Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
30-04-06
15:12
Όλη η ιστορία ανήκει πλέον στο παρελθόν.
Γιάννη, αν έχεις περισσότερα στοιχεία γι' αυτήν την ισοδυναμία, θα μας πεις κι εμάς?
Γιάννη, αν έχεις περισσότερα στοιχεία γι' αυτήν την ισοδυναμία, θα μας πεις κι εμάς?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
30-04-06
04:38
Μια έκτρωση μπορεί να μην ισοδυναμεί με 10 γέννες, αλλά σίγουρα δεν είναι ό,τι καλύτερο για τον γυναικείο οργανισμό (και για τη σχέση).
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ
Όταν η κόρη μου ήταν περίπου 10 μηνών, έμεινα ξανά έγκυος και δεν ήμουν σε θέση να κρατήσω ένα δεύτερο παιδί. Η καισαρική που είχα κάνει για να γεννήσω και η οικονομική μας κατάσταση δε μου το επέτρεπαν και εξάλλου είχα ήδη στα χέρια μου ένα βρέφος που απαιτούσε όλη μου την ενέργεια.
Ήμουν ανέκαθεν ενάντια στις εκτρώσεις μια που στο γυμνάσιο μια καθηγήτρια μας είχε δείξει ένα άρθρο από ιατρικό περιοδικό με εικόνες από εκτρώσεις σε διάφορα στάδια εγκυμοσύνης. Να σας πω μονάχα πως στον τρίτο μήνα της κύησης (σύμφωνα πάντα με το περιοδικό), το έμβρυο τεμαχίζεται για να αφαιρεθεί από τη μήτρα.
Μπορεί και να είχα επιλογή, πάντως αποφάσισα να προχωρήσω σε μια έκτρωση πιστεύοντας πως αν μη τι άλλο κάνω το καλύτερο για την κόρη που ήδη είχα.
Εκείνες τις μέρες όμως έχασα τον πατέρα μου από έμφραγμα και καθυστέρησα να πάω. Θα πρέπει να ήμουν χονδρικά στα τέλη του δεύτερου μήνα όταν έκλεισα τελικά το ραντεβού.
Η όλη διαδικασία πρέπει να κράτησε γύρο στο δεκαπεντάλεπτο. Μου είπαν να ξεκουραστώ και να φάω καλά και αυτό ήταν. Με έστειλαν σπίτι και όλα μέλι γάλα.
Μετά από δύο μέρες όμως άρχισαν τα προβλήματα. Είχα φριχτούς πόνους που με έκαναν να διπλώνομαι στα δύο. Οι πόνοι αυτοί δεν κρατούσαν όλη μέρα αλλά κανα δύο ώρες τα βράδια, περίπου την ίδια ώρα που είχα γεννήσει, (μπορεί να ήταν και άσχετο) και θύμιζαν πολύ πόνους γέννας.
Την τρίτη μέρα είδα στην τουαλέτα μια ροζ μάζα που αν κρίνω από τις φωτογραφίες που είχα δει σε βιβλία μπορεί να ήταν κομμάτι του εμβρύου και συγκεκριμένα το κεφαλάκι (Ο γιατρός το αρνείται, ο άντρας μου που το κοίταξε προσεκτικά όταν εγώ έφυγα κλαίγοντας από την τουαλέτα λέει πως ήταν-θα δείτε παρακάτω γιατί συνεχίζω να πιστεύω πως είχαμε δίκιο).
Τέταρτη μέρα και οι πόνοι συνεχίζουν, τα πρωινά είμαι μια χαρά αλλά τα βράδια υποφέρω. και ο γιατρός επιμένει πως όλα είναι μια χαρά και μου συστήνει να πάρω πιο βαριά αναλγητικά.
Πέμπτη μέρα βράδυ, ανεβάζω πυρετό και ο γιατρός έχει κλειστό το τηλέφωνο του και δεν μπορούμε να τον βρούμε πουθενά!
Ευτυχώς ο άντρας μου σκέφτηκε να πάρει τηλέφωνο τον δικό του ομοιοπαθητικό γιατρό.
Τα λόγια του ομοιοπαθητικού ήταν ακριβώς τα παρακάτω: Πάρε τη γυναίκα σου ΤΩΡΑ όχι σε πέντε λεπτά, ΤΩΡΑ και πηγαίνετε σε μια κλινική να της κάνουν μια Β Χορειακή (αιματολογική εξέταση που δείχνει με βεβαιότητα αν είσαι έγκυος ή όχι, καθώς μετράει την συγκεκριμένη ορμόνη στο αίμα -αν κάνω λάθος διορθώστε με, δεν είμαι και γιατρός).
Εδώ αρχίζει μια φοβερή ιστορία με τα μαιευτήρια που ανήκει σε μια άλλη συζήτηση, η ουσία είναι πάντως πως δεν σε δέχονται πουθενά αλλού εκτός από εκεί που έχεις γεννήσει γιατί δεν θέλουν να πάρουν την ευθύνη. Εσύ μπορεί να πεθαίνεις βέβαια αλλά σιγά τώρα...
Τέσπα με τα πολλά πήγαμε στο δικό μας μαιευτήριο όπου διέγνωσαν σύμφωνα με τη Β Χορειακή πως ήμουν ακόμη έγκυος (!!!) Μου κάνουν υπερηχογράφημα και ο γιατρός βλέπει μέσα στη μήτρα μου κομμάτια της κύησης (Μήπως τελικά είχαμε δίκιο για αυτό που είδαμε στην τουαλέτα? -δεν μπορώ να το ξέρω με βεβαιότητα) που δεν έχουν καθαριστεί καλά και που έχουν κολλήσει στη μήτρα μου και έχουν αρχίσει να ΣΑΠΙΖΟΥΝ! Ναι, καλά διαβάσατε! Ίσα που με πρόλαβαν. Θα πέθαινα από σηψαιμία...
Ξανά χειρουργείο, δεύτερη έκτρωση, δεύτερη ταλαιπωρία. Και πολύ βαριά αντιβίωση μετά…
Θα μου πείτε, εντάξει είχες γιατρό που μόνο γιατρός δεν ήταν, ναι...αλλά η αντισύλληψη ήταν δικό μου θέμα. Και αν πρόσεχα δεν θα είχα περάσει τίποτα απ' όλα αυτά!
Είναι μια ιστορία που γενικά έχω αποφασίσει να μοιράζομαι γιατί δεν πρέπει να πιστεύουμε πως με μια εκτρωσούλα όλα είναι μια χαρά και η ζωή συνεχίζεται.
Και εκτός από τις τεχνικές δυσκολίες θα πρέπει να σας πω πως ακόμα και σήμερα βλέπω καμιά φορά στον ύπνο μου πως νανουρίζω δύο μωρά... είναι και ο ψυχολογικός παράγοντας.
Μια έκτρωση μπορεί να μην είναι σαν δέκα γέννες, είναι όμως μια εμπειρία που μπορούμε να αποφύγουμε (εκτός κι αν είναι θέμα υγείας οπότε εκεί δεν έχεις επιλογές). Ο τρόπος αντισύλληψης που θα επιλέξουμε, για μένα είναι ένα θέμα που το ζευγάρι θα πρέπει να συζητά ώστε να παρθεί μια κοινή απόφαση, αλλά επιτρέψτε μου, η τελική επιλογή θα πρέπει να είναι της γυναίκας.
Εγώ για μένα είμαι ακόμα πιο αυστηρή. Η ευθύνη ολόκληρη είναι θέμα της γυναίκας, κι αυτό γιατί δεν μπορείς σαν γυναίκα να αφήσεις μια τόσο σημαντική απόφαση για τη ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ στα χέρια κάποιου άλλου. Θα τραβηχτεί, δε θα τραβηχτεί, του αρέσει το προφυλακτικό, δεν του αρέσει… μμμμ….
Μια έκτρωση μπορεί να μην είναι σαν δέκα γέννες αλλά σκεφτείτε λίγο... όταν κάνετε boot τον υπολογιστή σας, ε δεν είναι και ότι καλύτερο να διακόψετε τη διαδικασία πριν ολοκληρωθεί. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα ανθρώπινο σώμα που από την πρώτη στιγμή της σύλληψης προετοιμάζεται για την κύηση και όλες του οι λειτουργίες προσαρμόζονται ανάλογα και ξαφνικά, διακόπτουμε βίαια τη διαδικασία. Ε, πόσο καλό μπορεί να είναι αυτό?..
Η πιο σίγουρη μέθοδος είναι η αποχή ναι μεν αλλά...μας αρέσει το σεκς
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ
Όταν η κόρη μου ήταν περίπου 10 μηνών, έμεινα ξανά έγκυος και δεν ήμουν σε θέση να κρατήσω ένα δεύτερο παιδί. Η καισαρική που είχα κάνει για να γεννήσω και η οικονομική μας κατάσταση δε μου το επέτρεπαν και εξάλλου είχα ήδη στα χέρια μου ένα βρέφος που απαιτούσε όλη μου την ενέργεια.
Ήμουν ανέκαθεν ενάντια στις εκτρώσεις μια που στο γυμνάσιο μια καθηγήτρια μας είχε δείξει ένα άρθρο από ιατρικό περιοδικό με εικόνες από εκτρώσεις σε διάφορα στάδια εγκυμοσύνης. Να σας πω μονάχα πως στον τρίτο μήνα της κύησης (σύμφωνα πάντα με το περιοδικό), το έμβρυο τεμαχίζεται για να αφαιρεθεί από τη μήτρα.
Μπορεί και να είχα επιλογή, πάντως αποφάσισα να προχωρήσω σε μια έκτρωση πιστεύοντας πως αν μη τι άλλο κάνω το καλύτερο για την κόρη που ήδη είχα.
Εκείνες τις μέρες όμως έχασα τον πατέρα μου από έμφραγμα και καθυστέρησα να πάω. Θα πρέπει να ήμουν χονδρικά στα τέλη του δεύτερου μήνα όταν έκλεισα τελικά το ραντεβού.
Η όλη διαδικασία πρέπει να κράτησε γύρο στο δεκαπεντάλεπτο. Μου είπαν να ξεκουραστώ και να φάω καλά και αυτό ήταν. Με έστειλαν σπίτι και όλα μέλι γάλα.
Μετά από δύο μέρες όμως άρχισαν τα προβλήματα. Είχα φριχτούς πόνους που με έκαναν να διπλώνομαι στα δύο. Οι πόνοι αυτοί δεν κρατούσαν όλη μέρα αλλά κανα δύο ώρες τα βράδια, περίπου την ίδια ώρα που είχα γεννήσει, (μπορεί να ήταν και άσχετο) και θύμιζαν πολύ πόνους γέννας.
Την τρίτη μέρα είδα στην τουαλέτα μια ροζ μάζα που αν κρίνω από τις φωτογραφίες που είχα δει σε βιβλία μπορεί να ήταν κομμάτι του εμβρύου και συγκεκριμένα το κεφαλάκι (Ο γιατρός το αρνείται, ο άντρας μου που το κοίταξε προσεκτικά όταν εγώ έφυγα κλαίγοντας από την τουαλέτα λέει πως ήταν-θα δείτε παρακάτω γιατί συνεχίζω να πιστεύω πως είχαμε δίκιο).
Τέταρτη μέρα και οι πόνοι συνεχίζουν, τα πρωινά είμαι μια χαρά αλλά τα βράδια υποφέρω. και ο γιατρός επιμένει πως όλα είναι μια χαρά και μου συστήνει να πάρω πιο βαριά αναλγητικά.
Πέμπτη μέρα βράδυ, ανεβάζω πυρετό και ο γιατρός έχει κλειστό το τηλέφωνο του και δεν μπορούμε να τον βρούμε πουθενά!
Ευτυχώς ο άντρας μου σκέφτηκε να πάρει τηλέφωνο τον δικό του ομοιοπαθητικό γιατρό.
Τα λόγια του ομοιοπαθητικού ήταν ακριβώς τα παρακάτω: Πάρε τη γυναίκα σου ΤΩΡΑ όχι σε πέντε λεπτά, ΤΩΡΑ και πηγαίνετε σε μια κλινική να της κάνουν μια Β Χορειακή (αιματολογική εξέταση που δείχνει με βεβαιότητα αν είσαι έγκυος ή όχι, καθώς μετράει την συγκεκριμένη ορμόνη στο αίμα -αν κάνω λάθος διορθώστε με, δεν είμαι και γιατρός).
Εδώ αρχίζει μια φοβερή ιστορία με τα μαιευτήρια που ανήκει σε μια άλλη συζήτηση, η ουσία είναι πάντως πως δεν σε δέχονται πουθενά αλλού εκτός από εκεί που έχεις γεννήσει γιατί δεν θέλουν να πάρουν την ευθύνη. Εσύ μπορεί να πεθαίνεις βέβαια αλλά σιγά τώρα...
Τέσπα με τα πολλά πήγαμε στο δικό μας μαιευτήριο όπου διέγνωσαν σύμφωνα με τη Β Χορειακή πως ήμουν ακόμη έγκυος (!!!) Μου κάνουν υπερηχογράφημα και ο γιατρός βλέπει μέσα στη μήτρα μου κομμάτια της κύησης (Μήπως τελικά είχαμε δίκιο για αυτό που είδαμε στην τουαλέτα? -δεν μπορώ να το ξέρω με βεβαιότητα) που δεν έχουν καθαριστεί καλά και που έχουν κολλήσει στη μήτρα μου και έχουν αρχίσει να ΣΑΠΙΖΟΥΝ! Ναι, καλά διαβάσατε! Ίσα που με πρόλαβαν. Θα πέθαινα από σηψαιμία...
Ξανά χειρουργείο, δεύτερη έκτρωση, δεύτερη ταλαιπωρία. Και πολύ βαριά αντιβίωση μετά…
Θα μου πείτε, εντάξει είχες γιατρό που μόνο γιατρός δεν ήταν, ναι...αλλά η αντισύλληψη ήταν δικό μου θέμα. Και αν πρόσεχα δεν θα είχα περάσει τίποτα απ' όλα αυτά!
Είναι μια ιστορία που γενικά έχω αποφασίσει να μοιράζομαι γιατί δεν πρέπει να πιστεύουμε πως με μια εκτρωσούλα όλα είναι μια χαρά και η ζωή συνεχίζεται.
Και εκτός από τις τεχνικές δυσκολίες θα πρέπει να σας πω πως ακόμα και σήμερα βλέπω καμιά φορά στον ύπνο μου πως νανουρίζω δύο μωρά... είναι και ο ψυχολογικός παράγοντας.
Μια έκτρωση μπορεί να μην είναι σαν δέκα γέννες, είναι όμως μια εμπειρία που μπορούμε να αποφύγουμε (εκτός κι αν είναι θέμα υγείας οπότε εκεί δεν έχεις επιλογές). Ο τρόπος αντισύλληψης που θα επιλέξουμε, για μένα είναι ένα θέμα που το ζευγάρι θα πρέπει να συζητά ώστε να παρθεί μια κοινή απόφαση, αλλά επιτρέψτε μου, η τελική επιλογή θα πρέπει να είναι της γυναίκας.
Εγώ για μένα είμαι ακόμα πιο αυστηρή. Η ευθύνη ολόκληρη είναι θέμα της γυναίκας, κι αυτό γιατί δεν μπορείς σαν γυναίκα να αφήσεις μια τόσο σημαντική απόφαση για τη ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ στα χέρια κάποιου άλλου. Θα τραβηχτεί, δε θα τραβηχτεί, του αρέσει το προφυλακτικό, δεν του αρέσει… μμμμ….
Μια έκτρωση μπορεί να μην είναι σαν δέκα γέννες αλλά σκεφτείτε λίγο... όταν κάνετε boot τον υπολογιστή σας, ε δεν είναι και ότι καλύτερο να διακόψετε τη διαδικασία πριν ολοκληρωθεί. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα ανθρώπινο σώμα που από την πρώτη στιγμή της σύλληψης προετοιμάζεται για την κύηση και όλες του οι λειτουργίες προσαρμόζονται ανάλογα και ξαφνικά, διακόπτουμε βίαια τη διαδικασία. Ε, πόσο καλό μπορεί να είναι αυτό?..
Η πιο σίγουρη μέθοδος είναι η αποχή ναι μεν αλλά...μας αρέσει το σεκς
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.