jrot6
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο jrot6 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 43 ετών, επαγγέλεται Αεροσυνοδός και μας γράφει απο Βόρεια Μακεδονία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,535 μηνύματα.
12-01-10
19:36
Γινεται να το κοψει αν ο ιδιος δεν θεωρει οτι δεν κανει κατι κακο και δεν θελει να το κοψει?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
jrot6
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο jrot6 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 43 ετών, επαγγέλεται Αεροσυνοδός και μας γράφει απο Βόρεια Μακεδονία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,535 μηνύματα.
12-01-10
19:13
Αρχισα να το "βλέπω" αλλιως οταν στον 1 χρονο της συγκατοικησης μας διαπιστωσα την μανια του. Το προβλημα δεν ηταν εκει μονο. Συνειδητοποιησα μια παραξενη συμπεριφορα: Μη προθυμια στο να κανουμε πραγματα που καναμε παλαιοτερα: (ταξιδια, διασκεδαση κ.α.), κυκλοθυμικη συμπεριφορα, να ξεχναει, να συμβαινουν πραγματα στη ζωη μας και στη συνεχεια να προσπαθει με πολυ αληθοφανη τροπο να με πεισει οτι δεν ειχαν γινει ποτε, ειχε συνέχεια ξεσπασματα θυμουακομα και ακραια βιαια ξεσπασματα, χωρις σοβαρες αιτιες που πολλες φορες κραταγαν πολλες συνεχομενες μερες. Ειχε γινει αδιαφορος στο σεξ, αδιαφορος στο να αναλλαβει πρωτοβουλιες και ευθυνες στη κοινη μας ζωη κ.α. Επισης ειχε συχνα, κρισεις πανικου: αισθανοταν ξαφνικα οτι πεθαινει, οτι δεν μπορει να αναπνευσει οτι ολα σκοτηνιαζουν. Ειχε πολλες φορες την αισθηση οτι θα σταματουσε η καρδια του γι αυτο και πολυ συχνα ετρεχε στα νοσοκομεια για εξετασεις.
Αρχισα να το ψαχνω. Μιλησα με ειδικους, ψυχολογους, ψυχιατρους, ατομα απο το ΚΕΘΕΑ, πρωην χρηστες, και ολοι υποστηριξαν μεσα απο την εμπειρια και την βιβλιογραφια, οτι ο ανθρωπος ήταν "αλλου".
Προσπαθησα να τον πεισω να αντιμετωπισουμε μαζι το θεμα αλλα ηταν ανενδοτος. Ο χωρισμος ηταν μονοδρομος.
ΠΟλλα μπορω να πω και να σχολιασω , ακομα κ να συμμεριστω απο αυτην την εμπειρια.
Τα σχόλιά σας παρακαλώ.
Λες οτι ηταν καμμενος και τα 5,5 χρονια αλλα τα προβληματα που αναφερεις βγηκαν με τη συγκατοικηση..Σιγουρα με τη συγκατοικηση βλεπεις πολλα στοιχεια στον αλλον που δεν τα εβλεπες..Αλλα η ξαφνικη απροθυμια για ταξιδια,τα ξεσπασματα, η κυκλοθυμια του και η αδιαφορια του δεν θα φαινοντουσαν και πιο πριν?
Σε ρωταω επειδη αναρωτιεμαι αν ολα αυτα τα συμπτωματα ηταν συμπτωματα της χρησης ή της συγκατοικησης..Μπορει πχ να φρικαρε απο τη συγκατοικηση..Μπορει να κουραστηκε μεσα στη σχεση και να βγαιναν ολα αυτα..
Παντως απο τα συμπτωματα που μου λες το πιο χαρακτηριστικο που εχω προσεξει σε πολλα απο τα ατομα οταν ηταν στην καμμενη τους φαση ειναι η αδιαφορια..Και ναι μεν αυτοι αν δεν εχουν και πολλες ευθυνες παιρνανε καλα χωρις αγχος,αλλα πολλες φορες εχω δει να πληγωνουν τους ανθρωοπους που αγαπανε λογω αυτης της αδιαφοριας..Απλα συνηθως αυτην την αδιαφορια την συναντουσα σε καποιον απο τη στιγμη που αρχιζε την καμμενη φαση..Με τη δικια σου ιστορια μου φαινεται περιεργο το καψιμο να ειναι υπευθυνο για ολα αυτα μετα απο 4,5 χρονια που δεν τα ειχε βγαλει προς τα εξω..
Δεν ειπα οτι δινει ενεργεια κλπ παντα..Σε λιγους το εχω συναντησει αυτο..Ειπα απλα οτι και την περιοδο καψιματος ο καθενας την βιωνει διαφορετικα..Αλλως λιωνοντας και μη κανοντας τιποτα και αλλος ζωντας δραστηρια..Ετσι το μονο που διαφωνω ειναι σε αυτο που λες οτι βελτιωσε την συμπεριφορα εδωσε ενεργεια κτλπ... Καπου αλλού θα χτυπησε το "καψιμο".
Δεν παιζει για εμενα να εισαι "ενας ολοκληρωμενος και πλήρης" ανθρωπος με τη βοηθεια καποιας ουσιας.
Μεσα στη νιρβανα σου, θα χασεις πραγματικες εικονες, και εμπειριες απο τη ζωη κ τους αλλους
Παντως η φαση στα ατομα που γνωριζει ειχε διαρκεια απο μερικους μηνες μεχρι και 3 χρονια..Ολοι τους επανηλθαν κανονικα οταν σε καποια φαση το βαρεθηκαν (αλλο ενα συμπερασμα που εβγαλα ειναι οτι καποιος βγαινει απο αυτη τη φαση οταν το αποφασισει ο ιδιος..Οτι συμβουλες και αν παιρνει δεν βγαινει πιο πριν)..Τωρα αν εχει μεινει καψιμο στα εγκεφαλικα τους κυταρα και βγει αργοτερα,αυτο δεν το ξερω..
Τελως ακομα μια παραμετρος ειναι το τι χασις κανει ο καθενας..Αλλο να κανει καποιος σκανκ,αλλα ενα χασισι που εχει ποτιστει με εντομοκτονα και αλλο καθαρο..
Θα συμφωνησω παντως μαζι σου οτι δεν ειναι ωραιο να ζει καποιος ολοκληρα χρονια με μια ουσια μονιμα στον οργανισμο του..Ειτε αυτο λεγεται χασις,ειτε σκληρα ναρκωτικα,ειτε αλκοολ.. Σε αυτα θα συμφωνησω με τους αρχαιους περι το παν μετρον αριστον..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
jrot6
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο jrot6 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 43 ετών, επαγγέλεται Αεροσυνοδός και μας γράφει απο Βόρεια Μακεδονία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,535 μηνύματα.
12-01-10
17:30
Βλεπω πως κρατάει χρονια αυτο το topic! Ισως γιατι η χρηση ουσιων ειναι πια στην ζωή ΟΛΩΝ μας με τον ενα ή τον αλλο τροπο.
Θα ηθελα να καταθεσω κ εγω την προσωπικη μου εμπειρια. Είμαι ατομο με ανωτερο μορφωτικό επίπεδο κ θεωρουσα μεχρι πριν μερικους μηνες οτι η χρηση χασις θα επρεπε να απενοχοποιηθει. Μαλιστα με παθος υποστηριζα οτι η ποινικοποιηση του κρυβει πολιτικα παιχνιδια. Υποστηριζα οτι ΔΕΝ βλαπτει κ οτι για καποιους ανθρωπους προσφερει θετικη εμπειρια. Προσωπικα, οι μονες εμπειριες μου ηταν στην εφηβεια αλλά οχι τοσο εντονες για να με κανει να κολλησω. Οποτε απο τα 18 κ μετα δεν το αγγιξα ξανα.
Αλλαξα ομως θεση και ειμαι πλεον πεπεισμενη, οτι η η μονη κοινωνική συνομωσία που εξελλισεται είναι αυτή της εξαπατησης της μάζας υπερ της χρησης του χασις.
Ισως αυτο να συμβαινει επειδη η χρηση εχει συνδιαστει με "διανοουμενους" χωρους που κοινουν τα media.Δεν ξερω.
Η γνωμη μου αλλαξε για τον εξης λογο: Ο ανθρωπος που ειχα σχεση (την οποια τερματισα) πριν 1 μηνα, ηταν καθημερινος χρηστης χασις. Επινε οσο ηταν σπιτι. Δεν επινε εαν ειχε καποια επαγγελματικη υποχρεωση. ΠΟλλες φορες επινε από το πρωι, μεχρι τα ξημερωματα. Εγω ειχα αντιληφθει περιπου τα 2- 6 τσιγαρα την ημερα. Και παντα επινε μονος.
Αρχισα να το "βλέπω" αλλιως οταν στον 1 χρονο της συγκατοικησης μας διαπιστωσα την μανια του. Το προβλημα δεν ηταν εκει μονο. Συνειδητοποιησα μια παραξενη συμπεριφορα: Μη προθυμια στο να κανουμε πραγματα που καναμε παλαιοτερα: (ταξιδια, διασκεδαση κ.α.), κυκλοθυμικη συμπεριφορα, να ξεχναει, να συμβαινουν πραγματα στη ζωη μας και στη συνεχεια να προσπαθει με πολυ αληθοφανη τροπο να με πεισει οτι δεν ειχαν γινει ποτε, ειχε συνέχεια ξεσπασματα θυμουακομα και ακραια βιαια ξεσπασματα, χωρις σοβαρες αιτιες που πολλες φορες κραταγαν πολλες συνεχομενες μερες. Ειχε γινει αδιαφορος στο σεξ, αδιαφορος στο να αναλλαβει πρωτοβουλιες και ευθυνες στη κοινη μας ζωη κ.α. Επισης ειχε συχνα, κρισεις πανικου: αισθανοταν ξαφνικα οτι πεθαινει, οτι δεν μπορει να αναπνευσει οτι ολα σκοτηνιαζουν. Ειχε πολλες φορες την αισθηση οτι θα σταματουσε η καρδια του γι αυτο και πολυ συχνα ετρεχε στα νοσοκομεια για εξετασεις.
Αρχισα να το ψαχνω. Μιλησα με ειδικους, ψυχολογους, ψυχιατρους, ατομα απο το ΚΕΘΕΑ, πρωην χρηστες, και ολοι υποστηριξαν μεσα απο την εμπειρια και την βιβλιογραφια, οτι ο ανθρωπος ήταν "αλλου".
Προσπαθησα να τον πεισω να αντιμετωπισουμε μαζι το θεμα αλλα ηταν ανενδοτος. Ο χωρισμος ηταν μονοδρομος.
ΠΟλλα μπορω να πω και να σχολιασω , ακομα κ να συμμεριστω απο αυτην την εμπειρια.
Τα σχόλιά σας παρακαλώ.
Στο θεμα αυτο δεν υπαρχει μονο ασπρο-μαυρο..Οπως και σε πολλα αλλα θεματα οι χρηστες χωριζονται σε πολλες κατηγοριες..
Υπαρχουν αυτοι που κανουν ενα τσιγαρο την εβδομαδα και υπαρχουν και αυτοι που κανουν απο την ωρα που θα ξυπνησουν μεχρι ενα τελευταιο πριν κοιμηθουν..
Απο τις εμπειριες μου το μεγαλυτερο ποσοστο τον ατομων που γνωριζω και κανανε χρηση,για μια περιοδο της ζωης τους ηταν σε αυτην που αποκαλω εγω "καμμενη φαση"..Δλδ απο το πρωι,μεχρι και το βραδυ..Ολοι τους σε καποια φαση το βαρεθηκαν και η το εκοψαν τελειως η περασαν στη φαση του μια στις τοσες..Συνηθως η καμμενη φαση ηταν σε φοιτητικα χρονια,λογω του γεγονοτος οτι ειναι δυσκολο να εισαι σε αυτη τη φαση και να ανταπεξερχεσαι με μια φουλ ταιμ δουλεια..
Αλλα και απο ολα τα ατομα που γνωρισα στην καμμενη τους φαση υπαρχουν χιλιες δυο αντιδρασεις..Υπηρχαν τα ατομα σαν τον πρωην σου που καταντουσαν ψυχωτικοι με αυτο το πραγμα και λιωνανε ολη μερα σπιτι (οι περισσοτεροι ηταν σε αυτην την κατηγορια) και υπηρχαν και ατομα που ξεχειλιζαν απο ενεργεια,κοινωνικη ζωη και χομπι..
Το θεμα με το χασις ειναι ουτε να το δαιμονοποιουμε (οπως και να το κανουμε δεν στην ιδια κατηγορια με τα σκληρα ναρκωτικα) αλλα ουτε και να λεμε οτι ειναι σαν να μασας τσιχλα..(ακυρο το παραδειγμα,αλλα δεν μου ηρθε κατι καλο..)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
jrot6
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο jrot6 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 43 ετών, επαγγέλεται Αεροσυνοδός και μας γράφει απο Βόρεια Μακεδονία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,535 μηνύματα.
03-02-09
17:32
Το ¨παν μέτρον άριστον" δεν έχει εφαρμογή σε αυτήν την περίπτωση.
Γιατί κανείς δεν μπορεί να κρατήσει το "μέτρο"
Αχ αυτες οι γενικοτητες...Εχω κολλητο φιλο που κανει χρηση χασισιου εδω και δεκα χρονια με απολυτο μετρο..
Συμφωνα με πολλους απο εδω μεσα τωρα θα επρεπε ή να κανει καθε μερα, ή να εχει κυλησει στα σκληρα..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.