Βλα
Πολύ δραστήριο μέλος
Οι μέλισσες πεθαίνουν πολεμώντας το "κακό".
Θώρακας τους είναι το "σωστό" και έχουν δόρατα το "πρέπον".
Ασπίδα τους είναι "όλον" μα περικεφαλαία δεν φορούν.
Ποιος έχει γνωρίσει το "κακό";
Ποιος τάχα έχει αντικρύσει τα πυρωμέα μάτια του ή τα τραχιά του δόντια;
Οι μέλισσες αφήνουν την ζωή τους πάνω στο δέρμα του "κακού" χωρίς ποτέ να το δουν στα μάτια.
Όμως και το "κακό" δεν ενοίγει τα μάτια του.
Δέχεται τα χτυπήματα και συνεχίζει το γραφτό του.
Δεν απαντάει στις πρσβολές, μήτε στα χτυπήματα. Μόνο πράττει το "κακό".
ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
Κακό -> διαφορετικο το οποιο οι ανθρωποι ονομαζουν "κακο"
μελισσες -> ο κοσμος που πολεμαει το "κακό" (διαφορετικο). Τους παρομοίασα με μέλισσες γιατί πολεμούν το διαφορετικό με τόσο ζήλο που μπορούν να πεθάνουν πολεμώντας το (όπως και η μέλισσα παρόλο που ξέρει ότι θα πεθάνει, έχει το θάρρος να επιτεθεί με το κεντρί της)
θωρακας, δορατα, ασπιδα -> αυτα που εχουν διδαχθει χωρις να τα αξιολογουν. Δηλαδη, το πρεπον, το ολον(συνολο δηλ), το σωστο κλπ
περικεφαλαια -> δεν φορανε γιατι παραπεμπει στο νου. Δηλαδη χτυπανε χωρις να σκεφτονται τι κανουν. Απλως κανουν οτι και ολες οι αλλες μελισσες
"Ποιος έχει γνωρίσει το "κακό";
Ποιος τάχα έχει αντικρύσει τα πυρωμένα μάτια του ή τα τραχιά του δόντια;
Οι μέλισσες αφήνουν την ζωή τους πάνω στο δέρμα του "κακού" χωρίς ποτέ να το δουν στα μάτια." ---> Η αγνοια των ανθρωπων-μελισσων για την διαφορετικοτητα
τα ματια του "κακου" --> ειναι η πραγματικοτητα που δεν φαινεται. Διάλεξα τα μάτια γιατί αντικατοπτρίζουν τον χαρακτήρα του ατόμου.
Το "κακο" δεν ανοιγει τα ματια γιατι απο τον πολεμο που του κανουν νομιζει οτι οντως κανει κατι το ασχημο (ενω στην πραγματικοτητα δεν το κανει). Ουσιαστικά βλέπει και αυτό τον εαυτό του σαν τέρας και θέλει να κρύψει την μορφή του από τον κόσμο.
Αυτό το είχα γράψει τον Απρίλιο αλλά δεν ξέρω αν είναι γενικά "αρμονικά φτιαγμένο". Νομίζω ότι έχω κάποια κενά στο ποιήμα...
Τέλος πάντων, ΑΚΟΥΩ ΚΡΙΤΙΚΕΣ!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Drama Prinzessin
Περιβόητο μέλος
Όταν μιλάω για στιγμές ανεπανάληπτες
Δεν είναι πρόσκληση, αλλά μια προσπάθεια να θυμηθείς
Όλοι μας έχουμε κάποιες στιγμές, χαραγμένες στην ψυχή
Που ποτέ δεν τις ξεχνάμε, γιατί πονάνε
Αλλά δεν παύουν να είναι ανεπανάληπτες
Απλά άκου τι θα κάνουμε
Κλείσε τα μάτια, άνοιξε την ψυχή
Και ζήσε αυτές τις στιγμές, αξίζει ο πόνος
Όταν μιλάω για στιγμές ανεπανάληπτες
Μιλάω για τα όνειρα μας που έμειναν όνειρα
Και τα φυλακίσαμε στο κελί της απογοήτευσης
Όλοι μας έχουμε ανεκπλήρωτα όνειρα
Που κάποια στιγμή τα χαρακτηρίσαμε ουτοπικά
Και προσπαθήσαμε να τα διαγράψουμε
Ονειρέψου αυτές τις ανεπανάληπτες στιγμές, αξίζει ο πόνος..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
peleas
Νεοφερμένος
Αφησα μια νότα να ταξιδέψει στο κορμί σου
Το σολ στον ήλιο που ανατέλλει στο βλέμμα σου
Το ρε στο φιλί που ρέει στο λακκάκι του λαιμού σου
Το σι μπεμόλ στο κόκκινο της ηδυπάθειας των χειλιών σου
Το λα στη λαγνεία του βλέμματος που διεκδικεί
Το μι στις κοφτές ανάσες του πόθου σου
Το φα στα κύματα των οργασμών σου.
Κι όταν η νότα ξαναγύρισε σε μένα
ήταν κονσέρτο για δυο κορμιά και ένα όνειρο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
diafano9
Νεοφερμένος
Ζωές σιωπηλής αβεβαιότητας
Μοναχικών θανάτων προσμονή
Απόκληροι μιας θαμπής χαράς
Που αχνοφέγγει στις αυγές
Σπασμωδικές κινήσεις ματιές φευγαλέες
Σπασμένης άχαρης ζωής
Πόρτες μανταλωμένες γκρί
Σαν την ταφόπλακα της επιθυμίας μας
Διάφανο9
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Alejandro Papas
Περιβόητο μέλος
Κάποτε μια φίλη μου μου έκανε ένα δώρο
ένα μικρο ξύλινο κουτί
με το όνομα μου χαραγμένο από έξω
και μια μικρή κλειδαριά για να το κρατάει κλειστό
Μου είπε να μην το ανοίξω ποτέ
να το αφήσω κρυμμένο σε μια γωνιά
και να σπάσω το λουκέτο του
παρά μόνο όταν δεν θα αντέχω πια την ζωή μου
και όλα θα μοιάζουν χαμένα
Πέρασε ο καιρός και εγώ έκαψα την ζωή μου
και άφησα τις στάχτες της στα πόδια μου
να τις πάρει ο αέρας
Θυμήθηκα τότε το μικρό κουτί στην σοφίτα
που ήταν ξεχασμένο
Και πήγα να το ανοίξω
αλλά το μόνο που βρήκα ήταν σκοτάδι
Γιατί το κουτί αυτό είχε μέσα την ψυχή μου
θελω να κανω σαλατα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
φρι
Διάσημο μέλος
Το κουτί
Κάποτε μια φίλη μου μου έκανε ένα δώρο
ένα μικρο ξύλινο κουτί
με το όνομα μου χαραγμένο από έξω
και μια μικρή κλειδαριά για να το κρατάει κλειστό
Μου είπε να μην το ανοίξω ποτέ
να το αφήσω κρυμμένο σε μια γωνιά
και να σπάσω το λουκέτο του
παρά μόνο όταν δεν θα αντέχω πια την ζωή μου
και όλα θα μοιάζουν χαμένα
Πέρασε ο καιρός και εγώ έκαψα την ζωή μου
και άφησα τις στάχτες της στα πόδια μου
να τις πάρει ο αέρας
Θυμήθηκα τότε το μικρό κουτί στην σοφίτα
που ήταν ξεχασμένο
Και πήγα να το ανοίξω
αλλά το μόνο που βρήκα ήταν σκοτάδι
Γιατί το κουτί αυτό είχε μέσα την ψυχή μου
ντοματες αγγουρια και καθε λογης ζαρζαβατικα δεκτα
θελω να κανω σαλατα
μ'αρεσει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Poetofmadness
Νεοφερμένος
Γράφεις μια πρόταση
Ένα στίχο με μέτρο
Μια παρουσίαση κενή
Πήρες θέση εισαι θύμα
Μιας κοινωνίας που σε αλλοτρίωσε
Θα σε κάνει αρχηγό των πονεμένων
Εξουσία θα σου δώσει των βολεμένων
Όταν της μιλήσεις δίκαια θα σε σταυρώσει
Γιατί εσύ για όλα φταις…εισαι ο μεγαλύτερος κλέφτης
Σε φοβούνται σε κάνουν είδωλο και μετά σε καίνε
Παράδοξο αλλά όχι πρωτόγνωρο αντί να πιστέψουν τον Μωυσή προσκυνούσαν τα ΤΟΤΕΜ στην έρημο οι άμοιροι
Αντι να ακούσουν τον Ιησού του έδωσαν αγκάθινο στεφάνι και ξύδι για νερό
Δεν έχουν ΘΕΟ μέσα τους ούτε διάβολο οι άνθρωποι μόνο το εγώ τους που αρνούνται να το μετουσιώσουν σε ΕΜΕΙΣ
Όλοι οι πνευματικοί αρχηγοί και Άγιοι έζησαν με το ΕΜΕΙΣ
Εσείς που διαβάζετε τούτες εδώ τις αρλούμπες με τι ζείτε άραγε;
Προσκυνάτε την φύση η μαραζώνετε σε μπαράκια αδιάφορα τις νύκτες;
Εσείς που μαγεμένοι πάτε όπου σας φωτίσει ο Ήλιος η μήπως σκάβεται το κεφάλι από φόβο μήπως σας πέσει ο ουρανό στο κεφάλι;
Πες μου ρε φίλε ποιος σε γεμίζει με ενοχές αναρωτιέται ένας στίχος
Νομίζω ότι ξέρεις ποιος το έχει γράψει αλλά κάνεις το κορόιδο
Παίρνεις καραμπίνα φυσίγγια και μάσκα λές είμαι απόκληρος πάω και όπου κάτσει
Την ελευθερία την ανταλλάσεις με την παρανομία, όπως ανταλλάσουν στο chat τον έρωτα με την ανωνυμία…και τι καταφέρνεις να κάνεις φίλε μου παλιέ
Μια τρύπα στο νερό η μια ακόμα μαλακία…είδα τον Λεωνίδα να παραληρεί για τον μαρξ και την αναρχία, ίδεα δεν είχε ουτέ για το ένα ούτε για το άλλο…καθάρισε από την πρέζα και έπεσε στα αντικαταθλιπτικά
Ο φόβος του έχει μετατραπεί σε ειρωνεία
ΧΑ τι με κοιτάς εδώ μικρέ μου φίλε
Δεν παίζω πλέον εγώ την παράσταση σου εσύ παίζει απόψε για μένα
Θες λοιπόν μια απόδειξη ότι ο κόσμος οδηγείται κάπου
Πάρε λοιπόν όλοκληρη την απόδειξη και στοχάσου
Αίμα λόγος νόημα
Αίμα λόγος νόημα
Αίμα λόγος νόημα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
tasakos
Νεοφερμένος
Επιστροφή στο πατρικό το σπίτι
Επέρασε την εξώθυρα σκυφτός
(περίεργο που έπρεπε να σκύψει...)
Στις αγριοσυκιές τσιμπήθηκε,
εκεί που άλλοτε
κρυβόταν στα ριζά τους
Σαν άνοιξε να μπει
στο χαλασμένο σπίτι,
χρειάστηκε ώρα πολλή
πως μεγάλωσε,
πως μίκρυνε,
πως γέρασε να καταλάβει
Εμίκρυνε το σπίτι
λιγόστεψε το φως
κι οι κάμαρες μυρίζουν μούχλα
Όλη τη νύχτα ξόδεψε
να περπατεί στα παλιά σανίδια
Βγήκε στο δρόμο το πρωί
κι έκαμε κίνηση αργή
να διώξει τα κλειδιά του
Δίστασε.
Περπάτησε αργά στη δημοσιά
και τάβαλε στην τσέπη
Από τώρα τόξερε
πως ό,τι και να κάμει,
σίγουρη θα είναι εδώ
η επιστροφή του
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Και μια απόπειρα από μένα...με την ευκαιρία, νέος εδώ, καλώς σας βρήκα...
Επιστροφή στο πατρικό το σπίτι
Επέρασε την εξώθυρα σκυφτός
(περίεργο που έπρεπε να σκύψει...)
Στις αγριοσυκιές τσιμπήθηκε,
εκεί που άλλοτε
κρυβόταν στα ριζά τους
Σαν άνοιξε να μπει
στο χαλασμένο σπίτι,
χρειάστηκε ώρα πολλή
πως μεγάλωσε,
πως μίκρυνε,
πως γέρασε να καταλάβει
Εμίκρυνε το σπίτι
λιγόστεψε το φως
κι οι κάμαρες μυρίζουν μούχλα
Όλη τη νύχτα ξόδεψε
να περπατεί στα παλιά σανίδια
Βγήκε στο δρόμο το πρωί
κι έκαμε κίνηση αργή
να διώξει τα κλειδιά του
Δίστασε.
Περπάτησε αργά στη δημοσιά
και τάβαλε στην τσέπη
Από τώρα τόξερε
πως ό,τι και να κάμει,
σίγουρη θα είναι εδώ
η επιστροφή του
Αυτό είναι πανέμορφο. Λίγο Καρυωτάκης, λίγο Σαχτούρης. Είσαι ταλεντο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
tasakos
Νεοφερμένος
Σ ευχαριστώ, ήταν ένα πολύ ζεστό καλωσόρισμα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Στ αληθεια πιστεύω πως είσαι ταλέντο.
Μακάρι να μου διναν κι άλλοι τόσο ταλαντούχοι άνθρωποι να διαβάσω τα γραπτά τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
tasakos
Νεοφερμένος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αν μπεις εδώ και κατέβεις λίγο τη σελίδα θα το δεις...μπορείς να το διαβάσεις online ή να το κατεβάσεις ή και να το εκτυπώσεις...δεν είναι ποίηση, είναι μικρό μυθιστόρημα. Είναι λίγο αιρετικό στη γραφή, αν σε ξενίσει λίγο στην αρχή και το αντέχεις, δώστου μια δεύτερη ευκαιρία
Πιστεύω πως δεν θα χρειαστεί δεύτερη ευκαιρία, θα αρπάξει την πρώτη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Poetofmadness
Νεοφερμένος
ισως απο τα πιο ωραία ποιήματα που έχω διαβάσει ποτέ συνέχισε έτσιΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΑΌσο όμορφη κι αν είναι η διαφορετικότητα, καμιά φορά αποτελεί αιτία για εκμετάλλευση… Σε έναν κόσμο δομημένο όπως ο σημερινός, κάπως έτσι θα μπορούσαν να βλέπουν τα μη ανθρώπινα είδη την ύπαρξή τους…
Καταδικάστηκα ν’ανοίκω σε είδος μη ανθρώπινο
Το τίμημα γι’αυτό είναι σκληρό
Τον πόνο θα βιώνω, την ασέβεια
Κι άλλα τόσα, ως να θανατωθώ.
Απλά νομίζω… στον κόσμο αυτόν δεν χωρώ!
Θα γίνω τεχνητά εγκυμονούσα αγελάδα
Κοτόπουλο βγαλμένο από εκολαπτήριο
Πρόβατο γάλακτος που θα σφαχτεί το Πάσχα
Πτώμα γουρουνιού που πάει στο πρατήριο.
Θα γίνω θύμα κυνηγού μέσα στα αίματα
Ψάρι πνιγμένο από ασφυξία
Θα ζω φυλακισμένο με ανέχεια
Στων βασανιστών μου την ματαιοδοξία.
Θα γίνω κλόουν να γελάτε που κατάντησα
Λιοντάρι ήμερο στου τσίρκου την σκηνή
Ελεφαντίνα που απ’το ξύλο μάτωσα
Μα το ανέχτηκα για λιγοστή τροφή
Θα γίνω ταύρος ματωμένος στην αρένα
Άγριος σκύλος δολοφόνος προς το είδος μου
Άλογο που του φορούν την σέλα
Ζώο σε κήπο να θαυμάζουν την αιχμαλωσία μου.
Θα γίνω αλεπού εγκλωβισμένη σε παγίδα
Φώκια που από χτύπημα κείτεται νεκρή
Παγιδευμένα τσιντσιλά σε εκτροφεία
Ως που να γίνω γούνα θα ζω στην φυλακή.
Θα γίνω μινγκ που ζωντανό το γδέρνουν
Ρούχα δερμάτινα, και γούνινα πολλά
Νεκρό κορμί που σε βιτρίνα φέρνουν
Για να φορέσεις το τομάρι μου πληρώνεις ακριβά.
Θα γίνω μαϊμού με ηλεκτρόδια στον εγκέφαλο
Λαγός τυφλός απ’τα καλλυντικά
Χάμστερ που τεμαχίζουν δίχως αίτιο
Καμένος σκύλος από τα χημικά.
Θα γίνω ζώο φτιαγμένο για πειράματα
Θυσία για επιστήμη κι ομορφιά
Η καρδιά μου θα χτυπά τελείως άρρυθμα
Ώσπου να σταματήσει να χτυπά οριστικά.
Θα γίνω γάτα σ’ένα άθλιο εκτροφείο
Κουτάβι που απ’την μάνα του έφυγε νωρίς
Ζώο εμπόρευμα σε κάποιο κολαστήριο
Αδέσποτο που δεν αναζητά κανείς.
Θα γίνω παπαγάλος σε κλουβί
Φίδι, χάμστερ, κουνελάκι σε βιτρίνα
Έμψυχο παιχνίδι για κάποιο παιδί
Κι αν είμαι προβληματικό υπάρχει η ευθανασία.
Καταδικάστηκα ν’ανοίκω σε είδος μη ανθρώπινο
Το τίμημα γι’αυτό είναι σκληρό
Τον πόνο θα βιώνω, την ασέβεια
Κι άλλα τόσα, ως να θανατωθώ.
Απλά νομίζω… στον κόσμο αυτόν δεν χωρώ!
M/L
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
catlin
Δραστήριο μέλος
ισως απο τα πιο ωραία ποιήματα που έχω διαβάσει ποτέ συνέχισε έτσι
συμφωνω.οπως και το "ενος λεπτου σιγη".αν μπορεις γραψε μας κι αλλα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eupatridis
Πολύ δραστήριο μέλος
Μέσα σε άδικους καιρούς και αυταπάτες.
Έχοντας κίβδηλους προστάτες ,
Θα ταξιδεύει σε δρόμους δίχως χάρτες.
Σειρήνες και φαντάσματα θα την περικυκλώσουν,
Την μοναξιά του αύριο θα της φανερώσουν.
Τρόπο δεν έχει να γλυτώσει
Και το σκοτάδι την νύχτα θα πλακώσει.
Νόμιζε πως μοναχή της θα νικήσει,
Μα σε ένα κλουβί μια μέρα θα λυγίσει.
Και τα όνειρα θα γίνουν εφιάλτες,
Αδέκαστοι κριτές με μάσκες δίχως φάτσες.
Ώσπου άξαφνα μια μέρα θα αφεθεί,
Δίχως να καταλάβει ζωή τι θα πει.
Δικό μου
(και ανεπεξέργαστο)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
cha0s
Περιβόητο μέλος
Γνώθι σαυτόν
Είμαι θεος. Θεος θεος θεος
Το ξέρω αρκετά
Πόσο θεος, θεος θεος θεος
Μα πόσο πιο θεός μπορώ να γίνω;
Παω πανω κάτω...
Τρέχω απο 'δω και απο 'κει
Και δε λογαριάζω τίποτα
Γιατί... είμαι θεός, θεος θεος θεος!
Κόκκινα αυγά, το πάσχα
Στολισμένη φάτνη τα χριστούγεννα
Κουνούπια το καλοκαιράκι
Ταβλάκι το βραδάκι
Σε κάθε εποχή, σε κάθε γιορτή
σε κάθε μέρα και κάθε στιγμή
όσο ζω και θα μπορώ
θα γινομαι ακόμα πιο θεός
Πως σας φαίνεται; Το έγραψα πριν λίγο. Ενιωσα την ανάγκη για το γράψω, να εκφράσω τα συναισθήματά μου...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
utubelistener
Νεοφερμένος
Η ζωή είναι ωραία
Η ζωή είναι ωραία
όταν έχεις μια παρέα
να σου δώσει ένα λουλούδι
να σου πει ένα τραγούδι
να σου προσφέρει ένα γλυκό
να σου ανεβάσει το ηθικό
να σ'ενθαρρύνει όταν φοβάσαι
να'ναι δίπλα όταν λυπάσαι
να σ'αγκαλιάζει όταν δακρύσεις
να περιμένει να γυρίσεις
να μη σ'αφήνει ποτέ μόνη
να μη φωνάζει όταν θυμώνει
να σε οδηγεί από το χέρι
να μην κρατά ποτέ μαχαίρι
να σε κάνει να γελάς
κι όλες τις πίκρες να ξεχνάς
να σου φωνάζει ''σ'αγαπάω
γιατί ξέρω όπου κι αν πάω
πως ό,τι κάνω εγώ για σένα
θα 'το κανες και συ για μένα
κι αν κάποια μέρα χωριστούμε
σίγουρα θα ξαναβρεθούμε
γιατί δυο καρδιές με φως
δεν τις χωρίζει ούτ' ο Θεός.''
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
venividivici
Τιμώμενο Μέλος
Χαμένοι στίχοι,
νότες σκόρπιες στο χαρτί,
η μουσική χωρίς χρώμα…
μα το χαρτί πήρε χρώμα
τα χρωματιστά μολύβια
σχημάτισαν ένα πρόσωπο
ένα όμορφο πρόσωπο
και οι νότες πήραν θέση στο χαρτί
το πεντάγραμμο άρχισε να πάλλεται
και το πρόσωπο να μιλά
μιλά με μελωδίες
και η αρμονία απλώνεται παντού…
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
άρχισα να ονειρεύομαι τι μέρα που θα γίνεις δικός μου
να μπορώ να σε παίρνω αγκαλιά
να μπορώ να σε γεμίζω με φιλία
να μπορώ να σ εχω μόνο εγώ
να σου λέω πως για σένα μόνο ζω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:Tα παρακάτω 49 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
-
Φορτώνει...
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.