Speedy
Δραστήριο μέλος
Κι όμως, και οι τρεις αυτοί άνθρωποι με αγαπούσαν και εκτίμησαν αμέτρητα αυτό που τους έδινα. Έχω ακούσει και από τους τρεις τις φράσεις "είσαι πάρα πολύ καλή για μένα", "δε μου αξίζεις", "ήσουν η μόνη που με αγάπησε πραγματικά". Αυτό σημαίνει πως το αντιλαμβάνονταν. Και σε ρωτάω. Τι ακριβώς ήθελαν από μένα αν όχι αγάπη, συναισθήματα κι ενδιαφέρον; Γιατί πιο πριν ειπώθηκε πως δεν υπάρχει κανείς που να μη θέλει το συναίσθημα. Κι ενώ εγώ τους τα έδινα, γιατί με απέρριπταν; Όταν αυτό γίνεται με τρεις διαφορετικούς ανθρώπους, αρχίζεις να πιστεύεις οτι φταις εσύ τελικά. Και αναρωτιέμαι: με ήθελαν κακή, αδιάφορη, σκύλα; Αν και δε διατίθεμαι να αλλάξω τρόπο συμπεριφοράς για τους λόγους που είπα πιο πάνω, θέλω να καταλάβω τι τελικά κάνω λάθος.
Ο έρωτας είναι ένας διαρκής πόλεμος συναισθημάτων. Όταν ο άλλος σε κατακτήσει ολοκληρωτικά, κερδίζοντας κάθε μάχη συναισθήματος, τότε για τι πράγμα θα πολεμάει πλέον?.. Ενώ αν ΔΕΝ τα δίνεις όλα ποτέ, τότε πάντα θα πασχίζει ο άλλος για να κερδίσει το κάτι περισσότερο με αποτέλεσμα να μη χάνει ποτέ το ενδιαφέρον του.Η μαγική λέξη είναι αυτό το ενδιαφέρον. Όταν ο άλλος ξέρει τα πάντα για σένα κάπου αρχίζει να βαριέται.. Όπως όταν αγοράσεις ένα καινούριο παιχνίδι.Στην αρχή τρελένεσαι όταν όμως το παίξεις πολλές φορές και μάθεις τα πάντα σχετικα με το πως μπορείς να παίξεις με αυτό τότε το βαριέσαι και το πετάς. Γιατί νομίζεις οι άνθρωποι "κολλάμε" πάντα με τα λάθος άτομα? Γιατί πολύ απλά αυτά σου δυσκολεύουν τη ζωή και εσύ μοχθείς όλο και περισσότερο, με αποτέλεσμα να κολλάς όοοολο και περισσότερο, για να τα κατακτήσεις.Το κόλλημα επέρχεται καθολικά, και μιλάω για αυτό το γερό κόλλημα, όταν δεν μπορείς να κατακτήσεις αυτόν που θέλεις. Δυστιχώς αυτό το πράγμα βιώνεται και μέσα στις σχέσεις. ΠΑΝΤΑ ένας απο τους 2 θα θέλει λίγο παραπάνω τον άλλον με αποτέλεσμα αυτος να δίνεται περισσότερο και ο άλλος σιγά σιγά να βαριέται. Το θέμα είναι κατα πόσο μπορείς να παίξεις σωστά το παιχνίδι ούτως ώστε ακόμα και εσύ να είσαι αυτός που θέλει τον άλλο περισσότερο να μπορείς να το γυρίσεις μπάλα και να είναι ο άλλος ακόμη πιο τρελός μαζί σου από ότι είσαι εσυ. Εκεί πιστεύω πως κερδίζεται το παιχνίδι με απαραίτητη προυπόθεση όμως να ξέρεις τι ζητάς γιατί αλλιώς θα είσαι μετά εσύ αυτος που θα βαρεθεί οπότε τότε κατά τη γνώμη μου δεν θα έπρεπε να κάνεις σχέσεις.. Ο έρωτας είναι ένα παιχνίδι. Και δεν υπάρχει παιχνίδι που να μην έχει κανόνες....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Speedy
Δραστήριο μέλος
Κι όμως, εγώ σου λέω πως δύο τουλάχιστον σχέσεις μου και μία εν δυνάμει χάλασαν επειδή έδωσα ό,τι είχα και δεν είχα από συναισθήματα και αυτό έγινε απωθητικό, έγινε καταπίεση, έγινε "με πιέζεις", έγινε "δεν αντέχω".
Εννοείται.. πως να το κάνουμε ρε παιδιά είναι νόμος.. της αγοράπωλησίας συναισθημάτων όπως λέει και ο buggs που παρεπιπτόντως βρίσκω ΠΑΡΑ πολύ σωστά όσα λέει. και παραθέτω κάτι απο άλλο ποστ γ να σχολιαστεί αναλόγως..
Αρχική Δημοσίευση από Βικιπαίδεια:Το Δίλημμα του Σκατζόχοιρου
Το Δίλημμα του Σκατζόχοιρου, γνωστό επίσης και ως Δίλημμα του Ακανθόχοιρου, είναι μια αναλογία των προκλήσεων που φέρει η ανθρώπινη οικειότητα. Περιγράφει μια κατάσταση όπου μια ομάδα σκατζόχοιρων προσπαθούν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο για να μοιραστούν θερμότητα μια κρύα ημέρα. Ωστόσο, όταν το πραγματοποιήσουν, είναι αναπόφευκτο να μην τραυματίσουν ο ένας τον άλλο με τα αιχμηρά τους αγκάθια. Κατά συνέπεια πρέπει να απομακρυνθούν. Παρόλο που όλοι μοιράζονται την επιθυμία για αμφίδρομη επικοινωνία, αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί για αναπόφευκτους λόγους.
Τόσο ο Αρθούρος Σοπενχάουερ όσο και ο Σίγκμουντ Φρόυντ χρησιμοποίησαν αυτή την αναλογία για να περιγράψουν το πώς αντιλαμβάνονται την κατάσταση στην οποία περιέρχεται ένα άτομο όταν καλείται να αναπτύξει κάποια σχέση με άλλα. Το δίλημμα του σκαντζόχοιρου υπονοεί ότι παρά την καλή θέληση, η ανθρώπινη οικειότητα δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς αμφίδρομη βλάβη, και σαν αποτέλεσμα προκύπτει σκεπτικισμός και ρηχές σχέσεις. Με το δίλημμα αυτό προτείνεται πως κάποιος πρέπει να είναι μετριοπαθής στις σχέσεις του με άλλους, τόσο από προσωπικό συμφέρον όσο και από φροντίδα για τους άλλους. Το δίλημμα του σκατζόχοιρου χρησιμοποιείται για να εξηγήσει την εσωστρέφεια και την τάση για απομόνωση.
Πρόκειται για ένα μοτίβο ιδιαίτερα σύνηθες σε μοντέρνα έργα και στη λογοτεχνία, κυρίως ως χαρακτηριστικό των αντιηρώων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Σίντζι Ίκαρι, πρωταγωνιστής της σειράς
Τα κόκκινα τονισμένα είναι δικά μου. Αντικατοπτρίζει αυτό ακριβώς που πιστεύω για τις σχέσεις άσχετα αν δυσκολεύομαι να το εφαρμόσω και εγώ γιατί είμαι πολύ ενθουσιώδες άτομο. Πάρα ταύτα όσο κάνω σχέσεις και δίνω κάθε φορά λίγο λιγότερα τόσο περισσότερο κρατάει η σχέση.. Τυχαίο??
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Speedy
Δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Speedy
Δραστήριο μέλος
Είχα ακούσει κάτι σε μια ταινία που μου άρεσε: σε μια σχέση αυτός που έχει το πάνω χέρι είναι αυτός που νοιάζεται λιγότερο. Θέλω να πω, πάντα σε μια σχέση ο ένας θα είναι ο δυνατός που δε θα συμβιβάζεται κι ο άλλος ο αδύναμος (έστω με διαφορά χιλιοστού).
Αυτό ισχύει καθολικά σε όλες τις σχέσεις,σε άλλες λιγότερο σε άλλες περισσότερο.. Το έχω βιώσει και απο τις 2 πλευρές και σίγουρα δεν μπορεί να αμφισβητιθεί εν τέλη..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Speedy
Δραστήριο μέλος
Εγώ έχω ένα φίλο που δεν εφτιαχνε ποτέ σχέσεις. Κάποια αστιγμή μου είπε ότι βρήκε κάπόια και θα την παντευόταν. Τον ρώτησα πως ειναι τόσο σίγουρος ότι την αγαπάει και μου είπε ότι δεν είχε καμία σχέση, είχε πολύ καλή δουλειά και έβγαζε πολλά λεφτά.
Ο φίλος μου ήταν ενας τεμπέλης απίστευτος, γεννημένο τσιμπούρι. Ήταν θαύμα που έβγαλε και το γυμνάσιο, επανεξεταστέος κάθε χρονιά έμενε. Ομως είχε προκομένο μπαμπά και πήρε ακόμη πιο προκομένη γυναίκα. Το είχε υπολογίσει εξ αρχής πρίν την παντρευτεί και όμως, τελικά αυτή τον παντρεύτηκε. Ουδέποτε ήταν ερωτευμένος με τη γυναίκα του. Πάντα απορούσα πώς διάολο γίνονταν τέτοια πράγματα. Μέχρι μια μέρα ο φίλος μου μου είπε ότι ήταν γκέυ και ότι η γυναίκα του δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα μ'αυτό. Γιατί κι εκείνης της άρεσαν πολυ οι άντρες. Κάτι που το είχα διαπιστώσει προσωπικά.
Με την διδακτική αυτή ιστορία θέλω να πώ ότι ίσως όλοι, εν γνώσει τους ή υποσυνείδητα, αρχίζουν μια σχέση με κάπόιους στόχους. Αν η ειλικρίνεια είναι ενας από αυτούς, πιστεύω ότι το σέξ πρέπει να προκύψει γρήγορα. Αλλιως πρόκειται για διαπραγμάτευση με πρόσχημα τη σχέση.
Ο Βιλχειμ Ραιχ είχε πεί ότι το σέξ είναι μια κοινωνικοοικονομική διαπραγμάτευση. Το άτομο δηλαδή προσπαθεί μέσα στην σχέση να επιτύχει το ανώτερο κοινωνικοοικονομικό σκοράριασμα που θα επιβεβαιώσει το κοινωνικοοικονομικό του στάτους. Δια μέσου κάπόιου άλλου ατόμου που θα κατακτήσει και θα κάνει "δικό του". Για όσους δεν ισχύει αυτό, και είναι απλά αγαπησιάρηδες, τα πράγματα μάλλον ξεκινάνε γρήγορα, και οι απογοητεύσεις είναι φυσικά συχνές. Αφου η συντριπτική πλειοψηφία μάλλον σχετίζεται κατα τα πρότυπα του φίλτατου κατα τα άλλα κυρίου Ράιχ.
Με τα λεγόμενα σου ισοπεδώνεις τελείως τις ερωτικές σχέσεις.. Και το παράδειγμα που ανέφερες αποτελεί εξαίρεση και όχι κανόνα όπως επίσης δεν δέχομαι σε καμία περίπτωση ότι "η συντριπτική πλειοψηφία" σκέφτεται η δρα με αυτόν τον τρόπο.. Αλλιώς τα συναισθήματα δεν θα είχα κανένα ρόλο στη ζωή μας.. εκτός αν φτάσουμε στο άλλο άκρο να θεωρούμε πως τα συναισθήματα στη "συντριπτικη πλειοψηφία" δεν υπάρχουν.. δν θέλω να πιστεύω κάτι τέτοιο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Speedy
Δραστήριο μέλος
Δείχνετε από την αρχή το ενδιαφέρον σας,
και δεν αφήνετε το μυστήριο, τον ρομαντισμό και τη μαγεία του
έρωτα να λειτουργήσει από μόνη της. Θέλετε από την αρχή να είστε
σίγουροι πως έχετε ξεκαθαρίσει τι θέλετε και ποιοι είστε, αλλά
ξεχνάτε το σημαντικότερο. Πως ο έρωτας δεν θέλει πίεση, αλλά
κυρίως θέλει αέρα για να αναπνεύσει, ώστε να μπορέσει να πάρει φωτιά.
Μια φωτιά τόσο δυνατή, ώστε να μη μπορεί να σβήσει με το πέρασμα
του χρόνου.
Ένα άτομο που λειτουργεί με τον παραπάνω τρόπο ως έκφραση του αφθορμητισμού του αν δεν προσέχει κάποια πράγματα και είναι μόνιμα ο εαυτός του απο την αρχή δεν θα κρατήσει ΠΟΤΕ σχέση. Και το κείμενο λέει όντως πολλές αλήθειες. Αυτή ήταν και η αιτία που άνοιξα αυτό το θέμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Speedy
Δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Speedy
Δραστήριο μέλος
Έχω για παράδειγμα έναν φίλο μου που ενώ κάνει πολύ εύκολα σχέση γιατί είναι και όμορφο και καλό παιδί πάνω απο 1 μήνα σχέση δεν έχει κρατήσει.. Και έχει κάνει αρκετές τέτοιες.. Σε όλες τις περιπτώσεις η κοπέλα τον άφηνε εν τέλη..
Εσείς τι πιστεύετε ότι πρέπει να προσέχει κάποιος στην αρχή μιας νέας σχέσεις..?
Υπάρχουν πράγματα που σας ξενερώνουν απίστευτα στην αρχή και σας απομακρύνουν απο τον άλλον?..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.