28-05-09
10:43
συμφωνώ απόλυτα με την iols-μπράβο σου, τα λές πολύ καλά.
Τώρα για το επίθετο σιδηρόδρομο-ρε παιδιά, όχι και σιδηρόδρομο-δύο ονόματα είναι και θα ακούγεται σαν ένα. Και τέλος πάντων μπροστά σε όλα αυτά τα σοβαρά πράγματα που έχουν λεχθεί, η 'ηχώ' του επιθέτου θα ήταν το τελευταίο που θα με ένοιαζε...
Τώρα για το επίθετο σιδηρόδρομο-ρε παιδιά, όχι και σιδηρόδρομο-δύο ονόματα είναι και θα ακούγεται σαν ένα. Και τέλος πάντων μπροστά σε όλα αυτά τα σοβαρά πράγματα που έχουν λεχθεί, η 'ηχώ' του επιθέτου θα ήταν το τελευταίο που θα με ένοιαζε...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
23-05-09
09:09
Ισα Ισα φίλε μου, το ένα όνομα δίχνει αυτόν που θέλει να υπερισχυεί στη θέση μέσα στην οικογένεια αλλά πιο πολύ και κοινωνικά. Εκεί θα δείς τα προβλήματα ανταγωνισμού που λές. Διότι φίλε μου 'ο καταπιεζόμενος είναι ο μεγαλύτερος καταπιεστής', και οι γυναίκες τις οποίες η κοινωνία τις καταπιέζει με διάφορους τέτοιους ρόλους (ο ρόλος της παντρεμένης, ο ρόλος της νοικοκυράς, ο ρόλος της συζύγου, ο ρόλος της μητέρας) γίνονται μέσα στη σχέση οι μεγαλύτεροι καταπιεστές. Κάποια στιγμή ενώ έχει δεχτεί πως ο ρόλος της είναι να υπομένει καταπιεστικές καταστάσεις αποφασίζει να επαναστατίσει-αυτό να δείς τι αντίκτυπο έχει στα παιδιά!
Ξέρεις πόσο πολύ η κοινωνία προσπαθεί να μας βάλει ανταγωνισμό στη σχέση μας απο τότε που πανρευτήκαμε; δεν θα το πιστεύεις φίλε μου. Εγώ με τον άνδρα μου δεν έχουμε ανταγωνισμούς, ούτε προσπαθεί να υπερισχυεί αυτός, δεν έχει τέτοια θέματα. Ενώ όμως πριν παντρευτούμε η εικόνα μια δυναμικής, ανεξάρτητης γυναίκας ήταν άξια θαυμασμού, μόλις παντρευτήκαμε προσπάθησαν να με εξαφανίσουν. Σαν σύζυγος βλέπεις, η δυναμική και ανεξάρτητη γυναίκα έγινε απειλή στην εικόνα μιας πατριαρχικής οικογένειας. Πώς θα αισθανόσουν εσύ απο την ημέρα που θα παντρευτείς η κοινωνία να σε φωνάζει ξαφνικά κύριε παπαδόπουλε (με το όνομα της συζύγου δηλαδή)-έστω και εάν εσένα σε λένε εδώ και 30 χρόνια καραμήτσο! Σου στέλνουν επιστολές στο σπίτι με προς κύριο και κυρία παπαδοπούλου. Σε παίρνουν τηλέφωνο απο το σχολείο και ζητάνε τον κύριο παπαδόπουλο. Η οικογένεια σου (εάν είσαι γυναίκα ειδικά) πλέον έχει διαφορετικό επίθετο απο εσένα. Οι αδερφές δηλαδή έχουν η κάθε μία και ένα νέο επίθετο! Στη φορολογική δήλωση ξαφνικά μπαίνει το όνομα σου κάτω απο του υπόχρεου, ασχετο εάν εργάζεσαι ή ο άνδρας δεν εργάζεται. Τα συγγενολόγια περιμένουν το πρώτο αγόρι που θα τον λένε παπαδόπουλο! Σε οποιεσδήποτε αιτήσεις του παιδιού ζητάνε μόνο το όνομα του πατέρα, άντε και το μικρό όνομα της μητέρας-Πολλά, πολλά πάρα πολλά τέτοια.
Εγώ και ο άνδρας μου δεν έχουμε ανταγωνισμούς και είμαστε υπερβολικά υγιείς στη σχέση μας με άλλα ζευγάρια που έχουν παιδιά. Δεν υπάρχουν ζήλιες. Εγώ προσωπικά πιστεύω πως γυναίκες και άνδρες είμαστε ίσοι. Δε πιστεύω πως το ένα φύλο είναι ανώτερο απο το άλλο-Τέλος πάντων, είναι όντως πολλά τα θέματα τα οποία τα αντιμετωπίζει η γυναίκα ως προς τους ρόλους που προανέφερα. Υπάρχουν κι άλλα κοινωνικά θέματα πάντα που τα αντιμετωπίζουν και οι άνδρες!
Ξέρεις πόσο πολύ η κοινωνία προσπαθεί να μας βάλει ανταγωνισμό στη σχέση μας απο τότε που πανρευτήκαμε; δεν θα το πιστεύεις φίλε μου. Εγώ με τον άνδρα μου δεν έχουμε ανταγωνισμούς, ούτε προσπαθεί να υπερισχυεί αυτός, δεν έχει τέτοια θέματα. Ενώ όμως πριν παντρευτούμε η εικόνα μια δυναμικής, ανεξάρτητης γυναίκας ήταν άξια θαυμασμού, μόλις παντρευτήκαμε προσπάθησαν να με εξαφανίσουν. Σαν σύζυγος βλέπεις, η δυναμική και ανεξάρτητη γυναίκα έγινε απειλή στην εικόνα μιας πατριαρχικής οικογένειας. Πώς θα αισθανόσουν εσύ απο την ημέρα που θα παντρευτείς η κοινωνία να σε φωνάζει ξαφνικά κύριε παπαδόπουλε (με το όνομα της συζύγου δηλαδή)-έστω και εάν εσένα σε λένε εδώ και 30 χρόνια καραμήτσο! Σου στέλνουν επιστολές στο σπίτι με προς κύριο και κυρία παπαδοπούλου. Σε παίρνουν τηλέφωνο απο το σχολείο και ζητάνε τον κύριο παπαδόπουλο. Η οικογένεια σου (εάν είσαι γυναίκα ειδικά) πλέον έχει διαφορετικό επίθετο απο εσένα. Οι αδερφές δηλαδή έχουν η κάθε μία και ένα νέο επίθετο! Στη φορολογική δήλωση ξαφνικά μπαίνει το όνομα σου κάτω απο του υπόχρεου, ασχετο εάν εργάζεσαι ή ο άνδρας δεν εργάζεται. Τα συγγενολόγια περιμένουν το πρώτο αγόρι που θα τον λένε παπαδόπουλο! Σε οποιεσδήποτε αιτήσεις του παιδιού ζητάνε μόνο το όνομα του πατέρα, άντε και το μικρό όνομα της μητέρας-Πολλά, πολλά πάρα πολλά τέτοια.
Εγώ και ο άνδρας μου δεν έχουμε ανταγωνισμούς και είμαστε υπερβολικά υγιείς στη σχέση μας με άλλα ζευγάρια που έχουν παιδιά. Δεν υπάρχουν ζήλιες. Εγώ προσωπικά πιστεύω πως γυναίκες και άνδρες είμαστε ίσοι. Δε πιστεύω πως το ένα φύλο είναι ανώτερο απο το άλλο-Τέλος πάντων, είναι όντως πολλά τα θέματα τα οποία τα αντιμετωπίζει η γυναίκα ως προς τους ρόλους που προανέφερα. Υπάρχουν κι άλλα κοινωνικά θέματα πάντα που τα αντιμετωπίζουν και οι άνδρες!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
23-05-09
01:19
Φίλε μου,
για το 1. μπορεί όχι όλες, αλλά σίγουρα οι πιο πολλές
για το 2. προσωπική σου άποψη όντως. Σε εκτιμώ επειδή λές πως δε σε πειράζει να πάρει και της γυναίκας. Δε ξέρω βέβαια έαν στη πράξη το έκανες ποτέ αυτό (εάν κατάφερνες να ξεπεράσεις τα στερεότυπα)-να δώσεις της γυναίκας σου το επίθετο στα παιδιά... Εαν δε σε πειράζει όντως, τότε ρίξε νόμισμα όταν έρθει ο καιρός (εφόσον δεν σου αρέσουν τα δύο κι εφόσον βρίσκεις σύμφωνη τη σύζυγο). Πάντως μη νομίζεις πως υπάρχουν πολλοί άνδρες σαν κι εσένα που λένε πως δε τους νοιάζει για το επίθετο... δες το λίγο πιο γενικά το θέμα-μακάρι να ήταν έτσι τα πράγματα, αλλά δεν είναι...Πάντως μπράβο σου έαν το πιστεύεις αυτό, δείχνεις πως δεν έχεις θέματα ανωτερότητας-η πράξη θα μας πίσει όμως!!!
Τα παιδιά μου έχουν δύο επίθετα αλλά είναι ένα, εάν με καταλαβαίνεις.... Είναι ΕΝΑ σύνθετο επίθετο. Ούτε τον άνδρα μου θα τον πείραζε να βάλουμε μόνο το δικό μου, αλλά το θεωρώ σωστό και δίκαιο να πάρει και των δύο.
για το 1. μπορεί όχι όλες, αλλά σίγουρα οι πιο πολλές
για το 2. προσωπική σου άποψη όντως. Σε εκτιμώ επειδή λές πως δε σε πειράζει να πάρει και της γυναίκας. Δε ξέρω βέβαια έαν στη πράξη το έκανες ποτέ αυτό (εάν κατάφερνες να ξεπεράσεις τα στερεότυπα)-να δώσεις της γυναίκας σου το επίθετο στα παιδιά... Εαν δε σε πειράζει όντως, τότε ρίξε νόμισμα όταν έρθει ο καιρός (εφόσον δεν σου αρέσουν τα δύο κι εφόσον βρίσκεις σύμφωνη τη σύζυγο). Πάντως μη νομίζεις πως υπάρχουν πολλοί άνδρες σαν κι εσένα που λένε πως δε τους νοιάζει για το επίθετο... δες το λίγο πιο γενικά το θέμα-μακάρι να ήταν έτσι τα πράγματα, αλλά δεν είναι...Πάντως μπράβο σου έαν το πιστεύεις αυτό, δείχνεις πως δεν έχεις θέματα ανωτερότητας-η πράξη θα μας πίσει όμως!!!
Τα παιδιά μου έχουν δύο επίθετα αλλά είναι ένα, εάν με καταλαβαίνεις.... Είναι ΕΝΑ σύνθετο επίθετο. Ούτε τον άνδρα μου θα τον πείραζε να βάλουμε μόνο το δικό μου, αλλά το θεωρώ σωστό και δίκαιο να πάρει και των δύο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
23-05-09
00:57
έχεις δίκαιο, απλά είχα έμπνευση
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
23-05-09
00:40
Δεν είναι απλό το θέμα των επιθέτων παιδιά! Δεν είναι αιωρούμενο! Υπάρχει υπόβαθρο κάτω απο την παράδοση! Ναι, εντάξει, εφόσον το ζευγάρι επιθυμεί να δώσει του πατέρα, να το κάνει! Γιατί δίνετε του πατέρα όμως, το έχει κανείς σκεφτεί αυτό;
Στα παλιά τα χρόνια, οι γυναίκες οι οποίες δεν είχαν ίσα δικαιώματα, είχαν ένα και μοναδικό ρόλο στη ζωή τους: να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά. Οι άνδρες έπρεπε να επαγγελματιστούν και να βρούν μια καλή γυναίκα για να συνεχίσουν τη γενιά τους. Οι γυναίκες λοιπόν τότε ήταν τα "εκκολαπτήρια" των γενεών των ανδρών. Ηταν ξεκάθαρο-δεν ήταν ξεχωριστές προσωπικότητες, ανεξάρτητα άτομα. Ηταν κοριτσάκια τα οποία μέσα απο το γάμο αποκτούσαν κύρος, οικονομικό υπόβαθρο και ταυτότητα-αυτήν του άνδρα τους.
Τώρα πια, ειδικά μετά τη δεκαετία του 60' όπου οι γυναίκες απέκτησαν το δικαίωμα ψήφου, και στην ελλάδα το 1985 όπου άλλαξε το οικογενειακό δίκαιο το οποίο ήταν δημιούργημα πατριαρχικής κοινωνίας και το οποίο όριζε τον άνδρα ως υπεύθυνο για την οικονομική κατάσταση της οικογένειας, έχουν γίνει πάρα πολλές αλλαγές νομοθετικά για να βοηθήσουν τις γυναίκες να αποκτήσουν κι αυτές τον ίδιο σεβασμό όπως αυτόν που έχουν οι άνδρες. Τώρα πια, οι γυναίκες δε παντρεύονται μικρές, σπουδάζουν, είναι ολοκληρωμένα άτομα, ανεξάρτητα πολλές φορές και δεν 'ανήκουν' πλέον στον σύζυγο τους.
Είναι λοιπόν αυτονόητο πως μια γυναίκα θα κρατήσει το επίθετο της. Και γιατί το παιδί να μην έχει και των δύο; Το ένα επίθετο προσδιορίζει την μια οικογένεια και το ένα γενεολογικό δέντρο. Το να είναι κάποιος λοιπόν 'παραδοσιακός' πρέπει να δεχτεί πως είναι εκκολαπτήριο της γενιάς του συζύγου και ότι άλλο συνεπάγεται με αυτό. Εάν λοιπόν αποκαλείτε 'παραδιοσιακούς' τους εαυτούς σας θα έπρεπε να σκεφτείτε σε πιο ευρεία έννοια σε τι καταστάσεις μπορεί να σας φέρει αυτό όπου εφόσον το υποστηρίζετε δεν θα έπρεπε και να αντιδράτε...Παράδειγμα: μια κοπέλα η οποία αποκαλείτε παραδοσιακή, είναι η ίδια με αυτή που ο σύζυγος μπορεί να θέλει να αφήσει τη δουλειά της μετά τη γέννηση του παιδιού τους. Μία γυναίκα τέτοια δε πρέπει να έχει παράπονο εαν ο σύζυγος θέλει να έχει το πάνω χέρι στις αποφάσεις, η εαν πιστέυει ο σύζυγος πως είναι ανώτερος απο αυτή...ή πιο έξυπνος, ή πως η δική του επαγγελματική κατάρτιση είναι πιο σημαντική, κτλ. Απο την άλλη, μια γυναίκα που λέει πως δεν είναι παραδοσιακή, δεν θα έπρεπε να περιμένει απο τον σύζυγο να τις ανοίγει τις πόρτες και να είναι αυτός ο μόνος υπεύθυνος για την οικονομική θέση της οικογένειας....
Εαν θέλετε λοιπόν να είστε ένα άτομο ανεξάρτητο, με τη δική σας προσωπικότητα και ο γάμος να μη σημαίνει το τέλος της ταυτότητας σας, δεν είναι κακό να θέλετε να πάρουν τα παιδιά σας και το όνομα σας... Η μάνα έκανε το παιδί, ή το παιδί τη μάνα; Υπάρχει και η μητέρα ως γονέας, γιατί να μη δώσει κι αυτή το επίθετο της στο παιδί της; Το παιδί δεν είναι απόκτημα και των δύο; γιατί να σβήνεται η μητέρα λοιπόν στη σημερινή κοινωνία όπου θέλουμε ισότητα και σεβασμό για την προσωπικότητα του καθε ατόμου; Η παράδοση αυτή είναι βασισμένη σε μια πατριαρχική κοινωνία, όπου ο άνδρας είναι το ισχυρό φύλο και η γυναίκα το ασθενές. Απλώς παρατηρώ πως οι γυναίκες φέρνουν μεγάλη αντίσταση στην μετάβαση τους σε μια κοινωνία ίσων ευκαιριών και με κάνει και αναρωτιέμαι...
Εάν δώσετε στο αγόρι σας δύο επίθετα τότε το παιδί σας όταν κάνει παιδί με τη σειρά του θα επιλέξει ένα απο τα δύο να του δώσει μαζί με της συζύγου του. Απλα πρέπει να είστε εντελώς ουδέτεροι και να μην σας ενοχλήσει για το πιο επίθετο θα επιλέξει το παιδί σας. Εχετε σκεφτεί γιατι στο παραδοσιακό 'κρεβάτι' πριν το γάμο βάζουν ένα αγοράκι επάνω; Για να βγεί το πρώτο αγόρι (και να συνεχιστεί η οικογένεια). Εχετε σκεφτεί πως το κοριτσάκι δεν είναι το προτιμότερο με αυτή τη λογική; Ειναι σωστό αυτό; Εχετε σκεφτεί πως όταν παντρευτείτε η κοινωνία σας κατατάσσει στην οικογένεια του άνδρα? Δεν σας ενοχλεί που στη φορολογική δήλωση αποκαλούν τον σύζυγο "ο υπόχρεος" κι εσάς "η σύζυγος" ενώ είστε και οι δύο ισότιμοι πολίτες; Δεν σας πειράζει που οι γονείς και τα πεθερικά περιμένουν να κάνετε αγοράκι; Κι εάν κάνετε κορίτσι, μπορεί και να ακούσετε: ε εντάξει, δε πειράζει, το επόμενο θα είναι αγόρι! Δεν σας ενοχλεί που μόλις παντρευτείτε αυτοπροσδιορίζεστε με το όνομα του συζύγου; Είναι πολλά τα θέματα, δεν είναι απλό να πετάτε το επιθετό σας -εαν ήταν απλό το θέμα, δεν θα ενοχλούσε να το 'πετούσαν' έτσι και οι άνδρες. ¨Ομως βλέπετε πως για τους άνδρες, το επίθετο σημαίνει πολλά, γιατί για τις γυναίκες όχι; Είστε γυναίκες και δεν σας ενοχλούν αυτα; Σκεφτείτε το.
Στα παλιά τα χρόνια, οι γυναίκες οι οποίες δεν είχαν ίσα δικαιώματα, είχαν ένα και μοναδικό ρόλο στη ζωή τους: να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά. Οι άνδρες έπρεπε να επαγγελματιστούν και να βρούν μια καλή γυναίκα για να συνεχίσουν τη γενιά τους. Οι γυναίκες λοιπόν τότε ήταν τα "εκκολαπτήρια" των γενεών των ανδρών. Ηταν ξεκάθαρο-δεν ήταν ξεχωριστές προσωπικότητες, ανεξάρτητα άτομα. Ηταν κοριτσάκια τα οποία μέσα απο το γάμο αποκτούσαν κύρος, οικονομικό υπόβαθρο και ταυτότητα-αυτήν του άνδρα τους.
Τώρα πια, ειδικά μετά τη δεκαετία του 60' όπου οι γυναίκες απέκτησαν το δικαίωμα ψήφου, και στην ελλάδα το 1985 όπου άλλαξε το οικογενειακό δίκαιο το οποίο ήταν δημιούργημα πατριαρχικής κοινωνίας και το οποίο όριζε τον άνδρα ως υπεύθυνο για την οικονομική κατάσταση της οικογένειας, έχουν γίνει πάρα πολλές αλλαγές νομοθετικά για να βοηθήσουν τις γυναίκες να αποκτήσουν κι αυτές τον ίδιο σεβασμό όπως αυτόν που έχουν οι άνδρες. Τώρα πια, οι γυναίκες δε παντρεύονται μικρές, σπουδάζουν, είναι ολοκληρωμένα άτομα, ανεξάρτητα πολλές φορές και δεν 'ανήκουν' πλέον στον σύζυγο τους.
Είναι λοιπόν αυτονόητο πως μια γυναίκα θα κρατήσει το επίθετο της. Και γιατί το παιδί να μην έχει και των δύο; Το ένα επίθετο προσδιορίζει την μια οικογένεια και το ένα γενεολογικό δέντρο. Το να είναι κάποιος λοιπόν 'παραδοσιακός' πρέπει να δεχτεί πως είναι εκκολαπτήριο της γενιάς του συζύγου και ότι άλλο συνεπάγεται με αυτό. Εάν λοιπόν αποκαλείτε 'παραδιοσιακούς' τους εαυτούς σας θα έπρεπε να σκεφτείτε σε πιο ευρεία έννοια σε τι καταστάσεις μπορεί να σας φέρει αυτό όπου εφόσον το υποστηρίζετε δεν θα έπρεπε και να αντιδράτε...Παράδειγμα: μια κοπέλα η οποία αποκαλείτε παραδοσιακή, είναι η ίδια με αυτή που ο σύζυγος μπορεί να θέλει να αφήσει τη δουλειά της μετά τη γέννηση του παιδιού τους. Μία γυναίκα τέτοια δε πρέπει να έχει παράπονο εαν ο σύζυγος θέλει να έχει το πάνω χέρι στις αποφάσεις, η εαν πιστέυει ο σύζυγος πως είναι ανώτερος απο αυτή...ή πιο έξυπνος, ή πως η δική του επαγγελματική κατάρτιση είναι πιο σημαντική, κτλ. Απο την άλλη, μια γυναίκα που λέει πως δεν είναι παραδοσιακή, δεν θα έπρεπε να περιμένει απο τον σύζυγο να τις ανοίγει τις πόρτες και να είναι αυτός ο μόνος υπεύθυνος για την οικονομική θέση της οικογένειας....
Εαν θέλετε λοιπόν να είστε ένα άτομο ανεξάρτητο, με τη δική σας προσωπικότητα και ο γάμος να μη σημαίνει το τέλος της ταυτότητας σας, δεν είναι κακό να θέλετε να πάρουν τα παιδιά σας και το όνομα σας... Η μάνα έκανε το παιδί, ή το παιδί τη μάνα; Υπάρχει και η μητέρα ως γονέας, γιατί να μη δώσει κι αυτή το επίθετο της στο παιδί της; Το παιδί δεν είναι απόκτημα και των δύο; γιατί να σβήνεται η μητέρα λοιπόν στη σημερινή κοινωνία όπου θέλουμε ισότητα και σεβασμό για την προσωπικότητα του καθε ατόμου; Η παράδοση αυτή είναι βασισμένη σε μια πατριαρχική κοινωνία, όπου ο άνδρας είναι το ισχυρό φύλο και η γυναίκα το ασθενές. Απλώς παρατηρώ πως οι γυναίκες φέρνουν μεγάλη αντίσταση στην μετάβαση τους σε μια κοινωνία ίσων ευκαιριών και με κάνει και αναρωτιέμαι...
Εάν δώσετε στο αγόρι σας δύο επίθετα τότε το παιδί σας όταν κάνει παιδί με τη σειρά του θα επιλέξει ένα απο τα δύο να του δώσει μαζί με της συζύγου του. Απλα πρέπει να είστε εντελώς ουδέτεροι και να μην σας ενοχλήσει για το πιο επίθετο θα επιλέξει το παιδί σας. Εχετε σκεφτεί γιατι στο παραδοσιακό 'κρεβάτι' πριν το γάμο βάζουν ένα αγοράκι επάνω; Για να βγεί το πρώτο αγόρι (και να συνεχιστεί η οικογένεια). Εχετε σκεφτεί πως το κοριτσάκι δεν είναι το προτιμότερο με αυτή τη λογική; Ειναι σωστό αυτό; Εχετε σκεφτεί πως όταν παντρευτείτε η κοινωνία σας κατατάσσει στην οικογένεια του άνδρα? Δεν σας ενοχλεί που στη φορολογική δήλωση αποκαλούν τον σύζυγο "ο υπόχρεος" κι εσάς "η σύζυγος" ενώ είστε και οι δύο ισότιμοι πολίτες; Δεν σας πειράζει που οι γονείς και τα πεθερικά περιμένουν να κάνετε αγοράκι; Κι εάν κάνετε κορίτσι, μπορεί και να ακούσετε: ε εντάξει, δε πειράζει, το επόμενο θα είναι αγόρι! Δεν σας ενοχλεί που μόλις παντρευτείτε αυτοπροσδιορίζεστε με το όνομα του συζύγου; Είναι πολλά τα θέματα, δεν είναι απλό να πετάτε το επιθετό σας -εαν ήταν απλό το θέμα, δεν θα ενοχλούσε να το 'πετούσαν' έτσι και οι άνδρες. ¨Ομως βλέπετε πως για τους άνδρες, το επίθετο σημαίνει πολλά, γιατί για τις γυναίκες όχι; Είστε γυναίκες και δεν σας ενοχλούν αυτα; Σκεφτείτε το.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.