Η αποδόμηση της παγκόσμιας μεσαίας τάξης

iJohnnyCash

e-steki.gr Founder

Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.

Έστω ότι έχεις ένα χωράφι δέκα στρέμματα (10.000 τετραγωνικά μέτρα).

Για να το καλλιεργήσεις και να βγάζεις σοδειές λοιπόν, έστω ότι φέρνεις φορτηγά με εύφορο χώμα και απλώνεις 10 πόντους ύψος σε όλη την επιφάνεια των δέκα στρεμμάτων.
Αρχίζεις να το καλλιεργείς, και παρατηρείς ότι σε ένα συγκεκριμένο χώρο των 60 τετραγωνικών μέτρων μαζεύεται όλο το χώμα με ταχύτατους ρυθμούς!

Παρατηρείς πώς συμπεριφέρεται το χώμα που έφερες και άπλωσες σχεδόν ομοιόμορφα για αρκετά χρόνια, και αφού κάνεις κάποιους πρόχειρους υπολογισμούς, σου βγαίνει ότι σε 50 με 60 χρόνια στο συγκεκριμένο χώρο των 60 τετραγωνικών μέτρων θα έχεις μαζέψει το 40% του συνολικού χώματος που έφερες, ή μια στήλη συνολικού όγκου 400 κυβικών μέτρων και ύψους μεσοσταθμικά περί 7 μέτρα, ενώ το μεγαλύτερο μέρος από υπόλοιπο χωράφι θα έχει περί τους 1-4 πόντους χώμα τότε, με μικρές περιοχές λίγα εκατοστά ψηλότερες.

Ε, λοιπόν, κάπως έτσι συμπεριφέρεται ο πλούτος όπως διανέμεται στον παγκόσμιο πληθυσμό.

Αυτή η συγκέντρωση του πλούτου σε κύκλους διάρκειας 50-60 χρόνια είναι ένα κύμα Κοντράτιεφ, όπως ονομάστηκε από το όνομα του Ρώσσου μαθηματικού που το ανακάλυψε παρατηρώντας τις περιόδους κρίσης της παγκόσμιας οικονομίας. Αυτές κλείνουν με την υπερσυγκέντρωση πλούτου σε μια εξαιρετικά μικρή μειοψηφία ατόμων και το σκάσιμο της φούσκας να καταστρέφει τον πλούτο της υπόλοιπης κοινωνίας δηλαδή κυρίως της μεσαίας τάξης. (en. wikipedia. org/wiki/Nikolai_Kondratiev)

Σε μια κοινωνία βασισμένη στην παραγωγή (προ-βιομηχανική ή βιομηχανική), ο γαλατάς ή ο κουρέας δεν μπορούν να συσσωρεύσουν παράλογα υψηλό πλούτο, εκ των πραγμάτων.
Αντίθετα ο ήδη πλούσιος δεν έχει εργαλεία να αφαιρέσει ή να καταστρέψει βίαια τον πλούτο από τον κουρέα και το γαλατά πέραν του δανεισμού, που όμως έχει αμοιβαίο ώφελος, και εν πάσει περιπτώσει, με την ολοκλήρωση του κύκλου Κοντράτιεφ η αναδιανομή είναι σε επίπεδα που να μην καταλήγουν σε πλήρη προλεταριοποίηση της μεσαίας τάξης.

Αυτά όμως ισχύουν σε μια βιομηχανική ή προβιομηχανική κοινωνία παραγωγής πλούτου.

Όμως εμείς είμαστε μια μεταβιομηχανική κοινωνία εδώ και δεκαετίες, άρα και ευάλλωτοι στην υπερσυσσώρευση πλούτου με καινούρια καθαρώς χρηματο-οικονομικά εργαλεία.
Στην πραγματικότητα ο πλούτος δεν είναι μόνο το χρήμα (ας το πούμε "πλούτο" και όχι απλά "κεφάλαιο", διότι το δεύτερο είναι φορτισμένη έννοια για κάποιους).

Το χρήμα καθρεφτίζει προσωρινά τον πλούτο όταν πραγματοποιούνται συναλλαγές. Το χρήμα υφίσταται κατά σύμβαση της κοινωνίας, και βάσει συγκεκριμένων εθνικών νόμων και διεθνών συμφωνιών. Πλούτος είναι εκτός του χρήματος κυρίως οι πραγματικές αξίες όπως ακίνητη περιουσία (η γη), και η αποθησαύριση του περισσεύματος της παραγωγής σε είδος ή πρώτες ύλες.

Η κατανομή του πλούτου όμως δεν είναι μια στατική, αλλά μια δυναμική ισορροπία. Σε αυτή τη μεταβλητότητα βασίζεται και η δημιουργία της μεσαίας τάξης. Στην σχετική ευκολία της κινητικότητας στα μεσαία εισοδήματα από τα κατώτερα.
Το κοινωνικό συμβόλαιο της αστικής δημοκρατίας όπως διαμορφώθηκε στα τελευταία 200 χρόνια, έγκειται στη δυνατότητα κάποιου να ζει μιαν οικονομικά αξιοπρεπή ζωή με το προϊόν της εργασίας του, και να επενδύσει στο να εξοπλίσει τα παιδιά του για ένα καλύτερο μέλλον με αξιόλογη παιδεία και πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, έχοντάς τους διασφαλίσει στέγη και τροφή.

Η παγκόσμια μεσαία τάξη αποτελείται κυρίως από τους ανθρώπους της παραγωγικής οικονομίας, που τους έχει “επιτραπεί”, στο πλαίσιο λειτουργίας των νόμων, της οικονομίας και της κοινωνίας, να δημιουργήσουν μεγαλύτερα έσοδα από την παραγωγική τους δραστηριότητα από όσα χρειάζονται για τα προς το ζην, και επανεπενδύοντας αυτό το περίσσευμα μέσα στην οικονομία να αποταμιεύσουν αρκετά για να μπορούν να απολαμβάνουν περισσότερα μελλοντικά οι ίδιοι και τα παιδιά τους. Μεσαία τάξη μόνο με παραγωγική οικονομία μπορεί να υπάρχει, και ποτέ με αναδιανομή του πλούτου.

Φυσικά, στην εν εξελίξει συντριβή της παγκόσμιας μεσαίας τάξης, αφαιρέθηκε πλούτος από το 99,4% της κοινωνίας, αυξάνοντας τις εκροές και μειώνοντας τις εισροές στις οικονομικές μονάδες της κοινωνίας, με φόρους, με μείωση κοινωνικών παροχών, με στρεβλώσεις στις τιμές των καυσίμων (προ-αγοράζοντας δικαιώματα μελλοντικής αγοράς σε αστρονομικές ποσότητες και δημιουργώντας τεχνητή έλλειψη πετρελαίου και άρα σημαντική αύξηση της τιμής του), με μοχλεύσεις στις αγορές ακινήτων ανά τον κόσμο τις γνωστές φούσκες (Ελλάδα ‘99, Αμερική 2000-Χρηματιστήριο, Αμερική 2008-Στεγαστική), με νομισματικές ισοτιμίες τεχνητά χαμηλές για να γίνεται ουσιαστικά νομισματικό dumping (Κίνα τα τελευταία 30 χρόνια).

Μη ξεχνάμε, ότι οι αστικές επαναστάσεις των προηγούμενων αιώνων έγιναν κυρίως για την κατάργηση της υπερφορολόγησης από τις ολιγαρχίες προς τις λαϊκές μάζες, που απαγόρευε τη διατήρηση επαρκούς μέρους του πλούτου που παρήγαγε με την εργασία ο πολίτης, και τον καταδίκαζε στη φτώχια. Αυτό δυστυχώς σιγά-σιγά αντιστρέφεται τα τελευταία χρόνια.

Η λειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας όχι μόνο δεν φιλελευθεροποιήθηκε στα τελευταία 20 χρόνια, αλλά μετατράπηκε σε επιδοτούμενη για τις μεγάλες συγκεντρώσεις κεφαλαίων, από χρήματα απλών φορολογούμενων, ή από τη νομισματοποίηση των κινδύνων και των ζημιών τραπεζών με τη μορφή "έκδοσης" ρευστότητος που υποτιμά εξίσου τον πλούτο ολόκληρων εθνικών κοινωνιών, για να απορροφήσουν λάθη ατελών και ανεξέλεγκτων χρηματο-οικονομικών εργαλείων όπως τα Over the Counter, καθώς αναδεικνύει η σε βάθος ανάλυση δεκαπέντε αμερικανών ακαδημαϊκών, εκ των καλύτερων οικονομολόγων του κόσμου.*

Aλλάζοντας τις ισορροπίες στη μεταβιομηχανική κοινωνία, ο συσσωρευμένος πλούτος (το "κεφάλαιο" δηλαδή) έγινε κατά πολύ ισχυρότερη πηγή περαιτέρω συσσώρευσης πλούτου από την παραγωγή, με αποτέλεσμα τη σταδιακή φτωχοποίηση της παγκόσμιας μεσαίας τάξης, που ουσιαστικά παρήγαγε την ευημερία πριν και κυρίως μετά τον Β'ΠΠ.

Δείτε ήδη τη μεσαία τάξη στην Αμερική καθώς και στον ευρωπαϊκό νότο. Ο ευρωπαϊκός βοράς θα ακολουθήσει σύντομα, ενώ η νεόκοπη κινεζική μεσαία τάξη ήδη υπόκειται σε σημαντικούς τριγμούς ως αποτέλεσμα της στεγαστικής φούσκας που βρίσκεται σε εξέλιξη εκεί, και τη μείωση της κινητικότητας εργαζόμενων εντός της τεράστιας αυτής χώρας.
Η μεσαία τάξη υπόκειται ραγδαία φτωχοποίηση παγκοσμίως, με τελευταίο έναυσμα την Παγκόσμια Χρηματοπιστωτική Κρίση του 2008.

Δεν υπάρχει πιο ανελεύθερη πολιτική από εκείνη που παρεμβαίνει στη δυναμική ισορροπία εισροών-εκροών των Πολιτών και των Νοικοκυριών, εις ώφελος του Speculative κεφαλαίου, το οποίο “παίζει” στις κεφαλαιαγορές χωρίς να συμμετέχει ποτέ στη χρηματοδότηση της Πραγματικής Οικονομίας της παραγωγής προϊόντων, υπηρεσιών, και εξόρυξης πρώτων υλών. Τίποτε το βιώσιμο δεν υπάρχει σε αυτό.

Οι πολιτικές των στρεβλώσεων και της δημιουργίας τεχνητής ανισορροπίας, ανάμεσα στην Παραγωγή και τη Χρηματο-οικονομική Διαχείριση, απεμπόλησαν τη σύνδεση του πλούτου με την παραγωγή χρήσιμων προϊόντων και υπηρεσιών, και την παρέδωσαν σε σπεκουλαδόρικα hedge funds και στημένα παιχνίδια που κάποιος τρώει σχεδόν όλο το φαγητό σ'ένα τραπέζι, και το λογαριασμό αφήνει στους υπόλοιπους που έμειναν σχεδόν νηστικοί, όπου λέγοντας στο τέλος ένα απλό "μαζί τα φάγαμε" καθαρίζει.

Αυτό είναι το Πρόβλημα της μεσαίας τάξης σήμερα, παγκοσμίως. Δεν έχει να κάνει με την δημοσιονομική αδυναμία εθνικών οικονομιών όπως η Ελληνική, ούτε με τη διαφθορά οικονομιών όπως η Ιταλική, ούτε με το κόστος παραγωγής στην Κίνα ή τη Γερμανία, ούτε καν με την ένταση της κατανάλωσης στις ΗΠΑ.
Η φτωχοποίηση και η προ των πυλών αναίμακτη ακύρωση των αστικών επαναστάσεων του 18ου αιώνα είναι πραγματικά αναπόφευκτη;
Ή όχι;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 0 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top