Ο αγενής ταξιτζής

underwater · 19-05-11

Αγενείς ταρίφες, the story of my life!

Καθώς μένω σε περιοχή με άθλιες συγκοινωνίες και δεν οδηγώ, παίρνω ταξί σχεδόν καθημερινά!

Έχω συναντήσει ταξιτζήδες και ταξιτζήδες! Υπήρχουν βέβαια ανάμεσά τους λαμπρές εξαιρέσεις, αλλά οι περισσότεροι είναι απαράδεκτοι!Δεν ξέρω, πιθανώς η ένταση του επαγγέλματος, ο εκνευρισμός που δημιουργούν η κίνηση, οι πορείες, τα συνεχή κορναρίσματα και τα βρισίδια να τους τσιτώνουν, και με τα χρόνια να γουρουνοποιούνται!

Βρίζομαι συνέχεια μαζί τους (συνήθως εκείνοι το ξεκινούν). Δεν μπορώ καν να στεφτώ πόσες φορές με έχουν βρίσει και για πόσους λόγους!
Με έχουν βρίσει ότι και καλά έχω καθυστερήσει να τους βρω λεφτά να τους πληρώσω (έψαχνα να βρω ψιλά. Φαντάζομαι αν του έδινα 20ρικο και πάλι θα μου την έλεγε).
Με έχουν βρίσει επειδή έχω ζητήσει ρέστα.
Με έχουν βρίσει επειδή δεν ανταποκρίθηκα σε πεσίματα.
Με έχουν βρίσει επειδή δεν σιχαίνομαι τους μετανάστες (είχε τηλ. φίλος να μου πει ότι κάποια παιδιά από την παρέα πήγαιναν σε αντιρατσιστική πορεία και ο ταξιτζής με ρώτησε πώς κάνω παρέα με τέτοια άτομα κι ότι πώς δέχομαι να έχουμε μουσουλμανάκια στα σχολεία και να μην λένε προσευχή). Ο συγκεκριμένος φοβήθηκα ότι θα πάθει εγκεφαλικό από τα νεύρα του!

Η φορά που είχα αρχίσει να κλαίω από τα νεύρα μου και θυμάμαι πιο έντονα ήταν πριν 4μιση χρόνια, είχα πάει Μητροπάνο στην Πειραιώς και κατά τις 5 πήρα ταξί να γυρίσω σπίτι (μένω σε περιοχή κοντά στην Πεντέλη, πάντως όχι πάνω στο βουνό). Με το που του είπα πού πήγαινα άρχισε να μιλάει τσαντισμένος χαμηλόφωνα και να με αγριοκοιτάει από τον καθρέφτη. Αισθανόμουν πολύ άσχημα. Σε κάποιο σημείο μπήκαν 2 τύποι, εκανε παράκαμψη και τους πήγε Κολωνάκι, μετά συνέχισε προς τα πάνω συνεχίζοντας τα μπινελίκια και μόλις φτάσαμε και πλήρωσα δεν μου έδωσε ρέστα (τα λεφτά που έδωσα ήταν ούτως ή άλλως παραπάνω από όσα έδειχνε το ταξίμετρο με την παράκαμψη μέσα!). Εγώ δεν έβγαινα από το αμάξι. Μου λέει "Δεν πιστεύω να θες και ρέστα". "Θέλω, σας έδωσα αρκετά παραπάνω" του απαντώ. "Ρε βρες από το αμάξι που θες και ρέστα! Δεν φτάνει πού σε έφερα!". Του λέω "Ήσασταν υποχρεωμένος να με φέρετε". "Φύγε από μέσα μαλακισμένο!". Βγήκα, του είπα ότι ήταν άθλιος και συνέχισε να με βρίζει. Έπαθα σοκ. Πήρα τον αριθμό του να τον καταγγείλω, αλλά είχα φρικάρει με το πόσο ψυχάκι ήταν και δεν το έκανα. Έκτοτε αν κάποιος ταξιτζής δυσανασχετήσει με την περιοχή μου του λέω και κατεβαίνω.

Και το άλλο που κάνουν πολλοί από δαύτους είναι να μην δίνουν ακριβή ρέστα. Ή "δεν έχουν" ή δεν λένε τίποτα! Αν φυσικά ο πελάτης έκανε το ίδιο και τους έδινε 10, 20, 50 λεπτά λιγότερα θα γινόταν της τρελής. Άι στο διάολο, τα σκέφτηκα και εκνευρίστηκα!

woochoogirl · 19-05-11

Παρεμβολή: Συγγνώμη Ίλια αλλά στην περίπτωση των γιαγιάδων δεν τις θεωρώ αγενείς. ΝΑΙ είναι γεροπαράξενες ΑΛΛΑ (πόσες αρνητικές θα φάω; ) από μικρούς μας μαθαίνουν να σεβόμαστε αυτές τις παραξενιές και να κάνουμε πίσω. Βλέπεις γιαγιά; Γιατί να βιαστείς να μπεις πρώτη στο λεωφορείο; Από τα αρθροιτικά θέλει 10πλάσιο χρόνο και προσπάθεια από σένα για να ανέβει ένα σκαλί. Βοήθησε την, μην την αγριοκοιτάς. Βλέπεις ότι δεν υπάρχουν ελεύθερες θέσεις και μεγάλος κόσμος είναι όρθιος; Σήκω ευγενικά και πρόσφερε τους τη θέση. Τα χρόνια σε πήραν ή η κούραση και δε μπορείς να αντέξεις όρθια. Πραγματικά όμως τις δικαιολογώ πολύ όταν μουρμουρίζουν. Τις βλεπεις πως με δυσκολια τις κρατανε τα ποδια τους, εχουμε τους καμικαζι οδηγους γκαζι φρενο γκαζι φρενο, κι αντι να σκεφτειτε λιγο τον αλλον που υποφέρει τον βριζετε κι απο μεσα σας; Αγενεια ειναι η δικια σου αντιδραση για να μην πω ελλειψη παιδειας απο το σπιτι. Αλλα ο χρονος ειναι ατιμο πραμα, σε 50 χρονια θα δουμε ποιος θα κλαιγεται για τις αρθρωσεις του και το αδυναμο του σωμα και τα εξυπνοπουλια της εφηβειας θα τον θεωρουν αχρηστο πραμα.

Ουαου, καταφερα και συγχηστηκα. Εχω τρομερη ευαισθησια τελικα με την 3η ηλικια

Madrugada* · 19-05-11

Αρχική Δημοσίευση από Alessandra:
Ήμαρτον, my dear. Διάβασε, και τα υπόλοιπα που είπα. Γιατί απομονώνεις τα γραφόμενά μου; Αναφέρθηκα στην περίπτωση που είναι αμίλητος λόγω έντασης και δεν απαντά ΟΥΤΕ στην καλησπέρα μου, - και όταν του αναφέρω τον προορισμό μου δείχνει έτοιμος να μου τα χώσει. Θεωρείς λογικότερο να διεκδικώ συζήτηση με έναν άγνωστο; Προσωπικά, όταν συνομιλώ με κάποιους, καλή ώρα όπως εμείς εδώ, δεν τους αποδίδω τόση βλακεία όση απέδωσες εσύ σε εμένα, έχω καλύτερη διάθεση απέναντί τους. Κακώς βιάστηκες.

Σε αυτό το ποστ

Αρχική Δημοσίευση από Alessandra:
anisixe, το βράδυ που παίρνω καμιά φορά ταξί, έχει τύχει να αντιμετωπίσω ακριβώς την ίδια συμπεριφορά: αμίλητος οδηγός, με ένταση που τη νιώθεις, είναι υπαρκτή. Αναρωτιόμουν, μήπως ευθυνόταν η ώρα. Στο τέλος της διαδρομής, όμως, επειδή ήδη έχω φουντώσει, του λέω : στόμα δεν έχετε; Εκτονώνομαι. Πολλές φορές έχει τύχει να μου μιλούν με αγένεια, με ύφος δηλαδή, αλλά μετά την πρώτη πρόταση που ξεστομίζω, με πολλή ευγένεια, αλλάζουν τρόπο. Έχω ευγενική φυσιογνωμία και θένε να εκτονωθούν. Στα διάλα, πια.
Να σου πω, άποψή μου, αν επιτρέπεται: άλλαζέ τους το ταμ τιριρίμ. Με ευγένεια πάντα.

δεν υπήρξε πουθενά αυτό το κομμάτι

και δεν απαντά ΟΥΤΕ στην καλησπέρα μου, - και όταν του αναφέρω τον προορισμό μου δείχνει έτοιμος να μου τα χώσει.

οπότε σύμφωνα με το πρώτο ποστ υπέθεσα πως ο άνθρωπος απλώς θα ήταν στις μαύρες του

Παρεξήγηση λοιπόν, από τις συνήθεις που συμβαίνουν στην επικοινωνία αποκλειστικά μέσω γραπτού λόγου, ριλάξ.

moonlight · 20-05-11

Υπαρχουν πολλοι αγενεις ανθρωποι σε αυτη τη χωρα;

μακαρι να ηταν μονο αγενεις στα λογια αλλα πολλοι ειναι και στη ψυχη. εκει να δεις γλεντια!

γενικως οι ελληνες ειμαστε ολιγον τι αξεστοι στους τροπους μας :crazy:

αλλα να σου πω την αμαρτια μου? ωρες ωρες το προτιμω απο την επιφανιακη ευγενια αλλων λαων. απο την αλλη αυτη η ελλειψη κοινωνικης παιδειας ειναι φοβερο μειονεκτημα και θα πρεπε να το προσεξουμε λιγο.

Ηρώ · 20-05-11

Εγώ από την άλλη καλοπερνάω με τους ταρίφες.

Μου φαίνεται περίεργο να είμαι με ένα άτομο στον ίδιο χώρο και να μην ανταλλάξουμε κουβέντα καιι μυγιάγγιχτος κάποιος που λέει "δε θέλω να μου μιλάνε". Δε με ενδιαφέρει το μορφωτικό τους επίπεδο (κάποιος το ανέφερε) και δε χρειάζεται ο άλλος να είναι του πανεπιστημίου για να του μιλήσω. Έχουν να σου διηγηθούν φοβερές ιστορίες!
Έχω ακούσει πολλές προσωπικές ιστορίες, που με έκαναν να συγκινηθώ και μου αρέσει αυτή η επαφή με άτομα που διαφορετικά δε θα μπορούσα να έχω διάλογο μαζί τους. Προσπαθώ να καταλάβω πως σκέφτονται και παρόλο που τις περισσότερες φορές διαφωνούμε, μου αρέσει που ακούω την άλλη άποψη, γιατί το περιβάλλον μου είναι άτομα της ίδιας ηλικίας πάνω κάτω με τη δική μου, σπουδαγμένα, σε δουλειά γραφείου, υποψήφιοι δικτάτορες

κλπ

Μου έχουν κεράσει την κούρσα 4 φορές, επειδή είπαν τους έκανα να θυμηθούν τα νιάτα τους, τους έκανα να κλάψουν, βρήκαμε κοινό γνωστό, επειδή με συμπάθησαν και άλλος επειδή μέχρι να φτάσω Καλλιθέα από Παγκράτι είχε πάρει άλλους 3 εναλλαξ

Ναι ξέρω είναι παράνομο, αλλά δε βαριέσαι δεν τους είχα και στην πλάτη μου..

Γιώργος · 20-05-11

Αρχική Δημοσίευση από Madrugada*:
Εντάξει, εμένα συχνά μου πιάνουν την κουβέντα

Όπα, κάτσε ρε Μαντρού, εσύ ζεις σε άλλη χώρα, το ανεξάρτητο κρατίδιο Μπουγάτσαμπουργκ.

Οι ταρίφες στην Θεσσαλονίκη είναι εν γένει διαφορετικοί άνθρωποι απ' αυτούς σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Γενικά είναι φιλικοί, σου πιάνουν την συζήτηση και κάνουν την διαδρομή ευχάριστη. Γενικά, απολαμβάνω τα ταξί στην Θεσσαλονίκη.

Στην Αθήνα πάλι είναι πιο απότομοι γενικά. Δεν ξέρω αν φταίει το κλίμα, η κλεισούρα ή οι αποστάσεις. Σε γενικές γραμμές πάντως δεν έχω πέσει σε αγενές άτομο.

Επίσης έχει τύχει και σε μας να μην μας πάρει λεφτά ο ταξιτζής. Είχαμε βγει με μια παρέα και μια φίλη μας είχε την ιδέα να πάμε σε ... στριπτιτζάδικο. Οπότε φτάνουμε και η κοπέλα καλεί μαζί μας και τον ταρίφα. Και φυσικά δεν μας πήρε ούτε ένα ευρώ.

PS: φίλος μου για ταξιτζή στην Κρήτη: "μετά από αυτήν την κούρσα, άρχισα να εμπιστεύομαι τις γυναίκες οδηγούς"

Αρχική Δημοσίευση από Chemwizard:
Ο πατέρας μου είναι οδηγός ταξί

Αχ, τα βάσανα...

rosa azul · 20-05-11

Διαβασα αρκετες αποψεις για το θεμα ...Κατ' αρχας θα ηθελα να πω οτι δεν συμφωνω με τον τιτλο .Θα προτιμομουσα να ηταν '' ο ταξιτζης''...και οχι να προδικαζεται a priori η αγενεια σε μια επαγγελματικη κατηγορια (εργαζομενων & ιδιοκτητων ταξι ).
Απο την εμπειρια μου -οχι πολυ προσφατη- ομολογω οτι τα τελευταια χρονια κινουμαι κυριως με δικο μου μεσο,ομως στο παρελθον για τουλαχιστον μια δεκαετια χρησιμοποιουσα τουλαχιστον τρεις φορες την ημερα ταξι επι καθημερινης βασεως (αποκλειστικη μετακινηση με ταξι):δεν ειχα αντιμετωπισει ποτε σχεδον δυσαρεστες εμπειριες απο τους αυτοκινητιστες (μεμονωμενες περιπτωσεις μονο) ,συζητουσα πολυ ευχαριστα μαζι τους για θεματα της επικαιροτητας κυριως και παντα οταν εγω ανοιγα συζητηση.
Αξιοσημειωτη ποιοτικη μεταβολη και των οχηματων αλλα και των οδηγων παρατηρησα γυρω στην περιοδο των Ολυμπιακων Αγωνων.
Σε οτι αφορα τα μικροπροβληματα αυτα αφορουσαν κυριως την οικονομικη συναλαγη ,ιδιαιτερα την πρωτη περιοδο εισαγωγης του ευρω και αφορουσε κυριως τα ρεστα ...ξεπεραστηκε ομως στην πορεια.Απο την συνυπαρξη στις διπλοκουρσες και με ηλικιωμενους πελατες παρατηρουσα συχνα εναν εκνευρισμο ,λογω αδυναμιας συνενοησης και flexibility πολλες φορες απο πλευρας ηλικιωμενων...
Συμπερασατικα θα πω,οτι οπως και σε ολες τις επαγγελματικες κατηγοριες ,ετσι και οι ταξιτζηδες αποτελουν ενα μικροκοσμο της κοινωνιας :υπαρχει ποικιλια μορφωτικου επιπεδου, χαρακτηρων,ευγενειας -αγενειας κλπ.Επισης παντα πρεπει να λαμβανεται υποψιν το δυσμενες πλαισιο στο οποιο εργαζονται στην Αθηνα τουλαχιστον (αυξημενο κυκλοφοριακο ,πορειες, καυσαερια κλπ) το οποιο ειναι ιδιαιτερα στρεσσογονο.

Πουπουλίνα · 20-05-11

Αρχική Δημοσίευση από rosa azul:
Διαβασα αρκετες αποψεις για το θεμα ..

.Κατ' αρχας θα ηθελα να πω οτι δεν συμφωνω με τον τιτλο .Θα προτιμομουσα να ηταν '' ο ταξιτζης''...και οχι να προδικαζεται a priori η αγενεια σε μια επαγγελματικη κατηγορια (εργαζομενων & ιδιοκτητων ταξι ).

Click για ανάπτυξη...

Ο τίτλος,δεν λέει ότι όλοι οι ταξιτζήδες είναι έτσι...μιλάει για τον συγκεκριμένο ταξιτζή..λέει: Ο αγενής ταξιτζής.Ο οποίος ,κατά τη γνώμη μου..ήταν κάτι πολύ παραπάνω απο αγενής..

Isiliel · 20-05-11

Αρχική Δημοσίευση από rosa azul:
Κατ' αρχας θα ηθελα να πω οτι δεν συμφωνω με τον τιτλο .Θα προτιμομουσα να ηταν '' ο ταξιτζης''...και οχι να προδικαζεται a priori η αγενεια σε μια επαγγελματικη κατηγορια (εργαζομενων & ιδιοκτητων ταξι ).

Ο χρήστης που άνοιξε το θέμα πήρε αφορμή από ένα περιστατικό που έτυχε στον ίδιο, γι' αυτό και τιτλοφόρησε έτσι το θέμα. Ωστόσο δεν νομίζω πως χαρακτηρίζεται από τον συγκεκριμένο τίτλο όλος ο κλάδος των ταξιτζήδων, αφού αναφέρεται σε έναν και όχι γενικά στους ταξιτζήδες.
Εάν θέλεις να το συζητήσεις περαιτέρω με την ΟΔ, σε παρακαλώ να κάνεις θέμα στην αντίστοιχη κατηγορία. Είμαστε ανοιχτοί σε ιδέες και προτάσεις.

Edit: Α ρε Πούπη, μαζί γράφαμε!

Chemwizard · 20-05-11

Αρχική Δημοσίευση από Γιώργος:
Αχ, τα βάσανα...

... και πήρε την άδεια από τον πεθερό του που σκοτώθηκε ενώ οδηγούσε ταξί.

rosa azul · 20-05-11

Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:
Ο χρήστης που άνοιξε το θέμα πήρε αφορμή από ένα περιστατικό που έτυχε στον ίδιο, γι' αυτό και τιτλοφόρησε έτσι το θέμα. Ωστόσο δεν νομίζω πως χαρακτηρίζεται από τον συγκεκριμένο τίτλο όλος ο κλάδος των ταξιτζήδων, αφού αναφέρεται σε έναν και όχι γενικά στους ταξιτζήδες.
Εάν θέλεις να το συζητήσεις περαιτέρω με την ΟΔ, σε παρακαλώ να κάνεις θέμα στην αντίστοιχη κατηγορία. Είμαστε ανοιχτοί σε ιδέες και προτάσεις.

Edit: Α ρε Πούπη, μαζί γράφαμε!

Οχι Ισι με καλυψατε με την Πουπουλινα...,απλως εννοω οτι ξεκιναμε απο ενα μεμονωμενο περιστατικο και μετα προχωρουμε σε γενικευσεις που δινουν την εντυπωση οτι ο τιτλος γενικευει....,με λανθανοντα τροπο...

self-instructive depressing · 20-05-11

Αρχική Δημοσίευση από Ηρώ:
Εγώ από την άλλη καλοπερνάω με τους ταρίφες.

Μου φαίνεται περίεργο να είμαι με ένα άτομο στον ίδιο χώρο και να μην ανταλλάξουμε κουβέντα καιι μυγιάγγιχτος κάποιος που λέει "δε θέλω να μου μιλάνε". Δε με ενδιαφέρει το μορφωτικό τους επίπεδο (κάποιος το ανέφερε) και δε χρειάζεται ο άλλος να είναι του πανεπιστημίου για να του μιλήσω. Έχουν να σου διηγηθούν φοβερές ιστορίες!
Έχω ακούσει πολλές προσωπικές ιστορίες, που με έκαναν να συγκινηθώ και μου αρέσει αυτή η επαφή με άτομα που διαφορετικά δε θα μπορούσα να έχω διάλογο μαζί τους. Προσπαθώ να καταλάβω πως σκέφτονται και παρόλο που τις περισσότερες φορές διαφωνούμε, μου αρέσει που ακούω την άλλη άποψη, γιατί το περιβάλλον μου είναι άτομα της ίδιας ηλικίας πάνω κάτω με τη δική μου, σπουδαγμένα, σε δουλειά γραφείου, υποψήφιοι δικτάτορες κλπ

Μου έχουν κεράσει την κούρσα 4 φορές, επειδή είπαν τους έκανα να θυμηθούν τα νιάτα τους, τους έκανα να κλάψουν, βρήκαμε κοινό γνωστό, επειδή με συμπάθησαν και άλλος επειδή μέχρι να φτάσω Καλλιθέα από Παγκράτι είχε πάρει άλλους 3 εναλλαξ Ναι ξέρω είναι παράνομο, αλλά δε βαριέσαι δεν τους είχα και στην πλάτη μου..

δεν ποστάρω για να σε κάνω να αλλάξεις γνώμη , γιατί :
1.καλά κάνεις που απολαμβάνεις τις ταξιδιαδρομές , αυτός είναι και ο σκοπός της ζωής (η απόλαυση της διαδρομής)
2.αν ήθελα να αλλάξεις γνώμη , θα φώναζα τον λόριεν
επί του θέματος , λες :

Μου φαίνεται περίεργο να είμαι με ένα άτομο στον ίδιο χώρο και να μην ανταλλάξουμε κουβέντα καιι μυγιάγγιχτος κάποιος που λέει "δε θέλω να μου μιλάνε"

Υπήρξαν περιπτώσεις που η συζήτηση με τους τουίτηδες υπήρξε αυθόρμητη , με υπαρκτή ανταλλαγή προσωπικών απόψεων και ταιριαστή με την εκάστοτε διάθεση μου . Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν συμπεριλαμβάνεται που.χου. μια φορά στις 5 το πρωί που γύριζα με χάλια διάθεση με έναν τύπα που άκουγε μια ιαχωβική-αιρετική ραδιοφωνική εκπομπή ηχογραφημένη σε κασέτα και επέμενε να μάθει την γνώμη μου για τα απόκρυφα ευαγγέλια . Φύσηξα τον καπνό νωχελικά - από το τσιγάρο του που ερχόταν πάνω μου - και ναι , του είπα , δεν θέλω να μου μιλάς . Αν σου πέσουνε και 3-4 άλλοι αλλόκοτοι τύποι στην σειρά , ε μετά δεν θα θες να ανοίξεις συζήτηση , γιατί στην καλύτερη θα έχεις μια βιαστική συζήτηση και στην χειρότερη θα ξανακούσεις μαλακίες . Φυσικά , και εγώ μπορεί να λέω συχνά μαλακίες - αλλά δεν εκβιάζω κανέναν να τις ακούσει (εκτός από εδώ , στο φόρουμ) . Ένιγουέι , έχω απολαύσει και εγώ ταξοσυζητήσεις - αλλά κατανοώ πολύ-πολύ πολλά ποστ στα οποία απαντάς και το μυγιάγγιχτος μου φάνηκε υπερβολικό γιατί δεν ξέρεις ούτε πώς είναι ο άλλος εκείνη την ώρα , ούτε τι μπορεί να έχει ακούσει ως τώρα .

π.σ.1 φυσικά και το <<αμόρφωτοι ταξιτζήδες>> είναι χαζομάρα - εξαιρούνται αυτοί που δεν έχουν μάθει το τζι.πι.ες. γιατί λυπάμαι αλλά η τελευταία άνοδος των χρεώσεων συνοδεύτηκε από απόφαση που υποχρεώνει τους τάξιμεν να έχουν πλοηγό , οπότε να κάνεις κύκλο για να βρεις μια οδό και το ταξίμετρο να ανεβαίνει σαν πίεση αναγνώστη του μιτεντέτοιου , είναι άδικο

π.σ.2 δεν θα πω τα κλασσικά , σε κάθε επάγγελμα υπάρχουν καλοί και κακοί μπλα μπλα μπλα - θεωρώ ότι οι συνθήκες της δουλειάς τους έχουνε κάνει τους περισσότερους πονηρούς , αγενείς και κυρίως καταθλιπτικούς , και όταν λέω συνθήκες δεν εννοώ μόνο την κίνηση και το νέφος : ο φούρναρης δεν είναι πιο γαμάτος από έναν ταξιτζή για πολύ σπουδαίους λόγους : θα σου πουλήσει ή όχι ένα ψωμί που μπορεί να μην σου κόψει απόδειξη , να βάλει αλεύρι της πλάκας ή να βαρεθεί να πει καλημέρα . Αλλά δεν μπορεί να βγάλει περισσότερα (περισσότερα όχι απαραίτητα πολλά) με το να κάνει κύκλους , να περνά με κόκκινο , να παίρνει άτομα που πάνε σε αντίθετες κατευθύνσεις (και μάντεψε , πάνε στην δουλειά τους και έχουν αργήσει , δεν ξεκίνησαν για τον εθνικό κήπο) κ.λ.π. So , είναι πρακτικό θέμα , δεν είναι γονιδίων . Φυσικά , υπήρχε και ταξιτζού που πήρα εκ μέρους της τηλ στο καθαριστήριο γιατί θα έμενε χωρίς φόρεμα στον γάμο , υπήρξε ταξιτζής που γελάσαμε απίστευτα κ.λ.π. (καλά όχι κ.λ.π. , αυτά είναι , πάνω κάτω) - με σεβάστηκαν και φυσικά τους σεβάστηκα/διευκόλυνα και εγώ . Αλλά σχεδόν πάντα ακούω <<με γκόμενα ήσουν>> και <<πού δουλεύεις>> - όχι ρε φίλε , σε γνώρισα πριν 5 δευτερόλεπτα , γίνε λιγότερος προβλέψιμος ή ψόφα . Και επειδή αυτά περιμένω πλέον να ακούσω - όταν πέφτω έξω , χαίρομαι και εγώ

π.σ.2
πρέπει να έφαγα γλιστρίδα - ή να είχε κάτι ο καφές , η σία κοσιώνη στην τηλεόραση μοιάζει σαν σέξι αλεπού και οι kasebian ακούγονται τόσο ευχάριστοι - σαν πανταζής σε ταξί

π.σ.3

Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:
Ο χρήστης που άνοιξε το θέμα πήρε αφορμή από ένα περιστατικό που έτυχε στον ίδιο, γι' αυτό και τιτλοφόρησε έτσι το θέμα. Ωστόσο δεν νομίζω πως χαρακτηρίζεται από τον συγκεκριμένο τίτλο όλος ο κλάδος των ταξιτζήδων, αφού αναφέρεται σε έναν και όχι γενικά στους ταξιτζήδες.
Εάν θέλεις να το συζητήσεις περαιτέρω με την ΟΔ, σε παρακαλώ να κάνεις θέμα στην αντίστοιχη κατηγορία. Είμαστε ανοιχτοί σε ιδέες και προτάσεις.

Edit: Α ρε Πούπη, μαζί γράφαμε!

τουλάχιστον , δεν βωμολοχώ :mad:

π.σ.4

Ηρώ , είμαι ο λόρυ - χάκαρα τον λογαριασμό του σιδ , για να μπορώ να τσακώνομαι από τρολική σκοπιά και όχι από ψυχιατρική - αν και δεν έχει μεγάλη διαφορά .

μετά τιμής ,
ένας πρώην ξεπαραδιασμένος από ταξί , ξενύχτια και αυταπάτες

diotima · 20 Μαΐου 2011

Ευχαριστώ για την αφιέρωση.

Ταξιτζήδες.Story of my life too.
Ναι και εγώ δεν οδηγώ,δεν μπαίνω σε λεοφορεία κλπ
Οπότε κρέμομαι απο αυτούς.

Εμένα δεν με απασχολούσε ποτέ η ύπαρξή τους.
Ντάξει έμπαινα μέσα,λέγαμε 5 μαλακίες,περνούσε η ώρα,έφτανα στον προορισμό μου και μετά ξεχνούσαμε ο ένας την ύπαρξη του άλλου.

Ως που μια μέρα έπεσα σε ένα θείο(δηλ. ετών 50 φεύγα) ταξιτζή.
Κάθισα στο μπροστινό κάθισμα.Μέγα λάθος.
Ήταν καλοκαιράκι.Ήταν κουρασμένος από τη μέρα μάλλον..ή από τα χρόνια.Φαινόταν στη φάτσα του.
Μου έπιασε κλασσικά την κουβέντα.Για μαλακίες στην αρχή (που πας κλπ).Μετά άρχισε να με ρωτάει πράγματα για μένα.Πόσο είμαι,αν σπουδάζω,αν έμενα εκεί κοντά που με πήρε.Απαντούσα με αφέλεια.Μου είπε ότι έχω όμορφα μάτια.Ότι είμαι και εγώ όμορφη,νέα.Όταν άρχισε αυτές τις κουβέντες τρόμαξα.Μαζεύτικα προς την πόρτα.
Το κατάλαβε.Αλλά δε σταμάτησε.Συνέχισε λέγοντάς μου πράγματα για τη ζωή του.Τι έχει περάσει,πόσο βασανισμένος είναι.Καθώς μου τα έλεγε αυτά,άλλαξε λωρίδα και από τη δεξιά,πήγε στη μεσαία.Εκλεισε τα παράθυρα."Λόγω του αέρα",μου είπε."Με χτυπάει στην πλάτη και φοβάμαι μην πάθω ψύξη".
Εξακολουθούσα να είμαι επιφυλακτική,αλλά έλεγα πως μέρα-μεσημέρι είναι,τι σκατα μπορεί να συμβεί.
Συνεχίσαμε την πορεία μας,με αυτόν να μιλάει ακόμα για τη ζωή του.Σε κάποια φάση ακουμπάει το χέρι του στο γόνατό μου.Με έλουσε κρύος ιδρώτας.Δεν πίστευα πως ένας ξένος πήρε έτσι αυθαίρετα το δικαίωμα να με ακουμπίσει.Εκεί.
Κοκκάλωσα.Το ανέβασε πιο πάνω.Έτρεμα.Του ψέλισα "τι κάνετε εκεί;".
Το ανέβασε πιο πάνω..και μετά εσωτερικά στο μπούτι μου.Τον κοίταξα με γουρλωμένα μάτια.Δεν θα ξεχάσω ποτέ μου αυτή τη γλίτσα που "έτρεχε" από τα μάτια του.Πάω να του σηκώσω το χέρι και λόγω ενός κραδασμού δεν το έπιασα ακριβώς αλλά κάπως πέρασε πάνω απο το δικό του.Και μου λέει "Έτσι μπράβο,χάιδεψε αυτό το χέρι που είναι βασανισμένο από τη ζωή".Τρελάθηκα.Το πέταξα από πάνω μου,του φώναξα να ανοιξει τα παράθυρα,να σταματήσει στη δεξιά λωρίδα.Με άφησε πάνω στη βουλιαγμένης όπως όπως.Βγήκα έξω τρέχοντας.Μου φάνηκε ότι είχε ένα χαμόγελο στο στόμα του.Δεν ήταν αγενής.Ήταν απαράδεκτος.

Μετά από αυτό όπου έβλεπα 50ρηδες φοβόμουν.Και ακόμα τους ψιλοφοβάμαι.
Μου πήρε καιρό να το ξεπεράσω,να ξεπεράσω αυτό το λιγούρικο βλέμμα,αυτά τα βαριά και τραχειά χέρια.
Μπαίνω σε ταξί.Κάθομαι στην πίσω δεξιά θέση για να έχω τον έλεγχο.Τους μιλάω.Αλλά όταν μου αρχίζουν τα σουξου μουξου τους σταματάω όπου είμαι.

Έχω και όμορφα περιστατικά να περιγράψω,παρόμοια με αυτά που έχουν εξιστορηθεί.
Απλά θα ήθελα να πω στις κοπέλες να μην είναι ζώα,σαν αυτό που υπήρξα εγώ.Στην πρώτα μαλακία έξω.Γιατί δεν ξέρεις που θα καταλήξει η κουβέντα.

Κλείνοντας να πω πως υπάρχουν αγενείς ταξιτζήδες και πόσοι άλλοι άνθρωποι που μας εξυπηρετούν στην καθημερινότητά μας.Απλά το πρόβλημα με τους ταξιτζήδες είναι ότι είμαστε εγκλωβισμένοι στο αμάξι τους και δεν είναι πολύ εύκολο να αντιδράσουμε.

diotima · 26-01-13

Εχτές ήταν η πιο άτυχη και τυχερή μου μέρα μαζί. Έζησα το μεγαλύτερο σοκ της ζωής μου στα 30 μου και σήμερα ακόμη δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι έχω γλιτώσει.
Φεύγοντας από το γραφείο μου στο Queen.gr (βρισκόμαστε στην Εθνική Οδό Αθηνών Λαμίας), μείναμε με τη συνάδελφό μου για αρκετή ώρα στο πάρκινγκ αφού είχαμε πρόβλημα με το αυτοκίνητο. Έξω κατακλυσμός, η ώρα κόντευε 20:00, η οδική βοήθεια να μην έχει σκοπό να έρθει, μποτιλιάρισμα, απεργία και το αυτοκίνητο με μηχανικό πρόβλημα. Να μην τα πολυλογώ, επί της λεωφόρου Καβάλας κατέβηκα να πάρω ταξί.
Περίμενα λίγη ώρα... Η βροχή συνέχιζε. Ένα ταξί που έτρεχε σταμάτησε απότομα μετά από εμένα και κόρναρε. Δεν είδα πινακίδες, έτρεξα να μπω. Πίσω κάθονταν δύο άτομα. Νεαρά... ζευγάρι. Δεν χάρηκαν και πολύ που έμπαινα. Ο... ταξιτζής μου είπε ότι κατεβαίνουν. Δεν συνηθίζω να κάθομαι μπροστά, αλλά έκατσα στη θέση του συνοδηγού. Μου χαμογέλασε και μου είπε πως δεν είδε το χέρι μου κατευθείαν γι αυτό δεν σταμάτησε μπροστά μου. Δεν μίλησα. Όπως πάντα ήμουν τυπική. Τους κατέβασε στο επόμενο φανάρι. Κατάλαβα πως ήταν να μπουν στο στενό κάθετα στην Καβάλας κανονικά, ένιωσα λίγο άσχημα... δεν παραπονέθηκαν πολύ. Λέω, συμβαίνουν αυτά...
Το ταξί είχε ένα πολύ έντονο άρωμα. Όχι ακριβώς πατσουλί, αλλά βαρύ, φτηνό και αποπνικτικό... εκείνος δηλαδή. Φορούσε πολύ άρωμα, σαν κάτι μυρωδιές που συναντάς σε sex shop. Δεν συνηθίζω να κοιτάω αλλά ήταν πολύ καλοντυμένος για μέσα στο ταξί και όλα πεντακάθαρα. Νέος 35-42, σκούρο δέρμα και καστανά μαλλιά. Ένιωθα ότι με κοιτάει. Παρέμεινα να ασχολούμαι με το κινητό μου και μέσα από τα μαλλια μου είδα αριστερά πως το χέρι του έσφιγγε τον... καβάλο του. Τα έπαιξα κοινώς. Δεν είναι η πρώτη φορά που τυχαίνει να δω κάτι τέτοιο εγώ ή γνωστή μου κοπέλα, αλλά λέω άσε μπορεί να έτυχε. Μην είμαι υπερβολική. Δεν με είδε, δεν το έκανε για να δω. Είχα φοβηθεί όμως. Έβγαλε το χέρι και οδηγούσε κανονικά. Με ρώτησε αν... πηγαίνω σχολείο εδώ κοντά. Μάλλον εννοούσε τα ΤΕΙ. Είπα ένα αυστηρό ΟΧΙ. Αλλοδαπός ήταν, αλλά με πολύ καλά ελληνικά. Απλά κάτι στην προφορά χτύπαγε. Δεν το λέω επειδή έχει σημασία η καταγωγή του, αλλά κάθε στοιχείο που τον φωτογραφίζει, έχει σημασία για όποια κοπέλα- χτύπα ξύλο- τον συναντήσει στο μέλλον!
«Λέω φαίνεσαι ... κοριτσάκι», είπε. Δεν μίλησα. Ο τρόπος του όμως με έκανε να ανησυχήσω. Είμαι 30 χρονών, αλλά μικροδείχνω αρκετά ιδίως όταν είμαι άβαφτη, βρεγμένη, αχτένιστη, με φόρμες και άρβυλα, μεγάλη σάκα και μακρύ μπουφάν. Καθόλου προκλητικό look αλλά για κάποιον διαταραγμένο, ενδεχομένως να... βόλευε.
Πήρα τηλέφωνο τη μητέρα μου. Πιο πολύ από φόβο αλλά δεν ήθελα να της πω κάτι. Είχα αγχωθεί. Της μιλούσα για την περιπέτεια στην Εθνική με το αυτοκίνητο και έλεγα ότι είμαι στο ταξί. Παράλληλα μέσα από τα μαλλιά μου, ενώ κοιτούσα μπροστά και κάτω τον παρατηρούσα που έκανε διάφορες ύποπτες κινήσεις. Ήθελε, όταν ήταν σίγουρος πως δεν κοιτάω, να αγγίζει έστω και λίγο τα γεννητικά του όργανα. Εγώ μιλούσα και σκεφτόμουν που βρίσκομαι... Κοντά στο Δάσος Χαïδαρίου.. Πήγαινα σπίτι, ήμουν μόνη με έναν περίεργο και η μητέρα μου πολύ μακριά. Τον ένιωθα να κάνει μικρές κινήσεις και είδα ότι έβαλε το χέρι του στην πόρτα του οδηγού. Κάτι έβγαλε. Οδηγούσε με το δεξί και άλλαζε ταχύτητες. Το αριστερό χανόταν πίσω από το κάθισμά του, ενώ έβαζε και γόνατο στο τιμόνι.
Η μητέρα μου μην ξέροντας, με έκλεισε. Εγώ κοίταζα ευθεία και δεξιά ενώ είχα το νου μου. Σκεφτόμουν μήπως είμαι απλά επηρεασμένη από όσα γίνονται και παρερμηνεύω κινήσεις. Μήπως είμαι υπερβολική και ψάχνω το κακό. Κάτι κρατούσε. Κάτι είχε ανάμεσα στα πόδια μακρόστενο αλλά δεν ήθελα να κοιτάξω τι έκρυβε. Σκεφτόμουν μήπως είναι ανώμαλος και έχει βγάλει τίποτα έξω, μήπως έχει κανένα κινητό ανάμεσα στα πόδια. Έπιασα πάλι το κινητό μου και έκανα κλήση στη μητέρα μου... Απάντησε αλλά δεν της μίλησα έκανα πως περίμενα κι άλλο. Χτύπησε και το δικό του κινητό αλλά δεν ήταν αυτό που κρατούσε.
Μάλλον με γυναίκα μίλησε. Απότομα. Με νεύρα. «Πού θες να είμαι; Δουλειά! Άντε παράτα με». Το αριστερό χέρι του είχε έρθει στην κοιλιά του. Και με το μανίκι του έκρυβε κάτι, ήμουν σίγουρη πια πως δεν ήταν η ιδέα μου. Μίλησα πάλι στη μητέρα μου. Τις έλεγα βλακείες απλά για να μιλάω. Εκείνη κατάλαβε ότι για να παίρνω δεν νιώθω καλά στο ταξί και μου μιλούσε, με ρωτούσε, αλλά φυσικά τι να της πω; Εκείνος συνέχιζε να προσπαθεί να τοποθετήσει αυτό που κράταγε κάπως αλλιώς. Δεν ηθελα να κοιτάξω. Αν όντως ήταν κάποιος διαταραγμένος και ζητούσα να κατέβω; Θα μου έκλεινε τις ασφάλειες. Αλλά πλησιάζαμε σε ερημιά. Αν περίμενα να φτάσω σπίτι και δεν συνέβαινε τίποτα; Όλες αυτές οι σκέψεις μαζί... Δεν ξέρω αν έχετε ζήσει ποτέ κάτι τέτοιο. Περνάνε σε κλάσματα δευτερολέπτου. Τι κι αν μιλούσα στο τηλέφωνο; Ποιος θα μπορούσε να κάνει κάτι; Κι εκείνον δεν θα τον ένοιαζε!
Σκέφτηκα κάτι να κάνω μα όσο έδειχνα απασχολημένη και αμέριμνη, τόσο χρόνο κέρδιζα συνεχίζοντας την κλήση. Κοίταζα να δω τι κάνει. Ένιωθα να κυλά ο χρόνος σε αργή κίνηση ενώ στην ουσία ήταν μόλις κάποια λεπτά. Ανάμεσα από το χέρι και τα πόδια του αυτό που έτριβε και έκρυβε αποκαλύφθηκε ελάχιστα. Προς εμένα κοίταζε ένα μεταλλικό κομμάτι. Η άκρη ενός κατσαβιδιού. Η άκρη της λαβής του απήχε πολύ. Ήταν μεγάλο. Μου κόπηκε η ανάσα.
Ξαφνικά άλλη μία τρελή ροή σκέψεων βομβάρδισε το μυαλό μου.
-Κατσαβίδι!
-Έπιανε το πέος του.
-Τι το θέλει το κατσαβίδι;
-Είναι ανήσυχος.
-Σε είπε κοριτσάκι με ύφος.
-Είστε περίπου στο Δάσος Χαïδαρίου...
-Δεν είναι λογικό να έχει βγάλει κατσαβίδι!
-Το κρύβει ώρα για να το φέρει εκεί.
-Αν σε καρφώσει;
-Αν σε κλέψει;
-Αν σε απειλήσει και σε βιάσει;
-Τον έχεις δει. Δεν θα σε αφήσει να φύγεις.
-Είσαι τρελή. Τρέχετε στην Καβάλας. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.
-Ηρέμησε, έχεις ξεφύγει σκέψου λογικά.
-Όχι. Τι το θέλει το κατσαβίδι;!!
-Πήδα. Τώρα.
Δεν πρόλαβα να καταλάβω πώς, άνοιξα την πόρτα με δύναμη και πετάχτηκα έξω εν κινήσει. Ήμασταν στη δεξιά λωρίδα. Μπροστά στο φόβο του τι θα μπορούσε να κάνει εκείνος η άσφαλτος και το ΚΑΤ φαίνονταν καλύτερη επίλογή. Ήλπιζα όπως άνοιξα την πόρτα να του την σπάσει κάποιο διερχόμενο όχημα και ας με πάνε μέσα σαν τρελή. Αλλά ήμασταν δεξιά.
Ανοίγοντας απότομα την πόρτα έβαλα το πόδι με το άβυλο για φρένο και σηκώθηκα/αφέθηκα. Σύρθηκα, χτύπησα, μετά είδα ότι το δεξί μου πόδι ήταν από πάνω μέχρι κάτω στα αίματα. Έπεφτα και δεν ήξερα αν είμαι τρελή κι αν κάνω λάθος. Όπως πάτησα το πόδι μου ήταν η μόνη στιγμή που γύρισα με θάρρος να τον δω. Το κατσαβίδι δεν κρυβόταν πια. Πρέπει να έπαθε σοκ. Ήταν ένα μεγάλο κατσαβίδι, λίγο μικρότερο από την απόσταση μεταξύ του αγκώνα και του καρπού μου. Εκείνος είχε φρενάρει απότομα, το αυτοκίνητο είχε πάει πλάγια στο δρόμο, η πόρτα του συνοδηγου ορθάνοιχτη.
Του ούρλιαξα, θέλοντας να σταματήσουν, να καταλάβουν οι πίσω- από φόβο πιο πολύ μην κατέβει:
«Τι το κρατάς το κατσαβίδι, ρε»;
Έμεινε για λίγο σε σοκ κι αυτός. Γρήγορα όμως έβγαλε το ύφος του γλοιώδους ευγενικού και είπε: «Π**τάνα» με πολύ άγριο τρόπο, γκαζώνοντας με ανοιχτή την πόρτα! Με τα πράγματά μου και την ομπρέλα μου μαζί. Ευτυχώς κανένα στοιχείο προσωπικό μου. Αν ήμουν μια τρελή, θα έβγαινε θα φώναζε γιατί το έκανα, θα ήθελε τα λεφτά του! Ήξερε τι είχε κάνει ή έστω τι ήθελε να κάνει!
Η μάνα μου ακόμη στο κινητό. Την είχα ξεχάσει. Ούρλιαζε και έκλαιγε μη μπορώντας να καταλάβει. Πίσω μου σταμάτησε ένα μηχανάκι με δύο πιτσιρικάδες. Πήραν το... νούμερο. Έλειπε ένα ψηφίο και το επόμενο ήταν πειραγμένο.
Έτρεμα ένα τέταρτο στο δρόμο και δεν μπορούσα να σκεφτώ. Είχα καταλάβει μόνο ότι έκανα καλά. Ότι είχα άγιο. Αγίους. Τρελή τύχη μέσα στην ατυχία μου. Κατευθείαν σκέφτηκα τι θα μπορούσε να έχει γίνει. Αυτό το 'π**τάνα' που είπε, έδειχνε κάποιον που δεν το κάνει για πρώτη φορά. Ήταν σα να λεγε... μου ξέφυγες!
Πέρα από τα δύο αγοράκια δεν σταμάτησε κανείς. Ο κόσμος έφευγε. Είχαν δει έναν άνθρωπο να πετάγεται στην άσφαλτο από ταξί και τίποτα! Μαζί με έναν ταξιτζή, ένα γεράκο που σταμάτησε πήγαμε στο τμήμα. Επέμενε κι εκείνος.
Οι αστυνομικοί ευγενέστατοι. Με άκουσαν, το καταγράψαμε και με συμβούλεψαν μία ώρα για το τι πρέπει να κάνω. Με πίστεψαν. Μου είπαν ότι έκανα καλά. Και στα παιδιά είπαν μπράβο που με μάζεψαν και ήρθαμε όλοι στο τμήμα. Αποτέλεσμα;
Ο νόμος έχει κωλύματα. Δεν υπάρχει έγκλημα. Δεν υπάρχει ξυλοδαρμός, βιασμός, φόνος. Δεν υπάρχουν μάρτυρες ή κάποια φωτογραφία με το κατσαβίδι. Δεν υπάρχει το γεγονός καταγεγραμμένο σε κάμερα. Πρέπει να πιαστεί επ' αυτοφώρο να το κάνει και να ακινητοποιηθεί on the spot που λένε ή να υπάρχει προηγούμενη καταγγελία για έγκλημα. Φυσικά να κάνω την καταγγελία και να πληρώσω τα παράβολα κάπου 100 ευρώ να μηνύσω έναν άγνωστο. Εκείνοι θα κάνουν την έρευνα κατά σειρά προτεραιότητας για τα νούμερα της πινακίδας που είναι 12 πιθανότητες, αλλά δεν γίνεται αν δεν υπάρχει παρόμοια καταγγελία να καλέσουν υπόπτους. Ποιον θα αναγνωρίσω; Βάσει νόμου μπορεί να έχω προσωπικά με τον υποτιθέμενο θύτη. Και άλλη κατηγορία να υπάρχει, πάλι σύσταση γίνεται. Δεν μιλάμε για σύλληψη αν δεν υπάρχει έγκλημα!
Και λέω: Βαστάτε ρε παιδιά! Και καλά τι έπρεπε να κάνω; Να του πω: μισό, ρε φιλαράκι για κάρφωσέ με να το βγάλω instagram να έχουμε στοιχεία; Αυτό μου λέτε; Να τραβήξω βίντεο; Και μετά τι; Θα μπορεί να πει ο καθείς πως έγινε και κοινή συνεναίσει σαν ερωτικό παιχνίδι!
Και συνεχίζω: Αυτό πείτε το στην κοπέλα που βίασαν και έκαψαν έξω από το σπίτι της στην Ξάνθη. Που υπήρχαν ένα σωρό καταγγελίες για απόπειρες και προηγούμενος βιασμός και ο τύπος ήταν έξω.
Εγώ γλίτωσα με ένα μεγάλο σοκ που ελπίζω να μην εξελιχθεί σε φοβία (μιας και παίρνω ταξί πολύ συχνά) και ένα πόδι γδαρμένο από το οποίο ακόμη βγάζω χαλίκια και ύφασμα... Μέχρι στιγμής όμως δεν έχω πάθει κάτι σοβαρό. Δεν μπορώ να μη σκέφτομαι το επόμενο... κοριτσάκι που θα είναι όντως κοριτσάκι και όχι 30άρα όπως εγώ. Που δεν θα νιώσει κίνδυνο και δεν θα πάρει το ρίσκο. Εγώ πήρα το ρίσκο να πηδήξω. Επιπόλαιο; Τελευταία λύση ίσως. Κάποια άλλη δεν θα σωθεί. Είμαι σίγουρη ότι το έχει ξανακάνει. Σύστημα.
Σήμερα και μετά από μία μακρά συζήτηση με την αστυνομία και ένα φίλο που ξέρει τι γίνεται μαθαίνω τα εξής και σας τα λέω για να προσέχετε κι εσείς όπως κι εγώ:
-Black cabbies: Οι .. μη καταγεγραμμένοι, παράνομοι ταξιτζήδες που δεν εντοπίζονται. Αγοράζουν πινακίδες από ταξί που έχουν αποσυρθεί με μέσον και κυκλοφορούν, όμως δεν είναι νόμιμοι και δεν τους βρίσκεις με τίποτα! Είναι πολλοί και είναι παντού...
- Αν δεν κοιτάξετε πινακίδα και δεν είναι καθαρή μην μπείτε. Βρέχει, χιονίζει... Μην μπείτε!
- Προτιμήστε τα ταξί που έχουν αυτοκόλλητο ραδιοταξί κολλημένο. Είναι 99% καταγεγραμμένα.
- Taxibeat. Αν έχετε internet, ασυζητητί.
- Ραδιοταξί!
- Αν υπάρχει άλλος μαζί σας να παίρνει φανερά τις πινακίδες.
- Μην κάθεστε μπροστά, ακόμη κι αν έχει άλλους πίσω. Αν γίνει κάτι έχετε το μικρότερο περιθώριο άμυνας.
- Αποφύγετε να έχει το ταξί άλλους πίσω. Γιατί είτε θα αναγκαστείτε να κάτσετε μπροστά, αλλά δεν ξέρετε και ποιοι είναι πίσω.
- Αν καταλάβετε περίεργες κινήσεις μην δείξετε ότι έχετε αντιληφθεί τι γίνεται. Και μην πείτε «Κατεβάστε με». Κινδυνεύετε να σας κλείσει την ασφάλεια. Καλύτερα να κάνετε κάτι ξαφνικό να φωνάξετε βοήθεια στα διπλανά οχήματα... και ο θεός μαζί σας! Το θέμα είναι να μην φτάσουμε εκεί.
-Pepper spray. Παράνομο, αλλά η αστυνομία το προτείνει...
Φυσικά, δεν το γράφω όλο αυτό για να κατηγορήσω τα ταξί. Με αυτά μετακινούμαι κατά ένα μεγάλο κομμάτι, όμως πρέπει να κινητοποιηθούμε και να φοβηθούμε. Τιμόνι και ταξίμετρο παίρνει πια ο οποιοσδήποτε. Παράνομα ή νόμιμα. Δυστυχώς όπως μου είπε και η αστυνομία... «Κορίτσια, ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Ιδίως για σας»....
*Αριθμός πινακίδας:
ΤΑΑ 3_38 ή
ΤΑΑ 3_58
.... με επιφύλαξη οι πινακίδες να είναι πειραγμένες, από ταξί που έχει αποσυρθεί και γενικά προσοχή μην κατηγορήσουμε κάποιον επαγγελματία που κάνει τη δουλειά του και τυγχάνει να εμπίπτει στις πιθανότητες. Η αστυνομία είπε να είμαστε πολύ προσεκτικοί με το νούμερο!
Εύχομαι να πάει και να μη γυρίσει. Εύχομαι να μην υπάρξει επόμενη.... Εύχομαι η ευχή μου να μη μείνει ευχή._

πηγη

stefanos... · 26 Ιανουαρίου 2013

Αρχική Δημοσίευση από anisixos:
Τις προαλλες, ημουν κεντρο αργα το βραδυ και ηθελα να παρω ταξι για να γυρισω σπιτι. Σταματησα λοιπον ενα και μπηκα, χαιρετισα και ειπα τον προορισμο. Ο ταξιτζης δεν μιλησε. Ουτε γεια ουτε τιποτα. Ηταν πολυ ψυχρος. Τον κοιτουσα λιγο μεσα απο το τζαμι και τα ματια του ηταν αγριεμενα! Δε μιλουσε και φαινοταν τσατισμενος. Οχι πως ηθελα να μου πιασει κουβεντα, καλα εκανε και δε μιλαγε. Μολις φτανουμε στον προορισμο, του δινω 20 ευρω, πρεπει να ηταν 5 ευρω η ταριφα. Αυτος παιρνει το 2οευρω μου δινει ρεστα και μου λεει "Αντε δρομο!". "Οριστε;" λεω εκπληκτος. "Δρομο ειπα...". "Συγγνωμη, γιατι ειστε ετσι αγενης;" ρωταω. "Ελα, δινε του που θες και κουβεντα...". Απορημενος βγαινω κλεινω την πορτα και αμεσως φευγει με μεγαλη ταχυτητα!
What the hell?? Γιατι μιλησε ετσι; Ειχε τα νευρα του και ξεσπασε σε μενα; Τον πειραξε που του εδωσα 20ευρω; Με θεωρησε κακομαθημενο που πηρα ταξι για μια μικρη (οχι και τοσο μικρη) αποσταση; Μισει την περιοχη που μενω; Μηπως με ξερει; Μυγα τον τσιμπησε; Δεν ξερω. Και ουτε θα μαθω. Εκτος κι αν δει αυτο το ποστ (ποτε δεν ξερεις) και θελησει να μου απαντησει.
Τελος παντων...
Εχω και μια απορια : Υπαρχουν πολλοι αγενεις ανθρωποι σε αυτη τη χωρα;

σ εδωσε αποδειξη??? αν δεν σ εδωσε επρεπε να μην του εδινες τα 20 ευρω,να την εβγαζες τζαμπα!!!χαχα

Nefeli Graf · 26-01-13

Μου έχει συμβεί στην Αθήνα και εμένα παρόμοιο περιστατικό.
Δεν μπορώ να πω ότι ήταν ευγενικό αυτό που είπε αλλά ούτε & η συμπεριφορά του...Ίσως να ήταν από πάντα αγενής ίσως όμως λόγω προσωπικών προβλημάτων που περνάμε όλοι τώρα είτε σε κοινωνικό,οικογενειακό επίπεδο είτε σε οικονομικό..
Πάντως δεν θα τον υπερασπιστώ αν αυτό έδειξα παραπάνω

Άντε καλή επιτυχία στον επόμενο ταξιτζή.....χαχαχα :whistle:

prinCess. · 27-01-13

Αρχική Δημοσίευση από diotima:
πηγη

Πραγματικά αυτό από χτες πρέπει να' χει κάνει το γύρω της Ελλάδας.
Χαρά στο κουράγιο της πάντως που της ήρθε και πήδηξε από το αμάξι. ΩμοντΝΙΤΕ. Τι γελοίοι τύποι πια. Τ_Τ

wolfe4ever · 27-01-13

Πώπω το διάβασα χθες...Και φρίκαρα!!!
Και επί της λεωφορου Καβάλας, κοντά στην περιοχή που μένω. :eek:

Και θα αναγκαστώ να πάρω ταξί την Δευτέρα το πρωι, για να πάω να δώσω το μάθημα... >.<

Ερινύς · 27-01-13

Και γω ψιλοφρίκαρα για να 'μαι ειλικρινής... :eek:

πάντα όταν μπαίνω σε ταξί κάθομαι πίσω, και πάντα παίρνω τηλ. κάποιον (συνήθως την μαμά μου ή τον μπαμπά μου) και φροντίζω να ακουστεί καθαρά το "σε Χ ώρα έρχομαι, είμαι στο ταξί"...τώρα από εκεί και πέρα, είναι να μην σου τύχει... :/:

Resident Evil · 27-01-13

Αρχική Δημοσίευση από Ερινύς:
Και γω ψιλοφρίκαρα για να 'μαι ειλικρινής... πάντα όταν μπαίνω σε ταξί κάθομαι πίσω, και πάντα παίρνω τηλ. κάποιον (συνήθως την μαμά μου ή τον μπαμπά μου) και φροντίζω να ακουστεί καθαρά το "σε Χ ώρα έρχομαι, είμαι στο ταξί"...τώρα από εκεί και πέρα, είναι να μην σου τύχει...

Αυτό το κάνω κι εγώ...
Παίρνω κάποιον τηλέφωνο και του λέω κάτι του στυλ "έλα μόλις μπήκα σε ταξί εκεί, να περνάμε από κει τώρα σε κανά <τόσο> θα είμαι εκεί".
Ακόμα και αν η ώρα είναι άβολη και δεν μπορώ να πάρω κάποιον παίρνω τηλ στο τηλέφωνό μου στο γραφείο [που δεν θα το σηκώσει κανείς/δεν θα ενοχλήσω κανέναν] και προσποιούμαι ότι κάποιος το έχει σηκώσει και του τα λέω.
Ειδικά τη νύχτα προσπαθώ πάντα να ξέρει ότι κάποιος ξέρει που είμαι και με περιμένει να φτάσω και προσπαθώ πάντα να κρατάω το νούμερο της πινακίδας και τη μάρκα του πριν μπω στο αμάξι.
Και πάντα στο πίσω κάθισμα...

Δεν έχω κάποια κακή εμπειρία [εκτός περιπτώσεων αγένειας αλλά οκ, δεν θα τον κάνω κολλητό μου τον ταξιτζή

] από ταξί, αλλά ... προσέχουμε για να έχουμε ένα πράγμα.

Ο αγενής ταξιτζής

Περιβόητο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Διάσημο μέλος

Διακεκριμένο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Επιφανές μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Διάσημο μέλος

Διάσημο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Διάσημο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Διακεκριμένο μέλος