Πιτουρονιφάδα
Νεοφερμένος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 4 μηνύματα.
13-08-09
04:22
Απλά μου έκανε εντύπωση η προσέγγιση της νιφάδας γιατί είναι με διαφορά η πλέον αισιόδοξη προσέγγιση για το πένθος που έχω ακούσει... Εγώ το βίωσα λίγο διαφορετικά αλλά είναι πολλοί οι παράγοντες που ''ορίζουν'' το πως θα το περάσει κάποιος. Δεν είναι μόνο η ψυχοσύνθεση του πενθούντος αλλά και οι συγκυρίες, οι περιστάσεις...είναι μια κάπως περίπλοκη διαδικασία.
Μην παρεξηγηθώ, δεν είμαι μες την τρελή χαρά όλες τις ώρες..
Είναι όντως θέμα ψυχοσύνθεσης.Η αδερφή μου για παραδειγμα το έχει παρει πολύ άσχημα.Σήμερα όταν βγήκε απο το μπάνιο ανακάλυψε οτι της φεύγουν όλο και περισσότερες τούφες απο τα μαλλιά..είναι συνέχεια στην τσίτα και νιώθει ενοχές επειδή δεν ήταν πολύ κοντά με τον πατέρα μου.Ίσως το χω πάρει ελαφρύτερα διότι είχαμε την πλέον τέλεια σχεση πατερα-κόρης.Ίσως επειδή ξερω τί θα μου λεγε αν μπορούσε να μου μιλήσει.Η αδερφή μου νιώθω πως είναι απαρηγόρητη, δεν ξέρω πώς να την βοηθήσω και με πονάει πολυ, το ίδιο και τη μητέρα μου.
Κάποτε είχα ακούσει πως, όταν "φευγουν" οι γονείς, τα αδέρφια γίνονται "ξαδερφια".Μου φαίνεται παράλογο, εμείς ήρθαμε ακομη πιο κοντά.Έχει ζήσει κανείς σας τέτοια περίπτωση?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πιτουρονιφάδα
Νεοφερμένος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 4 μηνύματα.
12-08-09
00:38
Eμένα πάλι το πένθος δρα εντελώς διαφορετικά στην ψυχοσύνθεση μου. Αντί να πω ''e sera sera...'', ''η ζωή είναι μικρή'', ''άδραξε την μέρα...'' και όλα τα υπόλοιπα αισιόδοξα που θα έπρεπε, με πιάνει μια απίστευτη ματαιότητα για τα πάντα. Μια μαυρίλα, μια μιζέρια, ένα πράγμα πολύ ακαθόριστο που απλά, θέλω να κάτσω σε μια γωνιά και να μην κάνω τίποτα. Είναι φυσιολογικό; Σίγουρα πάντως αναθεωρείς πολλά σε μια τέτοια φάση...και ελέγχεις τις αντοχές σου.
Δεν υπάρχουν "πρέπει" στα ανθρώπινα αισθήματα!Αυτό που νιώθεις είναι απολυτα φυσιολογικο.Και οπως ειπε και ο gademis, ειναι θεμα ψυχοσυνθεσης.Αν θες να καθίσεις και να μην κανεις τίποτα, καν'το.Αλλα εχε στο νου σου το εξης:
Φαντασου τη διαθεση ενος φυσιολογικού ανθρωπου σαν μια καμπύλη που τη μια φτανει στην κορυφη και την αλλη στον πατο, και παλι απο την αρχη.Θα ηταν ανησυχητικο αν αυτη η καμπυλη γινόταν γραμμή, δηλαδη αν έμενες μονιμα σε μια συναισθηματικη κατασταση για μεγαλο χρονικο διάστημα.Γι αυτο προσπαθησε να αντισταθεις στη μιζέρια που νιώθεις, αν και μονο αν αυτη παυει να είναι κυκλική (δηλαδη να σε ανακουφίζει) και καταληγει σε μια μονιμη κατασταση.
Μη φοβάσαι τη μιζέρια που λες οτι νιώθεις.Απλώς συζήτησε το με τον εαυτό σου και φιλοσοφισε.
Και μην φοβασαι να μιλήσεις σε κοντινούς σου ανθρώπους αν πραγματικά το έχεις ανάγκη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.