Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
08-10-09
02:51
Ενταξει λοιπον, αν εσυ μοιρολατρικα πιστευεις οτι αυτοι ειμαστε και τιποτα δεν μπορει να αλλαξει στο πως και τι ψηφιζουμε....τι το συζητας.
Δεν είχα τον αριθμό του fucks σου να ζητήσω έγγραφη άδειά σου για να συζητάω πράματα
Αν η πολιτική είναι τέχνη του εφικτού, στην Ελλάδα την έχουμε κάνει την τέχνη της παρλαπίπας, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αναλυτές και φορουμίστες απαρτία…
- Δεν υπάρχει πολιτική ηγεσία. Οι αστοί πολιτικοί -στο σύνολό τους- είναι πια ένας συρφετός μέτριας ευφυίας λαμογιών και κοινών απατεώνων, ενώ -την ίδια ώρα- η αριστερά κοιτάζει σαν χαζή!
- Δεν υπάρχει πλέον πνευματική ηγεσία. Πνίγηκε στις χορηγείες, τις επιχορηγήσεις και τα αξιώματα.
- Δεν υπάρχει καν λαός. Ένας όχλος καναπεδοκένταυρων οσφυοκαμπτών που είτε οραματίζονται μια θέση στο δημόσιο για 3 κι 60, είτε έχουν πνιγεί στα χρέη απο δάνεια για την αγορά άχρηστων πραγμάτων κι έχουν βγάλει κυριολεκτικά το σκασμό!
Να μην πω τα τετριμμένα περι εξαιρέσεων κλπ…
Μόνη μας ελπίδα οι γενιές που έρχονται (κρατώντας γιαούρτια και πέτρες ελπίζω)
Αυτο πιστευεις, και εφοσον το θεωρεις δεδομενο, προκαλεις και το αποτελεσμα που θεωρεις αναποφευκτο.
Εγώ που δε ψήφισα προκαλώ το αποτέλεσμα?
Συλλογή ανεκδότων, εκδόσεις??
Τι λαογραφικές πατάτες είναι αυτές, ζουμάροντας σε ένα πρόσωπο, το δικό μου;
Αν όσοι θεωρούν μια κατάσταση ως status quo αλλά είναι άπραγοι, αυτοί προκαλούν αποτελέσματα εκ της απραξίας τους () και όχι εκείνοι που δρουν με συγκεκριμένους τρόπους (όπως το να ρίχνουν ψήφο σε λοιπά κόμματα), διαψεύδοντας στη πορεία τις προθέσεις τους βάσει αποτελεσμάτων?
Το ευκολότερο για τον εγωμανή αποτυχούντα είναι να φορτώσει παραλόγως την ευθύνη της κακής πορείας των πραγμάτων σε αυτόν που κατα τη γνώμη του κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου (σπίτι του και όχι πάνω στη κάλπη).
Δηλ. θεωρείς μοιρολάτρη όποιον δε ψηφίζει, κι όχι τον κατ'εξακολούθηση βουλιμικό ψηφοφόρο νουδουπασόκ που ο,τι κατηγορεί πάει και το ψηφίζει λες και το εκλογικό του κέντρο είναι στο κέντρο της δίνης του Τριγώνου των Βερμούδων.
Οι πολιτικές σου αναλύσεις, φίλτατε ινσόμνιακ είναι γεμάτες από μακαρούνες που στραγγίζουν...
Σε προτιμώ, σαφώς σε θέματα πιο επιστημονικά αν και η πολιτική είναι επίσης επιστήμη,
απλώς δεν υπεισέρχονται σε αυτή λεκτικοί πειραματισμοί όπως "μοιρολατρικό".
Θεωρώ αναπόφευκτο το να πιστεύεις ότι είναι ανέφικτο να οικοδομείς άποψη δίχως ψηφαλάκι στο καλπάκι...
όσο και να σου χαλάει τη μόστρα, και το μαύρο (μόνο για τη πολιτική, όχι για την χρωματική) είναι κι αυτό χρώμα άποψης...
αν σου αντηχεί "μοιραίο", τότε το κάρμα συναντάνται εντός σου κι όχι από λόγια που δεν σου κάνουν.
Έπειτα λες:
ποσο αλλαξαν οι Ελληνες, που για μια ζωη πλεον θα ψηφιζουν τα ιδια δυο κομματα
εννοώντας ότι δεν άλλαξαν αφού μια ζωή θα ψηφίζουν τα ίδια κώματα
και συνεχίζεις στην αμέσως επόμενή σου πρόταση:
Πως εγινε και κομματα που υπηρχαν παλαιοτερα και ηταν πανισχυρα, πλεον δεν υπαρχουν; Αλλαξαν οι Ελληνες;
εννοώντας ότι άλλαξαν οι Έλληνες (ρητορικά ρωτάς, φαντάζομαι) αφού παλιά υπήρχαν ισχυρά κώματα και πλέον είναι ανύπαρκτα..
Να ένας καλός λόγος να πέσεις στα βαριά.
Τελικά, άλλαξαν οι Έλληνες ή δεν άλλαξαν;
Τελος, το "τι νοημα εχει να ψηφισεις ενα κομμα που παει απατο" σου εξηγησα οτι ειναι ατοπο. Μου λες οτι ολοι ψηφιζουν τα δυο ιδια μεγαλα κομματα, αλλα οταν καποιος δεν τα ψηφιζει, τον κατηγορεις. Μονα ζυγα δικα σου. Δεν ξερω οτι θα παει απατο. Αυτο σου λεω.
Ανεπαρκές ευφυολόγημα.
Εγώ (όπως και ένα 32-33%) που δεν ψήφισα τα μεγάλα κώματα (ούτε τα μικρά) δεν με κατηγορώ!
Όσο για το ότι δεν ξέρεις ότι θα πάει άπατο,
αυτό δείχνει ότι δεν είσαι μοιρολάτρης ή ότι δεν έχεις και τόση αίσθηση
του ποιοι ψηφίζουν και τι ψηφίζουν στη μπανανία με άρωμα ελλάδα;
Γενικά 2-3 σκόρπιες σκέψεις και δε θα επανέλθω στα της πρόθεσης ή απροθυμίας ψήφου καθότιν τα σταφύλια ξύνισαν:
@Ινσόμνιακ,
Στην εποχή μας το ανθρώπινο πεπρωμένo, μιας και μίλησες για μοίρες κι ειμαρμένες
εκφράζει το νόημά του με πολιτικούς όρους.
Δεν το'πα εγώ, το παρατήρησε ο Ντύλαν Τόμας κι ορθά κατα τη γνώμη μου...
Αυτό είναι το δυστύχημα, που όλο κάτι ακούμε από τις στριγκλιές των φρένων και προσπερνούμε,
όλο κάτι βλέπουμε από της μπηγμένες λαμαρίνες σε κοιλιά συνοδηγού και τα σπαρμένα τζαμια στην άσφαλτο και μερικά καρφωμένα στο πρόσωπο και το κρανίο του μισοπεθαμένου επιβάτη στο πίσω κάθισμα,
ΑΛΛΑ ποτέ δε μας φτάνει το θέαμα όσο αποκρουστικό κι αν είναι γιατί είναι ριζωμένη μας συνήθεια να ξεβρακώνουμε την αξιοπρέπεια μας σε ένα τάξιμο (τάξε μου να σου τάξω για να μου τάξεις δυο φορές πριν σου τάξω την επόμενη).
Εκεί που η οργή θα έπρεπε να φυτρώσει εκφρασμένη με μια μούντζα (ορμητική σαν νερά υπερχειλισμένου Βοσπόρου) με αντοχή στο χρόνο ή να τη βάλουμε σε ένα συρταράκι και να τη βγάλουμε την ώρα του θεάτρου...
Εσύ, πας και ψηφίζεις, τάχα για να βλάψεις τους πρώτους.
Δεν μέμφομαι τα αγνά σου κίνητρα...
Αλλά μπορεί να είναι αγνά κι όμως αντιρεαλιστικά και όσο να'ναι το δεύτερο κλέβει τη δόξα (λίγη από την αγνότητα) του πρώτου.
άρα δεν είναι τόσο αγνά όσο αφελή, στη τελική ευθεία των συμπερασμάτων...
Να το πω λιγότερο ψημένο, με το αιματάκι του? :
ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΕΣ ΤΑ ΤΡΙΑ ΔΥΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΣΣΟ ΜΠΑΛΑΝΤΕΡ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ Ο ΤΖΟΚΕΡ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΟΤΑΝ ΣΕ ΣΤΑΧΤΟΜΠΟΥΤΑ ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΠΙΣΩ ΤΟΥ ΕΚΕΙ ΓΥΡΩ ΣΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΕΝΑ 10 ΣΠΑΘΙ ΝΑ ΚΕΙΤΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ.
..μη χαίρεσαι όμως. Το 10 είναι μούντζες, όχι τραπουλόχαρτο...Αυτή τη φορά από κείνους προς εσένα γιατί γελάστηκες και τώρα ψάχνεις να βρεις αίτια και υπαίτιους...
Δε σου φταίνε οι πολιτικοί κάφροι και σου φταίνε όσοι δε τους ψηφίζουν, αυτούς και όλους τους παρατρεχάμενους μαριονετοπίθηκους που αφήνουν μάλιστα ανοιχτά περιθώρια συμμαχίας μαζί τους (ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΠΟΛΕΜΑΣ ΜΕ ΨΗΦΟΥΣ ΥΠΕΡ ΑΛΛΩΝ!) σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας..
Να τη χαίρεσαι τη ψήφο σου, τιμή και δόξα και καμάρι σου. Εγώ γιατί να λυπηθώ για τη μη ψήφο μου? Επειδή σου έκοψε η μουστάρδα? Όταν θα καταλάβεις τη σημασιολογία της σιωπής αντί της άνευρης αντίδρασης, εδώ θα΄μαστε να τα λέμε.
Πάντως δεν πείθεις ούτε μύγα που πιθανόν να έτρεξε κι αυτή για να ψηφίσει με το να λες ότι δεν ξέρεις ότι θα πάει άπατο.
Σα να γεννήθηκες χτες και σε σούρανε από τον ομφάλιο λώρο για ψήφο..
Αν δεν ξέρεις ότι θα πάει άπατο, τότε δε ψηφίζεις εσύ αλλά η άγνοια σου στη θέση σου, χμ..ΚΑΙ ΜΑΝΤΕΨΕ ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ
Εγώ προτίμησα να κάνω μια βόλτα και να δρέψω δάφνες (του Απόλλωνα) για να σπάσει λίγο τη μπόχα της ημέρας, οσφηρτικός τύπος γαρ.
Ή αλλιώς: περι ορέξεως μανιταρόπιτα.
Έτσι πάει. Αν δε δίνεις εσύ τη μούντζα, στη δίνουν αυτοί (κι η δική τους είναι 4χρονη) και πρέπει να διαχειριστείς τον πόνο τώρα συνδιαλλεγόμενος με έναν Δεσμώτη σε κάποιο στεκοφόρουμ.
Κάπως έτσι πάει η ιστορία..
Όταν πας και ψηφίζεις ενώ απαξιείς για τους πολιτικούς, το πολιτικό σύστημα που αφορά στη ζωή σου ως αποτέλεσμα πολιτικών μέτρων ή μη μέτρων τότε γίνεσαι φοιτητής της θεατρολογίας τους και ενώ κριτικάρεις τα κακώς κείμενα, πας και τα ψηφίζεις και τελικά καταγράφεσαι στην ιστορία όσο καταγράφομαι και εγώ...
Δηλαδή ασήμαντος ως αριθμός, σημαντικός μόνο στην παράσταση του μυαλού σου.
Τουλάχιστον μάθε ότι αυτή παρακολουθείς τόσο καιρό, επαναστάτη κουλτουριάρη μου
Μου θυμίζουν όλα αυτά πάρα πολύ τις "Μυθολογίες και οράματα" του Yeats όπου κοντολογής αναφέρεται σε έναν τύπο που ρητορεί με τον εαυτό του έχοντας στο οπτικό του πεδίο μια πανέμορφη κοπέλα σκεπτόμενος με πολιτικούς όρους...
και καταλήγει:
"μ' ας ήμουν πάλι νέος,
να κρατούσα το κορίτσι αγκαλιά!"...
Δηλ. προτιμά να αγκαλιαστεί με το κορίτσι (έστω νοερά και νεότερος) από το να πολιτικολογεί ακατάσχετα παραδεχόμενος το άσκοπο μιας τέτοιας ενασχόλησης συγκρινόμενο με ένα σκανδαλιστικό θέαμα.
Ειλικρινά, αν ήμουν στη θέση του, θα προτιμούσα ακόμα και τον πιο πικρό καφέ (που ούτε καφέ πίνω ούτε έχω έφεση στη πικρότητα των υγρών)
υγ. Μου΄χει μείνει ένας διάλογος που ταιριάζει στο θέμα εκλογές, από τον νονό 3:
Vincent Mancini: Don Lucchesi, you are a man of finance and politics. These things I donʼt understand.
Don Lucchesi: You understand guns?
Vincent Mancini: Yes.
Don Lucchesi: Finance is a gun. Politics is knowing when to pull the trigger.
Δώσε έμφαση στο "when".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
05-10-09
02:10
Πόσο ανόητος μπορεί να είναι κάποιος που ξεκινά από το σπίτι του και τρώει όλη την κίνηση για να φτάσει Ιπποκράτους και να ανεμίσει μια σημαία ουρλιάζοντας ποδοσφαιρικά συνθήματα;
Ήμασταν είμαστε και θα είμαστε για τα πανηγύρια.
@Qslv,
κατάλαβες με ποιους εξισώνεσαι ψηφίζοντας από ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και πρ.οικολόγους εως γιωργοκωσταλέξηδες μάτια μου, φρύδια μου, παρειές μου;
Το λέω σε σένα γιατί με ιδιαίτερη σπουδή, φάνηκες να γράφεις μπουλεταρισμένες σκέψεις αγνοώντας πιθανότατα ένα δοκίμιο του Τζόναθαν Σουίφτ: Η τέχνη της πολιτικής ψευδολογίας.
Το ζήτημα παρότι πολλές φορές με προβλημάτισε στη βάση ενός γρίφου που απαιτούσε άμεση απάντηση - ποιος να ʽναι ο λόγος που επιμένουν οι άνθρωποι σε συνθήκες εξελίξεων που δεν τους ευχαριστούν όπως το να ψηφίζουν παρά την ολοφάνερη δυσαρέσκεια τους προς τα κώματα και τη πολιτική κατάσταση που μοιάζει με ολοκαύτωμα αλλά απλώς αλλάζει δημιουργό ανα 4ετίες - λίμνασε συν τω χρόνω σε αξεδιάλυτη μορφή κι εδώ μέσα πια έχει γίνει υδροβιότοπος με επιχειρήματα φλαμένγκο, σωστά πετούμενα με λογικές μπαλαρίνες και ροζ φτερά, ψήγματα αιωνιότητας στον ευρώτα των νοημάτων σας..
Αδυνατώ να μη σημειώσω με απορία την αινιγματική ανησυχία σου βλέποντας το θέμα του "δεν πάω να ψηφίσω" σαν απειλή δημιουργίας κινούμενης άμμου για όσους πήγαν να ψηφίσουν.
Θέτεις (άθελα σου) το ψεύτικο δίλημμα, ποιος υποθάλπει ποιον; Αυτός που ψηφίζει εκείνον που δεν ψηφίζει ή το αντίθετο;
Απάντηση: ΑΠΑΝΤΕΣ Η ΟΥΔΕΙΣ.
Μελετώντας προσεκτικά για να εξακριβώσω αν η πηγή του άγχους σου εντοπιζόταν σε κάποια διασυνδετική λεπτομέρεια, παρατήρησα ότι διακατέχεσαι από το σύνδρομο της άγουρης διδασκαλίας.
Τι εννοώ;
Καταλάβατε κάτι λάθος και κάνατε μια άστοχη ταύτιση.
Όσοι δεν πήγαν να ψηφίσουν είναι είτε υπάλληλοι σε κρεπερίζζζζ, είτε ο ομάρ ταρίφ με δικό του SLK ταξάκι, είτε θαμώνας μπυραρίας μετά από το τρίτο μπουκάλι μπύρας. (ξεμέθυστος μπορεί και να ψήφιζε)
Τόση επιμονή να μας διδάξετε; Aυτό που γράφετε το έμαθα στη β' λυκείου στο μάθημα της ψυχολογίας και ήταν και από τα SOS. Ρωτήστε ένα φίλο τριαντάρη να σας πει τι θέμα έπεσε στις απολύτηριες εξετάσεις β' λυκείου στο μάθημα της ψυχολογίας :-). Ο μόνος λόγος που έκανα την επισήμανση είναι γιατί αλλοιώσατε τα σχόλια που έκανα με την αναφορά σας στην ταύτιση "μη ψήφος = πράξη αμετανόητων βλακέντιων, κατ'επάγγελμα ξύστες με έφεση στο πιώμα" απο όπου και συνάγω σαφή διάθεση ρεβανσισμού (για την χρησιμοποίηση της έκφρασης "λοβοτομημένοι") που βλέπω ότι μερικές φορές σας αποδιοργανώνει ενώ μπορείτε να προσφέρετε τόση βοήθεια δεδομένων των γνώσεών σας....
Στην αρχή αναρωτήθηκα αν κάποια προδιάθεση για υψηλές επιδόσεις σε διευθετήσεις λεπτών χειρισμών και στυλιστικές λεπτομέρειες απτών δημοσιεύσεων απαντά στο γονιδίωμα κάποιων να κάνουν τις πράξεις τους ιδεολογήματα και σε γενετικές θέσεις συνδεδεμένες ως προς αυτές που φιλοξενούν τα γονίδια που καθορίζουν την αγάπη τους στη ψήφο, στο κώμα, στον τόπο, στο φόβο ακυβερνησίας με ταυτόχρονο παραμερισμό της προσωπικής τους απέχθειας για αυτό που τελικά υποστηρίζουν δια ψήφου!
Ε ρε καταραμένε επαγγελματικέ προσανατολισμέ!
Χωρίς αμφιβολία, ένα στραφταλίζον ή απαστράπτον ποστ σαν της QSLV θα μπορούσε να είναι γραμμοϊσοδύναμο (ποιητική) αδεία) με ένα χαριτωμένο σπασμένο χαμόγελο χρυσόψαρου που αλιεύθηκε από το χωριό του Ντουρούτι παρόλο ότι και σε κείνη και σε μένα είναι αδιάφορο (και το χρυσόψαρο και ο Ντουρούτης) και παρεκτροπή της συζήτησης.
Ο σουρεαλισμός στέκει εδώ ως έτερη μπετοκολώνα στη θέση της μονόπαντης θεώρησής σου. Για να πατάει και στα δυο πόδια...
Επιπροσθέτως, ο συντονισμός όλων των επιμέρους συνιστωσών σε μια μειλίχια χορευτική διαφάνεια πνευματικότητας του ζεν πρέπει να απαιτεί μια υγιέστατη παρεγκεφαλίδα -απαραίτητη προϋπόθεση για ισορροπημένες συνδιαστικές κινήσεις- γεγονός που υποσκάπτει εν μέρει χωρίς να αποκλείει βέβαια κάποια αμνησιακή διαταραχή όπως ότι ψηφίζω αλλά δε θυμάμαι το γιατί.
Για ένα λόγο που μέλλεται κάποτε να αποκαλυφθεί, οι εξ-μοντερέητορς επενεργούν μέσα από τις σωματικές γλώσσες του συρμού –τις υπαινίσσονται προσπερνώντας τές- προτείνοντας τον ένα αντίχειρα να βυθίζεται στην κορυφή της μύτης - ακόμα κι αν κοιτούν την ελ-σι-ντι οθόνη τους και δεν τους συλλαμβάνει εκείνη- και αυτό χωρίς εμφανή πρόθεση σεξουαλικής υπονόμευσης, κίνηση που πιστώνεται στη βάση μιας πνευματικής σαγήνης του αναγνωστικού κοινού.
Το αποκορύφωμα αυτής της μονόπλευρης έλξης που εκτινάσει όμως το θέαμα – τις κρέπες, τα ταξίμετρα και τις φθηνιάρικες μπύρες - σε θόλους ερωτικών αστερισμών απʼ όπου δεν μπορεί κανείς να διαφύγει, είναι ότι όλα γίνονται χωρίς ίχνη διάψευσης.
(ΑΜ ΔΕ...)
Απαγορεύεται έτσι έστω και μια φετιχιστική χρήση εξτρα μανιταριών πχ για το παράδειγμα της κρέπας...
πράγμα που αποδεικνύει ότι η ψήφος είναι ετερόκλητο μέσο και άρα το επιχείρημα κοντοστέκει ανάμεσα στην αβεβαιότητα και τον Πύργο της Πίζας..
Ας πούμε μιά, έστω μιά προσπάθεια απενοχοποίησης ή ένα πονηρό γελάκι (κι όχι μονίμως ντροπαλούτσικο) θα επέτρεπε στον έκθαμβο θεατή να συγκρατήσει όλη την ευχαρίστηση ή απαρέσκεια σε μια τόση δα λεπτομέρεια και να συνεχίσει την μέρα του, ενώ τώρα βυθίζεται σε μια λαβυρινθώδη αδιέξοδη φαντασίωση χωρίς δυνατότητα αποφόρτισης, ειδικά αν πρόκειται για άνθρωπο που δεν το κούνησε ρούπι από το σπίτι του για να πα' να ψηφί..
Δεν μπορεί να κρατηθεί από καμία λεπτομέρεια γιατί όλες περιστρέφονται γύρω από μια θεμελιώδη αντίφαση οπότε δεν εγείρεται θέμα, δυνατότητα, ή επιθυμία απόσπασης τους από το κάδρο. Το όλο ζήτημα αποκτά καταδιωκτικές διαστάσεις στο σύνολο του. Απέδωσα έτσι την ανησυχία μου στη βάση ενός βασανιστικά αδιέξοδου εγκλωβισμού.
Σημείωσα με αναγανάκτηση ότι ακόμη και στις διαφημίσεις καλσόν όπου συχνά χρησιμοποιείται το παιχνίδισμα μιας σκανδαλιστικής πνευματικότητας –κοκκάλινα γυαλιά, εστιασμένο βλέμμα στο άνω λοξό υπερπέραν- υπάρχει έστω μια λεπτομέρεια που ανατρέπει την όλη σκηνοθεσία. Και φυσικά δεν είναι τα ατέλειωτα πόδια αλλά ένα στυλό ή ένα ντοσιέ που πέφτει κάτω οδηγώντας τον θεατή να γίνει άγριος τιμωρός του αντικειμένου ώστε να επιστρέψει την εικόνα πίσω, να επέμβει σε μια φαντασιωτική αποκατάσταση της εντροπίας πριν την πτώση και την συνακόλουθη αναταραχή.
Εδώ όμως δεν υπάρχει αυτή η λεπτομέρεια και η φαντασίωση παγώνει εσαεί. Γιατί αυτή η ανατροπή -ένα ρήγμα αλήθειας στη σκηνοθεσία, θα αποτελούσε μια λεπτομέρεια βʼ διαλογής, κάτι δεύτερο, κάτι πρόστυχο, ασύμβατα τρικυμιώδες σε μια ήσυχη υγρή έκταση θεραπευτικής απόσυρσης, που θα γείωνε το όλο πράμα σε μια εκδοχή επίγειου μεταβολισμού. Ενώ τώρα το όλο θέαμα είναι πρόστυχο πέρα ως πέρα ως αδύνατο και την ίδια στιγμή κατʼ επίφαση ευγενές.
Να καταναλώνεις κάθε μέρα δεκάδες mg καφεϊνης -συνήθως κάπου στο πλάνο παίζει και μια καφετιέρα φίλτρου ή κάποια ιταλική ρετρό εσπρεσσομηχανή για τους πιο gourmet μοντερέητορς- και να διατηρείς τα πάντα πεντακάθαρα είναι ασφυκτικό ως εικόνα, σε κατακλύζει με μια εξοργιστική κοροϊδία.
Οι απόψεις περί απαράδεκτης αποχής από αυτές τις εκλογές αποκτούν μέσα σε αυτό των ωκεανό εξουδετερωτικών αντιφάσεων τον χαρακτήρα ενός αχαρτογράφητου ύφαλου ή σκόπελου. Σε δονούν με συναισθήματα συγκρουσιακής θλίψης γιατί χωρίς να το καταλαβαίνεις θεωρείς ότι η έλλειψη μιας αδύνατης σκηνοθεσίας τις καθιστά ντοκουμέντα ελαττωματικών διευθετήσεων.
Θυμάμαι, ύστερα από μια πρόσφατη εξωσωματική εμπειρία που είχα –έχω συγκρατήσει αυτή τη λεπτομέρεια με βαριά καρδιά- ότι το φλυτζάνι του καφέ δίπλα στον Καραγάτση -στην κλασσική φωτογραφία όπου βρίσκεται στο γραφείο του καπνίζοντας και γράφοντας- είναι βρώμικο και ακόμα ότι ο αθεόφοβος Καραγάτσης δεν είχε φροντίσει να προμηθευτεί έστω ένα πρόπλασμα βρώμικου φλυτζανιού όπως τα αντικείμενα των διαφημίσεων. Πιάνω τον εαυτό μου να εξερευνά αυτές τις φωτογραφίες με διάθεση να ρετουσάρει ό,τι μαρτυρά θνητότητα. Θέλω να διορθώσω τα στραβά κάδρα, να γυαλίσω τα τασάκια, να καθαρίσω τα ποτήρια, να στοιβάξω όμορφα τα βιβλία, να διορθώσω τα λουλούδια στο βάζο ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΩ. ΟΚ???????????? ARE YOU F*CKING OK WITH THAT?
Κάθομαι στο κρεβάτι μου τώρα και κοιτώντας τα βρώμικα βιβλία και το αναμαλιασμένο κουβερλί μου, επίγεια και υπέργεια νιώθω να σπέρνουν μέσα μου τυφλά ρήγματα δυστυχίας. Αδυνατώντας να αντέξω τόσα πλήγματα προσπαθώ να γιατρέψω τα τραύματα με θεραπευτικές φαντασιώσεις. Και βιβλία, πολλά βιβλία που δέχονται επιθέσεις από τα υπερβατικά νοήματα του ποστ της QSLV αλλά είναι άτρωτα, που σκίζω με βία τις σελίδες αλλά αποκαθίστανται στη στιγμή, που είναι αδύνατο να δεχτούν την όποια αποτύπωση χρήσης ή κατάχρησης στο σώμα τους.
Το δωμάτιο μου -μια μαγική κρυψώνα από τον έξω κόσμο, κάτι σαν την χώρα που έκρυβα κάτω από το κρεβάτι μου κάποτε- σταδιακά άρχισε να απομαγεύεται στο βλέμμα μου. Καθόμουν σιωπηλά στην καρέκλα μου και ευχόμουν αν υπάρχει θεός να επαναφέρει τα βιβλία μου στην κατάσταση που ήταν όταν τα αγόρασα. Καθαρά, λευκά στο σώμα τους, άσπιλα κι αμόλυντα. Αυτή η ελπίδα άρχισε σιγά-σιγά να λειτουργεί ως νάρθηκας που θα μου επέτρεπε να εστιάσω τη θλίψη μου όχι στα θλιβερές εκδιπλώσεις του βλέμματος αλλά σε μια δημιουργική προσπάθεια των χεριών. Να ξεπεράσω το πρόβλημα αγοράζοντας όλα μου τα φθαρμένα βιβλία εκ νέου.
Πρώτα ο θεός από αύριο ξεκινάω. Μέχρι να αξιωθώ να αποκτήσω μια καινούρια συλλογή έχω υποσχεθεί να μην ξαναδιαβάσω ποστ της QSLV. Να καθαρίζω κάθε βδομάδα τα βιβλία. Να τα προσέχω και να αγαπάω. Ώστε να μπορώ κάποια στιγμή να φωτογραφηθώ μαζί τους σε μια ωραία πόζα και να αιχμαλωτίσω το KOINO σε ουρανομήκεις φαντασιώσεις.
Δεν αντέχεται τόση πραγματικότητα μωρό μου...
Παρακαλώ, λεπτότητα από όλους. Το θέμα δεν είναι πολιτικό ούτε ηθικό αλλά αυστηρώς συνειδησιακό.
Της ψήφου εννοώ.
υγ. όσοι ψηφίσατε εξωκοινοβουλευτικά, δέστε:
Τα λοιπά κόμματα θα κυμανθούν στο 1-1,5%, (τσάμπα ψηφαλάκια δηλ στην Αντίσταση κλπ)
οι οικολόγοι γύρω στο 2 (τσάμπα ψηφαλάκια, αζ γουέλ)
και ο γιωργάκης θα κυβερνήσει anyway.
Κι όσο εσείς κοβόσασταν τάχα μου για δημοκρατίες,
εγώ έτρωγα αποσβωλομένος από τη νοστιμιά ένα πιάτο παστίτσιο στην υγειά των ζώων (approx.8 / 10) που ψήφισαν Costa-Yorgo.
Από αύριο στο μαντρί.
Να ποιοι δεν έχουν δικαίωμα να γκρινιάζουν, αγάπη.
Νομίζω ότι η ένταση δικαιώνεται όταν παράγει αποτέλεσμα.
Άσχημο πράγμα να είσαι πολιτικός αναλυτής και να βγαίνεις οφσάϊντ...
Υποκλίνομαι.
Νινί νάνι.
Ήμασταν είμαστε και θα είμαστε για τα πανηγύρια.
@Qslv,
κατάλαβες με ποιους εξισώνεσαι ψηφίζοντας από ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και πρ.οικολόγους εως γιωργοκωσταλέξηδες μάτια μου, φρύδια μου, παρειές μου;
Το λέω σε σένα γιατί με ιδιαίτερη σπουδή, φάνηκες να γράφεις μπουλεταρισμένες σκέψεις αγνοώντας πιθανότατα ένα δοκίμιο του Τζόναθαν Σουίφτ: Η τέχνη της πολιτικής ψευδολογίας.
Το ζήτημα παρότι πολλές φορές με προβλημάτισε στη βάση ενός γρίφου που απαιτούσε άμεση απάντηση - ποιος να ʽναι ο λόγος που επιμένουν οι άνθρωποι σε συνθήκες εξελίξεων που δεν τους ευχαριστούν όπως το να ψηφίζουν παρά την ολοφάνερη δυσαρέσκεια τους προς τα κώματα και τη πολιτική κατάσταση που μοιάζει με ολοκαύτωμα αλλά απλώς αλλάζει δημιουργό ανα 4ετίες - λίμνασε συν τω χρόνω σε αξεδιάλυτη μορφή κι εδώ μέσα πια έχει γίνει υδροβιότοπος με επιχειρήματα φλαμένγκο, σωστά πετούμενα με λογικές μπαλαρίνες και ροζ φτερά, ψήγματα αιωνιότητας στον ευρώτα των νοημάτων σας..
Αδυνατώ να μη σημειώσω με απορία την αινιγματική ανησυχία σου βλέποντας το θέμα του "δεν πάω να ψηφίσω" σαν απειλή δημιουργίας κινούμενης άμμου για όσους πήγαν να ψηφίσουν.
Θέτεις (άθελα σου) το ψεύτικο δίλημμα, ποιος υποθάλπει ποιον; Αυτός που ψηφίζει εκείνον που δεν ψηφίζει ή το αντίθετο;
Απάντηση: ΑΠΑΝΤΕΣ Η ΟΥΔΕΙΣ.
Μελετώντας προσεκτικά για να εξακριβώσω αν η πηγή του άγχους σου εντοπιζόταν σε κάποια διασυνδετική λεπτομέρεια, παρατήρησα ότι διακατέχεσαι από το σύνδρομο της άγουρης διδασκαλίας.
Τι εννοώ;
Καταλάβατε κάτι λάθος και κάνατε μια άστοχη ταύτιση.
Όσοι δεν πήγαν να ψηφίσουν είναι είτε υπάλληλοι σε κρεπερίζζζζ, είτε ο ομάρ ταρίφ με δικό του SLK ταξάκι, είτε θαμώνας μπυραρίας μετά από το τρίτο μπουκάλι μπύρας. (ξεμέθυστος μπορεί και να ψήφιζε)
Τόση επιμονή να μας διδάξετε; Aυτό που γράφετε το έμαθα στη β' λυκείου στο μάθημα της ψυχολογίας και ήταν και από τα SOS. Ρωτήστε ένα φίλο τριαντάρη να σας πει τι θέμα έπεσε στις απολύτηριες εξετάσεις β' λυκείου στο μάθημα της ψυχολογίας :-). Ο μόνος λόγος που έκανα την επισήμανση είναι γιατί αλλοιώσατε τα σχόλια που έκανα με την αναφορά σας στην ταύτιση "μη ψήφος = πράξη αμετανόητων βλακέντιων, κατ'επάγγελμα ξύστες με έφεση στο πιώμα" απο όπου και συνάγω σαφή διάθεση ρεβανσισμού (για την χρησιμοποίηση της έκφρασης "λοβοτομημένοι") που βλέπω ότι μερικές φορές σας αποδιοργανώνει ενώ μπορείτε να προσφέρετε τόση βοήθεια δεδομένων των γνώσεών σας....
Στην αρχή αναρωτήθηκα αν κάποια προδιάθεση για υψηλές επιδόσεις σε διευθετήσεις λεπτών χειρισμών και στυλιστικές λεπτομέρειες απτών δημοσιεύσεων απαντά στο γονιδίωμα κάποιων να κάνουν τις πράξεις τους ιδεολογήματα και σε γενετικές θέσεις συνδεδεμένες ως προς αυτές που φιλοξενούν τα γονίδια που καθορίζουν την αγάπη τους στη ψήφο, στο κώμα, στον τόπο, στο φόβο ακυβερνησίας με ταυτόχρονο παραμερισμό της προσωπικής τους απέχθειας για αυτό που τελικά υποστηρίζουν δια ψήφου!
Ε ρε καταραμένε επαγγελματικέ προσανατολισμέ!
Χωρίς αμφιβολία, ένα στραφταλίζον ή απαστράπτον ποστ σαν της QSLV θα μπορούσε να είναι γραμμοϊσοδύναμο (ποιητική) αδεία) με ένα χαριτωμένο σπασμένο χαμόγελο χρυσόψαρου που αλιεύθηκε από το χωριό του Ντουρούτι παρόλο ότι και σε κείνη και σε μένα είναι αδιάφορο (και το χρυσόψαρο και ο Ντουρούτης) και παρεκτροπή της συζήτησης.
Ο σουρεαλισμός στέκει εδώ ως έτερη μπετοκολώνα στη θέση της μονόπαντης θεώρησής σου. Για να πατάει και στα δυο πόδια...
Επιπροσθέτως, ο συντονισμός όλων των επιμέρους συνιστωσών σε μια μειλίχια χορευτική διαφάνεια πνευματικότητας του ζεν πρέπει να απαιτεί μια υγιέστατη παρεγκεφαλίδα -απαραίτητη προϋπόθεση για ισορροπημένες συνδιαστικές κινήσεις- γεγονός που υποσκάπτει εν μέρει χωρίς να αποκλείει βέβαια κάποια αμνησιακή διαταραχή όπως ότι ψηφίζω αλλά δε θυμάμαι το γιατί.
Για ένα λόγο που μέλλεται κάποτε να αποκαλυφθεί, οι εξ-μοντερέητορς επενεργούν μέσα από τις σωματικές γλώσσες του συρμού –τις υπαινίσσονται προσπερνώντας τές- προτείνοντας τον ένα αντίχειρα να βυθίζεται στην κορυφή της μύτης - ακόμα κι αν κοιτούν την ελ-σι-ντι οθόνη τους και δεν τους συλλαμβάνει εκείνη- και αυτό χωρίς εμφανή πρόθεση σεξουαλικής υπονόμευσης, κίνηση που πιστώνεται στη βάση μιας πνευματικής σαγήνης του αναγνωστικού κοινού.
Το αποκορύφωμα αυτής της μονόπλευρης έλξης που εκτινάσει όμως το θέαμα – τις κρέπες, τα ταξίμετρα και τις φθηνιάρικες μπύρες - σε θόλους ερωτικών αστερισμών απʼ όπου δεν μπορεί κανείς να διαφύγει, είναι ότι όλα γίνονται χωρίς ίχνη διάψευσης.
(ΑΜ ΔΕ...)
Απαγορεύεται έτσι έστω και μια φετιχιστική χρήση εξτρα μανιταριών πχ για το παράδειγμα της κρέπας...
πράγμα που αποδεικνύει ότι η ψήφος είναι ετερόκλητο μέσο και άρα το επιχείρημα κοντοστέκει ανάμεσα στην αβεβαιότητα και τον Πύργο της Πίζας..
Ας πούμε μιά, έστω μιά προσπάθεια απενοχοποίησης ή ένα πονηρό γελάκι (κι όχι μονίμως ντροπαλούτσικο) θα επέτρεπε στον έκθαμβο θεατή να συγκρατήσει όλη την ευχαρίστηση ή απαρέσκεια σε μια τόση δα λεπτομέρεια και να συνεχίσει την μέρα του, ενώ τώρα βυθίζεται σε μια λαβυρινθώδη αδιέξοδη φαντασίωση χωρίς δυνατότητα αποφόρτισης, ειδικά αν πρόκειται για άνθρωπο που δεν το κούνησε ρούπι από το σπίτι του για να πα' να ψηφί..
Δεν μπορεί να κρατηθεί από καμία λεπτομέρεια γιατί όλες περιστρέφονται γύρω από μια θεμελιώδη αντίφαση οπότε δεν εγείρεται θέμα, δυνατότητα, ή επιθυμία απόσπασης τους από το κάδρο. Το όλο ζήτημα αποκτά καταδιωκτικές διαστάσεις στο σύνολο του. Απέδωσα έτσι την ανησυχία μου στη βάση ενός βασανιστικά αδιέξοδου εγκλωβισμού.
Σημείωσα με αναγανάκτηση ότι ακόμη και στις διαφημίσεις καλσόν όπου συχνά χρησιμοποιείται το παιχνίδισμα μιας σκανδαλιστικής πνευματικότητας –κοκκάλινα γυαλιά, εστιασμένο βλέμμα στο άνω λοξό υπερπέραν- υπάρχει έστω μια λεπτομέρεια που ανατρέπει την όλη σκηνοθεσία. Και φυσικά δεν είναι τα ατέλειωτα πόδια αλλά ένα στυλό ή ένα ντοσιέ που πέφτει κάτω οδηγώντας τον θεατή να γίνει άγριος τιμωρός του αντικειμένου ώστε να επιστρέψει την εικόνα πίσω, να επέμβει σε μια φαντασιωτική αποκατάσταση της εντροπίας πριν την πτώση και την συνακόλουθη αναταραχή.
Εδώ όμως δεν υπάρχει αυτή η λεπτομέρεια και η φαντασίωση παγώνει εσαεί. Γιατί αυτή η ανατροπή -ένα ρήγμα αλήθειας στη σκηνοθεσία, θα αποτελούσε μια λεπτομέρεια βʼ διαλογής, κάτι δεύτερο, κάτι πρόστυχο, ασύμβατα τρικυμιώδες σε μια ήσυχη υγρή έκταση θεραπευτικής απόσυρσης, που θα γείωνε το όλο πράμα σε μια εκδοχή επίγειου μεταβολισμού. Ενώ τώρα το όλο θέαμα είναι πρόστυχο πέρα ως πέρα ως αδύνατο και την ίδια στιγμή κατʼ επίφαση ευγενές.
Να καταναλώνεις κάθε μέρα δεκάδες mg καφεϊνης -συνήθως κάπου στο πλάνο παίζει και μια καφετιέρα φίλτρου ή κάποια ιταλική ρετρό εσπρεσσομηχανή για τους πιο gourmet μοντερέητορς- και να διατηρείς τα πάντα πεντακάθαρα είναι ασφυκτικό ως εικόνα, σε κατακλύζει με μια εξοργιστική κοροϊδία.
Οι απόψεις περί απαράδεκτης αποχής από αυτές τις εκλογές αποκτούν μέσα σε αυτό των ωκεανό εξουδετερωτικών αντιφάσεων τον χαρακτήρα ενός αχαρτογράφητου ύφαλου ή σκόπελου. Σε δονούν με συναισθήματα συγκρουσιακής θλίψης γιατί χωρίς να το καταλαβαίνεις θεωρείς ότι η έλλειψη μιας αδύνατης σκηνοθεσίας τις καθιστά ντοκουμέντα ελαττωματικών διευθετήσεων.
Θυμάμαι, ύστερα από μια πρόσφατη εξωσωματική εμπειρία που είχα –έχω συγκρατήσει αυτή τη λεπτομέρεια με βαριά καρδιά- ότι το φλυτζάνι του καφέ δίπλα στον Καραγάτση -στην κλασσική φωτογραφία όπου βρίσκεται στο γραφείο του καπνίζοντας και γράφοντας- είναι βρώμικο και ακόμα ότι ο αθεόφοβος Καραγάτσης δεν είχε φροντίσει να προμηθευτεί έστω ένα πρόπλασμα βρώμικου φλυτζανιού όπως τα αντικείμενα των διαφημίσεων. Πιάνω τον εαυτό μου να εξερευνά αυτές τις φωτογραφίες με διάθεση να ρετουσάρει ό,τι μαρτυρά θνητότητα. Θέλω να διορθώσω τα στραβά κάδρα, να γυαλίσω τα τασάκια, να καθαρίσω τα ποτήρια, να στοιβάξω όμορφα τα βιβλία, να διορθώσω τα λουλούδια στο βάζο ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΩ. ΟΚ???????????? ARE YOU F*CKING OK WITH THAT?
Κάθομαι στο κρεβάτι μου τώρα και κοιτώντας τα βρώμικα βιβλία και το αναμαλιασμένο κουβερλί μου, επίγεια και υπέργεια νιώθω να σπέρνουν μέσα μου τυφλά ρήγματα δυστυχίας. Αδυνατώντας να αντέξω τόσα πλήγματα προσπαθώ να γιατρέψω τα τραύματα με θεραπευτικές φαντασιώσεις. Και βιβλία, πολλά βιβλία που δέχονται επιθέσεις από τα υπερβατικά νοήματα του ποστ της QSLV αλλά είναι άτρωτα, που σκίζω με βία τις σελίδες αλλά αποκαθίστανται στη στιγμή, που είναι αδύνατο να δεχτούν την όποια αποτύπωση χρήσης ή κατάχρησης στο σώμα τους.
Το δωμάτιο μου -μια μαγική κρυψώνα από τον έξω κόσμο, κάτι σαν την χώρα που έκρυβα κάτω από το κρεβάτι μου κάποτε- σταδιακά άρχισε να απομαγεύεται στο βλέμμα μου. Καθόμουν σιωπηλά στην καρέκλα μου και ευχόμουν αν υπάρχει θεός να επαναφέρει τα βιβλία μου στην κατάσταση που ήταν όταν τα αγόρασα. Καθαρά, λευκά στο σώμα τους, άσπιλα κι αμόλυντα. Αυτή η ελπίδα άρχισε σιγά-σιγά να λειτουργεί ως νάρθηκας που θα μου επέτρεπε να εστιάσω τη θλίψη μου όχι στα θλιβερές εκδιπλώσεις του βλέμματος αλλά σε μια δημιουργική προσπάθεια των χεριών. Να ξεπεράσω το πρόβλημα αγοράζοντας όλα μου τα φθαρμένα βιβλία εκ νέου.
Πρώτα ο θεός από αύριο ξεκινάω. Μέχρι να αξιωθώ να αποκτήσω μια καινούρια συλλογή έχω υποσχεθεί να μην ξαναδιαβάσω ποστ της QSLV. Να καθαρίζω κάθε βδομάδα τα βιβλία. Να τα προσέχω και να αγαπάω. Ώστε να μπορώ κάποια στιγμή να φωτογραφηθώ μαζί τους σε μια ωραία πόζα και να αιχμαλωτίσω το KOINO σε ουρανομήκεις φαντασιώσεις.
Δεν αντέχεται τόση πραγματικότητα μωρό μου...
Παρακαλώ, λεπτότητα από όλους. Το θέμα δεν είναι πολιτικό ούτε ηθικό αλλά αυστηρώς συνειδησιακό.
Της ψήφου εννοώ.
υγ. όσοι ψηφίσατε εξωκοινοβουλευτικά, δέστε:
Τα λοιπά κόμματα θα κυμανθούν στο 1-1,5%, (τσάμπα ψηφαλάκια δηλ στην Αντίσταση κλπ)
οι οικολόγοι γύρω στο 2 (τσάμπα ψηφαλάκια, αζ γουέλ)
και ο γιωργάκης θα κυβερνήσει anyway.
Κι όσο εσείς κοβόσασταν τάχα μου για δημοκρατίες,
εγώ έτρωγα αποσβωλομένος από τη νοστιμιά ένα πιάτο παστίτσιο στην υγειά των ζώων (approx.8 / 10) που ψήφισαν Costa-Yorgo.
Από αύριο στο μαντρί.
Να ποιοι δεν έχουν δικαίωμα να γκρινιάζουν, αγάπη.
Νομίζω ότι η ένταση δικαιώνεται όταν παράγει αποτέλεσμα.
Άσχημο πράγμα να είσαι πολιτικός αναλυτής και να βγαίνεις οφσάϊντ...
Υποκλίνομαι.
Νινί νάνι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
04-10-09
18:42
Βλέπω μια φιλοσοφική και φιλοσοφημένη (επιτέλους) αντίληψη επί του θέματος από το Δεσμώτη αλλά εγώ θα μιλήσω με την βλάχικη πολιτική αντίληψη μου έτσι, για πλάκα
Άμα γνώριζες τους αυθεντικούς μπουρτζόβλαχους της Καστοριάς θα αναθεωρούσες σε (dt)' για το διαχωρισμό φιλοσοφικότητας και βλαχιάς.
Δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί πρέπει η ψήφος να θεωρείται μόνο αποτύπωση της ιδεολογίας, της ελπίδας μας να γίνει αυτός ο κόσμος ιδανικός και παράδεισος για όλους και γενικότερα γιατί θεωρούμε ότι εκφράζει τον ίδιο μας τον εαυτό.
Κανείς σκεπτόμενος, σοβαρός και με τακάκια και λάδια φρένων στο ύψος τους δεν κάνει λόγο για έναν κόσμο με ideal προφίλ κατά τα πρότυπα του μαντάμ φιγκαρό.
Αλλά αν δε ψηφίζεις διότι αυτό ή το άλλο σε εκφράζει τότε για ποιον ψηφίζεις, για το ότι εκφράζει τη μαρίκα από την Αυστραλία ή τον Τζόναθαν από το Λίχτενστάϊν ή τον Ρούμπεν από το Αβελίνο ;;;
Η ψήφος μας αν δεν εκφράζει εμάς τους ίδιους, ποιους θα εκφράσει ακριβώς? Τους τσιμπουντιανούς ή την παναμερικανική ένωση ice soccer?
Η ψήφος είναι ένα δικαίωμα (από τα λίγα περιθώρια που σου αφήνει η αντιπροσωπευτική δημοκρατία για να ασκείς εξουσία) το οποίο διαρκεί μία ημέρα, αν αρνείσαι να ασκήσεις αυτό το δικαίωμα συγχαρητήρια βρες άλλους τρόπους να επηρεάσεις τους πολιτικούς αλλά η απάθεια της επόμενης μέρας που συνοδεύει την αποχή είναι για γέλια.
Και το να κλάνεις ανεριθρύαστα σε δημόσιους χώρους είναι επίσης δικαίωμα (ο κώλος μας είναι δικός μας, όχι νοικιασμένος και το να πέρδεσαι κάνει καλό στο έντερο (μόνο!), η δε έκλυση μεθανίου δεν βλάπτει την υγεία ούτε του κλάστη ούτε του μυριστή καθώς δε ρουφάς με καλαμάκι τα χημικά αέρια σε 24ωρη βάση), παρόλα αυτά, εγώ το αποφεύγω για πολύ συγκεκριμένους λόγους.
Το ίδιο ισχύει και για το να κατουράς τους τοίχους του σπιτιού σου (ακόμη και στη περίπτωση που τους έχεις βάψει κίτρινους και σου τέλειωσε η μπογιά).
Το ότι είναι δικαίωμα δεν θα πει ότι σώνει και ντε θα το ασκούμε ούτε σώνει και ντε ότι μας σώνει. Το βλέπεις το φιδογύρισμα του σωσμού;
Κι αν μιλήσουμε για δικαιώματα, ας πάμε και για τα δικαιώματα άφτερ κι όχι μόνο μπιφόρ γιούζινγκ.
Αν εγώ ασκώ συνταγματικά δικαιώματα και ψηφίζω με βάση ένα πρόγραμμα,
και στη πορεία τίποτα δεν εφαρμόζεται,
ποιος θα με δικαιώσει?
Η χρονομηχανή (και τα "χρονίρ" της) που δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί ή η φιλοσοφική λίθος του χάρυ πότερ ή μήπως και η ιδέα της αιώνιας επιστροφής του Νίτσε. Όλα υπο τη βάση δικαιωμάτων και μιας σταθερής στο χρόνο δικαιοσύνης...
Το να μου προτείνεις να βρω άλλους τρόπους να επηρεάσω πολιτικούς το διαβάζω με τρυφερότητα και ζεστά χαμόγελα!
Σα να κοιμάμαι και να ξυπνάω με αυτό το καυτό μέλημα..
Ή ακόμα καλύτερα λες και η δική μου επιρροή, ή αθροιζόμενη με τις επιρροές και άλλων πολλών μαζί, θα είχε αποτέλεσμα στα χλάπα χλούπα και στις απλοχεριές και στο περιορισμό του γκρίζου...
Εντάξει παιδιά, η πολιτική και οι πολιτικοί έχουν απαξιωθεί δεν λειτουργεί τίποτα σε αυτή τη χώρα και συμφωνώ απόλυτα ότι η συνειδητή αποχή είναι προτιμότερη από την ασυνείδητη ψήφο. Ναι έτσι αφηρημένα ζητάμε τον Ένα, τον Αρχηγό που θα καταφέρει να αλλάξει τα πράγματα (να έρθει δηλαδή ο μεσσίας να μας σώσει από τον ίδιο μας τον εαυτό, ελληνικό χαρακτηριστικό από τον προ περασμένο αιώνα) αλλά ρωτάω.
ανάμεσα στο θαυματουργό μεσσία και στον κατα βούληση (πυρ!) αρχικλεφταρέο πολιτικάντη ανεξαρτήτου ιδεολογίας και χρώματος σημαιούλας, προτιμώ το θαύμα καθισμένος σε μια καρέκλα και τρώγοντας ξηροκάρπια κοκτέηλ άνευ ποτού...
Γιατί τουλαχ. δεν έχω χασούρα και μάτωμα ταμείων, προσωπικού και δημόσιου...
Ξέρω ακούγεται σχεδόν αυτοκτονικό.
Μα κανείς στο πηδάλιο?
Σκέψου το σκηνικό να μην υπάρχει καπεταναίος σε ένα γιωτ στα ανοιχτά του πελάγους και να πάει όπου το πάν τα κύματα και το αγέρι,
σκέψου τώρα από την άλλη κάποιον που έχει πατήσει γκάζια και η μηχανή αγκομαχά μέχρι να κλατάρει..
πότε κινδυνεύεις να βουλιάξεις και να σε φάνε τα σκυλόψαρα και κυρίως μετά πάροδο πόσου χρόνου;
Ένα άλλο αγαπητέ Δεσμώτη που δεν δέχομαι είναι η άποψη ότι ο ψηφοφόρος νιώθει δυνατός όταν ψηφίζει. Στο ξαναλέω, η ψήφος είναι εργαλείο δεν είναι αυτοεπιβεβαίωση. Απεναντίας, με λύπη βλέπω αρκετούς που απέχουν να περηφανεύονται για την επιτυχία ( ; ) τους.
To αξιολύπητο άλλο είναι:
- να νομίζεις ότι με τη ψήφο σου κάτι άλλαξε ενώ δεν άλλαξε τίποτε και το λέει η εμπειρία των τελευταίων 20 χρόνων (και αυτά φτάνουν)
- να επιβεβαιώνεις τη δυναμική της άποψης σου δια της ψήφου επιβεβαιώνοντας στη τελική εκτός από το εγώ σου και τη σαπίλα ενός συστήματος που σε σέρνει από τη μύτη να ψηφίσεις κάποιον για να μπει στη βουλή κι όχι για αυτόν που θα σε κυβερνήσει.
Δηλ. ψηφίζω για γκόμενα δε ψηφίζω για σχέση και γάμο.
μα σου θυμίζω ότι γνώρισες γκόμενα να γ... όχι να την ερωτευτείς και να χαλάσεις το σπίτι σου. (χτυπάς τοίχο και ακούς το πόσο κούφιος είναι, δε μπορεί)
- να ψηφίζεις περήφανα και να αποτυγχάνεις στη συνείδηση σου βαθειά παρά να μη ψηφίζεις και να έχεις περάσει τις εξετάσεις των οποίων τις βάσεις θέτεις εσύ ο ίδιος και δε μιλάμε για βατότητα θεμάτων αλλά για τριβή στα δύσκολα...
- να ψηφίζεις για λόγους που άκουσες από τον Πρέκα, τον Ανδρουλάκη και πάσης φύσεως μαϊντανούς πολιτικούς που 'χουν μέγιστη ωφέλεια να σου λένε να πας να ρίξεις το φακελάκι στο καλπάκι, το μέγκα, το σταρ, τον κάθε λογής παπάρα κι όχι για δικούς σου προσωπικούς λόγους σαν άλλο μιμητικό και άρα ουδόλως κριτικό ον
- να θεωρείς ότι η ψήφος (σε εξωκοινοβουλευτικά κόμματα) είναι εργαλείο με αποτελέσματα εκλογών προειλημμένα. Ναι είναι εργαλείο οδοντοποιίας. Σου βγάζουν τα δόντια και στη θέση τους βάζουν μασέλα γαϊδάρου και κοιτιέσαι στον καθρέφτη με το αστραφτερό ζωώδες χαμόγελο, με τη χαρά ότι επιτέλεσες ένα ιερό καθήκον με αλλαγμένα όμως δόντια. Είμαστε άνθρωποι και τα γαϊδούρια τα σαμαρώνουμε, υπόψιν.
Άσε που και τα γαϊδούρια ακόμα, κάποια στιγμή τσινάνε.
Εσύ για λόγο τήρησης του κεκτημένου δικαιώματος, είσαι περισσότερο όνος κι από τον πιο σαμαρωμένο που έχει υπάρξει, κάτω απο αυτή τη λογική.
- αυτοί που απέχουν δεν περηφανεύονται περισσότερο προς τα έξω από σένα που απογοητεύεσαι εντός σου, μετά από μερικές μέρες όταν το μαγικό εργαλείο της ψήφου σου αποδείχτηκε αστοχία υλικού και ξόδι χρόνου μέσα σε παραβάν. Δεν έπαιρνες καλύτερα κι ένα τζινάκι περσινό μαζί να το προβάρεις μήπως δε σου κάνει φέτος; Πήγες που πήγες...
- να μαζεύουμε ονομαστικά παρουσίες για να γεμίσουμε το κουτί των εντυπώσεων ότι ψηφίσαμε παρά τις αντιξοότητες και τα δεδομένα
Τεσπά, σήμερα το Λάος θα ξεκινήσει τα πανηγύρια και το Πα-σόκ θα αγχωθεί. Κατά τα άλλα μία από τα ίδια, 5 κόμματα στη βουλή και όλοι μας να αναζητούμε την Φρουτοπία, όπως αναφέρθηκες , στο μακρινό μέλλον, έτσι χωρίς σχέδιο και ρεαλισμό. Προς το παρόν όμως, θα σκάσουμε και θα μεμψιμοιρούμε για την δυστυχία μας.
Συμφωνώ κάργα με καρατζαφ.
Ναι ! Αρκεί να έχεις διαλέξει, σωστά φρούτο .
Σαφώς καλύτερα από ΣΥΝ-ωστισμό.
Φρούτο και κατα προτίμηση μπανάνες και όποιος κατάλαβε κατάλαβε...
Συνοπτικά, δεν μπόρεσα να βρω κάτω από ένα όχι και τόσο κομψό φόρεμα ένα γρανιτένιο περιεχόμενο(γούστα είναι αυτά). Γιατί και τα αγάλματα άμα τα ντύσεις όμορφα κατεβαίνουν και αυτά να χορέψουν( την εικόνα μάλλον την έκλεψα από ένα ποίημα του Γ. Ρίτσου ). Ο τόπος μας είναι μικρός και όλοι θα γνωριστούμε, μεγάλος και όλοι θα χωρέσουμε. Ψηφίζοντας ή μη ψηφίζοντας.
Για να μην πώ για αυτόν τον κοσμο τον μικρό, τον Μέγα. (ούτε αυτό δικό μου)
Από όσα διάβασα στο ποστ σου, φαντ μία εικονούλα μου αποτυπώθηκε.
Σαν από μία κάλπη να βγήκαν λευκά περιστέρια..
και από κάτω να παίζει τραγούδι του Τσακνή (και δεν γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον, μη νομίζεις. Μονάχα σε κουφάλες που έκαναν τη πολιτική τρόπο πλουτισμού. Δεν είμαι εγωιστής, απλώς δε μου ταιριάζει να ρίξω μια εργαλειακή ψήφο για να πονέσω το #1 και το #2 με το #9 (!) που φαντάζει αμετανόητα γραφικοτραγικό και λίγο...σημάδι ότι φτάσαμε στα σύνορα τα μακιαβελικά. Ε, για μένα αν είναι να δω τη ψήφο σαν χορτοκοπτικό και κλαδευτήρι, προτιμώ να ξεμπουμπουκίσω με τα δάχτυλά μου κλείνοντας το μάτι στις μέλισσες και λοιπά ζουζούνια)
κλείνω αφιερώνοντας στους παρηκούντες την ιερουσαλήμ του ψηφίζειν (ενώ το "καταψηφίζειν" δια απουσίας δεν βρίσκεται στο λεξιλόγιο της φαντασίας τους) το παρακάτω ποιηματάκι ενός νέου ποιητή καθόλα υποσχόμενου, κ.κ. Δημήτριου Μουζάκη.
Πως ταιριάζει αχ πως ταιριάζει:
"Τραβάς το λάστιχο προς το πρόσωπό σου
κι αφήνοντας, πλήττεις.
Εύκολο, αλλά χρειάζεται σημάδι.
Τραβώντας ανάποδα δυσκολεύεσαι.
Όχι ότι χρειάζεται σημάδι
για να βρεις στόχο απλώς
με εσένα στο στόχαστρο
πώς θα βρεις πέτρα να πονέσει;
Μίλα στην πέτρα.
Αν θελήσει να σε μάθει
θα επιστρέφει στο κεφάλι σου
όπως κι αν ρίξεις".
και τώρα βαράτε βιολιτζήδες.
υγ. α και φαντ, αν έχεις κάτι άλλο εναντίον μου ως μη ψηφίζοντος, ρίχτο ελεύθερα...
Τον μπαγκλαβά γωνία σου τον κρατώ, δε στον τρώω, οκ?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
04-10-09
14:22
Μου'ταξες ταξίδι να με πας
και με πήγες με κουτσό πατίνι ή μάλλον..
..δεν με πήγες καν
και ζήλεψα τα περιστέρια..
μαύρο λοιπόν στο Γκόρτζο, μαύρο και στον Μαντά.
Ψηφίζω να μη ψηφίσω και να αφήνω στην ψευδαίσθησή τους όλους τους κομματοπατέρες και το παραδοσιακό σκυλολόι για ένα καλύτερο μέλλον, για ένα καλύτερο βόλεμα.
Άσε που δεν είμαι στο μουντ να πάω να ρίξω σαλάμι για να ακυρώσω και πολλούς άλλους
O Κωστάκης έμαθε στου κασίδη το κεφάλι. Αλλά να τον ψηφίσουμε γιατί από δω και πέρα μπορεί.
Ο Γιωργάκης να τον ψηφίσουμε για να μας ανοίξει το κουτί της Πανδώρας και ποιος μας σώνει, μανούλα...
Η Αλέκα.
Ο Γιώργος.
Οι Οικολόγοι.
Και τέλος ο Αλέξης. Του τα ʽχω μαζεμένα για τα δεκεμβριανά και που συμμετείχε σε ένα χαζό πόλεμο ενάντια στο μόνο σοβαρό πρόγραμμα που καταρτίσθηκε για τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών στο Σχολείο κάποτε. Αλλά τον συγχωρώ. Ήταν μικρός.
Θα ψήφιζα Συνασπισμό (αν και μέχρις εσχάτων ασυνάσπιτοι) γιατί δεν βλέπω κάτι καλύτερο.
Μα αν νιώθεις την πτώση στο κενό
μείωσε την επιτάχυνσή της ουτοπικά.
Ψήφησε ΟΥΤΟΠΙΑ .
Να ψηφίσω ΦΡΟΥΤΟΠΙΑ καλύτερα;
Πεθαίνουμε σα Χώρα (για ένα καλύτερο τόπο! για ένα καλύτερο αύριο μπαχαχαχα)
και το να μη ψηφίζει κάποιος θεωρείται πλειστηριασμός μέλλοντος των όλων.
Έχω να δηλώσω ότι αν θέλουμε να παραμυθιαστούμε με επιχειρήματα του μώλου, είναι προτιμότερο να διαβάσουμε το παραμυθάκι του Τριβιζά με την Καίτη τη κοτούλα την κοκετούλα που αγάπαγε τον Νούλη τον πετεινούλη..
επιτέλους νισάφι για εκείνους που μέμφονται αυτούς που δε πάνε να ψηφίσουν
γιατί αγνοούν ότι αυτοί που δε ψηφίζουν έχουν ιερότερους λόγους από κείνους που ψηφίζουν, τουλαχ. για αυτές τις εκλογές και μιλάω για τους συνειδητοποιημένους αψηφούντες κι όχι τους "ωχ αδερφέ βαριούμαι".
Νισάφι με την κατάκριση των όσων ασκούν το εκλογικό δικαίωμά τους να ψηφίσουν..
άλλο τόσο δικαίωμα είναι να μη ψηφίσεις γιατί θεωρείς άπαντες ανάξιους.
Όταν πάμε να ψηφίσουμε δεν καταθέτουμε εικόνα του προσώπου μας στην ψήφο (αχ ψήφησα, νιώθω ενεργός και τι στον λούτσο δηλαδή ) σαν σε διαφήμιση και λοξοκοιτώντας όσους δεν έκαναν το ανάλογο, αλλά κάποιους στοιχειώδεις λόγους.
Συγκρίνω το επίπεδο της κριτικής αυτής επικαλούμενος την περιγραφή του λοιμού των Αθηνών στον Πελοποννησιακό πόλεμο από τον Θουκυδίδη. Δεν είναι λοιμός να μη ψηφίζεις για σωστούς (συνειδησιακά) λόγους, είναι λοιμός να ψηφίζεις για εσφαλμένους ή ανύπαρκτους λόγους, με μέμψη για τους πρώτους...
Σήμερα είναι η μέρα για τους λοβοτομημένους αμνήμονες.
πάντα με την αύρα της ελπίδας και της αποφασιστικότητας να ρίξουμε στο μουν* της κάλπης την ψήφο μας.
Μετά τη ψήφο, ακολουθεί ψόφος και μια μερίδα απ´τα ίδια.
Θα προσυπογράψω τον Σαρτρ ψυχωμένα στο "Εκλογές, παγίδα για μ@λ@κες" (όχι γιατί είμαι ιδιαίτερα Σαρτρικός) στο ποστ του Χάουλα
βίβα λα Σαρτρ.
και ένας πρωινός διάλογος με μια φίλη μέσω μουσουνου.
- γεια
- γειααα
- τι κάνεις?
- ψώφησα
- πως νιώθεις για αυτό?
- το μετάνιωσα!
- μπουαχαχα και τώρα?
- εκ της απομάκρυνσης από κάλπεως, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.