kalypso
Περιβόητο μέλος
Η lily allen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Μονακό (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
02-06-09
03:49
χμου χμου...
Η μητέρα μου ντύνεται με αθλητικά, τζιν και t-shirts (ενίοτε παίρνει και του αδερφού μου που έχουν στάμπεσ) και την βρίσκω πολύ χαριτωμένη, ειδικά τα γκρίζα της μαλλιά , βλέπεις τα γκρίζα μπουκλάκια και από κάτω t-shirt με στάμπα και τζιν με μποτάκια. Όταν ήμουν μικρό και βλαμμένο νόμιζα ότι η μαμά μου έχει κάποιο πρόβλημα και δεν κοκετάρεται πολύ (απ την άλλη βέβαια εμένα με έσερναν μες στο σπίτι να μου βάλουν μια φούστα).
Δεν θεωρώ ότι έχει ιδιαίτερη σημασία η ηλικία για να ντύνεται κάποιος πιο σπορ και κάζουαλ (όπως η μάνα), αρκεί το ντύσιμο να μην φωνάζει "κοιτάξτε μεεε" ή "στριμώχτηκα εδώ μέσα και τραβολογάω τα ρούχα μου από ανασφάλεια".
Παράδειγμα : η θεία μου πάντα έδινε κολλητά ρούχα, σετ καλλυντικών και μακιγιάζ στις ξαδέρφες μου από τότε που ήταν 14-15. Σταμάτησαν να φοράνε τζιν, σαλοπέτες, κολάν, μπλουζάκια με στάμπες και γίναν όλα σουτιέν, ντεκολτέ, στενά παντελόνια και make up. Γιατί, ω γιατί, να στριμωχτεί κανείς σε τέτοια ρούχα τώρα που μπορεί να κυκλοφορεί χύμα, άνετα και σπορ, ενώ αργότερα στον εργασιακό του χώρο θα πρέπει να ντύνεται σαν πιγκουίνος ή σαν μοντέλο εκκλησιαστικού οίκου μόδας ; (ή σαν παγωτατζής στο δικό μου επάγγελμα ναουμ).Δεν είμαι υπέρ της ατσουμπαλιάς και της μπίχλας, αλλά υπέρ της άνεσης.
Για μένα...
θα ήταν όμορφο
κουλά σε ηλικιωμένα άτομα (κοινώς : μπλιε)
- να δω άτομα των 40-60 ετών με σπορ ντύσιμο.
- άτομα της ηλικίας μου με ένα απλό τζινάκι ή αθλητικά στη σχολή (παίδες, τα καλλιστεία είναι προς Αθήνα μεριά που μου 'ρθατε σαν 40άρες προξενήτρες-ντροβαδούρες στις 8 το πρωί στην παρασκευή πτώματος)
- να βλέπω τη μάνα και τις φίλες της με αθλητικά και φουτεράκια για βόλτα. (όχι, το τακούνι δεν βολεύει στην λαϊκή)
κουφά σε νεαρά άτομα
- Ντεκολτέ. Η βαρύτητα επέδρασε, ο χρόνος πέρασε, γιατί να γελοιοποιούνται;
- Μίνι φούστες και κολάν. Μπορεί να αισθάνονται άνετα (I doubt it) αλλά δείχνει να έχουν μείνει πίσω
- ταγιεράκια και σινιέ βραδινά φορεματάκια το πρωί, σε εργαστήρια, σε βόλτα. Ακόμα και στο σχολείο.
Το ντύσιμο δεν έχει ηλικία και ίσως να είμαι λίγο βλαμμένη για την παρακάτω ερωτηση αλλά, γιατί ορισμένα άτομα βιάζονται να ξεφορτωθούν το ανέμελο-χύμα ή αθλητικό στυλάκι ; Δεν είναι σαφώς πιο άνετο; Δεν πάει σε όλες τις ηλικίες; Δείχνει ανωριμότητα;
Λεπόν, κάνω κουοουτ όλο το ποστ για να πω ακριβώς σε ποια σημεία έχω ενστάσεις- νο οφενς φυσικά για τπτ, έτσι;..
Αρχικά να αναφέρω πως το ανέμελο αθλητικό στυλάκι δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου. Σιχαίνομαι (πάνω μου) τα αθλητικά παπούτσια με τις τεράστιες σόλες και τα κορδόνια, σιχαίνομαι τα χοντροκομμένα άρβυλα, τα μποτίνια τα γιουνισεξ, τα σταράκια (παρότι μου πάνε και έχουν πλάκα όταν τα δανείζομαι από την αδελφή με τζινάκι και μια μπλούζα για να πάω μέχρι το περίπτερο ή το βιντεο κλαμπ ), και γενικά οποιοδήποτε παπούτσι φέρνει σε "αθλητικό".
Δεν κατακρίνω αυτούς που τα φοράνε, ίσα ίσα! Η αδελφή μου δείχνει μια χαρά με το τζινάκι και τα σταράκια της, επειδή αυτό είναι το στυλ της.
Εμένα το στυλ μου είναι διαφορετικό για πολλούς λόγους, που έχουν σχέση με την προσωπικότητά μου η οποία διαφέρει κατα πολύ από τη δική της, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει κάτι παραπάνω από το ότι απλά ..διαφέρουν.
Έχουμε λοιπόν το στυλ, όπου εκείνη θα πάει να ψωνίσει σταράκια και σαγιονάρες, ενώ εγώ μπαλαρίνες και παπούτσια με τακούνι έως και γόβα. Και το ευτύχημα είναι ότι φοράμε ακριβώς το ίδιο νούμερο, οπότε ανάλογα με την περίσταση μπορούμε και να ανταλλάσσουμε...
Είμαι της πεποίθησης πως τα ρούχα (και τα παπούτσια και τα αξεσουάρ) πρέπει να τα φοράς και όχι να σε φοράνε. Το ρούχο από μόνο του δεν έχει προσωπικότητα, εσύ του τη δίνεις.
Σου λέει κάτι η μπλούζα με τη στάμπα των AC/DC κρεμασμένη σε μία κρεμάστρα; Τσου.
Εσύ όταν τη φοράς νιώθεις κάτι και αυτό το κάτι βγαίνει προς τα έξω. Αν νιώθεις άβολα με ένα ρούχο, αυτό φαίνεται...
Παρότι λοιπόν θα "βόλευε" περισσότερο να φοράω ένα τζιν ή μία φόρμα, από κάτω ένα αθλητικό παπουτσάκι και από πάνω ένα μπλουζάκι- επιλέγω να φοράω ένα μπλουζάκι όπως μου αρέσει, με σχετικά ανοιχτό ντεκολτέ (ανάλογα με την περίσταση πάντα, δεν θα πάω στη σχολή να βάλω τα ντεκολτέ μέχρι κάτω! ήμαρτον..
απλά δεν θα βάλω και μπλούζα με κλειστό λαιμό γιατί δεν θα μου άρεσε πάνω μου ) και το τζινάκι μου και τα παπουτσάκια μου.
Και πρέπει εδώ να πω ότι το στυλ μου αυτό δεν διαμορφώθηκε εξαιτίας της μαμά μου, η οποία ντύνεται συντηρητικά κατα βάση, φοράει παπούτσια που δεν θα φορούσα ποτέ, και ...χμου, έβγαλε πρώτη φορά τα φρύδια της φέτος. () Και πάντα έδειχνε κούκλα, παρότι είναι αρκετά κιλά πάνω από το κανονικό, γιατί αντλεί την αυτοπεποίθησή της από αυτό που είναι και όχι από αυτό που φοράει, το οποίο λίγη σημασία έχει τελικά.
Προσπαθώ λοιπόν να σου πω, ότι όλα αυτά είναι στον άνθρωπο. Αυτό που εσένα σου φαίνεται απολύτως φυσιολογικό να το φορέσεις, μπορεί για τον άλλο να είναι κάτι που ο ίδιος δεν θα τολμούσε/ μπορούσε/ ήθελε ποτέ να βάλει.
Παίζουν πολλοί παράγοντες, όπως το γούστο, το πόσο συντηρητικός είναι κανείς, αλλά ακόμα και το αν νιώθει άνετα να βάλει κάτι ή θεωρεί πως δεν μπορεί να το υποστηρίξει.
Η αδελφή μου υποστηρίζει καλύτερα από εμένα τα σταράκια, κι εγώ καλύτερα από εκείνη τις γόβες. Αυτό δεν σημαίνει πως είτε εγώ είτε εκείνη δεν θα έπρεπε να τα φοράμε και τα δύο.
Απλά κάνει η καθεμία της επιλογές της, όπως αυτές ταιριάζουν στο στυλ και το χαρακτήρα της
Επίσης, να πω ότι αυτό δεν σημαίνει ότι τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν... Οι άνθρωποι αλλάζουν μεγαλώνοντας, οι συνήθειες το ίδιο, γιατί όχι και το στυλ (αν και φαντάζομαι πως θα ακολουθεί μία συγκεκριμένη γραμμή, δεν πρόκειται ποτέ να πιάσω να βάλω τσόκαρα* ;p)
*επίσης νο οφενς σε όσες τα φοράνε
πς. και κάτι τελευταίο... το σουτιεν δεν είναι στα πλαίσια της κοκεταρίας βρε συ
στα 14 με 15 είναι σημαντικό το στήθος να έχει υποστήριξη- επιβάλλεται μη σου πω..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.