Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,070 μηνύματα.
03-10-09
19:07
Τετοιος ανθρωπους οφειλουμε να τους θαυμαζουμε και να τους παιρνουμε ως παραδειγμα στη ζωη μας!
Ας ξεκινήσουμε να τους σεβόμαστε πρώτα, και υπόσχομαι τουλάχιστον για το άτομό μου ότι δεν θα εξαργυρώσω την "οφειλή περί θαυμασμού και παραδείγματος". Μου αρκεί ο σεβασμός και μάλιστα ο σεβασμός στην πράξη (γιατί άλλα μπορεί να πω εγώ στους φίλους μου σήμερα ότι είμαι πονετικός για τους ανάπηρους, και αύριο το πρωί να μην βοηθήσω έναν ανάπηρο να ανεβεί στο τρόλλευ, δε θα είμαι Λυκούργος έτσι αλλά κακούργος)
Μπραβο που παρεθεσες αυτο το κειμενο, ειχα την αναγκη να το δω κι εγω και να χαμογελασω πλατια!!
αυτο ειναι ευτυχια!
Δεν είναι ευτυχία. Είναι στιγμή διαύγειας ενός ανθρώπου! Γιατί; Ιδού:
Στη γειτονιά μου έχω μετανάστες γείτονες, μεταξύ των οποίων και μια οικογένεια με ένα αγοράκι. Περιττό να σας πω, ότι το αγοράκι κάθε φορά που με βλέπει, κάθεται στην άκρη μέχρι να περάσω και πολλές φορές μου λέει "Να σας βοηθήσω κύριε;" και ξαφνικά μαζεύονται όλα τα ξένα παιδάκια και προσπαθούν να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να φτάσω στο σπίτι μου άνετα.
Εμείς που τα έχουμε όλα έτοιμα, γιατί πρέπει να δούμε ένα πόστ για να ενεργοποιηθούμε απέναντι στον ανάπηρο, στον νεφροπαθή, στον μετανάστη, στον ομοφυλόφιλο, στον οποιοδήποτε δέχεται κοινωνική διάκριση; Και όταν λέω εμείς, βάζω κι εμένα μέσα! Δεν εξαγοράζεται η είσοδός μας στον Παράδεισο με μια όμορφη δήλωση, και δυστυχώς αυτό πιστεύει η κοινωνία σήμερα.
Δεν χρειαζόμαστε ωραία λόγια από τον μέσο άνθρωπο, δεν χρειαζόμαστε δικηγόρους να μας υπερασπίζονται και να μας λυπούνται, δεν χρειαζόμαστε Μεσσίες που να τη λένε στους δικηγόρους, χρειαζόμαστε σεβασμό, έμπρακτα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,070 μηνύματα.
29-09-09
12:31
τι σημαινει?
Να σου πω εγώ τι σημαίνει δύναμη ψυχής....
Δύναμη ψυχής είναι να μην έχεις περάσει ήρεμη παιδική ηλικία. Να σε πηγαίνουν σε Αυστρία και Αγγλία και σε επεμβάσεις για να σε κάνουν "ίδιο". Να είσαι σ' ένα δωμάτιο που βρωμάει φορμόλη ή τι διάολο και να βλέπεις το γιατρό να ανοίγει τα πόδια σου και να τραβάει τις γάζες από τους προσαγωγούς σου κι εσύ να ουρλιάζεις γιατί πονάς. Να είσαι στο τραπέζι του χειρουργείου και να βλέπεις αυτό το μαύρο σωλήνα να έρχεται καταπάνω σου πριν κοιμηθείς. Να θυμάσαι τον ίδιο frakin αριθμό του δωματίου, 207, ακόμα κι αν το 1987 είναι 22 χρόνια πίσω σου!
Ακόμα και σήμερα...
Δύναμη ψυχής σημαίνει να σηκώνεσαι το πρωί με τα ίδια "διαφορετικά" πόδια απ' το κρεβάτι σου, να πηγαίνεις στη δουλειά σου γιατί πρέπει να δουλέψεις για να ζήσεις μιας και το κράτος παρέχει μηδενική μέριμνα για σένα. Πόσο μάλλον από θέμα προσωπικό, όταν έχεις ένα μυαλό αρτιμελές και έχεις κοπανήσει τις πτυχιάρες σου και λες "ρε π...η, γι αυτό το πήρα και θα πάω να δουλέψω κι εγώ!"
Δύναμη ψυχής σημαίνει να μπορείς να παίζεις με τους ίδιους κανόνες, σ' έναν κόσμο κυρίως φτιαγμένο από άλλους, για άλλους. Να πρέπει να κάνεις από ακροβατικά για να ανοίξεις το σκουπιδοντενεκέ με το "διαφορετικό" πόδι, έως και 0-100 σε 9" για να πιάσεις το τρόλλευ που πάει στη δουλειά σου.
Δύναμη ψυχής σημαίνει να γυρνάς όλο το κέντρο της Αθήνας μόνος σου με αυτά τα "διαφορετικά" πόδια για να μαζέψεις τα ψώνια που θες, να κάνεις τις δουλειές που θες, μιας και κανείς από τους "φυσιολογικούς" δεν έχει το χρόνο πάντοτε να σε βοηθήσει. Και φυσικά δε μπορείς να γίνεσαι και φόρτωμα στον καθένα συνέχεια, λόγω αξιοπρέπειας. Έτσι κουράζεσαι μια φορά, κάνεις μια διαδρομή παραπάνω, το ψάχνεις, βρίσκεις βέλτιστους τρόπους να μεταφέρεις πχ. τα ψώνια σου... You are adapting each and every frakin moment.
Δύναμη ψυχής σημαίνει ακόμα και το να πας στα μπουζούκια στο Μακρόπουλο και να ρίχνεις χορούς σα να μην κοιτάζει κανένας, αντί να κάθεσαι σπίτι σου και να κλαίς τη μοίρα σου γιατί ο "κακός Θεουλης" δε σε έκανε ίδιον με τη μάζα.... Αμ δε φταίει ο Θεος αν ο άλλος έχει σκ@τ@ στο κεφάλι του και κλαίει όλη μέρα...
Δύναμη ψυχής σημαίνει να παίρνεις πτυχίο στην καλύτερη σχολή (στο είδος της) της Ελλάδας, με τους ίδιους κανόνες. 2 ώρες για κάθε γραπτό και το "διαφορετικό" χέρι σου να πρέπει να πηγαίνει γρήγορο σαν λέηζερ στο γραπτό για να προλάβει το χρόνο και τελικά να πετυχαίνεις. Απίστευτες ώρες διαβάσματος και τρεχάλας, τη στιγμή που άλλοι φυσιολογικοί λένε "άστο για Σεπτέμβρη, θα κουραστώ να κατέβω να το δώσω καπάκι την ίδια μέρα μαζί με τ' άλλο" και πάλι να πετυχαίνεις
Ακόμα και το πιό απλό:
Δύναμη ψυχής είναι να γνωρίσεις κάποιον/α και να σου πει "Πω πω... δηλαδή έτσι με πρόβλημα περπατάς από μικρός/ή;" κι αντί να αντιδράσεις εν θερμώ και να πεις "Πω πω... δηλαδή έτσι βλαμμένα σκέφτεσαι από μικρός/ή", να κάνεις τη Στανίση ("Δεν άκουσα, πως είπατε") και να περιμένεις υπομονετικά μέχρι να βρεις φίλους που θα χουν τα κότσια να μη σε προσβάλλουν γι αυτό που φαίνεσαι αλλά να σε εκτιμήσουν γι αυτό που είσαι. Είναι σα το χριστιανικό "Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι", είσαι αναγκασμένος να καταπίνεις και να προχωράς, ειδάλλως κινδυνεύεις να γίνεις άλλος ένας κομπλεξικός ανάπηρος τύπου "δε με παίζουν τα παιδάκια". Χέστηκες κι αν δε σε παίζουν! Εσύ παίζεις καλά εγκεφαλικά; Αυτό έχει σημασία.
Εν κατακλείδι: Δύναμη ψυχής είναι να έχω δεχθεί και να αυτοπροσδιορίζομαι ως διαφορετικό είδος μέσα σ' έναν κόσμο 6 δισεκατομμυρίων, να νιώθω έτσι, να παλεύω έτσι. Να αναπτύσσω 10-20 άλλες αρετές επάνω μου που ένας Θεος ξέρει ποτέ αν θα τις ανακαλύψει κανείς γιατί πρέπει συνέχεια να αποδεικνύω ότι δεν είμαι ελέφαντας, αντί να αποδεικνύουν οι άλλοι πως δεν είναι ίδιοι μέσα στη σούπα της μάζας!
Κι όμως, εδώ είμαι και δε θα το κουνήσω για κανένανε! Θα ζήσω!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.