληθινά " .Ακούγοντας την ερώτηση αυτή ο Διευθυντής του μουσείου μετάτρεψε την παρατήρηση του σε συγχαρητήρια.
Τα χρόνια περνούν και σε σχετικά μεγάλη ηλικία αρχίζει να ζωγραφίζει.
Ζακ Κραέ
έγινε ζωγράφος γύρω στα 40 του χρόνια ...
Γιοχάνες Βερμέερ
Ο Γιοχάνες Βερμέερ θεωρείται ίσως ο σπουδαιότερος Ολλανδός ζωγράφος μετά τον Ρεμπραντ. Οι πληροφορίες που έχουμε για τη ζωή του είναι ελάχιστες, ενώ δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα για την εκπαίδευσή του.
Μερικά στοιχεία του βιογραφικού του που είναι γνωστά είναι τα εξής: Γεννήθηκε το 1632. Έζησε και έδρασε στο Ντελφτ της Δυτικής Ολλανδίας. Το 1653, σε ηλικία 21 ετών, πήρε δύο σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή του. 1ο:Να παντρευτεί την Καταρίνα Μπόλνες (παρά τις αντιθέσεις της οικογένειάς της), με την οποία απέκτησε 11 παιδιά. Και 2ο: να γίνει ζωγράφος.
( Δεν τον λες και νήπιο ...)
O Κωνσταντίνος Μαλέας (Κωνσταντινούπολη, 1879 - Αθήνα, 1928 ήταν ένας από τους πλέον σημαντικούς μεταϊμπρεσιονιστές έλληνες ζωγράφους των αρχών του 20ού αι. Μαζί με τον Κωνσταντίνο Παρθένη, θεωρείται ως ο «πατέρας της μοντέρνας τέχνης στην Ελλάδα».
Ο Μαλέας γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, μακριά από τα αθηναϊκά εικαστικά πράγματα της εποχής του. Έτσι, ο νεαρός ζωγράφος δεν γνώρισε την ακαδημαϊκή αντίληψη που είχε επιβάλει τότε στην Αθήνα η Σχολή του Μονάχου. Σπούδασε στην Μεγάλη του Γένους Σχολή και έφυγε απευθείας για το Παρίσι σε ηλικία 23 χρόνων, το 1901, για να σπουδάσει αρχικά αρχιτεκτονική. Στο Παρίσι, ο Μαλέας έμεινε μέχρι το 1908 και σπούδασε ζωγραφική κοντά στον Ανρί Μαρτέν (Henri Martin).
Και τα παραδείγματα δεν τελιώνουν κι αν πάμε και σε άλλους τομείς που η ηλικία αποτελεί προυπόθεση όπως ο χορός
ας δούμε τον Φώτη Μεταξόπουλο που ξεκίνησε χορο στα 19 του , ναι ναι κι όμως στα 19 του ηλικία πλέον απαγορευτική για να ξεκινήσει κανείς αν λάβουμε ως δεδομένο πως τον χορό συνήθως παγκοσμίως ξεκινάει κανείς από την νηπιακή
άντε το πολύ τη παιδική του ηλικία
Δεν θέλω να θεωρηθεί πως χρυσώνω κανένα χάπι όμως δεν μπορώ να δεχτώ πως μπορεί
κανείς να πάψει να ονειρεύεται , να ποθεί , να έχει ανάγκη έκφρασης και δημιουργίας
οπότε ας λάβει κανείς υπόψιν του όλα τα δεδομένα και ας τραβήξει τον δρόμο που αισθάνεται
πως τον αντιπροσωπεύει καλύτερα ... είτε είναι 17 είτε 27 , είτε όποια ηλικία αναγράφει
τελικά το διαβατήριο της ψυχής του !
Δεν το ήξερα πως υπάρχει ηλικιακό πλαφόν στα όνειρα , στους πόθους
ιδιαίτερα τους ευσεβείς που κλείνουν μέσα τους ένα πιθανό ταλέντο που έχει ανάγκη
έκφρασης ..
Το έμαθα κι αυτό ...
Λεπόν όπως έχω αναφέρει σε παλιό μου ποστ σε αυτό το θέμα ποτέ δεν θεώρησα
τις σπουδές ως κάτι που πρέπει απαραίτητα να συνδέεται με την επαγγελματική
αποκατάσταση , κατ' εμέ όποιος θέλει σε όποια ηλικία το νιώσει πρέπει να μπορεί
να σπουδάσει ότι του κάνει κέφι .
Η μόρφωση άλλωστε είναι μια διαδικασία που δεν τελειώνει ποτε ...
Όμως από την άλλη ξέρω πως ζούμε στην Ελλάδα και γενικότερα σε μια κατάσταση
που ένα νέο παιδί είναι λογικό να αγχώνεται για την μελλοντική του επαγγελματική αποκατάσταση γι αυτό
και η απάντηση στο ερώτημα όσον αφορά τις προοπτικές για
την Καλών Τεχνών με βάση τις δικές μου ταπεινές γνώσεις γύρω από το χώρο
είναι μερικές σελίδες πριν ...
Αυτά όσον αφορά τη σταδιοδρομία ως ζωγράφος , σκιτσογράφος κλπΟ χώρος είναι δύσκολος και γεμάτος κλίκες το ταλέντο μόνο και οι σπουδές δεν αρκούν. Αν δεν έχεις τα κονέ ή πλάτες πίσω σου που θα σε καλύπτουν οικονομικά ετοιμάσου για πείνες . Επίσης συχνά έχουν και μια ελαφριά «βρωμιά» αν με νοάς , χαριτολογώντας βέβαια φίλος μου σκιτσογράφος λέει : μη το λέτε αυτό , εγώ βλέπω πάντα τον χώρο σφουγγαρισμένο … αλλά όπως και να έχει ψιλοισχύει σε κάποιες περιπτώσεις αρκεί να ξέρεις να αποφεύγεις τις παγίδες.
Υπάρχουν και άλλοι χώροι που μπορείς να ασχοληθείς σε σχέση με το σχέδιο και τη ζωγραφική και είναι λίγο πιο εύκολα να αποκατασταθείς επαγγελματικά όπως η γραφιστική , κόμιξ κλπ. Όμως και σε αυτούς τους χώρους ειδικά στα κόμιξ αν και είναι από τους πιο ενδειαφέροντες χώρους έχει πείνα , πολύ πείνα μιλώ εκ πείρας !!
Στο θεωρητικό τομέα τώρα καλη μου Λενα ισχύουν ότι ισχύει σε τόσο "θεωρητικά" τμήματα στην Ελλάδα τα οποία ουσιαστικά είναι ακόμα σε δημιουργία τα πράγματα είναι λίγο φλου και τελικά καταλήγει κανείς να σηκώνει τηλέφωνα σε κάποιο ατελιε ...
Όμως όπως και να έχει επειδή τα όνειρα είναι όνειρα από τη μια αλλά και ο επαγγελματικός στίβος που
αγχώνει από την άλλη ας βάλει ο καθένας στη προσωπική του ζυγαριά αντοχών τι αξίζει να θυσιάσει και τι όχι .
Εδώ υπάρχει μια ιστορική αναδρομή της σχολής για όσους είναι απαισιόδοξοι ώστε να δουν
πόσα ταλέντα εν Ελλάδι βούτηξαν στη ψυχή τους πάνω από ένα καβαλέτο
Στο καλλιτεχνικό θέμα τώρα που αφορά όσους ο καημός , τους καίει τα χέρια και την ψυχή ανεξαρτήτως ηλικίας
ή δουλειας που ασχολούνται μέχρι τώρα έχω να παραθέσω τα εξής
Η αλήθεια είναι πως η πλειοψηφία των μεγάλων ζωγράφων μαθήτευσαν από πολύ νεαρή ηλικία δίπλα σε ζωγράφους ή σε σχολές ομως υπάρχει πάντα και η άλλη όχθη ...
Michael Kkasialos
Μιχαήλ Κάσιαλος, ο Ζωγράφος που τίμησε την 'Ασσια στην Κύπρο ολόκληρη και σε όλη την Ευρώπη. Ο Μ. Κάσιαλος γεννήθηκε στην 'Ασσια στα 1885. Νέος φτωχής οικογένειας, κατάφερε να φοιτήσει στο δημοτικό σχολείο. Τελειώνοντας το αρχίζει την πάλη για επιβίωση. Μαθαίνει το επάγγελμα του παπουτσή και στην συνέχεια το εξασκεί. Ωστόσο η καλλιτεχνική του φλέβα δεν τον αφήνει ήσυχο. Φτιάχνει διάφορα γλυπτά εντυπωσιασμένος από τα αρχαία του μουσείου και τόσο πολύ τα καταφέρνει που μοιάσουν πολύ με αρχαία. Έτσι ορισμένες φορές καταφέρνει να τα πουλήσει σε τουρίστες που γύρευαν αρχαία. Κάποια μέρα όμως το μαθαίνει αυτό ο διευθυντής του αρχαιολογικού μουσείου και τον καλεί, για να του κάνει παρατήρηση. Τότε όμως ο Μ. Κκάσιαλος τον ρώτησε. "Τι θα γινόταν αν οι τουρίστες αντί αυτών των ψεύτικων, έβρισκαν αληθινά " .Ακούγοντας την ερώτηση αυτή ο Διευθυντής του μουσείου μετάτρεψε την παρατήρηση του σε συγχαρητήρια.
Τα χρόνια περνούν και σε σχετικά μεγάλη ηλικία αρχίζει να ζωγραφίζει.
Ζακ Κραέ
έγινε ζωγράφος γύρω στα 40 του χρόνια ...
Γιοχάνες Βερμέερ
Ο Γιοχάνες Βερμέερ θεωρείται ίσως ο σπουδαιότερος Ολλανδός ζωγράφος μετά τον Ρεμπραντ. Οι πληροφορίες που έχουμε για τη ζωή του είναι ελάχιστες, ενώ δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα για την εκπαίδευσή του.
Μερικά στοιχεία του βιογραφικού του που είναι γνωστά είναι τα εξής: Γεννήθηκε το 1632. Έζησε και έδρασε στο Ντελφτ της Δυτικής Ολλανδίας. Το 1653, σε ηλικία 21 ετών, πήρε δύο σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή του. 1ο:Να παντρευτεί την Καταρίνα Μπόλνες (παρά τις αντιθέσεις της οικογένειάς της), με την οποία απέκτησε 11 παιδιά. Και 2ο: να γίνει ζωγράφος.
( Δεν τον λες και νήπιο ...)
O Κωνσταντίνος Μαλέας (Κωνσταντινούπολη, 1879 - Αθήνα, 1928 ήταν ένας από τους πλέον σημαντικούς μεταϊμπρεσιονιστές έλληνες ζωγράφους των αρχών του 20ού αι. Μαζί με τον Κωνσταντίνο Παρθένη, θεωρείται ως ο «πατέρας της μοντέρνας τέχνης στην Ελλάδα».
Ο Μαλέας γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, μακριά από τα αθηναϊκά εικαστικά πράγματα της εποχής του. Έτσι, ο νεαρός ζωγράφος δεν γνώρισε την ακαδημαϊκή αντίληψη που είχε επιβάλει τότε στην Αθήνα η Σχολή του Μονάχου. Σπούδασε στην Μεγάλη του Γένους Σχολή και έφυγε απευθείας για το Παρίσι σε ηλικία 23 χρόνων, το 1901, για να σπουδάσει αρχικά αρχιτεκτονική. Στο Παρίσι, ο Μαλέας έμεινε μέχρι το 1908 και σπούδασε ζωγραφική κοντά στον Ανρί Μαρτέν (Henri Martin).
Και τα παραδείγματα δεν τελιώνουν κι αν πάμε και σε άλλους τομείς που η ηλικία αποτελεί προυπόθεση όπως ο χορός
ας δούμε τον Φώτη Μεταξόπουλο που ξεκίνησε χορο στα 19 του , ναι ναι κι όμως στα 19 του ηλικία πλέον απαγορευτική για να ξεκινήσει κανείς αν λάβουμε ως δεδομένο πως τον χορό συνήθως παγκοσμίως ξεκινάει κανείς από την νηπιακή
άντε το πολύ τη παιδική του ηλικία
Δεν θέλω να θεωρηθεί πως χρυσώνω κανένα χάπι όμως δεν μπορώ να δεχτώ πως μπορεί
κανείς να πάψει να ονειρεύεται , να ποθεί , να έχει ανάγκη έκφρασης και δημιουργίας
οπότε ας λάβει κανείς υπόψιν του όλα τα δεδομένα και ας τραβήξει τον δρόμο που αισθάνεται
πως τον αντιπροσωπεύει καλύτερα ... είτε είναι 17 είτε 27 , είτε όποια ηλικία αναγράφει
τελικά το διαβατήριο της ψυχής του !
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μελιώ
Δραστήριο μέλος
Η -Το Νου Σου Στην- Αμέλεια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 695 μηνύματα.
13-02-09
01:41
@TheBattleOfEvermore θέλω να σου κάνω μερικές ερωτήσεις :
Ο καθηγητής που σου είπε για την Καλών Τεχνών τι ειδικότητα έχει ?
Γιατί αισθάνεσαι πως δεν αξίζει έχεις πάρει άλλες κριτικές που δεν ήταν θετικές ?
Έχει δει δουλειά σου κάποιος ζωγράφος ?
Έχεις δουλέψει διάφορα υλικά από μολύβι , κάρβουνο , λάδια , εως μη σου πω μπογιά για τα παπούτσια ?
Τώρα θα σε ρωτήσω τα πιο σημαντικά όλων :
Α ) Ζωγραφίζεις από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου ?
Β ) Ζωγραφίζεις σε ότι βρεις μπροστά σου όπου κι αν βρίσκεσαι ?
Γ ) Οι χαρτοπετσέτες στην καφετέρια που πας , τα χάρτινα τραπεζομάντηλα στις ταβέρνες , τα βιβλία του σχολείου σου είναι γεμάτα με ζωγραφιές σου ?
Δ ) Όταν είσαι φορτισμένη , βρίσκεις στη ζωγραφική καταφύγιο και εκτονώνεσαι μέσω αυτής ?
Και τώρα θα σου πω τη γνώμη μου , η ζωγραφική είναι ταλέντο , χάρισμα , δώρο , όμως καλλιεργείται και διαμορφώνεται πρώτον από τις εμπειρίες της ζωής και δεύτερον από την συνεχή επαφή με το αντικείμενο.
Αν το έχεις θα έχεις και τον καημό , το μεράκι, και δε θα μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς αυτό .
Πάρα πολύ καλοί ζωγράφοι δεν έχουν τελιώσει καμιά σχολή . Όμως έχουν φτιάξει αριστουργήματα .
Ο χώρος είναι δύσκολος και γεμάτος κλίκες το ταλέντο μόνο και οι σπουδές δεν αρκούν. Αν δεν έχεις τα κονέ ή πλάτες πίσω σου που θα σε καλύπτουν οικονομικά ετοιμάσου για πείνες . Επίσης συχνά έχουν και μια ελαφριά «βρωμιά» αν με νοάς , χαριτολογώντας βέβαια φίλος μου σκιτσογράφος λέει : μη το λέτε αυτό , εγώ βλέπω πάντα τον χώρο σφουγγαρισμένο … αλλά όπως και να έχει ψιλοισχύει σε κάποιες περιπτώσεις αρκεί να ξέρεις να αποφεύγεις τις παγίδες.
Υπάρχουν και άλλοι χώροι που μπορείς να ασχοληθείς σε σχέση με το σχέδιο και τη ζωγραφική και είναι λίγο πιο εύκολα να αποκατασταθείς επαγγελματικά όπως η γραφιστική , κόμιξ κλπ. Όμως και σε αυτούς τους χώρους ειδικά στα κόμιξ αν και είναι από τους πιο ενδειαφέροντες χώρους έχει πείνα , πολύ πείνα μιλώ εκ πείρας !!
Πράγματι κυκλοφορεί η φήμη πως χρειάζεται μέσον για την Καλών Τεχνών όμως δεν γνωρίζω κάτι προσωπικά , μόνο φήμες που σίγουρα κάποια αλήθεια θα περιέχουν . Ξέρω όμως αρκετές περιπτώσεις που πέρασαν χωρίς μέσον με αρκετά φροντιστήρια , αλλά και ιδιαίτερα μαθήματα από ζωγράφους τα οποία συνήθως επιβάλλονται .
Και γω είμαι της άποψης πως δεν είναι απαραίτητο οι σπουδές να έχουν και επαγγελματικό αντίκρυσμα , μπορούν κάλλιστα να γίνονται σε όλες τις ηλικίες όποτε ο άλλος επιθυμεί να μάθει κάτι που τον ενδειαφέρει .
Όμως ένα νέο παιδί , με γονείς που σίγουρα θα αγχώνονται για το μέλλον του και τη γενικότερη φιλοσοφία που επικρατεί της άμεσης σύνδεσης των σπουδών με την επαγγελματική αποκατάσταση λογικό είναι να προβληματίζεται κανείς για τις αποφάσεις του . Οπότε εδώ θα συμφωνήσω με όσα σου είπαν η Kalypso και ο Fandago .
Ότι κι αν αποφασίσεις τελικά εύχομαι όλα να πάνε κατά πως τα έχεις ονειρευτεί !!
Ο καθηγητής που σου είπε για την Καλών Τεχνών τι ειδικότητα έχει ?
Γιατί αισθάνεσαι πως δεν αξίζει έχεις πάρει άλλες κριτικές που δεν ήταν θετικές ?
Έχει δει δουλειά σου κάποιος ζωγράφος ?
Έχεις δουλέψει διάφορα υλικά από μολύβι , κάρβουνο , λάδια , εως μη σου πω μπογιά για τα παπούτσια ?
Τώρα θα σε ρωτήσω τα πιο σημαντικά όλων :
Α ) Ζωγραφίζεις από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου ?
Β ) Ζωγραφίζεις σε ότι βρεις μπροστά σου όπου κι αν βρίσκεσαι ?
Γ ) Οι χαρτοπετσέτες στην καφετέρια που πας , τα χάρτινα τραπεζομάντηλα στις ταβέρνες , τα βιβλία του σχολείου σου είναι γεμάτα με ζωγραφιές σου ?
Δ ) Όταν είσαι φορτισμένη , βρίσκεις στη ζωγραφική καταφύγιο και εκτονώνεσαι μέσω αυτής ?
Και τώρα θα σου πω τη γνώμη μου , η ζωγραφική είναι ταλέντο , χάρισμα , δώρο , όμως καλλιεργείται και διαμορφώνεται πρώτον από τις εμπειρίες της ζωής και δεύτερον από την συνεχή επαφή με το αντικείμενο.
Αν το έχεις θα έχεις και τον καημό , το μεράκι, και δε θα μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς αυτό .
Πάρα πολύ καλοί ζωγράφοι δεν έχουν τελιώσει καμιά σχολή . Όμως έχουν φτιάξει αριστουργήματα .
Ο χώρος είναι δύσκολος και γεμάτος κλίκες το ταλέντο μόνο και οι σπουδές δεν αρκούν. Αν δεν έχεις τα κονέ ή πλάτες πίσω σου που θα σε καλύπτουν οικονομικά ετοιμάσου για πείνες . Επίσης συχνά έχουν και μια ελαφριά «βρωμιά» αν με νοάς , χαριτολογώντας βέβαια φίλος μου σκιτσογράφος λέει : μη το λέτε αυτό , εγώ βλέπω πάντα τον χώρο σφουγγαρισμένο … αλλά όπως και να έχει ψιλοισχύει σε κάποιες περιπτώσεις αρκεί να ξέρεις να αποφεύγεις τις παγίδες.
Υπάρχουν και άλλοι χώροι που μπορείς να ασχοληθείς σε σχέση με το σχέδιο και τη ζωγραφική και είναι λίγο πιο εύκολα να αποκατασταθείς επαγγελματικά όπως η γραφιστική , κόμιξ κλπ. Όμως και σε αυτούς τους χώρους ειδικά στα κόμιξ αν και είναι από τους πιο ενδειαφέροντες χώρους έχει πείνα , πολύ πείνα μιλώ εκ πείρας !!
Πράγματι κυκλοφορεί η φήμη πως χρειάζεται μέσον για την Καλών Τεχνών όμως δεν γνωρίζω κάτι προσωπικά , μόνο φήμες που σίγουρα κάποια αλήθεια θα περιέχουν . Ξέρω όμως αρκετές περιπτώσεις που πέρασαν χωρίς μέσον με αρκετά φροντιστήρια , αλλά και ιδιαίτερα μαθήματα από ζωγράφους τα οποία συνήθως επιβάλλονται .
Και γω είμαι της άποψης πως δεν είναι απαραίτητο οι σπουδές να έχουν και επαγγελματικό αντίκρυσμα , μπορούν κάλλιστα να γίνονται σε όλες τις ηλικίες όποτε ο άλλος επιθυμεί να μάθει κάτι που τον ενδειαφέρει .
Όμως ένα νέο παιδί , με γονείς που σίγουρα θα αγχώνονται για το μέλλον του και τη γενικότερη φιλοσοφία που επικρατεί της άμεσης σύνδεσης των σπουδών με την επαγγελματική αποκατάσταση λογικό είναι να προβληματίζεται κανείς για τις αποφάσεις του . Οπότε εδώ θα συμφωνήσω με όσα σου είπαν η Kalypso και ο Fandago .
Ότι κι αν αποφασίσεις τελικά εύχομαι όλα να πάνε κατά πως τα έχεις ονειρευτεί !!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.