@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 787 μηνύματα.
22-06-09
04:35
Σίγουρα ο Μαρκογιαννάκης αντιλαμβάνεται ως επιδερμικό τον προβληματισμό πολλών για τη σχέση ατομικών ελευθεριών και χρήσης μέσων (καμερών κ.α), προβάλλοντας ως γνώμονα την ασφάλεια και την πάταξη της τρομοκρατίας. Και απʼ ό, τι καταλαβαίνω ο ίδιος θεωρεί την ύπαρξη τέτοιων μέσων ως μονόδρομο.
Δεν αποκλείεται η σκόπιμη προβολή αφορμών για την προώθηση ενός "πανάγιου" σκοπού εν ονόματι της ασφάλειας των πολιτών, που θα συρρικνώνει τις ατομικές τους ελευθερίες. Κι η εν λόγω δολοφονία φαίνεται πως θα χρησιμοποιηθεί καταλλήλως.
Μα ο αστυνομικός είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης που την κατευθύνουν άλλοι. Και σε τέτοιες ακραίες επιθέσεις εναντίον του, μόνο το όπλο του έχει. Αυτό θέλω να πω. Ακόμα κι αν κάποιοι από αυτούς συμβάλλουν κι οι ίδιοι σε περίεργες καταστάσεις, δεν είναι όλοι ίδιοι.
Δεν αποκλείεται η σκόπιμη προβολή αφορμών για την προώθηση ενός "πανάγιου" σκοπού εν ονόματι της ασφάλειας των πολιτών, που θα συρρικνώνει τις ατομικές τους ελευθερίες. Κι η εν λόγω δολοφονία φαίνεται πως θα χρησιμοποιηθεί καταλλήλως.
Μα ο αστυνομικός είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης που την κατευθύνουν άλλοι. Και σε τέτοιες ακραίες επιθέσεις εναντίον του, μόνο το όπλο του έχει. Αυτό θέλω να πω. Ακόμα κι αν κάποιοι από αυτούς συμβάλλουν κι οι ίδιοι σε περίεργες καταστάσεις, δεν είναι όλοι ίδιοι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 787 μηνύματα.
18-06-09
14:33
Μάλλον θα έπρεπε κατ' αρχήν να ξεκαθαρίσουμε το πόσο λυπούμαστε επειδή αντιλαμβανόμαστε τον οποιονδήποτε νεκρό (είτε αυτός είναι αστυνομικός, είτε αναρχικός, είτε οργισμένος έφηβος, είτε...) ως ισότιμη ανθρώπινη ύπαρξη, και κατά πόσο ""λυπούμαστε"" επειδή ο θάνατός τους ξίνει αυτό που αντιπροσωπεύει για μας (ιδεολογικά κυρίως) η ύπαρξη του καθένα από αυτούς.
Κοπτόμαστε όλο αγανάκτηση μάλιστα, λέγοντας πως λυπούμαστε για το θάνατό ΤΟΥΣ και κατ' επέκταση για την οδύνη που αυτός επιφέρει (στις οικογένειες τους κλπ), όταν είναι άπειρες οι φορές που έχουμε ακούσει για δολοφονίες, δυστυχήματα, θανάτους (μετά συνοδείας διαφημίσεων) την ώρα που παίρνουμε το μεσημεριανό μας στο σπίτι.
Κοπτόμαστε όλο αγανάκτηση μάλιστα, λέγοντας πως λυπούμαστε για το θάνατό ΤΟΥΣ και κατ' επέκταση για την οδύνη που αυτός επιφέρει (στις οικογένειες τους κλπ), όταν είναι άπειρες οι φορές που έχουμε ακούσει για δολοφονίες, δυστυχήματα, θανάτους (μετά συνοδείας διαφημίσεων) την ώρα που παίρνουμε το μεσημεριανό μας στο σπίτι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.