Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Μία Σβάστικα, ή καλύτερα το κατοπτρικό της σύμβολο η Σωβάστικα, για την οποία θα μιλήσουμε παρακάτω, υπάρχει στο μωσαϊκό του δαπέδου της Συναγωγής του EinGeidi. Πρόκειται για μία όαση που βρίσκεται στις δυτικές ακτές της Νεκράς Θάλασσας, το χαμηλότερο σημείο επάνω στη γη, με υψόμετρο περίπου 400 μέτρα κάτω από το επίπεδο της θάλασσας. Φυσικά η ειρωνεία της ύπαρξης αυτού του συμβόλου στο δάπεδο μίας εβραϊκής συναγωγής είναι προφανής, από την άλλη πλευρά όμως, αυτό δείχνει ότι οι Ναζί έχουν απλά καταχραστεί το σύμβολο, το οποίο όπως είπαμε είναι σχεδόν πανανθρώπινο, αλλοιώνοντας το νόημά του.
Ο Σουμέριοι φαίνεται ότι χρησιμοποιούσαν τη Σβάστικα, αλλά φαίνεται ότι ούτε οι διάδοχοί τους πολιτισμοί των Βαβυλωνίων και των Ασσυρίων, ούτε οι Αιγύπτιοι την χρησιμοποιούσαν. Ωστόσο, ευρύτατη χρήση γνώρισε από τους περισσότερους αρχαίους πολιτισμούς στην περιοχή της Ευρασίας. Εκτός της Ευρασίας, Σβάστικες έχουν βρεθεί στην Γκάνα, στους Ινδιάνους Απάτσι της Αμερικής, ακόμη και στην Ωκεανία.
Την πιο πρόωρη αλλά και συχνή χρήση των μοτίβων αγκυλωτού σταυρού στην αρχαιότητα βρίσκουμε στην νεολιθική εποχή, αν και υπάρχει ένα μοναδικό παλαιολιθικό χειροποίητο αντικείμενο που περιέχει αυτό το σύμβολο. Το σύμβολο βρέθηκε σε διάφορες ανασκαφές στην επαρχία του Κουζεστάν του Ιράν και ως τμήμα του "χειρογράφου Vinca" της νεολιθικής Ευρώπης της 5ης χιλιετίας Π.Χ. Στη πρώιμη εποχή του χαλκού, εμφανίζεται στην αγγειοπλαστική που βρίσκεται στο Sintashta της Ρωσίας.
Η Σβάστικα συμβολίζει τον Ήλιο, τον ανώτατο Θεό, καθώς και την υπέρτατη δύναμη και ζωτική ενέργεια. Σχετίζεται κυρίως με τον Βούδα στην Ινδία, την Κίνα και την Ιαπωνία. Στην πρώιμη κινέζικη συμβολική, η Σβάστικα ήταν γνωστή ως [FONT="]wan και σε γενικές γραμμές συμβόλιζε κάτι το θεσπέσιο και υπέροχο. Το ίδιο σύμβολο είναι επίσης γνωστό ως «Ο Σταυρός της Brigit», από την ομώνυμη κελτική θεά της φωτιάς, γνωστή επίσης ως Brig ή Briga. Ως ηλιακή θεότητα, τα δώρα της ήταν το Φως (Γνώση), η Έμπνευση, καθώς και η ζωωδότις και θεραπευτική ενέργεια του Ήλιου.
[/FONT] Το εννοιολογικό φάσμα που περικλείει η Σβάστικα, επικεντρώνεται γύρω από την ισχύ, την ενέργεια, τον ρου της ζωής και την μετανάστευση. Σχετίζεται στενά με το , σύμβολο επανάληψης, μια παραλλαγή του οποίου χρησιμοποιείται με την ίδια έννοια στη μουσική σημειογραφία). Η Σβάστικα έχει χρησιμοποιηθεί και ως αλχημιστικό σύμβολο, που υποδηλώνει τις τέσσερις θεμελιώδεις γωνίες της Γης, καθώς και την κηδεμονία-επικυριαρχία επί του παρόντος κόσμου. Βλέπουμε λοιπόν και άλλες πτυχές του συμβολισμού, οι οποίες έθελξαν το Τάγμα της Θούλης και τον Αδόλφο Χίτλερ στη χρήση της Σβάστικας ως το κύριό τους σύμβολο.
Ο FrankWaters, ένας ανθρωπολόγος, ο οποίος έχει μελετήσει τον πολιτισμό των ινδιάνων Χόπι, γράφει για ένα άλλο σύμβολο που σχετίζεται με τη Σβάστικα, το
Το κατοπτρικό σύμβολο της Σβάστικας, η Σωβάστικα
«Δεν θα ήταν άραγε απλούστερο να παραδεχτεί κανείς, ότι η κατεύθυνση των βραχιόνων είναι δευτερευούσης σημασίας, στο συμβολισμό του Γαμμάδιου; Όταν πρέπει να συμβολίσει την κίνηση του Ήλιου, συγκεκριμένα την ικανότητα μετακίνησής του διαμέσου του διαστήματος, ελάχιστη προσοχή θα πρέπει να δίνεται στην κατεύθυνση που έχουν οι ακτίνες του» (σελ. 68). Μολονότι οι κοινότερη μορφή του συμβόλου είναι αυτή της δεξιόστροφης Σβάστικας, χρησιμοποιείται και με τις δύο κατευθύνσεις στον Ινδουισμό, χάριν ισορροπίας. Οι Βουδιστές πάλι, χρησιμοποιούν σχεδόν πάντα την αριστερόστροφη Σωβάστικα. Μια άλλη άποψη περί της διάκρισης των δύο κατοπτρικών συμβόλων, είναι ότι η Σβάστικα συμβολίζει τον ανοιξιάτικο ήλιο, σε αντιδιαστολή με τον φθινοπωρινό ήλιο, ο οποίος συμβολίζεται από τη Σωβάστικα, ένα φυσικό σύμβολο φωτός, ζωής, υγείας και πλούτου και στις δύο περιπτώσεις. Η Nandyavarta ένα ανάπτυγμα αυτών των δύο συμβόλων, βρίσκεται τρίτο στη σειρά των πιο τυχερών συμβόλων του Βουδισμού.
Η πανταχού παρουσία του αγκυλωτού σταυρού εξηγείται εύκολα αν υποθέσουμε ότι είναι μια πολύ απλή μορφή που ανακαλύφτηκε ανεξάρτητα και κατά τύχη σε διάφορες κοινωνίες όταν οι άνθρωποι ασχολήθηκαν με το πλέξιμο καλαθιών, αφού το σχήμα του αγκυλωτού σταυρού δημιουργείται επανειλημμένα από τις βέργες των καλαμιών όταν πλέκουμε καλάθι. Άλλες θεωρίες εικάζουν κάποια σύνδεση των πολιτισμών ή ζητούν μια εξήγηση σύμφωνα με την θεωρία της κοινής συναίσθησης του Καρλ Γιουνγκ. Η ύπαρξη των συμβόλων αγκυλωτού σταυρού στην Αμερική μπορεί να εξηγηθεί με την θεωρία της καλαθοπλεκτικής, ενώ αποδυναμώνει την θεωρία της πολιτιστικής διάχυσης. Κάποιοι έχουν προτείνει ότι ο αγκυλωτός σταυρός μεταφέρθηκε στη Βόρεια Αμερική από έναν αρχαίο ναυτικό πολιτισμό από την Ευρασία, ωστόσο μια χωριστή αλλά παράλληλη ανάπτυξη θεωρείται η πλέον πιθανή εξήγηση. Η γένεση του συμβόλου αγκυλωτών σταυρών αντιμετωπίζεται συχνά από κοινού με το σύμβολο του σταυρού γενικά, όπως η "ρόδα του ήλιου" της θρησκείας της εποχής του χαλκού.
Μια άλλη εξήγηση προτείνεται από τον CarlSagan στο βιβλίο του με τίτλο «Ο Κομήτης». Ο Sagan αναπαράγει ένα αρχαίο κινεζικό χειρόγραφο (το μεταξένιο βιβλίο) που παρουσιάζει ποικίλες ουρές κομητών: οι περισσότερες είναι παραλλαγές της απλής ουράς κομητών, αλλά στην τελευταία απεικόνιση ο πυρήνας του κομήτη έχει τέσσερα πύρινα σκέλη, που θυμίζουν αγκυλωτό σταυρό. Ο Sagan προτείνει ότι στην αρχαιότητα ένας κομήτης μπορεί να είχε πλησιάσει τόσο κοντά στη γη που οι άνθρωποι είδαν πύρινους πίδακες από αέριο να ρεύσουν από το κέντρο, και με την κλίση από την περιστροφή του κομήτη, σχημάτιζε μια μορφή του συμβόλου που έγινε ορατό σε όλα τα μέρη του κόσμου.
Η Σβάστικα βρίσκεται πολύ έντονα στης Ινδίες, μία από τις ετερόδοξες μεθόδους των Ινδιών είναι ο Ζαϊνισμός ο οποίος και χρησιμοποιεί τη Σβάστικα σαν σύμβολο του. Η Σβάστικα βρίσκεται συχνά στα αγάλματα του θεού Σέσσα του μεγάλου Όφεως ο οποίος είναι οι άπειροι κύκλοι του χρόνου. Εδώ θα πρέπει φυσικά να σημειώσουμε το συσχετισμό του ουροβόρου όφεως με το αλχημιστικό σύμβολο του Άλατος, το οποίο όπως έχουμε παραπάνω γράψει, σχετίζεται με τον Τυφώνα, τη θεότητα με την ουρά ερπετού, που απεικονίζεται στην κάρτα του Τροχού. Η ίδια η Σβάστικα εξάλλου είναι ένα σύμβολο του χρόνου, το οποίο συνδέεται με την μετάπτωση των ισημεριών. Οι δύο γραμμές που δημιουργούν τη Σβάστικα είναι το Πνεύμα μαζί με την Ύλη και τα 4 άγκιστρα δηλώνουν την κίνηση του κόσμου στον άπειρο και αιώνιο κύκλο. Λόγω αυτής της επιρροής του, επίσης συμβολίζει τον ίδιο τον Άνθρωπο σκοπός του οποίου, στο πέρασμα του χρόνου, είναι να συνδυάσει τις μεγάλες αντιθέσεις και στο τέλος να ολοκληρώσει την αιώνια ένωση.
Η προέλευση του είναι Άρεια, για αυτό και φέρει επάνω του μία αίσθηση ανωτερότητας και διαφοροποίησης του ανθρώπου από τα υπόλοιπα όντα, ουσιαστικά μπορεί η σβάστικα εντελώς λανθασμένα να ήταν ένα σύμβολο ρατσισμού απέναντι στις άλλες φυλές από τους Γερμανούς αλλά από μόνη της έφερε αυτό το συμβολισμό όντας όμως «ρατσιστική» απέναντι σε όλο το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο. Η ναζιστική διαστρέβλωση δηλαδή του συμβόλου, διατήρησε τον γενικότερο χαρακτήρα της ανωτερότητας και των διακρίσεων, μεταφέροντάς την όμως αυθαίρετα στη γερμανική φυλή. Δεν είναι τυχαίο ότι τελικά η Δύση έχει μάθει να υποτιμά την φύση σε σχέση με τον ίδιο της τον εαυτό, έτσι όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε η σβάστικα πραγματικά μέσα της φέρει το σπόρο του ρατσισμού για αυτό εξάλλου και τελικά εκφράστηκε με αυτό τον τρόπο. Ας μην ξεχνούμε ότι κάθε συμβολισμός, από αυτούς που μελετάμε στο ταξίδι μας με τις κάρτες, έχει και τις αρνητικές του όψεις και η σωστή τους χρήση εναπόκειται στην κρίση και τη συνείδηση του μελετητή-αναζητητή.
Μεγάλος εχθρός του ο Σταυρός , μιας και η δύναμη του αγκυλωτού έγκειται στην αλλαγή και στο χρόνο, ενώ ο σταυρός είναι συγγενές σύμβολο με την τελεία δεν υπάρχει εξέλιξη ούτε κινητικότητα παρά μόνο πράξη η οποία οδηγεί σε μία μόνιμη κατάσταση. Ο Σταυρός είναι και σύμβολο του Κρόνου, η Σβάστικα δεν είναι όμως ένα σύμβολο που μπορεί να εκφραστεί μόνο από ένα πλανήτη γιατί είναι συμμετοχή τριών πλανητικών σωμάτων, του Κρόνου και του Ουρανού - ο οποίος φέρνει την αλλαγή στην καθεστηκυία τάξη του Κρόνου-ενώ ο Χείρωνας γεφυρώνει με τέτοιο τρόπο, ώστε ο Κρόνος για να φτάσει στον Ουρανό πρέπει να περάσει το στάδιο του Χείρωνα αλλά και αντίστροφα, για να γίνει ο Ουρανός στο τέλος Κρόνος χρειάζεται να περάσει πάλι από τον Χείρωνα.
Η Σβάστικα σαν σύμβολο ολοκλήρωσης είναι ο αριθμός 10 και 1. Στην πραγματικότητα είναι η γέφυρα ανάμεσα στο 9 και στο 1 γιατί αυτή ακριβώς είναι η διαδικασία του, το τέλος ενός κύκλου και η αρχή ενός καινούριου. Στην Κίνα ήταν το σύμβολο που κατέβηκε από τον Ουρανό και συμβόλιζε πάλι το 10.000, τις ενωμένες δηλαδή 10.000 δυνάμεις για τις οποίες πίστευαν οι Κινέζοι ότι ήταν τα τυχερά σημεία. Βλέπουμε λοιπόν, ότι η αριθμοσοφική αξία του συμβόλου, παραμένει η ίδια, αυτή του 1 ή αν θέλετε του 10, που όπως προαναφέραμε είναι ο αριθμός της κάρτας του Τροχού, παρά τη μεγάλη πολιτισμική απόσταση ανάμεσα στις διάφορες κουλτούρες.
[Πηγές:]
https://www.symbols.com/encyclopedia/15/151.html
https://www.proswastika.org/index.php
https://en.wikipedia.org/wiki/Swastika
https://astro.eportal.gr/v5/news/arthraoz_-oz_themata/18440oz_2008061318440.php3
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Θα ήθελα να σημειώσω ακόμη τη φράση σου "η μόνη πραγματικότητα είναι η αλλαγή". Αυτό είναι απολύτως σύμφωνο με τη διδασκαλία του Άλιστερ Κρόουλυ, ο οποίος λέει ότι "το μόνο σταθερό πράγμα στο σύμπαν είναι η αλλαγή".
Θα ήθελα τέλος να συμφωνήσω ιδιαίτερα με την τελευταία σου παράγραφο. Πρόκειται για μια θαυμάσια περιγραφή της κύριας διδασκαλίας της κάρτας, περί προσήλωσης στο κέντρο του Τροχού. Θα σημειώσω μάλιστα ιδιαίτερα ένα σημείο κλειδί των γραφομένων σου. Ο αφυπνισμένος άνθρωπος ακολουθεί την επιθυμία της καρδιάς του, αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη γι' αυτό, "χωρίς να έχει συχνά την ασφάλεια ενός αμετάβλητου και μονοδιάστατου πλαισίου ορισμών για το τι είναι καλό και τι κακό". Ν' αναλαμβάνεις την ευθύνη για κάτι που κάνεις, γνωρίζοντας ότι δεν μπορείς να ορίσεις εκ των προτέρων εάν αυτό είναι καλό ή κακό. Υπερβατική ως σκέψη και η συνειδητοποίησή του από μόνη της, αποτελεί έναν ακόμη βαθμό μύησης...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Οι άλλες Τετρακτύες αναπαριστούν αντιστοιχίσεις:
Η 3η Τετρακτύς αντιστοιχίζει: στο 1 το σημείο, στο 2 την γραμμή, στο 3 την επιφάνεια και στο 4 το τετράεδρο, το πρώτο γεωμετρικό στερεό.
Η 4η Τετρακτύς αντιστοιχίζει: στο 1 το πυρ, στο 2 τον αέρα, στο 3 το ύδωρ και στο 4 τη γη.
Η 5η Τετρακτύς αντιστοιχίζει: στο 1 την πυραμίδα (τετράεδρο), στο 2 το 8-εδρο, στο 3 το 20-εδρο και στο 4 τον κύβο (6-εδρο).
Η 6η Τετρακτύς «είναι εκείνη των δημιουργημένων πραγμάτων». Αντιστοιχίζει: στο 1 το σπέρμα, ανάλογο του σημείου. Στο 2 την αύξηση μήκους, ανάλογη της γραμμής. Στο 3 την αύξηση κατά πλάτος, ανάλογη της επιφάνειας. Στο 4 την αύξηση κατά βάθος, ανάλογη του στερεού.
Η 7η Τετρακτύς «είναι εκείνη των κοινωνιών». Αντιστοιχίζει στο 1 τον άνθρωπο, στο 2 την οικογένεια, στο 3 την κωμόπολη και στο 4 την πόλη «επειδή είναι από αυτά τα στοιχεία που συντίθεται το έθνος».
«Ολες αυτές οι τετρακτύες είναι υλικές και αισθητές»
Η 8η Τετρακτύς «περιέχει τους παράγοντες με τους οποίους μπορούμε να κάνουμε κρίσεις πάνω στα προηγούμενα και που είναι εν μέρει διανοητικοί»: το 1 είναι η σκέψη, το 2 η επιστήμη, το 3 είναι η γνώμη και το 4 η αίσθηση.
Αντίστοιχα, η 9η «είναι το λογιστικό, το θυμικό, το επιθυμητικό και το σώμα», η 10η «είναι η άνοιξη, το καλοκαίρι, το φθινόπωρο κι ο χειμώνας» κι η 11η «το παιδί, ο έφηβος, ο ώριμος άνθρωπος, ο γέρος».
Στα τέλη του 20ού αιώνα, παρουσιάστηκε, όπως θα δούμε, μία ακόμα Τετρακτύς. Όχι απʼ τους μελετητές του Πυθαγόρα, αλλά απʼ το χώρο της Φυσικής και συγκεκριμένα απʼ την Κβαντική Φυσική. Στους φυσικούς είναι γνωστή σαν βαρυονική δεκάδα (baryon decuplet) και παριστάνει γεωμετρικά μορφώματα των στοιχειωδών «σωματιδίων», σύμφωνα με τις κβαντικές τους ιδιότητες. Παρʼ όλο που αυτή η Τετρακτύς εμφανίζεται στα βιβλία συνήθως με το κεφάλι κάτω, δεν παύει να είναι αναγνωρίσιμη.
Δεν κρίνω σκόπιμο να επεκταθώ σε λεπτομέρειες της κβαντικής φυσικής, αφού κάτι τέτοιο θα ξέφευγε από το θέμα μας. Ωστόσο, είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον το γεγονός, ότι η κατανόηση της Πυθαγόρειας φιλοσοφίας σχετικά με τη φύση του Σύμπαντος, φαίνεται να ξεπερνάει κατά πολύ τις γνώσεις τις οποίες θεωρείται ότι κατείχε η ανθρωπότητα εκείνη την εποχή. Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες πληροφορίες, μπορεί νʼ ανατρέξει στη σχετική πηγή, η οποία ακολουθεί, στο τέλος της παρούσας δημοσίευσης.
Όπως και οι αρχαίες αιγυπτιακές πυραμίδες, η Τετρακτύς αποτελεί ένα μοντέλο του Παντός και το τριαδικό σχήμα το θεϊκό του μυστήριο. Ενώ τα τέσσερα μέρη της Τετρακτύος ενσωματώνουν τους δέκα αρχέτυπους αριθμούς, η τριαδική δύναμη του σχήματός της είναι εκείνη που ενώνει ολόκληρο τον αριθμό κι αποκαλύπτει την αληθινή του ουσία εν τη ενώσει. Εδώ βρίσκεται το μυστήριο της Τετρακτύος. Παρόλο που η πραγματικότητα εκτυλίσσεται μέσα στα πλαίσια μιας θεϊκής προόδου τεσσάρων επιπέδων, η ενότητα αποκαλύπτεται όταν υπερβούμε το τέταρτο, το φυσικό επίπεδο και τελειοποιήσουμε το νου μας μελετώντας τις θείες τριάδες, ανερχόμενοι προς το όραμα του λαμπρού φωτός του Όντος και κατανοώντας τον αληθινό αριθμό, την αρχή, την πηγή και τη ρίζα της «αενάως ρέουσας φύσης».
[Πηγές]
Άρθρο του Ίωνα Κρηνή, στο περιοδικό Άβατον
Israel Regardie: Η Καββάλα και τα Σύμβολά της
https://www.tetraktys.org/subchoises/ellinousia/arthra/tetraktys.htm
https://zeroliner.blogspot.com/2008/05/blog-post_05.html
https://www.mystica.gr/tetraktys.htm
https://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=745
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Η τελειότητα του τριαδικού σχήματος είναι πιο έκδηλη στο σχήμα που ονομάζεται μέσος, ή αναλογία των τριών όρων. Αναλογία είναι η σύγκριση ανάμεσα σε δύο σχέσεις. Για παράδειγμα, σε σχέση με τον πατέρα, ένας παππούς είναι ό,τι ένας πατέρας προς το γιο του. Η αναλογία εκφράζει τη σύγκριση ανάμεσα σε δύο σύνολα σχέσεων και στο πλαίσιο της σύγκρισης αυτής, ο πατέρας είναι ο μέσος ανάμεσα στον παππού και τον εγγονό. Στον Τίμαιο, όπου ο Πλάτωνας παρουσιάζει ουσιαστικά την Πυθαγόρεια κοσμολογία, διαβάζουμε: «Δεν είναι δυνατόν να ενωθούν δύο σώματα χωρίς τη μεσολάβηση και κάποιου τρίτου, γιατί ανάμεσα στα δύο πρέπει να υπάρχει κάτι που να τα συνδέει. Καλύτερος δεσμός είναι αυτός που ενώνει τον εαυτό του τέλεια μʼ εκείνα τα πράγματα τα οποία συνδέει, σʼ ένα ενιαίο» (31c). Επομένως, η αναλογία του μέσου είναι η βάση ολόκληρης της Πυθαγόρειας και Πλατωνικής Θεολογίας.
Αντίστοιχα η κάρτα του Τροχού, περικλείει την ιδέα της Τριαδικότητας, μέσα στον τριγωνικό αριθμό 10 που τη χαρακτηρίζει. Τρία Γκούνας, τρία Αλχημικά Στοιχεία, Τρεις μορφές επάνω στον Τροχό, όπως είδαμε σε προηγούμενα κείμενα στην παρούσα κάρτα.
Ο Πλάτων, στον Τίμαιο, προβάλλει την πυθαγόρεια άποψη ότι η κοσμική αρμονία περικλείεται μέσα σε ορισμένους αριθμούς. Μετά τους πρώτους αριθμούς 1, 2, 3, ακολουθούν τα τετράγωνά τους, το 4 (2Χ2) ή το 9 (3Χ3) και οι κύβοι τους, το 8 (2Χ2Χ2) ή το 27 (3Χ3Χ3). Οι δύο γεωμετρικές πρόοδοι που σχηματίζονται αντιπροσωπεύονται, σύμφωνα με την κλασική συμβολική παράδοση, από το σχήμα του γράμματος "Λ" (το οποίο βλέπουμε να κοσμεί το κέντρο της κάρτας, πίσω από τον Τροχό). Με την παρεμβολή των αριθμητικών μέσων 3 και 6 στην πρώτη πρόοδο (2, 3, 4, 6, 8) σχηματίζουμε την αρμονική πρόοδο (https://dide.flo.sch.gr/Exercises/Math-Proodoi.pdf) 3, 4, 6, ενώ η συνολική διαδοχή των όρων (2, 3, 4, 6, 8) αναλύει στη μουσική τη διπλή οκτάβα (δις διαπασών). Με την παρεμβολή των αριθμητικών μέσων 6 και 18 στη δεύτερη πρόοδο (3, 6, 9, 18, 27) οδηγούμαστε στο σχηματισμό της αρμονικής προόδου 6, 9, 18. Αν, τώρα, μεταξύ του 3 και του 6 παρεμβάλουμε τον αρμονικό τους μέσο όρο 4 και κατά παρόμοιο τρόπο παρεμβάλλουμε το 12 ανάμεσα στο 9 και στο 18, έχουμε την εξής συνολική διαδοχή όρων: 3, 4, 6, 9, 12, 18, 27. Πρόκειται για μια διαδοχή που αναλύει την τριπλή οκτάβα (8:1) συν μια δεύτερη (9:8) στις επιμέρους ομάδες συμφωνίας. Έτσι, σύμφωνα με τους Πυθαγορείους, αυτές οι δύο αρχικές πρόοδοι εμπεριέχουν όλη την αρμονία του χωροχρόνου.
Όμως, πώς ακριβώς πειραματίστηκαν οι Πυθαγόρειοι στο μονόχορδο για την ανάδειξη των σχέσεων μαθηματικών και μουσικής; Αν μειώσουμε το μήκος μιας χορδής ακριβώς στο μισό, τότε ο ήχος που παράγεται είναι ακριβώς μία οκτάβα υψηλότερος (μία οκτάβα είναι ένα ντο, ρε, μι, φα, σολ, λα, σι, ντο) - μας δίνει, δηλαδή, ένα ντο πιο πάνω. Αν μειώσουμε το μήκος της χορδής κατά 1/3, τότε τα 2/3 της χορδής που απομένουν μας δίνουν τη διαφορά της πέμπτης (δηλαδή από το ντο στο σολ). Κι αν μειώσουμε το μήκος κατά 1/4, τότε τα 3/4 που απομένουν μας δίνουν τη διαφορά της τετάρτης (από το ντο στο φα). Ήταν ξεκάθαρο, λοιπόν, σʼ αυτό το επίπεδο της παρατήρησης ότι τα μαθηματικά "κυβερνούν" τη μουσική. Το γεγονός ότι από τους ήχους αυτών των διαστημάτων δημιουργείται ένα ευχάριστο συναίσθημα στον ακροατή, οδήγησε τους Πυθαγορείους στο συμπέρασμα ότι οι ακέραιοι και τα κλάσματα ελέγχουν όχι μόνο τον άψυχο αλλά και τον έμψυχο κόσμο μέσω της μουσικής.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Η πρώτη επιστήμη του Τετραοδίου, είναι η Αριθμητική, όπου ο αριθμός δεν αποτελεί παρά την προέκταση της ενότητας. Επιπλέον, τα τέσσερα επίπεδα της Τετρακτύος εμπεριέχουν τα βασικά στοιχεία όλων των αριθμών, όπως θʼ αναλύσουμε περισσότερο στη συνέχεια. Οι άλλες τρεις επιστήμες είναι η Μουσική, η Γεωμετρία και η Αστρονομία. Αντιστοιχούν στις τέσσερις από τις δώδεκα Τετρακτύες στις οποίες θʼ αναφερθούμε παρακάτω. Ωστόσο, κάθε μία από τις παραπάνω επιστήμες αποτελεί προπαρασκευαστικό στάδιο για μια πέμπτη, υπερβατική επιστήμη, τη Διαλεκτική, την επιστήμη της μεταφυσικής σφαίρας των Ιδεών και το συνδετικό κρίκο όλων των προηγούμενων επιστημών.
Από την άποψη της Διαλεκτικής, το 1 αντιπροσωπεύει το Θεό, την πρωταρχική αρχή και πηγή όλης της Ύπαρξης, ο οποίος αν και βρίσκεται πέρα απʼ όλα τα ονόματα, συμβατικά ονομάστηκε από τους αρχαίους Το Ένα Καθεαυτό. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι το μεγαλύτερο μυστήριο ολόκληρης της φιλοσοφίας αναφέρεται στην αιτία που κάνει το Ένα να γεννά τα πολλά. Αν δούμε τα πράγματα με την προοπτική των αρχαίων φιλοσόφων, αντιλαμβανόμαστε ότι το Ένα είναι τόσο τέλειο, που ολόκληρη η Δημιουργία δεν αποτελεί παρά την εκχύλιση της τελειότητάς Του. Το Ένα χαρακτηρίζεται από την πληθωρική ισχύ και δημιουργεί τον κόσμο, χωρίς να προκαλεί κάποιο δικό του έλλειμμα. Ο αριθμός Ένα έχει καθοριστεί από τον πυθαγόρειο Θέωνα το Σμυρναίο ως «η αρχή και το στοιχείο των αριθμών, το οποίο παρόλο που πολλαπλασιάζεται ή ελαττώνεται με αφαίρεση, το ίδιο στερείται κάθε αριθμού, παραμένει σταθερό και καθορισμένο». Στη μονάδα αποδόθηκαν, σύμφωνα με τον Πλώτιο, τα Ονόματα του Θεού (πάντοτε Τετραγράμματα, μια ακόμη μυστική γνώση που εμπεριέχεται στην Τετρακτύν. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει πως και ο γενετικός κώδικας του DNA είναι επίσης τετραγράμματος) και θεωρήθηκε Πρώτη ανάμεσα σʼ όλα τα πράγματα, Δημιουργός όλων των πραγμάτων και πηγή όλων των Ιδεών.
Η πληθωρικότητα αυτή είναι που επιφέρει τη δυάδα «άπειρο-όριο», ιδιότητες που προσδιορίζουν την τάξη των θεών στο πλαίσιο της Πυθαγόρειας θεολογίας. Παρά το γεγονός λοιπόν πως ο Πυθαγορισμός αναγνωρίζει πολλούς θεούς, ενδόμυχα καθένας από αυτούς συνδέεται ή αποτελεί διαφορετική όψη του Ενός Καθεαυτού. Η παραπάνω διδασκαλία βρίσκεται σε πλήρη συμφωνία με τη θεώρηση της δογματικής Καββάλα. Αυτή αντιστοιχεί σε κάθε Σεφίρα διάφορες διάνοιες, που αποκαλούνται Θεοί, Ντγιαν Τσόχαν, Άγγελοι, Πνεύματα, κλπ, επειδή όλο το σύμπαν, σύμφωνα μʼ αυτήν τη φιλοσοφία, καθοδηγείται κι εμψυχώνεται από ολόκληρες ιεραρχίες αισθανόμενων όντων, καθένα από τα οποία έχει μια ιδιαίτερη λειτουργία και αποστολή και που διαφέρουν μεταξύ τους ανάλογα με το βαθμό και την κατάσταση συνείδησης και διάνοιας. Δεν υπάρχει παρά μόνο μία αόρατη και απόλυτη συνείδηση, η οποία διαπερνάει κάθε μόριο και απειροστό σημείο του εκδηλωμένου σύμπαντος, του Διαστήματος. Αλλά η πρώτη της διαφοροποίηση, λόγω εκπόρευσης ή αντανάκλασης, είναι καθαρά πνευματική κι εκδηλώνει έναν αριθμό «όντων» που μπορούμε νʼ αποκαλέσουμε Θεούς, η συνείδηση των οποίων είναι τέτοιας απροσδιόριστης και μεγαλειώδους φύσης, ώστε υπερβαίνουν την αντίληψή μας. Κατά μία άποψη, οι «Θεοί» είναι οι δυνάμεις της Φύσης και τα Ονόματά τους είναι η Νόμοι Της· κατά συνέπεια είναι αιώνιοι, πανταχού παρόντες και παντοδύναμοι, ωστόσο μόνο για τον κύκλο του χρόνου στον οποίο εκδηλώνονται η προβάλλονται, όσο άπειρος κι αν είναι αυτός.
Το τρίτο επίπεδο της ιεραρχικής εκτύλιξης του Κόσμου ονομάζεται καθεαυτό Ον, η τριαδική πηγή της Ύπαρξης, της Ζωής και της Διάνοιας (όπως βλέπετε, η τριαδική θεότητα δεν αποτελεί φιλοσοφική καινοτομία του Χριστιανισμού, αλλά προέρχεται από την Ερμητική διδασκαλία). Η Τετράδα αντιστοιχεί στον τελευταίο κρίκο της μεγάλης αλυσίδας της Ύπαρξης: το φυσικό επίπεδο και τα τέσσερα στοιχεία. Έτσι, μέσα στην παραπάνω ανάλυση περί Διαλεκτικής, περικλείονται και συνδέονται με αρμονικό τρόπο οι τέσσερις πρώτες Τετρακτύες, από τις δώδεκα. Υπάρχει πλήρης αντιστοιχία με τις τέσσερις δυνάμεις της Σφίγγας, οι οποίες περικλείονται κι εναρμονίζονται από την πέμπτη δύναμη (ToGo), ή με άλλα λόγια την Πεμπτουσία.
Οι βασικές γραμμές διδασκαλίας του Πυθαγόρα για τους αριθμούς, ειδικά για τους πρώτους αρχετυπικούς δέκα, είναι:
Η Μονάδα αντιστοιχούσε, όπως είπαμε, με το πνεύμα, τον αιθέρα, την ενέργεια, τη δύναμη από τη οποία γίνεται το Παν.
Η δυάδα είναι η ύλη που αποτελείται από νερό και γη.
Η τριάδα είναι ο Χρόνος σαν θεότητα, δηλαδή το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Η τετράδα είναι ο Χώρος, η τάξη του Κόσμου και η κίνηση στο χωροχρόνο. Τη θεωρία της Τετρακτύος ο Πυθαγόρας συνέδεσε με την ύπαρξη των δέκα σωμάτων του δικού μας Ηλιακού Συστήματος. Η επιστήμη γνώριζε μόνο επτά τέτοια σώματα, αλλά η πρόσφατη αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει άλλα τρία σώματα: τον Ουρανό, τον Ποσειδώνα και τον Πλούτωνα. Η τετράδα σημειώνει ακόμα τα “κοσμικά σώματα” των τεσσάρων στοιχείων από τα οποία συντάχθηκε το Κοσμικό Σύμπαν. Το τετράεδρο για τη φωτιά, το οκτάεδρο για τον αέρα, το εικοσάεδρο για το νερό και ο κύβος για τη γη.
Η πεντάδα συμβολίζει τα πέντε στοιχεία από τα οποία σύγκειται ο Κόσμος, δηλαδή τη γη, το νερό, τον αέρα, τη φωτιά και τον αιθέρα. Τα πέντε αντίστοιχα πολύεδρα που συμβολίζουν τα παραπάνω στοιχεία είναι κύβος, εικοσάεδρο, οκτάεδρο, τετράεδρο, δωδεκάεδρο. Ο αριθμός 5 κρύβει την ασυμμετρία που επικρατεί μέσα στη συμμετρία του κόσμου. Η πλευρά του εγγεγραμμένου πενταγώνου μέσα στον κύκλο είναι ασύμμετρη. Το πεντάγωνο είναι η έδρα του εγγεγραμμένου δωδεκαγώνου στη σφαίρα που παριστά τον κόσμο που βρίσκεται σε Αρμονία. Οι Πυθαγόρειοι χρησιμοποιούσαν το σύμβολα του πενταγώνου ή πεντάλφα σαν σύμβολο υγείας.
Οι αριθμοί 3, 4, 5 είναι ιεροί αριθμοί και λαμβάνονται σαν Τριάδα. Το άθροισμα των τετραγώνων των δύο πρώτων αριθμών δίνει το τετράγωνο του τρίτου αριθμού. Το άθροισμα των αριθμών υψωμένων στον κύβο δίνει τον αριθμό 216, που παριστά το ψυχογονικό κύβο με πλευρά τον αριθμό 6. Αυτοί οι αριθμοί ή πιο συγκεκριμένα ο αριθμός 216 συνδέονται με τα τρία εδάφια της Εξόδου, όπου καθένα έχει 72 γράμματα.
Η εξάδα συμβολίζει τα έξι είδη εμψύχων όντων. Τους θεούς, τους δαίμονες, τους ήρωες, τους ανθρώπους, τα ζώα και τα φυτά. Είναι Ιερός αριθμός και ονομάζεται Γάμος γιατί εκτός του ότι συνδέεται με τις μετεμψυχώσεις (είναι η πλευρά του ψυχογονικού κύβου), είναι τέλειος αριθμός, δηλαδή το άθροισμα των μερών του δίνει πάλι το 6. 6/6=1, 6/3=2, 6/2=3, 1+3+2=6. Είναι το εμβαδόν ορθογωνίου τριγώνου με πλευρά την Ιερή Τριάδα, 3,4,5.
Η επτάδα παριστάνει το νόμο εξέλιξης. Είναι Ιερός αριθμός και σημειώνει τις φάσεις της Σελήνης. Θεωρείται παρθένος, ηγεμόνας, αμήτωρ, άρχοντας όλων, ένας θεός, “αεί ον”, επτάφωτος, επτάψυχος, επτάπατος (πολύ εχέμυθος). Τον αφιέρωσαν στην έκφραση εκείνη του Ενός που αποκαλείται “Η Θεά Αθηνά” της οποίας κύριος αριθμός είναι το 92, που σημειώνει τα 92 στοιχεία της ύλης.
Η οκτάδα υποδηλώνει τους οκτώ φθόγγους της μουσικής κλίμακας, δηλαδή την Αρμονία του Κόσμου (βλέπε την κάρτα της Προσαρμογής, που φέρει τον αριθμό 8).
Η εννεάδα δείχνει τους εννέα κοσμικούς χώρους του Στερεώματος.
Η δεκάδα είναι αυτό καθʼ εαυτό το Σύμπαν.
Η τετρακτύς μεταφέρεται και γίνεται η βάση του Δέντρου της Ζωής, στην Καββάλα. Οι Καββαλιστές θεώρησαν δεδομένες τις δέκα Σεφίρες (σφαίρες-παρέβαλε με τη μουσική των σφαιρών), επειδή γιʼ αυτούς το δέκα ήταν τέλειος αριθμός, ο οποίος περιελάμβανε κάθε ψηφίο χωρίς επανάληψη και περιείχε τη συνολική ουσία όλων των αριθμών. Είναι πολύ φυσιολογικό το γεγονός ότι ο αριθμός Δέκα παραδοσιακά αποδίδεται στην κάρτα του Τροχού, αφού ο κύκλος συμβολίζει την ολοκλήρωση και την τελειότητα. Ο Ισαάκ Μάγιερς γράφει ότι το 0-1 καταλήγει στο 1-0 και ο Κορντοβέρο στο Παρντίς Ριμονίμ μονολογεί: «Ο αριθμός δέκα περικλείει όλους τους αριθμούς. Δεν υπάρχει άλλος αριθμός έξω από αυτόν, επειδή ό,τι είναι πέρα από το δέκα επιστρέφει ξανά στις μονάδες». Όπως είδαμε και παραπάνω, η διδασκαλία της Καββάλα αντλεί την πηγή της από την πυθαγόρεια φιλοσοφία, ή τουλάχιστον έχουν αμφότερες κοινή καταγωγή. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στην είσοδο της σχολής του υπήρχε ένα άγαλμα του Ερμή του Λογίου, με την επιγραφή “Εκάς βέβηλοι” (Έξω οι βέβηλοι).
[Συνεχίζεται...]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Όπως γράψαμε στα παραπάνω, ο αριθμός της κάρτας του Τροχού, είναι το 10. Ακόμη, ο Τροχός που απεικονίζεται στην κάρτα έχει δέκα ακτίνες, όσες και οι Σεφίρες του Δένδρου της Ζωής. Ας δούμε όμως λίγο αναλυτικότερα τη σημασία του αριθμού αυτού, ο οποίος θεωρείται από την αρχαιότητα έως σήμερα ως ιερός, μέσω της πυθαγόρειας διδασκαλίας, όπως αυτή συνοψίζεται στο ιερόγλυφο της Τετρακτύος.
Ο Πυθαγόρας, ήταν υιός του Αγκαίου και της Παρθενίδος που αργότερα μετονομάστηκε Πυθαΐς, “ο οποίος θα διαφέρει των άλλων ανθρώπων κατά το κάλλος και τη σοφία και θα γίνει ωφέλιμος εις το ανθρώπινο γένος” -κατά το χρησμό της Πυθίας. Είναι ο μέγιστος Έλληνας μαθηματικός, φιλόσοφος και αρχηγέτης μεγάλου θρησκευτικοπολιτικού κινήματος και δίδαξε την ουσία των όντων, τους αριθμούς. Το Σύμπαν προήλθε από το υπάρχον Χάος μέσα από τη Μορφή, δηλαδή το Μέτρο και την Αρμονία. Πρώτος ο Πυθαγόρας το ονόμασε Κόσμο, δηλαδή Τάξη, εξ αιτίας της Αρμονίας που επικρατούσε σε αυτό.
Η Τετρακτύς είναι ένα ισόπλευρο τρίγωνο που σχηματίζεται από την ακολουθία των πρώτων δέκα αριθμών, παρατεταγμένων σε τέσσερις σειρές. Είναι μια μαθηματική ιδέα αλλά συνάμα κι ένα μεταφυσικό σύμβολο, το οποίο σε σπερματική μορφή, ενσωματώνει τις αρχές που διέπουν τη Φύση, την αρμονία του Κόσμου, την ανοδική πορεία προς το Θείον και τα μυστήρια της θεϊκής σφαίρας. Συνιστά σύμβολο του Θεού Απόλλωνος και οι Πυθαγόρειοι συχνά αποκαλούσαν Τετρακτύν το Μαντείο των Δελφών. Ο Σέξτος Εμπειρικός (Προς Αριθμητικούς IV, 3) καθορίζει την Τετρακτύν με τα ακόλουθα λόγια: "Τετρακτύς δε προσηγορεύετο παρ' αυτοίς [τοις Πυθαγορικοίς] ο εκ των πρώτων τεσσάρων αριθμών συγκείμενος δέκα αριθμός· εν γαρ και δύο και τρία και τέσσερα δέκα γίνεται' ός εστι τελειότατος αριθμός" (τετρακτύς ονομαζόταν [από τους Πυθαγόρειους] ο αριθμός δέκα, που αποτελείται από την ένωση των τεσσάρων πρώτων αριθμών· γιατί ένα και δύο και τρία και τέσσερα κάνουν δέκα· και αυτός είναι ο πιο τέλειος αριθμός).
Παγάν αενάου φύσεως ριζώματʼ έχουσαν».
Παρατηρώντας το τριχοτομημένο Πυθαγόρειο τρίγωνο της παραπάνω εικόνας, βλέπουμε ότι ενώνοντας τα σημεία τριχοτομήσεως δημιουργούνται 10 όμοια ισόπλευρα τρίγωνα ενώ λεξαριθμικώς οι πλευρές αθροίζονται σε 1.
Δηλαδή....
1+2+3+4=10=(1+0)=1
ΕΝ+ΔΥΟ+ΤΡΙΑ+ΤΕΣΣΑΡΑ=55+474+411+807=1747=(1+7+4+7)=19=(1+9)=10= (1+0)= 1
1+5+6+7=19=(1+9)=10=(1+0)=1
ΕΝ+ΠΕΝΤΕ+ΕΞ+ΕΠΤΑ=55+440+65+386=946=(9+4+6)=19=(1+9)=10=(1+0)= 1
7+8+9+4=28-(2+8)=10=(1+0)=1
ΕΠΤΑ+ΟΚΤΩ+ΕΝΝΕΑ+ΤΕΣΣΑΡΑ=386+1190+111+807=2494=(2+4+9+4)=19=(1+9)=10=(1+0)= 1.
Αν δούμε λεξαριθμικά την Τετρακτύν (Τετρακτύς=1626=15=6), θα παρατηρήσουμε πόσο εύστοχα ο Πυθαγόρας την ταύτιζε με το Σύμπαν και τον Κόσμο (Σύμπαν=771=15=6 και Κόσμος=600=6). Θέλησε επίσης, ως μυημένος στις δοξασίες των Ορφικών, να δηλώσει μέσω τού Δ (τέσσαρα), πού αυτή περιέχει, την Ορφική άποψη περί των τεσσάρων πρωτογενών στοιχείων της φύσεως (11ος Ορφικός ύμνος στον Πάνα): Ουρανός, Θάλασσα, Χθων και Πυρ. Αλλά το λεξαριθμικό άθροισμα αυτών των τεσσάρων είναι 3372=15=6.
Δεν μπορούμε να μη θαυμάσουμε πόσο σοφά, ο Πυθαγόρας που δίδασκε ότι το Σύμπαν είναι αριθμοί και ότι ο Θεός αεί γεωμετρεί, τεκμηριώνει την Κοσμοθεώρησή του αυτή:
Ουρανός+Θάλασσα+Χθών+Πύρ=ΣΥΜΠΑΝ=ΚΟΣΜΟΣ=Δ=ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ=6! Παρακάτω θα δούμε ότι το έξι ανήκει στην ακολουθία των τριγωνικών αριθμών.
[Συνεχίζεται...]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο χειμώνας, που αντιστοιχεί στο Γιν, αλλάζει σε καλοκαίρι, που αντιστοιχεί στο Γιανγκ. Τόσο το Γιν, όσο και το Γιανγκ μπορούν να δημιουργήσουν ή να καταστρέψουν. Ο ζωοδότης ήλιος μπορεί να κάψει τη γη, όσο και το χειμωνιάτικο χιόνι μπορεί να παγώσει τα πάντα, αλλά μπορεί επίσης να ποτίσει σε βάθος το χώμα και να εμπλουτίσει τον υδροφόρο ορίζοντα, παρέχοντας στους οργανισμούς το πολύτιμο για την επιβίωσή τους νερό. Τα ιδεογράμματα του Γιν και του Γιανγκ αποτελούν από μόνα τους εικόνες, αλλά και κατηγορίες πεποιθήσεων που έχουν παγανιστική προέλευση. Προέρχονται από τις παρατηρήσεις του φυσικού κόσμου και της κυκλικής εναλλαγής των φυσικών φαινομένων. Η ζωή είναι «ρόδα και γυρίζει», ένας σπειροειδής Τροχός και όχι μια ευθεία γραμμή. Οι πρώτοι Ταοϊστές αναγνώρισαν πλήρως την αξία του αρνητικού πόλου Γιν –της σκιάς– ως ισοδύναμης αρχής με το θετικό, δημιουργικό πόλο του Γιανγκ. Το θρησκευτικό και φιλοσοφικό ρεύμα του Ταοϊσμού, το οποίο έχει τις ρίζες του στην αρχαία κινεζική μητριαρχία, έβλεπε το αρσενικό ως το «ζώο της γης» και το θηλυκό ως το «ζώο της αλλαγής». Πολύ αργότερα, στην εποχή των μανδαρίνων φιλοσόφων, όπως του Κομφούκιου, ο συμβολισμός των Γιν και Γιανγκ χρησιμοποιήθηκε για να εξυπηρετήσει τις ιεραρχικές πολιτικές διαμάχες στις αυλές των Κινέζων ηγεμόνων, όταν είχαν πλέον εδραιωθεί πατριαρχικά καθεστώτα και η έμφαση δινόταν στο κυριαρχικό Γιανγκ, έναντι του υποταγμένου, δουλοπρεπούς Γιν. Οι αλχημιστές της Δύσης, επιβεβαιώνουν όσα εκφράζονται ποιητικά στο Τάο τε Κινγκ, από τον Λάο Τσε:
Σύμφωνα λοιπόν με πολλές σύγχρονες απόψεις φυσικών και αστροφυσικών, είναι ο αρνητικός ενεργειακός πόλος αυτός που σηματοδοτεί την έναρξη κάθε δημιουργικής δραστηριότητας της ύλης. Ορισμένοι επιστήμονες πάλι, εκφράζουν την άποψη ότι το οι «Μαύρες Τρύπες» που καταβροχθίζουν τα άστρα, αναγεννώντας τα στις ανεξερεύνητες ακόμη πύλες εξόδου τους, αποτελούν ακριβή απεικόνιση της λεγόμενης «σκοτεινής ύλης», της άγνωστης, παγωμένης και χαοτικής αυτής ύλης που περιβάλει τα λαμπερά άστρα και όλους τους γαλαξίες. Η ύλη αυτή αποτελεί το συνεκτικό ιστό που κρατά το σύμπαν ενωμένο και δομημένο με συγκεκριμένο τρόπο, όπως αναφέρουν οι έρευνες των τελευταίων ετών, είτε με τη μορφή μαγνητικών περιδινήσεων, είτε ως ηλεκτρομαγνητικό πλάσμα, που δρα ως βαρύτερο από το σύμπαν [“Dark Side of Cosmos”, Science 85, & “Magnetic Whirlwinds”, Science Digest 93]. Ο φυσικός Νταν Μπέιρουθ συνδέει τον δυαδικό κώδικα, τον οποίον επίσης αναπαριστούν τα Γιν και Γιανγκ, με τη θεωρία των Χορδών, ενώ η βιολόγος Κάτια Γούλτερ συσχετίζει τις αναλογίες και τις συμμετρίες που προκύπτουν από τους συνδυασμούς τους με το DNA, το οποίο δεν θα πρέπει να ξεχνούμε πως έχει κι αυτό το σχήμα της Προαιώνιας Σπείρας. Η Θεωρία του Κυκλικού Σύμπαντος των Νιλ Τάροκ και Πολ Στάινχαρτ αναφέρεται σʼ ένα σύμπαν που δεν δημιουργήθηκε από μία και μοναδική «Μεγάλη Έκρηξη» (Big Bang), αλλά από μια σειρά μεγάλων εκρήξεων, που εκτείνεται τόσο προς το απώτατο παρελθόν, έως το απώτατο μέλλον. Σταδιακά, αποδεικνύεται όλο και πιο καθαρά πως ό,τι θεωρείτο ως σκοτεινό κι αρνητικό, μεταφορικά αλλά και στην κυριολεξία, αποτελεί την αρχή της δημιουργίας και διατήρησης του σύμπαντος.
Η αναβίωση και η εκρηκτική εξάπλωση της χρήσης του Ι Τσινγκ και του Φενγκ Σούι από τους Δυτικούς, που αναζητούν εύκολες, γρήγορες και πρακτικές λύσεις μέσα στις παλιές αυτές ανατολίτικες πρακτικές, δεν έγινε απρόσκοπτα. Συχνά οι μελετητές και οι χρήστες αυτών των μεθόδων συναντούν δυσκολίες που αφορούν στην ερμηνεία και κατανόηση των αρχετυπικών συμβόλων: του Γιν, του Γιανγκ, της Σπείρας και του Κοσμικού Αυγού. Η σχέση των Γιν και Γιανγκ γίνεται πιο εύκολα αντιληπτή απʼ όσους έχουν ασκηθεί, έστω κι ελάχιστα, στις ανατολίτικες πολεμικές τέχνες, όπως το Τάι Τσι, το Κουνγκ Φου, αλλά κυρίως το Άι Κίντο: όπως όταν υποχωρεί κανείς απέναντι στον αντίπαλο, εκμεταλλευόμενος την ορμή της επίθεσής του για να τη στρέψει εναντίον του, το Γιν «απορροφά» την ενέργεια που δέχεται για να την απελευθερώσει, ανταποκρινόμενο στην κίνηση του Γιανγκ. Με αυτήν την έννοια η δεκτικότητα και η παθητικότητα δεν ταυτίζονται με τη δουλική υποταγή, αλλά με τη μητρική προστατευτικότητα που με απέραντη υπομονή προετοιμάζει το σπόρο –την ενέργεια, τη δράση, με όποια μορφή κι αν λάβουν αυτά– πριν αυτός ανθίσει για νʼ ανταποκριθεί στο κάλεσμα της ζωής, πράγματα που αναφέρονται και στην κάρτα-αρχέτυπο της Αυτοκράτειρας.
Γιʼ αυτό οι μεγάλοι διδάσκαλοι της Ανατολής ισχυρίζονται πως: «…μʼ αυτόν τον τρόπο, χρησιμοποιώντας τη δύναμη του κουνουπιού, αντιμετωπίζει κανείς μʼ επιτυχία τη δύναμη του ελέφαντα…».
[Πηγές]: Άρθρο της Ευφροσύνης Αμοντίνι Κωστάκη, στο περιοδικό Άβατον.
Israel Regardie, Η Καββάλα και τα μυστικά της.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Η προέλευση των συμβόλων Γιν και Γιανγκ ανάγεται στη Σπείρα, το συμβολικό κλειδί της αθανασίας ή της αιώνιας εξέλιξης, το οποίο ταυτίζεται με τη Σελήνη. Η αρχαία Μεγάλη Μητέρα των πάντων, όλων των ζωντανών όντων, δημιούργησε με παρθενογένεση τον Κόσμο. Αυτή υπήρξε το Κοσμικό Αυγό, το οποίο περιείχε τα δύο μισά όλων των αντιθέσεων ή δυισμών, της συνέχειας και της αλλαγής, της επέκτασης και της συρρίκνωσης του σύμπαντος. Αυτή η διαδικασία συμβολίζεται από τη Σπείρα, που στρέφεται συνεχώς προς τον εαυτό της, μέσα από μια διαδικασία εισπνοής, όπου η ζωή αφυπνίζεται κι εκπνοής, όπου ξαναπέφτει σε νάρκη, ή αλλιώς πεθαίνει.
Ο κύκλος του Γιν και του Γιανγκ είναι ο κύκλος της ζωής, του θανάτου και της αέναης ανάστασης. Όταν η σπείρα ξετυλίγεται, τότε η ύλη μετατρέπεται σε πνευματική και ψυχική ενέργεια, ενώ όταν η σπείρα συστρέφεται, το πνεύμα υλοποιείται, μορφοποιείται με νέους ιδιαίτερους τρόπους και παίρνει τη θέση που του αρμόζει στον κόσμο της ύλης, αυτόν που αναγνωρίζουμε ως πραγματικότητα των αισθήσεων. Το Δένδρο της Ζωής, το ιερόγλυφο αλλά και βασικό γνωσιολογικό εργαλείο της Καββάλα, το οποίο το είδαμε να συσχετίζεται με την παρούσα κάρτα, αφού έχει δέκα Σεφίρες (Σφαίρες), όσες και οι ακτίνες του Τροχού της Τύχης, περικλείει την ίδια διδασκαλία, μάλιστα στην πραγματικότητα το Δέντρο αποτελεί μία Σπείρα, για λόγους που θα εξηγηθούν αργότερα. Σύμφωνα με αυτήν τη μητριαρχική οπτική, όπου η Προαιώνια Σπείρα αποτελεί μια απεικόνιση της Παγκόσμιας Μήτρας του παντός, η πρωταρχική κίνηση του σύμπαντος υπήρξε η δημιουργία Τάξης μέσα από το Χάος –πράγμα για το οποίο έχουμε συζητήσει και στην κάρτα της Προσαρμογής– εμφυσώντας δημιουργική πνοή και δίδοντας συγκεκριμένη δομή στην άμορφη ύλη. Εν αρχή λοιπόν υπήρχε το Πνεύμα, δηλαδή η πνευματική Αρχή προηγείται της ύλης. Το Πνεύμα του Χάους έδωσε υλική μορφή δημιουργώντας εκτός των άλλων, όντα με νοημοσύνη. Η πνευματική ανέλιξη των όντων αυτών κρίνεται με βάση την ικανότητά τους να μεταμορφώνουν την υλική τους ύπαρξη σε ενέργεια, που θα τα οδηγήσει πίσω στην πηγή από την οποία προήλθαν.
Η πορεία αυτή αναπαρίσταται, τόσο στο Δένδρο της Ζωής, όσο και στο ταξίδι των Ταρώ, οι οποίες αποτελούν και τις ατραπούς που ενώνουν τις Σεφίρες μεταξύ τους. Εισπνοή κι εκπνοή, δημιουργία και διάλυση, γέννηση και θάνατος: οι σπειροειδείς κινήσεις και μεταβολές της ύλης σε ενέργεια κι αντίστροφα, ήταν γνωστές κι ιερές αλήθειες σε πολλές θρησκείες και μυστικές διδασκαλίες, όπως και σε αυτή του Ερμή του Τρισμέγιστου, πολύ πριν τον Αϊνστάιν, τον Χάιζεμπεργκ, την κβαντική φυσική και τις θεωρίες όπου ύλη κι ενέργεια αναγνωρίζονται ως κύματα, αλλά ταυτόχρονα και ως σωματίδια σε μια συνεχή εναλλαγή και τα οποία καθορίζουν αρκετά ασαφείς προς το παρόν νόμοι. Η Έλενα Μπλαβάτσκι στη «Μυστική Δοξασία», αναφέρει ότι το Απόλυτο (Άιν ή Μηδέν για την Καββάλα) αν και το ίδιο παραμένει ακατανόητο, έχει διάφορες όψεις από τις οποίες μπορούμε να το εξετάζουμε –το Άπειρο Διάστημα, την Αιώνια Διάρκεια και την Απόλυτη Κίνηση. Η τελευταία αυτή όψη εκφράζεται παραστατικά από την ινδουιστική έκφραση της Μεγάλης Αναπνοής του Μπράχμα, που συνεχώς πηγαίνει κι έρχεται, δημιουργώντας και καταστρέφοντας κόσμους. Με την κυκλική εισπνοή το Σύμπαν αποσύρεται στο Άιν (Μηδέν) από το οποίο προέρχεται και παύει να υπάρχει· με την εκπνοή όμως αρχίζει η εκδήλωση με την εμφάνιση ενός λάγια ή ουδέτερου κέντρου, που στην Καββάλα ονομάζεται Κέτερ (Στέμμα) και αποτελεί την πρώτη Σεφίρα του Δένδρου της Ζωής, η πηγή ή η Πρωταρχική Αιτία όλων των πραγμάτων. Αυτός ο κυκλικός ή περιοδικός νόμος της κοσμικής εκδήλωσης δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο παρά η Θέληση του Απόλυτου για εκδήλωση. Τα παραπάνω αποτελούν μερικά ακόμη στοιχεία που βοηθούν στη βαθύτερη κατανόηση των όσων είπαμε σε προηγούμενο ποστ για την πέμπτη δύναμη της Σφίγγας, To Go, χαρακτηριστικό ενός θεού κατά τον Crowley ή με άλλα λόγια «το ίδιο το νόημα του ονόματος του Θεού».
Μετά από αρκετές γενιές φιλοσοφικής επεξεργασίας και παρατηρήσεων στο φυσικό κόσμο αλλά και στην κοινωνική ζωή, οι φιλόσοφοι της Ανατολής κατέταξαν κάτω από αυτές τις δύο γενικές κατηγορίες τα δύο φύλα: το Γιν αντιπροσώπευε πλέον το θηλυκό και το Γιανγκ το αρσενικό. Ωστόσο, ο ανατολίτικος δυισμός του Γιν και του Γιανγκ διέφερε ριζικά από το χριστιανικό αντίστοιχό του, που προέκυψε πολύ αργότερα στην εκχριστιανισμένη δυτική Ευρώπη. Τα Γιν και Γιανγκ δεν ήταν εχθρικά και ασυμφιλίωτα αντίθετα, τα οποία συγκρούονταν απεγνωσμένα, σε μια προσπάθεια να κυριαρχήσει το ένα επάνω στο άλλο, σε μια αέναη διαμάχη για συμπαντική εξουσία. Αντίθετα, ήταν συμπληρωματικές ποιότητες, χάρη στις οποίες διασφαλιζόταν η κοσμική Αρμονία. Επίσης, δεν ήταν στατικές, άκαμπτες και προκαθορισμένες αρχές, αλλά είχαν τη δυνατότητα να μεταμορφώνουν το ένα το άλλο, να μετεξελίσσονται το ένα μέσα στο άλλο, σε μια διαρκή διαδικασία αλληλεπίδρασης. Το μοτίβο αυτό το έχουμε συναντήσει αρκετές φορές έως τώρα στις Ταρώ και θα το συναντήσουμε και στο μέλλον. Πρόκειται για βασικό σχήμα, η κατανόηση του οποίου είναι απαραίτητη για την εμβάθυνση στην προσέγγιση των θεμάτων τα οποία αγγίζουμε εδώ. Χωρίς αυτήν την αιώνια κίνηση μεταξύ του Γιν και του Γιανγκ και την εναλλαγή των δυνάμεων την οποία υπαινίσσεται το σύμβολο, η ίδια η ύπαρξη της ζωής θα έμπαινε σε κίνδυνο. Πράγματι, μάθαμε ως τα σήμερα ότι η γέννηση κάθε πράγματος δημιουργεί και το αντίθετό του. Έτσι, η μετωπική σύγκρουση των δύο αντιθέτων έχει ως αποτέλεσμα την εκμηδένισή τους. Αντίθετα, ο διαρκής σπειροειδής στροβιλισμός του ενός γύρω από το άλλο, γεννά το φαινόμενο της Κίνησης του όλου (To Go). Αυτή είναι και η πραγματική συνθήκη ισορροπίας, που δημιουργεί αρμονία μέσα σʼ ένα ζεύγος αντιθέτων, πράγμα που έχει φυσικά την προέκτασή του στο αρσενικό και το θηλυκό του ανθρώπου. Με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να κατανοήσουμε και τη συνύπαρξη των τεσσάρων Κερουμπικών δυνάμεων της Σφίγγας που αναφέραμε παραπάνω. Αυτό είναι το μοντέλο της διαρκούς αλληλεπίδρασης και της υψηλής τους ισορροπίας· αυτή είναι η συνθήκη που δημιουργεί την πέμπτη δύναμη της Σφίγγας.
[Συνεχίζεται...]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Λίγη υπομονή και πιστεύω πως θα μάθουμε...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Σε προηγούμενο ποστ μου, ανέφερα τα παραπάνω, ως λόγια του Alister Crowley, περί της Σφίγγας. Θεωρώ ότι αξίζει να δώσω κάποιες επεξηγήσεις, αφού ο Alister ήταν πάντα ηθελημένα και συχνά επιτηδευμένα δυσνόητος.«Είναι πια πρόσφορο να σε διδάσκω σχετικά με τις Τέσσερις Δυνάμεις της Σφίγγας και πρωτίστως αυτό το πλέον μυστικό των Μυστηρίων της Αρχαιότητας δεν υπήρξε σε καμμία περίοδο το Εργαλείο των Σκλάβων-Θεών, αλλά ένας Μάρτυρας του Ώρου, διαμέσου του σκοτεινού Αιώνα του Όσιρι, στο δικό του Φως και Αλήθεια, τη δική του Δύναμη και Φωτιά [του Ώρου]. Δεν μπορείς με κανέναν τρόπο να ερμηνεύσεις τη Σφίγγα με τους όρους της Φόρμουλας του Σφαγμένου Θεού.
Ο Αιώνας που διανύουμε τα τελευταία 2000 χρόνια, αυτός των Ιχθύων, ονομάζεται και Αιώνας του Θυσιασμένου Θεού. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα και βεβαίως το πλέον οικείο για όλους εμάς, είναι αυτό του Ιησού, ο οποίος άλλωστε όχι τυχαία συμβολίζεται ως Ιχθύς, ή αλλιώς Ι.Χ.Θ.Υ.Σ. Ο Αιώνας αυτός χαρακτηρίζεται από θεούς-σωτήρες, οι οποίοι πρέπει να θυσιαστούν για χάρη της σωτηρίας των ανθρώπων. Δεν είναι τυχαίο φυσικά πως σε όλους τους μύθους, ακόμη και σε πολύ αρχαιότερους της εποχής που έζησε (?) ο Ιησούς, οι Ήρωες πάντα έχουν τραγικό τέλος, αφού η αρχετυπική εικόνα της θυσίας είναι βαθιά εγγεγραμμένη στο συλλογικό υποσυνείδητο. Πολλοί θεωρούν ότι ο συμβολισμός αυτός που αποδίδεται στον Ιησού, προέρχεται από την Αιγυπτιακή θρησκεία, όπου ο θεός-πατέρας Όσιρις τεμαχίζεται από τον Σεθ, για να αναστηθεί κατόπιν από την αδελφή και σύζυγό του Ίσιδα, με τη βοήθεια του Θωθ, του Άνουβι και του Ώρου, υιού του ίδιου και της Ίσιδας.
Έτσι, ο Crowley αποκαλεί τον Αιώνα που διανύουμε ως Αιώνα του Όσιρι, στου οποίου το τέλος πλησιάζουμε. Ο επόμενος Αιώνας είναι αυτός του Υδροχόου ή αλλιώς του Ώρου. Ο Crowley θεωρεί πως αυτός θα είναι ο Αιώνας του Θελήματος.
Η Σφίγγα, θεωρείται ως ιερόγλυφο και "μάρτυρας" του Αιώνα του Ώρου ή του Θελήματος, επειδή σύμφωνα με τη διδασκαλία που παρουσιάσαμε παραπάνω, με βάση τη "φόρμουλα" της Σφίγγας κάθε άνθρωπος μπορεί να γίνει θεός, ν' αποκτήσει δηλαδή τη δύναμη της Κίνησης (ή Απόλυτης Κίνησης όπως θα δούμε σε επόμενο ποστ), To Go, χωρίς να χρειαστεί να έρθει κάποιος λυτρωτής που θα θυσιαστεί για χάρη μας.
Αυτό στην πραγματικότητα είναι το εσώτερο νόημα της φράσης: "Δεν μπορείς με κανέναν τρόπο να ερμηνεύσεις τη Σφίγγα με τους όρους της Φόρμουλας του Σφαγμένου Θεού".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Η πρώτη φράση αποδίδει τις Δυνάμεις στα Κέρουμπ κατά τον παραδοσιακό τρόπο. Εδώ ο Κρόουλυ έχει ταυτίσει δύο ζώα με τον Κερουβικό Αετό: το Ερπετό και το Δράκο. Αυτός ο συμβολισμός έχει τις ρίζες του στην παράδοση της Χρυσής Αυγής, η οποία διαιρούσε τον Σκορπιό σε τρεις μορφές, ώστε να εκπροσωπήσουν διάφορες πτυχές του συμβόλου:
(το σύμβολο του Ανκχ)
Η Πέμπτη Δύναμη της Σφίγγας είναι λοιπόν η Κίνηση, που αντιστοιχεί στο Στοιχείο του Πνεύματος. Το αστρολογικό ανάλογο της Κίνησης είναι ο Ήλιος, ο οποίος συνδέει τα Κέρουμπ με τον ίδιο τρόπο που το Πνεύμα συνδέει τα Στοιχεία. Το σύμβολο της Πέμπτης Δύναμης είναι το Ανκχ, το οποίο επίσης θεωρήθηκε από τον Κρόουλυ το «χαρακτηριστικό ενός θεού». Εδώ θα πρέπει να προσέξουμε, ότι όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενο ποστ, ο Κρόουλυ έχει αλλάξει τις αποδόσεις δύο εκ των Κέρουμπ. Στο Liber Aleph, όπως και στα έργα του Λεβί, ο Ταύρος (Γη) αντιπροσωπεύει την Τόλμη, ενώ ο Αετός ή Σκορπιός (Ύδωρ), τη Σιωπή. Σε μεταγενέστερα όμως έργα του, όπως το Magick Without Tears και το Βιβλίο του Θωθ, ο Σκορπιός αποδίδεται στην Τόλμη και ο Ταύρος στη Σιωπή. Η ειδική σχέση μεταξύ των Τεσσάρων Δυνάμεων και της Πέμπτης αποκαλύπτεται στο Βιβλίο του Θωθ:
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Λέγεται στην θελημική παράδοση "κάνε το θέλημά σου" χωρίς να υπολογίζεις τις ανάγκες σου, τα ένστικτά σου, τις επιθυμίες σου. "Κοίτα μόνο το θέλημα, όχι τα θέλω σου". Η εύλογη απορία είναι ποιός ορίζει το προσωπικό θέλημα του καθενός και πώς το αντιλαμβάνεται αυτό. Ως πεπρωμένο ; Ως αποστολή ; Ως τι ακριβώς ; Επίσης δεν έχω καταλάβει με ποιά μέσα αναγνωρίζει κανείς το θέλημα του ; Με τα όνειρα, με οράματα, με την καθοδήγηση κάποιου Master, με την καρδιά του και το ένστικτο ; Καλώς...η προσήλωση στο κέντρο του Τροχού κατανοητή. Από κει και πέρα αυτό είναι μια διαδικασία στην οποία παραβλέπουμε ένστικτα, ορμές, σεξουαλική ικανοποίηση, πρακτικούς στόχους, συμπάθειες και αντιπάθειες, ψυχική και βιολογική επιβίωση, και βαδίζουμε ατάραχοι προς το Θέλημα μας, το οποίο τελικά είμαι σίγουρος πως αν ρωτήσουμε δέκα είκοσι ανθρώπους εδώ, κανείς δεν θα μπορεί να μας απαντήσει ποιό είναι ; Στόχους, επιθυμίες, όνειρα θα μας πουν πολλοί, αλλά τελικά πώς εννοεί κανείς το Θέλημα είναι μια άλλη ιστορία. Θα με ενδιέφερε να επεκταθείτε εδώ, τώρα που βρισκόμαστε στον Τροχό της τύχης, που ο πυρήνας του (το κέντρο) έχει την μέγιστη σημασία και η προσήλωση εκεί επιτρέπει το Go.
Θέλω από μέρες να απαντήσω στον αγαπητό Δόκτορα, όμως συνεχώς κάτι με σταματά. Οι ερωτήσεις που θέτεις φίλε Δόκτωρ είναι καίριες και δεν έχουν απαντηθεί μέχρι στιγμής από κανέναν μας, τουλάχιστον όχι σε ικανοποιητικό βαθμό. Πιστεύω πως η ανεύρεση του Θελήματός μας είναι ο στόχος αυτού του ταξιδιού κι εμείς ακόμη πλέουμε καταμεσής της Σκοτεινής Θάλασσας της Αντίληψης. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορούν να ειπωθούν σε αυτήν τη φάση.
Ο σαμάνος Δον Χουάν, διδάσκαλος του Κάρλος Καστανέντα, αναφέρει πως ο καθένας μας έχει δύο μυαλά: "Το ένα μας μυαλό είναι ο αληθινός μας νους, προϊόν όλων των εμπειριών της ζωής μας, αυτός που μιλά σπάνια, καθώς είναι νικημένος και εξορισμένος στην αφάνεια. Ο άλλος μας νους, αυτός που χρησιμοποιούμε καθημερινά σε ό,τι κάνουμε, είναι ένας ξένος εισβολέας".
Το Θέλημα, από μία άποψη, είναι η φωνή του πρώτου μας νου, αυτή που μιλάει πολύ σπάνια. Πιστεύω πως επίσης το Θέλημα είναι αυτό που συχνά περιγράφεται ως ο Δρόμος προς την ενότητα με τη Συμπαντική Διάνοια. Υπ' αυτήν την έννοια, αποτελεί κάτι σαν Πεπρωμένο, αφού σε όλη μας τη ζωή μας καλεί να τον διαβούμε. Όποιος αψηφά τούτη την Κλήση, όπως δυστυχώς κάνουμε οι περισσότεροι εξ ημών, νιώθει πάντοτε μέσα του ατελής, ανολοκλήρωτος και ανικανοποίητος, ακόμη κι αν έχει επιτύχει τα μέγιστα σε κάθε υλικό και κοινωνικό τομέα.
Εάν αντίθετα μιλάμε για ανάγκες κι επιθυμίες, πρακτικούς στόχους, συμπάθειες κι αντιπάθειες, όνειρα κι επιδιώξεις τα οποία πηγάζουν από τον "εισβολέα", τότε πιστεύω πως το Θέλημα θα πρέπει να είναι ανεξάρτητο από αυτά. Τούτοι είναι οι Δαίμονες της Σκόνης, που χορεύουν υπό τις προσταγές του Κυρίου της Αβύσσου («Εγώ είμαι Εγώ»).
Θέλημα θα μπορούσε να είναι και μια πράξη καταστροφής ; Το Θέλημα ταυτίζεται με την έννοια της εσώτερης αποστολής ; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Χίτλερ εκπλήρωσε το Θέλημά του με επιτυχία ίσως ; Τί σχέση έχει ακόμα αυτό το χριστιανικό "γεννηθήτω το Θέλημά Του" με το θέλημα ; Η αποδοχή του Θελήματος είναι η αποδοχή του πεπρωμένου και της ατομικής μας αποστολής στο συμπαντικό παιχνίδι ανεξάρτητα αν αυτός ο ρόλος μας αποβαίνει καταστροφικός εις βάρος ενός ανθρώπου, μιας ομάδας ή ολόκληρου του κόσμου;
Ο Σκοπός συχνά μπερδεύεται με το Θέλημα, αφού στην ουσία αποτελεί τμήμα του. Ο θείος Αδόλφος έδρασε λοιπόν ως μαύρος μάγος και η απόδειξη γιʼ αυτό ήταν η κατάληξη του "αγώνα του". Δεν βρήκε την πέμπτη δύναμη της Σφίγγας, αλλά όπως ο Τυφώνας, μετά από την πρόσκαιρη νίκη του επί του Δία, γκρεμίστηκε τελικά και συνεθλίβη από τον ίδιο τον Τροχό που κίνησε με τη δράση του, από την περιφέρεια του οποίου όμως δεν αποσπάστηκε ποτέ.
Ο μεγάλος Τροχός της Σαμσάρα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Πλούσια κάρτα. Μου τράβηξε το ενδιαφέρον παρόλο που δεν πιστεύω καθόλου στην τύχη.
Εάν ρωτήσεις έναν άθεο "Πώς κατασκευάστηκε ο Κόσμος, η ζωή, ο άνθρωπος;", θα σου αποκριθεί: "Τυχαία". Το να μην πιστεύεις στην τύχη, σημαίνει πως πιστεύεις στη νομοτέλεια, πράγμα που κατ' επέκταση σημαίνει πως πιστεύεις στο Θείον (δεν είναι τυχαία η σύμπτωση του όρου αυτού με το ομώνυμο αλχημιστικό στοιχείο στο οποίο αναφερθήκαμε στα παραπάνω).
Ο Τροχός περιστρέφεται γύρω από ένα σταθερό κέντρο. Η περιφέρειά του συμβολίζει τον κόσμο των φαινομένων, το εκδηλωμένο Σύμπαν. Η μετακίνηση του Τροχού, με τον τρόπο που τη φαντάζεσαι θα μας οδηγούσε σε ένα άλλο εκδηλωμένο Σύμπαν, με διαφορετικές παγκόσμιες σταθερές και διαφορετική συμπεριφορά της Νομοτέλειάς του. Ωστόσο, ο εκδηλωμένος κόσμος εκείνου του εναλλακτικού Σύμπαντος θα ήταν και πάλι φαινομενικός και η Ψυχή ή ο πραγματικός εαυτός θα βρισκόταν και πάλι στο σταθερό του κέντρο.Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι μπορούμε να περιστρέψουμε το τροχό αλλά όχι να το μετακινήσουμε.
Η μετακίνηση μπορεί να γίνει και με άλλο τρόπο: Μπορούμε να φανταστούμε πως το κέντρο του δεν είναι ένας άξονας, αλλά μια σφαίρα. Τότε, οι πιθανές μετακινήσεις του Τροχού, πέρα από το επίπεδο περιστροφής του, στις τρεις διαστάσεις, αντί στις δύο που τον βλέπουμε στην κάρτα, θα σχηματίσει μια πλήρη σφαίρα. Αυτό μας λέει ο Κρόουλυ σ' ένα από τα οράματά του που θ' αναφέρουμε παρακάτω.
Σε πολλές περιπτώσεις το σύμβολο του άλατος είναι ένας απλός κύκλος, που συμβολίζει τον Ουροβόρο Όφι, το φίδι δηλαδή που δαγκώνει την ουρά του. Δεν είναι τυχαία φυσικά η απόδοσή του σε μια θεότητα που αποτελείται από φίδια, όπως ο Τυφώνας. Η γραμμή μάλλον προέρχεται από τη συνύπαρξη αυτού του συμβόλου με τα σύμβολα του θείου και του υδραργύρου, στο παρακάτω σύμβολο, που σημαίνει τη Φιλοσοφική Λίθο:Το ότι ο Τυφώνας (Άλας) συμβολίζεται με ένα τόσο απλό σύμβολο σημαίνει κάτι; Η οριζόντια διάμετρος, που νομίζω ότι είναι εκείνο το σημείο που "κυριαρχεί", μήπως συμβολίζει κάτι το απόλυτο ή κάτι το ευθύ ή κάτι το ρηχό-φτηνό; Πάντως κάτι τέτοιο θα σημαίνει στην ουσία ο φόβος, όποιος και αν είναι αυτός και παρόλο που συνήθως αφορά κάτι συγκεκριμένο ή κάποια ομάδα πραγμάτων/οργανισμών/ιδιοτήτων συγκεκριμένη (ευθύ) και παρόλο που φαινομενικά είναι κάτι το αμετάκλητο/απόλυτο, μπορεί να το αντιμετωπιστεί αφού είναι κάτι το απλό/ρηχό.
Όπως είπαμε, κάθε ον αποτελεί έναν μεταβαλλόμενο συνδυασμό των τριών Γκούνας. Μπορείς να φανταστείς την περιφέρεια του Τροχού να περιέχει μια διαβάθμιση της "συγκέντρωσης" του Σάτβα, με μέγιστη "συγκέντρωση" στο σημείο που κάθεται η Σφίγγα, ενώ καθώς προχωράμε δεξιόστροφα, η συγκέντρωση να μειώνεται σταδιακά, φτάνοντας σε εξαιρετική αραίωση στο κλείσιμο του κύκλου. Το ίδιο μπορείς να φανταστείς και για τα άλλα δύο Γκούνας-Στοιχεία, με το μέγιστο και το ελάχιστο της συγκέντρωσης καθενός από αυτά, εκεί που κάθονται αντίστοιχα ο Ερμάνουβις και ο Τυφώνας. Με αυτό το σκεπτικό, σε κάθε σημείο της περιφέρειας του Τροχού (του εκδηλωμένου κόσμου των φαινομένων) μπορεί κανείς να βρει ένα συνδυασμό των τριών ποιοτήτων, η καθεμία σε διαφορετική "συγκέντρωση".Άραγε ο κύκλος αυτός θα μπορούσε κάποιος να τον περιστρέψει σε τέτοια θέση που να συνυπάρχουν δυο στοιχεία; Επίσης είναι τυχαίο που φαινομενικά μοιάζει αδύνατων να έχεις με το μέρος σου και τα τρία στοιχεία;
Αυτό που ρωτάς για το να έχει κανείς "με το μέρος του" και τα τρία στοιχεία ισοδυναμεί ουσιαστικά με το να μπορεί κανείς να τα χρησιμοποιήσει κατά το δοκούν για την πραγματοποίηση του Θελήματός του. Σε αυτό απαντά το σύμβολο της Φιλοσοφικής Λίθου που παρέθεσα παραπάνω και περιέχει και τα τρία αλχημιστικά στοιχεία σ΄ευθυγράμμιση. Η Φιλοσοφική Λίθος συμβολίζει στην πραγματικότητα την πεμπτουσία, την πέμπτη δύναμη της Σφίγγας, To Go, για την οποία αναλυτικότερα θα μιλήσουμε στο μέλλον. Κατά συνέπεια, μπορούμε να δούμε πως έχει και τα τρία στοιχεία "με το μέρος του", αυτός που μπορεί να υπερβεί τον κόσμο των φαινομένων, να ισορροπήσει σαν τη Σφίγγα, ν' αποκτήσει τη συνείδηση ότι η Ψυχή δεν επηρεάζεται από τις πράξεις και να συνενωθεί άμεσα με τη Συμπαντική Ψυχή. Αυτός δηλαδή που είναι ικανός να πραγματοποιήσει το Θέλημά του.
Θα πρέπει να φανταστείς τις τρεις οντότητες να κινούνται με τρόπο που να περιστρέφουν τον Τροχό, ως εφαπτομενικές δηλαδή δυνάμεις στην περιφέρειά του. Το βάρος δεν παίζει ρόλο σε αυτές τις οντότητες.Τέλος τα στοιχεία είναι τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε σύμφωνα με την Φυσική επιστήμη να μην μπορούν να περιστρέψουν τον κύκλο αφού η Φυσική τους αποδίδει μόνο το βάρος το όποιο είναι κάθετο στον άξονα αρά είναι αδύνατον να τον περιστρέψουν. Αυτό είναι τυχαίο;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Το Τάμας σημαίνει σκοτάδι, αδράνεια, νωθρότητα, άγνοια, ανελευθερία, αναποφασιστικότητα ως προς τη δράση, υπεροψία, φόβο, θλίψη, ύπνο, θάνατο, κλπ.
Το Ράτζας σημαίνει ενέργεια, διέγερση, φωτιά, λάμψη, ταραχή, πάθος, ομορφιά, μόχθο, ηδονή και πόνο, πόλεμο και ειρήνη, ανθεκτικότητα, ισχύ, ανδρεία, οργή, αγώνα, διαμάχη, κλπ.
Το Σάτβα σημαίνει ηρεμία, διάνοια, διαύγεια, ισορροπία, χαρά, πληρότητα και ικανοποίηση, ευγένεια, φώτιση, απουσία φόβου και οργής, κλπ. Έτσι για παράδειγμα ο όρος Μποτισάτβα, ο οποίος αποδίδεται ως επίθετο σε κάποια θεϊκά πλάσματα της ινδουιστικής θεολογίας και περιέχει ως δεύτερο συνθετικό του τη λέξη Σάτβα, σημαίνει μεταξύ άλλων, τη φώτιση και την αφιέρωση του εαυτού στο σύνολο.
Κάθε ένα από τα όντα, όπως προαναφέραμε, αποτελεί έναν μεταβαλλόμενο συνδυασμό των τριών Γκούνας. Σε κάθε δεδομένη χρονική στιγμή, ένας ιδιαίτερος τύπος είναι κυρίαρχος σε ένα άτομο, ο οποίος ωστόσο είναι μεταβλητός. Σήμερα, ένα άτομο μπορεί να μην επιδεικνύει ούτε υποψία του Σάτβα, όμως εάν τον συναντήσει κανείς αργότερα, μπορεί να τον δει να ξεχειλίζει από αυτό. Τέτοιες μεταμορφώσεις είναι πιθανές. Για αυτόν τον λόγο και εξαιτίας του γεγονότος ότι κι εμείς οι ίδιοι αποτελούμε μίγματα των Γκούνας, δεν θα πρέπει να μισούμε, να περιφρονούμε ή να κρίνουμε εκείνον τον οποίο θεωρούμε πως ζει μέσα σʼ ένα χαμηλότερου επιπέδου Γκούνας, επειδή ένα άτομο μπορεί να βρίσκεται σε πρωιμότερο στάδιο πνευματικής ανάπτυξης κατά το συγκεκριμένο χρόνο.
Θα μπορούσε κανείς να πει, ότι από τα τρία Γκούνας, το Τάμας είναι το χαμηλότερο, ενώ το Σάτβα το υψηλότερο. Το Τάμας μας κρατά σε μια κατάσταση άγνοιας, αδράνειας και σκότους. Αυτά, χωρίς καμμία εξαίρεση, προκαλούν τελικώς μιζέρια και δυστυχία. Ένα «Ταμασικό» άτομο ζει σε πλήρη άγνοια των πνευματικών νόμων, τους οποίους παραβιάζει με κάθε τρόπο. Θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρα η διάκριση μεταξύ της «Σατβικής» ποιότητας της πληρότητας-ικανοποίησης και της νωθρότητας ή αδράνειας ενός Ταμασικού ατόμου. Εάν η νωθρότητα μας παρουσιάζεται με τον μανδύα της πληρότητας ή της ικανοποίησης, τότε θα πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα, γιατί κάτι τέτοιο σίγουρα θα προκαλέσει την καταστροφή μας.
Το Ράτζας μας οδηγεί στη δράση, συχνά με υψηλές προσδοκίες για συγκεκριμένο τύπο αποτελέσματος ή ανταμοιβής. Οι περισσότερες από τις πράξεις των ανθρώπων, διακατέχονται από την προσδοκία του αποτελέσματος. Αυτός που προσδοκά πάρα πολλά, είναι πιθανόν συχνά να καταλήξει στην απογοήτευση. Στο Ράτζας, είναι ακριβώς αυτή η απογοήτευση, η αποτυχία εκπλήρωσης των επιθυμιών, η αποτυχία στο να λάβει κανείς τα επιθυμητά αποτελέσματα των ενεργειών του και η απληστία, που προκαλούν τη δυστυχία. Έτσι, δεν θεωρείται πολύ καλό να ζει κανείς επί μακρόν στο Ράτζας. Δεν προκαλεί από μόνο του την εξύψωση της Ψυχής, αλλά μας αφήνει κάπου στη μέση. Κατά συνέπεια, είναι δική μας υποχρέωση να ανυψωθούμε στο υψηλότερο Γκούνας, το Σάτβα.
Το Σάτβα μας οδηγεί στην ευτυχία και στην τέρψη, ανεξάρτητα από τʼ αποτελέσματα των πράξεών μας. Εδώ επιτελούμε το έργο μας, θεωρώντας το σαν ένα προδιαγεγραμμένο καθήκον, κατά την εκτέλεση του οποίου θα πρέπει να πάψουμε νʼ ανησυχούμε για το αποτέλεσμα και να διατηρούμε την οποιαδήποτε προσδοκία. Έτσι, αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις της ζωής μας με ηρεμία, καθώς παρουσιάζονται, διατηρώντας την εσωτερική ισορροπία και αρμονία, όπως μας δίδαξε στα προηγούμενα η κάρτα της Προσαρμογής. Το Σάτβα είναι το φως και η γνώση, η σοφία και η νοητική γαλήνη. Ανυψώνει την Ψυχή, σε μια ουράνια «γέννηση».
Υπό το φως αυτής της θεώρησης, μπορούμε να κατανοήσουμε ότι τα τρία Γκούνας είναι υπεύθυνα για τις περισσότερες δραστηριότητες. Αυτές μπορεί να είναι υψηλές όπως το καλό του κοινωνικού συνόλου, μεσαίες όπως το προσωπικό μας καλό ή κατώτερες όπως η βλάβη του εαυτού ή του κοινωνικού συνόλου.
Ένας από τους σημαντικότερους αφορισμούς της ινδουιστικής φιλοσοφίας αναφέρει: «Τα Γκούνας περιστρέφονται». Η ανταμοιβή της προσπάθειας είναι μία κατάσταση διαυγούς ηρεμίας, η οποία τείνει τελικά να βυθιστεί στο αρχικό αδρανές σκοτάδι και ο κύκλος να ξεκινήσει από την αρχή. Τα τρία Γκούνας αντιστοιχούν πλήρως στα αλχημιστικά στοιχεία που είδαμε στο προηγούμενο ποστ.
Έτσι, έχουμε τις παρακάτω αντιστοιχίες:
Σφίγγα – Θείον – Σάτβα
Ερμάνουβις – Υδράργυρος – Ράτζας
Τυφώνας – Άλας – Τάμας
Θα πρέπει να σημειώσουμε το γεγονός ότι το κέντρο του Τροχού, ο άξονας γύρω από τον οποίο γυρίζει, είναι εντελώς ακίνητος, κάτι το οποίο στην πραγματικότητα αποτελεί την βασική διδασκαλία που έχει να μας προσφέρει αυτή η κάρτα. Αυτό σημαίνει, ότι ο μύστης δεν θα πρέπει να απασχολείται και να παρασύρεται από τις διαρκείς κυκλικές αλλαγές που συμβαίνουν στον κόσμο των φαινομένων, αφού ο πυρήνας όλων των πραγμάτων παραμένει σταθερός και αναλλοίωτος.
Εάν προσεγγίσουμε το ίδιο ζήτημα υπό την ινδουιστική οπτική που αναλύσαμε παραπάνω, μπορούμε να πούμε ότι η πραγματική σοφία είναι η γνώση ότι τα Γκούνας και μόνο δημιουργούν όλες τις πράξεις, ενώ η Ψυχή, ο αληθινός Εαυτός, παραμένουν αμόλυντα κι ανεπηρέαστα, χωρίς να αποτελούν τον πραγματικό δράστη κάθε μορφής δράσης. Τη στιγμή που αποκτάται αυτή η συνειδητοποίηση, ότι η Ψυχή δεν είναι ο υπεύθυνος των πράξεων και ότι δεν επηρεάζεται από τις πράξεις, συνενώνεται άμεσα με τη Συμπαντική Ψυχή. Με αυτήν τη συνειδητοποίηση, η Ψυχή ανυψώνεται πάνω από τις πράξεις, πάνω από τα Γκούνας και απελευθερώνεται από τον αέναο κύκλο της γέννησης, του θανάτου, της σήψης και του πόνου, κερδίζοντας έτσι την αθανασία.
Τον ίδιο ακριβώς συμβολισμό έχει και το σπαθί, το οποίο όπως είδαμε κρατά η Σφίγγα ανάμεσα στα μπροστινά της πόδια. Το σπαθί αποδίδεται ως μαγικό εργαλείο στη σεφίρα Γκεβούρα (Ισχύς). Με αυτήν την Ισχύ θα πρέπει να ανέλθει κανείς επάνω από τον απατηλό κόσμο των φαινομένων και να ενωθεί με το στερέωμα των άστρων που τον καλεί. Στο φόντο του Τροχού βρίσκεται ένα ισόπλευρο τρίγωνο, με την κορυφή του να δείχνει προς τα επάνω. Αποτελεί ένα ακόμη φαλικό σύμβολο, απεικονίζοντας ουσιαστικά τα ίδια πράγματα με το σπαθί, σε μια πρώτη τουλάχιστον ανάγνωση. Εφόσον ο άνθρωπος, που έχει φτάσει στο επάνω μέρος του Τροχού, ακολουθήσει την κατεύθυνση που του δείχνουν τα φαλικά αυτά σύμβολα, ανυψώνεται πάνω απʼ τις πράξεις και απελευθερώνεται από τη σκλαβιά της αιώνιας επανάληψης των πραγμάτων. Ας μην ξεχνάμε, ότι σύμφωνα με τον ελληνικό μύθο που παρουσιάσαμε στο προηγούμενο ποστ, ο Τυφώνας σε κάποια μάχη νίκησε το Δία, σκαρφαλώνοντας έτσι στιγμιαία στο επάνω μέρος του Τροχού. Ωστόσο, δεν χρησιμοποίησε αυτή του τη θέση ώστε να ξεφύγει από την τυφλή μανία της δράσης, με συνέπεια να κατακεραυνωθεί από τον πατέρα των θεών - τον οποίο ο Ερμής βοήθησε να ανέβει ξανά στην κορυφή, όπως εδώ ο Ερμάνουβις – κι έτσι τον βλέπουμε τώρα να συνθλίβεται από την αδησώπητη νομοτέλεια του Τροχού.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.