Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη

the_truth

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο the_truth αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 328 μηνύματα.
Εδω μπορειτε να πειτε τη γνωμη σας για αυτην την οργανωση καθως αποτελει μερος της ιστοριας του νεοελληνικου κρατους.Παρακαλω σοβαρη συζητηση και οχι αναρθρες δεξιες κραυγες υπερ νομιμοτητας και νομιμοφροσυνης.Η οργανωση αυτη ειχε μαρξιστικες-λενινιστικες αρχες.Τα θυματα της οργανωσης αυτης ηταν κυριως αμερικανοι αξιωματουχοι μεγαλοεπιχειρηματιες,πολιτικοι και στελεχη της διαπλοκης.
Ειδικότερα, από τη μητέρα των επαναστατικων οργανώσεων «17 Νοέμβρη» δολοφονήθηκαν: ο Τζορτζ Τσάντες (αμερικανός διπλωμάτης) και ο οδηγός του Νίκος Βελούτσος (15.11.1983), ο εκδότης της «Απογευματινής» Νίκος Μομφερράτος (21.2.1985), ο βιομήχανος Δημήτρης Αγγελόπουλος (8.4.1986), ο Αμερικανός Τζορτζ Κάρρος (21.1.1988), ο βιομήχανος Αλέξανδρος Αθανασιάδης (1.5.1988), ο ναυτικός ακόλουθος των ΗΠΑ Γουίλιαμ Νορντίν (28.6.1988), ο εισαγγελέας Κώστας Ανδρουλιδάκης (10.1.1989), ο δημοσιογράφος και βουλευτής Παύλος Μπακογιάννης (26.9.1989), ο αμερικανός λοχίας Ρόναλντ Στιούαρτ (12.5.1991), ο τούρκος διπλωμάτης Γιοργκού Τσετίν (7.10.1992), ο φοιτητής Θάνος Αξαρλιάν (14.7.1992), ο διοικητής της Εθνικής Τράπεζας Μιχάλης Βρανόπουλος(24.1.1994), ο τούρκος διπλωμάτης Ομέρ Σιπαχίογλου (4.7.1994), ο εφοπλιστής Κώστας Περατικός (28.5.1997) και ο βρετανός στρατιωτικός ακόλουθος Στίβεν Σόντερς (8.6.2000), προς χάριν του οποίου επενέβη η Σκότλαντ Γιαρντ και συνέβαλε αποφασιστικά στο ξήλωμα της «17 Νοέμβρη».
Επίσης, από την ίδια οργάνωση «17 Νοέμβρη» τραυματίστηκαν ο αμερικανός λοχίας Ρόμπερτ Τσαντ (3.4.1984), ο Παναγιώτης Ρουσέτης (οδηγός του Μομφερράτου) (2.2.1985), ο γιατρός Ζαχαρίας Καψαλάκης (4.4.1987), ο εισαγγελέας Παναγιώτης Ταρασουλέας (18.1.1989), ο τότε βουλευτής του ΠαΣοΚ Γιώργος Πέτσος (8.5.1989), ο επιχειρηματίας Βαρδής Βαρδινογιάννης και ο οδηγός του (20.9.1990), ο τούρκος επιτετραμμένος Ντενίζ Μπουλούκμπακσι, ο οδηγός του, η ιδιαιτέρα του και μία διερχόμενη πολίτις (16.7.1991), ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιάννης Παλαιοκρασάς (14.7.1992) και ο τότε βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Λευτέρης Παπαδημητρίου (21.12.1992). Από τη βραχύβια οργάνωση «1η Μάη» τραυματίστηκε ο τότε πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Ραυτόπουλος (Ιούνιος του 1987) και ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Θεόδωρος Βερνάρδος. Από την «Αντικρατική Πάλη» δολοφονήθηκαν ο εισαγγελέας Γεώργιος Θεοφανόπουλος (1.4.1985) και οι συνοδοί χρηματαποστολής Γ. Πανταζόπουλος και Μ. Τσιμπούρης.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

the_truth

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο the_truth αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 328 μηνύματα.
Ανεβαζω την προκυρηξη για την επιθεση στον Βαρδινογιαννη
Προς την εφημερίδα "Επικαιρότητα" Σας στέλνουμε σήμερα Τρίτη 20-11-90 την πιο κάτω προκήρυξή μας μόνο σε σας. Αν δεν μπορείτε να τη δημοσιεύσετε όπως είναι, χωρίς περικοπές και τίτλους αντίθετους στο περιεχόμενο της, παρακαλούμε να μην τη δημοσιεύσετε καθόλου. 17Ν
Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ Αθήνα 13-11-90
Τη σημερινή μας ενέργεια αφιερώνουμε στον ανώνυμο ναυτεργάτη που επί μια ζωή υπέφερε ανήκουστες κακουχίες μακριά από τον τόπο του και τους δικούς του, ταλαιπωρήθηκε, βασανίστηκε, σακατεύθηκε, δολοφονήθηκε, για να αποκτήσουν ορισμένοι μαφιόζοι και γκά-γκστερ που λέγονται εφοπλιστές μυθική περιουσία, με την οποία εξουσιάζουν σήμερα τη χώρα έχοντας υπό τις διαταγές τους την πολιτική εξουσία.
Ένας απ' τους κυριότερους και ισχυρότερους ομίλους της ντόπιας λούμπεν καπιταλιστικής τάξης σήμερα είναι ο όμιλος Βαρδινογιάννη. Διαθέτει πολυάριθμες και ποικίλες επιχειρήσεις σ' ένα ευρύτερο φάσμα δραστηριοτήτων από τον εφοπλιστικό χώρο, τον ξενοδοχειακό, τον πετρελαϊκό, με τα διυλιστήρια και την εμπορία πετρελαιοειδών, το χώρο των μέσων μαζικής επικοινωνίας με τις εφημερίδες και τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, τον τραπεζικό χώρο, χωρίς να ξεχνάμε το χώρο του ποδοσφαίρου.
Ο όμιλος Βαρδινογιάννη ακολουθώντας πιστά τις λαμπρές παραδόσεις της γκαγκστερικής μαφίας των εφοπλιστών των Ωνάσηδων, Νιάρχων, Ανδρεάδηδων, Λάτσηδων και σία, συγκέντρωσε σε λίγα χρόνια τεράστια οικονομική δύναμη και συνεπώς πολιτική ισχύ που του επιτρέπει να κυριαρχεί και να ελέγχει τις κορυφές της πραγματικής πολιτικής εξουσίας στη χώρα μας.
Η μοίρα των Βαρδινογιάννηδων άλλαξε ριζικά προ εικοσαετίας περίπου όταν ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός όντας σε αναζήτηση Έλληνα επιχειρηματία που θα αναλάμβανε να κατασκευάσει σε συγκεκριμένο χώρο της Κρήτης σταθμό ανεφοδιασμού για τα πολεμικά πλοία του χωροφύλακα των λαών της Μεσογείου, του 6ου στόλου, επέλεξε τον άγνωστο τότε και ουρανοκατέβατο Βαρδινογιάννη, για λόγους δικούς του. Είναι προφανές ότι η στρατηγική σημασία του έργου απαιτούσε επιχειρηματία τελείως σίγουρο, τυφλό ενεργούμενο τους που θα διέθετε βέβαια για ανταμοιβή ισχυρούς πάτρωνες και πολύ γερές πλάτες στην αρχική φάση της επιχειρηματικής του δραστηριότητας.
Τα πρώτα λοιπόν βήματα των Βαρδινογιάννηδων υπήρξαν παιχνιδάκι. Χρησιμοποιώντας καθαρά μαφιόζικες μέθοδες, πέτυχαν με τη βία και την τρομοκρατία των έμμισθων μπράβων τους να εκδιώξουν όλους τους κατοίκους γύρω απ' τους Καλούς Λιμένες, όπου κατασκεύασαν το σταθμό ανεφοδιασμού και να αρπάξουν τα χωράφια τους, υποχρεώνοντας τους να τα ξεπουλήσουν για ένα κομμάτι ψωμί. Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένες φήμες, δεν δίστασαν να φτάσουν μέχρι τη δολοφονία, μέσω των μπράβων τους, ενός προέδρου κοινότητας που αντιστέκονταν με άλλους κατοίκους σ' αυτήν τη βίαιη αρπαγή της γης.
Στη συνέχεια δεν τους ήταν δύσκολο, με τέτοιες πλάτες, να πάρουν δάνεια για να αγοράσουν ορισμένα καράβια. Οι εφοπλιστές αγοράζουν πάντα τα καράβια τους με δάνεια, και ποτέ με μετρητά, που φτάνουν και τα 95% της αξίας τους, υποθηκεύοντας τα. Δάνεια που παίρνουν απ' την αγορά των ευρωδολαρίων όπου οι εφοπλιστές είναι οι τρίτοι οφειλέτες.
Η πεπατημένη πρακτική των Ελλήνων εφοπλιστών έκανε τα υπόλοιπα.
Τα έργα και οι ημέρες του Έλληνα εφοπλιστή είναι παγκόσμια γνωστά με συνέπεια το όνομα του να είναι συνώνυμα στην ξένη λογοτεχνία με τον αδίστακτο μεγαλοαπατεώνα μαφιόζο. Είδωλο-σύμβολό του έχει τον Ωνάση και στόχο του τον εύκολο, γρήγορο, παρασιτικό κι ακόρεστο πλουτισμό, χρησιμοποιώντας οποιαδήποτε απάτη και παρανομία διανοηθεί και μη διστάζοντας μπροστά σ' οποιοδήποτε έγκλημα. Τη μεταφορά και επένδυση του συνόλου ή του μεγαλύτερου μέρους των «κερδών» του στο εξωτερικό μέσω χάρτινων εταιριών με έδρα τους διάφορους φορολογικούς παραδείσους.
Για την επίτευξη του πάρα πάνω στόχου ακολουθεί μια πολύπλευρη και δοκιμασμένη στρατηγική, της οποίας τα κύρια σημεία είναι τα πάρα κάτω:
— αγοράζει σε τιμές ευκαιρίας παλιά γέρικα σαπιοκάραβα-σκυλοπνίχτες. Όλοι οι Έλληνες εφοπλιστές στην πρώτη φάση της . δραστηριότητας τους αγόρασαν τέτοια καράβια και μόνο αφού σταθεροποιήθηκαν κάπως αγόρασαν και πιο καινούργια, χωρίς βέβαια να εγκαταλείπουν την παλιά τους τακτική. Ο ελληνικός εφοπλιστικός στόλος διαθέτει τα πιο γέρικα καράβια μετά απ' αυτόν της Κύπρου που ανήκει και αυτός κυρίως σε Έλληνες εφοπλιστές.
Αυτή είναι η μία απ' τις δύο κύριες αιτίες που οι Έλληνες εφοπλιστές κατέχουν το θλιβερό ρεκόρ νάχουν το μεγαλύτερο αριθμό ναυαγίων το χρόνο.
— επειδή οποιαδήποτε καθυστέρηση πλοίου στην παράδοση φορτίου λόγω καιρικών συνθηκών ή ακινητοποίηση του για τις αναγκαίες επισκευές με τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας και προστασίας του πληρώματος και του συνεργείου επισκευών ή ο καθαρισμός των δεξαμενών των τάνκερ με τις προβλεπόμενες διαδικασίες, αντιστρατεύεται το στόχο του, αφού επιφέρει κάποια οικονομική ζημιά και «διαφυγόντα κέρδη», ο Έλληνας εφοπλιστής διευθύνει άμεσα και καθημερινά την πορεία των καραβιών του, δίνοντας εντολές στη μαριονέτα του τονζ πλοίαρχο, να ταξιδεύει με οποιοδήποτε καιρό, με οποιαδήποτε βλάβη, σε βάρος βέβαια της ασφάλειας του πληρώματος.
Έτσι όχι μόνο βάζει πάνω απ' τη σωματική ακεραιότητα και τη ζωή του ναυτεργάτη το κέρδος και τα δολάρια αλλά χρησιμοποιεί ανοιχτά την ανθρώπινη ζωή, την ανθρώπινη σάρκα σαν πρώτη ύλη πλουτισμού, σ' αυτόν τον ανθρωποβόρο μηχανισμό της μεγιστοποίησης των κερδών του, το δυστύχημα και το ναυάγιο. Προτιμάει αυτά αφού του αποφέρουν την αστρονομικών διαστάσεων αποζημίωση της Ασφάλειας από τα μέσα προστασίας που του κοστίζουν.
Αυτή είναι η δεύτερη απ' τις κύριες αιτίες του πάρα πάνω θλιβερού ρεκόρ ναυαγίων και δυστυχημάτων των ελληνικών πλοίων. Μόνο φέτος είχαμε τουλάχιστον δύο μεγάλα ναυάγια με θύματα δεκάδες ναυτεργάτες και ένα δυστύχημα στη Δραπετσώνα.
Το πρώτο πλοίο βυθίστηκε το Γενάρη με όλο του το πλήρωμα, περίπου 20 ναυτικούς επειδή ο εφοπλιστής διέταξε τον καπετάνιο να διασχίσει τη Μάγχη απ' τη Γαλλία στην Αγγλία ενώ επικρατούσε σφοδρή θαλασσοταραχή και θύελλα.
Το δεύτερο, ένα «μινεράλι», βυθίστηκε κι αυτό με όλο του το πλήρωμα τον Αύγουστο ανοιχτά της Ιαπωνίας, όταν μετά από διαταγή του πλοιοκτήτη κινήθηκε προσπαθώντας δήθεν ν' αποφύγει επερχόμενο τυφώνα. Ας σημειώσουμε ότι αυτό το «μινεράλι» δεν ανήκε σε κανένα μικρό εφοπλιστή αλλά στην οικογένεια Ανδρεάδη, Το κοινό σημείο και στις δύο περιπτώσεις είναι ότι οι πλοιοκτήτες ήθελαν ν' αποφύγουν πάση θυσία την ενδεχόμενη μακρόχρονη ακινητοποίηση του πλοίου λόγω των καιρικών συνθηκών.
Άλλα και στην περίπτωση του «δυστυχήματος» στη Δραπετσώνα — για το οποίο θα μιλήσουμε πιο κάτω— η έκρηξη απ' την οποία σκοτώθηκαν δύο εργάτες και τραυματίστηκαν άλλοι 6, έγινε γιατί οι πλοιοκτήτες Βαρδινογιάννηδες αρνήθηκαν τον καθαρισμό των δεξαμενών και των σωληνώσεων από τα αέρια, επειδή αυτή η διαδικασία είναι χρονοβόρα και κοστίζει.
Παραφράζοντας λοιπόν έναν ξένο συγγραφέα ο οποίος έγραφε: «ένας εκατομμυριούχος, στο βάθος των χρηματοκιβωτίων του, έχει στη διάθεση του περισσότερες ανθρώπινες ζωές από τον οποιονδήποτε μονάρχη» μπορούμε να πούμε χωρίς καμιά υπερβολή, ότι ένας Έλληνας εφοπλιστής στο βάθος των χρηματοκιβωτίων του έχει να παρουσιάσει περισσότερα πτώματα, έχει περισσότερες ανθρώπινες ζωές πούχει αφαιρέσει από τον οποιοδήποτε κοινό «εγκληματία» των φυλακών.
— χρησιμοποιεί τις σημαίες ευκαιρίας. Ο ελληνικός εφοπλιστικός στόλος είναι ο μοναδικός στον κόσμο που η χωρητικότητα των πλοίων με ξένη σημαία ευκαιρίας ξεπερνάει αυτήν όσων έχουν υψωμένη την εθνική σημαία. Η ανάρτηση της σημαίας ευκαιρίας δεν γίνεται για λόγους φορολογικούς, αφού το φορολογικό καθεστώς των. εφοπλιστών είναι τέτοιο που ουσιαστικά δεν πληρώνουν φόρους - με τα διάφορα σκανδαλώδη προνόμια και φοροαπαλλαγές που τους έχει παραχωρήσει το κράτος-υπηρέτης τους, αλλά για λόγους κοινωνικούς και οικονομικούς. Τους επιτρέπει να προσλαμβάνουν ξένους ναυτεργάτες απ' τον Τρίτο Κόσμο, χωρίς κανένα αριθμητικό περιορισμό, που δεν απολαμβάνουν καμιάς κοινωνικής ασφάλισης και προστασίας, καταπατώντας και αυτά ακόμη τα στοιχειώδη και αστεία μέτρα προστασίας του πληρώματος, πληρώνοντας τους μισθούς πείνας.
Έτσι ενώ το κόστος μισθοδοσίας ενός τύπου πλοίου το 86 ήταν 900.000 δολάρια για ένα αγγλικό με αγγλικό πλήρωμα, για τον ίδιο τύπο το κόστος ήταν μόνο 340.000 δολάρια αν είχε αναρτημένη σημαία ευκαιρίας και ναυτεργάτες απ' τον Τρίτο Κόσμο.
Οι συνέπειες λοιπόν και εδώ είναι αφενός τα ατυχήματα και τα ναυάγια και αφετέρου η αυξανόμενη ανεργία των Ελλήνων ναυτεργατών. Ας προσθέσουμε ότι για τα περισσότερα απ' τα πλοία με σημαίες ευκαιρίας είναι πολύ δύσκολο να διαπιστωθεί ποιος είναι ο πραγματικός πλοιοκτήτης, γιατί συνήθως κρύβεται πίσω από έναν δαίδαλο χάρτινων εταιρειών με έδρες τους φορολογικούς παραδείσους.
— υποκοστολογεί συστηματικά, όταν δεν τους αποκρύβει τελείως, τους ναύλους που εισπράττει.
Ετσι ενώ το 86 η παγκόσμια συνολική μεταφορά δια θαλάσσης του πετρελαίου κόστισε περισσότερο από 80 δισεκατομμύρια δολάρια, οι δηλωμένοι εισπραχθέντες ναύλοι ανέρχονται μόνο σε 50 δισεκατομμύρια. Δηλαδή 30 δις δολάρια εξατμίστηκαν. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι τα περισσότερα απ' αυτά τα εισέπραξαν Έλληνες εφοπλιστές.
— παραβιάζει συστηματικά όλα τα εμπάργκο προκειμένου να κερδίσει αστρονομικούς ναύλους.
Έτσι πέρα απ' τη γνωστή περίπτωση του τάνκερ Σάλεμ που παραβίασε το εμπάργκο της Νότιας Αφρικής το 80 πριν φτάσει στο οργανωμένο ναυάγιο για να εισπράξει ο εφοπλιστής την ασφάλεια, πέντε απ' τους μεγαλύτερους ελληνικούς εφοπλιστικούς ομίλους, παραβίαζαν συνεχώς και επί χρόνια το εμπάργκο της ρατσιστικής Ν. Αφρικής, με πλήρη γνώση της «δημοκρατικής» Δύσης που το ανέχονταν αν δεν το ενθάρρυνε.
— δεν έχει πατρίδα. Έχει μεταφέρει και επενδύσει σχεδόν όλα του τα κέρδη στο εξωτερικό κερδοσκοπώντας ενάντια στη χώρα του κι εκβιάζοντας την όπως ακριβώς το ξένο κεφάλαιο. Έτσι ο πατριώτης Λάτσης και άλλοι Έλληνες εφοπλιστές, στην κρίση του 74, με την τούρκικη εισβολή στην Κύπρο, ενώ η χώρα δεν είχε πετρέλαιο, μετέφεραν με τα δεξαμενόπλοια τους και τροφοδοτούσαν με πετρέλαιο την Τουρκία. Σήμερα οι μεγάλοι Έλληνες εφοπλιστές είναι εγκατεστημένοι στο Λονδίνο όπου μέσω του Κομιτι, εκβιάζουν ανοικτά την εκάστοτε κυβέρνηση ότι θα πάρουν τα καράβια τους. θέτουν νέους όρους και απαιτούν νέα προνόμια για να υψώσουν την ελληνική σημαία, διατάζοντας το κράτος σαν νάταν μαριονέτα τους. Πρόσφατα ο Γερμίδης χάρισε 10 δισεκατομμύρια χρέη σε συνάλαγμα σε 5 Έλληνες εφοπλιστές του Λονδίνου.
Είδωλο τους ο Ωνάσης, που ενώ μια ζωή καταλήστευσε τη χώρα κι όχι μόνο με την εφοπλιστική του δραστηριότητα, πέθανε έχοντας μεταφέρει τα πάντα στο εξωτερικό και μην αφήνοντας ούτε την πιο μικρή επιχείρηση του στην Ελλάδα. Κι οι κληρονόμοι του συνεχίζοντας την πρακτική του αρνήθηκαν να πληρώσουν τα 5 δις φόρους κληρονομιάς, γονατίζοντας το κράτος κι υποχρεώνοντας το να δεχτεί ένα μέρος μόνο του φόρου για την ανέγερση νοσοκομείου το οποίο παρουσιάζεται δήθεν σαν δωρεά, ενώ πληρώνεται από το χρέος του μη καταβληθέντος φόρου.
— είναι ο κύριος υπεύθυνος για την ρύπανση και τη μόλυνση της θάλασσας. Για να αποτρέψει και εδώ την ακινητοποίηση του πλοίου που απαιτεί ο σωστός καθαρισμός του, διατάζει να ρίχνονται τα διάφορα βρωμόνερα τόσο του έρματος, όσο και των δεξαμενών στην ανοιχτή θάλασσα, όπως άλλωστε καταγγέλθηκε πρόσφατα με φωτογραφίες από ναυτεργάτη. Έτσι μόνο στο Αιγαίο ρίχνονται κάθε χρόνο 10.000 τόνοι πετρελαιοειδών που προέρχονται από την έκπλυση των δεξαμενών στην ανοιχτή θάλασσα.
—ελέγχει ασφυκτικά τον τύπο και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είτε άμεσα είτε έμμεσα, για να αποτρέψει τη δημοσιοποίηση των πάρα πάνω παρανομιών και εγκλημάτων του και να παραπλανάει την κοινή γνώμη και τη δικαιοσύνη. Έτσι εκτός απ τον - Βαρδινογιάννη που είναι ιδιοκτήτης του τηλεοπτικού σταθμού Μεγκα Τσάνελ και της ημερήσιας εφημερίδας Μεσημβρινή, οι άλλοι μαφιόζοι γκάγκστερ εφοπλιστές Αλαφούζος και Κυριακού του ραδιοφωνικού σταθμού Αντένα.
Είναι αποκαλυπτικό αυτού του ασφυκτικού ελέγχου, το γεγονός ότι μετά τις πρόσφατες καταγγελίες των εργαζομένων για το θανατηφόρο ατύχημα στο «Κρήτη Ση» ούτε μια εφημερίδα δεν τόλμησε να αναφέρει το όνομα του πλοιοκτήτη Βαρδινογιάννη. Όλες, λες κι ήταν συνενοημένες, μιλούσαν ανώνυμα για τον πλοιοκτήτη.
Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι οι εφοπλιστές αγοράζουν ποδοσφαιρικές ομάδες, όχι για λόγους επιχειρηματικούς παρ' ότι κερδίζουν κι εδώ, αλλά κυρίως για λόγους δημοσίων σχέσεων, για να πετύχουν κάποια πλατύτερη κοινωνική αναγνώριση που γνωρίζουν ότι δεν έχουν.
Έτσι ακριβώς όπως ο Κοσκωτάς αγόρασε τον Ολυμπιακό, οι Βαρδινογιάννηδες αγόρασαν τον Παναθηναϊκό, ποντάροντας ότι οι οπαδοί της ομάδας θα μετατραπούν σε υποστηρικτές του επιχειρηματικού ομίλου και της πρακτικής του.
Ακόμη οι εφοπλιστές λειτουργώντας σαν κράτος εν κρατεί εξαγοράζουν τους άνδρες του Λιμενικού, που λειτουργούν σαν υπάλληλοι τους, τους πραγματογνώμονες μετά από κάθε ατύχημα, τους επί κεφαλής του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, τους δικαστικούς, τους αστυνομικούς (ο Λάτσης μισθοδοτεί κανονικά αστυνομικούς εν ενεργεία) και τέλος τους ίδιους τους πολιτικούς. Ο Μητσοτάκης δεν κρύβει καν ότι ταξιδεύει με το ιδιωτικό τζετ του αρχιγκάγκστερ, πρώην ταγματασφαλίτη και μαυραγορίτη Λάτση και ότι είναι ιδιοκτήτης κτήματος στην Ελβετία, που βρίσκεται δίπλα σε μεγάλη έκταση που ανήκει στους Βαρδινογιάννηδες.
Ο πετυχημένος Κοσκωτάς που ακούει στο όνομα Βαρδής Βαρδινογιάννης μαζί με τον Λάτση είναι σήμερα μέσα στον αμαρτωλό χώρο των εφοπλιστών ό,τι ήταν στις προηγούμενες δεκαετίες ο Ωνάσης και ο Νιάρχος. Είναι οι κατεξοχήν αντιπροσωπευτικοί τύποι του αδίστακτου μεγαλοαπατεώνα, μαφιόζου, φονιά εφοπλιστή. Σαν τέτοιος έχει συμμετάσχει και πραγματοποιήσει όλες τις πάρα πάνω απάτες και κομπίνες και έχει μέσα στο βάθος των χρηματοκιβωτίων του περισσότερα πτώματα ναυτεργατών, περισσότερες ανθρώπινες ζωές πού χει αφαιρέσει, απ' οποιονδήποτε «εγκληματία» των φυλακών.
Για όλους αυτούς τους λόγους αποφασίσαμε να τον εκτελέσουμε.
Για να μην υποστηρίζουν μερικοί ότι όλα αυτά είναι αυθαίρετες συκοφαντίες τίμιων επιχειρηματιών από μέρους μας θ' αναφερθούμε σε μια και μόνη αλλά αποκαλυπτική περίπτωση.
Στις 13 Φλεβάρη 1990 το δεξαμενόπλοιο «Κρήτη Ση» πλοιοκτησίας Βαρδινογιάννη βρίσκονταν στο μώλο της Δραπετσώνας όπου γίνονταν επισκευές στις δεξαμενές του.
Έκρηξη που σημειώθηκε στη δεξαμενή ν° 2 και σε βάθος 28 μέτρων από διαρροή αερίου είχε σαν συνέπεια να σκοτωθούν οι εργάτες Γ. Λευκαδίτης 37 χρονών και Ν. Σταματιάδης 35 χρονών και να υποστούν σοβαρά εγκαύματα άλλοι έξι συνάδελφοι τους. Τέτοιου τύπου «δυστυχήματα» γίνονται συνέχεια, σχεδόν κάθε χρόνο, από τις ίδιες πάντα αιτίες πούναι, όπως εξηγήσαμε πιο πάνω, η άρνηση των εφοπλιστών να διενεργήσουν φρη γκαζ, να καθαρίσουν τις σωληνώσεις και τις δεξαμενές απ' τα αέρια, διαδικασία πούναι χρονοβόρα, απαιτεί ακινητοποίηση σε ειδικούς χώρους και άρα αυξάνει το κόστος και τα διαφυγόντα κέρδη τους.
Σύμφωνα με έκθεση αυτοψίας που πραγματοποίησε στο δεξαμενόπλοιο ο ναυπηγός μηχανολόγος Κυρ. Μποκής «στη δεξαμενή όπου γίνονταν οι εργασίας υπήρχαν κατάλοιπα πετρελαίου σε ποσότητα 10 βαρελιών και ρινίσματα ξύλου».
Η έκθεση αναφέρει πιο κάτω ότι «υπήρχε πιστοποιητικό απαλλαγής από επικίνδυνα αέρια και άδεια εκτελέσεως εργασιών με φλόγα, το οποίο εκδόθηκε μισή ώρα πριν το ατύχημα δηλαδή στις 12 -το μεσημέρι στις 13-2-90»!!! Ακόμη «δεν υπήρχε πιστοποιητικό απαλλαγής επικίνδυνων αερίων για τις σωληνώσεις του πλοίου».
Ο Μποκής καταλήγει τελικά στο συμπέρασμα «...εύφλεκτον αέριον υδρογονανθράκων, ομού μετά μικρής ποσότητος αργού πετρελαίου διέρρευσε δια μέσου των σωληνώσεων με αποτέλεσμα τη βίαιη ανάφλεξη εις εκείνα τα σημεία της δεξαμενής όπου υπήρχαν θύλακες αερίου». Και πάρα κάτω επισημαίνει ότι ήταν «ανεπίτρεπτη η χρήση φλόγας χωρίς προηγουμένως να έχουν ελεγχθεί και καθαριστεί από κατάλοιπα και εύφλεκτα αέρια και παντός είδους σωληνώσεις της συγκεκριμένης δεξαμενής».
Αντίθετα όμως στην έκθεση αυτοψία που ανατέθηκε στους τεχνικούς πραγματογνώμονες Ιορδάνη, Ματθαίου και Τσαπάρα, μέσα στα πλαίσια της προανάκρισης που διενεργεί ο πλωτάρχης Λ.Σ. και διοικητής του Β.Β. Λιμενικού Σταθμού Κερατσινίου Α. Χηνόπουλος αποδίδεται ευθύνη στους εργαζόμενους λόγω βασικών παραλείψεων τους. Η προανάκριση αυτή τραβάει εσκεμμένα σε μάκρος και δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί 9 μήνες μετά το «δυστύχημα». Το γιατί το αντιλαμβανόμαστε αμέσως, όταν πληροφορηθούμε τα σχετικά με μιαν άλλη υπέροχη ιστορία, αντάξια του εφοπλιστικού υποκόσμου, αυτή του πλοίου «Μέλοντι».
Στο πλοίο «Μέλοντι» σημειώθηκε καταστροφική πυρκαγιά στις 6 Ιούλη 1990 κι ενώ αυτό βρισκόταν ελλιμενισμένο στο μώλο της ΔΕΗ Κερατσινίου. Ο ίδιος Χηνόπουλος ανέλαβε κι εδώ την προανάκριση. Ζήτησε λοιπόν, μαζί με το δημοτικό σύμβουλο Πηρούνια, εκβιαστικά 500.000 δολάρια απ' τον πλοιοκτήτη του «Μέλοντι», για να συντάξει θετική αναφορά, ώστε αυτός να εισπράξει τα ασφάλιστρα των 10 εκατομμυρίων δολαρίων. Επειδή όμως ο εφοπλιστής φαίνεται ότι έλυσε το πρόβλημα του απ' αλλού και κατόρθωσε να εισπράξει τα ασφάλιστρα, κατάγγειλε το Χηνόπουλο και τον Πηρούνια, στους οποίους είχε ήδη καταβάλλει 32 εκατομμύρια. Έτσι οι δύο ωραίοι κύριοι συνελήφθησαν με τα σημειωμένα χαρτονομίσματα στο χέρι και ο πλωτάρχης Χηνόπουλος προφυλακίστηκε. Αυτός λοιπόν ο αποδεδειγμένα πουλημένος στους εφοπλιστές Χηνόπουλος είχε αναλάβει την προανάκριση για το δυστύχημα στο «Κρήτη Ση».
Σύμφωνα ακόμη με καταγγελίες του εκπροσώπου του Συνδι-κάτου Μετάλλων, ο Χηνόπουλος δεν είναι η μόνη σύμπτωση και υπάρχει ολόκληρο κύκλωμα που λειτουργεί γύρω απ' τα εργατικά ατυχήματα στον Πειραιά. Έτσι από μια λίστα 41 τεχνικών εμπειρογνωμόνων, οι τρεις προαναφερθέντες Ματθαίου, Ιορδάνης, Τσαπάρας είναι οι μόνοι που έχουν αναλάβει σχεδόν όλες τις περιπτώσεις «ατυχημάτων» με νεκρούς εργάτες τα τρία τελευταία χρόνια. Το ίδιο δικηγορικό γραφείο αναλαμβάνει όλες αυτές τις περιπτώσεις και τέλος ο εισαγγελέας ποινικής δίωξης Πειραιά Μπράμης, όταν του ζητήθηκε απ' τους συνδικαλιστές να διευρυνθεί η εισαγγελική έρευνα για το «Κρήτη Ση» τους απάντησε ως εξής: «Και τι έγινε; Πήρε ο πλοιοκτήτης αποζημίωση 10 εκατομμύρια δολάρια. Έβαλε κι ο Χηνόπουλος μερικές πενταροδεκάρες στην τσέπη του και αυτό συνιστά αδίκημα; Συνηθισμένα πράγματα είναι αυτά. Συμβαίνουν».
Ας προσθέσουμε ότι ο πουλημένος στους εφοπλιστές πλωτάρχης του Λ.Σ. Χηνόπουλος ήταν μέλος της Επιτροπής Ελέγχου, Υγιεινής και Ασφάλειας σαν εκπρόσωπος του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας προς δόξα του ελληνικού κράτους-μαριονέτα των εφοπλιστών.
Τέλος να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με τον αντιπρόσωπο του Συνδικάτου Μετάλλου και εκπρόσωπο των εργαζομένων στην Επιτροπή Ελέγχου, Υγιεινής και Ασφάλειας, ο πλοιοκτήτης του «Κρήτη Ση» Βαρδινογιάννης έκανε αστική παρέμβαση ζητώντας του 500 εκατομύρια. Τον χαρακτηρισμό λοιπόν του γκάγκστερ τον κέρδισε επάξια.
Όσον αφορά τα άλλα ανδραγαθήματα του ομίλου Βαρδινογιάννη θα αναφέρουμε εν συντομία —γιατί αλλιώς θα έπρεπε να συντάξουμε ολόκληρο βιβλίο— τα εξής: σύμφωνα με καταγγελία που έγινε το 82 απ' τον τότε υπουργό Οικονομικών Κουλουργιάνο στη Βουλή και βασίστηκε σε απόρρητη έκθεση του υπουργείου Συντονισμού του 80 επί κυβέρνησης Ν.Δ., η Μότορ Όιλ του Βαρδινογιάννη όπως και η Πετρόλα του Λάτση κερδοσκοπώντας και εκβιάζοντας το ελληνικό κράτος, το ζημίωσαν το 1979 κατά 81 εκατομμύρια δολάρια πουλώντας του 1.200.000 Μ.Τ. πετρέλαιο κατά 70 δολάρια το Μ.Τ. ακριβότερα απ' αυτό που πρόσφερε το Ιράκ και η Σαουδική Αραβία. Για τον ίδιο λόγο το ελληνικό δημόσιο ζημιώθηκε κατά 94.150.000 δολάρια το 1980. Για το επίτευγμα βέβαια αυτό υπεύθυνος είναι επίσης ο τότε υπουργός Βιομηχανίας, μόνιμος Βακάλης όλων των λούμπεν καπιταλιστών Εβερτ, που προτίμησε για λόγους ευνόητους τους πιο ακριβούς Βαρδινο-Λάτσηδες απ' το αραβικό πιο φτηνό πετρέλαιο. (Αυτός φαίνεται ότι είναι ο λόγος που προβάλλεται σαν μόνιμος δελφίνος της δεξιάς ένας τόσο ανίκανος πολιτικός σαν τον Έβερτ.)
Και γι' αυτό το σκάνδαλο βέβαια ο τύπος της εποχής τήρησε σιγήν ιχθύος με πρώτο και καλύτερο το συγκρότημα Λαμπράκη, που έχει αναλάβει εργολαβικά τη διαφήμιση των Βαρδινογιάννηδων και τη μετατροπή της κάθε απάτης τους σε αγαθοεργία, για λόγους και πάλι ευνόητους.
Τα δύο διυλιστήρια της Μότορ Όιλ και της Πετρόλα κατασκευάστηκαν επί δικτατορίας με τα διάφορα θαλασσοδάνεια της χούντας και τα σκανδαλώδη προνόμια σαν καθαρά εξαγωγικά. Πέτυχαν όμως σήμερα, με τη βοήθεια της ΕΟΚ δηλαδή του ξένου μεγάλου κεφαλαίου να μπουν στην εσωτερική αγορά και να ανατρέψουν την προστατευτική των συμφερόντων της χώρας πετρελαϊκή πολιτική —προστατευτική πολιτική που ακολούθησαν στην πράξη όλες οι δυτικοευρωπαϊκές κυβερνήσεις σε κάποιο βιομηχανικό τομέα παραβιάζοντας τις θεωρητικές φιλελεύθερες αρχές της ΕΟΚ— υπονομεύοντας το στόχο της ανεξαρτησίας της χώρας στον στρατηγικό τομέα της ενέργειας. Κατόρθωσαν να καθυστερήσουν και να ανατρέψουν το πρόγραμμα επενδύσεων και εκσυγχρονισμού των ελληνικών διυλιστηρίων Ασπροπύργου, με το οποίο αυτά θάχαν καλύτερα και πιο φθηνά προϊόντα και θα ανταγωνίζονταν από θέση ισχύος τη Μότορ Όιλ και την Πετρόλα, εκμεταλλευόμενοι το σκάνδαλο των Διυλιστηρίων του 86 μέσω του ελεγχόμενου τύπου και των ανθρώπων τους στον κρατικό μηχανισμό. Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένες φήμες που δεν αποκλείεται να είναι αληθινές, αν λάβουμε υπ' όψη μας το πόσο ανερμάτιστοι, αλαζόνες, ηλίθιοι αλλά και απατεωνίσκοι ήταν οι άνθρωποι πούχε τοποθετήσει το ΠΑΣΟΚ στα Διυλιστήρια και βρέθηκαν μπλεγμένοι στο σκάνδαλο, τα νήματα της ίντριγκας κινήθηκαν απ' αυτούς με μόνο στόχο την καθυστέρηση ή την ανατροπή αυτού του προγράμματος.
Οι Βαρδινο-Λάτσηδες κατόρθωσαν μέσω των διάφορων εξαγορασμένων βουλευτών και υπουργών να περάσουν τροπολογίες που χαρακτηρίζουν την περιοχή Μεγάρων σαν σεισμόπληκτη κι έτσι να πετύχουν τη διαγραφή των τεράστιων χρεών, των απλήρωτων φόρων τους. Τους χάρισαν έτσι εκατοντάδες εκατομμύρια απλήρωτων φόρων. Ακόμη σύμφωνα με την κοινότητα Αγίων Θεοδώρων, η Μότορ Όιλ του Ομίλου Βαρδινογιάννη έχοντας πλαστογραφήσει τον αριθμό της έκτασης των Διυλιστηρίων από 1.200.000 τ. μέτρα σε 12.000 τ. μέτρα, εξαπάτησε την κοινότητα πληρώνοντας κοινοτικά τέλη 800.000 αντί των 33 εκατομμυρίων. Έτσι μόνο το 82 μέχρι το 87 —γιατί για πριν το 82 τα χρέη έχουν παραγραφτεί— ο όμιλος Βαρδινογιάννη χρωστάει 200 εκατομμύρια για κοινοτικά τέλη στην κοινότητα τα οποία βέβαια αρνείται να πληρώσει.
Οι Βαρδινογιάννηδες αντέγραψαν και σε ένα άλλο σημείο την πρακτική του Ωνάση. Το μετοχικό κεφάλαιο της Μότορ Όιλ ανήκει κατά 48,7% και 39,6% σε δύο εταιρείες τη GERANI COMPANIA NAVIERA και τη PSILORITIS SHIPPING COMPANY αντίστοιχα που έχουν και οι δύο σαν έδρα τον Παναμά.
Πέρα τέλος απ' τις τεράστιες εκτάσεις που κατέχουν στην Κρήτη και που αγόρασαν με τους γνωστούς τρόπους, αγόρασαν στην αρχή του χρόνου από Αγιορείτικο μοναστήρι 53.000 στρέμματα στη Σιθωνία της Χαλκιδικής με το αστρονομικό ποσό των 1.000 δραχ. το στρέμμα.
Τα κύρια χαρακτηριστικά της περιόδου είναι το πλήρες ξεπούλημα κι ο αφελληνισμός της χώρας. Η γενική επίθεση της λούμπεν μεγαλοαστικής τάξης ενάντια στους εργαζομένους, τις κοινωνικές1 και πολιτικές τους κατακτήσεις. Η ουσιαστική συναίνεση της αντιπολίτευσης ΠΑΣΟΚ, Συνασπισμού αλλά και της συνδικαλιστικής ηγεσίας και η απουσία οποιασδήποτε αντίστασης από μέρους τους.
Η πιστή αντιγραφή στη χώρα μας του μοντέλου του δυτικοευρωπαϊκού ολοκληρωτισμού από τους πατριάρχες του Γραικυλισμου πολιτικούς της Ν.Δ. που εφαρμόζουν δουλικά τις εντολές της ΕΟΚ και του δυτικού πολυεθνικού κεφαλαίου σε βάρος των συμφερόντων της χώρας.
Η γνωστή συνταγή του φιλελευθερισμού και των ιδιωτικοποιήσεων παρουσιάζεται σαν πανάκεια σε μια χώρα όπου η ιδιωτική πρωτοβουλία έχει αποτύχει και χρεωκοπήσει πανηγυρικά. Όπου οι σημαντικότεροι Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες απέτυχαν οικονομικά δημιουργώντας τις προβληματικές.
Ενώ οι υπόλοιποι επέζησαν χάρη ακριβώς στη δωρεάν χρηματοδότηση τους απ' το κράτος, το οποίο θρασύτατα και υποκριτικά κατακεραυνώνουν. Σήμερα ακόμη κι αυτοί ξεπουλάνε τις επιχειρήσεις στο ξένο κεφάλαιο αποδείχνοντας έμπραχτα την ανικανότητα τους, μπρος στην προοπτική να διακοπούν οι διάφορες κρατικές επιχορηγήσεις.
Τα πάντα σήμερα ξεπουλιούνται, με κύριο οικονομικό όπλο του ξένου κεφαλαίου τη χαμηλή αξία της δραχμής που στη διάρκεια της μεταπολίτευσης έχασε το 85% της αξίας της χωρίς βέβαια αυτή η υποτίμηση να οδηγήσει σε κάποια ανάπτυξη αλλά αντίθετα στην αποβιομηχανοποίηση.
Μεθοδεύεται η επιστροφή των προβληματικών στους παλιούς ιδιοκτήτες τους, τους απατεώνες που τις χρεοκόπησαν κατακλέβοντάς τες.
Επιχειρήσεις του δημοσίου, ακόμη και επίσημα κερδοφόρες, ξεπουλιούνται σε απίστευτα χαμηλές τιμές, με τους διάφορους απατεώνες νεοδημοκράτες να βρίσκονται σε εμφύλιο για το ποιος θα εισπράξει τις μεγαλύτερες μίζες.

Σ' αυτό το γενικό ξεπούλημα της χώρας σημαντικό ρόλο παίζουν και τα μαζικά μέσα επικοινωνίας τόσο τα ηλεκτρονικά όσο και τα έντυπα. Με μια συστηματική πλύση εγκέφαλου —αφού τα περισσότερα ελέγχονται από διάφορους ομίλους των λούμπεν καπιταλιστών και μαφιόζων εφοπλιστών — παρουσιάζουν τις συνεχείς εξαγορές των πάντων σαν τα συνηθισμένα φαινόμενα διεθνοποίησης του μεγάλου κεφαλαίου που συμβαίνουν καθημερινά στη Δύση. Αποκρύβουν την καίρια διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στον εξαρτημένο και κομπραδόρικο χαρακτήρα της ντόπιας άρχουσας τάξης και το σχετικά αυτόνομο χαρακτήρα, παρ' όλη τη διεθνοποίηση, των δυτικών αστικών τάξεων. Αυτονομία που υποστηρίζουν με νύχια και με δόντια, όπως δείχνει ο οικονομικός, εμπορικός, χρηματιστικός πόλεμος που μαίνεται στη Δύση. Παραπλανούν έτσι το λαό παρουσιάζοντας τον αφελληνισμό της χώρας και την περιθωριοποίηση της σαν δήθεν εκσυγχρονισμό και διεθνοποίηση.

Τα 10 χιλιάδες παιδιά και οι 2.000 έγγυες γυναίκες που δολοφονεί καθημερινά η ουμανιστική Δύση στον Τρίτο Κόσμο, μέσω της βίας των οικονομικών σχέσεων που του έχει επιβάλει, δείχνουν ότι πολλές φορές αυτή είναι χειρότερη απ' την ένοπλη βία και την κατοχή. Στο συγκεκριμένο ζήτημα που μας απασχολεί, η βία αυτή των οικονομικών σχέσεων που επιβάλουν οι μεγάλες δυτικές χώρες και κυρίως η σημερινή Γερμανία στη χώρα μας έχει και μια άλλη συνέπεια. Είναι γνωστό ότι η χώρα μας διεκδικεί απ' τη σημερινή Γερμανία πολεμικές επανορθώσεις που ανέρχονται σε 30 δισεκατομμύρια δολλάρια σημερινά, συν τα κατοχικά «δάνεια» που ανέρχονται σε 13 δισεκατομμύρια δολάρια σύμφωνα με τον καθηγητή Αγγελόπουλο. Η σημερινή ενοποιημένη Γερμανία αρνείται να τα καταβάλει ενώ οι Γραικύλοι ηγέτες της Ν.Δ. όχι μόνο δεν θέτουν το ζήτημα, αλλά προτιμούν να προσκυνούν δουλικά τους διάφορους δυτικούς κομισάριους για το περιβόητο δάνειο.

Η απόφαση αυτή του σημερινού Τέταρτου Ράιχ είναι καθαρά ναζιστική, αφού η μη καταβολή των δίκαιων επανορθώσεων επιτρέπει στις γερμανικές επιχειρήσεις, Ζίμενς, Λουφτχάνσα κλπ. να εξαγοράσουν ελληνικές επιχειρήσεις, με τα χρήματα που μας οφείλουν και μας ανήκουν, και να γίνονται έτσι τα ουσιαστικά αφεντικά στη χώρα μας. Εκεί λοιπόν που απέτυχε το Τρίτο Ράιχ με την ένοπλη βία και κατοχή, επιτυγχάνει σήμερα το Τέταρτο Ράιχ με τη βία απλώς των οικονομικών σχέσεων που επιβάλλονται στη χώρα.
Και αν οι Γραικύλοι, ατζέντηδες του Γερμανικού και Δυτικού κεφαλαίου, ηγέτες της Ν.Δ. αδιαφορούν γι' αυτό, ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να το επιτρέψει. Προειδοποιούμε όλες τις γερμανικές επιχειρήσεις και τους επικεφαλής τους στη χώρα μας που θα εξαγοράσουν ή έχουν εξαγοράσει ελληνικές επιχειρήσεις ότι θα τους χτυπάμε χωρίς προειδοποίηση, όσο το γερμανικό Τέταρτο Ράιχ δεν καταβάλει στη χώρα μας τις πολεμικές επανορθώσεις των 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων συν το γερμανικό κατοχικό «δάνειο» των 13 δις δολαρίων.

Υπενθυμίζουμε ακόμη ότι σε σχέση με το σημερινό ξεπούλημα των προβληματικών έχουμε ήδη «προειδοποιήσει οποιονδήποτε Έλληνα ή ξένο αγοράσει προβληματική ή επιχείρηση του Δημοσίου χωρίς να πληρώσει τα χρέη της, ότι θα θεωρήσουμε ότι ληστεύει τον ελληνικό λαό με ποσό που ισούται με τα χρέη που χαρίστηκαν και κατά συνέπεια θα τον χτυπάμε χωρίς καμιά άλλη προειδοποίηση».
Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ
Αθήνα 13-11-90

Δυστυχώς επιβεβαιώνεται και πάλι ότι κακό σκυλί ψόφο δεν έχει. Στη σημερινή μας ενέργεια πυροδοτήσαμε με τηλεχειρισμό, τρεις εκτοξευτές μπαζούκας που βρίσκονταν μέσα σε αυτοκίνητο. Οι 3 ρουκέτες των 2,36 ιντσών έπληξαν τη θωρακισμένη Μερσεντές του μαφιόζου, γκάγκστερ Βαρδή Βαρδινογιάννη αλλά δυστυχώς δεν είχαν το αποτέλεσμα που αναμέναμε λόγω της πολύ ισχυρής θωράκισης της Μερσεντές. Οι ρουκέτες δεν έπληξαν κανένα τρίτο περαστικό, ακριβώς όπως το είχαμε προβλέψει. Άλλωστε η ενέργεια μας θα μπορούσε να είχε γίνει την περασμένη βδομάδα, αλλά ακυρώθηκε δύο φορές, γιατί τη μια συζητούσαν δίπλα οι φορτηγατζήδες και την άλλη υπήρχαν δύο περαστικοί δίπλα στο παγιδευμένο αυτοκίνητο, τη στιγμή ακριβώς που πέρασε ο Βαρδινογιάννης.
Παράλληλα πυροδοτήσαμε αμέσως μετά μια μικρή βόμβα που βρίσκονταν μέσα στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου και περιείχε αρκετά καπνογόνα για να δημιουργηθεί σύγχυση στους τρεις σωματοφύλακες του δεύτερου BMW που ακολουθούσε το Βαρδινογιάννη, πράγμα που πέτυχε απόλυτα.

Όσον αφορά τον οδηγό-σωματοφύλακα και το σωματοφύλακα που βρίσκονταν στη Μερσεντές του Βαρδινογιάννη τους είχαμε προειδοποιήσει. Στην πρόσφατη ενεργεία εμπρησμών στην Εκάλη γράφαμε: «προειδοποιούμε όλους όσους δουλεύοντας σαν ιδιωτικοί αστυνομικοί προστατεύουν τις περιουσίες — κτίρια, χρήματα — όλων αυτών των απατεώνων φοροκλεπτών και ληστών του λαού. Η δουλειά τους είναι όμοια μ' αυτή των φυλάκων και προστατών του Κοσκωτά. Όσο είναι λοιπόν ακόμη καιρός ας αλλάξουν επάγγελμα βρίσκοντας μια πιο τίμια δουλειά.

«Αλλιώς για οτιδήποτε τους συμβεί στο μέλλον, μόνοι υπεύθυνοι θα είναι οι ίδιοι και το βρώμικο επάγγελμα πού εχουν διαλέξει.»
20-11-90 17Ν

Υ.Γ. Αφού οι διάφορες χαφιεδικές μυστικές υπηρεσίες απέτυχαν τουλάχιστον μέχρι στιγμής στο μόνιμο στόχο τους ν' απαγορεύσουν τη δημοσίευση των προκηρύξεων της 17Ν, επέλεξαν το μόνο δρόμο που τους έμενε, τον κλασικό προβοκατόρικο που χρησιμοποιείται ενάντια σε αναγνωρισμένα επαναστατικά κινήματα με κύρος, απήχηση και πολιτική επιρροή. Κατασκεύασαν μια δικιά τους 17Ν, που παρουσιάζουν με συνεχή εξόφθαλμα ψέματα —όπως αυτό της γραφομηχανής — σαν δήθεν «διάσπαση» λόγω διαφωνιών. Στέλνουν προκηρύξεις χτυπημένες απλώς με γραφομηχανή της ίδιας μάρκας με τη οικία μας, για τις οποίες οι ίδιοι οι συντάκτες τους αποφαίνονται ότι είναι γνήσιες ενώ γνωρίζουν ότι οι γραφομηχανές είναι διαφορετικές.

Κάνοντας το όμως, και φτάνοντας σ' αυτό το έσχατο μέσον, απ τη μια αναγνωρίζουν έμμεσα ότι η μόνη αληθινή, φερέγγυα πολιτική φωνή, η μόνη υπαρκτή πολιτική αντιπολίτευση στη " γενική επίθεση του σάπιου και διεφθαρμένου καθεστώτος της λούμπεν καπιταλιστικής τάξης ενάντια στους εργαζόμενους είναι αυτή της 17Ν και ότι ο πρώτος στόχος τους είναι να χτυπηθεί αυτή η εγκυρότητα του πολιτικού της λόγου, να δημιουργηθεί σύγχηση γύρω απ' το πολιτικό-ιδεολογικό περιεχόμενο του, σε πλατιά λαϊκά στρώματα. Σύγχυση που θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη όταν οι προβοκάτορες-χαφιέδες θα προχωρήσουν σε ενέργειες, αφού θάναι πια ο μόνος τρόπος για να προσπαθήσουν να πείσουν ότι είναι υπαρκτοί.

Απ' την άλλη καταρρίπτουν με μιας όλες τις φήμες που το ίδιο το καθεστώς κυκλοφορεί, με πρωτοστατούντες τους διάφορους ρεφορμιστές αριστερούς και Κουκουέδες με την αντιδραστική και αστυνομικίστικη αντίληψη της ιστορίας, ότι πίσω απ' τη 17Ν βρίσκονται διάφορες δυτικές μυστικές υπηρεσίες, αφού αναγνωρίζουν έμμεσα ότι η 17Ν είναι γνήσια επαναστατική πολιτική δύναμη, τελείως καθαρή, και αναγκάστηκαν να κατασκευάσουν μια δικιά τους πλαστή βρώμικη για να τη χτυπήσουν.

Ας προσθέσουμε εδώ και την κατάρριψη ενός άλλου μύθου, τον οποίο έχουν καλλιεργήσει οι φυλλάδες της δεξιάς αλλά και ορισμένοι αγύρτες «αντιεξουσιαστές» ότι πίσω απ' τη 17Ν βρίσκεται η KGB ή άλλες θυγατρικές της μυστικές υπηρεσίες χωρών της Ανατολικής Ευρώπης. Η πτώση των σταλινικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης και η μετατροπή της KGB σε σφογγοκολάριο της CIA, οδήγησε στο καθαρό ξεπούλημα και κάρφωμα από την KGB στην CIA σειράς επαναστατικών κινημάτων του Τρίτου Κόσμου. Αν λοιπόν η KGB διέθετε έστω και τα ελάχιστα στοιχεία για την 17Ν, της οποίας επί πλέον η πολιτική δραστηριότητα γίνεται στη Δυτική Ευρώπη και όχι στο Τρίτο Κόσμο, αν είχε και την παραμικρή έστω και έμμεση σχέση μαζί της, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι θα μας είχε καρφώσει προ πολλού με αποτέλεσμα νάμαστε σήμερα όλοι πιασμένοι, αφού η σημερινή KGB δεν θάχε καμιά ευθύνη παρά μόνο η παλιά σταλινική.

Όσον αφορά την τελευταία προκήρυξη των χαφιέδων δυο σημεία και πάλι βγάζουν μάτι. Ο προβοκάτορας-χαφιές υπερίσχυσε και καπέλωσε τον δήθεν «προπαγανδιστή» αποκαλύπτοντας την ταυτότητα του. Μόνο ένας χαφιές-προβοκάτορας των μυστικών υπηρεσιών θα μπορούσε να γράφει για «ένα φτωχό στέκι μπουκαδόρων και πρεζάκηδων» και να χαρακτηρίσει το Μαζοκόπο «χαφιέ» της ασφάλειας που είχε στρατολογηθεί με το μήνα εδώ και δύο χρόνια. Η αναφορά τέλος στη πυρκαγιά στο Δημόκριτο και η απόδοση της σε δήθεν ενέργεια της 17Ν δείχνει ότι ο συντάκτης όχι μόνο είναι χαφιές και προβοκάτορας αλλά επί πλέον ότι είναι τελείως ξένος και άσχετος με την ελληνική πραγματικότητα. Δείχνει ότι βγαίνει κατ' ευθείαν απ' τα στρατηγεία της CIA στις ΗΠΑ.
Μόνο ένας διεστραμένος εγκέφαλος πράκτορα της CIA που θεωρεί φυσική, λογική και ουμανιστική δολοφονία με μιας 80.000 ανθρώπων με μια ατομική βόμβα, τη γενοκτονία πληθυσμών του Τρίτου Κόσμου με βομβαρδισμούς αμάχων και χημικά όπλα προς δόξα της ιερότητας της ανθρώπινης ζωής, την προγραματισμένη σίγουρη δολοφονία πάνω από 100.000 ανθρώπων την πρώτη μέρα του προετοιμαζόμενου πολέμου στο Ιράκ (κι αυτοί οι άνθρωποι εμάς αποκαλούν τρομοκράτες), τη φημολογούμενη ρίψη ατομικής βόμβας περιορισμένης ισχύος στη Βαγδάτη, θα μπορούσε να διανοηθεί και να αποδόσει σε επαναστάτες την τυχαία πυρκαγιά του Δημόκριτου. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι μόνο εγκληματίες και φονιάδες αλλά δεν υστερούν σε τίποτε απ' τους δικούς μας σε ηλιθιότητα και σε ανικανότητα.

Εδώ αντιλαμβανόμαστε τη βαθύτερη σκοπιμότητα της προβολής δεκάδων αμερικανικών σήριαλ τη βδομάδα από το φασιστικό κανάλι της CIA Αντένα και τα υπόλοιπα κανάλια. Η δημιουργία στη συνείδηση του κόσμου μιας εικόνας, ενός ίματζ του αμερικάνου μπάτσου, χαφιέ, πράκτορα που είναι εντελώς αντίθετη απ την πραγματική.

Τέλος να μην παραλείψουμε να πούμε ότι μερίδα του λεγόμενου δημοκρατικού τύπου μας διασκέδασε αρκούντως με την υποκρισία . και τον ταρτουφισμό της. Ενώ όλοι οι συντάκτες και δημοσιογράφοι γνωρίζουν καλά ότι η προκήρυξη είναι πλαστή και χαφιέδικη, το παίζουν φαρισαϊκά «αντικειμενικοί», εξετάζοντας δήθεν όλες τις πιθανές και θεωρητικές εκδοχές, ενώ σαν χαφιέδικη προκήρυξη θάπρεπε να τη θεωρούν αφερέγγυα. Μ' αυτό τον τρόπο αυτοί οι πρωταθλητές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας παραμυθιάζουν συνειδητά και εμπαίζουν με τον πιο χονδροειδή τρόπο τους' αναγνώστες τους.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Alejandro Papas

Περιβόητο μέλος

Ο Alive in Illusion αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ηθοποιός και μας γράφει απο Βόλος (Μαγνησία). Έχει γράψει 4,300 μηνύματα.
διαφωνω καθετα με τετοιου ειδους πρακτικες!

και δεν ειμαι δεξιος ουτε τιποτα απο ολα αυτα
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

the_truth

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο the_truth αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 328 μηνύματα.
Προκηρύξεις της 17 Νοέμβρη/2001-06 Για Μιχαλολιάκο
«Σαν ένας μακρόσυρτος, φρικιαστικός κεραυνός, προάγγελος κυκλώνων που σκοτεινιάζουν τον ουρανό και τσακίζουν τις πόλεις, το αιφνίδιο μαντάτο αντήχησε σε όλη την Καραϊβική, ξεσηκώνοντας κραυγές, ανάβοντας τους δαυλούς της πυρκαγιάς: δημοσιεύτηκε ο νόμος της 30ης φλορεάλ έτους Χ (Μάης του 1802) που επανέφερε τη δουλεία στις γαλλικές αποικίες της Αμερικής. Ακύρωνε το διάταγμα της 16ης πλυβιόζ έτους II (Φλεβάρης 1794), πούχε καταργήσει τη δουλεία. Μια απέραντη αγαλλίαση ξέσπασε στους κατέχοντες, μεγαλοϊδιοκτήτες φυτειών, που ενημερώθηκαν γρηγορα για όσα τους ενδιέφεραν, αφού τα μαντάτα πετούσαν πάνω από τα καράβια. Πληροφορήθηκαν ότι θα ετίθετο πάλι σε ισχύ το προεπαναστατικό αποικιοκρατικό καθεστώς, πράγμα που θα τους επέτρεπε να ξεμπερδεύουν μια και καλή με τα ανθρωπιστικά φληναφήματα αυτής της βρωμοεπανάστασης. Παντού, στη Γουαδελούπη, στη Δομίνικα, στη Μαρί-Γκαλάντ η αναγγελία του μηνύματος συνοδεύτηκε από μπαταρίες, κανονιοβολισμούς και φωταγωγίες ενώ χιλιάδες ελεύθεροι πολίτες, απελευθερωμένοι δούλοι, οδηγούνταν με τον βούρδουλα στα παλιά τους παραπήγματα, ξυλοκοπούμενοι άγρια. Οι πρώην Λευκοί Άρχοντες όρμησαν μέσα από τους αγρούς, με αγέλες κυνηγόσκυλων σε αναζήτηση των παλιών τους δούλων που παρέδιδαν αλυσοδεμένους στους επιστάτες τους. Αυτό το άτακτο κυνήγι δημιούργησε τέτοιο φόβο για ενδεχόμενη σύγχυση σε ορισμένους απελεύθερους της προεπαναστατικής περιόδου, της Μοναρχίας, μικρομπακάληδες, μικροκαλλιεργητές, που συγκέντρωσαν τα υπάρχοντα τους με σκοπό να διαφύγουν στο Παρίσι. Εμποδίστηκαν όμως έγκαιρα από νέο διάταγμα της 5ης μεσιντόρ (Ιούνης) που απαγόρευε την είσοδο στη Γαλλία κάθε έγχρωμου. Ο Βοναπάρτης εκτιμούσε ότι η μητρόπολη είχε υπεραρκετούς νέγρους και φοβόντουσαν ότι ο μεγάλος αριθμός τους θα μετέδιδε στο ευρωπαϊκό αίμα "αυτήν την απόχρωση πούχε διαδοθεί στην Ισπανία μετά την εισβολή των Αράβων"».
Αλέχο Καρπαντιέ, Ο Αιώνας του Διαφωτισμού

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ Η ΒΟΜΒΑ ΣΤΟΝ ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟ
Η τηλεχειριζόμενη βόμβα της 20ης Γενάρη ενάντια στον βουλευτή της ΝΔ Β. Μιχαλολιάκο δεν τοποθετήθηκε ούτε από την 17Ν ούτε από καμιά άλλη αριστερή ανατρεπτική οργάνωση. Και παρ' ότι αυτό ήταν φανερό σε πολλούς εξ αρχής, εν τούτοις ο γνωστός υπαλληλάκος των αμερικάνων που προσποιείται τον υπουργό Δημόσιας Τάξης κ. Γκόλντον, ψευδολογώντας συνειδητά και εμπαίζοντας τον ελληνικό λαό, μας κατηγόρησε σαν υπεύθυνους. Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι δεν είχαμε καμία σχέση και αποσιωπώντας επιμελώς τους πραγματικούς δράστες και τους στόχους τους.
Πέρα από το γεγονός ότι απέκρυψαν τα στοιχεία που συνέλεξαν γιατί αυτά διέψευδαν την πάρα πάνω θέση τους, η ίδια η ενέργεια μιλούσε από μόνη της. Αν θέλαμε να χτυπήσουμε τον Μιχαλολιάκο τι πιο απλό για μας από το να επιλέξουμε το κλασικό 45άρι αφού αυτός δεν τηρούσε κανένα σοβαρό μέτρο ασφαλείας (σωματοφύλακες, θωρακισμένο αυτοκίνητο) ενώ η περιοχή ήταν ιδανική για μια τέτοιου είδους ενέργεια. Απ' την άλλη, ποτέ στο παρελθόν δεν έχουμε χρησιμοποιήσει τηλεχειριζόμενη βόμβα μεγάλης ισχύος σε στενό δρόμο του κέντρου με πολυκατοικίες απ' τις δύο πλευρές του, όπου υπάρχει μεγάλο ρίσκο για τυχαία θύματα. Τη χρησιμοποιήσαμε μόνο σε ανοιχτούς χώρους σε προάστια όπως το Κεφαλάρι, στην Πολιτεία, στο Ψυχικό, στην Γλυφάδα, στο Καβούρι.
Τέλος η ίδια η αποτυχία της ενεργείας δείχνει τους δράστες. Γιατί αποτυχία τηλεχειριζόμενης βόμβας σε πεζό είναι άθλος. Οι δικές μας αποτυχίες δεν ήταν ενάντια σε πεζούς αλλά ενάντια σε θωρακισμένα αυτοκίνητα που κινούνταν με ταχύτητα περίπου 60 χιλιομέτρων τη ώρα. Κι όπως έχουμε εξηγήσει στο παρελθόν ένα ανθρώπινο λάθος μισού δευτερολέπτου στο πάτημα του διακόπτη του τηλεχειριστηρίου συνεπάγεται απόσταση περίπου 8 μέτρων ανάμεσα στο θωρακισμένο αυτοκίνητο και την βόμβα ενώ σε έναν πεζό αυτή είναι περίπου 70 εκατοστά του μέτρου δηλαδή ασήμαντη. Τη μόνη φορά που τη χρησιμοποιήσαμε ενάντια σε πεζό, σε αμερικάνο μισθοφόρο στρατιωτικό στη διάρκεια της εγκληματικής επίθεσης ενάντια στο Ιράκ η επιτυχία ήταν απόλυτη.
Η αποτυχία της βόμβας ενάντια στον Μιχαλολιάκο ήταν εσκεμμένη και έργο επαγγελματιών πρακτόρων. Άφησαν τον Μιχαλολιάκο να στρίψει στην είσοδο της πολυκατοικίας ώστε νάναι καλυμμένος και μόνο τότε πάτησαν τον διακόπτη. Έτσι πέτυχαν και τις μεγάλες καταστροφές που ήταν απαραίτητες για τους στόχους τους και ο Μιχαλολιάκος δεν έπαθε τίποτε.
Η βόμβα τοποθετήθηκε από αμερικανούς πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών με συγκεκριμένο στόχο. Ήταν μια εκφοβιστική προειδοποίηση προς την κυβέρνηση ότι δεν πρόκειται ν' ανεχθούν άλλη καθυστέρηση στην κατάθεση και ψήφιση του τρομονόμου δημιουργώντας παράλληλα ευνοϊκές συνθήκες για την συσπείρωση του πολιτικού κόσμου, την κοινή αποδοχή του από τα δύο μεγάλα κόμματα τουλάχιστον, και την υπερψήφιση του. Ένα και μόνο στοιχείο που ενώ ήταν εξώφθαλμο, δεν μνημονεύτηκε από τα μίντια, το επιβεβαιώνει. Λίγες μέρες πριν, ο υπουργός Δικαιοσύνης υποστήριζε ότι στο σχέδιο νόμου η λήψη δείγματος DNA από κατηγορούμενους δεν θάναι υποχρεωτική. Την μεθεπομένη της βόμβας ημέρα Τρίτη σε νέα συνέντευξη του υποστήριζε για πρώτη φορά το αντίθετο! Και μιλάμε για πανεπιστημιακό που υποτίθεται ότι έχει στέρεες πεποιθήσεις που δεν τις αλλάζει αυθημερόν σαν τα πουκάμισα.
Θα μας πουν ότι όλα αυτά είναι αυθαίρετες υποθέσεις κι ότι δεν έχουμε αποδείξεις. Είναι η μόνιμη επωδός των σοβαροφανών πληρωμένων κονδυλοφόρων που παρόμοια αμφισβητούσαν την ανάμιξη των αμερικάνων στο πραξικόπημα του 67 ή σ' αυτό του Ιωαννίδη που ανέτρεψε τον Μακάριο και οδήγησε στην Τούρκικη εισβολή, κατοχή και σημερινή ντε φάκτο διχοτόμηση, επειδή δεν υπήρχαν αποδείξεις. Σύμφωνα μ' αυτήν την ψευδό επιστημονική λογική οι αντιστασιακοί εκείνης της περιόδου θάπρεπε να περιμένουν 30 χρόνια μέχρις ότου αποκτήσουν τις περίφημες αποδείξεις πριν καταγγείλουν τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
Για δύο λόγους δεν καταγγείλαμε νωρίτερα αυτήν την προβοκάτσια. Ο πρώτος και κυριότερος ήταν ότι η οποιαδήποτε παρέμβαση μας στην συγκεκριμένη συγκυρία δεν θα μας προσέφερε κανένα ουσιαστικό θετικό αποτέλεσμα. Τα ασφυκτικά ελεγχόμενα από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες μίντια με την συστηματική προπαγάνδα τους θα εξουδετέρωναν αρκετά εύκολα την ουσία της καταγγελίας μας παρουσιάζοντας την σαν απεγνωσμένη προσπάθεια από μέρους μας ν' αποτρέψουμε την ψήφιση του τρομονόμου. Αποφασίσαμε λοιπόν να περιμένουμε την ψήφιση του και να παρέμβουμε μετά. Άλλωστε, όπως θα εξηγήσουμε πάρα κάτω, η ψήφιση του αποτελεί πανηγυρική επιβεβαίωση των απόψεων μας για την φύση του καθεστώτος.
Ο δεύτερος λόγος ήταν μια πολύ μικρή επιφύλαξη που διατηρούσαμε ότι θα μπορούσε θεωρητικά, όσο απειροελάχιστη κι αν ήταν αυτή η πιθανότητα, να είναι κάποια άλλη αριστερή οργάνωση κοινωνικής ανατροπής, νέα ή όχι, που είχε τοποθετήσει την βόμβα και για κάποιους άγνωστους λόγους, δεν είχε αναλάβει την ευθύνη εξ αρχής. Σήμερα όμως μετά την τροπή που πήραν τα πράγματα και μετά από τόσους μήνες, πιστεύουμε ότι αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο θάχε υπάρξει οπωσδήποτε διεκδίκηση της ενέργειας και συνεπώς θα πρέπει ν' αποκλείσουμε κατηγορηματικά αυτό το ενδεχόμενο.
FBI, ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Όταν πριν από μερικά χρόνια δικάζονταν στις ΗΠΑ ο πρόσφατα εκτελεσθείς Μακβέι για την βόμβα στην Οκλαχόμα, οι σημαντικότερες αμερικάνικες ημερήσιες εφημερίδες υποστήριζαν κατά την διάρκεια της δίκης, με το γνωστό άγαρμπο αμερικάνικο στυλ, τα εξής: το πρόβλημα δεν είναι αν ο Μακβέι είναι αθώος ή ένοχος, το πρόβλημα είναι ότι ο αμερικάνικος λαός πρέπει νάναι πεισμένος ότι υπάρχει κράτος. Την αντίληψη αυτή περί Δικαιοσύνης, εκφρασμένη σε κύρια άρθρα που σ' αυτές τις συνθήκες αντανακλούν την άποψη του κατεστημένου κι όχι την προσωπική του δημοσιογράφου, θα αποδέχονταν ασμένως ο ίδιος ο Χίτλερ. Και γίνεται ακόμη πιο ανατριχιαστική αν αναλογιστούμε ότι η ενέργεια του Μακβέι είχε προκαλέσει γενική κατακραυγή με τα 168 θύματα κι ότι απ όσα παρουσιάζονταν στον τύπο και με την επιφύλαξη ότι ήταν αληθινά, φαίνονταν ότι ήταν ο πραγματικός δράστης.
Η αντίληψη αυτή φαίνεται ότι πρυτάνευσε και στην άλλη μεγάλη δίκη τρομοκρατίας, αυτήν που έγινε πρόσφατα στην Σκωτία για την βομβιστική επίθεση που κατέστρεψε εν πτήσει το αεροπλάνο της Pan Am πάνω από το Λόκερμπι, τον Δεκέμβρη του 1988 προκαλώντας 259 νεκρούς. Κατηγορούμενοι ήταν δυο Λίβυοι, που εντόπισαν οι αμερικάνικες και οι αγγλικές μυστικές υπηρεσίες ύστερα από έρευνες που κράτησαν αρκετά χρόνια. Συμφωνα με το κατηγορητήριο, οι Λίβυοι εργάζονταν για την υπηρεσία πληροφοριών της Λιβύης, σαν υπάλληλοι στο γραφείο της Λιβυκής αεροπορικής εταιρείας στην Μάλτα. Η δίκη αυτή πραγματοποιήθηκε ύστερα από συμφωνία ανάμεσα στους αγγλοαμερικανούς και την Λιβύη, που δέχτηκε να παραδώσει τους δύο πολίτες της, τους οποίους θεωρούσε αθώους, για να δικαστούν σε μια δίκαια δίκη από τριμελές δικαστήριο αποτελούμενο από Σκωτσέζους δικαστές, με δικαίωμα έφεσης. Με αντίτιμο την άρση του Δυτικού οικονομικού εμπάργκο κατά της Λιβύης.
Στη διάρκεια της πολύμηνης δίκης, όλα τα αποδεικτικά στοιχεία, ένα μετά το άλλο, κατέρρευσαν. Σε τέτοιο σημείο που οι δικηγόροι της υπεράσπισης παραιτήθηκαν του δικαιώματος τους να αγορεύσουν θεωρώντας σίγουρη την αθώωση των κατηγορουμένων. Τα κυριότερα στοιχεία ήταν ένα μικροσκοπικό κομμάτι ολοκληρωμένου κυκλώματος, μεγέθους τμήματος νυχιού. το οποίο είχε βρεθεί στον τόπο της έκρηξης και ήταν του ίδιου τύπου με αυτά που υπήρχαν σε χρονοδιακόπτες που είχε αγοράσει η Λιβύη από μια ελβετική εταιρεία. Και μια μαρτυρία ενός εμπόρου της Μάλτας που αναγνώριζε τον ένα κατηγορούμενο σαν τον αγοραστή κάποιου ρούχου, ίνες του οποίου βρέθηκαν στα συντρίμια του αεροπλάνου. Ο μεν έμπορος έπεσε σε τόσες αντιφάσεις που αναγκάστηκε να ομολογήσει, σε πλήρη σύγχυση, ότι δεν γνώριζε αν ο Λίβυος ήταν ο πραγματικός αγοραστής, ο δε ιδιοκτήτης της ελβετικής εταιρείας κατασκευής των χρονοδιακοπτών, όπως και ο τεχνικός σύμβουλος του, αφού εξέτασαν με το μικροσκόπιο το τμήμα της πλακέτας, απέρριψαν κατηγορηματικά και οι δύο, την περίπτωση νάχει χρησιμοποιηθεί αυτό το κομμάτι, όπως και ότι προέρχονταν από δικό τους ολοκληρωμένο κύκλωμα χρονοδιακόπτη παραγωγής τους!
Τέτοια ήταν η απόγνωση αυτών που οργάνωσαν τη δίκη, που τις παραμονές της έκδοσης της απόφασης, ένα από τα σημαντικότερα αμερικανικά έντυπα έγραψε ότι υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες αθώωσης των κατηγορουμένων κι ότι σ' αυτήν την περίπτωση θαχουμε ένα από τα μεγαλύτερα φιάσκο, θα σημαίνει ότι δέκα χρονιά ερευνών και μια πολύμηνη δίκη έφεραν ένα μηδενικό απότέλεσμα, ότι εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν στο βρόντο, ότι γελοιοποιήθηκαν οι αμερικάνικες και αγγλικές μυστικές υπηρεσίες σαν ανίκανες και θα σημαίνει απογοήτευση των συγγενών των θυμάτων που αναμένουν καταδικαστική απόφαση όχι μόνο για ηθική ικανοποίηση αλλά και για να ξεκινήσουν αγωγές για αποζημίωση από τη Λιβύη. Ας προσθέσουμε εδώ για όποιον αφελή δεν αντιλαμβάνεται πώς μπορεί να ικανοποιείται κάποιος ηθικά με την καταδίκη ενός αθώου, ότι είναι πάγια χαφιέδικη πρακτική οι μυστικές υπηρεσίες να εκμεταλλεύονται την συναισθηματική φόρτιση των συγγενών, ψιθυρίζοντας τους ότι είναι σίγουροι ότι αυτοί είναι οι ένοχοι αλλά σε ζητήματα τρομοκρατίας δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν δικαστικές αποδείξεις κι έτσι μέσω αυτών έχουν ένα ισχυρό μέσο πίεσης για καταδικαστική απόφαση.
Λογικό λοιπόν ήταν, η απόφαση να στηριχτεί στην πάρα πάνω αντίληψη περί Δικαιοσύνης που λέει ότι το πρόβλημα δεν είναι αν ο κατηγορούμενος είναι αθώος ή ένοχος. Και να καταδικαστεί ο ένας σε ισόβια ενώ αθωώνονταν ο άλλος. Η απόφαση αυτή θεωρήθηκε δικαιολογημένα σκανδαλώδης όχι μόνο από την Λιβύη αλλά και από δυτικούς πανεπιστημιακούς και νομικούς, ενώ ο δυτικός τύπος έχει στην κυριολεξία καταπιεί τη γλώσσα του. Η απόφαση αυτή επέτρεψε στους αγγλοαμερικανούς να παρατείνουν την ομηρεία της Λιβύης αφού όχι μόνο δεν προχώρησαν στην άρση του εμπάργκο όπως είχαν συμφωνήσει αλλά εξασκούν σήμερα νέες πιέσεις ν' αναλάβει την ευθύνη δημόσια η Λιβύη καταβάλλοντας τεράστιες αποζημιώσεις ύψους δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Το σκάνδαλο όμως δεν σταματάει εδώ. Σύμφωνα με βιβλίο που εκδόθηκε στην Γαλλία γύρω στο τέλος της δίκης, αποσπάσματα του οποίου παρουσίασε η Monde Diplomatique του Μαρτίου, τα δυο κομμάτια ολοκληρωμένου κυκλώματος που ενοχοποιούσαν τη Λιβύη όχι μόνο για το Λόκερμπι αλλά και για ένα άλλο γαλλικό αεροπλάνο πούχε πέσει τον Σεπτέμβρη του 1989 από βόμβα πάνω από την έρημο Τενερέ της Σαχάρας με 170 νεκρούς, ήταν χαλκευμένα από τους αμερικάνους. Απ' τον ειδικό στα εκρηκτικά, του εργαστηρίου του FBI πράκτορα Τ. Thurman, ο οποίος «βρήκε» το μεν κομμάτι της πλακέτας στο Λόκερμπι, ενάμιση χρόνο μετά την έκρηξη, το δε της πλακέτας στο Τενερέ, 50 χιλιόμετρα μακριά απ' το σημείο της έκρηξης, κι ενώ οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες πούχαν ερευνήσει σχολαστικά την περιοχή δεν τόχαν βρει. Ο πράκτορας αυτός πούχε την φήμη, σύμφωνα με το βιβλίο, του ανθρώπου που εργάζονταν με βάση την αρχή «του ψιθυρίζεις μια άποψη και στην τεκμηριώνει επιστημονικά», τέθηκε σε διαθεσιμότητα από το FBI το 1997 αφού είχε καταγγελθεί σαν χαλκευτής στοιχείων σε διάφορες υποθέσεις στις ΗΠΑ, σε άλλο βιβλίο που κυκλοφόρησε εκεί. θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι πρώτες έρευνες των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών, κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι η συνδεσμολογία και τα υλικά της βόμβας στο Τενερέ έδειχναν μια συγκεκριμμένη Παλαιστινιακή οργάνωση με στενούς δεσμούς τόσο με τη Συρία όσο και το Ιράν. Η εκδοχή αυτή εγκαταλείφθηκε μετά τα ευρήματα του Thurman κι ορισμένα άλλα «στοιχεία» της CIA που ενοχοποιούσαν την Λιβύη, στο δεύτερο εξάμηνο του 1990, τη στιγμή της προετοιμασίας του πολέμου στον Κόλπο, όπου η μεν Συρία και το Ιράν προσχώρησαν στο δυτικό στρατόπεδο η δε Λιβύη τάχθηκε εναντίον του πολέμου. Τέλος θα πρέπει να προσθέσουμε ότι, σύμφωνα πάντα με το βιβλίο, τρία διαφορετικά επιστημονικά εργαστήρια των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών και της αστυνομίας που εξέτασαν κατ' επανάληψη το κομμάτι του ολοκληρωμένου κυκλώματος της βόμβας στο Τενερέ, κατέληξαν στο τελείως αντίθετο συμπέρασμα απ' αυτό του FBI. Απέρριψαν και τα τρία κατηγορηματικά, την περίπτωση αυτό το κομμάτι να προέρχεται από μηχανισμό πυροδότησης βόμβας που έχει εκραγεί.
Η καταδίκη του Λίβυου φαίνεται λοιπόν ότι έγινε στο όνομα της πάρα πάνω αντίληψης περί Δικαιοσύνης. Αυτή στη σημερινή Δημοκρατία Δυτικού τύπου που λέγεται ΗΠΑ αλλά και σε ορισμένες άλλες Δυτικοευρωπαϊκές όχι μόνο δεν έχει καμιά σχέση με την περίφημη αρχή της νομιμότητας που είναι κατάκτηση του Διαφωτισμού, αναφέρεται σε όλες τις διακηρύξεις των δικαιωμάτων του ανθρώπου και στα Συντάγματα και είναι το θεμέλιο του Ποινικού Δικαίου στη Δημοκρατία, αλλά δεν διαφέρει σε τίποτε από αυτήν των ναζί. Σύμφωνα με τον θεωρητικό τους, υπουργό προπαγάνδας Γκέμπελς σκοπός της Δικαιοσύνης δεν είναι κατά κύριο λόγο τα αντίποινα ή η βελτίωση αλλά γενικότερα η διατήρηση του Κράτους. Το κριτήριο δεν πρέπει να είναι ο νόμος, αλλά η απόφαση ότι το κριτήριο «άνθρωπος» πρέπει να παραμεριστεί.
Αναφερθήκαμε όσο πιο σύντομα μπορούσαμε σ' αυτήν την μεγάλη αλλά άγνωστη στην Ελλάδα πρόσφατη δίκη γιατί είναι διαφωτιστική για τον βίο και την πολιτεία των σημερινών επικυρίαρχων αμερικάνων και κατ' επέκταση ρίχνει άπλετο φως στους λόγους της ψήφισης του τρομονόμου και τους στόχους που επιδιώκει. Το κλειδί της υπόθεσης και εδώ είναι η πάρα πάνω μεταμοντέρνα αμερικάνικη αντίληψη περί Δικαιοσύνης. Δεν ενδιαφέρει τόσο αν όσοι κατηγορηθούν είναι αθώοι ή ένοχοι, αν έχουν διαπράξει κάποια βίαιη ενέργεια ή όχι, αν είναι μέλη της 17Ν, άλλης οργάνωσης ή τελείως άσχετοι, αρκεί να φυλακιστούν ορισμένοι ύποπτοι του ευρύτερου αριστερού χώρου της κοινωνικής ανατροπής με προφίλ συμβατό. Αυτό θα παρουσιαστεί στο εξωτερικό και κυρίως στις ΗΠΑ και στην Αγγλία σαν φοβερή επιτυχία στη μάχη κατά της τρομοκρατίας, αφού θα τους παρουσιάσουν σαν στενούς συνεργάτες ή βοηθητικούς ή και μέλη της 17Ν, σαν το πρώτο μεγάλο βήμα για την εξάρθρωση της. Ο ίδιος ο Μητσοτάκης αποκάλυψε άθελα του, το μαθηματάκι των αμερικάνων, δηλώνοντας πρόσφατα τελείως ξεκάρφωτα: Εμείς είχαμε στη φυλακή τους τρομοκράτες της 17Ν και το ΠΑΣΟΚ τους έβγαλε. Προφανώς εννοούσε τους Μπαλάφα και Σκυφτούλη, γιατί άλλοι δεν υπήρχαν, τους οποίους βαφτίζει αναδρομικά μέλη της 17Ν κι ενώ γνωρίζει καλά ότι δεν είχαν κι ούτε έχουν καμιά σχέση με μας κι ότι αθωώθηκαν από τα Δικαστήρια. θα μας πουν. Καλά πώς ξέρετε ότι δεν θα συλλάβουν και σας, ότι δεν έχουν στοιχεία εναντίον σας. Το γνωρίζουμε γιατί σήμερα επαναλαμβάνεται η σκευωρία που οι αμερικάνοι ετοίμαζαν το 1995, με την λίστα ονομάτων που δήθεν βρήκαν στα αρχεία της Στάζι και ορισμένους άλλους συνήθεις υπόπτους, που είχαμε καταγγείλει τότε. Αν είχαν στοιχεία εναντίον μας θα μας είχαν συλλάβει από τότε όπως συνέλαβε η αγγλική αστυνομία σε πέντε μέρες τον φασίστα βομβιστή, που έβαζε βόμβες στο Λονδίνο σε παμπ όπου σύχναζαν μετανάστες και ομοφυλόφιλοι, αφού τον αναγνώρισαν σε βίντεο κρυφής κάμερας. Αν δεν προχώρησαν τότε σε συλλήψεις υπόπτων είναι ακριβώς γιατί γνώριζαν ότι αυτοί σαν αθώοι που ήταν υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να αθωωθούν στα Δικαστήρια (κι όχι επειδή φοβούνται οι ένορκοι όπως μωρολογούν οι διάφοροι φασιστοειδείς υπαλληλάκοι) ενώ σήμερα μετά την ψήφιση του τρομονόμου είναι σίγουροι ότι θα καταδικαστούν και θα φυλακιστούν.
Ο τρομονόμος κουρελιάζει το Σύνταγμα που προβλέπει ρητά στο άρθρο 97 ότι τα πολιτικά εγκλήματα ανήκουν στην δικαιοδοσία των ορκωτών δικαστηρίων. Καταργεί τα τελευταία ψήγματα Δικαιοσύνης, οργανώνοντας ξεδιάντροπα μια παρωδία δίκης, εν κρύπτω και παραβύστω με απροκάλυπτους ψευδομάρτυρες αφού είναι ανώνυμοι και λαδωμένοι με τα τεράστια ποσά της επικήρυξης. Χωρίς ενόρκους που είναι στοιχειώδης εγγύηση ανεξαρτησίας. Με δικαστές απλούς διεκπεραιωτές που δεν θα θέλουν ή μπορούν να κρίνουν την γνησιότητα των στοιχείων, όπως τα πιο πάνω χαλκευμένα ολοκληρωμένα κυκλώματα, που θα τους παρουσιάζουν το FBI και η CIA μέσω των ελληνικών υπηρεσιών του υπαλληλάκου. Που δεν θα μπορούν να αθωώσουν κατηγορούμενο για να μην γελοιοποιηθεί το κράτος, οι αμερικάνικες κι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες, η Δικαιοσύνη και κατηγορηθούν ότι υποκύπτουν στους τρομοκράτες. Ισοδυναμεί με διοικητικό μέτρο φυλάκισης ανάλογο με τις μετεμφυλιακές εκτοπίσεις που προσπαθεί να καλυφθεί άτσαλα πίσω απ' την τήβεννο του Δικαστή. Φυλάκιση που αποφασίζει όχι η ελληνική διοίκηση αλλά οι πανίσχυρες και αυτονομημένες από την πολιτική εξουσία, αφού φακελώνουν και ελέγχουν ηλεκτρονικά τους πάντες, αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες FBI-CIA με τις γνωστές μαφιόζικες μεθόδους τους. Ισοδυναμεί με κατάργηση όχι μόνο της αρχής της νομιμότητας αλλά και του στοιχειώδους δικαιώματος σε δίκη, άρα σε πισωγύρισμα σε καθεστώς που ακυρώνει τον Διαφωτισμό, είναι συνεπώς καθαρά φασιστικό.
Μπορεί για τον Μπαλζάκ στη Γαλλία του 19ου αιώνα με καθεστώς ούτε καν Δημοκρατίας αλλά Συνταγματικής Μοναρχίας ο εισαγγελέας να ήταν ο ισχυρότερος άνθρωπος της χώρας, στη «Δημοκρατική» Ελλάδα του 21ου αιώνα, χάρη στον νέο Μπεκαρία-Σταθόπουλο ο ισχυρότερος άνδρας της χώρας δεν είναι ο εισαγγελέας αλλά ο μαφιόζος πράκτορας του FBI ή της CIA.
Όλα τα επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν υπέρ του τρομονόμου είναι πιστή αντιγραφή της κριτικής των ναζί κατά της αρχής της νομιμότητας. Με μόνη διαφορά ότι τη θέση του κομμουνιστή (που σαν επαναστάτης τότε θεωρούνταν τρομοκράτης) ή του Εβραίου παίρνει σήμερα ο τρομοκράτης. Ότι το οργανωμένο έγκλημα και ο κομμουνισμός δεν είναι δυνατόν να καταπολεμηθούν με σεβασμό του νόμου και των δικαιωμάτων. Ότι αυτά πρέπει να περιοριστούν, να μην ισχύουν για τους κατηγορούμενους. Ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν αποδείξεις στα δικαστήρια εναντίον τους κι ότι θα πρέπει να καταδικάζονται με απλές ενδείξεις ή υποψίες. Ότι όποιος δεν είναι κομμουνιστής (τρομοκράτης) ή Εβραίος δεν έχει να φοβηθεί τίποτε.
Όσον αφορά το λαϊκίστικο, καφενειακού επιπέδου αλλά μηδαμινό για επιστημονική συζήτηση επιχείρημα, «καλά μόνο εμείς είμαστε δημοκράτες, γιατί δεν βλέπετε τι κάνουν οι άλλες μεγάλες χώρες», δυστυχώς γι' αυτούς και εδώ τον λόγο έχει ο Χίτλερ. Οταν τον κατηγόρησαν για τους νόμους υποχρεωτικής στείρωσης απάντησε ότι αντέγραψε τους νόμους των περισσότερων πολιτειών των δημοκρατικών ΗΠΑ που είχαν εξαναγκάσει δεκάδες χιλιάδες αμερικανούς σε στείρωση. Το ίδιο έκανε όταν τον κατηγόρησαν για τους ρατσιστικούς νόμους του 1935 που αφαιρούσαν από τους Εβραίους το εκλογικό δικαίωμα και απαγόρευαν την ανάμειξη αίματος ανάμεσα σε Εβραίους και μη. Απάντησε ότι οι πολιτείες του νότου των ΗΠΑ είχαν πάρει τα ίδια ακριβώς μετρά για τους μαύρους.
Για του λόγου το ασφαλές ας επιχειρήσουμε μια σύντομη σύγκριση της δίκης του Λόκερμπι με αυτήν των ναζί για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ. Ανεξάρτητα απ' το αν ο εμπρησμός ήταν ή όχι προβοκάτσια και θεωρείται ότι ήταν, παραμένει ιστορικά αποδεδειγμένο και αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο μόνος καταδικασθείς, ο Ολλανδός Βαν ντερ Λούμπε, αφελής οικοδόμος κομμουνιστής, δρώντας τελείως μόνος του, είχε πράγματι βάλει τις εμπρηστικές βόμβες στο Ράιχσταγκ και ήταν δράστης ή ένας απ' αυτούς. Οι άλλοι όμως τρεις κατηγορούμενοι Βούλγαροι κομμουνιστές και κυρίως ο διάσημος Δημητρώφ αθωώθηκαν πανηγυρικά. Ας θυμίσουμε ότι ο Δημητρώφ ήταν όχι μόνο ιδρυτής και ηγέτης του Κ.Κ. Βουλγαρίας, είχε ηγηθεί της αποτυχημένης εξέγερσης του 1923 και της μετέπειτα ένοπλης τρομοκρατίας κατά των βούλγαρων φασιστών, αλλά επί πλέον ήταν υπεύθυνος της Κομμουνιστικής Διεθνούς για την κεντρική Ευρώπη σε μια εποχή όπου η Διεθνής διέθετε και χρησιμοποιούσε παράνομο ένοπλο μηχανισμό και στηρίζονταν στην Σοβιετική Ένωση του Στάλιν. Δηλαδή συγκριτικά σήμερα ο Κάρλος ή ο Μπεν Λάντεν είναι απλοί πρόσκοποι. Το ανώτατο λοιπόν Δικαστήριο της Λειψίας δικάζοντας με βάση την αρχή της νομιμότητας και τα αποδεικτικά στοιχεία εν αντιθέσει με αυτό του Λόκερμπι τους αθώωσε προκαλώντας την οργή τόσο του Χίτλερ όσο και του Γκέριγκ. Το δικαστήριο σεβόμενο τη διαδικασία και τα δικαιώματα των κατηγορουμένων έδωσε την δυνατότητα στον Δημητρώφ να εκφωνήσει τον γνωστό θαρραλέο αντιφασιστικό λόγο του κατακεραυνώνοντας τους ναζί εν αντιθέσει με το ελληνικό «Δημοκρατικό» δικαστήριο που δικάζοντας τον αναρχικό αγωνιστή Μαζιώτη, δεν του επέτρεψε να απολογηθεί, αφαιρώντας του τον λόγο. Όντας κατηγορούμενος για μια μικρή βόμβα που δεν έσκασε, που την είχε ομολογήσει και που είναι καλαμπουράκι σε σχέση με τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Ή ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ
Η διενέργεια εκλογών και η ύπαρξη κοινοβουλίων από μόνα τους, δεν σημαίνουν την ύπαρξη Δημοκρατίας, όπως το δείχνουν τα παραδείγματα της μετεμφυλιακής κοινοβουλευτικής Ελλάδας, της σημερινής Τουρκίας, των χωρών του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού και των δεκάδων άλλων του Τρίτου Κόσμου. Η αναγνώριση από την Δύση, των χωρών αυτών σαν δημοκρατικών, αμέσως μετά την διοργάνωση εκλογών δεν μπορεί βέβαια να σημαίνει ότι χώρες που ήταν επί δεκαετίες δικτατορικές ή φασιστικές όπως η Ισπανία του Φράνκο ή η Χιλή του Πινοσέτ, και χωρίς να ανατραπεί ο κρατικός μηχανισμός τους από λαϊκή εξέγερση, μετατράπηκαν ειρηνικά, εν μια νυκτί, σε δημοκρατίες. Η αναγνώριση αυτή δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι έχουμε μια αντίρροπη σύγκλιση προς μια κοινή μορφή πολιτεύματος των πρώην δικτατορικών που μπαίνουν σε κάποια πορεία αργού εκδημοκρατισμού και των δυτικών που ακολουθούν μια αντίστροφη πορεία εκφασισμού.
Χωρίς να χρειάζεται εδώ να επεκταθούμε στο ζήτημα του περιορισμού μέχρι εκμηδένισης πολλών ατομικών ελευθεριών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, ούτε στον μαζικό ηλεκτρονικό έλεγχο και φακέλωμα των δυτικών χωρών κι όχι μόνο του Εσελον, μέσω του οποίου το παλιό πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων έχει αντικατασταθεί σήμερα από το μοντέρνο πολλαπλό για κάθε μορφής συμπεριφορά του πολίτη, θα περιοριστούμε στο ζήτημα των βασανιστηρίου που είναι αποκαλυπτικό. Ενώ ο μαθητής των Εγκυκλοπαιδιστών Μπεκαρία ζητούσε πριν από σχεδόν 2,5 αιώνες την κατάργηση των βασανιστηρίων, σήμερα αυτά χρησιμοποιούνται συστηματικά σε όλες τις δυτικές «Δημοκρατίες». Στις 28 Ιουλίου 1999 και έξι ολόκληρα χρόνια μετά την κατάθεση του ένδικου μέσου, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, καταδίκασε ομόφωνα τη Γαλλία για χρήση βασανιστηρίων ενάντια σε ποινικό κρατούμενο. Σύμφωνα με την έκθεση της Επιτροπής του ΟΗΕ ενάντια στα βασανιστήρια του Μάη του 2000, οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν συστηματικά βασανιστήρια ενάντια στους κρατούμενους χρησιμοποιώντας ειδικά όργανα (stun belts και άλλα) για να διοχετεύουν ηλεκτρικό ρεύμα στο σώμα τους. Κάλεσε δε τις ΗΠΑ να καταργήσουν αυτά τα όργανα. Βασανιστήρια γίνονται, όπως έχει επανειλημμένα καταγγελθεί, -και σε όλες τις άλλες δυτικές χώρες, όχι μόνο σε βάρος των ποινικών, αλλά και πολιτικών κρατουμένων και μεταναστών στην Βρετανία, στη Γερμανία, στην Ιταλία, Ισπανία και βέβαια στην Ελλάδα κλπ. Η δικαιολογία τους ότι αυτά γίνονται μόνο σε εγκληματίες ή τρομοκράτες είναι η ίδια με αυτές των φασιστικών καθεστώτων που δεν άγγιζαν την λεγόμενη σιωπηλή πλειοψηφία. Ακόμη και η Χούντα βασάνιζε μόνο τους αντιστασιακούς ή τους κομμουνιστές που όντας τότε επαναστάτες, ήταν οι σημερινοί τρομοκράτες.
Όσον αφορά την δήθεν δημοκρατική και ανθρωπιστική κατάκτηση της κατάργησης της θανατικής ποινής στις δυτικές «Δημοκρατίες» πρόκειται γα φαρισαϊσμό αφού αυτή έχει αντικατασταθεί από το απείρως πιο απάνθρωπο και βάρβαρο καθεστώς των λευκών κελιών ή φυλακών υψίστης ασφαλείας που υπάρχουν σήμερα σ' αυτές τις χώρες με διαφορετικές ονομασίες, Μέσω της πλήρους απομόνωσης ο φυλακισμένος χάνει την αίσθηση του χρόνου, του προσανατολισμού του, παρουσιάζει διαταραχές που δεν του επιτρέπουν την παραμικρή διανοητική δραστηριότητα, δηλαδή δολοφονείται η ανθρώπινη υπόσταση του, η προσωπικότητα του ενώ παραμένει εν ζωή. Έχουμε μια διαρκή και παρατεταμένη θανατική εκτέλεση, όπου ο φυλακισμένος οδηγείται στην παράνοια, γίνεται φυτό και για τον οποίο η εκτέλεση είναι λύτρωση. Το είδαμε στην Γερμανία με τους αγωνιστές της RAF. To βλέπουμε σήμερα στην Τουρκία, η οποία έπιασε αμέσως το νόημα της υπόθεσης και είναι πρόθυμη σήμερα να «εκδημοκρατιστεί» καταργώντας την θανατική ποινή, αφού όμως κατασκεύασε τα λευκά κελιά. Το βλέπουμε στους Τούρκους ηρωικούς απεργούς πείνας που κατά δεκάδες προτιμούν το θάνατο απ' αυτά. Το βλέπουμε στην ουσιαστική πολιτική υποστήριξη που παρέχει η Ε.Ε. σ' αυτήν την ανοιχτά φασιστική βαρβαρότητα της Τουρκίας με τους 24 νεκρούς και τους 50 ζωντανούς-νεκρούς, στήριξη πούναι τελείως Λογική αφού και αυτοί έκαναν και κάνουν τα ίδια είτε στους Ιρλανδούς, είτε στους Βάσκους, είτε στους Γερμανούς, είτε στους Γάλλους.
Οι σημερινές δυτικές «Δημοκρατίες» καλλιεργούν συστηματικά την αντίληψη ότι ο φασισμός είναι ένα καθεστώς που παρουσιάζει ορισμένα ευδιάκριτα εξωτερικά επιφαινόμενα που τον χαρακτήριζαν ιστορικά σε ορισμένες χώρες, όπως τα κρεματόρια, ο αντισημητισμός του Ολοκαυτώματος, η απουσία εκλεγμένου κοινοβουλίου κλπ. Ο φασισμός όμως, με την ευρύτερη έννοια του όρου που περιλαμβάνει και τις σκληρές δικτατορίες παρ' ότι αυτές παρουσιάζουν ορισμένες διαφορές, δεν είναι αναγκαστικά αντισημητισμός αφού ούτε ο Μουσολίνι (μέχρι το 1938), ούτε ο Φράνκο, ούτε ο Σαλαζάρ, ούτε ο Πινοσέτ, ούτε η δική μας Χούντα υπήρξαν αντισημίτες. Και πέρα απ' το γεγονός ότι τόσο ο Μουσολίνι όσο και ο Χίτλερ ενώ δεν είχαν καταλάβει βίαια την εξουσία, αλλά νόμιμα μέσω κοινοβουλευτικών διαδικασιών στη συνέχεια κατήργησαν τις εκλογές, το γεγονός της ιστορικής ήττας του στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αποκλείει την όποια επανεμφάνιση του με τις ίδιες μορφές. Ακόμη κι ο ίδιος ο Χίτλερ αν επανέρχονταν σήμερα θα ήταν υπέρ του κοινοβουλευτισμού, ενώ και η δική μας η Χούντα δεν υπήρξε ιδεολογικά αντικοινοβουλευτική όπως ήταν ο Χίτλερ κι ο Μουσολίνι. Μιλούσε για προσωρινό γύψο και προχώρησε σε αμνηστεία και κοινοβουλευτισμό το 1973 που ανατράπηκε από άλλους παράγοντες, την λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Το παράδειγμα τέλος του σημερινού Ισραήλ δείχνει με τρόπο αδιαμφισβήτητο ότι το κοινοβούλιο και οι εκλογές μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά με την συστηματική φασιστική εγκληματική πρακτική των μαζικών δολοφονιών εκατοντάδων παιδιών και ενηλίκων και την πρακτική του απαρτχάιντ.
Η Δημοκρατία όμως δεν είναι ζήτημα εξωτερικών επιφαινομένων αλλά ουσίας. Αν διατηρηθούν οι εξωτερικές μορφές της αλλά αφαιρεθούν όλες οι αρχές και η θεωρία που την θεμελιώνουν, ο Διαφωτισμός, η ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη, καταρρέει από μέσα κι από μόνη της, χωρίς να την έχει ανατρέψει κανένας εξωτερικός εχθρός. Καταλήγει σε ένα καθεστώς στην Ε.Ε. και στις ΗΠΑ που αρνείται όχι μόνο ουσιαστικά αλλά και ρητά στον πολίτη το δικαίωμα να αποφασίζει μέσω των εκλογών και του κοινοβουλίου, αναθέτοντας τον σ' αυτούς που αποκαλούν decision makers, γραφειοκράτες είτε του Δημοσίου είτε των πολυεθνικών μονοπωλίων, χωρίς καμιά ουσιαστική λαϊκή νομιμοποίηση. Καταλήγει στο φαινομενικά παράδοξο, ενώ 85% του ελληνικού λαού είναι αντίθετοι στον εγκληματικό πόλεμο της Δύσης κατά της Γιουγκοσλαβίας ή ενάντια στη συγκεκριμένη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, 85% των βουλευτών του κοινοβουλίου να είναι υπέρ.
Η παραδοσιακή δυτική αντίδραση που ποτέ δεν αποδέχτηκε τον Διαφωτισμό, που δεν έπαψε να τον πολεμάει αλλά μη μπορώντας να τον ανατρέψει είχε υποχρεωθεί να συμβιβαστεί μαζί του, κατόρθωσε σήμερα μετά από μια αργή αλλά συνεχή και σταθερή, βήμα προς βήμα, πορεία να τον εξουδετερώσει, να θριαμβεύσει παίρνοντας τη ρεβάνς.
Ας σημειώσουμε εδώ, ανοίγοντας μια μικρή παρένθεση, ότι οι πάρα πάνω θέσεις μας είναι και μια απάντηση σε ορισμένους τσαρλατάνους που έχουν αναλάβει εργολαβικά να μας συκοφαντούν σαν αντιδυτικούς και εθνικιστές. Εμείς κατηγορούμε την σημερινή Δύση γιατί πρόδωσε την σημαντικότερη κατάκτηση της της σύγχρονης εποχής και όχι για λόγους θρησκευτικούς ή εθνοφυλετικούς. Αυτό είναι πασίγνωστο αφού η ιδεολογική αναφορά στον Διαφωτισμό υπήρξε πάγια για όλα τα αριστερά επαναστατικά ρεύματα, απ' τον ορθόδοξο μαρξισμό μέχρι τους αναρχικούς.
Θα μας απαντήσουν ότι δεν μπορεί να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα στην δημοκρατική Δύση κι ότι αν συνέβαιναν θάχαν ξεσηκωθεί μαζικά οι λαοί. Δυστυχώς, οι ευρωπαϊκοί λαοί με εξαίρεση την Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα δεν ξεσηκώθηκαν μαζικά ούτε καν στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου όπου βρίσκονταν υπό ανοιχτή κατοχή ξένων δυνάμεων. Βέβαια σε ορισμένες χώρες υπήρξε κάποια αντίσταση αλλά αυτή ήταν και μεμονωμένη και όψιμη. Παρουσιάστηκε πολύ αργά κι αφού η έκβαση του πολέμου είχε πια κριθεί. Ακόμη μαζική αντίσταση δεν υπήρξε ούτε από τον ελληνικό λαό στη διάρκεια της 7χρονης δικτατορίας (με εξαίρεση το 73), παρ' ότι ο λαός στην συντριπτική του πλειοψηφία ήταν αντίθετος στην Χούντα και παρ' ότι υπήρξε κάποια αντίσταση ορισμένων οργανώσεων που σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με την μαζική αντίσταση της κατοχής.
Η ναζιστική Γερμανία έδειξε ότι η κατοχή της πιο προχωρημένης τεχνολογίας και ο σεβασμός των δικαιωμάτων των καθαρών Αρίων λευκών Γερμανών μπορεί να συμβαδίζουν αρμονικά με την ανοικτή παραβίαση τους για άλλα στρώματα του πληθυσμού, τη βία και την πιο απάνθρωπη βαρβαρότητα. Το σημερινό δυτικό πολίτευμα παρουσιάζει μια ανάλογη αντιφατική φύση και θα χαρακτηρίζονταν σωστότερα όχι σαν Δημοκρατία αλλά σαν φιλελεύθερος φασισμός. Κάνει σεβαστά μέχρι ενός σημείου ορισμένα δικαιώματα του πολίτη, αυτού της σιωπηλής πλειοψηφίας προβάλλοντας μάλιστα κάποια προωθημένα που αφορούν ορισμένα τμήματα όπως τις γυναίκες και τα δικαιώματα τους (και αυτού της άμβλωσης), τους ομοφυλόφιλους, τους εξαρτημένους από τα ναρκωτικά. Δικαιώματα που απορρέουν από βλάβες στην υγεία πούναι συνέπεια ρύπανσης, καταστροφής του περιβάλλοντος, επικίνδυνων προϊόντων, μεταλλαγμένων και άλλων. Απ' την άλλη τα αρνείται στους εργαζόμενους στο εσωτερικό του μετανάστες του Τρίτου Κόσμου επιβεβαιώνοντας την ρήση της Χάνα Άρεντ ότι το παράδοξο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι ότι εκεί ακριβώς που θάπρεπε ν' αναγνωρίζονται σαν απόρροια και μόνο της ανθρώπινης φύσης, εκεί ακριβώς δεν αναγνωρίζονται δηλαδή στους απάτριδες και στους μετανάστες.
Το κύριο όμως είναι ότι το σημερινό δυτικό πολίτευμα εκπληρώνει και τους τρεις όρους πούναι κοινοί σ' όλα τα φασιστικά καθεστώτα και που τα χαρακτηρίζουν σαν τέτοια. Πρώτον η άρνηση στην πράξη του Διαφωτισμού. Δεύτερο, η χρήση ανοικτής ένοπλης βίας ενάντια σε τμήματα του λαού, όπως είχαμε στο Ιράκ και στη Γιουγκοσλαβία. Τρίτο η συναίνεση και υποστήριξη του από τα μεσαία στρώματα όπως είδαμε με την δυτική (πλην Ελλάδας) συναίνεση στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας. Την εποχή της παγκοσμιοποίησης του καπιταλισμού είναι φυσικό η ανοικτή ένοπλη βία να χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο κατά των λαών που δεν βρίσκονται στις μητροπόλεις.
Η ένοπλη αυτή βία μπορεί να έχει ορισμένες ομοιότητες με αυτήν της κλασικής αποικιοκρατίας, αφού η τελευταία υπήρξε ο γενεολογικός πρόγονος του φασισμού έχοντας κοινές ρατσιστικές ιδεολογικές βάσεις, έχει όμως μια σημαντική διαφορά. Ενώ στην περίπτωση της αποικιοκρατίας είχαμε παράλληλα με την εκμετάλλευση και κάποια τοπική ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, με την εισβολή του καπιταλισμού σε παρθένες χώρες με ημιφεουδαρχικές παραγωγικές σχέσεις όπου η ένοπλη βία χρησίμευε για την εγκατάσταση και την προστασία των αποίκων όπως στην Αλγερία, σήμερα έχουμε μια καταστροφή υπαρχουσών παραγωγικών δυνάμεων και υποδομών όπως στο Ιράκ και στη Γιουγκοσλαβία αλλά και εσκεμμένη παρατεταμένη εκκαθάριση άμαχου πληθυσμού σαν συνέπεια του πολέμου και του οικονομικού εμπάργκο. Καταστροφή με την οποία η Δύση όχι μόνο πισωγυρίζει αυτές τις χώρες μισό αιώνα πίσω αλλά επί πλέον όπως δείχνουν ορισμένες περιοχές του πλανήτη, νησίδες απόλυτης μιζέριας σε πλήρη εγκατάλειψη, δεν θα δίσταζε να τους αρνηθεί οποιαδήποτε έστω εξαρτημένη ανοικοδόμηση, εντάσσοντας τες σ' αυτές εφ' όσον δεν υποταχθούν ολοκληρωτικά. Η σημερινή λοιπόν βία είναι πολύ πιο βάρβαρη κι απάνθρωπη κι απ' αυτήν της αποικιοκρατίας. Και δεν είναι τυχαίο ότι τόσο η Βοσνία όσο και το Κόσοβο σήμερα θυμίζουν περισσότερο ναζιστικό lebensraum (ζωτικός χώρος), ευρωπαϊκή χώρα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου υπό γερμανική κατοχή παρά αποικίες.
Τέλος ο σημερινός δυτικός φιλελεύθερος φασισμός και κυρίως το κοινωνικο-οικονομικό του σύστημα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού έχουν τις εκατόμβες τους, τα εκσυγχρονισμένα κρεματόριά τους. Σύμφωνα με τις επίσημες ετήσιες εκθέσεις του ΟΗΕ, περίπου 35.000 παιδιά και ενήλικες χάνουν καθημερινά τη ζωή τους στον Τρίτο Κόσμο από την πείνα, τις μολύνσεις, απλές ιάσιμες ασθένειες λόγω έλλειψης φαρμάκων και στοιχειώδους περίθαλψης. Πράγμα που σημαίνει, όπως ειπώθηκε κι από άλλους, ότι κάθε τρία χρόνια ο καπιταλισμός προκαλεί τόσα θύματα όσα είχε ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος. Και τίποτα δεν δείχνει πιο καθαρά την σχιζοφρένεια του σημερινού συστήματος όσο η αντίφαση ανάμεσα σε διάφορα αιτήματα στη Δύση ορισμένων που εν είδει αρχάγγελων ζητούν π.χ. ν' απαγορευτούν οι εκτρώσεις, γιατί είναι δολοφονίες που παραβιάζουν το δικαίωμα στη ζωή του εμβρύου, και την πλήρη αδιαφορία τους μέχρι συνενοχής, μπρος σ' αυτές τις εκατόμβες, και την εμφανή καταπάτηση του δικαιώματος στη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.
Οι ελλείψεις αυτές που οδηγούν στον θάνατο δεν οφείλονται στο ότι οι χώρες του Τρίτου Κόσμου είναι τόσο φτωχές που δεν διαθέτουν φάρμακα. Όπως τόδειξε ολοκάθαρα το πρόσφατο ζήτημα του AIDS στην Αφρική, φάρμακα υπάρχουν, αλλά είναι οι δυτικές πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες που δεν τους επιτρέπουν να τα αγοράσουν για να πουλήσουν τα πανάκριβα δικά τους. Αυτή την στιγμή υπάρχουν μικρές φαρμακοβιομηχανίες στην Αφρική και στις Ινδίες που παράγουν τα αναγκαία φάρμακα για την θεραπεία του AIDS σε φτηνές και προσιτές γι' αυτούς τιμές. Τα 30 όμως εκατομμύρια Αφρικανοί πούχουν προσβληθεί απ' τον ιό του AIDS θα οδηγηθούν στον θάνατο γιατί δεν είναι σε θέση να πληρώσουν το πανάκριβο φάρμακο των δυτικών φαρμακοβιομηχανιών, αφού η Δύση απειλεί αυτές τις χώρες με οικονομικά αντίποινα και απαγορευτικά πρόστιμα αν δεν προμηθευτούν τα δικά τους. Αναγκαία λοιπόν συνθήκη για να κρατηθούν ψηλά τα κέρδη των δυτικών φαρμακοβιομηχανιών, οι μετοχές τους, τα δυτικά χρηματιστήρια, οι χρηματιστηριακές και τραπεζικές αγορές είναι η θανάτωση δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων στον Τρίτο Κόσμο. Δόλοφόνος και μάλιστα μαζικός είναι το ίδιο το σύστημα του παγκοσμι-οποιημένου καπιταλισμού και η λογική του και όχι κάποιος παράφρονας δικτάτορας. Κι όποιος ισχυρίζεται ότι αυτό το απάνθρωπο, εγκληματικό και βάρβαρο σύστημα μπορεί ν' αλλάξει ουσιαστικά κι όχι κατ' επίφαση, με ειρηνικά μέσα, χωρίς να ζημιωθεί κανένας, είναι αφελής, ανιστόρητος αν όχι συνένοχος.
Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ Αθήνα Ιούνης 2001
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Πατρεύς

Περιβόητο μέλος

Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 37 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
Ἐμένα αὐτὸ ποὺ μοῦ ἔκανε ἐντύπωση ἦταν ὅτι αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι ἦταν στὴ 17Ν, ἔκαναν ὅλοι τους τὰ πιὸ «εὐγενῆ» ἐπαγγέλματα. Ἁγιογράφος, λυράρης, μελισσοκόμος, φιλόλογος κλπ. Κανένας δὲν ἔκανε «ὕποπτη» δουλειά. Πάντως τέτοια φλυαρία στὶς προκηρύξεις ἐξηγεῖται μόνο μὲ τὴν παρουσία φιλολόγου:P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

the_truth

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο the_truth αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 328 μηνύματα.
Παντως διαβαστε τις προκηρυξεις αυτες μην τρωτε καθεστωτικη προπαγανδα
Προς το ΠΟΝΤΙΚΙ
Σας στέλνουμε σήμερα 18-11-92 το πάρα κάτω κείμενο μας (ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ 92) μόνο στην εφημερίδα σας. Ζητάμε να το δημοσιεύσετε ολόκληρο, χωρίς περικοπές και αλλαγές στις παραγράφους ή στους υποτίτλους. Αν δεν μπορείτε να το δημοσιεύσετε με αυτές τις προϋποθέσεις, παρακαλούμε να μην δημοσιεύσετε περίληψη ή αποσπάσματα του.
17Ν
Επίσης σας στέλνουμε το Υ.Γ. της 22-10 του κειμένου του Ιούλη που έχετε ήδη στα χέρια σας.

ΜAΝΙΦΕΣΤΟ '92
ΝΟΜΙΜΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΗ 17Ν -ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΕΝΟΠΛΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΙΣΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Όταν το Μάρτη του 78 οι Ερυθρές Ταξιαρχίες απήγαγαν τον πρόεδρο της Χριστιανό δημοκρατίας Μόρο, οι ΗΠΑ έστειλαν αμέσως κάποιον ανώτατο πράκτορα των αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών, σπεσιαλίστα της «αντιτρομοκρατικής πάλης», για να καθοδηγήσει την ιταλική κυβέρνηση στο χειρισμό της υπόθεσης, στην αντιμετώπιση των Ε.Τ., κατά τη διάρκεια της απαγωγής. Αυτός επέβαλε ολοκληρωτικά τη γραμμή του, χωρίς βέβαια αυτή η επιβολή να αναιρεί το γεγονός ότι οι κύριες ιταλικές πολιτικές συνιστώσες, όπως η Χριστιανοδημοκρατία και το ΚΚΙ, πρότειναν την ίδια γραμμή στα κυριότερα σημεία (σκληρή γραμμή μη διαπραγματεύσεων με τις Ε.Τ. κλπ.). Ένα από τα μέτρα που πρότεινε και επέβαλε ο αμερικανός πράκτορας ήταν και το εξής: να ζητήσει η ιταλική κυβέρνηση από την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης να καταδικάσει δημόσια τόσο την απαγωγή όσο και τις ίδιες τις Ε.Τ.
Τηρουμένων των αναλογιών κάτι τέτοιο γίνεται σήμερα ενάντια στη 17Ν. Ζητάνε οι αμερικάνοι πράκτορες που διευθύνουν την ελληνική αστυνομία από Έλληνες πράκτορες, στελέχη του καθεστώτος, δεξιούς δημοσιογράφους, να ζητήσουν από αριστερούς πρώην «επαναστάτες», ξένους «δηλωσίες», οτιδήποτε τέλος πάντως «επαναστατικό» μπορεί να βρεθεί στην πιάτσα, να καταδικάσουν τη 17Ν, να της στείλουν συμβουλές, μηνύματα κλπ. Ορισμένοι μάλιστα όπως ο Βούλτεψης κι ο πράκτορας Κρυστάλλης δεν κρύβονται καν. Τόπαν ολοκάθαρα από τα κανάλια, ο δεύτερος μάλιστα σε συζήτηση με τον Πάμπλο.
Η σημερινή λοιπόν επίθεση του καθεστώτος εκδηλώνεται σε δύο παράλληλα επίπεδα. Από τη μια έχουμε, με στόχο τη 17Ν, τη νέα χονδροειδή σκευωρία των κατασταλτικών μηχανισμών ενάντια στους αναρχικούς Σκυφτούλη και Μαρίνο —για τους οποίους γνωρίζουν πολύ καλά, ότι δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τη 17Ν— με τις απροκάλυπτες παραβιάσεις της ίδιας της καθεστωτικής νομιμότητας και τις κωμικές τιμωρίες και διώξεις των δικαστών. Και απ' την άλλη την προπαγανδιστική εκστρατεία εναντίον της, με την άρνηση δημοσίευσης της τελευταίας προκήρυξης της 17Ν την οποία το καθεστώς παρουσιάζει σαν πλαστή (επειδή, λέει, γράφτηκε σε κομπιούτερ) και την πλημμυρίδα από συνεντεύξεις, συζητήσεις, αρθρογραφίες στον χώρο των ΜΜΕ.
Πριν ασχοληθούμε με ορισμένες από αυτές, πρέπει να σταθούμε σε ένα άλλο ουσιαστικό ζήτημα, που συνδέεται και μ' αυτές. Αυτό της φύσης των Ε.Τ. και της ένοπλης επαναστατικής πάλης στην Ιταλία. Πρόσφατα εκδόθηκε ένα βιβλίο, γραμμένο από Έλληνα δημοσιογράφο εγκατεστημένο στην Ιταλία. Το βιβλίο αυτό παρ' όλες τις αδυναμίες του, την προχειρότητα και την βιασύνη με τις οποίες είναι γραμμένο, έχει ορισμένα θετικά σημεία. Για πρώτη φορά ο Έλληνας αναγνώστης έχει μια κάπως σφαιρική εικόνα για το αντάρτικο στην Ιταλία όσο και για τις Ε.Τ. Για πρώτη φορά η ερμηνεία ξεφεύγει από την πεπατημένη της πρακτορολογίας, παρά τις αδικαιολόγητες επιφυλάξεις εμφανούς πολιτικής σκοπιμότητας που κάνει ο συγγραφέας στο θέμα της απαγωγής Μόρο.
Κυρίως όμως για πρώτη φορά στη χώρα μας, υποστηρίζεται καθαρά η άποψη, βασισμένη σε πληθώρα στοιχείων της πλούσιας ιταλικής βιβλιογραφίας, ότι οι Ε.Τ. ήταν αυθεντικό λαϊκό επαναστατικό κίνημα που γεννήθηκε από τις κοινωνικές εντάσεις στην Ιταλία. Ότι οι ιδεολογικές αναφορές σχεδόν όλων των ομάδων που αποτέλεσαν τις Ε.Τ. ήταν ο επαναστατικός μαρξισμός με την ευρεία έννοια του. Ότι ούτε μία απόν τις ομάδες της άκρας άριστεράς της εποχής δεν συμφωνούσε με τη στρατηγική του ειρηνικού περάσματος, των «διαρθρωτικών αλλαγών» του ΚΚΙ κι ότι αυτή η γραμμή διαφωνίας εύρισκε ανταπόκριση και μέσα στο ΚΚΙ και στο Σοσιαλιστικό κόμμα. Ότι αυτές υπήρξαν ο ευνοϊκός πολιτικο-ιδεολογικός χώρος και περίγυρος μέσα στον οποίο κινήθηκαν οι Ε.Τ.
ΜΟΡΟ: ΕΡΥΘΡΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ Ή ΣΤΟΑ Π2 - ΓΚΛΑΝΤΙΟ;
Ενάντια όμως σ' αυτή την καθαρή και αδιαμφισβήτητη θέση, που εδράζεται σε χιλιάδες γεγονότα και μαρτυρίες, συγκλίνουν ισχυρά καθεστωτικά συμφέροντα στην Ιταλία, με αποτέλεσμα νάχουν δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια ένα μύθο, γύρω από την υπόθεση Μόρο και η φαντασίωση νάχει αντικαταστήσει την πραγματικότητα. Σύμφωνα μ' αυτή τη μυθολογία πίσω από την απαγωγή και την εκτέλεση Μόρο, βρίσκονταν οι μυστικές υπηρεσίες, η μασονική στοά Π2, η Γκλάντιο κλπ., που χειραγώγησαν τις Ε.Τ. εν αγνοία τους, επειδή ο Μόρο ήταν υπέρ του ιστορικού συμβιβασμού με το ΚΚΙ.
Και ενώ δεν υπάρχει κανένα απολύτως καίριο στοιχείο που να αποδεικνύει κάτι τέτοιο, τα πραγματικά συντριπτικά στοιχεία που αποδεικνύουν το αντίθετο πνίγονται, μέσα σ' ένα κυκεώνα σεναρίων αυτοαναιρούμενων, αλληλοσυγκρουόμενων, κατασκευασμένων εκ των υστέρων και τις περισσότερες φορές αδιάφορων σχετικά με το επίμαχο ζήτημα. Όπου μπλέκονται μασόνοι, πράκτορες, μαφιόζοι, αρχαιοκάπηλοι, λαθρέμποροι ναρκωτικών, γιάφκες, χαλκευμένες κρύπτες και μνημόνια, που άλλο σκοπό δεν έχουν παρά να δημιουργήσουν σύγχυση στο βιαστικό αναγνώστη, να τον εντυπωσιάσουν, να του δημιουργήσουν αμφιβολίες με τους τόσους πράκτορες και να του υποβάλλουν τη σκέψη: «Άντε να βγάλεις άκρη. Με τέτοιο χάος, πού ξέρεις, μπορεί και να είχανε διαβρωθεί».
Χωρίς ν' αρνείται κανείς την ύπαρξη και τη δράση των μυστικών υπηρεσιών, της στοάς Π2, της Γκλάντιο και των φιλοδοξιών τους να εκμεταλλευτούν προς όφελος τους την ένοπλη επαναστατική πάλη, στο ίδιο το βιβλίο υπάρχουν τα στοιχεία που αποδεικνύουν ατράνταχτα σε όποιον δεν θέλει να εθελοτυφλεί, ότι οι μυστικές υπηρεσίες δεν έπαιξαν κανένα απολύτως ρόλο χειραγώγησης των Ε.Τ. και ότι οι τελευταίες χειρίστηκαν αποκλειστικά μόνες τους την απαγωγή Μόρο. Τα στοιχεία αυτά συνοπτικά είναι τα εξής:
1) Η απόφαση των Ε.Τ. για την απαγωγή δεν αφορούσε ειδικά τον Μόρο, αλλά έναν από τους τρεις ηγέτες της Χριστιανοδημοκρατίας Μόρο, Ανδρεότι, Φανφάνι. Οι δύο τελευταίοι ήταν αντίθετοι με τον ιστορικό συμβιβασμό. Η επιλογή του Μόρο ήταν τυχαία και βασίζονταν σε μη πολιτικά κριτήρια.
2) Μέχρι την τελευταία στιγμή ο Μόρο δεν ήταν καταδικασμένος. Οι Ε.Τ. ζήτησαν την ανταλλαγή του με 13 φυλακισμένα μέλη τους. Αν η ανταλλαγή γίνονταν, θα απελευθερώνονταν όπως είχε γίνει με προηγούμενες απαγωγές και έγινε με επόμενες. Τον Μόρο καταδίκασε σε θάνατο στην ουσία η αδιαλλαξία της Χριστιανοδη-μοκρατίας και του ΚΚΙ, η άρνηση τους να δεχτούν οποιαδήποτε ανταλλαγή, ενώ το Σοσιαλιστικό Κόμμα άφηνε κάποια περιθώρια διαπραγματεύσεων.
3) Μετά αυτή την άρνηση της ανταλλαγής, η συντριπτική πλειοψηφία, η σχεδόν ομοφωνία των μελών των Ε.Τ. ψήφισε υπέρ της εκτέλεσης του Μόρο. Αυτή ήταν η γνώμη που έκφρασαν 300 περίπου παράνομοι μαχητές Ι,εκτός από 4, δυο στη Ρώμη και δυο στο Μιλάνο) επτά φαλαγγών και μερικές χιλιάδες «εφεδρικοί» μαχητές και υποστηρικτές της οργάνωσης. Ιδιαίτερα υπέρ της εκτέλεσης πίεσαν οι φυλακισμένοι —κι ανάμεσα τους φανταζόμαστε και ο Φραντζεσκίνι — λέγοντας ότι το κύρος της οργάνωσης θα υποστεί «σοβαρό πλήγμα» στον κόσμο των φυλακών. Όλους αυτούς τους χειραγωγούσαν οι μυστικές υπηρεσίες;
4) Η απαγωγή έγινε την άνοιξη του 78. Τον επόμενο χρόνο είχαμε ενίσχυση των Ε.Τ. και της δράσης τους. Επί 3-4 χρόνια είχαμε δεκάδες εκτελέσεις, τραυματισμούς στα πόδια, απαγωγές και μάλιστα συγχρόνως 4 σε 4 διαφορετικές πόλεις το 81, επιθέσεις μέχρι το 82 οπότε δόθηκε το καθοριστικό χτύπημα στις Ε.Τ. Αν οι μυστικές υπηρεσίες είχαν παίξει κάποιο ρόλο στην υπόθεση Μόρο, αυτό θα σήμαινε διείσδυση τους μέσα στις Ε.Τ. σε κάποιο ψηλό επίπεδο. Κι ήταν αδύνατο, οι μυστικές υπηρεσίες, όποιες κι αν ήταν, οποιοδήποτε κι αν ήταν το σχέδιο τους, ν' άφηναν μια τέτοια ένοπλη δραστηριότητα, απ' τα πράγματα ανεξέλεγκτη, ν' αναπτύσσεται σ' ολόκληρη την Ιταλία επί 4 χρόνια.
Ακόμη πρέπει να προσθέσουμε τα πάρα κάτω σημεία:
5) Στη σημερινή και γενικότερα μεταπολεμική περίοδο οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες είτε αμερικάνικες είτε όχι, που βρίσκονται σε διάσταση με έναν σημαντικό πολιτικό ηγέτη μεγάλης δυτικής χώρας, δεν τον δολοφονούν (εκτός από τελείως ακραία περίπτωση), όχι βέβαια γιατί σέβονται την ανθρωπινή ζωή. Αλλη είναι η πρακτική τους για να τον εξοντώσουν πολιτικά, πολύ πιο ανώδυνη γι' αυτές και αποτελεσματική. Είναι η εμπλοκή του πραγματική ή χαλκευμένη στην πληθώρα των σκανδάλων που χαρακτηρίζουν τη σημερινή δυτική πολιτική ζωή με την αθρόα και περισσή βοήθεια των ΜΜΕ που ελέγχουν. Και ο Μόρο ήταν μέχρι το λαιμό μπλεγμένος στο σκάνδαλο Λόκχηντ. Τις παραμονές της απάγωγης του δυο πρώην υπουργοί ήταν φυλακισμένοι, ενώ όλος ο κόσμος πολιτικός και μη ανέμενε την παραπομπή του. Συνεπώς θα μπορούσαν πολύ εύκολα να τον εξοντώσουν πολιτικά, όπως τόκαναν με διάφορους πολιτικούς τόσες φορές και σε τόσες χώρες.
6) Χωρίς να μπούμε στη συζήτηση περί «ιστορικού συμβιβασμού» που θα μας πήγαινε μακριά, μπορούμε να πούμε συνοπτικά τα εξής: Τόσο το ΚΚΙ όσο και τα άλλα μεγάλα δυτικά κομμουνιστικά κόμματα ήταν ρεφορμιστικά και έπαιξαν μεταπολεμικά το ρόλο του βασικού κοινωνικού στηρίγματος στην καπιταλιστική' αναδιάρθρωση. Ήταν καθεστωτικές δυνάμεις. Η αντίθεση των αμερικάνων στη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση δεν οφείλονταν στο φόβο της ενδεχόμενης επαναστατικής αλλαγής, ούτε στην πολιτική τους δύναμη (τόσο του ΚΚΙ όσο και του ΚΚΓ), αλλά στην ύπαρξη της Σοβιετικής Ένωσης και στον ανταγωνισμό των δυο συνασπισμών. Συνεπώς η αντίθεση αυτή έχει άλλη ένταση στη δεκαετία του 60, άλλη στα τέλη 70 αρχές 80 και άλλη το 89 στην Αθήνα. Σχετικά με την περίοδο που μας απασχολεί (78-81) την ένταση αυτής της αντίθεσης τη δείχνει η αντίδραση των αμερικάνων στη συμμετοχή του ΚΚ Γαλλίας στην κυβέρνηση μετά την εκλογή σαν προέδρου του Μιτεράν το 81, ενός κόμματος πολύ πιο φιλοσοβιετικού απ' ότι το Ιταλικό. Εκτός από ορισμένα λόγια της πλάκας δεν έκαναν απολύτως τίποτε για να την εμποδίσουν .
SE ΝΟΝ Ε VERO Ε BEN TROVATO
Θ' αναρωτηθεί λοιπόν κανείς γιατί αυτή η καθαρή θέση των αυθεντικών Ε.Τ. αμφισβητείται και γιατί προβάλλεται ο μύθος των μυστικών υπηρεσιών. Η απάντηση είναι απλή και δίνεται από την ιταλική έκφραση se non e vero e ben trovato. Η μυθολογία αυτή βολεύει τους πάντες σήμερα στην Ιταλία. Ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο και κυρίως τη Χριστιανοδημοκρατία και το KKI-PDS. Μετά το χτύπημα των Ε.Τ. το 82 η κοινή γνώμη αντιλήφθηκε ότι η άκαμπτη στάση που υπαγορεύτηκε από την αφηρημένη αρχή της μη συναλλαγής με τους τρομοκράτες, υπήρξε ένας όχι αναπόφευκτος ωμός κυνισμός που καταδίκασε σε θάνατο τον Μόρο ενώ αυτός θα μπορούσε να σωθεί.
Ιδιαίτερα μάλιστα μετά τη διαφορετική στάση της κυβέρνησης και του πολιτικού κόσμου σε επόμενες απαγωγές των Ε.Τ., όπως π.χ. σ' αυτή του δικαστή Ντ' Ούρτσο το 80-81. Όπου οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην κυβέρνηση και τις Ε.Τ. οδήγησαν στην απελευθέρωση του δικαστή με αντάλλαγμα το κλείσιμο των φυλακών υψίστης ασφαλείας στο ξερονήσι Αζινάρα.
Με τη μυθολογία αυτή λοιπόν, η πολιτική ευθύνη για το θάνατο του Μόρο που βαρύνει τις συγκεκριμένες πολιτικές ηγεσίες και τον πολιτικό κόσμο μεταφέρεται στους σκοτεινούς και χωρίς πολιτική ευθύνη κύκλους των μυστικών υπηρεσιών. Και αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το χώρο του ΚΚΙ που υπέστη σοβαρή πολιτική ζημιά γι' αυτή την αδιάλακτη στάση του.
Η μυθολογία όμως αυτή βολεύει και την ιταλική αστυνομία και τις ίδιες τις μυστικές υπηρεσίες. Πέρα απ' το ότι είναι γενικά η μόνιμη θέση του καθεστώτος η γνωστή αντιδραστική θεωρία της αστυνομικιστικης ερμηνείας της ιστορίας που σημαίνει ότι καμμία αυθεντική λαϊκή επαναστατική πάλη δεν μπορεί να υπάρξει αφού πίσω της βρίσκονται πάντα οι μπάτσοι και το καθεστώς, θεωρία που στοχεύει στην αδρανοποίηση και παθητικοποίηση, η Ιταλική αστυνομία είχε και ιδιαίτερους λόγους να καλλιεργεί μια τέτια άποψη.
Μπορεί μεν οι Ε.Τ. να δέχτηκαν ένα καθοριστικό χτύπημα το 82 που έβαλε τέλος στο είδος της επίθεσης που αναπτύχθηκε από το 76 μέχρι τότε, οι ένοπλες όμως επιθέσεις, παρ' ότι διαφορετικού τύπου, δεν σταμάτησαν ποτέ στα επόμενα χρόνια. Το 88 π.χ., δηλαδή 6 χρόνια μετά, συνελήφθησαν 30 μέλη των Ε.Τ. με 5 γιάφκες και πλούσιο οπλισμό, πούχαν εκτελέσει έναν χριστιανοδημοκράτη γερουσιαστή. Ενώ φέτος, πριν ένα μήνα, έγινε βομβιστική απόπειρα ενάντια στην έδρα του Ιταλικού Συνδέσμου Βιομηχάνων και την επομένη όλες οι εφημερίδες κυκλοφόρησαν με πηχιαίους τίτλους «επιστρέφει ο εφιάλτης της τρομοκρατίας» (Κοριέρε ντε λα Σέρα, 20-10-92) με κύρια άρθρα και πολυσέλιδη αρθρογραφία.
Στην περίοδο λοιπόν αυτή, η παραπάνω μυθολογία σε συνδυασμό με το πραγματικό γεγονός των φυλακισμένων που «ανένηψαν» και κατέδωσαν τους πρώην συντρόφους τους, υπήρξε ένα από τα κυριότερα ψυχολογικά όπλα της ιταλικής αστυνομίας που στόχευε στη γενίκευση της καχυποψίας και της σύγχυσης μέσα στις τάξεις της ένοπλης πάλης και στη συνακόλουθη αποδιοργάνωση της.
ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ, ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΙΝΙ ΚΑΙ ΙΤΑΛΙΚΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ
Σταθήκαμε λίγο σ' αυτό το ζήτημα γιατί όπως θα δούμε πιο κάτω δεν είναι μόνο ιταλικό αλλά αφορά και τη χώρα μας και τη 17Ν. Ερχόμαστε τώρα στην προπαγανδιστική εκστρατεία του καθεστώτος εναντίον μας, ξεκινώντας απ' τον Φραντσεσκίνι. Είναι γνωστό ότι ο Φραντσεσκίνι πρώην μέλος των Ε.Τ. που «ανένηψε» το 84, παρουσιάστηκε σε συνέντευξη σε τηλεοπτικό κανάλι όπου ανάμεσα σ' άλλα ασχολήθηκε με την Ελλάδα και τη 17Ν. Το κανάλι σαν νάταν αμέτοχο, παρουσίασε τον Φραντσεσκίνι σαν πρώην αρχηγό και ιστορικό ιδρυτή των Ε.Τ. που απλώς διαφώνησε με την ένοπλη πάλη. Πριν προχωρήσουμε πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το σκηνικό τόσο σχετικά με το κανάλι όσο και με το Φραντσεσκίνι.
Το κανάλι. Είναι γνωστό ότι ο σημαντικότερος πολιτικά και πιθανότατα οικονομικά ιδιοκτήτης του καναλιού είναι ο γνωστός εφοπλιστής. Είναι γνωστό ότι η 17Ν πραγματοποίησε επίθεση εναντίον του με την εκτόξευση τριών ρουκετών κατά του θωρακισμένου αυτοκινήτου του και συνεπώς τόσο ο ίδιος όσο και το κανάλι του δεν μπορεί να παίζουν τον ουδέτερο που απλώς πληροφορεί. Είναι γνωστό ότι το κανάλι του βρίσκεται στην πρωτοπορία του εξαμερικανισμού, του αφελληνισμού, της μαζικής αποβλάκωσης, μαϊμουδίζοντας με αηδιαστικό τρόπο τα αμερικάνικα κανάλια. Και δεδομένου ότι οι πάντες στην Ευρώπη γνωρίζουν τι σημαίνει Έλληνας εφοπλιστής, τίθεται το ερώτημα: γιατί ένας πρώην πολιτικός αγωνιστής σαν τον Φρ. δέχτηκε να χειραγωγηθεί από ένα τέτιο κανάλι, να γίνει απλό παιχνιδάκι στα χέρια του, σε μια επιχείρηση παραπληροφόρησης;
Το κανάλι παρουσίασε τον Φρ. σαν πρώην αρχηγό των Ε.Τ. Απ' τη μια για να παραπέμψει σε μοντέλο στρατιωτικής οργάνωσης και πειθαρχίας κι απ' την άλλη για να δώσει κάποια βαρύτητα στα λεγόμενα του. Οι πάντες όμως γνωρίζουν ότι οι Ε.Τ. όπως άλλωστε και όλες οι ανάλογες οργανώσεις και η 17Ν δεν έχουν αρχηγό. Αν εννοούν ότι ήταν σε μια φάση πριν το 74 μέλος της Στρατηγικής Διεύθυνσης, αυτό δεν σημαίνει αρχηγός. Ακόμη μελή της ήταν δεκάδες άλλοι αγωνιστές ενώ ο Φρ. που συνελήφθη πολύ γρήγορα το 74, δεν έπαιξε σχεδόν κανένα ρόλο στην περίοδο της μεγάλης ακμής των Ε.Τ. δηλαδή το 76-82, όντας φυλακισμένος.
Κυρίως όμως τον παρουσίασε σαν κάποιον που απλώς διαφώνησε και αποκήρυξε την ένοπλη πάλη, λέγοντας ότι δεν «ανένηψε», δεν πρόδωσε και δεν αποκάλυψε τους συντρόφους του. Ο Φρ. Όμως υπόγραψε δήλωση το 87, στην οποία, εκτός από την καταδίκη της «τρομοκρατίας», αναφέρει ρητά ότι είναι διατεθειμένος να ομολογήσει στην Αστυνομία όσα γνωρίζει γι' αυτήν (σημείο 2 της δήλωσης) ζητώντας γι' αντάλλαγμα την ελευθερία του σύμφωνα με ειδικό νόμο.
Το ότι δεν κάρφωσε τους συντρόφους του είναι παραπλανητικό, γιατί όταν «ανένηψε» κι από πολύ πιο πριν ακόμη, δεν γνώριζε απολύτως κανέναν αγωνιστή των Ε.Τ. που να μην τον ξέρει ήδη η Αστυνομία, δεδομένου ότι ήταν φυλακισμένος επί 10 ολόκληρα χρόνια (74-84).
Έτσι στην προκειμένη περίπτωση, το αν αποκάλυψε άλλους ή όχι είναι αδιάφορο αφού δεν μπορούσε. Το καίριο σημείο είναι πολιτικό. Είναι ότι με την υπογραφή της δήλωσης, αποδέχεται συνειδητά να υποταχθεί πολιτικά στο καθεστώς, να γίνει έρμαιο του. Αποδέχεται να μην είναι σε θέση να αρνηθεί τον οποιοδήποτε ρόλο του υποδείξουν οι καθεστωτικές δυνάμεις με αντάλλαγμα την ελευθερία του. Αυτό βέβαια δεν θα συνέβαινε αν είχε απλώς διαφωνήσει με την ένοπλη πάλη, αλλά δεν είχε υπογράψει δήλωση. Ο Φρ. συνεπώς είναι σήμερα αυτό που γνώρισε πολύ καλά ο ελληνικός λαός, αυτό που έχει πολιτογραφηθεί στη νεότερη ελληνική ιστορία σαν «δηλωσίας». Και είναι αποκαλυπτικό ότι χρησιμοποιείται στα ελληνικά η ουδέτερη λέξη «ανένηψε» στη θέση του «μετανόησε» που παραπέμπει κατευθείαν στη «δήλωση μετανοίας» και στους «δηλωσίες».
Αν λοιπόν το κανάλι είχε πει τη στοιχειώδη αλήθεια παρουσιάζοντας τον Φρ., αυτομάτως καταρίπτονταν η οποιαδήποτε υποτιθέμενη αξία των σημερινών του απόψεων. Όσοι οργάνωσαν αυτή την προπαγανδιστική επιχείρηση, είχαν απόλυτη συνείδηση αυτής της αδυναμίας και γι' αυτό φρόντισαν να σκηνοθετήσουν παράλληλα την προσωρινή κι ολιγοήμερη φυλάκιση του, φυλάκιση που τελείως συμπτωματικά βέβαια συνέπεσε χρονικά με την εκπομπή. Από τη στιγμή που ο Φρ. υπέγραψε μια τέτια δήλωση και δέχτηκε να παίξει έναν τέτιο ρόλο, τα λόγια του χάνουν την οποιαδήποτε υποτιθέμενη αξία. Δεν είναι σε θέση να στείλει κανένα μήνυμα και σε κανένα, αφού άλλοι του το υποβάλουν, όπως άλλοι ήταν πίσω απ' την ΟΑΠ όταν καταδίκασε τις Ε.Τ.
Αυτό επιβεβαιώνεται στην ίδια την Ιταλία. Ο Φρ. κάνει αυτή τη δουλειά από το 84 δηλαδή επί 8 χρόνια. Μετά από κάθε ενέργεια ή εκτέλεση, έλεγε τα ίδια που είπε στην εκπομπή, καταδίκαζε, έστελνε «μηνύματα» στους Ιταλούς πρώην συντρόφους του που συνέχιζαν την ένοπλη πάλη, με πενιχρά αποτελέσματα, αφού οι απομείναντες μετά το καθοριστικό χτύπημα του 82 αγνοούσαν προκλητικά τις νουθεσίες του «αρχηγού».
Έτσι τον αγνόησε και η ομάδα των 30 νέων αγωνιστών που εκτέλεσε τον Χριστιανοδημοκράτη γερουσιαστή και συνελήφθη το 88. Ομάδα αποτελούμενη από νέους εργαζόμενους και φοιτητές που πιάστηκε γιατί έκαναν το λάθος νάρθουν σε επαφή με δύο παλιούς τους οποίους ποτέ δεν είχε σταματήσει να παρακολουθεί η Αστυνομία. Αγωνιστές που καταδικάστηκαν πέρσυ σε ισόβια χωρίς κανείς τους ν' «ανανήψει», να γίνει «δηλωσίας».
Το ίδιο τον αγνόησε η φετινή ομάδα των 30 νέων αγωνιστών — κατά τις εκτιμήσεις του τύπου— που έβαλε τη βόμβα στην έδρα του Συνδέσμου Ιταλών Βιομηχάνων φέτος στις 19 Οκτώβρη. Αυτή η ομάδα με την προκήρυξη διεκδίκησης της ενέργειας απαντά ουσιαστικά στον Φρ. και στα «μηνύματα» του. Γράφει μεταξύ άλλων: «20 χρόνια πολιτικο-στρατιωτικής δραστηριότητας του Αντάρτικου και ειδικότερα οι πολιτικο-θεωρητικές και οι στρατιωτικές κατακτήσεις των Ε.Τ.-Μαχόμενου Κομμουνιστικού Κόμματος έχουν καθορίσει ένα σημείο μη επιστροφής στο επίπεδο των ταξικών συγκρούσεων στη χώρα μας και γενικότερα στις μητροπόλεις του ιμπεριαλιστικού κέντρου».
Όσον αφορά την απαγωγή Μόρο, δεν είναι πια καθόλου περίεργο, ότι ο Φρ. έχει υιοθετήσει και αυτός (ή δεν αποκλείει) την μυθολογία των «μυστικών υπηρεσιών» που όπως είπαμε βολεύει σήμερα στην Ιταλία τον πολιτικό κόσμο και την Αστυνομία. Εκτός απ' αυτούς θάπρεπε να υπάρχει και κάποιος από τις Ε.Τ. που να την υποστηρίζει. Η προώθηση από μέρους του αυτής της θέσης αποτελεί μέρος των καθηκόντων του στα πλαίσια του σημερινού ρόλου του. Είναι δε αποκαλυπτικό ότι υιοθετεί τη μυθολογία χωρίς να προσφέρει καμία απόδειξη όπως θα όφειλε, αφού ήταν μέλος των Ε.Τ. με την κωμική και διάτρητη δικαιολογία, ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις γι' αυτά τα πράγματα.
Τελειώνοντας το θέμα Φρ., ένα πράγμα θέλουμε να τονίσουμε: Πριν ξεκινήσεις μια ένοπλη δραστηριότητα, έχεις την υποχρέωση να μελετήσεις σοβαρά, πολιτικά, οργανωτικά, στρατιωτικά ανάλογους αγώνες που έχουν διεξαχθεί είτε στη χώρα σου, είτε σε άλλες χώρες, όχι βέβαια για να τους μιμηθείς, αλλά για να αντλήσεις διδάγματα.
Αν η 17Ν δεν είχε μελετήσει τόσο την εμπειρία των Ε.Τ. και την ευκολία με την οποία εξαρθρώθηκε η πρώτη ομάδα μετά από μόλις 2 χρόνια δραστηριότητα 72-74. Την εμπειρία της παράνομης δράσης του ΚΚΕ αλλά και αυτήν των ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων στη διάρκεια της δικτατορίας. Όπου ενώ η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού ήταν ενάντια στη δικτατορία και υπέρ της αντίστασης, ουσιαστική αντίσταση δεν έγινε ενώ οι αντιστασιακές οργανώσεις ξηλώθηκαν εν μια νυκτί, είναι σίγουρο ότι θάμασταν όλοι στη φυλακή εδώ και χρόνια.
ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
Υπάρχουν ορισμένοι σ' αυτή τη χώρα που κάποτε βρέθηκαν ή προσπάθησαν να βρεθούν στις πρώτες γραμμές του κοινωνικού αγώνα. Σε κάποια περίοδο της ζωής τους άλλαξαν ριζικά και είτε συμβιβάστηκαν είτε αποφάσισαν να ιδιωτεύσουν είτε υιοθέτησαν τελείως διαφορετικές απόψεις, πράγμα που σαν τέτιο δεν είναι ιδιαίτερα κατακριτέο, εφ' όσον δεν υπάρχει μασκάρεμα. Μ' αυτούς όμως τους κυρίους υπάρχει ένα πρόβλημα ανεξήγητο. Μόνιμη και βασική τους επιδίωξη όλα αυτά τα χρόνια είναι να ασχολούνται με τη 17Ν, να αποδείξουν ότι όσοι αγωνίζονται σήμερα και μάλιστα ένοπλα δεν υπάρχουν, γιατί πίσω τους βρίσκονται άλλοι, διάφοροι πράκτορες που τους χειραγωγούν. Για να το αποδείξουν δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτε. Οποιαδήποτε ανακρίβεια, σοφιστεία, παραδοξολογία, αναλήθεια, συκοφαντία είναι καλοδεχούμενη.
Το πάθος τους συναγωνίζεται αυτό του ιεραπόστολου. Μπροστά σε τέτια επιμονή, κάποιος ουδέτερος θ' αναζητήσει εύλογα τις βαθύτερες αιτίες. Έχουν προσωπικά; Είναι ανταγωνιστές; Προσπαθούν να πεισθούν οι ίδιοι ότι δεν υπάρχουν αγωνιστές για ν' αποδείξουν έτσι ότι είναι οι ίδιοι; Να πείσουν τους εαυτούς τους αναδρομικά για την ορθότητα της μεταστροφής τους; Παίζουν κάποιο συγκεκριμένο ρόλο; Άγνωστο.
Οι κύριοι αυτοί μέχρι πρότινος ισχυρίζονταν, άλλοι γραπτά κι άλλοι προφορικά ότι πίσω από τη 17Ν και σχεδόν όλες τις ένοπλες ευρωπαϊκές οργανώσεις βρίσκονταν η KGB. Παρ' ότι τα πρόσφατα γεγονότα στην Ανατολική Ευρώπη τους διέψευσαν παταγωδώς αυτοί οι διεισδυτικοί αναλυτές παραμένουν απτόητοι. Σφυρίζοντας αδιάφορα, αλλάζουν ρότα και με την ίδια ευκολία ισχυρίζονται το αντίθετο: Πίσω από τη 17Ν και τις άλλες ένοπλες ευρωπαϊκές οργανώσεις βρίσκονται οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες.
Δεν θάξιζε τον κόπο ν' ασχοληθεί κανείς μαζί τους, ιδιαίτερα που τα λεγόμενα τους προκαλούν απλά τους γέλωτες σ' ολόκληρο το χώρο της πλατιάς αριστεράς, αν ορισμένα απ' τα λαμπρότερα πυροτεχνήματα που κατά καιρούς εκτοξεύουν σχετικά με την «τρομοκρατία» δεν υιοθετούνταν αμέσως από τη δεξιά και μάλιστα από το πιο ακραίο και χυδαίο τμήμα της και τον τύπο της. Περιφερόμενοι από ραδιοφωνικό σταθμό σε κανάλι έχουν μετατραπεί σε ιδεολογικούς ινστρούκτορες αυτού του πολιτικού χώρου στο ζήτημα της «τρομοκρατίας».
Ένας απ' αυτούς τους κυρίους που δεν χάνουν την ευκαιρία να ξύσουν την καμπούρα τους στην γκλίτσα της 17Ν είναι και ο γνωστός μας «αντιεξουσιαστής». Σε πρόσφατο άρθρο του περί «τρομοκρατίας», πέτυχε-νέο άθλο, ίσως παγκόσμιο δημοσιογραφικό ρεκόρ. Κατόρθωσε, σε μια και μόνη παράγραφο, να βγάλει 4 ένοπλες οργανώσεις όργανα των χαφιέδων. Τους Μαχόμενους Κομμουνιστικούς Πυρήνες του Βελγίου, τη Βάσκικη ΕΤΑ, τις ιταλικές Ε.Τ. και τη 17Ν.
Το πράγμα θάταν απλώς διασκεδαστικό αν δεν έδειχνε συνάμα σε τι επίπεδα κινείται σήμερα η δημοσιογραφία, αν δεν απεκάλυπτε τους μηχανισμούς της μυθοπλασίας. Το χαφιέδωμα της 17Ν αποδεικνύεται απ' αυτό των Ε.Τ. Η αναπόδεικτη και βολική όπως είδαμε μυθολογία περί Μόρο-μυστικών υπηρεσιών δεν έχει μόνο αξία για την Ιταλία αλλά και για την Ελλάδα. Δημιουργεί από μόνη της, στη χώρα μας, δύο νέες: αυτήν της σύνδεσης 17Ν-μυστικών υπηρεσιών κι αυτήν του Μπακογιάννη-Μόρο, που ήταν, λέει, εμπνευστής του ελληνικού «ιστορικού συμβιβασμού», το καλοκαίρι του 89. (Ναι, αυτό το λαμπρό μαργαριτάρι περί ελληνικού ιστορικού συμβιβασμού και μάλιστα γραμμένο σήμερα, δεν το λέει η Απογευματινή, η Μεσημβρινή, ο Ελεύθερος Τύπος αλλά ο «αντιεξουσιαστής μας.)
Πριν σταθούμε σ' αυτό το σημείο πρέπει να πούμε ότι αυτά τα περί χαφιέδων τα λέει ένας άνθρωπος που στο παρελθόν είχε άμεση εμπειρία της πρακτορολογίας. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, το ΚΚΕ ή το Πατριωτικό Μέτωπο, χρησιμοποιώντας στοιχεία με ανάλογη βαρύτητα μ' αυτά που χρησιμοποιεί ο ίδιος στο άρθρο του (είχε διαφύγει μετά από κάποια συνάντηση, ενώ άλλοι είχαν συλληφθεί) είχε κυκλοφορήσει πλατιά τη φήμη ότι ήταν ύποπτος με συνέπεια να τον αποφεύγουν οι πάντες και να τον έχουν απομονώσει.
Όσον αφορά το ιδεολογικό περιεχόμενο μιας τέτιας θέσης, είπαμε πιο πάνω ότι αυτή είναι η σύγχρονη εκδοχή, της γνωστής κλασικής αντιδραστικής θεωρίας της αστυνομικίστικη ς ερμηνείας της ιστορίας με στόχο την αδρανοποίηση και παθητικοποίηση του κόσμου. Είναι η σημερινή έκφραση είτε της παλιάς θέσης της άκρας δεξιάς που έβλεπε πίσω από κάθε αγώνα το χέρι της Μόσχας είτε των σταλινικών ΚΚ που έβλεπαν πίσω από κάθε αγώνα μη ελεγχόμενο απ' αυτά, προβοκάτορες και μυστικές υπηρεσίες. Η θέση λοιπόν αυτή είναι άκρως διαφωτιστική για τον πραγματικό πολιτικό-ιδεολογικό χώρο στον οποίο κινούνται αυτοί οι κύριοι.
Ανάμεσα σ' αυτούς υπάρχει και κάποιος άλλος ο οποίος φαίνεται ότι το γεγονός ότι ορισμένοι χαφιέδες τον κατηγόρησαν σαν μέλος της 17Ν, του επιτρέπει να περιφέρεται αυτάρεσκα στα ΜΜΕ και συγχέοντας την πολιτική κριτική με το θέατρο ν' αραδιάζει διάφορα ευτράπελα εναντίον μας. Πρόσφατα λοιπόν υποστήριξε με ύφος αθώας περιστεράς, ότι αν ο Μητσοτάκης κέρδισε την αυτοδυναμία αυτό οφείλεται στη «συγκλονιστική» του εμφάνιση στη Βουλή την επομένη της εκτέλεσης Μπακογιάννη, που έπεισε τους διστακτικούς ψηφοφόρους.
Αυτό το οφθαλμοφανές ψέμα —αφού μετά την εκτέλεση Μπακογιάννη που έγινε 14 Σεπτέμβρη 89, είχαμε ενάμιση μήνα μετά τις εκλογές της 5ης Νοέμβρη, που όχι μόνο δεν δίνουν αυτοδυναμία αλλά ενισχύουν το ΠΑΣΟΚ ενώ η αυτοδυναμία επιτυγχάνεται για άλλους λόγους μόνο στις εκλογές της 8ης Απρίλη 90— δεν είναι τυχαίο. Όπως δεν είναι τυχαίο το ότι ο κύριος αυτός άφησε να περάσουν τρία χρόνια για να τολμήσει να γράψει κάτι τέτοιο. Ποντάροντας στο γεγονός ότι ο αναγνώστης σήμερα δεν θα θυμάται τις ημερομηνίες, προσπαθεί εκ του πονηρού και χωρίς να τολμάει να το πει καθαρά, να του υποβάλει την ιδέα ότι αιτία της αυτοδυναμίας της ΝΔ είναι η εκτέλεση Μπακογιάννη. Και άρα πίσω της βρίσκονται οι μυστικές υπηρεσίες.
Όπως είπαμε πιο πάνω, η μυθολογία 17Ν-μυστικές υπηρεσίες εξυπηρετεί και μια άλλη σκοπιμότητα. Είναι βασικό συστατικό στοιχείο της τεράστιας επιχείρησης καθαγιασμού του Μπακογιάννη που εκτυλίσσεται από το καθεστώς εδώ και τρία χρόνια.
Με συμφωνία ολόκληρου του πολιτικού και δημοσιογραφικού κόσμου, συμφωνία στην οποία προσχώρησε και το ΠΑΣΟΚ και ο προσκείμενος σ' αυτό τύπος, αποφασίζεται να τεθεί ένα τέρμα σ' οποιαδήποτε αναφορά του ονόματος του Μπακογιάννη σε σχέση με το σκάνδαλο Κοσκωτά. Αναφορά που σύμφωνα με τους εμπνευστές της θα δικαιολογούσε την εκτέλεση και θα έπαιζε το παιχνίδι της 17Ν. Έτσι σ' όλη αυτή την τρίχρονη περίοδο, τόσο στη δίκη-οπερέτα, όσο και στον τύπο, δεν θα αναφερθεί ούτε μια φορά το όνομα του.
Κι αυτό ενώ ολόκληρος ο πολιτικός αλλά και ο δημοσιογραφικός κόσμος γνωρίζει καλά ότι όλα όσα του καταλογίσαμε ήταν αληθινά και ότι ο Μπακογιάννης ενώ ήταν ουσιαστικά άφραγκος, βρέθηκε από τη μια μέρα στην άλλη με σημαντική περιουσία. Το παραμύθι λοιπόν για τις μυστικές υπηρεσίες που βρίσκονται πίσω από τη 17Ν είναι, εκτός των άλλων, ένα ισχυρό δεκανίκι σ' αυτή την επιχείρηση καθαγιασμού, που δυστυχώς όμως δεν περνάει στον κόσμο.
Στεκόμαστε εσκεμμένα σ' αυτό το σημείο γιατί σύμφωνα με τη μυθολογία η εκτέλεση ήταν σοβαρό λάθος μας, κι είχε δήθεν αρνητικά αποτελέσματα για τη 17Ν. Εξετάζοντας λοιπόν σήμερα αυτή τη «λαθεμένη» ενέργεια, τι βλέπουμε; Από τη μια ολόκληρο τον πολιτικό και δημοσιογραφικό κόσμο να έχει εξαπολύσει αυτή την τεραστίων διαστάσεων επιχείρηση καθαγιασμού του Μπακογιάννη κι απ' την άλλη μόνο την 17Ν να έχει διαφορετική θέση γι' αυτόν, την οποία μάλιστα το καθεστώς απαγορεύει να την δημοσιοποιήσει.
Και παρ' όλα αυτά δύο χρόνια μετά αποκαλύπτεται, με την ευκαιρία της συζήτησης της πρότασης ανέγερσης αδριάντα στη μνήμη Μπακογιάννη στο δημοτικό συμβούλιο Καρπενησίου ότι ο ντόπιος πληθυσμός είναι τελείως διχασμένος. Τουλάχιστον ο μισός πληθυσμός δεν θέλει τον αδριάντα ενώ σημαντικό τμήμα του δηλώνει καθαρά: ν' αφήσουμε την ιστορία να κρίνει τον Μπακογιάννη. Κι αυτό ενώ όλα τα κόμματα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Συνασπισμός, ΚΚΕ, υλοποιώντας την πάρα πάνω συμφωνία, έχουν ρίξει την γραμμή στους συμβούλους που ελέγχουν να μην δημιουργήσουν προβλήματα και να ψηφίσουν υπέρ της ανέγερσης του αδριάντα.
Παράλληλα έχουμε σημαντικές αυθόρμητες αντιδράσεις οπουδήποτε τα δημοτικά συμβούλια αποφάσισαν τη μετονομασία οδών στη μνήμη Μπακογιάννη που φτάνουν μέχρι και τη βίαιη αφαίρεση των πινακίδων και την αποτυχημένη έκδοση γραμματοσήμων. Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να τα αποσύρει μπροστά στη γενική χλεύη (γιατί τα γραμματόσημα δεν κολάνε; γιατί ο κόσμος τα φτύνει από μπρος).
Συμπέρασμα: η συντριπτική πλειοψηφία του λαϊκού κόσμου, του κόσμου που μας ενδιαφέρει και στον οποίο απευθυνόμαστε ακολουθεί τη δική μας γραμμή σε σχέση με το τι ήταν ο Μπακογιάννης και όχι τη γραμμή του Αγίου Μπακογιάννη των κομμάτων και του τύπου.
ΠΩΣ Η ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΛΑΙΛΑΠΑ ΣΥΝΕΤΡΙΒΗ ΣΤΟ ΒΡΑΧΟ ΤΩΝ ΝΟΜΙΜΩΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ
Στην προπαγανδιστική επίθεση του καθεστώτος εναντίον μας μπήκε και ο κύριος Ράπτης ο οποίος πρέπει να θεωρείται απ' τους χαφιέδες ότι πολυτιμότερο υπάρχει στην «επαναστατική» πιάτσα. Επειδή προβλέπουμε νέες χονδροειδείς διαστρεβλώσεις των όσων λέμε, σπεύδουμε να δηλώσουμε ότι δεν τον βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι με τους δύο προηγούμενους κυρίους. Κι αυτό παρ' ότι οι μέθοδες του είναι τουλάχιστον περίεργες κι έχουν πολύ λίγη σχέση με την τιμιότητα και την μπέσα: μας απευθύνει διάφορες κατηγορίες από τα ΜΜΕ, ενώ γνωρίζει ότι το καθεστώς μας έχει φιμώσει κι ενώ επιμένει να αγνοεί τις κριτικές που του απευθύναμε.
Σε πρόσφατη τηλεοπτική του εμφάνιση ο κ. Ράπτης μας έκανε την εξής κριτική: μ' όλη αυτή την ένοπλη δραστηριότητα σας εδώ και δεκαεπτά χρόνια δεν πετύχατε απολύτως τίποτε για τους εργαζόμενους για τους οποίους λέτε ότι αγωνίζεσθε. Η κατηγορία αυτή είναι εσκεμμένα διατυπωμένη έτσι ώστε να υποβάλεται στον ακροατή η ιδέα της αποτυχίας της δραστηριότητας της 17Ν από το γεγονός της ανυπαρξίας νέων μερικών κατακτήσεων των εργαζομένων, Ο κ. Ράπτης όμως σαν πρώην επαναστάτης μαρξιστής γνωρίζει πολύ καλά —εκτός πια κι αν έχει ολοκληρωτικά εγκαταλείψει τον μαρξισμό, οπότε ας μας το πει να ξέρουμε με ποιον μιλάμε— ότι σε μια ταξική κοινωνία οι πολιτικές οργανώσεις των τάξεων χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες, παρά την ύπαρξη σήμερα ορισμένων διαταξικών οργανώσεων όπως των οικολογικών, φεμινιστικών και άλλων.
Αυτές που αγωνίζονται νόμιμα για επί μέρους συμφέροντα μιας ή περισσοτέρων τάξεων μέσα στα πλαίσια του συστήματος όπως είναι κυρίως τα συνδικάτα, άλλες νόμιμες οργανώσεις αλλά και τα ρεφορμιστικά κόμματα. Και τις πολιτικές οργανώσεις που αγωνίζονται για τα γενικότερα συμφέροντα της ή των τάξεων και αγωνίζονται για την ανατροπή του κοινωνικού καθεστώτος αφού δεν το αποδέχονται, όπως ήταν τα παλιά Κομμουνιστικά Κόμματα, οι περισσότερες οργανώσεις της άκρας αριστεράς, οι επαναστάτες αναρχικοί όπως ο Τσουτσουβής και τέλος σήμερα η 17Ν.
Κατά συνέπεια το αν η 17Ν πέτυχε κάτι ή όχι πρέπει να εξεταστεί σ' ένα άλλο επίπεδο κι όχι σ' αυτό των επί μέρους κατακτήσεων. Κι αυτό παρ' ότι η 17Ν αναγνωρίζει ρητά τη σημασία και τη χρησιμότητα των επί μέρους νόμιμων διεκδικητικών αγώνων, αγώνων στους οποίους τίποτε δεν μας εμποδίζει να συμμετέχουμε ατομικά, όχι όμως σαν 17Ν. Πριν όμως απαντήσουμε στο πάρα πάνω σημείο πρέπει να πούμε δυο λόγια για το παραπλήσιο ζήτημα αυτών των νόμιμων αγώνων τη στιγμή μάλιστα που και ορισμένοι άλλοι συμμέτοχοι στην προπαγανδιστική εκστρατεία μας λένε κλείνοντας τα μάτια μπρος σ' όσα γίνονται σήμερα στην Ελλάδα και στη Δύση: σήμερα οι αγώνες δεν γίνονται με τη βία, αλλά νέα κοινωνικά δικαιώματα κατακτούνται με νόμιμους ειρηνικούς αγώνες.
Μια τέτια άποψη περί της αποτελεσματικότητας των νόμιμων ειρηνικών αγώνων μπορεί νάχε κάποιο νόημα στη δεκαετία του 60 τόσο εδώ όσο κι έξω. Το να υποστηρίζεις όμως κάτι τέτοιο σήμερα στην Ελλάδα αλλά και στις άλλες δυτικές χώρες, όπου η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα σαρώνει τα πάντα, χωρίς κανένας απολύτως νόμιμος κι ειρηνικός αγώνας να μπορεί να της βάλει φραγμό, μόνο ακράτητα γέλια μπορεί να προκαλέσει.
Όπου σήμερα στην Ελλάδα όχι μόνο καινούργια κοινωνικά δικαιώματα και κατακτήσεις δεν έχουμε σαν αποτέλεσμα κάποιων νόμιμων κι ειρηνικών αγώνων. Άλλα μια πρωτοφανή επίθεση μη συγκυριακής φύσης ενάντια στο βιοτικό επίπεδο και τις κοινωνικές υπηρεσίες του παλιού Κράτους-Πρόνοιας και ενάντια στη δημόσια περιουσία του κοινωνικού συνόλου (Υγεία, Παιδεία, Κοινωνικές Ασφαλίσεις, συντάξεις, επιχορηγήσεις κοινωνικού περιεχομένου, ιδιωτικοποιήσεις-ξεπούλημα κλπ.).
Μια όχι μόνο ποσοτική, ουσιαστική κατάργηση των κλασικών δικαιωμάτων, ατομικών, πολιτικών, θεσμικών, κοινωνικών, εργασιακών, δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με σκληρούς και πολύχρονους αγώνες και ποταμούς αίματος. Αλλά μια καθαρά ποιοτική ανατροπή του παλιού καπιταλιστικού κράτους, μια θεσμική καπιταλιστική αναδιάρθρωση που ισοδυναμεί με ανοιχτή παλινόρθωση-αντεπανάσταση.
Μια μεσαιωνικού τύπου οπισθοχώρηση με μια πορεία — όπως το δείχνουν οι εξελίξεις στις άλλες δυτικές χώρες — προς μια πρωτοκαπιταλιστική κοινωνία με φαλκιδευμένα τα δικαιώματα του μεταπολεμικού κράτους. Κι αυτή η οπισθοχώρηση συντελείται χωρίς κανένας απολύτως ειρηνικός και νόμιμος αγώνας να μπορεί να την εμποδίσει.
Αυτή η αποτυχία είναι αυταπόδεικτη ακόμη και στα οικολογικά ζητήματα. Σε μια χώρα με ιδιαίτερα οξυμμένα περιβαλλοντολογικά προβλήματα και μόνο το ζήτημα του νέφους αρκεί. Με παρούσες δεκάδες οικολογικές οργανώσεις όχι μόνο δεν έχουμε την παραμικρή βελτίωση αλλά συνεχή επιδείνωση. Το νέφος έχει γίνει θεσμός. Εξακολουθεί αδιάκοπα να δολοφονεί, να καταστρέφει την υγεία των κατοίκων του λεκανοπεδίου χωρίς να υπάρχει η παραμικρή νίκη, έστω η πιο περιορισμένη στο νόμιμο και ειρηνικό αγώνα εναντίον του.
Τέλος η αποτυχία είναι έκδηλη και στις δυτικές χώρες όπου αυτή η θεσμική αναδιάρθρωση-παλινόρθωση περνάει απρόσκοπτα ενώ συνοδεύεται κι από τη ραγδαία ανάπτυξη του λεπενισμού, του νεοναζισμού, του νεοφασισμού και των ακροδεξιών ιδεολογικών ρευμάτων, χωρίς βέβαια όλα αυτά να οφείλονται στην «τρομοκρατία». Παράλληλα αντί νάχουμε νέες κατακτήσεις στο επίπεδο των διαταξικών κινημάτων, έχουμε σοβαρές και μόνιμες απειλές για μια σειρά απ' αυτές, όπως π.χ. για το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση που κατακτήθηκε από το φεμινιστικό κίνημα πριν από τουλάχιστον μια δεκαετία.
Η αποτυχία αυτή και το αδιέξοδο των νόμιμων κι ειρηνικών αγώνων σε συνδυασμό με τη μόνιμη και γενικότερη κρίση και τη θεσμική καπιταλιστική οπισθοδρόμηση-παλινόρθωση δεν μας αφήνει καμιά αμφιβολία ότι η ένοπλη επαναστατική πάλη στις δυτικές χώρες, παρά τα σκληρά πλήγματα που δέχτηκε, θ' αναπτυχθεί και πάλι όπως το δείχνουν οι πρώτες αναλαμπές. Όλ' αυτά είναι οι τροφοδότες του αντάρτικου.
17Ν, ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΥΠΑΡΚΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ
Ερχόμαστε τώρα στον κ. Ράπτη. Δυστυχώς γι' αυτόν τον διαψεύδει το ίδιο το καθεστώς με την πληθώρα των αποκαλυπτικών ενεργειών του εναντίον μας. Αν η 17Ν δεν είχε πετύχει τίποτε κι ήταν ανύπαρκτη πολιτικά, το καθεστώς δεν θα κατάφευγε στην απαγόρευση της δημοσίευσης των απόψεων της. Απλούστατα γιατί κανείς δεν θα τις διάβαζε, κανένα μήνυμα δεν θα πέρναγε πουθενά. Η απαγόρευση της δημοσίευσης σημαίνει ομολογία ότι σημαντικά τμήματα του κόσμου της εργασίας θεωρεί αξιόπιστο το λόγο της. Ότι γι' αυτά ο λόγος της περιβάλλεται από κάποιο «κύρος». Άρα ότι αναγνωρίζουν στη 17Ν μια πολιτική δύναμη που αγωνίζεται για τα συμφέροντα τους, δύναμη όχι μόνο υπαρκτή αλλά και αρκετά σημαντική.
Καμιά Βουλή και πουθενά στον κόσμο δεν διεξάγει συζήτηση «προ ημερησίας διατάξεως» αφιερωμένη σε μια πολιτική δύναμη ανύπαρκτη, συζήτηση την οποία μάλιστα η κυβέρνηση φροντίζει ν' αναμεταδώσει τηλεοπτικά σ' όλη την Ελλάδα. Γιατί το μήνυμα που περνάει ακόμη και στον τελευταίο Έλληνα, στο τελευταίο χωριό, που όντας τελείως απληροφόρητος περί τα «τρομοκρατικά» παρακολουθεί την συζήτηση και όλους τους πολιτικούς αρχηγούς να βάλλουν αδιάκοπα κατά της «τρομοκρατίας» και της 17Ν, είναι ολοκάθαρο: Αυτή η «τρομοκρατία» είναι πράγματι επικίνδυνη για το καθεστώς και η 17Ν είναι αυθεντική, αντικαθεστωτική, επαναστατική δύναμη.
Αυτά όλα ο κ. Ρ. τα γνωρίζει καλύτερα από μας. Όπως γνωρίζει ότι η 17Ν πέτυχε εκεί που απέτυχαν όλες οι παλιές οργανώσεις της άκρας αριστεράς. Πέτυχε με τη συνεπή δράση της σ' όλα αυτά τα χρόνια να δημιουργήσει μια σημαντική παράνομη επαναστατική πολιτική δύναμη, που μπορεί μεν νάναι απούσα από τη νόμιμη πολιτική ζωή, είναι όμως παρούσα στην πραγματική πολιτική σκηνή, αφού αναγνωρίζεται σαν τέτια από σημαντικά τμήματα των εργαζομένων. Επιτυχία της είναι και μόνο η ύπαρξη της, αφού αυτή σημαίνει αμφισβήτηση του καθεστώτος σε όλες του τις εκφάνσεις. Ακόμη κι αν σήμερα φιμωθεί ολοκληρωτικά, πράγμα στο οποίο το καθεστώς συναντάει ορισμένες δυσκολίες όπως θα δούμε, η φωνή της και τα μηνύματα της περνάνε με μόνη τη δράση της.
Συνάμα σαν τέτια δύναμη ανεξέλεγκτη από το καθεστώς είναι μια υποθήκη για το μέλλον. Σε μια ενδεχόμενη μελλοντική κρίση μεγάλων διαστάσεων, κρίση που τόσο η εξωτερική όσο και η εσωτερική κατάσταση κάθε άλλο παρά αποκλείουν, θα μπορούσε να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στις μανούβρες των καθεστωτικών δυνάμεων για την παραπλάνηση και χειραγώγηση των εργαζομένων, θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο και να τους καλέσει να αγωνιστούν προς μια κατεύθυνση τελείως διαφορετική.
Τα πάρα πάνω γίνονται πιο καθαρά αν ρίξουμε μια σύντομη ματιά στο τι συνέβη μετά την τελευταία μας απόπειρα ενάντια στον Παλαιοκρασσά. Η γνωστή εφημερίδα αρνήθηκε να δημοσιεύσει την προκήρυξη μας όχι βέβαια για τους φαιδρούς λόγους που επικαλείται αλλά γιατί γνώριζε ότι αν δημοσιεύονταν θ' ανατρέπονταν τελείως η εικόνα που προσπάθησε να δημιουργήσει ολόκληρος ο τύπος, τις προηγούμενες μέρες. Γνώριζε ότι ο κόσμος τη δίκη μας εκδοχή, στηριγμένη σε πλήθος στοιχείων, θα θεωρούσε αξιόπιστη.
Προσπάθησε λοιπόν να προλάβει κάτι τέτιο παραμορφώνοντας το κείμενο. Άρκεσε όμως την επομένη μια μονόστηλη καταγγελία μας για λογοκρισία της εφημερίδας, που στείλαμε σε δύο άλλες εφημερίδες, για να δημοσιευτεί αλλά και να γίνει σχεδόν πρώτη είδηση στους ραδιοφωνικούς σταθμούς, είδηση που περνούσε το μήνυμα μας, έστω και κουτσουρεμένο. Αυτή η κατάσταση εκνευρίζει και παγιδεύει την εφημερίδα, που αναγκάζεται πια να χρησιμοποιήσει πλαστό, γραμμένο από μπάτσο —όπως αποδείχτηκε σήμερα— έγγραφο, σαν δήθεν πόρισμα νεκροψίας, εναντίον μιας οργάνωσης υποτίθεται ανύπαρκτης πολιτικά.
Παρ' όλο όμως που υπάρχουν δύο εισαγγελικές απαγορεύσεις δημοσίευσης και έχουν παραπεμφθεί στη δικαιοσύνη και οι δύο διευθυντές των εφημερίδων που δημοσίευσαν την καταγγελία μας, το καθεστώς καταφεύγει σε νέα αστεία πρόφαση για να αποκρύψει τρίτη προκήρυξη: είναι, λέει, πλαστή γιατί γράφτηκε με κομπιούτερ! (Ας σημειώσουμε ότι στην Ιταλία η προκήρυξη διεκδίκησης της πρόσφατης βομβιστικής ενέργειας για την οποία μιλήσαμε πιο πάνω, θεωρήθηκε γνήσια όχι βέβαια λόγω γραφομηχανής αλλά από το περιεχόμενο της.) Περίληψη της όμως δημοσιεύεται στην εβδομαδιαία σατιρική εφημερίδα και κυρίως δημοσιογράφοι του σταθμού ΩΧ FM θεωρώντας τη γνήσια τη διαβάζουν ολόκληρη και τη σχολιάζουν σε δύο ωριαίες εκπομπές.
Σ' αυτές τις εκπομπές αποδεικνύεται ότι η 17Ν είχε δίκιο: Και το πόρισμα της νεκροψίας που δημοσιεύτηκε από την εφημερίδα ήταν πλαστό και γραμμένο από μπάτσο και οι συνθήκες θανάτου του άτυχου θ. Αξαρλιάν ήταν τελείως διαφορετικές απ' αυτές που παρουσίασε ο τύπος. Συμπέρασμα: Ενώ υπάρχει σειρά εισαγγελικών απαγορεύσεων, ενώ ο ίδιος ο Μητσοτάκης τηλεφώνησε προσωπικά στις εφημερίδες για να μην περάσει ούτε γραμμή από τις προκηρύξεις, ενώ χρησιμοποιήθηκε η πρόφαση της «πλαστής» προκήρυξης, το καθεστώς δεν είναι σε θέση να εμποδίσει αποτελεσματικά τη μετάδοση των μηνυμάτων μιας οργάνωσης που υποτίθεται ότι είναι ανύπαρκτη πολιτικά και δεν έχει πετύχει τίποτε.
Χωρίς να υποτιμά κανείς τις αλλαγές που έγιναν κυρίως την τελευταία δεκαετία στο επίπεδο των παραγωγικών δυνάμεων με την αυτοματοποίηση, τη χρησιμοποίηση της πληροφορικής και της ρομποτικής στην παραγωγική διαδικασία και τη διαφορετική ποιότητα ειδικευμένης εργατικής δύναμης που αυτές απαιτούν είναι προφανές ότι αυτές οι αλλαγές δεν οδηγούν στην εξαφάνιση του κλασικού προλεταριάτου όπως το δείχνουν τα εκατομμύρια των τριτοκοσμικών μεταναστών στους οποίους κυρίως, αλλά όχι μόνο, έχει ανατεθεί αυτός ο ρόλος στη Δύση.
Οτι οδηγούμαστε στη συνύπαρξη χοντρικά δυο κατηγοριών, μιας μικρής πολύ ειδικευμένης μειοψηφίας και μιας πλειοψηφίας παλιού τύπου. Οι 14 δολοφονημένοι στην Πετρόλα του γκάγκστερ Λάτση, όμως, και οι μουσουλμάνοι εργάτες θύματα «εργατικού ατυχήματος» στα Ναυπηγεία και στα Διυλιστήρια δεν ήταν βέβαια ρομπότ. Η χιλιοαναγγελμένη λοιπόν εδώ και τουλάχιστον μισό αιώνα υπέρβαση της βασικής αντίθεσης κεφαλαίου-εργασίας και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης δεν είναι ορατές στον ορίζοντα της Δύσης ούτε με το ισχυρότερο τηλεσκόπιο.
Όσο λοιπόν υπάρχει καπιταλιστική εκμετάλλευση, και δυστυχώς θα υπάρχει ακόμη για μια ιστορική περίοδο, θα υπάρχει πάντα ένα σημαντικότατο τμήμα της εργατικής τάξης που θ' αναγνωρίζει το Μαρξισμό, όχι βέβαια το γνωστό απολιθωμένο, σαν το πιο πρόσφορο θεωρητικό όργανο, για την ανάλυση της κοινωνίας και την ερμηνεία της θέσης του σ' αυτήν, που θα εξακολουθεί να εμπνέεται από τα ιδεώδη του Σοσιαλισμού. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι εδώ και έναν αιώνα εκατομμύρια βιβλία και άρθρα υποτίθεται ότι έχουν επανειλημμένα κονιορτοποιήσει και τους δυο.
Παράλληλα η κατάρρευση των καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού» θέτει σήμερα επιτακτικά σ' όλο αυτό τον κόσμο που εξακολουθεί ν' αναγνωρίζει την αναγκαιότητα της πάλης για το Σοσιαλισμό ορισμένα θεμελιώδη ζητήματα. Ας σημειώσουμε εδώ ότι η 17Ν, όπως γνωρίζουν οι πάντες, από τα πρώτα της κιόλας βήματα, ποτέ δεν είχε σαν σημείο αναφοράς αυτά τα καθεστώτα, ταχε χαρακτηρίσει σε ανύποπτο χρόνο μη σοσιαλιστικά. Είχε δηλώσει επανειλημμένα ότι αγωνίζεται για ένα άλλο μοντέλο Σοσιαλισμού με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας και με αυτοδιαχείριση των εργαζομένων στις οικονομικές μονάδες. Κι αυτά παρ' ότι αναγνώριζε ότι τα καθεστώτα αυτά δεν ήταν παρόμοια με τα δυτικά κι είχαν στο ενεργητικό τους ορισμένες σημαντικές κατακτήσεις στον κοινωνικό τομέα.
Οσο δεν δίνονται καθαρές απαντήσεις σ' αυτά τα ζητήματα η πορεία προς την πλήρη χρεοκοπία θάναι σίγουρη και κανένα βήμα προς τα εμπρός δεν μπορεί να γίνει. Κι αυτά καταρχή είναι: Ποιο ήταν το κοινωνικό περιεχόμενο, ποια ήταν η φύση αυτών των καθεστώτων και κυρίως της ΕΣΣΔ πούταν και η μόνη που προήλθε από μια καθαρά επαναστατική διαδικασία; Πότε η ΕΣΣΔ έπαψε νάναι σοσιαλιστική και γιατί; Στα τέλη της δεκαετίας του '20, αρχές δεκαετίας '30 ή μεταπολεμικά; Ποια μέτρα και ποιου κοινωνικού περιεχομένου καθορίζουν το σοσιαλιστικό χαρακτήρα του καθεστώτος;
Τα παλιά δυτικά ΚΚ είχαν σαν σημείο αναφοράς αυτά τα καθεστώτα. Η κατάρρευση τους τάφησε όχι μόνο πολιτικοϊδεολογικά μετέωρα, αλλά και σε σχέση με τη στρατηγική και τακτική τους. Οι τελευταίες πρέπει λοιπόν να επανακαθοριστούν μέσα από το πρίσμα αυτής της αρνητικής εμπειρίας της τυφλής προσήλωσης στο λεγόμενο «σοσιαλιστικό στρατόπεδο». Ξαναμπαίνουν λοιπόν επί τάπητος εξ αρχής και για όλους και με βάση την αρνητική ιστορική εμπειρία του «υπαρκτού σοσιαλισμού» μια σειρά ερωτήματα: Τι σημαίνει σήμερα ν' αγωνίζεσαι για το Σοσιαλισμό, για ποιο Σοσιαλισμό, με τι κοινωνικό περιεχόμενο, με ποια μέσα κοινοβουλευτικά ή όχι, ειρηνικά ή βίαια; Σ' αυτά κυρίως τα ερωτήματα όσοι σήμερα δεν έχουν συνθηκολογήσει πολιτικό-ιδεολογικά μπροστά στη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού οφείλουν να δώσουν μια καθαρή απάντηση.
Τελειώνοντας θα πούμε δυο λόγια από μια άλλη σκοπιά. Ακούμε συχνά διάφορους να επαναλαμβάνουν ανόητα τη φράση των ειδικών στην επικοινωνία ότι ζούμε σ' ένα «παγκόσμιο χωριό» χωρίς ν' αντιλαμβάνονται ότι αυτή η εικόνα έχει και μια άλλη πλευρά σκανδαλώδη, απάνθρωπη και σχιζοφρενή για τον κάτοικο της δυτικής γειτονιάς του.
— Όπου ενώ υποτίθεται ότι ζει στο βασίλειο· της αγοράς, μετά από κάθε νομισματική κρίση όλες οι δυτικές κυβερνήσεις κατακεραυνώνουν τους κερδοσκόπους σαν υπεύθυνους του ορισμού της αξίας των εθνικών νομισμάτων, ενώ αυτοί δεν είναι άλλοι από τις κεντρικές τράπεζες και τις μεγάλες δυτικές τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες, δηλαδή η ίδια η οσία αγορά.
— Όπου σ' αυτό το παγκόσμιο χωριό το 20% του πληθυσμού του που κατοικεί στη δυτική γειτονιά καρπώνεται το 82,7% του εισοδήματος του (και παρά το γεγονός ότι οι θύλακες των νεόπτω-γων και άνεργων του λεγόμενου τέταρτου κόσμου αναπτύσσονται κι εδώ ραγδαία με φαινόμενα τύπου Άντζελες) ενώ το άλλο 60% του πληθυσμού του καρπώνεται μόνο το 5,6% του εισοδήματος.
— Όπου στη νότια γειτονιά πεθαίνουν καθημερινά περίπου 40.000 παιδιά από την πείνα και τις αρρώστιες και σημαντικός αριθμός λιμοκτονεί, ενώ στη δυτική γειτονιά είναι θεσμός και καθημερινή πρακτική η καταστροφή εκατομμυρίων τόνων αγαθών διατροφής ενώ παράλληλα αυτή προωθεί συστηματικά τη δραματική πτώση τιμών των ντόπιων αγροτικών προϊόντων διατροφής του Νότου οδηγώντας στην καταστροφή της ντόπιας παραγωγής του
— Όπου ο δυτικός πρόπερσι εξολόθρευσε 300.000 κυρίως αμάχους σ' ένα μήνα στη γειτονιά του Κόλπου και κατέστρεψε μια Οικονομία για να μπορεί να συνεχίζει τον υπερκαταναλωτισμό του με το φτηνό πετρέλαιο σ' έναν πόλεμο προάγγελο ανάλογων μελλοντικών σαν συνέπεια της παραπάνω συντριπτικής ανισότητας Βορρά-Νότου.
— Όπου η Δύση συνεχίζει αμέριμνη την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, φυσικών πόρων, του περιβάλλοντος και την αλόγιστη σπατάλη ενεργειακών πόρων με σοβαρές συνέπειες ακόμη και στις κλιματολογικές συνθήκες κι ενώ η οποιαδήποτε επέκταση του δυτικού τρόπου ζωής έστω και κατ' ελάχιστο στις άλλες γειτονίες θάβαζε σε σοβαρό κίνδυνο την ίδια τη φυσική ύπαρξη ολόκληρου του πλανήτη και του ανθρώπινου γένους.
— Όπου έχει εξοστρακιστεί κάθε ανθρώπινη και πολιτιστική αξία, κάθε αλληλεγγύη κι αδελφότητα με τον άνθρωπο του Νότου αλλά και τον δικό του νεόπτωχο και άνεργο της Δύσης. Σ' ένα τέτιο λοιπόν «παγκόσμιο χωριό» ας αναλογιστεί ο καθένας που βρίσκεται η παραδοξολογία, η σχιζοφρένεια, και πού η λογική.
Επαναστατική Οργάνωση 17Ν
Αθήνα 17-11-92

Υ.Γ. ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Την Κυριακή όπως και τη Δευτέρα 19 Οκτώβρη, ο ιδιωτικός ραδιοφωνικός σταθμός «ΩΧ FM» παρουσίασε σε δύο εκπομπές του, διάρκειας μιας ώρας η κάθε μια, αυτό το κείμενο-καταγγελία μας. Γνωστοί δημοσιογράφοι το διάβασαν και το σχολίασαν. Ιδιαίτερη όμως σημασία έχει το γεγονός, ότι ο ένας απ' αυτούς τους επώνυμους δημοσιογράφους υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας όλων όσων διαδραματίστηκαν στη γωνία Βουλής και Καραγεώργη Σερ-βίας αμέσως μετά την επίθεση στις 14 Ιούλη.
Σύμφωνα λοιπόν με όσα δήλωσε, σ' αυτήν τη διπλή εκπομπή, ο δημοσιογράφος-αυτόπτης μάρτυρας:
1) Οι αστυνομικοί εμπόδιζαν τον κόσμο να βοηθήσει και να μεταφέρει τον Αθ. Αξαρλιάν.
2) Το ασθενοφόρο ήρθε μετά από 25 λεπτά.
3) Ο άτυχος Αθανάσιος Αξαρλιάν ζούσε και μιλούσε μέχρι και τη στιγμή που ήρθε το ασθενοφόρο, δηλαδή 25 λεπτά μετά τον τραυματισμό του.
4) Αιμορραγούσε από τραύματα που είχε στα πλευρά του. Ακόμη άλλος δημοσιογράφος δήλωσε ότι: ρώτησε γιατρό ο οποίος του είπε ότι αν είχε αποκοπεί η αορτή, ο Αθ. Αξαρλιάν θα είχε πεθάνει αμέσως, δηλαδή σε διάστημα δύο, τριών λεπτών. Κι ότι είναι αδύνατο να προσδιορίσει η νεκροψία που γίνεται την επομένη (15 Ιούλη) το χρόνο θανάτου κατά προσέγγιση λεπτού (16.10 της 14ης Ιούλη).
Τέλος και σημαντικότερο όλων, ο δημοσιογράφος αυτός τηλεφώνησε στον ιατροδικαστή Νόνα, ο οποίος ομολόγησε αβίαστα, ότι το «πόρισμα» της νεκροψίας, που δημοσίευσε η Ελευθεροτυπία, το έγραφε αστυνομικός.
Μετά από αυτόν τον καταπέλτη εναντίον της, η λαλίστατη Ελευθεροτυπία ετράπη σε άτακτον φυγήν. Ξεσχίζοντας δεοντολογίες και άλλα ηχηρά, δεν έγραψε λέξη για αυτές τις δύο συντριπτικές εναντίον της εκπομπές, όντας πια σε δεινή θέση.
Μετά την ομολογία-κόλαφο εναντίον της του ιατροδικαστή Νονά, ή θα πρέπει να «εξηγήσει» γιατί εξαπάτησε τους αναγνώστες της, παρουσιάζοντας ένα κουρελόχαρτα γραμμένο από αστυνομικό σαν «πόρισμα» της νεκροψίας ή θα πρέπει να σιωπήσει.
Σιωπώντας όμως ομολογεί, ότι δεν μπορεί να απαντήσει, δηλαδή και πάλι ομολογεί έμμεσα, ότι πράγματι εξαπάτησε τον κόσμο, με σκοπό να αποσιωπήσει τις κύριες ευθύνες της Μητσοτακικής Αστυνομίας για το θάνατο του τραγικού Θάνου Αξαρλιάν.
Επαναστατική Οργάνωση 17Ν Αθήνα 22-10-92
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Ρόζα Νέρα Flamingo

Δραστήριο μέλος

Η Ρόζα Νέρα Flamingo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ανταρτικό (Φλώρινα). Έχει γράψει 780 μηνύματα.
τα κειμενα τους εχουν καποιες γερες αληθειες..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Παρακρατική οργάνωσις.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

pop corn

Πολύ δραστήριο μέλος

Η pop corn αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,161 μηνύματα.
Δεν είμαι σίγουρη ότι καταννοώ το νόημα του θρεντ.
Θέλουμε να συζητηθεί το αν και κατά πόσο συμφωνεί κανείς με τις θέσεις και τις προκυρήξεις της 17Ν συγκεκριμένα ή για την δράση τέτοιου είδους οργανώσεων; Εγώ θα πρότεινα να συζητηθεί σε πιο ευρύ πλαίσιο το ζήτημα για το αντάρτικο πόλεων.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

αορ

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο the less you know,the better it is.... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 33 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 184 μηνύματα.
πουυ να κατσεις ρε συ να τα διαβασεις ολα αυτα? ρε καμια περιληψη δεν παίζει ? :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

the_truth

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο the_truth αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 328 μηνύματα.
Παρακρατική οργάνωσις.
Δεν θα εξυμνησω αυτην την οργανωση.Κατανοω τους σκοπους της και εχω μια μαλλον θετικη εκτιμηση.Αντιβαινει βεβαια προς τις αρχες του μαρξισμου-λενινισμου καθως προβαλλει πιο πολυ την εξατομικευμενη ενοπλη δραση και την ατομικη βιαιη αντιδραση προς το αστικο συστημα εν αντιθεσει με τη συλλογικη επαναστατικη κινηματικη δραση που προτεινει ο λενινισμος.Βεβαια μπορει να υποστηριξει καποιος οτι αυτες οι δρασεις με τη συμβολικη βια σκοπευουν στην αφυπνιση αλλα ειναι μεγαλη κουβεντα.Τωρα παρακρατικη δεν πιστευω πως ηταν.Αλλωστε δολοφονησε αρκετους αμερικανους αξιωματουχους και οπως εχω υποραμμισει στην 1η προκυρηξη οταν η KGB καρφωσε στην CIA ολες τις οργανωσεις η 17 νοεμβρη δεν ηταν στη λιστα.
Τωρα το τρομοκρατικη ειναι αρκετα μεγαλη κουβεντα.Αραγε η αστικη δημοκρατια δεν θα σπευσει να χαρακτηρισει ''τρομοκρατια'' οσες οργανωσεις θελουν να την ανατρεψουν?Αυτο δεν εκανε πχ η ΗΠΑ με τους Zαπατιστας στο Μεξικο που ειναι απελευθερωτικος αγωνας των αυτοχθονων εναντι της εκμεταλλευσης τους απο τις Μεξικανικες πολυεθνικες ή με διαφορες αλλες οργανωσεις στο κοσμο?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Δεν θα εξυμνησω αυτην την οργανωση.Κατανοω τους σκοπους της και εχω μια μαλλον θετικη εκτιμηση.Αντιβαινει βεβαια προς τις αρχες του μαρξισμου-λενινισμου καθως προβαλλει πιο πολυ την εξατομικευμενη ενοπλη δραση και την ατομικη βιαιη αντιδραση προς το αστικο συστημα εν αντιθεσει με τη συλλογικη επαναστατικη κινηματικη δραση που προτεινει ο λενινισμος.Βεβαια μπορει να υποστηριξει καποιος οτι αυτες οι δρασεις με τη συμβολικη βια σκοπευουν στην αφυπνιση αλλα ειναι μεγαλη κουβεντα.Τωρα παρακρατικη δεν πιστευω πως ηταν.Αλλωστε δολοφονησε αρκετους αμερικανους αξιωματουχους και οπως εχω υποραμμισει στην 1η προκυρηξη οταν η KGB καρφωσε στην CIA ολες τις οργανωσεις η 17 νοεμβρη δεν ηταν στη λιστα.
Τωρα το τρομοκρατικη ειναι αρκετα μεγαλη κουβεντα.Αραγε η αστικη δημοκρατια δεν θα σπευσει να χαρακτηρισει ''τρομοκρατια'' οσες οργανωσεις θελουν να την ανατρεψουν?Αυτο δεν εκανε πχ η ΗΠΑ με τους Zαπατιστας στο Μεξικο που ειναι απελευθερωτικος αγωνας των αυτοχθονων εναντι της εκμεταλλευσης τους απο τις Μεξικανικες πολυεθνικες ή με διαφορες αλλες οργανωσεις στο κοσμο?

Δεν μπορώ να πω περισσότερα γιατί το θέμα είναι επικίνδυνο μην φάμε και καμιά μήνυση. Σου λείπουν μερικά στοιχεία. Τέλος πάντων, σε ολίγες ημέρες είναι η επέτειος της δολοφονίας του Παύλου Μπακογιάννη. Ψάξε την υπόθεση 'Αλντο Μόρο και κάνε τας συγκρίσεις...

Υπάρχει και ενδεικτική βιβλιογραφία. Προτείνω να αναζητήσεις τον Κλεάνθη Γρίβα δια να σε παραπέμψει εις τους ανάλογους συγγραφείς.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Μάξιμος

Διάσημο μέλος

Ο Μάξιμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 3,804 μηνύματα.
Δεν θα εξυμνησω αυτην την οργανωση..........και οπως εχω υποραμμισει στην 1η προκυρηξη οταν η KGB καρφωσε στην CIA ολες τις οργανωσεις η 17 νοεμβρη δεν ηταν στη λιστα.
............
Ισως είναι χρησιμότερο για εμάς να προσπαθήσουμε να δούμε όχι τι έκανε, αλλά να εξετάσουμε ποιοι μπορούσαν να ενεργοποιήσουν μια τέτοια οργάνωση; Και όσον αφορά στην χρονική συγκυρία της αποκάλυψης, θεωρώ πως μόνο τυχαία δεν ήταν.
Μπορεί οι συντελεστές της να είχαν αφορμές τις όποιες ιδέες τους, αλλά τόση δράση απαιτεί και καλή πληροφόρηση και υποστήριξη. Δηλαδή, κάτι σαν επιτελείο που λένε στον στρατό.
Δυο-τρία, πέντε και δέκαπέντε, άτομα, αφ’ ενός δεν αποτελούν επιτελείο και από την άλλη μεριά, αν ήταν περισσότερα άτομα και είχαν θέσεις κλειδιά, από όπου θα αντλούσαν τις πληροφορίες τους, αυτή την στιγμή θα είχαν αποκαλυφτεί.


Αρα, μήπως και αυτή η αποκάλυψη της οργάνωσης,δεν μοιάζει με χειρουργική επέμβαση;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Poetofmadness

Νεοφερμένος

Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 60 μηνύματα.
Πράκτορες του συστήματος ήταν....δεν ανατρέπεται το σύστημα με μενονωμένη ένοπλη βία
Η 17Ν εξυπηρετούσε ξένα συμφέροντα διαβάστε το βιβλίο του Κλέανθη Γρίβα
Τρομοκρατία: Ένα προνομιούχο μέσο άσκησης πολιτικής - Το ΝΑΤΟ και η επιχείρηση Gladio" (Αθήνα, Παπαζήσης 2001)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

kwstasIdealism

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο kwstasIdealism αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,459 μηνύματα.
Πρακτορακια της Cia ηταν και μεγαλυτερη αποδειξη ηταν η αποδειξη η δηθεν επιθεση στον βαρδινογιαννη που ενω ολες εγιναν σε ανοιχτο χωρο αυτη σε κλειστο και απετυχε
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

pop corn

Πολύ δραστήριο μέλος

Η pop corn αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,161 μηνύματα.
λολ ρε παιδιά... γι' αυτό τα μέλη της 17Ν σαπίζουν στη φυλακή;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

kwstasIdealism

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο kwstasIdealism αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,459 μηνύματα.
λολ ρε παιδιά... γι' αυτό τα μέλη της 17Ν σαπίζουν στη φυλακή;
Τι σχεση εχει αυτο δεν αυτοι που ειναι φυλακη νομιζαν οτι επαναστατουσαν τα μεγαλα κεφαλια ποτε δεν μπηκαν μεσα
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 6 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top