Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
17-06-09
01:47
Ντιρεχτίβα - εγκύκλιος κοινής αποδοχής το "αποστειρωμένο" πύαρ και τα υψηλά ιδανικά που απορρέουν από τα...."συστατικά" του ;
Υπάρχει ζήτημα ρευστότητας των ορίων.
Τι ξεχωρίζει ένα ποίημα από μια προσευχή;
Ποιος σε τι, οριοθετεί σκοπούς;
Ως ποιήματα θεωρούμε μόνο αυτά που έχουν εκδοθεί σε ποιητικές συλλογές ή ανήκουν σε αυτούς που κατέχουν τον τίτλο ποιητής;
Ως προσευχές θεωρούμε αναλόγως, ό,τι περιέχει το "δεηθόμεν" και το "Κύριε" ; Τζίζουζ.
Προφανώς και είναι χρήσιμος ένας τέτοιος διαχωρισμός συστατικών για να καταφέρεις να κάνεις μία διαλογή στο έργο του Ρίτσου, του Χατζιδάκη όπως και του κάθε καραμήτρου...
Kάποια πράγματα φίλε μου, και το γνωρίζεις πολύ καλά, έχουν αξία όταν τα αποδέχεσαι μόνο αφού τα έχεις κατανοήσει!
Λειτουργεί και αμφιδρόμως, τούτο.
Οκ δεν κατανοείται ένας (έστω) στρατευμένος πολιτικός ποιητικός λόγος, που άγγιξε έστω και πρόσκαιρα μεγάλο μέρος του κόσμου.
Μήπως κατανοείται περισσότερο το "άφες ημίν τα οφειλήματα ημών" ή το "αλλά ρύσαι ημάς" ?
Άρα επειδή δεν κατανοείται, μηδενίζεται κι η αξία του ως πόνημα, στίχος, νόημα, ιδέα, κλπ;
Όχι δεν είναι ούτε αυτό το ζήτημα "κατανοούμε κι ύστερα αποδεχόμαστε (ή αρνούμαστε)".
Τότε τα παιδιά θα έπρεπε να κάνουν διαλέξεις των 3 λεπτών με συγκριτικολογίες ηρώων της μάρβελ με προτζέκτορα (ειδικά τα πρωτάκια που ούτε από ποίηση σκαμπάζουν ούτε από προσευχές αρχαϊστί).
Η προσευχή δεν ήρθε κοντά στο λαό και τις καρδιές μας μέσω των ψυχαναγκαστικών έργων απαγγελίας στα προαύλια.
Όπως ακριβώς η ποίηση (συνολικά) δεν ήρθε μέσω των μελοποιήσεων κοντύτερα στις ψυχούλες μας.
Αμφιβάλω καν αν ήρθε έτσι κι αλλιώς κοντά στο λαό…
Τέλοσπάντων εγώ προτείνω ούτε Ρίτσο ούτε δεήσεις και επικλήσεις αλλά...να μη λειτουργούμε με πρόγραμμα σαν ρόμποκοπ.
Δίχως να λειτουργούμε με πρόγραμμα, να εξαρτώμαστε από την "περίσταση". Και κατόποιν να διαμορφώνουμε τα προϊόντα των περιστάσεων σε κύκλους.
Τουτέστιν, σήμερα γουστάρω να ανέβει κάποιος στο υπερυψωμένο μπετόν αρμέ και να απαγγείλει τους Μπελογιάννηδες, αύριο να "πέσει" μια "χαίρε νύμφη ανύμφευτε" και αντιμεθαύριο σιωπή, τα κεφάλια μέσα γιατί τα κέφια δε μας περίσσεψαν...
Ας μη ξεχνάμε και τις αλλαγές των διαθέσεων των παιδιών.
Όρεξη που σας είχαν να ακούν τις ίδιες τζατζικουλιές κάθε πρωί με το μάτι μισόκλειστο απ'τη νύστα.
Ακόμη και το αγαπημένο μας φαί, κάθε μέρα αν το τρώμε σύντομα (υπόθεση λίγων ημερών) γίνεται το πιο μισητό.
Ψέμματα;
Ρώτα με κι εμένα πως μίσησα το ογκρατέν
Και μετά απορούν γιατί έχει απήχηση ο Α.Γκίνσμπεργκ λέγοντας το αλησμόνητο:
“η ιστορία μου ολόκληρη, οι απουσίες”.
Οι απουσίες δεν δηλώνουν μονάχα το "δε βάζει κώλο κάτω" και "κοπάνα για φραπεδούμπα" αλλά και το ότι η ρουτίνα της αποβλάκωσης (η προσευχή είναι μόνον η μια άκρη της γέφυρας) δεν ταιριάζει σε όλους. Πάρτα στη μούρη, (δημοδι)δάσκαλε...
Έννοιες όπως "κοινή αποδοχή" δεν σημαίνει γύρω γύρω όλη(οι) η πιτσιρικαρία και στη μέση η (θεόπνευστη) δασκάλα της...γκράβας να κάνει παράκληση για γάλα!
Ε καλά τώρα, ταυτοποίηση ρίτσου και τροχού παιδικής χαράς απαιτεί κατανάλωση πολλών γραμμαρίων φούντας για να πετύχει...
Και οι αυτόκλητοι mesiah υπό μορφή δημοδιδασκάλων δεν πείσανε ποτέ ότι τα (φαινομενικά) ευγενή τους κίνητρα ήταν απηλλαγμένα σκοπιμοτήτων!
Βλέπεις σκοπιμότητες από τη μια πλευρά του λόφου. Ο λόφος συνεχίζεται, λιγότερο φωτεινός αλλά πιο πέρα απ'ό,τι πάει το μάτι...
Και υπο τη λογική του σκοπού, γιατί όλα τα παιδιά, τα μερικώς ή καθόλου συνειδητοποιημένα στο που να πιστέψουν, να ξεκινούν την ημέρα τους με πρωινή προσευχή; Αυτό είναι ανιδιοτελές κι ο Ρίτσος ο κουμούνας είναι ύποπτον να διαβάζεται;
Δύο μέτρα, ουάν σταθμ. Είμαστε οκ.
Δύο μέτρα, του σταθμς, υπάρχει σκάλωμα συλλογιστικής.
Εκτός και είσαι κι εσύ υπέρ των θεσπισμένων νόμων, μόνο επειδή είναι νόμοι του κράτους.
Κι αν ο Ρίτσος από αύριο ήταν νόμος του κράτους να τον απαγγέλουμε στην ώρα της αφόδευσής μας, θα γινόσουν δυσκοίλιος ή νόμος και πάλι νόμος;
Ωραίες οι θεωρίες-σεντόνια αλλά την πράξη κρίνουμε εδώ ή μήπως όχι ;
Ίσως σου διαφεύγει το γεγονός πως εν αρχή είναι ο λόγος και κατόπιν ο πιθηκάνθρωπος, ο οποίος αφού στάθηκε στα δύο του, ακόνισε και το τσερβέλο (πες το και πράξη) του φθάνοντας στο λόγιο.
Κάπως έτσι φαντάζομαι εγώ, τη σειρά των γεγονότων.
Ή αν προτιμάς, οι απροσδιόριστες προσευχές, εξ'υπουργείων δομημένες (ομόλογα, τα θυμάσαι αυτά τα δομημένα ομόλογα? δο=γα, λολ) προϋπήρξαν προτού τετραγωνίσουμε τον κύκλο και ξιπαστούμε γι' αυτό και σίγουρα πολύ πριν κάποιοι αξιωθούν να γράψουν προσευχές με πιο λόγιο και άμεσο τρόπο σε σχέση με αγκυλωμένες, ταπεινοθρεμένες παρακλήσεις..
Τέλος για να τελειώνω η ποίηση δεν γράφεται, δεν συντάσσεται ούτε για πάτρωνες
ούτε για πληβείους παρά μόνο για ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
Ούτε ο Ρίτσος ούτε κάποιος άλλος ποιητής χρειάζεται να μπει στην πρωινή προσευχή. Και στο κάτω-κάτω δεν είναι τόσο δύσκολο στα παιδιά να μάθουν το "Πάτερ-ημών". Εδώ ξέρουν τόσα και τόσα σε μικρή ηλικία. Τόσο δύσκολο είναι πια...
Πότε στ'αλήθεια ξεκαθάρισες με τον εαυτό σου ότι στο πατερ ημών ο θεός δεν αναφερόταν στο θεσσαλικό κάμπο, και τη Λάρισα;
Εγώ όχι νωρίτερα από τα 12 μου.
Υγ. Όσοι συμφωνήσατε επι της απόψεως ο Ρίτσος να μην διαβάζεται αντι του πατερ ημών, συμφωνείτε και με τη δίωξη της κατα ντεμιαν, ινστρουχτόρισας;
Μια πιο εκμοντερνισμένη εκδοχή της προσευχής μπορούσε να έλεγε,
"πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς δώσε Ρίτσο σήμερον κι άφες ημίν το πάτερ ημών, για μια μέρα, γιατί σιχάθηκα να κοιτάζω ψηλά και να βλέπω σύννεφα με κορσέδες, βυζιά σχηματισμένα και ενωμένα γράμματα που σχημάτιζαν την προταση "fuck off for today, we'll see for tomorrow"...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
16-06-09
03:09
Ας μην ταυτίζουμε τη διανόηση με τις πολιτικές κάστες που κυβερνούν τη χώρα...
Με άλλα λόγια προτρέπεις να μη ταυτίζουμε την ποίηση (που αγκαλιάζει ακόμη και υψηλούς στοχασμούς υφής φιλοσοφικής) με τη πολιτική...
Μα μερικά ποστ πιο πίσω, βρε πιτ, ήσουν στον αντίθετο πόλο, λέγοντας πως κάθε ποίημα είναι και πολιτική...
Όχι.
Δεν καραδοκώ ψαρεύοντας για αντιφάσεις των άλλων.
Απλώς σου κλείνω το μάτι γιατί είσαι αρμονικός deep inside, κι αυτό μετρά.
Κοχλάζουν οι αντιφάσεις έξωθεν στους απόλυτα αρμονικούς inside,
σίγουρα καλύτερα από το να φιλτραροσμιλεύεις τις απόψεις σου ώστε στα απέξω να είσαι πάντοτε συγκεκριμένος (and at the same token περιφραγμένος) αλλά μέσα σου να είσα καζάνι, απο κείνα τα μεγάλα του στρατού τύπου μαρμίτας.
Είσαι ξύπνιος. Σε πάω...
Molatauta, να ρωτήσω κάτι, σχετικό με αυτό:
Ο Ελύτης δεν υπήρξε ποτέ αριστερός. Κι ας μελοποιήθηκε από το Μίκη Θεοδωράκη.
Αυτοί που γέμισαν προχθές το Ηρώδειο για να ακούσουν Θεοδωράκη-Ρίτσο είναι "νοσταλγοί της αριστεράς ή νοσταλγοί της πχιότητας; "
Eίναι, πιστεύω, αποδεδειγμένα πχιοτικοί (σκέτο). Προκειται για ένα δίδυμο άφθαστης καλλιτεχνικής αξίας και, το κυριότερο, αμείωτης δημοφιλίας.
Νηπιαγωγείο, σχολικές εορτές,
πανεπιστημίο,καταλήψεις, συνελεύσεις,
διαδηλώσεις, απεργίες, κομματικές συγκεντρώσεις, λαοσυνάξεις, είσοδος στην Καμπούλ, αφιερώματα, επέτειοι, εφημερίδες, περιοδικά, ιντερνετ, Ηρώδειο, Επίδαυρος, Δωδώνη, Τροία, 23ο φεστιβάλ τραγουδιού στη Μαυροράχη:
Θεοδωράκης-Ρίτσος.
..αλλά όχι για προσευχή;;;;;;;
Μα ήδη "προσευχόμαστε", χρόνια τώρα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.