DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
28-04-09
10:57
Δεν ειναι ουτε αρρωστο ουτε μαζοχιστικο...
Απλως προσωπικα, δεν το αντιλαμβανομαι ετσι...
Σαφως και βασικη προυποθεση για να δωσεις αγαπη ειναι να εχεις μαθει να αγαπας τον εαυτο σου...
Εκτος των αλλων δεν πιστευω στην ανιδιοτελη αγαπη...οπου μονο αναμεσα σε γονεις και παιδια μπορει κανεις να την ανιχνευσει, που και παλι δεν ειναι ο,τι και πιο συχνο. Ισως γι αυτο και δεν μπορω να αντιληφθω την αγαπη στην οποια αναφερεστε...
Δεν βλέπω που διαφωνούμε. Δεν είπα ότι πρέπει να πιέζεσαι για να μένεις αιώνια, είπα να δίνεις πάρα πολλές ευκαιρίες στον άλλον μέχρι να βεβαιωθείς ότι δεν είναι ο "ψεύτης" που σου πουλάει μια προσωπικότητα που δεν θέλει τα ίδια πράγματα που θες εσύ, παρά το ότι άλλα σου έλεγε στην αρχή. Ούτε γω πιστεύω στην ανιδιοτελή αγάπη, τα'χω γράψει και παλιότερα. Ανιδιοτέλεια απ'την πλευρά του ενός μόνο, τί είδους ανιδιοτελής σχέση είναι ; Μάλλον βλακεία είναι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
28-04-09
10:36
Οταν μιλαμε για μια σχεση οπου κυριαρχει η ανειλικρινεια, ναι οκ, να το καταλαβω...
Αλλα σε καμμια αλλη περιπτωση δεν πρόκειται να θεωρησω οτι ο αλλος με αγαπαει, φευγοντας...
Και στη τελικη, οπως και να εχει η κατασταση, το σημαντικο ειναι να μεινεις και να το παλεψεις, εφοσον και εαν υπαρχουν τα συναισθηματα...
Μπορεί να το αποφασίσετε και μαζί. Μπορείς να αγαπάς αλλά να βλέπεις ότι δεν μπορείς να ζήσεις άλλο μαζί. 'Εχει διαφορά αυτό. Δεν παλεύεται πάντα, ό,τι συναισθήματα και να'χεις. Τα ψέμματα δεν είναι υποχρεωτικά απάτες ή κλοπές ή κεράτωμα. Μπορεί να'ναι ότι βλέπεις πως το άτομο λέει ψέμματα στον ίδιο του τον εαυτό και σου παρουσιάζεται ως ένας άνθρωπος που δεν είναι στην πραγματικότητα αυτός. Από φόβο της μοναξιάς ή από εγωισμό. Κι εσύ να παραμένεις και να περιμένεις υπομονετικά κάνοντας όλες τις δυνατές υποχωρήσεις μέχρι να βεβαιωθείς ότι δεν κάνεις λάθος στην "διάγνωσή" της ιδιοσυγκρασίας του άλλου ή της κατάστασης. Και να ψήνεσαι, επειδή τον αγαπάς, αλλά δεν μπορείς να τον αφήσεις. 'Απειροι λόγοι μπορεί να υπάρχουν. Δεν είναι τόσο απλό. 'Επειτα μπορεί να γνωρίσεις κάποιον άνθρωπο και να τον ερωτευθείς την πρώτη στιγμή, άμα ζήσετε όμως μαζί να τον απομυθοποιήσεις τελείως και να δεις ότι δεν ταιριάζετε σε τίποτα. 'Αλλο δεν ταιριάζεις, άλλο δεν αγαπάς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
27-04-09
22:26
Για μένα φανερώνει μεγαλείο και πολύ κουράγιο να δώσεις την ελευθερία στον άλλον να φύγει, όχι για να δεις αν θα γυρίσει με την έννοια του τεστ, αλλά για να τον κάνεις να νιώσει πως έχει την ελευθερία να φύγει αν θέλει, οπότε αν επιλέξει να μείνει μαζί σου, πάει να πει πως σε αγαπάει.
Μην είσαι καθόλου σίγουρη ότι όταν φεύγει ένας άντρας και δεν επιστρέφει, δεν αγαπάει ή δεν αγάπησε. Υπάρχουν αδιέξοδα και εμπόδια που δεν τα υπερπηδάει η αγάπη πολλές φορές. Συμβαίνει με άντρες που έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με την αλήθεια ειδικά, όταν διαπιστώνουν με το πέρασμα του χρόνου ότι άλλο τους παρουσίαζαν, άλλα έκαναν, ότι δεν τηρήθηκε καμμία υπόσχεση, κι ότι ενώ αυτοί άλλαξαν τα πάντα, εκείνες δεν άλλαξαν ούτε το πόμολο στην πόρτα που λέει ο λόγος, που ήταν τόσο μα ΤΟΣΟ εύκολο ! 11880.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
27-04-09
22:10
Εσύ προτιμάς να κρατάς κάποιον με το ζόρι ξέροντας οτι αν τον αφήσεις να φύγει υπάρχει η πιθανότητα να μη γυρίσει;
Το υπόλοιπο μήνυμά σου δεν το κατάλαβα, το βλέπω σαν παραλήρημα, δεν έχει συνοχή. Εξήγησε
Eγώ πιστεύω ότι αν αγαπάς κάποιον πραγματικά κάνεις προσπάθειες να τον κρατήσεις αλλάζοντας αυτά που είναι απαραίτητο να αλλάξουν. Με το ζόρι τίποτα φυσικά, αλλά εμένα αυτή η φράση που έγραψες και ακούγεται συχνά μου φαίνεται πολύ εγωιστική, σαν να του λέει η τέλεια ντίβα ψυχρά "φύγε κι εδώ είμαστε" ή σαν να τον τεστάρει (''άμα γυρίσεις όμως θα γυρίσεις όπως θέλω εγώ, η αφεντιά μου δεν θα αλλάξει το παραμικρό"). Παιδική αντίδραση αντί να κάτσουν να τα βρουν με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Το υπόλοιπο μήνυμα τι ακριβώς δεν κατάλαβες; 'Ενα ποίημα του Ν.Δήμου είναι αυτό που λέει κάτι γι'αυτούς που χωρίζουν μαζί και όχι χώρια. Λέω ότι όποιοι το βλέπουν έτσι, μπορεί να είναι αυτοί που σμίγουν και πιο εύκολα μετά από το χωρισμό γιατί δεν έχουν εγωισμό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
27-04-09
20:23
Κοινώς αν αγαπάς κάποιον, όσο και να βασανίζεσαι μαζί του, άλλο τόσο και παραπάνω θα βασανίζεσαι μακριά του.
Δεν θα τον βασανίζεις όμως πια όταν θα είσαι μακρυά του, ούτε θα σε βασανίζει εκείνος.
Πιστεύω επίσης στο "Αν αγαπάς κάποιον, άστον να φύγει. Αν γυρίσει, είναι δικός σου, αν δε γυρίσει, δεν ήταν ποτέ"
Αυτή η φράση κρύβει εγωισμό. Αν πηγαινοέρχεται καταρχήν, πίστεψέ με, θα τρελλαθεί.
Η καλύτερη λύση "Μια μέρα θα χωρίσουμε, από έρωτα, από θάνατο, από χρόνο. Θα ήθελα όμως να χωρίσουμε μαζί, όχι χώρια". Νίκος Δήμου.
Θα συμπλήρωνα "ίσως μόνο τότε μπορεί να ξανασμίξουμε μια μέρα".
Τα εγώ "τον χώρισα" τα θεωρώ όχι μόνο παιδικά αλλά και ηλίθια, και μην το πάρετε προσωπικά όσοι επιθυμείτε τέτοιες εκβάσεις στην ανιαρή συντροφική σας ζωή. Μεγαλείο είναι να αγαπάς ακόμα κι αν χωρίσετε. Κάποτε μου'παν η αγάπη πεθαίνει όταν χωρίζουμε. Μπα ; Κι αυτό γιατί πρέπει να ισχύει για όλους ;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
30-12-08
15:39
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το συναίσθημα της έλλειψης που βίωσα, ούτε εκείνο το ψυχοσωματικό σύμπτωμα, όπου νιώθει κανείς ότι κάποιο σιδερένιο χέρι του σφίγγει το διάφραγμα και το συστρέφει με σαδιστική ευχαρίστηση. Δοκίμασα να πάω και με άλλη, δεν τα κατάφερα. Μετά από δέκα ημέρες γύρισα πίσω. Μάλιστα, δεν περίμενα καν να τη συναντήσω από κοντά για να της το πω. Της το ανακοίνωσα από το τηλέφωνο, μην τυχόν και πάω κι είναι πια αργά. "Έρχομαι αγάπη μου, τώρα έρχομαι περίμενέ με...".
Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, χώρισα μαζί της για δεύτερη και τελευταία φορά. Οι λόγοι; Ακριβώς οι ίδιοι, όπως την πρώτη, δεκαπέντε χρόνια πίσω. Στο μεταξύ, οι ζωές μας είχαν συσχετιστεί αμετάκλητα, είχαμε να μοιράσουμε παιδί, σπίτι, αυτοκίνητο, κοινές προσπάθειες, τα πάντα. Όμως τώρα πια δεν ήμουν ερωτευμένος μαζί της. Στην καλύτερη περίπτωση την αγαπούσα σαν αδερφή μου. Δεν γύρισα πίσω ποτέ.
Αυτό το συναίσθημα του σιδερένιου χεριού στο διάφραγμα δεν το νοιώθει όμως κάποιος ακόμα και όταν αγαπάει σαν αδελφή του κάποια μετά από πολύ καιρό που ο έρωτας έχει πια πεθάνει ; Είχες εσωτερικές συγκρούσεις που προκαλούσαν σε ένα βαθμό ανισορροπία εκείνη την εποχή που αγαπούσες αλλά η αγάπη σου δεν αρκούσε ; Αυτό περίπου πρέπει να βιώνουν όλοι όσοι διαπιστώνουν μια μέρα πως ό,τι προσπάθειες έκαναν τις έκαναν με την ελπίδα να αλλάξει κάτι στη σχέση, αλλά ήταν άκαρπες και εξακολουθούν να αγαπάνε αυτό το άτομο, αλλά αδελφικά. Η αδελφική αγάπη όμως δεν είναι ικανή να κάνει κάποιον να επιστρέφει κάθε τόσο ; Τί πιστεύεις; Εγώ λέω ότι σημασία έχει η γενικότερη κατάστασή σου εκείνη την εποχή. Αν ήσουν ένας ερημίτης που δεν έβλεπες καμμία όαση εκείνη την εποχή, το πιθανότερο ήταν να επέστρεφες στην αδελφή ψυχή. Απλά μια όαση πρέπει να σου έκλεισε το μάτι εκείνη την εποχή και σου έδωσε τη δύναμη να κάτσεις να ξεκουραστείς κι ύστερα να προσπεράσεις την έρημο, κι έτσι να ξεφύγεις από την ανισορροπία και τις συγκρούσεις. Η όαση πρέπει να ήταν η λύση για να ξεφύγεις από την τρέλλα που προκαλεί μια τέτοια εσωτερική σύγκρουση. Ελπίζω μην παρεξηγηθώ. Διάβασε πίσω από τις λέξεις μου, δεν ξέρω αν περιγράφω σωστά αυτό που θέλω να σου πω. Η διαχείριση τέτοιων καταστάσεων δεν είναι τόσο πολύ θέμα δύναμης όσο τύχης. Απλά ήσουν τυχερός. Αν δεν ήσουν, είμαι βέβαιος ότι ακόμα αυτή τη στιγμή θα ήσουν στην αδελφή ψυχή και θα βασανιζόσουν από εσωτερικές συγκρούσεις. Πολλά χρόνια έμεινες και αυτό δείχνει σοβαρή εσωτερική σύγκρουση. Τρομάζω μόνο στη σκέψη να είχα ζήσει κάτι ανάλογο. Τέτοιες καταστάσεις δεν τις αντέχουμε λίγους μήνες, πόσο μάλλον χρόνια. "Σκότωσες" για να μην σε σκοτώσει μια κατάσταση νοιώθω. Απορώ πόσο καιρό το σκεφτόσουν όμως και τι παρενέργειες είχε στη ζωή σου όλο αυτό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.