0 - Ο Τρελός

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Η κάρτα μηδέν είναι ο Τρελός



Γνώρισε το τίποτε!
Τα πάντα επιτρέπονται στην αθωότητα.
Η αγνή ανοησία αποτελεί το κλειδί της μύησης.
Η σιωπή διαλύεται σε έκσταση.
Μην είσαι ούτε άντρας ούτε γυναίκα, αλλά και τα δύο μαζί.
Να είσαι σιωπηλός. σαν το βρέφος μέσα στο μπλέ αυγό
ώστε να μεγαλώσεις, και να μπορέσεις να κρατήσεις τη λόγχη και το δισκοπότηρο.
Περιπλανήσου μόνος και τραγούδα!
Στο παλάτι, η κόρη του βασιλιά, σε περιμένει.​


Ο Τρελός είναι η αρχή του ταξιδιού.
Σαν το μικρό παιδί που περιεργάζεται τον κόσμο με αυθεντική έκπληξη καθώς όλα του είναι πρωτόγνωρα έτσι και ο τρελός ξεκινά να γνωρίσει τον κόσμο με την αφέλεια που χαρακτηρίζει ένα αγνό παιδί. (γι' αυτό βλέπουμε τα ορθάνοιχτά του μάτια!)

Συμβολίζει τη δίψα για έρευνα και την αναζήτηση των νέων εμπειριών.

Ο αριθμός της κάρτας είναι το μηδέν το οποίο είναι έτοιμο να εξελιχθεί σε οτιδήποτε συναντήσει στο δρόμο του να το αφομοιώσει και να το κατανοήσει... Μηδέν και ένα μας κάνει ένα. Μηδέν και δύο μας κάνει δύο...

Ο τρελός δεν είναι άντρας ούτε γυναίκα, αλλά και τα δύο μαζί. Συμβολίζει το γονιμοποιημένο ωάριο το οποίο είναι σεξουαλικά ουδέτερο και εμπεριέχει κάθε δυνατότητα.
Γι' αυτό και βλέπουμε το δίσκο του ήλιου ανάμεσα στα πόδια του (στη θέση του φαλλού) και το γυναικείο του στήθος.

Συμβολίζει την αιώνια νεότητα με ότι συνεπάγεται αυτό.
Αντιμετωπίζει τη ζωή σαν παιχνίδι, σαν να είναι φτιαγμένη για διασκέδαση και ευχαρίστηση.

Τα πράσινα ρούχα του είναι σύμβολο της Άνοιξης (όταν η φύση αναγεννάτε) της αναγέννησης και της δημιουργικής ενέργειας. Σύμβολο της Άνοιξης και της αφθονίας, είναι επίσης και τα σταφύλια που βλέπουμε πάνω στην κάρτα.

Βλέπουμε πως δεν πατάει στο έδαφος, πετάει στον αέρα, όπου εδώ ο αέρας είναι το κένο, η απουσία σκέψης, το σταμάτημα του εσωτερικού διαλόγου.

Οι κύκλοι (ουράνιο τόξο) που βλέπουμε να τον περιβάλλουν προέρχονται από την πυραμίδα που κρατάει στο δεξί του χέρι. Είναι φως μέσα από πρίσμα.

Στο δισάκι του (πίσω από το σταφύλι) κουβαλάει τα 12 ζώδια.

Ο κροκόδειλος στα πόδια του ονομάζεται Σεμπέκ και προέρχεται από την Αρχαία Αίγυπτο. Η παράδοση λέει πως ο κροκόδειλος δεν ήταν σε θέση να διαιωνίσει το είδος του.

Ο Τρελός είναι ο Joker της απλής τράπουλας που γνωρίζουμε. Δεν υπόκειται σε όρους και κανόνες.

Στην ελληνική μυθολογία ταυτίζεται με τον θεό Πάνα και στο κεφάλι του έχει τα κέρατα του Διόνυσου Ζαγρέα.





Κρύβονται φυσικά κι άλλοι συμβολισμοί επάνω στην κάρτα (πολλούς από τους οποίους δεν γνωρίζω καν).
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Συνημμένα

  • T00_0_the_fool.jpg
    T00_0_the_fool.jpg
    39.6 KB · Εμφανίσεις: 2,142
Τελευταία επεξεργασία:

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Αγαπητή μου Isi, το θέμα που σκαρφίστηκες είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, με φιλοσοφικές και μυστικιστικές μυητικές διαστάσεις, το λοιπόν θα χαρώ να συμμετάσχω με τον δικό μου Χαοτικό τρόπο (που όμως συνήθως αποδεικνύεται εξαιρετικά παραγωγικός) και να εκθέσω με τη σειρά μου κάποιες πτυχές της Χαοτικής μου θεωρίας και ίσως ν' αποκαλύψω κάποια ψήγματα της δικής μου μύησης, όσο βέβαια αυτό μου επιτρέπεται. Εύχομαι και ελπίζω να υπάρξει ειλικρινές ενδιαφέρον και από άλλους συνταξιδιώτες μας που μοιράζονται μαζί μας κοινά ενδιαφέροντα, ειδάλλως θα συνεχίσουμε το ταξίδι ιδιωτικά, μέσω ΡΜ. Επίσης εύχομαι όσοι θα συμμετάσχουν να το κάνουν με ανοικτό μυαλό και καθαρή καρδιά, αφού υποψιάζομαι ότι έχουμε μπροστά μας κάτι περισσότερο από μια απλή ελαφρά συζήτηση και είναι γνωστό ότι το ταξίδι της φώτισης απαιτεί και προϋποθέτει να έχει κανείς στο δισάκι του, όπως ο τρελλός, αυτά τα δύο εφόδια.

Κάποιος φιλόσοφος είχε γράψει ότι ένα παιδί είναι εξ ορισμού ένας φιλόσοφος, για τους λόγους που κι εσύ αναφέρεις. Η λεγόμενη "αφέλεια" σημαίνει το να δέχεται κανείς το θαύμα της ζωής που συνεχώς εξελίσσεται γύρω του, χωρίς την προκατάληψη αυτού που "γνωρίζει". Ο συγγραφέας συνεχίζει το συλλογισμό του λέγοντας ότι αντιστρόφως, ένας φιλόσοφος είναι ένας ενήλικας που συνεχίζει να σκέπτεται σαν παιδί. Εδώ θα παραθέσω έναν λόγο του Μεγάλου Διδασκάλου Ιησού (του και "Χριστός" επονομαζόμενου, με την έννοια ότι Αυτός είχε το χρίσμα). "Στα παιδιά ανήκει η βασιλεία των ουρανών. Αν δεν είστε σαν τα παιδιά, δεν μπορείτε να εισέλθετε στη βασιλεία του Πατρός μου". Άκουσα κάποτε έναν παπά σε μια βάπτιση να μας λέει ότι εδώ βαπτίζουμε έναν άγιο άνθρωπο και πρέπει να δείξουμε τον προσήκοντα σεβασμό. Πράγματι, έχω κι εγώ την ίδια γνώμη, σε μια τέτοια τελετή μάλλον εμείς βαπτιζόμαστε και λιγότερο το παιδί.
Θέλω να πω εκ των προτέρων ότι για διάφορους λόγους, σε όλη μου τη ζωή με χαρακτηρίζουν ως "Τρελλό" (το παλιό μου νικ ήταν Psycho), χαρακτηρισμός που κάποτε με εξόργιζε, σήμερα όμως τον δέχομαι ως τίτλο τιμής.

Το Μέγα Χάος με ευλόγησε, με τη δική μου ενεργό συμμετοχή βέβαια, να επιλύσω σε μικρή ηλικία αυτά που άλλους τους ταλανίζουν μια ζωή (ζητήματα σχέσεων, επαγγελματικά κλπ). Τότε μου συνέβη αυτό που περιγράφει ο Αλχημιστής στο σημείο που ο νεαρός βρίσκεται στην όαση και κερδίζει την εύνοια των υπολοίπων παρατηρώντας τα σημάδια, εκεί που βρήκε και αυτήν που ερωτεύτηκε. Ρώτησε λοιπόν ο νεαρός τον Αλχημιστή: "Και τι θα γίνει αν δεν ακολουθήσω τον δρόμο;" και ο Αλχημιστής απάντησε "Για λίγο καιρό θα συνεχίσουν τα σημάδια να σε καλούν, μετά θα σ' εγκαταλείψουν και τότε θα τα χάσεις όλα. Τότε, θα φτάσεις να μισείς όποιον συνέχισε τον δρόμο, ακριβώς επειδή εσύ έμεινες πίσω". Είχα αρχίσει να γερνάω, ψυχικά και σωματικά, ώσπου την ύστατη στιγμή το Μέγα Χάος με κάλεσε με κάποιο τρομερό και πανίσχυρο σημάδι, που δεν έχω δικαίωμα ν' αποκαλύψω. Ήταν εκείνη η εποχή που ξαφνικά κατάλαβα πόσο μου είχε λείψει εκείνο το υπέροχο συναίσθημα που είχα όταν ήμουν παιδί και έφηβος, ότι ζούμε μέσα σ' έναν κόσμο μαγικό που κάθε μέρα έχει κι ένα καινούριο θαύμα ν' αποκαλύψει.

Παράτησα τη δουλειά μου και ξαναβγήκα στο δρόμο. Αμέσως μετά είδα ένα όνειρο, που θεώρησα ότι ήταν η κλήση μου (το κάλεσμα). Στο όνειρο αυτό, που δεν έχω δικαίωμα ν' αποκαλύψω, γνώρισα μια γυναίκα, που υποτίθεται ότι θα έπαιζε κομβικό ρόλο στο δρόμο μου. Δύο χρόνια αργότερα τη συνάντησα και στην τρέχουσα πραγματικότητα. Πράγματι έπαιξε το ρόλο που μου είχε αναγγελθεί. Στο μεταξύ πλήρωσα για χρόνια το τίμημα των "βολεμένων" επιλογών μου, συνέχισα να γερνάω, πέρασα πολύ δύσκολες καταστάσεις, χωρίς βέβαια να γνωρίζω ότι κάθε σταυροδρόμι που συναντούσα με οδηγούσε συστηματικά στην δεύτερή μου μύηση, πορεία που πιστεύω ότι ήταν αναπόφευχτη, αφού ήδη είχα δεχτεί την πρώτη. Λίγο πριν συμβεί αυτό, συνειδητοποίησα ότι είχα ξοδέψει δώδεκα χρόνια περιμένοντας. Τα ζήτησα πίσω!! Αν ρωτήσετε αυτούς που με γνωρίζουν, θα σας πουν ότι μάλλον η ευχή μου πραγματοποιήθηκε και μάλιστα μέσα σε ελάχιστο χρόνο, μέσα σ' ένα φθινόπωρο. Το τίμημα που όφειλα να πληρώσω γι' αυτό το "θαύμα" ήταν τρομαχτικό. Έπρεπε να κάνω μια βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα (δεν εννοώ σωματικά). Τη στιγμή που δεν πίστευε κανένας πια σε μένα και όλοι προέβλεπαν την καταστροφή μου, έκανα το άλμα στο κενό, απλά και μόνο για ν' ανακαλύψω ότι ήξερα να πετώ, ότι η πραγματική μου φύση ήταν πλάσμα του αέρα, με την έννοια που το λέει και η Isi. Νιώθω ότι πλησιάζει η ώρα για το επόμενο μυητικό μου στάδιο. Τώρα πια δεν έχω δικαίωμα να κάνω πίσω. Ο Τρελλός βγήκε στο δρόμο και ... όλα είναι δρόμος.

Και κάτι ακόμη που το θεωρώ σημαντικό. Μπορούσα άραγε ν' αγαπήσω έναν άνθρωπο αν πρώτα δεν αγαπούσα τον εαυτό μου; Μπορούσα να λατρέψω μια γυναίκα αν δεν ανακάλυπτα μια γυναίκα μέσα μου, αν δεν έβρισκα και δεν ακολουθούσα την "Οδό της Αριστεράς Χειρός"; (Λεπτομέρεια: Τα τελευταία χρόνια το αριστερό μου χέρι έχει αποκτήσει με κάποιον τρόπο δεξιότητα λίγο χαμηλότερη αυτής του δεξιού κι όσο πάει βελτιώνεται. Το συμβολικό έχει πάντα και υλική υπόσταση). Έχω ξεπεράσει προ πολλού και μακράν τα όρια του σωματικού μου φύλου. Τώρα δεν θεωρώ τον εαυτό μου ως άντρα ή γυναίκα ως gay ή ως bi, απλά και μόνον ως άνθρωπο κι αυτό μου γαληνεύει την καρδιά. Παρακαλώ να μη συνδεθεί αυτό με τις σεξουαλικές μου επιλογές, κάτι τέτοιο θα εκχυδάιζε τη συζήτηση και φυσικά θα ήταν μακριά από αυτό που εννοώ.

Όλα είναι δρόμος αγαπητοί μου συνταξιδιώτες, όλα είναι ένα παιχνίδι...

"Πέρασαν οι μέρες που μας πλήγωσαν, οι μέρες που μας πόνεσαν,
γίνανε παιχνίδι στα χέρια των παιδιών..."
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Όσοι μελετούν τις ταρώ ισχυρίζονται πως αποτελούν μια θαυμάσια συμβολική εικόνα ολόκληρου του Σύμπαντος.

'Εχουν συμβολική αντιστοιχία στον ζωδιακό και στα αρχέτυπά του, το εσωτερικό μας σύμπαν δηλαδή, καθώς και μεγάλη σχέση με την Αριθμοσοφία, αλλά και το ελληνικό αλφάβητο. Συνέχισε αν θες με την δεύτερη κάρτα, έχει ενδιαφέρον. Εγώ δεν μιλάω πολύ γι'αυτά όταν γνωρίζω από κοντά ανθρώπους γιατί συνήθως με θεωρούν γραφικό. Δεν πιστεύω στην δύναμη πρόβλεψης της Αρκάνα αλλά είναι πολύ ενδιαφέροντα τα μηνύματα που περνούν αυτά τα σύμβολα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Κρύβονται φυσικά κι άλλοι συμβολισμοί επάνω στην κάρτα (πολλούς από τους οποίους δεν γνωρίζω κάν).

Aντιστοιχεί στο ΑΛΦΑ της ελληνικής αλαφαβήτου, το Α- γνωστο, το Α-προσδόκητο, το Α-ρχικό. Α-πρόσμενη νέα αρχή στην ζωή.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Παραπομπές περί του "Τρελού"
-"Η αθωότητα είναι άγνοια" βλ. Σόρεν Κίρκεγκορ, στο "Η έννοια της αγωνίας", για την έννοια "αγωνία".
-" Έν οίδα, ότι ουκ οίδα", του Σωκράτη, αρκετό καιρό πριν πιεί το κώνειο
-"...Διότι ουδέ οι αδελφοί αυτού επίστευον εις αυτόν", βλ. Κατά Ιωάννη κεφ. ζ,5.
"'Ασ' τον τρελό στην τρέλα του και μην το συνεπαίρνεις", καθώς λέει το λαϊκό άσμα, αγαπητή Isiliel
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Παραπομπές περί του "Τρελού"
-"Η αθωότητα είναι άγνοια" βλ. Σόρεν Κίρκεγκορ, στο "Η έννοια της αγωνίας", για την έννοια "αγωνία".
-" Έν οίδα, ότι ουκ οίδα", του Σωκράτη, αρκέτο καιρό πριν πιεί το κώνειο
-"...Διότι ουδέ οι αδελφοί αυτού επίστευον εις αυτόν", βλ. Κατά Ιωάννη κεφ. ζ,5.
"'Ασ' τον τρελό στην τρέλα του και μην το συνεπαίρνεις", καθώς λέει το λαϊκό άσμα, αγαπητή Isiliel

O Kίρκεργκαρντ ουσιαστικά προπαγανδίζει ένα βίαιο Χριστιανισμό. Είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος με το Νίτσε που προπαγανδίζει έναν βίαιο Αντι-Χριστιανισμό. Από τον Κίρκεργκαντ παραδέχομαι κυρίως την τόλμη του να κατακεραυνώνει με την κάθε ευκαιρία το σάπιο εκκλησιαστικό κατεστημένο της εποχής. Ασφαλώς λάτρευε τον υπερβατικό και αντισυμβατικό Χριστό και σιχαινόταν τους κληρικούς που του είχαν κάνει τη ζωή ποδήλατο. Ο Κίρκεργκαρντ είναι από τους λίγους που μπορεί να διδάξει όλους τους άθεους ποιά η τεράστια διαφορά Εκκλησίας και Χριστιανισμού. Παλιά ήμουν πολύ φαν του, σήμερα όχι πια. Απ'τον Νίτσε πάλι έχω κρατήσει κυρίως το κήρυγμα του ηρωικού πεσιμισμού (=όλα είναι σκατά αλλά μην πέφτεις μοναχικέ λύκε). Λέει κάπου ''αποτραβήξου φίλε μου στη μοναξιά σου, εκεί που ο μέγας και ορμητικός άνεμος φυσά, δεν είναι προορισμός σου να γίνεις μυγοσκοτώστρα''. Πόσες φορές θα είχαμε κερδίσει οι άνθρωποι αν ακολουθούσαμε μόνο αυτό το δίδαγμά του ; Μοναδικός ποιητικός λόγος και μεγάλες αλήθειες. Και οι δυο φιλόσοφοι Υπαρξιστές, και οι δυο είπαν μεγάλες αλήθειες, αλλά νομίζω ότι ως υπαρξιστής 100% το θέμα της γνώσης έρχεται για μένα σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με το ζήτημα της ύπαρξης.

Η γνώση και η άγνοια έπαψε να με απασχολεί εδώ και χρόνια. Ασφαλώς και δεν είμαστε σίγουροι αν υπάρχουμε, άρα πόσο μάλλον αν γνωρίζουμε την αλήθεια. Ο χρόνος και το πέρασμα του από τις ψυχές και τα κορμιά μας είναι η μόνη αλήθεια, και θάνατος (ψυχικός ή βιολογικός) που οδηγεί σε μεταμόρφωση είναι η μόνη πύλη για την γνώση.
Αργά η γρήγορα αποκαλύπτεις στον εαυτό σου και στους άλλους τα πιο ανομολόγητα μυστικά μέσα από εμπειρίες και τότε το σύκο πέφτει ώριμο από το δέντρο της γνώσης όπως έπεσα σ'εκείνο το παλιόνειρο. Το ξεγύμνωμα της ψυχής είναι το μόνο φάρμακο, ακόμα κι όταν γίνεται μπροστά σε ανίδεο ακροατήριο στοχεύοντας στην ''κρίσιμη μάζα''. Το ρίσκο μεγάλο αλλά και οι δικλίδες ασφαλείας πολύ γερές για ανθρώπους του μέλλοντος που κατά βάθος έχουν εκπαιδευθεί να είναι αιθεροβάμονες (μια ακόμα παρεξηγημένη έννοια).
Στα ψηλά δεν σε φτάνει κανείς.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Ο Τρελός

[Γνώρισε το τίποτε!
Τα πάντα επιτρέπονται στην αθωότητα.
Η αγνή ανοησία αποτελεί το κλειδί της μύησης.
Η σιωπή διαλύεται σε έκσταση.
Μην είσαι ούτε άντρας ούτε γυναίκα, αλλά και τα δύο μαζί.
Να είσαι σιωπηλός. σαν το βρέφος μέσα στο μπλέ αυγό
ώστε να μεγαλώσεις, και να μπορέσεις να κρατήσεις τη λόγχη και το δισκοπότηρο.
Περιπλανήσου μόνος και τραγούδα!
Στο παλάτι, η κόρη του βασιλιά, σε περιμένει.]


-Γνώρισε το τίποτε! : Λόγος τρελός, για να μη λέγεται! Θα μπορούσε άραγε να τον έλεγε ο Θεός στους Πρωτόπλαστους; Ή μήπως το ίδιο κάνει, όταν τους λέει: «Μη φάτε από το δένδρο της γνώσης του καλού και του κακού»; Γιατί μόνον Εκείνος, στην «απέραντη μοναξιά» Του(ς), θα μπορούσε να γνωρίζει το «τίποτε». Ή μήπως υπήρχε κάτι, πριν υπάρξουν και τα «καλά» και τα «κακά»; Ίσως. Ίσως, υπήρχε η ασύγνωστη τρέλα της μοναξιάς Του! Τι τον ήθελε τον Παράδεισο κι όλα τα υπόλοιπα έχοντα «λίαν καλώς», χωρίς κάποιον δεύτερο, που να γνωρίζει τα πάντα και να θέλει να μάθει το δικό Του «τίποτε»; Μόνον ένας τέτοιος, έλπιζε(γιʼ αυτό «η ελπίς ου καταισχύνεται»!) ο Θεός, θα μπορούσε να νοιώσει τον πρότερο καημό Του: την Μοναξιά!
-Τα πάντα επιτρέπονται στην αθωότητα: Ποιος είναι αθώος, αν όχι εκείνος που πληρώνει, τελικά, τους πρότερους καημούς των άλλων; Πόσο μάλλον, του ενός Θεού! Γιατί, τον καημό του άλλου τον νοιώθεις αληθινά, μόνον όταν πάθεις τα παθήματά του. Και το πάθημα του ενός Θεού, ήταν προφανώς τόσο μεγάλο, που όταν κάποτε μετάνιωσε για όλα όσα είχε κάνει πάνω στη Γη, χρειάστηκε να ξαναμετανιώσει- βλέπε Κατακλυσμό κλπ- από τον κίνδυνο, μη ξαναμείνει Μόνος: εξ ου και οι «εικόνες» του, εμείς οι άνθρωποι, σχεδόν τρομάζουμε, από το ενδεχόμενο της μοναξιάς μας!
Το πότε κανείς είναι αθώος ή όχι, το γνωρίζει για τον εαυτό της κάθε ζωντανή ανθρώπινη ύπαρξη, πριν ακόμη και από τον ίδιο τον «ένα Θεό». Εκείνο που δεν μπορεί, ακόμη και δύσκολα, να χωνέψει, είναι γιατί έχουν μπει περιορισμοί στην αθωότητά της, ενώ Εκείνος έκανε όλα όσα έκανε, με την αθωότητά Του. Γιʼ αυτό, μακάριος όποιος «δεν τρώει κουτόχορτο» και δε χρειάζεται να «χωνέψει» τέτοιους περιορισμούς: είναι τρελός!
Τι έχει να χάσει ένας τρελός, εκτός από το «μηδενικό» του; Αρκεί την αγωνία της αθωότητάς του, να μπορεί να την «παρακαταθέτει», στον πρώτο της φορέα: σʼ Εκείνον, έτσι κι αλλιώς, τα πάντα επιτρέπονται!
-Μην είσαι ούτε άντρας ούτε γυναίκα, αλλά και τα δύο μαζί: «Μη μου άπτου»!!!
συνεχίζεται
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από Νωεύς:
Τι τον ήθελε τον Παράδεισο κι όλα τα υπόλοιπα έχοντα «λίαν καλώς», χωρίς κάποιον δεύτερο, που να γνωρίζει τα πάντα και να θέλει να μάθει το δικό Του «τίποτε»;


Αρχική Δημοσίευση από Νωεύς:
Το πότε κανείς είναι αθώος ή όχι, το γνωρίζει για τον εαυτό της κάθε ζωντανή ανθρώπινη ύπαρξη, πριν ακόμη και από τον ίδιο τον «ένα Θεό». Εκείνο που δεν μπορεί, ακόμη και δύσκολα, να χωνέψει, είναι γιατί έχουν μπει περιορισμοί στην αθωότητά της, ενώ Εκείνος έκανε όλα όσα έκανε, με την αθωότητά Του. Γιʼ αυτό, μακάριος όποιος «δεν τρώει κουτόχορτο» και δε χρειάζεται να «χωνέψει» τέτοιους περιορισμούς: είναι τρελός!

Πολύ καλό το κείμενο του Νωέως, ίσως το καλύτερο που έχω διαβάσει απ' αυτόν έως σήμερα. Το θεωρώ επίσης ιδιαίτερα καίριο, αφού το θέμα του Τρελού σε σχέση με τη Δικαιοσύνη με περιτριγυρίζει κι εμένα εδώ και μέρες. Πολύ σημαντικό θεωρώ το γεγονός ότι είναι το 333ο ποστ σε τούτο το θέμα, θα παρακαλούσα την Isi να μας γράψει το τι σημαίνει αυτός ο αριθμός. Αναμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τη συνέχεια.

Ωστόσο, αυτά που γράφει είναι ιδιαίτερα αιρετικά και με βάζουν σε σκέψεις, σχεδόν με φοβίζουν, αφού διακρίνω παράξενες κι επικίνδυνες προεκτάσεις. Αυτός είναι και ο λόγος που ενδεικτικά παραθέτω δύο αποσπάσματα.

Αυτά που λέει ο Νωεύς ουσιαστικά ταυτίζονται με τα λόγια του όφεος, αυτά που ψιθύρισε στο αυτί της γυναίκας, για να ξεγελάσει αυτή τον άντρα. Επίσης στο κείμενο αποδίδονται στο Θεό αδυναμίες, πράγμα που γενικά ξεφεύγει από τους ορισμούς. Από την άλλη πλευρά, η Παλαιά Διαθήκη πράγματι εμφανίζει το Θεό με αδυναμίες, ενώ τα δόγματα αρνούνται κάτι τέτοιο.

Αυτά που μας λέει λοιπόν εδώ ο Νωεύς, η αγνή ανοησία και η αθωότητα, οδήγησαν τον άνθρωπο, σύμφωνα με την παράδοση, στην Πτώση. Ωστόσο, δεν βλέπω το κείμενο να έρχεται σε ουσιαστική αντίθεση με αυτά που υπονοεί ο Κρόουλυ στο κειμενάκι του Τρελού που παρατίθεται ξανά στο θέμα μας. Άλλωστε, δεν είχαμε ίσως προσέξει επαρκώς στην αρχή του ταξιδιού μας, ότι μόνο στο ντεκ του Κρόουλυ ο Τρελός φαίνεται να πέφτει, ενώ στα περισσότερα άλλα εμφανίζεται ένα βήμα πριν, στην άκρη του γκρεμού.

Ήταν άραγε το προπατορικό αμάρτημα μια παγίδα του Θεού, ώστε να βάλει τον άνθρωπο στο ταξίδι της μύησης, για να τον κάνει να συναισθανθεί τη μοναξιά Του; Όταν η Νόηση επέλεξε να γεννήσει νόηση, ήξερε άραγε ότι δεν θα της ανήκε ποτέ ο Παράδεισος αν δεν έκανε αυτό το ταξίδι; Προκάλεσε άραγε ο Δημιουργός το δημιούργημά του να φύγει από τη Νιρβάνα της Παραδείσιας αθωότητας, με δική του επιλογή, ώστε ν' ανακαλύψει πως η γνώση του καλού και του κακού καταλήγει στο απόλυτο μηδέν;

Ίσως αυτός είναι ένας λόγος που ο Κρόουλυ χαρακτηρίστηκε ως σατανιστής, όπως και τα μέλη του πληρώματος αυτού του πλοίου χαρακτηρίστηκαν ως μαύροι μάγοι. Θα πρέπει να σημειώσουμε ωστόσο, πως η Πτώση έχει συμβεί χωρίς την ευθύνη του Κρόουλυ. Μήπως το υπονοούμενο είναι πως για να φτάσουμε να γίνουμε ένα με το Σύμπαν (πράγμα που συμβολίζεται στην τελευταία κάρτα της Μεγάλης Αρκάνας) θα πρέπει να ξεκινήσουμε από τις ίδιες τις συνθήκες που οδήγησαν στην Πτώση; Αυτό δεν θα ήταν επίσης παράλογο και τότε θ' αποσείονταν οι υποψίες περί διαβολικότητας του Μύστη.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Συνέχεια για τον Τρελό -Μην είσαι ούτε άντρας ούτε γυναίκα, αλλά και τα δύο μαζί: «Μη μου άπτου»!!!

Το μοναδικό πλεονέκτημα του τρελού απέναντι στους κριτές του είναι, που
αγνοεί την τρέλα του. Όταν ο τρελός αρχίζει να υποψιάζεται, έστω, ότι είναι
τρελός, τότε αρχίζει να γίνεται «επικίνδυνος» : βασικά, για τον («δεύτερο»)
εαυτό του. Το παράδειγμα του Αδάμ είναι πεντακάθαρο. Αν και μετα-
Παράδεισο, δεν είναι πια τρελός, αλλά «τρελαμένος». Τρελός δηλαδή, συν
κάτι ακόμη: γνωρίζει πια, ότι η Εύα δεν ήταν, τελικά, ο «δεύτερος εαυτός»
του. Γιατί άραγε, διαφορετικά, χρειάστηκε ολόκληρο «μυστήριο»: «…και
έσονται εις σάρκα μίαν»;
Ο Αδάμ, μόλις έκλεισε η «Πόρτα» πίσω από την πλάτη του, ήταν ήδη
νεοφώτιστος μάγος. Πιθανότατα δε να άκουσε κι ο ίδιος εκείνο το συζυγικό,
«Μάγος είσαι;». Έπρεπε να καταλάβει τη «διαφορά», αλλά η Εύα, καθώς
φαίνεται( Λέει: «Γέννησα υιό, δια του Κυρίου μου»: Κάιν!), τη γνώριζε, από
τη …δεύτερη φορά!

-Περιπλανήσου μόνος και τραγούδα!: Δίδασκαν τα ήθη και έθη των
Ηδωνών!

Σπάνια «επώνυμοι τρελοί» ακούστηκαν να τραγουδάνε, χωρίς να είναι
«περιπλανώμενοι». Οι τροβαδούροι του Μεσαίωνα (και έπειτα), ήδη είχαν
περιπέσει στην κατάντια του βασιλικού γελωτοποιού. Ο τελευταίος Αοιδός,
ο Όμηρος, θα έχανε τη «σοβαρότητά» του, όταν ο Πεισίστρατος θα
συμμάζευε, τις «Ραψωδίες» του.
Ερίζουν, λέει, πόλεις πολλές, για την «υιοθεσία» του Όμηρου. Επειδή, στην
πραγματικότητα, ήταν …περιπλανώμενος. Είχε ξεκινήσει ενδεκάχρονος από
τα βόρεια σύνορα των ύστερων Ηδωνών, κάπου από το δέλτα του Δούναβη,
και, αφού διέτρεξε ολόκληρη την «Οικουμένη», κατέληξε στα γαλανά νερά
της «Αιγηίδος χώρας», στη …Μίλητο. Εκεί τουλάχιστον, ήταν μαζεμένες οι
περισσότερες «ραψωδίες». Τις τραγουδούσαν ακόμη, στα χρόνια του
Πεισίστρατου, οι βαρκάρηδες και οι ψαράδες της Ιωνίας. Τραγουδούσαν, για
τους οίνους των Ηδωνών, τον Διόνυσο και τις οδυνηρές ηδονές των
γυναικών, «…σαν την ωραία Ελένη».
Αφότου ο λαός των Ηδωνών έπαψε να υπάρχει σαν ξεχωριστός, από τους
υπόλοιπους λαούς, τους κατοπινούς «Θράκες», η παρουσία του στο ιστορικό
του διάβα θα γινόταν «κατά μόνας». Με τους «Αοιδούς», καθώς θα
ονόμαζαν οι Ίωνες του 7ου και 6ου π.Χ. αι., τους διασκορπισμένους ανάμεσά
τους Ηδωνούςς. Ήταν οι περιφερόμενοι στην Αγορά και στους Ναούς λαϊκοί
τραγουδιστές, σχεδόν ζητιάνοι εποχής, να «διδάσκουν Ιστορία». Για τον
«Τρωικό Πόλεμο», για παράδειγμα.
Οι Ηδωνοί, έτσι κι αλλιώς- και καθώς το θέλει αμνημόνευτη παράδοση-
ήταν λαός καταμοναξιάρηδων ανθρώπων. Αυτό εξάλλου ήταν και ένα
χαρακτηριστικό τους, από εκείνα που τους έκαναν ξεχωριστούς απʼ τους
υπόλοιπους γειτονικούς τους λαούς. Είτε στην ώρα της εργασίας είτε στον
ελεύθερό τους χρόνο, συνήθιζαν να βρίσκονται σε εύλογη απόσταση από
τους άλλους. Μόνον στα γλέντια, στα «Μυστήρια» και κατά τις ερωτικές
τους περιπτύξεις, ήταν συνηθισμένο να βλέπεις Ηδωνούς να ακουμπάνε
μεταξύ τους. Τότε όμως δε σφύριζαν! Γιατί, δεύτερο, κι ακόμη πιο σπάνιο
πια, χαρακτηριστικό τους ήταν, που επικοινωνούσαν συνήθως μεταξύ τους
σφυρίζοντας; «όπως τα αηδόνια». Εξ ου και το «εθνικό» τους όνομα, από το
ρήμα «άδω».
Ακόμη κι όταν κάνανε αγγαρεία( «δουλεία»), οι Ηδωνοί πάνω των δώδεκα ετών, αρσενικοί, θηλυκές και «αδιάφοροι», φάνταζαν περιπλανώμενα τζιτζίκια, σε ρόλους μερμηγκιών. Το αδιάπτωτο πάντα κέφι, στην περιοχή όπου ζούσαν Ηδωνοί, διάχυτο στη φύση γύρω, έκανε κάθε νεοεισερχόμενο στον τόπο τους ξένο να νοιώθει, «αναίτια χαζοχαρούμενος» , ανάμεσα σε «θεοχαζοχαρούμενους».
Μιλάμε για εποχές και καιρούς ιστορικούς, ανάμεσα στο 4000-3000 π.Χ.. Είναι η εποχή των «ανθρώπων του Δαν», από τη μία μεριά και των «ομοιοφάγων» αγριανθρώπων του παγωμένου Βορρά από την άλλη. Οι «άνθρωποι του Δαν», για τους κατοπινούς ιωνικούς θρύλους και μύθους, ήταν οι Δαναοί. Ο δε Δαν ήταν «άρχοντας θεραπευτής του λαού»- «Βασιλεύς»- που ανέλαβε το χρέος από τους Ηδωνούς, να εκστρατεύσει στο Βορρά, να θεραπεύσει με «οίνον ηδωνικόν», τους «εκεί, εισέτι ασθενούντας».
Είναι χαρακτηριστικών ότι εκτός, ίσως, από τις ύαινες και τα τρωκτικά, μόνον ο άνθρωπος μεταξύ των παμφάγων θηλαστικών υπήρξε, σε κάποιες φάσεις της σχετικά πρόσφατης ιστορικής του σταδιοδρομίας, και «ομοιοφάγος»: κανίβαλος. Έτσι, κατά την εποχή του Δαν(περίπου 3.400-3.200 π.Χ.), η ανθρωπότητα περιορισμένη από παρατεταμένους παγετώνες στο γεωγραφικό χώρο των σημερινών Βαλκανίων, γύρω από τον Εύξεινο Ποντο, την Κασπία, την Αράλη και την Κεντρική Ασία, χαρακτηριζόταν από τρία διαφορετικά επίπεδο πολιτισμικής εξέλιξης: εκείνους που σκότωναν άλλον άνθρωπο ως θήραμα, εκείνους που ΄περίμεναν τους άλλους ως «θηράματα στο πιάτο» και εκείνους, που έθαβαν τους νεκρούς τους.
Αυτή την τρέλα των Ηδωνών, να θάβουν τους νεκρούς τους- τρίτο χαρακτηριστικό τους- δε τη «σήκωναν στο μυαλό» τους, ούτε και οι υπόλοιποι θεραπευμένοι απʼ την ομοιοφαγεία. Κι αυτοί σέβονταν τους νεκρούς τους, αλλά τους έκαιγαν, παρά να τους εγκατέλειπαν στα όρνεα και σε «περαστικούς»(ανθρωποφάγους).Τέτοια κατάσταση είχαν να αντιμετωπίσουν οι Δαναοί, καθώς εκστρατεύανε προς την «Αλβιόνα», την «Ιουτλάνδη» και άλλους κατοικημένους τόπους των «Υπερβόρειων», στα πιο παγωμένα γεωγραφικά μήκη και πλάτη του Βορρά.
Τα μόνα τους όπλα, το κελαηδιστό σφύριγμά τους – σαν «μυριάδες ξεμοναχιασμένων αηδονιών»!- και ο υπεράφθονος «οίνος ηδωνικός» στα φορτία τους. Μαζί, θα θεράπευαν κατά το διάβα τους προς τον πόλο, «πάσα νόσον και πάσα μαλακίαν».
Θεράπευσαν πολλούς και εκείνοι άλλους τόσους, ώσπου κι ο Βορράς άρχισε να έχει, και «μη αγριανθρώπους». Ο πολιτισμός είχε αρχίσει να παίρνει το πάνω χέρι στην εξελικτική πορεία του ανθρώπου και η ηλικία των 30 ετών γινόταν «σεβάσμια», όσο σήμερα του αιωνόβιου. Μα καθώς οι Βόρειοι πολιτισμένοι, δεν αγρίευαν πια ούτε ακόμη κι όταν μεθούσαν, άρχισαν να «πονηρεύονται» με τους Δαναούς. «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες» πρωτοειπώθηκε με χαχανητά και χωρατά, μεταξύ καλοκάγαθων πια «Κεσσιτών», για τους πιο σεβάσμιους από αυτούς, τους απογόνους των πρώτων Δαναών. Μα ήτανε λόγος μολυβένιος, πάνω στους πάγους και σε παγωμένες ακόμη καρδιές,, που θα γινόταν συνήθειο και μετά, φθόνος.
Ο φθόνος είναι «ιός ψυχικός», που μόνον σε τρελό δεν ταιριάζει, δεν «ευδοκιμεί». Αλλά αν κάποιος γίνει «μάγος»(θεραπευτής, κατά την ιαπετική ομογλωσσία) και ταυτόχρονα έχει ξεχάσει την προηγούμενη τρέλα του, τότε το πιθανότερο να γριπωθεί, απʼ τον «ιό» του φθόνου. Τέτοιοι εξελίχθηκαν οι πρώτοι-πρώτοι θεραπευμένοι Υπερβόρειοι, οι «Κεσσίτες» κατά τους Έλληνες, αλλά το έδειξαν μόλις το 1750, ασελγώντας και καταλαμβάνοντας την Βαβυλώνα.. Τότε, βασικά- κι αυτό λίγο το αγγίζει η «ακαδημαϊκή Ιστορία»!- ξεκίνησε η πολιτισμική τάξη "πραγμάτων", που σήμερα (από το 1989, βασικά) αποκαλούνται «παλιά». Ήταν το τέλος και η «επανάληψη»(!), μίας «αρχαίας εποχής»: όπως έκτοτε ακούγεται η εναλλαγή «αρχαιότητας» και ποικιλότροπα ανθρωποφάγας «Νέας Εποχής»!
Μέσα από την επανάληψη και τη μίμηση έκτοτε, θα άρχιζε και η εποχή του Μάγου, της μαγείας και των Μυστηρίων. Η κατάληψη της Βαβυλώνας και οι «χιλιόχρονοι πόλεμοι» που ακολούθησαν στην ασιατική ήπειρο, στην ιωνική μνήμη και το τραγούδι των Αοιδών θα αποδίδονταν, με τις αντίστοιχες τοπικές καταστροφές τους, ως «Τρωικός Πόλεμος»(1200-1180 π.Χ. περίπου, υποτίθεται!). Τρεις φαίνεται να ήταν οι κλασικές αφορμές πολέμου κατά τα χρόνια εκείνα: η Γυναίκα, ο Θησαυρός και .κάποιο «χαμένο μυστικό:, το «Μυστήριον». Έτσι έμεινε και σʼ εμάς το οξύμωρο, όλοι σχεδόν να μην «πιστεύουμε» στα «Μυστήρια», αλλά οι περισσότεροι, «κατά βάθος», λογικά θα θέλαμε(;), να «ήταν αληθινά»: ειδικά τώρα με την Οθόνη!
Από το «Μυστήριον» της 2ης π.Χ. χιλιετίας μέχρι την εποχή της CIA, του «Λος Άντζελες», του Χόλυγουντ και των Ανωνύμων Εταιριών (τέλος 2ης με αρχές 3ης μ.Χ. χιλιετίας), ήταν η εποχή των Μάγων: «λευκών» και κατάμαυρων. Ο Τρελός, καθʼ όλη εκείνη την περίοδο, θα αποτελούσε ένα είδος ύπαρξης, περίπου σαν τα μανιτάρια:ούτε και τα δηλητηριώδη μανιτάρια γνωρίζουν ποτέ, ότι είναι «επικίνδυνα»!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.

Η Γιορτή του Τρελού

Καθότι η αγγλική ονομασία της σημερινής εορτής είναι April Foolʼs Day (ή All Foolsʼ Day), το παρόν ποστ αφιερώνεται στον Τρελό και στον κάθε τρελό που ξεκινά το ταξίδι του, "there and back again" (εκεί και πίσω ξανά), όπως θα έλεγε και ο αγαπητός Bilbo Baggins.

Τα ψέματα της πρωταπριλιάς είναι ένα έθιμο που μας έχει έρθει από την Ευρώπη. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με τον τόπο και τον χρόνο που γεννήθηκε το έθιμο αυτό.

Η σημερινή ημέρα ήταν παραδοσιακά αφιερωμένη στην Αφροδίτη καθώς και όλος ο μήνας Απρίλης και ονομαζόταν Veneralia. Μερικοί ιστορικοί αναφέρουν ότι ο μήνας πήρε μάλιστα το όνομά του από τη Θεά (Aphrodita). Άλλοι το αποδίδουν στη λατινική λέξη aperire που σημαίνει ανοίγω καθώς πρόκειται για την εποχή όπου έχουμε ανθοφορία. (Εξʼ ου και το ελληνικό Άνοιξη).

Για τους αρχαίους Ρωμαίους, η μέρα ήταν κατάλληλη για ξεφάντωμα και αθώες πλάκες καθώς περνούσαν την ώρα τους με τραγούδια και χορούς, ντυμένοι με γυναικεία ρούχα και στολίδια.

Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, το έθιμο ξεκίνησε από τους Κέλτες. Λαός της βορειοδυτικής Ευρώπης, οι Κέλτες, ήταν δεινοί ψαράδες. Η εποχή του ψαρέματος ξεκινούσε την 1η Απριλίου. Όσο καλοί ψαράδες όμως και να ήταν, την εποχή αυτή του χρόνου τα ψάρια πιάνονται δύσκολα. Έτσι και αυτοί, όπως προστάζει ο κώδικας δεοντολογίας των ψαράδων όλων των εποχών, έλεγαν ψέματα σχετικά με τα πόσα ψάρια είχαν πιάσει. Αυτή η συνήθεια, έγινε με το πέρασμα του χρόνου έθιμο.

Μια δεύτερη εκδοχή θέλει γενέτειρα του εθίμου την Γαλλία του 16ου αιώνα. Μέχρι το 1564 πρωτοχρονιά των Γάλλων ήταν η 1η Απριλίου. Την χρονιά αυτή όμως, και επί βασιλείας Καρόλου του 9ου, αυτό άλλαξε και πρωτοχρονιά θεωρούνταν πλέον η 1η Ιανουαρίου. Στην αρχή αυτό δεν το δέχτηκαν όλοι οι πολίτες. Οι αντιδραστικοί συνέχιζαν να γιορτάζουν, την ψεύτικη πλέον, πρωτοχρονιά τους την 1η Απριλίου, ενώ οι υπόλοιποι τους έστελναν πρωτοχρονιάτικα δώρα για να τους κοροϊδέψουν. Το πείραγμα αυτό μετατράπηκε με τον καιρό σε έθιμο.


Όπου και να γεννήθηκε πάντως, γεγονός είναι ότι το έθιμο αυτό ήρθε και στην Ελλάδα και διαφοροποιήθηκε αποκτώντας μια ελληνική χροιά. Η βασική ιδέα βέβαια παρέμεινε ίδια. Λέμε αθώα ψέματα με σκοπό να ξεγελάσουμε το «θύμα» μας. Σε κάποιες περιοχές της πατρίδας μας, θεωρούν ότι όποιος καταφέρει να ξεγελάσει τον άλλο, θα έχει την τύχη με το μέρος του όλη την υπόλοιπη χρονιά. Σε κάποιες άλλες πιστεύουν ότι ο «θύτης» θα έχει καλή σοδειά στις καλλιέργειες του. Επίσης το βρόχινο νερό της πρωταπριλιάς, θεωρούν μερικοί, ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Όσο για το «θύμα», πιστεύεται ότι, σε αντίθεση με τον «θύτη», θα έχει γρουσουζιά τον υπόλοιπο χρόνο και πιθανότατα αν είναι παντρεμένος θα χήρεψει γρήγορα.

[πηγή μέρους του κειμένου]

Υ.Γ. 1. Ο Ζωδιακός κύκλος ξεκινά από το ζώδιο του Κριού τον Απρίλη την εποχή που ξεκινούσε στο παλαιότερο ημερολόγιο και το νέο έτος. Δυστυχώς δεν γνωρίζω αστρολογικά τι μπορεί να σημαίνει αυτό.
2. Διαβάστε για τον Τρελό και εδώ
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

T_Chameleon

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο T_Chameleon αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 397 μηνύματα.
Τι να πω ο τρελός με εκφράζει..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Τι κοινό βρίσκεις στον εαυτό σου με την κάρτα του τρελού φίλε μου; Θα ήταν ενδιαφέρον να μας απαντήσεις...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

T_Chameleon

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο T_Chameleon αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 397 μηνύματα.
Τι κοινό βρίσκεις στον εαυτό σου με την κάρτα του τρελού φίλε μου; Θα ήταν ενδιαφέρον να μας απαντήσεις...
Πιστεύω πως όσα και να γνωρίσεις δεν θα γνωρίσεις παρά το 1% τον όσων υπάρχουν και αυτόν που δεν μπορείς να ανακάλυψης με τις αισθήσεις…Στην αθωότητα επιτρέπονται τα πάντα και εγώ παρόλο καταλαβαίνω πως δεν υπάρχει κόκκινος αι Βασίλης που φερνή δώρα ..νεράιδες ξωτικά κτλ.. πιστεύω και θέλω να υπάρχουν διατηρώντας την αθωότητα μου (αγνή ανοησία )…Η ουδετερότητα είναι το κλειδί στον να μάθεις την πραγματική αλήθεια…
« Ο Τρελός είναι η αρχή του ταξιδιού.
Σαν το μικρό παιδί που περιεργάζεται τον κόσμο με αυθεντική έκπληξη καθώς όλα του είναι πρωτόγνωρα έτσι και ο τρελός ξεκινά να γνωρίσει τον κόσμο με την αφέλεια που χαρακτηρίζει ένα αγνό παιδί. Συμβολίζει τη δίψα για έρευνα και την αναζήτηση των νέων εμπειριών»
(δεν χρειάζεται να αναλύσω τίποτα ότι γραφή εδώ είναι ότι θέλω να πραγματοποιήσω διψά για ερευνά και νέες εμπειρίες είναι τον παν)…μπορεί να έχω μάθει πολλά από βιβλία αλλά αν αντικρίσω μια πυραμίδα από κοντά θα την κοιτάξω με δέος και θα την εξερευνώ σαν να μην ήξερα τίποτε μέχρι τώρα…
δεν υπάρχει διαφοροποιήσει ανάμεσα σε γυναίκα και άντρα πέρα της φυσικές ..όλοι είναι μια οντότητα σε ένα ενιαίο νησί..Η αυθεντική σκέψη στην προκείμενη από ένα παιδί είναι πιο δυνατή από την επεξεργασμένη γεμάτη αντίθεσης σε σημείο κράματος τον μεγάλων καθώς και ο πρωτόγονος οργανισμός δυνατότερος από τον εξελιγμένο ως προς την επιβίωση…επίσης οι φίλοι μου με φωνάζουν τρελό κάτι θα ξέρουν ..λολολολ
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από T-Chameleon:
…μπορεί να έχω μάθει πολλά από βιβλία αλλά αν αντικρίσω μια πυραμίδα από κοντά θα την κοιτάξω με δέος και θα την εξερευνώ σαν να μην ήξερα τίποτε μέχρι τώρα…

Λοιπόν πάει και τελείωσε!!! Αυτό ήταν από τα καλύτερα που έχω διαβάσει εδώ μέσα!!!

Λοιπόν νέος...

Διορίζεσαι επίσημος Τρελός του Ταξιδιού, θέση που την κατέκτησες με την αξία σου...

Κι εμένα στην παρέα psycho με φώναζαν, δεν μου κάνει εντύπωση αγαπητέ μου φίλε.:P

All on board!!!

Αρχική Δημοσίευση από T-Chameleon:
ο πρωτόγονος οργανισμός δυνατότερος από τον εξελιγμένο ως προς την επιβίωση…

ΥΓ: Κοιτάξτε τι έλεγα εγώ για τα μικρόβια, λίγες σελίδες παραπάνω...

Πολύ καλά φίλε μου...:thumbup:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

T_Chameleon

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο T_Chameleon αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 397 μηνύματα.
Λοιπόν πάει και τελείωσε!!! Αυτό ήταν από τα καλύτερα που έχω διαβάσει εδώ μέσα!!!

Λοιπόν νέος...

Διορίζεσαι επίσημος Τρελός του Ταξιδιού, θέση που την κατέκτησες με την αξία σου...

Κι εμένα στην παρέα psycho με φώναζαν, δεν μου κάνει εντύπωση αγαπητέ μου φίλε.:P

All on board!!!

ΥΓ: Κοιτάξτε τι έλεγα εγώ για τα μικρόβια, λίγες σελίδες παραπάνω...

Πολύ καλά φίλε μου...:thumbup:

Είδατε η τρελά είναι αιώνια…Αυτό για τα μικρόβια σωστός εσύ ανέλισσες ότι εγώ είπα με 2 λέξης…very nceeee
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

iJohnnyCash

e-steki.gr Founder

Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
Πιστεύω πως όσα και να γνωρίσεις δεν θα γνωρίσεις παρά το 1% τον όσων υπάρχουν και αυτόν που δεν μπορείς να ανακάλυψης με τις αισθήσεις…Στην αθωότητα επιτρέπονται τα πάντα και εγώ παρόλο καταλαβαίνω πως δεν υπάρχει κόκκινος αι Βασίλης που φερνή δώρα ..νεράιδες ξωτικά κτλ.. πιστεύω και θέλω να υπάρχουν διατηρώντας την αθωότητα μου (αγνή ανοησία )…Η ουδετερότητα είναι το κλειδί στον να μάθεις την πραγματική αλήθεια…
« Ο Τρελός είναι η αρχή του ταξιδιού.
Σημασία έχει να βλέπουμε τα πάντα γύρω μας αθώα ή να είμαστε αθώοι;

μπορεί να έχω μάθει πολλά από βιβλία αλλά αν αντικρίσω μια πυραμίδα από κοντά θα την κοιτάξω με δέος και θα την εξερευνώ σαν να μην ήξερα τίποτε μέχρι τώρα…
Πολύ απλά επειδή γνωρίζουμε τι είναι η πυραμίδα, μας προκαλεί θαυμασμό.
Τρανταχτό παράδειγμα η τεχνολογία, σε κάποιον (που δεν γνωρίζει) μια νέα τεχνική μπορεί να του είναι αδιάφορη αλλά σε κάποιον άλλον ( που γνωρίζει) η νέα αυτή τεχνική να του προκαλεί δέος :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Σημασία έχει να βλέπουμε τα πάντα γύρω μας αθώα ή να είμαστε αθώοι;


Πολύ απλά επειδή γνωρίζουμε τι είναι η πυραμίδα, μας προκαλεί θαυμασμό.
Τρανταχτό παράδειγμα η τεχνολογία, σε κάποιον (που δεν γνωρίζει) μια νέα τεχνική μπορεί να του είναι αδιάφορη αλλά σε κάποιον άλλον ( που γνωρίζει) η νέα αυτή τεχνική να του προκαλεί δέος :)
Κατά μία εκδοχή, όλα "γύρω" μας είναι αθώα, αν το βλέμμα μας δεν είναι "σκανδαλισμένο"...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
O Kίρκεργκαρντ ουσιαστικά προπαγανδίζει ένα βίαιο Χριστιανισμό. Είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος με το Νίτσε που προπαγανδίζει έναν βίαιο Αντι-Χριστιανισμό.

Έστω Α το σύνολο των θεωριών Κίρκεργκόρντ και Β του Νίτσε.
Τότε η τομή των παραπάνω συνόλων αποτέλεσε την καταβολάδα (ή μια παραφυάδα έστω) της βίαιης μεταστροφής στη μεταφυσική εξήγηση καθώς εμβόλιμα έρχεται ο κυρ Σοπενχάουερ και παρατηρεί πως κάτω από την κυριαρχία των θρησκευτικών σκέψεων οι άνθρωποι εξοικειώθηκαν με την ιδέα ενός "άλλου κόσμου (πίσω κόσμου, κατώτερου, ανώτερου)" και όταν κααταστρέφονται οι θρησκευτικές σκέψεις, οι άνθρωποι νιώθουν ένα άβολο κενό και μια στενόχωρη στέρηση.
Απ'αυτό το αίσθημα γεννιέται και πάλι "ένας άλλος κόσμος", μόνο που τώρα είναι μεταφυσικός κι όχι πια θρησκευτικός.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Το θέμα του τρελού μου έφερε αυτεπάγγελτα στο νου τον αλήστου μνήμης τρελό δια περιγραφής Νίτσε:

"Δεν ακούσατε για εκείνον τον τρελό που κρατούσε ένα αναμμένο φανάρι μέρα μεσημέρι κι έτρεχε στην πλατεία της αγοράς φωνάζοντας ασταμάτητα: "Γυρεύω το Θεό!" Γυρεύω το Θεό!"
Επειδή όμως πολλοί από τους παρευρισκόμενους δεν πίστευαν στο Θεό, ξέσπασε ηχηρό γέλιο.
Μήπως χάθηκε αυτός; ρώτησε κάποιος.
Μήπως έχασε το δρόμο του σαν το μικρό παιδί; είπε κάποιος άλλος.
ή μήπως κρύβεται; Μήπως μας φοβάται;
Μήπως μπάρκαρε στο πλοίο;
Μήπως ξενιτεύτηκε;
Τέτοια έλεγαν και γελούσαν. Ο τρελός πήδησε ανάμεσά τους και τους διαπέρασε με τη ματιά του. "Πού είναι ο Θεός"; φώναξε.
"Θα σας πω εγώ! Τον σκοτώσαμε - εσείς κι εγώ! Όλοι είμαστε δολοφόνοι του! Αλλά πώς το κάναμε αυτό; Πώς μπορέσαμε να αδειάσουμε τη θάλασσα; Ποιός μας έδωσε το σφουγγάρι για να σβήσουμε όλο τον ορίζοντα; Τι κάναμε όταν κόψαμε την αλυσίδα που ενώνει τούτη τη γη με τον ήλιο της; Προς τα που κινείται αυτή τώρα; Πίσω, πλάγια, μπροστά, προς όλες τις μεριές;

Υπάρχει ακόμα ένα πάνω κι ένα κάτω; Δεν περιπλανιόμαστε μέσα σ'ένα ατέλειωτο μηδέν; Δεν νιώθουμε την ανάσα του κενού χώρου; Δεν κάνει περισσότερο κρύο; Δεν έρχεται η νύχτα, πάντα η νύχτα πάνω μας; Δεν πρέπει ν'ανάβουμε φανάρια στο καταμεσήμερο; Δεν ακούμε ακόμη τίποτε από το θόρυβο που κάνουν οι νεκροθάφτες που θάβουν το Θεό; Δεν μυρίζουμε ακόμη τίποτε από τη θεϊκή αποσύνθεση; Και οι θεοί αποσυντίθεται! Ο Θεός είναι νεκρός! Ο Θεός παραμένει νεκρός! Κι εμείς τον σκοτώσαμε! Πώς να παρηγορηθούμε εμείς, οι φονιάδες των φονιάδων; Κάτω απ΄το μαχαίρι μας μάτωσε ό,τι πιο άγιο και πιο ισχυρό είχε ως τώρα ο κόσμος - ποιος θα μας καθαρίσει απ'αυτό το αίμα; Ποιο νερό μπορεί να μας πλύνει; Ποιούς εξιλασμούς, ποια ιερά παιχνίδια πρέπει να εφεύρουμε; Το μέγεθος αυτής της πράξης δεν είναι πολύ μεγάλο για μας; Δεν πρέπει να γίνουμε κι εμείς οι ίδιοι θεοί απλώς για να φαινόμαστε άξιοί της;

Ποτέ δεν υπήρξε μεγαλύτερη πράξη - κι όποιος γεννηθεί μετά από μας θα ανήκει, χάρη σε τούτη την πράξη, σε μια ιστορία ανώτερη από κάθε ιστορία που υπήρξε μέχρι τώρα!"

Εδώ σιώπησε ο τρελός και ξανακοίταξε τους ακροατές του.
Κι εκείνοι έμειναν όλοι άλαλοι και τον κοίταζαν έκπληκτοι.
Στο τέλος εκείνος πέταξε στο χώμα το φανάρι του, που 'γινε κομμάτια και έσβησε.
"Έρχομαι πολύ νωρίς", είπε μετά.
"Δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα μου. Αυτό το τρομερό γεγονός είναι ακόμα στο δρόμο και περιπλανιέται. Δεν έχει φτάσει ακόμη στ'αυτιά των ανθρώπων. Η αστραπή και η βροντή χρειάζονται χρόνο. Το φως των αστεριών χρειάζεται χρόνο. Οι πράξεις, ακόμη κι όταν έχουν γίνει χρειάζονται χρόνο, ώσπου να τις δουν και να τις ακούσουν οι άνθρωποι.
Αυτή η πράξη είναι πιο μακριά απ'αυτούς απ'ό,τι τα πιο απομακρυσμένα αστέρια -κι όμως αυτοί την έκαναν!"

Λένε ακόμη πως την ίδια μέρα ο τρελός μπήκε σε διάφορες εκκλησίες όπου έψαλλε το Requiem aeternam deo (Αιώνιο ρέκβιεμ στο Θεό) του.

Κι όταν τον πετούσαν έξω και του ζητούσαν το λόγο, πάντα απαντούσε λέγοντας το ίδιο:
"Μα τι άλλο είναι τώρα αυτές οι εκκλησίες εκτός από τάφοι και μαυσωλεία του Θεού" ;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Obscura

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
Μία μικρή συνεισφορά και από εμένα για την ερμηνεία της πεταλούδας δίπλα στον Τρελό.

Butterfly: representing metamorphosis and transformation. Scientific research has shown that the butterfly is the only living being capable of changing entirely its genetic structure during the process of transformation: the caterpillar's DNA is totally different from the butterfly's. Thus, it is the symbol of total transformation. The butterfly manifests a need for change and greater freedom, and at the same time it represents courage: one requires courage to carry out the changes necessary in the process of growth. It encourages us to find clarity in the mental processes, and to figure out the next step in our internal and spiritual growth. The larva is the decision to manifest something in the physical world. The cocoon has to do with "going inside", either through insight or the development of ideas. The breaking of the cocoon represents with sharing the splendor of your creation with the whole world. It also represents the birth-death-rebirth circle, mental powers, magick, divination concerning the life cycle, understanding where you are in the cycle of your life where you can discover which is the next step.

sacred-magick.com
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Είναι πάντα ο Τρελός που μαγνητίζει τους νέους συνταξιδιώτες. Καλωσορίζουμε την αγαπητή Obscura ανάμεσά μας. Εύχομαι το ταξίδι μας να σου προσφέρει τους νέους ορίζοντες που αναζητάς.

Για την πεταλούδα: "Ο Έρωτας, κρατάει μία μέρα, όπως και η ζωή". Το νόημα του παραπάνω αφορισμού, από τα Χρονικά του Μεγάλου Χάους, περικλείεται στο συμβολισμό της πεταλούδας.

Δεν είναι τυχαίο πιθανώς, το ότι η θεωρία του Χάους έχει στην εκλαϊκευμένη της μορφή κωδικοποιηθεί με την παροιμιώδη φράση "Αν μια https://el.wikipedia.org/wiki/Πεταλούδαπεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα", ή απλούστερα ως "Το φαινόμενο της πεταλούδας".
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 1 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top