06-05-11
23:47
Ρε συ Liakoura χωρίς να θέλω να θίξω καταστάσεις και πράγματα έχεις αυτό που λέω 'ντιπιτζιαρίτιδα', όλοι στην κοινότητα έχουν αυτήν την πίκα με την τεχνική και το κάδρο και το φόκους και τη λεπτομέρεια και το μικρό το τοσοδά λαθάκι και την ατέλεια και την κομψή επεξεργασία και όλα αυτά τα διαδικαστικά (και έτσι σας ξεχωρίζω εύκολα από το ανένταχτο πλήθος).
Κατ'αρχήν συμφωνώ με την Isiliel, για να ξέρεις τι θα διαβάσεις στο ενδεχόμενο κατεβατό που θα ακολουθήσει.
Την 'ντιπιτζιαρίτιδα' την καταλαβαίνω λίγο πολύ γιατί είναι χωμένοι πολλοί επαγγελματίες που βγάζουν το ψωμί τους απ'τη φωτογραφία εκεί πέρα ή πολλοί ελιτισταί του κυκλώματος με αποτέλεσμα οι κριτικές να είναι αυστηρές και όλοι τελειομανείς με την κατάρτιση και την ξέρα της προ- και μετα-οργάνωσης γενικώς. Δε λέω, εμφανίζονται και καλές φωτογραφίες εκεί κατά καιρούς όπως παντού κατά καιρούς αλλά κυρίως υπάρχει μια επιμόλυνση με την ίδια πνοή, το ίδιο πνεύμα, το ίδιο στυλ, την ίδια αλάνθαστη τεχνική, την ίδια μεταμονδέρνα ποιητικότητα...
...και όλα καλά όταν το κάνεις επάγγελμα γιατί εμπορευματοποιείς την 'τέχνη' που τότε ακριβώς είναι που για μένα μπαίνει σε εισαγωγικά. Αλλά όταν βγάζεις φωτογραφίες γιατί νιώθεις δημιουργικός και σ'αρέσει και διασκεδάζεις και ξεχνάς τον πόνο σου, τότε είναι τέχνη εκτός εισαγωγικών και εκεί η φόρμα του επαγγελματία είναι παρωχυμένη, σε όποια εποχή και αν βρεθείς.
O Bukowski έγραφε στο 'So you want to be a writer':
Και μένω στο:
Στη Σχολή μας λένε 'να βάζετε το ακουστικό στο 2ο μεσοπλεύριο αριστερά και δεξιά του στέρνου' αλλά όταν είναι να το βάλουμε, απλώς το βάζουμε χωρίς να μετράμε τα μεσοπλεύρια... it comes bursting out of you. Και κάπως μέσα σου ξέρεις τι είναι ν'ακούσεις και ότι αυτό που ακούς είναι ύποπτο και το άλλο πιο αθώο από μωράκι. Και τελικά θα φτάσω να βγάζω κι εγώ το ψωμί μου απ'αυτήν την τεχνοκρατική επιστήμη αλλά ευτυχώς μέσα στην τεχνοκρατία της έχω βρει την τέχνη της.
Αλλά μέσα στην τέχνη να ψάχνουμε την τεχνοκρατία; Γιατί; Γιατί έτσι μπορεί και ένας που δεν το'χει μέσα του να ασχοληθεί και να διαπρέψει;
Δε λέω όχι, απλώς λέω να μην τεχνοκρατιζόμεθα εκτός των πλαισίων της επαγγελματικής - εμπορικής 'τέχνης'. Δεν έχει καμία χρησιμότητα. Ο καθείς άλλωστε επιλέγει το επίπεδο της διαννόησής του. Δε βάλλομαι εναντίον των βαθέως διαννοούμενων (καλλι)τεχνών, απλώς βάλλομαι εναντίον των βαθέως διαννοούμενων καλλιτεχνών που στρέφονται εναντίον των επιπολής κινούμενων.
Και το επιπολής για τον έναν και για τον άλλον απέχει αβυσσαλέες αποστάσεις, οπότε καμία πίκρα και προσβολή.
Οι φόρμες και τα πλαίσια είναι ωραία για να κάνεις τη δουλειά σου, αλλά τελειώνουν εκεί. Για να εκφραστείς είναι φτωχές. Το θέμα γούστου, από την άλλη, είναι καθαρά διαφορετικό. Γι'αυτό προτιμώ την 'επιφανειακή' κριτική της φωτογραφίας: "Δε μ'αρέσει." "Μ'αρέσει." αντί της βαθειάς "Δε μ'αρέσει διότι τα 2/3 του συνόλου δεν αποτελούνται από το κυρίως θέμα και διότι ο φωτισμός είναι υπερβολικά έντονος και έθεσες το διάφραγμα στο f/50 αντί να το θέσεις στο f/11 που έπρεπε μπλα μπλα μπλα". Το δεύτερο είναι σα να βαθμολογείς εκθέσεις στο Λύκειο.
Ας βάλω και καμιά επιφανειακή φωτογραφία τώρα μιας και είμαι εδώ.
https://farm6.static.flickr.com/5061/5564157645_6dc6f26a83.jpg
Κατ'αρχήν συμφωνώ με την Isiliel, για να ξέρεις τι θα διαβάσεις στο ενδεχόμενο κατεβατό που θα ακολουθήσει.
Την 'ντιπιτζιαρίτιδα' την καταλαβαίνω λίγο πολύ γιατί είναι χωμένοι πολλοί επαγγελματίες που βγάζουν το ψωμί τους απ'τη φωτογραφία εκεί πέρα ή πολλοί ελιτισταί του κυκλώματος με αποτέλεσμα οι κριτικές να είναι αυστηρές και όλοι τελειομανείς με την κατάρτιση και την ξέρα της προ- και μετα-οργάνωσης γενικώς. Δε λέω, εμφανίζονται και καλές φωτογραφίες εκεί κατά καιρούς όπως παντού κατά καιρούς αλλά κυρίως υπάρχει μια επιμόλυνση με την ίδια πνοή, το ίδιο πνεύμα, το ίδιο στυλ, την ίδια αλάνθαστη τεχνική, την ίδια μεταμονδέρνα ποιητικότητα...
...και όλα καλά όταν το κάνεις επάγγελμα γιατί εμπορευματοποιείς την 'τέχνη' που τότε ακριβώς είναι που για μένα μπαίνει σε εισαγωγικά. Αλλά όταν βγάζεις φωτογραφίες γιατί νιώθεις δημιουργικός και σ'αρέσει και διασκεδάζεις και ξεχνάς τον πόνο σου, τότε είναι τέχνη εκτός εισαγωγικών και εκεί η φόρμα του επαγγελματία είναι παρωχυμένη, σε όποια εποχή και αν βρεθείς.
O Bukowski έγραφε στο 'So you want to be a writer':
(Αν θέλει κάποιος βάζει το μεταφρασμένο)if it doesn't come bursting out of you
in spite of everything,
don't do it.
unless it comes unasked out of your
heart and your mind and your mouth
and your gut,
don't do it.
if you have to sit for hours
staring at your computer screen
or hunched over your
typewriter
searching for words,
don't do it.
if you're doing it for money or
fame,
don't do it.
if you're doing it because you want
women in your bed,
don't do it.
if you have to sit there and
rewrite it again and again,
don't do it.
if it's hard work just thinking about doing it,
don't do it.
if you're trying to write like somebody
else,
forget about it.
Και μένω στο:
if it doesn't come bursting out of you
in spite of everything,
don't do it.
Στη Σχολή μας λένε 'να βάζετε το ακουστικό στο 2ο μεσοπλεύριο αριστερά και δεξιά του στέρνου' αλλά όταν είναι να το βάλουμε, απλώς το βάζουμε χωρίς να μετράμε τα μεσοπλεύρια... it comes bursting out of you. Και κάπως μέσα σου ξέρεις τι είναι ν'ακούσεις και ότι αυτό που ακούς είναι ύποπτο και το άλλο πιο αθώο από μωράκι. Και τελικά θα φτάσω να βγάζω κι εγώ το ψωμί μου απ'αυτήν την τεχνοκρατική επιστήμη αλλά ευτυχώς μέσα στην τεχνοκρατία της έχω βρει την τέχνη της.
Αλλά μέσα στην τέχνη να ψάχνουμε την τεχνοκρατία; Γιατί; Γιατί έτσι μπορεί και ένας που δεν το'χει μέσα του να ασχοληθεί και να διαπρέψει;
Δε λέω όχι, απλώς λέω να μην τεχνοκρατιζόμεθα εκτός των πλαισίων της επαγγελματικής - εμπορικής 'τέχνης'. Δεν έχει καμία χρησιμότητα. Ο καθείς άλλωστε επιλέγει το επίπεδο της διαννόησής του. Δε βάλλομαι εναντίον των βαθέως διαννοούμενων (καλλι)τεχνών, απλώς βάλλομαι εναντίον των βαθέως διαννοούμενων καλλιτεχνών που στρέφονται εναντίον των επιπολής κινούμενων.
Και το επιπολής για τον έναν και για τον άλλον απέχει αβυσσαλέες αποστάσεις, οπότε καμία πίκρα και προσβολή.
Οι φόρμες και τα πλαίσια είναι ωραία για να κάνεις τη δουλειά σου, αλλά τελειώνουν εκεί. Για να εκφραστείς είναι φτωχές. Το θέμα γούστου, από την άλλη, είναι καθαρά διαφορετικό. Γι'αυτό προτιμώ την 'επιφανειακή' κριτική της φωτογραφίας: "Δε μ'αρέσει." "Μ'αρέσει." αντί της βαθειάς "Δε μ'αρέσει διότι τα 2/3 του συνόλου δεν αποτελούνται από το κυρίως θέμα και διότι ο φωτισμός είναι υπερβολικά έντονος και έθεσες το διάφραγμα στο f/50 αντί να το θέσεις στο f/11 που έπρεπε μπλα μπλα μπλα". Το δεύτερο είναι σα να βαθμολογείς εκθέσεις στο Λύκειο.
Ας βάλω και καμιά επιφανειακή φωτογραφία τώρα μιας και είμαι εδώ.
https://farm6.static.flickr.com/5061/5564157645_6dc6f26a83.jpg
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.