Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
29-05-09
00:02
Θα απαντήσω καθ' ότι την είδα και πρόσφατα:
Το "Άρωμα γυναίκας" είναι μια ταινία η οποία διασώζεται κυρίως από το ταλέντο του Αλ Πατσίνο. Το σενάριο είναι φρονώ το σημείο στο οποίο πάσχει περισσότερο: Βρίθει αναληθοφανειών. Ένας νέος σπουδαστής αναλαμβάνει τη φροντίδα ενός τυφλού και παράξενου συνταξιούχου στρατιωτικού. Αυτός τον πηγαίνει στη Ν. Υόρκη όπου τον μυεί στην πολυτελή ζωή και του δείχνει ότι παρ'ότι τυφλός, δε διστάζει να κάνει πράγματα τα οποία είναι αδύνατον να κάνει κάποιος όταν είναι τυφλός: Χορεύει τανγκο, οδηγεί τη Φερράρι! Αναπτύσσεται μαζί τους μια ιδιαίτερη σχέση και τελικά είναι αυτός ο οποίος ξελασπώνει το νέο από τη δεινή θέση στην οποία έχει βρεθεί στο κολέγιο στο οποίο σπουδάζει!
Αναληθοφάνειες:
1. Δε δικαιολογούνται πουθενά τα απίστευτα πολλά χρήματα τα οποία ξοδεύει στη Ν. Υόρκη ο «θείος Φράνκι» δεδομένου του ότι μένει σε μια μικρή κάμαρα.
2. Είπαμε ότι παρ' ότι τυφλός, δεν έχει χάσει την αγάπη του για ζωή, αλλά αυτά που κάνει είναι κάπως τραβηγμένα (ιδίως εκεί όπου οδηγεί τη Φερράρι!)
3. Η αγόρευσή του ενώπιον του συμβουλίου του κολεγίου όπου φοιτά ο νεαρός, ναι μεν είναι πολύ συγκινητική, αλλά αμφιβάλλω αν σε πραγματικές συνθήκες θα μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα
Φυσικά να μην πω ότι οι άλλοι ηθοποιοί (ποιοί άλλοι ηθοποιοί δηλαδή, ουσιαστικά στι 95% της ταινίας παίζει ο Αλ Πατσίνο με το νεαρό), είναι 2 επίπεδα κάτω από τον Αλ Πατσίνο πράγμα το οποίο κάνει την ταινία να μην είναι ισορροπημένη ως προς τις ερμηνείες. Αν βγάλεις δηλαδή τον Αλ Πατσίνο, μένει μια ταινία αντιγραφή κατά κάποιον τρόπο του «Κύκλου των χαμένων ποιητών» (όχι ως προς το σενάριο βέβαια αλλά ως προς τη θεματολογία την οποία χρησιμοποιεί. Ελπίζω να σας κάλυψα.
Το "Άρωμα γυναίκας" είναι μια ταινία η οποία διασώζεται κυρίως από το ταλέντο του Αλ Πατσίνο. Το σενάριο είναι φρονώ το σημείο στο οποίο πάσχει περισσότερο: Βρίθει αναληθοφανειών. Ένας νέος σπουδαστής αναλαμβάνει τη φροντίδα ενός τυφλού και παράξενου συνταξιούχου στρατιωτικού. Αυτός τον πηγαίνει στη Ν. Υόρκη όπου τον μυεί στην πολυτελή ζωή και του δείχνει ότι παρ'ότι τυφλός, δε διστάζει να κάνει πράγματα τα οποία είναι αδύνατον να κάνει κάποιος όταν είναι τυφλός: Χορεύει τανγκο, οδηγεί τη Φερράρι! Αναπτύσσεται μαζί τους μια ιδιαίτερη σχέση και τελικά είναι αυτός ο οποίος ξελασπώνει το νέο από τη δεινή θέση στην οποία έχει βρεθεί στο κολέγιο στο οποίο σπουδάζει!
Αναληθοφάνειες:
1. Δε δικαιολογούνται πουθενά τα απίστευτα πολλά χρήματα τα οποία ξοδεύει στη Ν. Υόρκη ο «θείος Φράνκι» δεδομένου του ότι μένει σε μια μικρή κάμαρα.
2. Είπαμε ότι παρ' ότι τυφλός, δεν έχει χάσει την αγάπη του για ζωή, αλλά αυτά που κάνει είναι κάπως τραβηγμένα (ιδίως εκεί όπου οδηγεί τη Φερράρι!)
3. Η αγόρευσή του ενώπιον του συμβουλίου του κολεγίου όπου φοιτά ο νεαρός, ναι μεν είναι πολύ συγκινητική, αλλά αμφιβάλλω αν σε πραγματικές συνθήκες θα μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα
Φυσικά να μην πω ότι οι άλλοι ηθοποιοί (ποιοί άλλοι ηθοποιοί δηλαδή, ουσιαστικά στι 95% της ταινίας παίζει ο Αλ Πατσίνο με το νεαρό), είναι 2 επίπεδα κάτω από τον Αλ Πατσίνο πράγμα το οποίο κάνει την ταινία να μην είναι ισορροπημένη ως προς τις ερμηνείες. Αν βγάλεις δηλαδή τον Αλ Πατσίνο, μένει μια ταινία αντιγραφή κατά κάποιον τρόπο του «Κύκλου των χαμένων ποιητών» (όχι ως προς το σενάριο βέβαια αλλά ως προς τη θεματολογία την οποία χρησιμοποιεί. Ελπίζω να σας κάλυψα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.