10-05-09
00:33
...Γι' αυτό αργεί η σωτηρία τόσες χιλιάδες χρόνια; Τόσο λοιπόν "ακριβά"; Ούτε κάτοχος "τοξικών ομολόγων" να ήταν ...ο "Κύριος"! Για ποιον Θεό, δηλαδή, μιλάμε, αδελφέ μου; Κάτι τέτοια έμαθαν, φαίνεται, και οι Έλληνες αμνοπαραγωγοί, και κάθε χρόνο μας τα ζαλίζουν ...με τις "ελληνοποιήσεις των εισαγώμενων" (αμνών, εννοείται!) !
Ξέρεις εδάφια της γραφής, αυτό δεν το διάβασες;
Δεν καθυστερεί ο Κύριος την εκπλήρωση της υπόσχεσής του, όπως μερικοί το εκλαμβάνουν για καθυστέρηση, μα δείχνει μακροθυμία σ' εμάς, επειδή δε θέλει να χαθούν μερικοί, αλλά όλοι να έρθουν σε μετάνοια.» ( Β Πετ γ΄9 )
Η σωτηρία δεν αργεί αγαπητέ, απλά ο Θεός μακροθυμεί γιατί περιμένει ακόμα και αυτούς που ειρωνεύονται την υπομονή του μήπως και μετανοήσουν.
«Και τη μακροθυμία του Θεού να τη θεωρείτε σαν ευκαιρία για σωτηρία, όπως σας έγραψε και ο αγαπητός μας αδελφός Παύλος με τη σοφία που του δόθηκε.»( Β Πετ γ΄ 15 )
Ο Απόστολος Πέτρος σε προτρέπει να θεωρήσεις αυτή την μακροθυμία ως ευκαιρία για να σωθείς.
Αν πάλι θέλεις να επιμένεις στην ειρωνεία έχεις το δικαίωμα της επιλογής.
Η ύπαρξη της ψυχής απο πού προκύπτει;και πως θεωρείς οτι η ψυχη υπάρχει μόνο στο ανθρώπινο είδος;
Και οδευοντας πισω χρονικά,που οδηγουμαστε;Σε εναν ανθρωπο ο οποιος εξελίχτηκε απο προηγούμενες μορφες ζωης,η σε εναν ανθρωπο ο οποιος δημιουργήθηκε απο τον Θεο;Και αν δημιουργήθηκε απο τον Θεο,οπως προφανως πιστέυεις,μπορουμε να το προσδιορίσουμε και χρονικά;Εγινε ας πουμε πρίν την εξαφανιση των δεινοσαυρων η μετά;Η γυναίκα πλάστηκε απο το πλευρό του ανδρα;Και το αρχικό αυτό ζευγαρι ανθρώπων ηταν σε εναν παράδεισο;
Φιλε Ipal, αυτό που επικρατει σήμερα δεν είναι κατα βάση ο Χριστιανισμός αλλα ο Παυλιανισμός,η θρησκεία που ιδρυσε ο Απόστολος Παυλος.Και μας κληροδότησε δυστηχώς πολλά.Μίσος για τον έρωτα,για τις γυναίκες,για την γυναίκα,για την γνώση,υποταγή στην εξουσία και στους ισχυρούς,μισαλλοδοξια κλπ.
Για να μην πολυλογώ πιστεύω στα γεγραμμένα της Γραφής.
Όσα γράφεις και βγαίνουν μέσα από τη Γραφή τα πιστεύω όσα δεν βγαίνουν τα αμφησβητώ.
Επειδή τυγχάνει να έχω ρίξει κάποιες ματιές μέσα στο ευαγγέλιο δεν έχω διαπιστώσει από πουθενά τον ονομαζόμενο Παυλιανισμό, μόνο Χριστιανισμό έχω διαπιστώσει, μήπως μπορείς να μου γράψεις που στηρίζεις αυτή τη θεωρία.
Έβγαλες αυτό το συμπέρασμα διαβάζοντας το ευαγγέλιο, η το διάβασες ιντερνετικά και το υιοθέτησες;
Μία διόρθωση: Τα πράγματα ΕΙΝΑΙ έτσι, ΑΦΟΥ ο άνθρωπος αποτελείται μόνο από ύλη. Κατα την βιολογία.
Υπάρχει ένα ενδιαφέρον thread (θέμα) στο e-steki. Καλά θα κάνεις να του ρίξεις μια ματιά για αρχή.
Μάλιστα
Δεν υπάρχει ψυχή επιστημονικώς, αλήθεια κατά την βιολογία η ψυχιατρική επιστήμη με τι ασχολείται;
Όταν ένας άνθρωπος έχει μια βαριά μελαγχολία η μια σχιζοφρένεια κατά την βιολογία φταίει κάποιο κέντρο του εγκεφάλου όπως συμβαίνει στην ημιπληγία;
Έρχεται κάποια ώρα που τα σημαντικά και τα ασήμαντα είναι συστατικά της ίδιας συνταγής...
Αμπελόφυλλα που τυλίγουν λαίμαργα την άπατη βλακεία μας.
Αλήθεια μόνο για το δικό σας χιούμορ έχετε τα διαπιστευτήρια της αναγνώρισης;
Σπιτσλες.
Κατά το ευαγγέλιο επίσης, ο Αδάμ δάγκωσε το μήλο κατόπιν παραίνεσης της Εύας και επήλθε εξορία from heaven's gate.
Στην εποχή μας, ένα μήλο την ημέρα το γιατρό τον κάνει πέρα.
Διάλεξε τον συμβολισμό που ταιριάζει στον χαρακτήρα σου.
Εγώ πάντως, είμαι παιδί των φρούτων.
Κατά το ευαγγέλιο
Μάλιστα
Χα χα χα
Αλήθεια μπορείς να μου βρεις ένα εδάφιο του ευαγγελίου που να λέει ότι ο Αδάμ έφαγε μήλο, γιατί δεν έχω διαβάσει κάτι τέτοιο, μηπως λέω μήπως διάβασα κάνα αιρετικό ευαγγέλιο.
Τι εννοείς προηγείται; Σε ράλυ βρίσκονται;
Το ένα δεν κάνει δίχως τ'άλλο για όσο ζούμε. Φαινομενολογικά δε, μόνο να εικάσουμε μπορούμε για την άνιμα και τις εκφάνσεις της.
Ακόμα κι όταν αυτή νοσεί, από το σώμα το καταλαβαίνεις...
Οι γραφές θέλουν κι αυτές το ε-στέκι τους. Είναι από καιρό γνωστό πως δε στέκουν κι αυτό το λέει ο κοινός νους, απαλλαγμένος από φραγμούς ευαισθησίας και φόβο Θεού που κρύβεται πίσω από λέξεις όπως "ιερό κι όσιο", "ευαγγελίζω", "διακονία διαθηκών"...
Η αλήθεια είναι μία: δεν υπάρχει μόνο μία αλήθεια.
Άσε που συχνά τα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια στα luna-parks ζηλεύουν την συγκρουσιακή ένταση της αλήθειας...
Η αλήθεια μέσα σε παπυρικά κασόνια αιώνων, είναι μια αλήθεια που δεν "πίνεται" πλέον. Είναι κρασί που έγινε ξύδι.
Η μόνη ετυμολογική επαφή μιας τέτοιας αλήθειας στο σήμερα είναι η σύνδεσή της με τον Πλατωνικό ορισμό που αναφέρει την εκδοχή της γνώσης ως ανάμνηση.
δεν υπάρχει μόνο μία αλήθεια.
Να σαι καλά φίλε μου, χα χα χα, τι ατάκα ήταν αυτή πάλι που ξεφούρνισες!!!
Δεν στέκουν οι Γραφές;
Από πόσο καιρό είναι γνωστό και δεν το πήρα χαμπάρι;
Εννοείς κοινό νου αυτόν που πιστεύει ότι υπάρχουν πολλές αλήθειες;
Χι χι χι
Να σαι καλά
Όλα τα γλυκανάλατα φάτσα φόρα.
Προσφέρεται εξάλλου η εβδομάδα. Και τα στερεότυπα, και οι φράσεις κλισέ, όλα έχουν την τιμητική τους αυτές τις μέρες (σταθερά, χωρίς αντίκρισμα).
Οπότε εγώ ήμουν ειρωνικός κι εσύ μεθοδικά ουσιαστικός.
Τι ήθελες; Να τα καταπίνουμε αμάσητα κι αβασάνιστα όλα όσα παραθέτεις;
Για αυτό διαβάζουμε, για να σκεπτόμαστε, i-pal.
Αφειδώς ξοδεύεσαι, κι έπειτα αναρωτιέμαι αν συνεχίζεις να έχεις απόθεμα από ατακαδόρικα θρησκευτικά λογύδρια.
Έπειτα, αυτό που εύκολα διανέμεται, που μοιράζεται σπάταλα δεν μένει πολύ για να αποδοθεί εκεί που πρέπει, ειδικά αν δε συνοδεύεται κι από κρίσεις...
Σου εύχομαι να διατηρήσεις την αισιόδοξη ερμηνεία σου εν μέσω Διαθηκών, ότι ένας καλύτερος κόσμος μας περιμένει (αλλά στο μεταξύ τα γόμορα είναι καθ'οδόν) και πως όλα είναι καλώς καμωμένα.
Α, και για να υπάρξει ουσία πρέπει να υπάρχει περιεχόμενο, και παρόντος περιεχομένου, απόπειρες απαντήσεων επι των ερωτημάτων του τραπεζίου, όχι μετέωρη απορητική σαν το jesus walking upon the blue waters....
Ουσία εκ του μηδενός δε νοείται.
Τα ερωτήματα, σκούζουν. Αλλά δε συγκινείσαι, ανελέητε aipal.
Χα χα χα
Είπα ποτέ να καταπίνεται αμάσητα όσα γράφω;
Ό καημένος ένα διάλογο επί της ουσίας ζήτησα.
Να απαντώ σε ότι γράφετε, θες να βάλεις μπουρλότο στο φόρουμ;
Δεν είναι καλύτερα να κάνω τον κουφό και τον αόμματο;
Να συγκινηθώ με τα ερωτήματα;
Καλό!!! Χα χα χα
Τα ερωτήματα αυτά μοιάζουν με το σκυλάκι που βλέπει τη σελήνη και την γαυγίζει για να τη φοβίσει.
O προφητικός λόγος, φίλε μου καλέ (καλέ μου φίλε) είναι αφρώδης και συναγωνίζεται τα καλύτερα bubble (όχι bible) wines.
Με το παραπάνω είδωμα, ένας τέτοιος ανταγωνισμός είναι utopic.
Δεν μπορείς να μπεις σε διαμάχη με φούσκες.
Γιατί εκεί που αρχίζει ο αγών, έχει κιόλας τελειώσει ηχηρά. Μ'ένα "σπλατς".
Αλήθεια έχει τελειώσει και μάλιστα ηχηρά.
Χα χα χα
Μπας και είμαι εντελώς κουφός ώστε να μην πάρω είδηση.
Μέχρι στιγμή δεν έχω δει κάποιο επιχείρημα εναντίων του προφητικού Λόγου, περιμένω λοιπόν.
Ελπίζω να ήπιατε στην υγειά μουΣε ευχαριστώ κι εγώ κι ο Νωέας (only assuming) για την από γραπτού κατοχύρωση της ελευθερίας της σωτηρίας του χριστού εν τας κοιλίας.
Οταν θα μασαμπουκοχλαμπουνιάζω το κοκορετσάκι, παίζει και να σε σκεφτώ και να "κατεβάσω" ένα γλυκάδι με διπλή απόλαυση, για σένα μόνο.
Κι ύστερα να πιω στην υγειά σου.
Κι εγώ εύχομαι ολόψυχα να είστε καλά και το γέλιο που ριξα όσο σε διάβαζα να βγει σε καλό όλων.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
13-04-09
23:55
Oταν ακούω τέτοια πράγματα,μου έρχεται στο μυαλό η φράση του Αινσταιν για την βλακεία του κόσμου.Ο ανθρωπος πεθαίνει οπως πεθαίνει και κάθε εμβιο ον που γεννιέται.Τα κυταρα καθως αντιγράφονται γινονται λάθη,υπαρχουν ελευθερες ριζες οξυγόνου και εκφυλίζουν το σωμα η δεν ξερω τι.Δεν είμαι βιολόγος και μπορει να τα λέω επακριβώς.Σημασια έχει οτι καθε εμβιο ον γενιεται και ΠΕΘΑΙΝΕΙ,παει και τελειωσε.Παντως πραγματικά-δεν αναφερομαι σε σενα προσωπικα-η θρησκεια αποχαυνώνει.
Τα πράγματα θα ήταν κάπως έτσι αν ο άνθρωπος αποτελείτο μόνο από ύλη.
Αν όμως ο άνθρωπος έχει και πνευματικά στοιχεία τότε τα πράγματα αλλάζουν.
Κατά το ευαγγέλιο ο άνθρωπος αποτελείται από πνεύμα, ψυχή και σώμα.
( Α Θεσσα ε΄23 )
Αν όντως προηγείται το πνεύμα και η ψυχή του σώματος, η ερμηνεία της Γραφής στέκει.
Αν πάλι κατά την γνώμη σου ο άνθρωπος δεν είναι πνευματικό όν αλλά μόνο ζωικό τότε πρέπει να συζητήσουμε αυτό πρώτα.
Εγω αυτο που ξερω ειναι οτι γιορταζουμε μια εβραικη γιορτη ενω πιστευουμε στον Χριστο.Επισης η εκκλησια ολους τους αιωνες μας εδωσε να πιστεψουμε σε αυτα που βολευαν αυτους που την αντιπροσωπευουν ενω η αληθεια ειναι θαμμενη.
Αν διαβάσεις προσεκτικά το θέμα που φανερώνει ακριβή ιστορικά στοιχεία θα δεις ότι κάποιοι γιορτάζουν την χριστιανική εορτή, οι περισσότεροι όμως γιορτάζουν το ανακάτεμα του εβραϊκού Πάσχα με το Χριστιανικό.
Η αλήθεια δεν είναι θαμμένη, όποιος ερευνάει με ειλικρίνεια τη βρίσκει.
Ψευτοαγαπητικό λαμόγιο (Αττ. ω-3 με πολυακόρεστα).
Βρε άϊ κορέψου...
Ακούς εκεί εκπληρώθηκε. Πόθεν;
Ναι κι εγώ εκπλήρωσα τη διδακτορική μου διατριβή σε κβαντικούς σταλλάκτες για υδροπονικό πότισμα στάγδην.
Ειρωνείες ειρωνείες και από ουσία τζίφος
Όταν δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τον προφητικό Λόγο λες ένα Βρε άϊ κορέψου... και το θεωρείς απάντηση.
Εκεί όμως που έχεις πραγματικά χιούμορ είναι σ αυτό
Από το Μπασό και τον Ηράκλειτο, που σου είχα μιλήσει στο τόπικ της Δευτέρας Παρουσίας (κι απάντηση ουκ έλαβα, αλλά όχι γιατί δεν είχες να με δώκεις αλλά γιατί ήμουν ασόβαρος ), μέχρι την επόμενη παραπομπή σε εδάφιο Καινής και Παλαιάς Διαθήκης (τον συμβολαιογράφο ψάχνουμε ρε παίδες!) μεσολαβεί σειρά εξειδικεύσεων που στην πορεία μπορεί να χάσεις όχι μόνο τον Μπασό, αλλά τ΄αυγά και τα πασχάλια…
Και τα χάνουν πολλοί…
Να σαι καλά φίλε μου χα χα χα
Και πάλι να σαι καλά μ έκανες και γέλασα, χα χα χα να σαι καλά ήταν πολύ εύστοχο.
...Γι' αυτό αργεί η σωτηρία τόσες χιλιάδες χρόνια; Τόσο λοιπόν "ακριβά"; Ούτε κάτοχος "τοξικών ομολόγων" να ήταν ...ο "Κύριος"! Για ποιον Θεό, δηλαδή, μιλάμε, αδελφέ μου; Κάτι τέτοια έμαθαν, φαίνεται, και οι Έλληνες αμνοπαραγωγοί, και κάθε χρόνο μας τα ζαλίζουν ...με τις "ελληνοποιήσεις των εισαγώμενων" (αμνών, εννοείται!) !
Ελεύθερος είσαι να δέχεσαι η να μην δέχεσαι τη σωτηρία του Χριστού,
Αν για σένα έχει μεγαλύτερη αξία η σωτηρία των αμνών πάλι κανείς δεν σε εμποδίζει να ασχολείσαι με αυτήν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
10-04-09
23:48
Η σημασία του Πασχα.
Το Πάσχα των Χριστιανών κατά το ευαγγέλιο.
Πάσχα σημαίνει έξοδος – ελευθερία.
Η αιτία που πεθαίνει ο άνθρωπος είναι η αμαρτία, και επειδή δεν υπάρχει κανένας αναμάρτητος όλοι οι άνθρωποι πεθαίνουμε.
Το χειρότερο είναι ό δεύτερος θάνατος, εξ αιτίας της αμαρτίας δεν μπορεί να μπει στη δόξα του Θεού, ( Ρωμ γ΄23 )
Είδε ο Θεός (επειδή έχει την μοναδική Θεϊκή ικανότητα να προγνωρίζει) πριν γίνει ο άνθρωπος ότι, δεν υπάρχει άνθρωπος για να μεσιτεύσει υπέρ του ανθρώπου ώστε να ξανακερδίσει την αιώνια ζωή. ( Ησα νθ΄ 16-17 )
Επειδή αγάπησε τόσο πολύ τον άνθρωπο, αποφάσισε να τον σώσει ο ίδιος. ( Ιωα γ΄16 )
Έτσι βρήκε ένα τρόπο μέσα στη σοφία του να εκπληρώσει την δικαιοσύνη του, να φανερώσει την αγάπη του, δηλαδή να σώσει τον άνθρωπο χωρίς να αρνηθεί τον εαυτό του και να μην παραβιάσει την ελεύθερη βούληση που έδωσε στον άνθρωπο.
Η σωτηρία του ανθρώπου κόστισε πολύ ακριβά στο Θεό.
Ο ίδιος ο δημιουργός έγινε άνθρωπος ( μια που δεν υπήρχε άνθρωπος να μεσιτεύσει) πλήρωσε την ποινή της αμαρτίας μας με πολύ μεγάλο τίμημα, έχυσε το τίμιο του αίμα πάνω σε ένα σταυρό.
Αυτό το αίμα καθαρίζει όποιον το επικαλεσθεί από κάθε αμαρτία. ( Α Ιωα α΄8)
Δεν κατηγορείται πια ο άνθρωπος γιατί αμάρτησε, κατηγορείται όμως αν δε δεχτεί το φάρμακο να γίνει καλά.( Ιωα γ΄19 )
Στη συγκεκριμένη περίπτωση το φάρμακο είναι το αίμα του Χριστού.
Ο Θεός έκανε τη σωτηρία πολύ απλή, για να μπορεί να σωθεί οποιοσδήποτε άνθρωπος, καθώς είναι γεγραμμένο:
«Γιατί πράγματι, όποιος επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου θα σωθεί.» (Ρωμ ι΄ 13)
Το έργο της σωτηρίας εκπληρώθηκε ακριβώς σύμφωνα με τον προφητικό Λόγο ( Α κορ ιε΄ 3-9 )
Η ανάσταση του Χριστού είναι το μεγαλύτερο γεγονός στην χριστιανική πίστη, χωρίς αυτή θα ήταν μάταιη.(Α Κορ ιε΄14 )
Το Πάσχα των εβραίων
Οι Ισραηλίτες είχαν τρεις μεγάλες εορτές το Πάσχα, την Πεντηκοστή και τη σκηνοπηγία. ( Δευτ ις΄ 16 )
Το Πάσχα εόρταζαν την ελευθερία τους από τη σκλαβιά της Αιγύπτου, έσφαζαν τον αμνό που συμβόλιζε το Μεσσία.
Το αίμα του που είχαν βάλει στους παραστάτες της πόρτας τους έσωσε από τον θάνατο.
Η εορτή γινόταν στις 14 του μήνα Αβίβ ( Δευ ις΄ 1 ) που γι αυτούς ήταν ο πρώτος μήνας του χρόνου, για μας είναι ο Απρίλιος.
Σεληνιακός μήνας μετά την εαρινή ισημερία)
Η σφαγή του αμνού ήταν ένας ισχυρός συμβολισμός που εκπληρώνεται στην Κ.Δ. στο πρόσωπο του Χριστού ως αμνού άμωμου και άσπιλου.(Α Πετρ α΄19)
Ο βαπτιστής Ιωάννης έδειξε το Χριστό λέγοντας «Αυτός είναι ο αμνός του Θεού, που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου.» ( Ιωα α΄19 )
Για το Εβραϊκό Πάσχα μιλάει ο Παύλος και του δίνει Χριστιανικό περιεχόμενο.
Οι χριστιανοί γιορτάζουν την ελευθερία τους από την αμαρτία.» (Α Κορ ε΄ 6-8 ) ( Γαλ ε΄1 )
Τρόπος εορτασμού
Οι ισραηλίτες γιόρταζαν το Πάσχα τρώγοντας το αρνί της θυσίας ψητό με άζυμα και χόρτα πικρά.( Εξο ιβ΄1-21 )
Ο Χριστός την ημέρα του Πάσχα έκανε το Πάσχα των Εβραίων και το Πάσχα των Χριστιανών, την εορτή της ελευθερίας του αμαρτωλού από την αμαρτία και τον αιώνιο θάνατο.
Οι πρώτοι χριστιανοί γιόρταζαν αυτό το γεγονός με τον τρόπο που τους είχε υποδείξει ο Χριστός
«14 Έτσι, όταν ήρθε η ώρα, κάθισε στο τραπέζι και μαζί του κάθισαν και οι δώδεκα απόστολοι.
15 Τότε τους είπε: «Με μεγάλη λαχτάρα επιθύμησα να φάω μαζί σας το Πάσχα αυτό, πριν από τα πάθη μου.
16 Γιατί σας πληροφορώ πως απ' εδώ κι ύστερα, όχι, δε θα ξαναφάω πια άλλο Πάσχα, ώσπου αυτό να εκπληρωθεί στη βασιλεία του Θεού».
17 Έπειτα πήρε ένα ποτήρι κι αφού ευχαρίστησε, είπε: «Πάρτε το αυτό και μοιράστε το μεταξύ σας,
18 γιατί σας πληροφορώ πως ποτέ πια δε θα πιω από το προϊόν αυτό του αμπελιού, ώσπου να έρθει η βασιλεία του Θεού».
19 Πήρε κατόπιν το ψωμί κι αφού ευχαρίστησε, το έκοψε κομμάτια και τους το έδωσε λέγοντας: «Αυτό είναι το σώμα μου, που προσφέρεται για χάρη σας. Να το κάμνετε αυτό σε ανάμνησή μου».
20 Παρόμοια, μετά που δείπνησαν, πήρε και το ποτήρι και είπε: «Το ποτήρι αυτό είναι η Καινούργια Διαθήκη που συνάπτεται με βάση το αίμα μου, το οποίο χύνεται για χάρη σας.»
( Λου κβ΄ 14-21 )
Ο δε Παύλος λέει ότι:
«23 Γιατί εγώ παρέλαβα από τον Κύριο ακριβώς εκείνο το οποίο και σας παρέδωσα. Ότι δηλαδή, ο Κύριος Ιησούς, τη νύχτα που ήταν να παραδοθεί, πήρε ψωμί,
24 και αφού ευχαρίστησε, το έκοψε και είπε: «Πάρτε, φάτε. Αυτό είναι το σώμα μου, που θυσιάζεται για χάρη σας. Αυτό να κάνετε σε ανάμνησή μου».
25 Παρόμοια πήρε και το ποτήρι μετά από το δείπνο, και είπε: «Αυτό το ποτήρι είναι η Νέα Διαθήκη, που επικυρώνεται με το αίμα μου. Αυτό να κάνετε κάθε φορά που πίνετε στην ανάμνησή μου».
26 Γιατί, βέβαια, κάθε φορά που τρώτε το ψωμί τούτο και πίνετε τούτο το ποτήρι, το θάνατο του Κυρίου διακηρύττετε, μέχρι που να ξανάρθει.
27 Επομένως, όποιος τρώει το ψωμί αυτό ή πίνει το ποτήρι αυτό του Κυρίου ανάξια, θα είναι ένοχος ασέβειας απέναντι στο σώμα και το αίμα του Κυρίου.
28 Ας εξετάζει, λοιπόν, ο καθένας τον εαυτό του και μόνο τότε να τρώει από το ψωμί και να πίνει από το ποτήρι.
29 Γιατί, όποιος τρώει και πίνει ανάξια, τρώει και πίνει τιμωρία για τον εαυτό του, επειδή δε διακρίνει το σώμα του Κυρίου.
30 Γι' αυτό και υπάρχουν ανάμεσά σας πολλοί αδύνατοι και άρρωστοι και πεθαίνουν αρκετοί!
31 Γιατί, αν πραγματικά εξετάζαμε τους εαυτούς μας, δε θα τιμωρούμασταν.
32 Κι όταν μας τιμωρεί, μας σωφρονίζει ο Κύριος, ώστε να μην καταδικαστούμε μαζί με τον κόσμο.
33 Επομένως, αδελφοί μου, όταν μαζεύεστε για να φάτε, να περιμένετε ο ένας τον άλλο.
34 Κι αν κάποιος πεινάει, ας τρώει στο σπίτι του, για να μην καταλήγουν σε τιμωρία σας οι συναθροίσεις που κάνετε. Όσο για τα υπόλοιπα, θα τα διευθετήσω όταν έρθω.» ( Α Κορ ια 23-34 )
Κατά την εντολή του κάθε εβδομάδα, την ημέρα της ανάστασης, ο πιστός παρουσιάζεται ενώπιον του Θεού εις ανάμνηση των παθημάτων του, ( Πρα κ΄7 ) και γιορτάζει τρώγοντας τον άρτο ( που είναι το σώμα του Χριστού) και τον οίνο (που είναι το αίμα του χριστού).
Όσοι μετέχουν σ αυτό το τραπέζι καταγγέλλουν το θάνατο του Κυρίου, αυτό πρέπει να γίνεται μέχρι να ξανάρθει ο Χριστός, ονομάζεται δε «Κυριακός δείπνος»
Αυτή είναι η γιορτή των Χριστιανών, η γιορτή του θριάμβου ( Κολ β΄13-16 ) που πρέπει να γιορτάζεται μέχρι να έλθει για δεύτερη φορά ο Χριστός στη γη, σύμφωνα με τον προφητικό Λόγο. ( Α Κορ ια΄ 6 )
«7 Γιατί, πραγματικά, το δικό μας το Πάσχα είναι το ότι για μας θυσιάστηκε ο Χριστός.
8 Επομένως ας γιορτάζουμε όχι πια με παλιό προζύμι ούτε με προζύμι κακίας και πονηρίας, αλλά με απαλλαγμένη από προζύμι ειλικρίνεια και αλήθεια.» ( Α Κορ ε΄7-9 )
Από την ίδρυση της Εκκλησίας βλέπουμε να εορτάζουν το Πάσχα τους κάνοντας το δείπνο του Χριστού με άρτο και με οίνο, το δείπνο αυτό τον ονόμαζαν «Κυριακόν δείπνον»( Α Κορ ια΄ 20).
Η νηστεία πριν το δείπνο ήταν προαιρετική για τον άνθρωπο που μεταλάμβανε ( Α κορ ια΄33-34)
Η ημέρα που γιόρταζαν ήταν «τη μια των σαββατων» ( Πρά κ΄7) που σημαίνει η πρώτη ημέρα της εβδομάδος.
Αργότερα ο Απόστολος Ιωάννης το 96 μ.Χ. ονομάζει την ημέρα αυτή «Κυριακή ημέρα» (Αποκ α΄ 10 ) γιατί οι Χριστιανοί γιόρταζαν το χριστιανικό Πάσχα και ήταν μέτοχοι του Κυριακού δείπνου.
Από τότε μέχρι σήμερα κατά τους Χριστιανούς η ημέρα αυτή ονομάζεται Κυριακή.
Ο εορτασμός τους επόμενους αιώνες
Αργότερα μετά την αναχώρηση των αποστόλων η ημέρα εορτασμού του Πάσχα γέννησε ζητήματα και έριδες.
Κάτω από την επιρροή του Ιουδαϊσμού άρχισε να εορτάζεται σαν ξεχωριστή εορτή εκτός της Κυριακής μία ημέρα το χρόνο την ημέρα του Ιουδαϊκού Πάσχα, αλλά με Χριστιανικό τρόπο.
Στην Μικρά Ασία εόρταζαν την ημέρα της σταύρωσης κατά την Ιουδαϊκή ημέρα που δεν ήταν πάντα Κυριακή, ( Εκκλ ιστ Ευσεβίου 5,23,1,24,9 ) ενώ στη Δύση την Κυριακή ημέρα της Ανάστασης, από το 335 και μετά επικράτησε αυτή η γιορτή να είναι μόνο Κυριακή,
Οι διασκορπισμένοι Ιουδαίοι ( μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. ) μετά από το μισό του δεύτερου αιώνα άρχισαν να επηρεάζουν τους Χριστιανούς στο θέμα της εορτής του Πάσχα.
Οι Ιουδαϊζοντες Χριστιανοί της Μ. Ασίας στο τέλος του β΄ αιώνα άρχισαν να τρώνε το δείπνο του Πάσχα τα ξημερώματα της 15ης του πρώτου Εβραϊκού μήνα (Όταν ο αλέκτωρ φωνήσει) δηλ όταν φωνάξει ο κόκορας (επιστ Αποστόλων 54,5 ) ότι ημέρα κι αν ήταν.
Οι άλλοι Χριστιανοί της ανατολής και της Δύσης άρχισαν και αυτοί να γιορτάζουν τον εβραϊκό μήνα αλλά την ημέρα της Κυριακής που ήταν και η ημέρα της ανάστασης. Ονόμαζαν δε τους Χριστιανούς της Μ. Ασίας «Τεσσαρεσκαιδεκατίτας»
Ο Πολύκαρπος επίσκοπος Σμύρνης το 154-155 ήλθε σε αντίθεση μετά του επισκόπου Ρώμης Ανικήτου για το θέμα αυτό. ( βλέπε εκκλ ιστ Ευσεβίου 5,25,16 ).
Οι χριστιανοί ακολούθησαν τους Ιουδαίους στο καθορισμό της ημέρας του Πάσχα.
Οι Ιουδαίοι γιόρταζαν το Πάσχα τους την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία, οι δε χριστιανοί την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της εαρινής ισημερίας.
Οι Ιουδαίοι στηριζόταν ολότελα στα επιτόπια εθνικά ημερολόγια για την αρχή του πρώτου μήνα με αποτέλεσμα η Κυριακή του Πάσχα να πέφτει άλλοτε πριν και άλλοτε μετά την πρώτη πανσέληνο.( προβλ Μ. Αθανασίου , περί συνόδων, κεφ 5 )
Αυτοί που γιόρταζαν πριν την πανσέληνο ονομάστηκαν «Πρωτοπασχίται»
Στις αρχές του τρίτου αιώνα επιχείρησαν κάποιοι χριστιανοί να κάνουν δικό τους υπολογισμό όπως ήταν ο Ιππόλυτος όπου με μαθηματικά όριζε σειρά ημερομηνιών σε μια περίοδο 16 ετών που ονομάστηκε «Πασχάλιος Κύκλος»
Αργότερα δε στο τέλος του τρίτου αιώνα ο Αυγουστάλης εισήγαγε ένα ακριβέστερο Πασχάλιο Κύκλο με περίοδο 84ων ετών .
Τον Κύκλο αυτό αποδέχτηκε η ρωμαϊκή εκκλησία στη σύνοδο της Αρελάτης το 314 μ.Χ.
Στο τέλος του τρίτου αιώνα ο διακεκριμένος μαθηματικός και αστρονόμος Ανατόλιος, επίσκοπος Λαοδικείας, εισήγαγε τον πασχάλιο Κύκλο 19 ετών του Αθηναίου Μέτωνος το 432 π.χ. σ αυτό τον κύκλο υπάρχει μεγαλύτερη ακρίβεια και τον αποδέχτηκε η ανατολική εκκλησία.
Υπήρχαν κι Άλλα αίτια για την διαφορά της ημέρα του εορτασμού, όπως το να συμπίπτει η όχι με το εβραϊκό Πάσχα.
Στο Ρωμαϊκό κράτος για πρώτη φορά οι Χριστιανικές εορτές έγιναν εθνικές όταν ο Κων/νος έγινε μονοκράτορας.
Ο τρόπος του εορτασμού άλλαξε σταδιακά από το τέλος του β αιώνα μέχρι τον τέταρτο αιώνα.
Σ αυτό το διάστημα βλέπουμε ένα ανακάτεμα ( από τα πολλά που έγιναν εκείνη την εποχή ) της Ιουδαϊκής εορτής με την χριστιανική.
Στη συνέχεια μέσα στους αιώνες, διάφορες τοπικές προσθήκες ( όπως οι λιτανείες, νηστείες, λαμπάδες, ψητά αρνιά, κόκκινα αυγά, μπαμ μπουμ, και πολλά άλλα) που αργότερα γενικεύτηκαν η παρέμειναν ως τοπικά έθιμα μας έδωσαν την σημερινή μορφή.
Οι περισσότεροι ονομαζόμενοι χριστιανοί γιορτάζουν την γιορτή της ελευθερίας, ενώ ταυτόχρονα είναι δούλοι της αμαρτίας, γι αυτούς το Πάσχα είναι απλώς μια αργία που απολαμβάνουν χωρίς να έχουν πραγματική συναίσθηση, πολλοί μάλιστα το ρίχνουν στην κραιπάλη και τη μέθη.
Μια άλλη μερίδα ασχολείται αυτές τις ημέρες με τα του Θεού συγκινείτε με τη σταύρωση και την ανάσταση και μετά στα ίδια σαν ακροατές επιλήσμονες.
Υπάρχουν και οι κατ επίγνωση χριστιανοί που γιορτάζουν κατά τον ευαγγελικό τρόπο.
Σήμερα το Πάσχα σε γενικές γραμμές, από την μεγαλύτερη μερίδα του χριστιανικού κόσμου δεν εορτάζεται σύμφωνα με την ουσία ούτε κατά τον τύπο του ευαγγελίου, παρόλα αυτά η ανάσταση του Χριστού θεωρείται ως το κορυφαίο γεγονός και το ποιο πολυσυζητημένο στην ανθρώπινη ιστορία.
Πηγή μέρους του κειμένου: https://www.e-fos.gr/pgs/newsshow_001.asp?ID=107&PAGE=1&LANG=30&HAUS=10&TYPE=6
Το Πάσχα των Χριστιανών κατά το ευαγγέλιο.
Πάσχα σημαίνει έξοδος – ελευθερία.
Η αιτία που πεθαίνει ο άνθρωπος είναι η αμαρτία, και επειδή δεν υπάρχει κανένας αναμάρτητος όλοι οι άνθρωποι πεθαίνουμε.
Το χειρότερο είναι ό δεύτερος θάνατος, εξ αιτίας της αμαρτίας δεν μπορεί να μπει στη δόξα του Θεού, ( Ρωμ γ΄23 )
Είδε ο Θεός (επειδή έχει την μοναδική Θεϊκή ικανότητα να προγνωρίζει) πριν γίνει ο άνθρωπος ότι, δεν υπάρχει άνθρωπος για να μεσιτεύσει υπέρ του ανθρώπου ώστε να ξανακερδίσει την αιώνια ζωή. ( Ησα νθ΄ 16-17 )
Επειδή αγάπησε τόσο πολύ τον άνθρωπο, αποφάσισε να τον σώσει ο ίδιος. ( Ιωα γ΄16 )
Έτσι βρήκε ένα τρόπο μέσα στη σοφία του να εκπληρώσει την δικαιοσύνη του, να φανερώσει την αγάπη του, δηλαδή να σώσει τον άνθρωπο χωρίς να αρνηθεί τον εαυτό του και να μην παραβιάσει την ελεύθερη βούληση που έδωσε στον άνθρωπο.
Η σωτηρία του ανθρώπου κόστισε πολύ ακριβά στο Θεό.
Ο ίδιος ο δημιουργός έγινε άνθρωπος ( μια που δεν υπήρχε άνθρωπος να μεσιτεύσει) πλήρωσε την ποινή της αμαρτίας μας με πολύ μεγάλο τίμημα, έχυσε το τίμιο του αίμα πάνω σε ένα σταυρό.
Αυτό το αίμα καθαρίζει όποιον το επικαλεσθεί από κάθε αμαρτία. ( Α Ιωα α΄8)
Δεν κατηγορείται πια ο άνθρωπος γιατί αμάρτησε, κατηγορείται όμως αν δε δεχτεί το φάρμακο να γίνει καλά.( Ιωα γ΄19 )
Στη συγκεκριμένη περίπτωση το φάρμακο είναι το αίμα του Χριστού.
Ο Θεός έκανε τη σωτηρία πολύ απλή, για να μπορεί να σωθεί οποιοσδήποτε άνθρωπος, καθώς είναι γεγραμμένο:
«Γιατί πράγματι, όποιος επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου θα σωθεί.» (Ρωμ ι΄ 13)
Το έργο της σωτηρίας εκπληρώθηκε ακριβώς σύμφωνα με τον προφητικό Λόγο ( Α κορ ιε΄ 3-9 )
Η ανάσταση του Χριστού είναι το μεγαλύτερο γεγονός στην χριστιανική πίστη, χωρίς αυτή θα ήταν μάταιη.(Α Κορ ιε΄14 )
Το Πάσχα των εβραίων
Οι Ισραηλίτες είχαν τρεις μεγάλες εορτές το Πάσχα, την Πεντηκοστή και τη σκηνοπηγία. ( Δευτ ις΄ 16 )
Το Πάσχα εόρταζαν την ελευθερία τους από τη σκλαβιά της Αιγύπτου, έσφαζαν τον αμνό που συμβόλιζε το Μεσσία.
Το αίμα του που είχαν βάλει στους παραστάτες της πόρτας τους έσωσε από τον θάνατο.
Η εορτή γινόταν στις 14 του μήνα Αβίβ ( Δευ ις΄ 1 ) που γι αυτούς ήταν ο πρώτος μήνας του χρόνου, για μας είναι ο Απρίλιος.
Σεληνιακός μήνας μετά την εαρινή ισημερία)
Η σφαγή του αμνού ήταν ένας ισχυρός συμβολισμός που εκπληρώνεται στην Κ.Δ. στο πρόσωπο του Χριστού ως αμνού άμωμου και άσπιλου.(Α Πετρ α΄19)
Ο βαπτιστής Ιωάννης έδειξε το Χριστό λέγοντας «Αυτός είναι ο αμνός του Θεού, που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου.» ( Ιωα α΄19 )
Για το Εβραϊκό Πάσχα μιλάει ο Παύλος και του δίνει Χριστιανικό περιεχόμενο.
Οι χριστιανοί γιορτάζουν την ελευθερία τους από την αμαρτία.» (Α Κορ ε΄ 6-8 ) ( Γαλ ε΄1 )
Τρόπος εορτασμού
Οι ισραηλίτες γιόρταζαν το Πάσχα τρώγοντας το αρνί της θυσίας ψητό με άζυμα και χόρτα πικρά.( Εξο ιβ΄1-21 )
Ο Χριστός την ημέρα του Πάσχα έκανε το Πάσχα των Εβραίων και το Πάσχα των Χριστιανών, την εορτή της ελευθερίας του αμαρτωλού από την αμαρτία και τον αιώνιο θάνατο.
Οι πρώτοι χριστιανοί γιόρταζαν αυτό το γεγονός με τον τρόπο που τους είχε υποδείξει ο Χριστός
«14 Έτσι, όταν ήρθε η ώρα, κάθισε στο τραπέζι και μαζί του κάθισαν και οι δώδεκα απόστολοι.
15 Τότε τους είπε: «Με μεγάλη λαχτάρα επιθύμησα να φάω μαζί σας το Πάσχα αυτό, πριν από τα πάθη μου.
16 Γιατί σας πληροφορώ πως απ' εδώ κι ύστερα, όχι, δε θα ξαναφάω πια άλλο Πάσχα, ώσπου αυτό να εκπληρωθεί στη βασιλεία του Θεού».
17 Έπειτα πήρε ένα ποτήρι κι αφού ευχαρίστησε, είπε: «Πάρτε το αυτό και μοιράστε το μεταξύ σας,
18 γιατί σας πληροφορώ πως ποτέ πια δε θα πιω από το προϊόν αυτό του αμπελιού, ώσπου να έρθει η βασιλεία του Θεού».
19 Πήρε κατόπιν το ψωμί κι αφού ευχαρίστησε, το έκοψε κομμάτια και τους το έδωσε λέγοντας: «Αυτό είναι το σώμα μου, που προσφέρεται για χάρη σας. Να το κάμνετε αυτό σε ανάμνησή μου».
20 Παρόμοια, μετά που δείπνησαν, πήρε και το ποτήρι και είπε: «Το ποτήρι αυτό είναι η Καινούργια Διαθήκη που συνάπτεται με βάση το αίμα μου, το οποίο χύνεται για χάρη σας.»
( Λου κβ΄ 14-21 )
Ο δε Παύλος λέει ότι:
«23 Γιατί εγώ παρέλαβα από τον Κύριο ακριβώς εκείνο το οποίο και σας παρέδωσα. Ότι δηλαδή, ο Κύριος Ιησούς, τη νύχτα που ήταν να παραδοθεί, πήρε ψωμί,
24 και αφού ευχαρίστησε, το έκοψε και είπε: «Πάρτε, φάτε. Αυτό είναι το σώμα μου, που θυσιάζεται για χάρη σας. Αυτό να κάνετε σε ανάμνησή μου».
25 Παρόμοια πήρε και το ποτήρι μετά από το δείπνο, και είπε: «Αυτό το ποτήρι είναι η Νέα Διαθήκη, που επικυρώνεται με το αίμα μου. Αυτό να κάνετε κάθε φορά που πίνετε στην ανάμνησή μου».
26 Γιατί, βέβαια, κάθε φορά που τρώτε το ψωμί τούτο και πίνετε τούτο το ποτήρι, το θάνατο του Κυρίου διακηρύττετε, μέχρι που να ξανάρθει.
27 Επομένως, όποιος τρώει το ψωμί αυτό ή πίνει το ποτήρι αυτό του Κυρίου ανάξια, θα είναι ένοχος ασέβειας απέναντι στο σώμα και το αίμα του Κυρίου.
28 Ας εξετάζει, λοιπόν, ο καθένας τον εαυτό του και μόνο τότε να τρώει από το ψωμί και να πίνει από το ποτήρι.
29 Γιατί, όποιος τρώει και πίνει ανάξια, τρώει και πίνει τιμωρία για τον εαυτό του, επειδή δε διακρίνει το σώμα του Κυρίου.
30 Γι' αυτό και υπάρχουν ανάμεσά σας πολλοί αδύνατοι και άρρωστοι και πεθαίνουν αρκετοί!
31 Γιατί, αν πραγματικά εξετάζαμε τους εαυτούς μας, δε θα τιμωρούμασταν.
32 Κι όταν μας τιμωρεί, μας σωφρονίζει ο Κύριος, ώστε να μην καταδικαστούμε μαζί με τον κόσμο.
33 Επομένως, αδελφοί μου, όταν μαζεύεστε για να φάτε, να περιμένετε ο ένας τον άλλο.
34 Κι αν κάποιος πεινάει, ας τρώει στο σπίτι του, για να μην καταλήγουν σε τιμωρία σας οι συναθροίσεις που κάνετε. Όσο για τα υπόλοιπα, θα τα διευθετήσω όταν έρθω.» ( Α Κορ ια 23-34 )
Κατά την εντολή του κάθε εβδομάδα, την ημέρα της ανάστασης, ο πιστός παρουσιάζεται ενώπιον του Θεού εις ανάμνηση των παθημάτων του, ( Πρα κ΄7 ) και γιορτάζει τρώγοντας τον άρτο ( που είναι το σώμα του Χριστού) και τον οίνο (που είναι το αίμα του χριστού).
Όσοι μετέχουν σ αυτό το τραπέζι καταγγέλλουν το θάνατο του Κυρίου, αυτό πρέπει να γίνεται μέχρι να ξανάρθει ο Χριστός, ονομάζεται δε «Κυριακός δείπνος»
Αυτή είναι η γιορτή των Χριστιανών, η γιορτή του θριάμβου ( Κολ β΄13-16 ) που πρέπει να γιορτάζεται μέχρι να έλθει για δεύτερη φορά ο Χριστός στη γη, σύμφωνα με τον προφητικό Λόγο. ( Α Κορ ια΄ 6 )
«7 Γιατί, πραγματικά, το δικό μας το Πάσχα είναι το ότι για μας θυσιάστηκε ο Χριστός.
8 Επομένως ας γιορτάζουμε όχι πια με παλιό προζύμι ούτε με προζύμι κακίας και πονηρίας, αλλά με απαλλαγμένη από προζύμι ειλικρίνεια και αλήθεια.» ( Α Κορ ε΄7-9 )
Από την ίδρυση της Εκκλησίας βλέπουμε να εορτάζουν το Πάσχα τους κάνοντας το δείπνο του Χριστού με άρτο και με οίνο, το δείπνο αυτό τον ονόμαζαν «Κυριακόν δείπνον»( Α Κορ ια΄ 20).
Η νηστεία πριν το δείπνο ήταν προαιρετική για τον άνθρωπο που μεταλάμβανε ( Α κορ ια΄33-34)
Η ημέρα που γιόρταζαν ήταν «τη μια των σαββατων» ( Πρά κ΄7) που σημαίνει η πρώτη ημέρα της εβδομάδος.
Αργότερα ο Απόστολος Ιωάννης το 96 μ.Χ. ονομάζει την ημέρα αυτή «Κυριακή ημέρα» (Αποκ α΄ 10 ) γιατί οι Χριστιανοί γιόρταζαν το χριστιανικό Πάσχα και ήταν μέτοχοι του Κυριακού δείπνου.
Από τότε μέχρι σήμερα κατά τους Χριστιανούς η ημέρα αυτή ονομάζεται Κυριακή.
Ο εορτασμός τους επόμενους αιώνες
Αργότερα μετά την αναχώρηση των αποστόλων η ημέρα εορτασμού του Πάσχα γέννησε ζητήματα και έριδες.
Κάτω από την επιρροή του Ιουδαϊσμού άρχισε να εορτάζεται σαν ξεχωριστή εορτή εκτός της Κυριακής μία ημέρα το χρόνο την ημέρα του Ιουδαϊκού Πάσχα, αλλά με Χριστιανικό τρόπο.
Στην Μικρά Ασία εόρταζαν την ημέρα της σταύρωσης κατά την Ιουδαϊκή ημέρα που δεν ήταν πάντα Κυριακή, ( Εκκλ ιστ Ευσεβίου 5,23,1,24,9 ) ενώ στη Δύση την Κυριακή ημέρα της Ανάστασης, από το 335 και μετά επικράτησε αυτή η γιορτή να είναι μόνο Κυριακή,
Οι διασκορπισμένοι Ιουδαίοι ( μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. ) μετά από το μισό του δεύτερου αιώνα άρχισαν να επηρεάζουν τους Χριστιανούς στο θέμα της εορτής του Πάσχα.
Οι Ιουδαϊζοντες Χριστιανοί της Μ. Ασίας στο τέλος του β΄ αιώνα άρχισαν να τρώνε το δείπνο του Πάσχα τα ξημερώματα της 15ης του πρώτου Εβραϊκού μήνα (Όταν ο αλέκτωρ φωνήσει) δηλ όταν φωνάξει ο κόκορας (επιστ Αποστόλων 54,5 ) ότι ημέρα κι αν ήταν.
Οι άλλοι Χριστιανοί της ανατολής και της Δύσης άρχισαν και αυτοί να γιορτάζουν τον εβραϊκό μήνα αλλά την ημέρα της Κυριακής που ήταν και η ημέρα της ανάστασης. Ονόμαζαν δε τους Χριστιανούς της Μ. Ασίας «Τεσσαρεσκαιδεκατίτας»
Ο Πολύκαρπος επίσκοπος Σμύρνης το 154-155 ήλθε σε αντίθεση μετά του επισκόπου Ρώμης Ανικήτου για το θέμα αυτό. ( βλέπε εκκλ ιστ Ευσεβίου 5,25,16 ).
Οι χριστιανοί ακολούθησαν τους Ιουδαίους στο καθορισμό της ημέρας του Πάσχα.
Οι Ιουδαίοι γιόρταζαν το Πάσχα τους την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία, οι δε χριστιανοί την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της εαρινής ισημερίας.
Οι Ιουδαίοι στηριζόταν ολότελα στα επιτόπια εθνικά ημερολόγια για την αρχή του πρώτου μήνα με αποτέλεσμα η Κυριακή του Πάσχα να πέφτει άλλοτε πριν και άλλοτε μετά την πρώτη πανσέληνο.( προβλ Μ. Αθανασίου , περί συνόδων, κεφ 5 )
Αυτοί που γιόρταζαν πριν την πανσέληνο ονομάστηκαν «Πρωτοπασχίται»
Στις αρχές του τρίτου αιώνα επιχείρησαν κάποιοι χριστιανοί να κάνουν δικό τους υπολογισμό όπως ήταν ο Ιππόλυτος όπου με μαθηματικά όριζε σειρά ημερομηνιών σε μια περίοδο 16 ετών που ονομάστηκε «Πασχάλιος Κύκλος»
Αργότερα δε στο τέλος του τρίτου αιώνα ο Αυγουστάλης εισήγαγε ένα ακριβέστερο Πασχάλιο Κύκλο με περίοδο 84ων ετών .
Τον Κύκλο αυτό αποδέχτηκε η ρωμαϊκή εκκλησία στη σύνοδο της Αρελάτης το 314 μ.Χ.
Στο τέλος του τρίτου αιώνα ο διακεκριμένος μαθηματικός και αστρονόμος Ανατόλιος, επίσκοπος Λαοδικείας, εισήγαγε τον πασχάλιο Κύκλο 19 ετών του Αθηναίου Μέτωνος το 432 π.χ. σ αυτό τον κύκλο υπάρχει μεγαλύτερη ακρίβεια και τον αποδέχτηκε η ανατολική εκκλησία.
Υπήρχαν κι Άλλα αίτια για την διαφορά της ημέρα του εορτασμού, όπως το να συμπίπτει η όχι με το εβραϊκό Πάσχα.
Στο Ρωμαϊκό κράτος για πρώτη φορά οι Χριστιανικές εορτές έγιναν εθνικές όταν ο Κων/νος έγινε μονοκράτορας.
Ο τρόπος του εορτασμού άλλαξε σταδιακά από το τέλος του β αιώνα μέχρι τον τέταρτο αιώνα.
Σ αυτό το διάστημα βλέπουμε ένα ανακάτεμα ( από τα πολλά που έγιναν εκείνη την εποχή ) της Ιουδαϊκής εορτής με την χριστιανική.
Στη συνέχεια μέσα στους αιώνες, διάφορες τοπικές προσθήκες ( όπως οι λιτανείες, νηστείες, λαμπάδες, ψητά αρνιά, κόκκινα αυγά, μπαμ μπουμ, και πολλά άλλα) που αργότερα γενικεύτηκαν η παρέμειναν ως τοπικά έθιμα μας έδωσαν την σημερινή μορφή.
Οι περισσότεροι ονομαζόμενοι χριστιανοί γιορτάζουν την γιορτή της ελευθερίας, ενώ ταυτόχρονα είναι δούλοι της αμαρτίας, γι αυτούς το Πάσχα είναι απλώς μια αργία που απολαμβάνουν χωρίς να έχουν πραγματική συναίσθηση, πολλοί μάλιστα το ρίχνουν στην κραιπάλη και τη μέθη.
Μια άλλη μερίδα ασχολείται αυτές τις ημέρες με τα του Θεού συγκινείτε με τη σταύρωση και την ανάσταση και μετά στα ίδια σαν ακροατές επιλήσμονες.
Υπάρχουν και οι κατ επίγνωση χριστιανοί που γιορτάζουν κατά τον ευαγγελικό τρόπο.
Σήμερα το Πάσχα σε γενικές γραμμές, από την μεγαλύτερη μερίδα του χριστιανικού κόσμου δεν εορτάζεται σύμφωνα με την ουσία ούτε κατά τον τύπο του ευαγγελίου, παρόλα αυτά η ανάσταση του Χριστού θεωρείται ως το κορυφαίο γεγονός και το ποιο πολυσυζητημένο στην ανθρώπινη ιστορία.
Πηγή μέρους του κειμένου: https://www.e-fos.gr/pgs/newsshow_001.asp?ID=107&PAGE=1&LANG=30&HAUS=10&TYPE=6
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.