Φιλότιμο: Ελληνικό χαρακτηριστικό εν ανεπαρκεία;

Η λέξη φιλότιμο δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα και ερμηνεύει αυτούσια μιά κατάσταση που μόνο ένας πραγματικός Έλληνας μπορεί να κατανοήσει πλήρως ώς νόημα και πράξη .

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι όφειλε κάποιος να είναι φιλότιμος , ενώ σε αντίθετη περίπτωση η « αφιλοτιμία », δηλαδή η έλλειψη τιμής ήταν ντροπή για κάποιον.

Φιλότιμος είναι κάποιος που ζει, σκέπτεται και λειτουργεί με ένα τίμιο γεμάτο αρετή τρόπο. Εκείνος που ενεργεί με αγάπη, καλοσύνη, υπευθυνότητα, πόνο και συμπόνια για τους άλλους. Κάποιος που είναι με άλλα λόγια γενναιόδωρος.

Στην αντιπέρα όχθη έχει θρονιαστεί ακόμη μια λέξη <<κλειδί>> η οποία είναι η λέξη αχαριστία και είναι η επικρατέστερη στις μέρες μας ανταπόδοση στην καλή πρόθεση κάποιου να βοηθήσει .

Ποιά είναι η άποψη σας στο παραπάνω θέμα .

Κάποιος που θέλει από καρδιάς να βοηθήσει αφιλοκερδώς τον συνάνθρωπό του ,΄φίλο του , συγγενή του εισπράτει συνήθως την αχαριστία ως αμοιβή του ;

Το να είσαι σήμερα φιλότιμος ,(χαζοφιλότιμος ονομάζεται ), θεωρείται μάλλον ως ελλάτωμα και όχι ώς προτέρημα , όπως θεωρούνταν στην Αρχαία Ελλάδα .

Η πολλή καλοσύνη ίσως βλάπτει τελικά σοβαρά την υγεία ;

Θα βοηθούσε τις σημερινές ανθρώπινες και κοινωνικές σχέσεις η καθαρά ελληνική αυτή λέξη και έκφραση ;

Σημείωση : δεν γνωρίζω αν έχει τεθεί παρόμοιο θέμα

Αρχική Δημοσίευση από passenger123:

...
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ...



Ποιά είναι η άποψη σας ...

...

Click για ανάπτυξη...

Μπορεί στην "Αρχαία Ελλάδα" να συζητιόταν το φιλότιμο ως αρετή, αλλά αυτό δεν σημαίνει σώνει και καλά ότι οι "Αρχαίοι Έλληνες" χαρακτηρίζονταν από κάτι τέτοιο στον καθημερινό βίο τους. Το "φιλοσοφούσαν" όμως σίγουρα!
"Μπεσαλήδες" ίσως να ήταν κάποιες φυλές Ινδιάνων της αμερικανικής ηπείρου, αλλά την πάτησαν από κάποιους "μη μπεσαλήδες" της ιουδαιοχριστιανομωαμεθανικής Δύσης! Τη σήμερον υποψιάζομαι, ότι η "μπέσα" συνεχίζει να είναι εξαιρετική αρετή, λόγω ακριβώς της εκ συστήματος σπανιότητάς της...Το χρήμα είναι ...αφιλότιμο!

Υποθέτω πως το φιλότιμο και στους αρχαίους Έλληνες εν ανεπαρκεία ήταν...

Νομίζω πως κανένας δεν είναι απόλυτα φιλότιμος και κανένας απόλυτα αχάριστος. Όλοι στην ζωή μας έχουμε συμπερηφερθεί και με τις δυο όψεις.

Ο διαχωρισμός νομίζω πως θα πρέπει να γίνεται σε αυτούς που προσπαθούν συνειδητά να είναι φιλότιμοι. Πράγμα που δεν αναιρεί οτι θα φέροντε συχνά αφιλότιμα. Η διαφορά ενυπάρχει στο οτι αγωνίζοντε συνειδητά να αυξήσουν και να μειώσουν το καθένα αντίστοιχα.

Και η αρχή του να γίνεσαι φιλότιμος είναι να αναγνωρίσει τι κάνεις στην ζωή σου που δεν συμβαδίζει με αυτή την αρετή και να το θιασιάσεις πέρα το προσωπικών επιθυμιών σου.

Παράδειγματα:
1. Δεν μπορεί κάποιος να αντιγράφει στο πανεπιστήμιο και απο την άλλη να προσπαθεί να είναι φιλότιμος.
2. Δεν μπορεί κάποιος να κοροϊδεύει μια κοπέλα πως την αγαπάει για να ικανοποιήσει τον εγωισμό του κι απο την άλλη να προσπαθεί να είναι φιλότιμος.

Βέβαια δεν είναι κι εύκολο κάποιος να δεί αυτές τις λεπτές γραμμές που διαχωρίζουν το τι είναι φιλότιμο και τι όχι.(ειδικά στην σημερινή κοινωνία που τα έχει βάλει όλα σε ένα καζάνι)