30-09-09
14:20
Και σε όσες ράμπες γι' αναπήρους υπάρχουν, πόσοι από εμάς τους πονόψυχους Έλληνες παρκάρουμε φαρδιά πλατιά τον τετράτροχο οργασμό μας, να λες καλύτερα Σίμπυ μου...
Καλά ασ' το αυτό ... και πόσα άλλα τέτοια.
Προσωπικά θαυμάζω τους ανθρώπους που παρά την αναπηρία τους καταφέρνουν να μην το βάλουν κάτω και να ζήσουν όσο το δυνατόν μια πιο φυσιολογική ζωή, σε έναν κόσμο, που ξαναλέω, έχει ελάχιστη πρόβλεψη γι' αυτούς.
Τους θαυμάζω επειδή πράγματα που εμείς, οι "αρτιμελείς" θεωρούμε δεδομένα, γι' αυτούς αποτελούν πραγματικά καθημερινές μικρές μάχες. Νομίζω ότι κανένας από εμάς δεν αντιλαμβάνεται πόσο πραγματικά πολύπλοκο μπορεί να είναι για ένα άτομο με αναπηρία να πάει π.χ. στο φούρνο για ψωμί. Κάτι δηλαδή που για όλους εμάς είναι θέμα 3 λεπτών.
Καλό θα ήταν να μην το ξεχνάμε αυτό και να μη λέμε "δεν έχεις επιλογή, πρέπει να προσαρμοστείς". Αυτή η προσαρμογή δεν είναι και τόσο απλό πράγμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.