Ma'ja: Το μυστικό του Ιάφεθ(Ιαπετού), υπόβαθρο κάθε πολιτικής

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Maʼja: το μυστικό του Ιάφεθ (Ιαπετού)


Αυτό που οι Κινέζοι κομμουνιστές δεν μπορούσαν να χωνέψουν μες το μυαλό τους από τον «δυτικό πολιτισμό», ήταν το «θαύμα» του Ιησού Χριστού, να θρέψει μερικές χιλιάδες ανθρώπους, με δύο τρία ψαράκια και άλλους τόσους άρτους. Γιʼ αυτό, όταν το 1959 στο Δελχί, σε συνδιάσκεψη του κινήματος των «αδεσμεύτων χωρών», ο ηγέτης τους Μάο Τσε Τουνγκ, καταγγέλλοντας των «ρώσικο ρεβιζιονισμό», είπε προς προτιμούσε έναν «τρίτο παγκόσμιο πόλεμο» ( με «πχ εξακόσια εκατομμύρια νεκρούς, αλλά για τους επιζώντες , έναν σοσιαλιστικό παράδεισο»), παρά τη συνδιαλλαγή με τους «δυτικούς ιμπεριαλιστές», απεκάλυπτε μία κινέζικη άγνοια, για τη σημασία που έχει η «μαγιά»(maja), στη ζύμωση όλων των πραγμάτων και πολύ περισσότερο, για το ψωμί.
Οι Ρώσοι κομμουνιστές, πολύ πιο κοντά κατά την προτεραία τους κατάσταση προς τον Χριστιανισμό, αλλά ακόμη πιο πολύ προς τον Ιουδαϊσμό, αν και δεν πίστευαν στα θαύματα, είχαν τη γνώση και την εμπειρία της πρακτικής σημασίας, που έχει η «θεωρία της κρίσιμης μάζας». Μετέτρεψαν την πιο καθυστερημένη ευρωπαϊκή επανάσταση κατά της ντόπιας φεουδαρχίας τους(Απριλιανή), από «αστική» σε «προλεταριακή»(Οχτωβριανή), μόνον με 153 «κομματικά στελέχη». Φυσικά όμως, πολύ σύντομα κατανόησαν ότι «κομμουνισμός, με τέτοια ζώα δεν γίνεται» και από το 1925 με τον Στάλιν, το γύρισαν στον «εθνοκομμουνισμό», για να γεννήσει αμέσως η ιστορία της Ευρώπης και τον «εθνοσοσιαλισμό»(Φράνκο- Χίτλερ- Μπαάθ- Σουηδία- ΠΑΣΟΚ κλπ). Εξαίρεση ευρωπαϊκή υπήρξε η Αλβανία του Εμβέρ Χότζα, που έχοντας καταβολές μπεκτακτσηδικές( ένα κοκταίηλ μωαμεθανισμού και χριστιανισμού) προτίμησε να ακολουθήσει τον «κινέζικο δρόμο». Και είναι σημειολογικά εκπληκτικό, που την ημέρα κατάρρευσης του «αλβανικού κομμουνισμού», οι ταλαίπωρες «αλβανικές μάζες» ξέσπασαν, γκρεμίζοντας πρώτʼ απʼ όλα φούρνους αρτοποιίας!
Τα όνειρα και τα σχέδια των ανθρώπων της «Β΄ Διεθνούς», που αποχώρησαν και ίδρυσαν την «Γ΄ Διεθνή»(από «Σοσιαλιστές», έγιναν «Κομμουνιστές»), στην πραγματικότητα έγιναν «σκόνη» εν μία νυκτί. Ήταν τη νύχτα που ο πάπας Βενέδικτος ΙΕ΄ , λίγο πριν κοιμηθεί, ξαναδιάβασε για χιλιοστή φορά (ίσως) από το «Ευαγγέλιο», για το «θαύμα» με τους «πεντακισχίλιους πεινασμένους». Το πρωί της επομένης, αντί για καλημέρα, διαμήνυσε στον προσωπικό του γραμματέα: « Από σήμερα η αγιότητά Του, ευλογεί τους τόκους»! Στην πράξη ήταν μία παραχώρηση προς τους «ελβετούς τραπεζίτες» και μία ακόμη υποχώρηση, προς τους «απογόνους του Ασμοδαίου»(Ιουδαϊσμό). Για τους πρώτους, διέβλεπε ότι «είχαν δίκιο», αφού ήταν ολοφάνερο πως «τώρα με τους Μπολσεβίκους…» κινδύνευαν τα δάνειά τους, προς την « Κυβέρνηση Κερένσκι». Ενώ στη δεύτερη περίπτωση κινήθηκε περισσότερο από το ανθρώπινα λογικό ερώτημα: «Είναι πιο αλεπούδες οι προτεστάντες;». Όχι βέβαια!
Όταν το 1968 ο Μπρέζνιεφ και η υπόλοιπη «νομενκλατούρα», που διαφέντευαν τη μοίρα του ρώσικου( και όχι μόνον!) λαού, αποφάσιζαν το «άνοιγμα του εξωτερικού εμπορίου» τους, γνώριζαν ότι η «Δύση» θα απαιτούσε πρώτʼ απʼ όλα να επιστραφούν τα «δανεικά του 1917» με τόκους καθυστέρησης 50 ετών. Εμπόδιο εξαιρετικά ακανθώδες, για το «ρώσικο εξωτερικό εμπόριο», που σʼ άλλες εποχές θα μπορούσε να ήταν και η μεγάλη πραγματική αιτία ενός «τρίτου Π. Π.». Μα τώρα ήταν τα «πυρηνικά»(και όχι μόνον!). Γιʼ αυτό, παράλληλα με τις «συζητήσεις για τους εξοπλισμούς και την ειρηνική συνύπαρξη χωρών με διαφορετικά κοινωνικά συστήματα», τα ενδιαφερόμενα μέρη διαπραγματεύονταν και τη «ρύθμιση των ρώσικων χρεών προς τη Δύση». Είδε και απόειδε ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, και το Καλοκαίρι του 1988 κατέληξε να συμφωνήσει με τον Ρ. Ρήγκαν, για την «Νέα Τάξη Πραγμάτων». Για τη Ρωσία, η «τάξη πραγμάτων» αυτή, θα άρχιζε με μηδενική οφειλή από τα «παλιά» και με νέα «δάνεια από τη Δύση». Και δεν ήταν δα μικρό, το «υπόλοιπο ποσό τόκων» που τους χαρίστηκε!
Οι σύγχρονοι κινέζοι ηγέτες έχουν μία μεγάλη ηθική υποχρέωση προς τον κύριο Πούτιν. Τους ερμήνευσε την πολιτική σημασία της «προφητείας του Νώε»: «…ο Θεός θέλει πλατύνει τον Ιάφεθ, και θέλει κατοικήσει εν ταις σκηναίς του Σημ…». Την είχε «αποκωδικοποιήσει» η «ΚαΓκεΠε», αλλά ούτε στον Μ. Γκορμπατσόφ την είχαν αποκαλύψει (γιατί θεωρήθηκε «εξαιρετικά φιλοσιωνιστής»!), ούτε βέβαια και στον «μέθυσο Γιέλτσιν». « Το βδέλυγμα της ερημώσεως, σύντροφοι», τους είπε, «μπορεί να αποφευχθεί, μόνον αν μεγαλώσουμε το τραπέζι», προφανώς, για να «χωρέσουμε» όλοι, «εν ταις σκηναίς του Σημ». Ήδη, η διανυόμενη «κρίση», αποτελεί προϊόν αναδίπλωσης των «υιών Σημ», ενόψει του γεγονότος ότι οι Κινέζοι έμαθαν, πως κι αυτοί είναι «υιοί Ιάφεθ». Οι μετέχοντες στις συζητήσεις για ένα νέο «παγκόσμιο τραπεζικό στάτους», γνωρίζουν πως, αν δεν μπουν «εν ταις σκηναίς» και οι Κινέζοι, δεν θα μένει παρά να επαληθευθεί το ρηθέν από τον Μάο στο Δελχί, κατά το 1959!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 1 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top