Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
08-06-06
20:19
Περί δημοσιογράφων:
Όταν σπούδαζα φωτογραφία, είχαν καλέσει στη σχολή ένα φωτογράφο που ακολουθεί τους γιατρούς χωρίς σύνορα.
Μας είπε για μια ομάδα δημοσιογράφων που στον πόλεμο στον Περσικό Κόλπο, μπήκαν σε ένα σπίτι και βρήκαν μια μητέρα να σαβανώνει το νεκρό γιό της. Την ανάγκασαν να ξε-σαβανώσει το παιδί και να κάνει τη διαδικασία από την αρχή για να μπορέσουν να τραβήξουν βίντεο και φωτογραφίες.
Τα σχόλια είναι περιττά!
EDIT: Δεν βάζω όλους τους δημοσιογράφους σε ένα τσουβάλι πάντως!
Όταν σπούδαζα φωτογραφία, είχαν καλέσει στη σχολή ένα φωτογράφο που ακολουθεί τους γιατρούς χωρίς σύνορα.
Μας είπε για μια ομάδα δημοσιογράφων που στον πόλεμο στον Περσικό Κόλπο, μπήκαν σε ένα σπίτι και βρήκαν μια μητέρα να σαβανώνει το νεκρό γιό της. Την ανάγκασαν να ξε-σαβανώσει το παιδί και να κάνει τη διαδικασία από την αρχή για να μπορέσουν να τραβήξουν βίντεο και φωτογραφίες.
Τα σχόλια είναι περιττά!
EDIT: Δεν βάζω όλους τους δημοσιογράφους σε ένα τσουβάλι πάντως!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
07-06-06
17:16
Όπως είπα και κάπου αλλού: Φοβάμαι όλ' αυτά που θα γίνουν για σένα χωρίς εσένα, Άλεξ.
(Παράφραση του τραγουδιού του Παπακωνσταντίνου)
(Παράφραση του τραγουδιού του Παπακωνσταντίνου)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
05-06-06
01:53
Προσωπικά δε πιστεύω στο σωφρονισμό, αλλά στη σκληρή τιμωρία που λειτουργεί ΚΑΙ σα φόβητρο.
Δηλαδή θέλουμε μια κοινωνία φοβισμένων πολιτών οι οποίοι δεν θα διαπράττουν εγκλήματα με το φόβο της τιμωρίας. Δε μας φτάνει ο φόβος που μας ταΐζει καθημερινά η τηλεόραση?
Ο λόγος που δεν σκοτώνει κάποιος έναν άνθρωπο είναι ο φόβος της τιμωρίας?
Αμφιβάλλω.
Μάλλον τείνω προς αυτό που είπε η ΚΟΥΕ, η λάθος στιγμή, τα λάθος άτομα, τα λάθος βιώματα.
Δεν είναι καλύτερα μια κοινωνία καλλιεργημένων ατόμων που δεν θα χρειάζονται το έγκλημα σαν μέσο επιβεβαίωσης (θυμηθείτε πως ο δολοφόνος της Κικής Κούσογλου λαβαίνει στη φυλακή φλογερά ραβασάκια από αθώα (sic) κοριτσάκια που έχουν θεοποιήσει την πράξη του ή τον ίδιο!!!!) και δεν θα διαπράττουν εγκλήματα από σεβασμό προς τον άνθρωπο και τη ζωή?
Μήπως τελικά αυτό μας λείπει?
Ο σεβασμός!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
04-06-06
11:30
Πήραμε τη χώρα με τη μεγαλύτερη εγκληματικότητα και την κάναμε πρότυπο?
Πλάκα κάνεις, ναι?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
03-06-06
23:00
Δεν ξέρω ποιός φταίει. Πολλά μπορεί να πει κανείς.
Τηλεόραση, οικογένεια, καταγωγή και πάει λέγοντας...
Για ένα παιδί η ζωή τελείωσε οριστικά.
Για άλλα πέντε η ζωή τελείωσε?
Από τη μια προσπαθώ να μπω στον ψυχισμό αυτών των παιδιών κι απ' την αλλη τρόμάζω τόσο πολύ που θέλω να κλεισω το διακόπτη και απλά να πάψω να σκέφτομαι.
Έχω προσπαθήσει να γράψω σ' αυτό το τοπικ 3-4 φορές απ' το πρωί. Δεν αντέχω όμως. Με πιανουν τα κλάμματα. (Δικαίως μπορείται να με κατηγορήσετε ως υπερευαίσθητη, γραφική, μελό -you name it!)
Εμένα το παιδί μου είναι ήδη εδώ!
Το δικό μου παιδί είναι ήδη 10 χρονών.
Το δικό μου παιδί σε 5 χρόνια θα είναι 15 ετών.
Το δικό μου παιδί είναι ήδη ένα παιδί χωρισμένων γονιών και μιας εργαζόμενης μητέρας...
τελίτσες...πολλές τελίτσες...
Αφήστε μου αυτό το τόπικ ανοιχτό, να σας πω πως τα πήγαμε όταν θα είναι στα 18...
Τηλεόραση, οικογένεια, καταγωγή και πάει λέγοντας...
Για ένα παιδί η ζωή τελείωσε οριστικά.
Για άλλα πέντε η ζωή τελείωσε?
Από τη μια προσπαθώ να μπω στον ψυχισμό αυτών των παιδιών κι απ' την αλλη τρόμάζω τόσο πολύ που θέλω να κλεισω το διακόπτη και απλά να πάψω να σκέφτομαι.
Έχω προσπαθήσει να γράψω σ' αυτό το τοπικ 3-4 φορές απ' το πρωί. Δεν αντέχω όμως. Με πιανουν τα κλάμματα. (Δικαίως μπορείται να με κατηγορήσετε ως υπερευαίσθητη, γραφική, μελό -you name it!)
Εμένα το παιδί μου είναι ήδη εδώ!
Το δικό μου παιδί είναι ήδη 10 χρονών.
Το δικό μου παιδί σε 5 χρόνια θα είναι 15 ετών.
Το δικό μου παιδί είναι ήδη ένα παιδί χωρισμένων γονιών και μιας εργαζόμενης μητέρας...
τελίτσες...πολλές τελίτσες...
Αφήστε μου αυτό το τόπικ ανοιχτό, να σας πω πως τα πήγαμε όταν θα είναι στα 18...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.